ใครเป็นสาวปลาแห้งยกมือขึ้น! สาวปลาแห้งคือ ผู้หญิงวัยทำงาน 20 กว่าๆ ที่ตัดตัวเองออกจากโลกภายนอก
ไม่สนใจที่จะดูแลตัวเอง ใช้ชีวิตวัยสาวอย่างแห้งเหี่ยว และที่สำคัญคือ หญิงสาวพวกนี้อาจจะมีภาพพจน์ที่สวยงามในสังคมการทำงาน แต่เมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน เธอจะสลัดคราบกลายเป็นยัยเพิ้งทันที
มี MV น่ารักๆ มาฝากกันค่ะ
ตัวแทนสาวปลาแห้งคือ โฮตารุ สาวอายุ 20 กว่าๆ ที่เบื้องหน้าคือสาวออฟฟิศที่แสนเรียบร้อยและน่ารัก แต่เมื่อกลับถึงบ้านเธอจะใส่ชุดวอร์มเน่าๆ มัดผมจุกแบบน้ำพุ นอนกลิ้งเกลือกบนพื้น ห่มตัวเองด้วยหนังสือพิมพ์ และทำบ้านรกจนแทบไม่มีที่เดิน ฮาโตรุชอบชีวิตแบบนี้ หลังจากเลิกงานเธอจะรีบกลับบ้าน เพื่อใช้เวลาที่เหลือของวันทำงาน ปล่อยตัวตามสบายแบบนี้
ฝ่ายพระเอก – คุณหัวหน้า เป็นผู้ชายค่อนข้างหัวโบราณ มีชิวิตตามแบบแผน ทำงานหนัก และให้ความสำคัญกับงานมากกว่าภรรยา สุดท้ายก็ถูกภรรยาขอหย่า และต้องระเห็จกลับมาอยู่บ้านเก่าของพ่อแม่ ซึ่งบ้านหลังนั้นพ่อของเขาก็ตกลงให้โฮตารุอยู่ไปแล้ว
ทั้งสองก็ได้มาอยู่ด้วยกันอย่างไม่มีทางเลือก และช่วยกันปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ (พลอตเรื่องคุ้นๆ มั้ยคะ) แต่พลอตของหนังไม่ได้เป็นแบบว่า ผู้หญิงผู้ชายสองคนอยู่ด้วยกันและก็จะมีแต่ฉากพ่อแง่แม่งอนเสียทีเดียว
ตรงกันข้าม คนสองคนต่างรักษาระยะห่างและวางตัวในฐานะเจ้านายกับลูกน้องได้ดี (ในตอนแรก อิอิ)
โฮตารุตกหลุมรัก ทาชิมะ มาโกโตะ หนุ่ม Interior ที่จบมาจากอังกฤษ แต่ด้วยความห่วยแตกในการจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง ทำให้คุณหัวหน้าต้องมาช่วยอยู่เรื่อย เหตุการณ์ถูกดำเนินไปโดยโฮตารุเป็นตอนเดินเรื่อง
และคุณหัวหน้าก็มีหน้าที่รับฟังและช่วยเหลือให้คำปรึกษากับเธอ ในที่สุดโฮตารุก็ได้คบกับมาโกโตะ และในขณะเดียวกันคุณหัวหน้าก็เริ่มหลงรักเธอ…..
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใกล้ตัวมนุษย์เงินเดือนอย่างเรามากที่สุดเรื่องหนึ่ง มุมมองที่ได้จากเรื่องนี้เกลื่อนกระจายเต็มไปหมด
เป็นละครเบาสมองที่แฝงด้วยสัจธรรมมากมายให้คิดตาม
1. เราชอบมุมมองความรักในเรื่องนี้เป็นพิเศษ ตัวละครที่เป็นรุ่นพี่โฮตารุสอนเธอไว้ว่า
“เรื่องความรัก ไม่มีคำตอบที่ตายตัว ถ้าเรามั่นใจว่ามันถูก มันก็ถูก”
“ความรักมีหลายแบบ ไม่ว่ามันจะสั้นแค่ 4 ชั่วโมง มันก็เป็นความรักแบบนึง”
รักในมีร้อยพันรูปแบบ...ไม่ว่าจะแบบไหนก็เป็นความรัก..ฉนั้นไม่ควรดูถูกรักของใครทั้งนั้น
2. ละครสะท้อนให้เห็นว่า คนเรานั้นภาพพจน์ก็มีความจำเป็นต่อการอยู่รวมในสังคม และเป็นเรื่องจริงที่ว่า คนเราตัดสินคนอื่นที่ภาพลักษณ์ภายนอกก่อนเสมอ แล้วแต่ว่าสังคมไหนจะให้ความสังคมกับภาพลักษณ์ประเภทไหน
3. แต่ภาพลักษณ์ก็เป็นแค่ส่วนประกอบ แท้จริงแล้วคนที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว การยอมรับตัวตนของอีกฝ่ายจึงเป็นเรื่องที่สำคัญกว่าอยู่ดี
4. การยอมรับในตัวคนของฝ่ายตรงข้าม เป็นเรื่องที่พูดง่ายค่ะ ในตอนที่เราเพิ่งเริ่มรักสักคน ไม่ว่าเค้าจะเป็นยังไง เราก็รับได้เสมอ แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันจะกลายเป็นเรื่องยากในทันที บ่อยครั้งที่เราเห็นคู่รักเลิกกันโดยเหตุผลเดียวกันกับตอนที่ตกลงใจชอบกัน เช่น ผมชอบคุณเพราะคุณดูแปลกไม่เหมือนใคร– ผมทนไม่ได้แล้ว เพราะคุณมันแปลกคนไม่เหมือนชาวบ้าน ผิดมนุษย์มนา
5. ชอบตรงตอนที่เพื่อนและพระเอก(คุณหัวหน้า) คุยกันว่า
- เพื่อน - ตอนก่อนแต่งงาน ภรรยาของฉันเป็นคนที่พิเศษมาก ฉันพยายามแทบตายกว่าจะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่เพรียบพร้อมขนาดนั้น
- คุณหัวหน้า -นายน่ะ ดูแลเค้าดีมาก สำหรับนายครอบครัวมาก่อนงานเสมอ
- เพื่อน -แต่นายน่ะ งานมาก่อนเมียเสมอเลยนะ
- คุณหัวหน้า -แต่สุดท้ายเราสองคนก็ลงเอยด้วยการหย่า
- เพื่อน -ใช่ แต่มันก็เป็นความทรงจำที่ดี
- คุณหัวหน้า -อืม เพราะมันก็เป็นความรักประเภทหนึ่ง
6.จากข้อความข้างบน ที่ทั้งสองคนล้มเหลวในชีวิตคู่ คือความห่างเหินค่ะ
- ฝ่ายเพื่อนของคุณหัวหน้านั้น เนื่องจากกว่าที่เค้าจะได้ภรรยาแสนเลิศเลอเพอเฟคคนนี้มา ทำให้เค้าเทิดทูนบูชาเธอมาก ไม่กล้าแตะต้อง ไม่ได้คุยกันอย่างเปิดอก ไม่มีการเล่นหัวกันอย่างสนิทสนม กลายเป็นช่องว่างในที่สุด
- ฝ่ายคุณหัวหน้า มัวแต่ทำงาน ละเลยความรู้สึกของภรรยา แต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน แต่กลับเว้นช่องว่างระหว่างกันและกันได้มากมาย จนภรรยาว้าเหว่และหันไปหาที่พึ่งทางใจที่อื่น
7.คนสองคนรักกันมาก และไม่มีอุปสรรความรักใดๆเลย แต่ก็ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ เพราะสร้างความสุขให้กันและกันไม่ได้ เหมือนโฮตารุกับมาโกโตะ ซึ่งต่างฝ่ายต่างก็เผยความในใจว่าพวกเขาชอบพอกันและกัน และตัดสินใจไปอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อได้ใช้ชีวิตร่วมกันต่างก็พบว่า ทั้งๆที่เราก็รักกัน แต่ทำไมมันดูอึดอัดและไม่เป็นตัวของตัวเอง เมื่อโฮตารุไม่เป็นตัวของตัวเอง มาโกโตะก็คิดว่าเข้าให้ความสุขกับเธอไม่ได้ และนั่นคือเหตุผลที่ว่า...ทำไมคนบางคนก็ไม่เหมาะสมที่จะเป็นคู่รักกัน
8. ชอบตรงที่ละคร ไม่พยายามเปลี่ยนแปลงความเป็นตัวตนของโฮตารุ ทั้งๆที่เธอกลัวมาก กลัวที่มาโกโตะจะรับไม่ได้กับตัวตนฉบับยัยเพิ้งของเธอ แต่ได้พยายามเปลี่ยนแปลงไม่ เธอยังคงไม่ยอมเลิกใส่ชุดวอรม์ย้วยๆ และยังไม่เลิกมัดผมจุกทรงน้ำพุ
9.ชอบตรงการนำเสนอ สปีริตของลูกผู้หญิง และลูกผู้ชายค่ะ การที่เราชอบคนๆเดียวกัน มันไม่จำเป็นต้องเกลียดกันนะคะ แม้ความจริงแล้ว มันเป็นเรื่องที่ทำใจยากที่สุดเลย ชอบที่โฮตารุกับยูกะ ที่ชอบมาโกโตะเหมือนกัน จับมือและจะพยายามพิชิตใจมาโกโตะด้วยกัน และยังชอบที่ยูกะยอมแพ้ หลีกทางอย่างโดยดี โดยที่ไม่พยายามทุกวิถีทางให้ได้เค้ามา เมื่อเค้าเลือกโฮตารุ เธอก็ยอมรับการตัดสินใจของเค้า
10. เสื้อวอร์มย้วยๆ ของโฮตารุ ทำให้เราคิดว่า คนเราบางทีคนเราก็แต่งตัวแบบนี้นะ ใครบ้างอยู่บ้านใส่เสื้ออาร์มานี่ มัดผมด้วยยางรัดของแอนนา ซุย ใส่กางเกงปราด้า และสวมรองเท้าจิมมี่ ชู เพื่อถูบ้านกับรดน้ำต้นไม้
อาจจะมีแหละ แต่เราคนนึงละคะ ที่มีชุดย้วยๆ แบบนี้เต็มบ้านไปหมด
11. เราเปรียบเสื้อผ้าย้วยๆ เหมือนคนนะคะ คนเราชอบใส่เสื้อผ้าเก่าๆเปื่อยๆ เพราะมันใส่สบายใช่มั้ยคะ
คนเราก็มักเลือกอยู่กับใครสักคนที่รู้สึกสบายใจด้วยมากกว่า คนหล่อๆ สวยๆ แสนดี บางครั้งอยู่ด้วยแล้วกลับอึดอัด ไม่รู้สึกสบายใจ ก็เหมือนกับการใส่เสื้อผ้าสวยๆ ที่ไม่สบายตัว เราอาจจะใส่มันและรู้สึกดีที่ใส่แล้วสวย แต่คงรำคาญและรีบถอดทิ้งทันทีที่กลับถึงบ้าน แล้วหยิบชุดเปื่อยตัวเก่งมาใส่เหมือนเดิม ก็เหมือนกับการได้ควงคนที่เกินเอื้อมแต่กังวลใจอยู่ตลอดเวลา เพราะกลัวทิ้ง กลัวตัวเองจะไม่ดีพอ ทีนี้จะก็เกร็ง คุยอะไรกันดี พูดคุยไม่เป็นธรรมชาติ ต้องมานั่งปั้นคำพูดให้เค้าประทับใจอยู่ตลอดเวลา เหมือนเสื้อผ้าหรูหราราคาแพงที่มีโอกาสได้ใส่ แต่กลับไม่รู้สึกว้เป็นตัวของตัวเอง
12. ถึงแม้ผู้ชายจะชอบผู้หญิงง่ายๆ สบายๆ เหมือนกับที่เค้าเลือกใส่เสื้อผ้า แต่อย่างเพิ่งดีใจไปนะคะ เพราะเสื้อผ้าเก่าๆย้วยๆ ถึงจะชอบจะรักมากแค่ไหน แต่วันนึงถ้าเค้ารู้สึกว่ามันเหลือทนแล้ว แล้วก็จะทิ้งลงถังไปอย่างไม่มีข้อกังขา ฉนั้นพวกเราก็จงอย่าได้ประมาทเป็นชุดตัวเก่าอยู่ตลอดเวลา การทำสวยบ้างก็ยังเป็นเรื่องจำเป็นอยู่นะ
13. สุดท้ายเป็นประโยคตอนจบที่โฮตารุพูดกับคุณหัวหน้า เป็นประโยคที่โดนใจที่สุดในรอบปีเลยล่ะค่ะ
“ ทั้งๆที่ฉันควรจะมีความสุขที่ได้ไปใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนรัก แต่ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นฉันกลับคิดถึงแต่หัวหน้า มีเรื่องมากมายที่ฉันจะเล่าให้หัวหน้าฟัง อยากคุยกับหัวหน้าที่สุดเลย”
สั้นๆ นะคะ..ไม่ว่าจะเป็นชายในฝัน สาวใส่ชุดย้วยยืด สุดท้ายแล้วคนเราต้องการใครสักคนที่สามารถคุยได้ทุกเรื่อง รับฟังได้ทุกเรื่อง บางวันอาจจะคุยไร้สาระ บางวันอาจจะคุยเรื่องงาน เรื่องชีวิต เรื่องการเมือง เรื่องศาสนา เรื่องลี้ลับ เรื่องชาติภพ งานบ้าน ฯลฯ แค่คนๆนั้นรู้และเข้าใจทุกเรื่องที่เราสื่อสารกัน ง่ายๆใช่มั้ยคะ? แต่จะมีสักกี่คนที่ได้เจอกับคนๆนั้นจริง ใครหาเจอแล้วรักษาให้มั่นนะคะ โชคดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ได้แต่โหลด ไม่มีเวลาดู