หากฟังดูผิวเผิน..หลายคนคงจะนึกแปลกใจว่า
ทำไม..จึงชื่อว่า"เรื่องไม่เป็นเรื่อง"
ก็เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้แหละ.."จึงเกิดเรื่องขึ้น"  

จากเหตุผลบางอย่าง..  

จากความคิดที่แตกต่าง...  

จากความเข้าใจไปคนละเรื่อง..  

จนทำให้เกิดความเข้าใจผิด..  

เพราะคิดว่า…คงใช่..หรืออาจจะใช่…เห็นสมควรด้วย...ลงความเห็นว่า...ฯลฯ..อะไรทำนองนี้ 

จะเห็นได้ว่า...จากเรื่องไม่เป็นเรื่อง...ก็กลายเป็นเรื่องต่าง ๆ ขึ้นมากมาย  

บางครั้งจากเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่..เกิดความบาดหมาง…เกิดความไม่เข้าใจ...จนทำให้เกิดวิกฤตการณ์ต่าง ๆ  

เนื่องจากการสื่อสารรอบทิศทางที่เข้ามามีบทบาทในชีวิต…ซึ่งบางครั้งก็เป็นอันตรายสำหรับผู้ที่นิยมเสพข่าวสาร…

โดยไม่ได้ใช้สติปัญญาพิจารณา กลั่นกรอง 

"ข่าวลือ"  ถือว่า..เป็นกุศโลบายในการทำลายล้างความสามัคคี..ได้ดีกว่า..ยุทโธปกรณ์นานาชนิด..  

...เพียงเพราะลมปาก...  

ปากต่อปาก.. >>เป็น ๒ ปาก >> ๓ ปาก  

แล้วกลายเป็น ปากหอย ปากปู ปากปลา งั้นแหละ..จนทำให้เรื่องไม่เป็นเรื่อง..กลายเป็นเรื่องขึ้น..จากเรื่องเล็ก..กลายเป็นเรื่องใหญ่...  

ก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์เราทุกคน…ชอบที่ฟังข่าวลือ..ปากต่อปาก…อะไรที่ห้าม..ก็มักจะชอบ..(ทำ)..ชอบ..(ละเมิด)..  

แม้ไม่ได้เห็นก็ตาม  แต่พอได้ยิน..ได้ฟัง..ก็เชื่อแล้ว ๘๐ %  

การฟังโดยไม่ได้พิจารณาอย่างตริตรอง..  

ก็มีผลเสียเช่นกัน..  

โบราณจึงสอนว่า…๑๐ ปากว่า ไม่เท่า...ตาเห็น…๑๐ ตาเห็น ไม่เท่า...๑ ทำ..  

ดังนั้น..วิธีการสยบข่าวลือบางข่าวที่ฟังมา…ให้ตั้งสติก่อนสักนิด…อย่าพึ่งเทใจเชื่อเสียหมด  คือ..อย่าเพิ่งเชื่ออะไร ๆ ง่าย ทันทีทันใด...  

อย่างน้อยตั้งแบ่งความเชื่อ ๕๐-๕๐ ก่อน  พอได้ยิน..ได้เห็น..ได้ใช้สติพิจารณา...ก็ต้องใช้หลักสูตร (๒๐-๓๐-๕๐)  

เป็นสูตรพิเศษในการพิจารณาความจริง...  

คือ...ฟัง (๒๐), เห็น (๓๐)  

และ..ใช้สติพิจารณา..ลงมือทำ (๕๐)  

แต่ที่สำคัญอย่าใช้การฟังโดยเชื่อ ๑๐๐ %  

หากเราพิจารณาดูให้ดี..  

จะเห็นว่า...ธรรมชาติก็สอนการพูด..การฟัง..อย่างชัดเจน…ทำไม..คนเราจึงมี ๒ หู,มี ๒ ตา และทำไม..คนเราจึงมีเพียงแค่ปากเดียว  

นั่นก็สื่อให้เห็นอย่างชัดเจนว่า...ธรรมชาติสอนให้คนเรา…ใช้การฟัง..การเห็น..ให้มาก ๆ อย่าเพิ่งใส่ใจเชื่ออะไรง่าย ๆ  

แต่การใช้ปากนั้น..  

...ก็ให้พูดในน้อยลง…และใช้สติปัญญาพิจารณาใคร่ครวญอย่างท่องแท้ 

เรื่องไม่เป็นเรื่องจะได้ไม่เกิดขึ้น...ทั้งนี้..จะได้ไม่เกิดปัญหาตามมาภายหลัง...ก่อนพูด..เราเป็นนายคำพูด 

แต่พอพูดแล้ว...เราเป็นทาสของคำพูด...  

ต้องระวังและใส่ใจในคำพูด คิดก่อนพูด  

พิจารณาดูว่า..สิ่งใดควรพูด...สิ่งใดไม่ควรพูด..  

เพราะถ้าพูดออกไปแล้ว..ต้องรับผิดชอบต่อคำพูดนั้น...  

ขอให้พวกเราทุกคน..  

พิจารณาจากเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้ดูเถิด..ถ้าเราพยายามปรับทัศนคติ..ความคิดเห็น..ที่มีต่อกันปรับอารมณ์ความรู้สึก..สร้างความเข้าใจที่ถูกต้อง 

และเห็นจริง..ตามความเป็นจริง..ไม่ปกปิด..ปิดบัง..จากความเป็นจริง..เรื่องไม่เป็นเรื่อง..ก็คงไม่เกิดขึ้น...อย่างแน่นอน

ที่มา : fwdder.com

---