อยู่มาวันหนึ่งตัวตนของเราก็ไปพบกับนักปรุงแต่ง... และเห็น "อาหาร" ที่ถูกวางไว้บนโต๊ะตามเรื่องตามราว ตามความเป็นธรรมชาติ ตามสิ่งที่นักปรุงแต่งได้ "ปรุง" เอาไว้อยู่แล้ว... และแล้วสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ก็เกิดขึ้น...

ตัวตนของเราหยิบเอาอาหารที่นักปรุงแต่งได้ปรุงเอาไว้บนโต๊ะอาหารมาทาน... เนื่องจากเราไม่เคยได้ลิ้มรสชาติของ "อาหาร" ที่นักปรุงแต่งได้ทำเอาไว้เราจึง "ติดใจ" แทบจะทันที ทำให้เรายึดติดเอารสชาติ เอาอาหารที่นักปรุงแต่งได้ปรุงขึ้นมามาเป็นของเรา...

นักปรุงแต่ง "อร่อยมั้ยครับ"

ตัวตนของเรา "อร่อยมากๆ"

นักปรุงแต่ง "เอาแบบไหนก็บอกมานะครับ"

ตัวตนของเรา "เอาแบบทั้งสุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ สำเร็จ ล้มเหลว ... เอามาเลยกินได้หมดล่ะ"

นักปรุงแต่ง "โอเคครับ จะทานอะไรก็บอกมาก็แล้วกัน"

ตั้งแต่นั้นมา... นักปรุงแต่ง กับตัวตนของเราก็ตามติดไปด้วยกัน เราก็ได้ลิ้มรสอาหารที่นักปรุงแต่งทำขึ้น ทั้งสุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ สำเร็จ ล้มเหลว ... เราต้องกินจนกว่าเราจะรู้สึก "พอ" และไม่อยากกินอีกต่อไปแล้ว วันนั้นเรากับนักปรุงแต่งก็จะแยกออกจากกันในที่สุดครับ...(จบ)

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... "สุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ สำเร็จ ล้มเหลว เราสามารถเลือกได้ด้วยตัวของเราเองครับ"

(เรื่องโดย... นายแว่นธรรมดา)

จะคิด จะทำอะไร ก็อย่าทำด้วยกิเลส ไม่เป็นทาสของกิเลส ที่เป็นเหตุให้เราทำ แต่ควรทำด้วยใจบริสุทธิ์ ทำเพื่อลดตัวกู ของกู ทำเพื่อดับทุกข์"

(นายแว่นธรรมดา)

แนะนำเว็บไซค์สำหรับคนอยากมีบ้านหลังแรก และต้องการมองหาการลงทุนในอสังหาริมทรัพย์

//www.topofliving.com/ (โดยนายแว่นธรรมดา เช่นเคยครับผม)