Bloggang.com : Narintr007 : กลุ่ม We Change ผู้ชนะ"ความอยาก"บนโลกทุนนิยม

กลุ่ม We Change ผู้ชนะ"ความอยาก"บนโลกทุนนิยม

กลุ่ม We Change ผู้ชนะ"ความอยาก"บนโลกทุนนิยม
มติชน วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 ปีที่ 29 ฉบับที่ 10477

ภาย ใต้สังคมที่กำลังเชี่ยวกรากไปด้วยกระแส "ทุนนิยม บริโภคนิยม" มอมเมาให้ผู้คนเกิดความ "อยากได้ อยากมี อยากเป็น" ไม่รู้จักคำว่า "พอ" แล้วตอบสนองด้วยการซื้อ..ซื้อ..ซื้อ...บริโภค..บริโภค..บริโภค อย่างบ้าคลั่ง ไร้สติ

ยังมีกลุ่มนักศึกษาเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง เรียกตัวเองว่า "We Change" ที่ไม่ลิงโลดไปกับกระแสแห่งความ "อยาก" และไม่พอใจ "อย่างยิ่ง" กับการที่ชีวิตถูกครอบงำด้วยยี่ห้อสินค้าและการโฆษณา

พวกเขาเอือม ระอากระแสบริโภคนิยมอันสุดโต่ง ถึงขั้นลุกขึ้นมา "ขัดขืน" ไม่เข้าเซเว่นฯ ไม่เดินโลตัส ไม่กินเคเอฟซี ไม่ดื่มเป๊ปซี่ ไม่บริโภคกาแฟสตาร์บัคส์ ต่อต้าน WTO, FTA ด้วยเหตุผล เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องหมายของทุนนิยม เป็นเครื่องมือของนายทุนต่างชาติที่มา "โกย" เงินจากคนไทยออกนอกประเทศ

We Change เป็นการรวมกลุ่มของเหล่านักศึกษาจากหลายสถาบัน เช่น มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ มหาวิทยาลัยรังสิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น เป็นต้น ที่ต้องการ "ต่อต้าน" ทุนนิยม ด้วยการพยายาม "เปลี่ยนแปลง" ตัวเอง หันมาใช้ชีวิตแบบพึ่งตัวเอง (Do it yourself) ปฏิเสธทุน ลดการสร้างขยะ ภายใต้แนวคิด "กล้าขัดขืน และตระหนักคุณค่าในตัวเอง" กับ "โลกเปลี่ยนเพราะฉันเปลี่ยน ทุกวันฉันเปลี่ยนแปลงโลก"

เต้ย-ภัทรดนัย จงเกื้อ วัย 21 ปี น.ศ.ปี 2 คณะวิศวกรรมศาสตร์ เลขานุการองค์การนักศึกษา สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าพระนครเหนือ หนึ่งในกลุ่ม We Change บอกเหตุผลที่รวมตัวกับเพื่อนๆ กว่า 30 ชีวิต ลุกขึ้นมาต่อต้านทุนและบริโภคนิยมว่า ระบบเหล่านี้ทำลายชุมชน สังคม ทำให้คนลืมคุณค่าในตัวเอง เพราะเอาแต่พึ่งวัตถุ เชื่อสื่อ-โฆษณา

" ตัวอย่างทุนนิยมที่ทำลายชุมชนเห็นชัดที่สุด คือ เซเว่น โลตัส ที่ขณะนี้มีกระจายเกือบทุกชุมชนจนเป็นทุนนิยมที่เข้ามาทำลายร้านโชห่วย ตลาดเก่าแก่ในชุมชน เป็นปัญหาใหญ่ เพราะจากเมื่อก่อนซื้อของร้านโชห่วย 10 บาท เงินก็ยังหมุนเวียนอยู่ในมือคนไทยด้วยกัน แต่พอบริษัทข้ามชาติเข้ามา เงิน 10 บาทอยู่ในประเทศแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งหนึ่งตกอยู่ในกำมือคนต่างชาติ"

เป็นข้อเท็จจริง ที่กลุ่มวีเช้นพยายามต่อต้านโดยอุดหนุนสินค้าจากร้านโชห่วยและตลาดเท่านั้น รวมทั้งเลิกอุดหนุนสินค้าต่างชาติบางชนิด เช่น เคเอฟซี พิซซ่า น้ำอัดลม ด้วยเหตุผลเดียวกันคือ ไม่ต้องการให้เงินรั่วไหลออกนอกประเทศ

"ถ้า เรายังใช้ หรือยอมรับธุรกิจพวกนี้ ก็เหมือนกับเราสร้างบรรทัดฐานให้บริษัทนายทุนใหญ่ทำอะไรก็ได้ เพราะเขาเป็นเศรษฐกิจหลักของชาติ มีส่วนกำหนดนโยบายหลายอย่างของประเทศ เมื่อเราใช้บริการของเขา ก็เหมือนเข้าไปสนับสนุนนโยบายเกี่ยวกับทุนนิยมให้เพิ่มขึ้น เป็นการสร้างบรรทัดฐานที่เข้ามาทำลายเศรษฐกิจชุมชน ทำลายระบบการพึ่งพาตัวเองของชาวบ้าน"

ทว่า...ถึงวีเช้นจะพยายามต่อ ต้านอย่างไร แต่ด้วยกระแสอันเชี่ยวกราก "ปลาเล็กๆ" อย่างพวกเขาไม่มีกำลังเพียงพอที่จะว่ายทวนกระแสได้ตลอดรอดฝั่ง

เจ- จามร ศรีเพชรนรินทร์ วัย 24 ปี น.ศ.ปี 4 คณะนิเทศศาสตร์ ม.รังสิต บอกว่า ในบางสถานการณ์เราปฏิเสธที่จะไม่เข้าเซเว่น โลตัสไม่ได้ เพราะบ้านเมืองเต็มไปด้วยร้านพวกนี้ ทำให้ไม่มีทางเลือก

"มีครั้ง หนึ่ง ผมต้องไปซื้อกระเทียมที่โลตัส เพราะตลาดปิดแล้ว ก่อนซื้อผมรู้อยู่แล้วว่าเอฟทีเอทำให้สินค้าเกษตรจากประเทศจีนเข้ามาขายใน ประเทศไทยได้ในราคาถูกมาก เพราะไม่เสียภาษี ดังนั้น ผมควรสนับสนุนสินค้าไทย เพราะถ้าไม่ทำเกษตรกรไทยจะตาย แต่เมื่อดูราคากระเทียมไทย 53 บาท กระเทียมจีน 13 บาท ผมต้องตัดใจซื้อกระเทียมจีน เพราะมีเงินไม่พอ นี่คือปัญหาที่รู้ทั้งรู้ แต่ฝืนไม่ได้"

เจ็บปวดจริงๆ!!!

นอกจากวีเช้นจะต่อต้านสินค้า ต่างชาติแล้ว ในวีถีชีวิตประจำวัน พวกเขาพยายามพึ่งพาคุณค่าความสามารถตัวเอง หลีกเลี่ยงการพึ่งพาวัตถุเท่าที่ทำได้

เต้ยบอกว่า เราขัดขืนกระแสทุนนิยมด้วยการหันมาคืนคุณค่าให้ตัวเอง เริ่มจากฝืนไม่ทำตัวตามกระแส เช่น เวลากินน้ำเราไม่ใช้หลอด หรือเวลาซื้อของเล็กๆน้อยๆ เราไม่เอาถุง เพราะของเหล่านี้เมื่อเลิกใช้ก็เป็นขยะ นี่คือวิธีคิดแบบขัดขืนในสิ่งที่ไม่เห็นด้วย และพยายามคืนคุณค่าให้กับสิ่งต่างๆ รอบตัวโดยการคิดเชื่อมโยงความสัมพันธ์กับชีวิตของเรากับสังคม

เมื่อ ต้องขัดขืนทั้งที ก็ต้องมีศิลปะในการปฏิบัติ ปุ๊กกี้-อรุณวนา สนิกะวาที วัย 24 ปี น.ศ.ปี 4 คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน ม.ธรรมศาสตร์ บอกว่า ต้องเป็นการขัดขืนที่ไม่ทำให้สูญเสียความเป็นตัวเอง ทำภายใต้ศักยภาพที่สามารถทำได้ โดยเริ่มเปลี่ยนแปลงจากเรื่องง่ายๆ แล้วจึงต่อยอดเปลี่ยนในเรื่องที่ยากขึ้น นอกจากนี้ต้องพยายามตั้งคำถามกับทุกสิ่งรอบตัว ว่าดี-ไม่ดี และหาคำตอบด้วยการลงมือปฏิบัติ ซึ่งนี่แหละจะทำให้เราเท่าทัน ไม่ตกเป็นเหยื่อง่ายๆ

"ตอนเข้ากลุ่มครั้งแรก ปุ๊กลองไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ 1 เดือน ซึ่งเดิมปุ๊กไม่ชอบใช้อยู่แล้ว จึงตั้งใจไม่ใช้อย่างจริงจัง จะเดือดร้อนยังไงไม่สน และผลจากการไม่ใช้มือถือก็ไม่ได้ทำให้ขาดเพื่อน ตรงกันข้ามทุกคนยิ่งพยายามติดต่อสื่อสารกับปุ๊ก"

จากการรวมกลุ่มมา ได้ 2 ปี วีเช้นพยายามสื่อสารแนวคิดให้คนรอบข้างเห็นการกระทำเป็นตัวอย่าง ซึ่งมีทั้งคนกล่าวหาว่าบ้า สุดโต่ง และคนสนใจนำไปปฏิบัติตาม

ปุ๊ กเล่าว่า ไม่เคยคิดว่าตัวเองและเพื่อนๆ สุดโต่ง หรือต่อต้านสุดขั้ว เพราะรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร เมื่อทำแล้วก็บอกต่อเพราะคนคนเดียวทำให้สังคมดีไม่ได้ ต้องร่วมมือกัน อยากเห็นการเปลี่ยนแปลง ไม่หลงกระแส และเรียนรู้ที่จะปฏิเสธ รู้เท่าทัน ไม่ตกเป็นเหยื่อ หรือถูกครอบงำจนลืมคุณค่าในตัวเอง

อย่ามัวแต่ด่าว่าทุนนิยม ขณะที่ไม่พยายามปฏิเสธ แต่ถ้าคิดจะปฏิเสธ ก็น่าจะเริ่มเปลี่ยนจากตัวเองก่อน!!
//www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01lad01161149&day=2006/11/16

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 21 พฤศจิกายน 2549 18:38:46 น.

17 comments

Counter : 679 Pageviews.

ถูกต้องแล้วค่ะต้องเปลี่ยนจากตัวเราก่อน วันนี้ปิดโทรศัพท์ค่ะ คุณนรินทร์สบายดีนะคะ

โดย: แซนด์ซี

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:54:58 น.

เราปิดโทรศัพท์ตั้งกะเมื่อวานนี้ตอน 16.00 น.
พอส่งงานเสร็จจนป่านนี้ยังไม่เปิดมือถือเลย
กะว่าไว้ไปทำงานวันจันทร์ค่อยเปิด
ขออยู่กับโลกส่วนตัวมั่ง
เพราะถ้าจะติดต่อเราเบอร์บ้านก็มี
ทุกวันนี้เบื่อข่าวสงคราม
เบื่อข่าวคลื่นใต้น้ำ
เบื่อข่าวเผาโรงเรียน
เบื่อข่าวฆ่ากัน
ไปนอนดีกว่าฝันดีนะคะคุณ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:2:27:59 น.