ความขัดแย้งที่เกิดจากความรัก หม่ามี้ต้องขอโทษข้าวปุ้นด้วยนะที่ไม่ได้อัพบล็อกให้ลูกเลย เพราะขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไรเลยช่วงที่ผ่านมา ไม่หรอกจริงๆ เล่นตัวน่ะ รอคุณป้า คุณน้า คุณพี่ชาวบล็อกมาตามเยอะๆ ก่อนแล้วค่อยอัพ ความขัดแย้งที่เกิดจากความรัก มันเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้หม่ามี้เซ็งๆ ช่วงนี้ ขัดแย้งกับใคร ก็อากงน่ะสิ แบ่งเป็นข้อๆ เลยนะ 1. หม่ามี้เชื่อในทฤษฎีที่ว่าเราสามารถฝึกวินัยให้เด็กได้ตั้งแต่ตอนนี้ โดยให้กินข้าวเป็นที่เป็นทาง หม่ามี้อนุญาตให้หนูเล่นได้แต่ต้องนั่งเป็นที่ ไม่ใช่เดินป้อน แต่หลังๆ หนูไม่ยอมทานข้าวเลย ไม่รู้ทำไม จากที่เมื่อก่อนป้อนหาย ป้อนหาย ทำให้หม่ามี้กับ อากง อาม่าเครียด จึงเป็นที่มาของการอยากทำไงก็ได้ให้หลานกิน - เดินป้อนในซอย ซึ่งหม่ามี้ไม่เห็นด้วยเลย 2. ตอนนี้ข้าวปุ้น 10 เดือนแล้ว หม่ามี้ให้หนูทาน 3 มื้อ + มื้อว่างอีก 1-2 มื้อ แล้วแต่โอกาสอำนวย แต่เพราะหนูไม่ทานข้าว อากง อาม่าเลยป้อนหนูแบบไม่เป็นเวลา คืออยากป้อนเมื่อไรป้อน มันคงสร้างความสับสนให้ข้าวปุ้นไม่น้อย เพราะถ้าอยู่บ้านเรา หม่ามี้ทำอย่าง บางครั้งคุณพ่อจ๋ามีความจำเป็นต้องเอาเราแม่ลูกไปฝากไว้ที่บ้านอากง ข้าวปุ้นก็เจออีกอย่าง 3. อากงไม่เคยเชื่อที่หม่ามี้เลี้ยงหนูตามตำรา "อาป๊าเลี้ยงลูกมา 4 คน ไม่เห็นต้องใช้ตำรา ตำราเชื่อมากก็ไม่ได้" ทุกครั้งเวลาทะเลาะกันก็จบลงด้วยประโยคนี้แหละ .... ป๊าขา หนูเข้าใจค่ะ แต่ยุคสมัยเปลี่ยนไปนะ เมื่อ 30 ปีที่แล้ว กับเดี๋ยวนี้น่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า หม่ามี้ตามตำรา 100% นะ บางอย่างที่โบราณว่าดี แล้วหม่ามี้เห็นว่ามีเหตุผล หรือจะเป็นบางความเชื่อที่พิสูจน์ไม่ได้ แต่ทำแล้วสบายใจ หม่ามี้ก็ทำ นี่แหละเพราะทุกคนรักข้าวปุ้น เลยเป็นแบบนี้ แต่ไม่มีใครโทษข้าวปุ้นนะ มันเกิดจากทิฐิต่างหาก ..... อาม่าเลยต้องเป็นกาวใจ บอกให้หม่ามี้ยอมๆ หยวนๆ บ้าง แหม แต่บางอย่างมันไม่ได้จริงๆน่ะ "ตอนนี้พ่อเธอโกรธจัด ความดันขึ้นอีกแล้ว ทางที่ดีช่วงนี้อย่างเพิ่งมาให้เห็นหน้าเลยนะ รอให้เค้าหายโกรธก่อน" .... หม่ามี้บาปกรรมมั้ยเนี่ย ช่วงหลังๆ คุณพ่อก็เครียดเรื่องงาน แล้วระเบิดลงหม่ามี้ หม่ามี้พาลูกไปหลบภัยที่บ้านอากง แต่พอไปก็ต้องไปทะเลาะกับอากงอีก เฮ้อ! เศร้า คราวนี้ไม่รู้จะหนีไปไหนแล้วนะ หม่ามี้ก็ไม่รู้ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ทั้งๆ ที่ไปเสถียรธรรมออกบ่อย น่าจะทำใจตัดทุกข์ได้นะ แต่โชคดีอย่าง หม่ามี้เป็นคนชอบหัวเราะ คือไม่ค่อยเครียดง่าย เลยช่วยบรรเทาไปได้เปลาะหนึ่ง แต่ก็มีบางที ตบะแตก ปรี๊ดขึ้นมาเหมือนกัน ตอนที่มันสุดๆ น่ะ หม่ามี้ไม่อยากให้หนูจำพฤติกรรมแย่ๆ ของหม่ามี้เลย ความจริงมีอะไรอยากเขียนอีกเยอะ แต่พอแล้วดีกว่า ยิ่งเขียน ยิ่งเซ็ง ป.ล. เพื่อนๆ ของข้าวปุ้นเจอปัญหาปวดหมองแบบข้าวปุ้นมั่งมั้ยเนี่ย .... หม่ามี้กะว่าจะแก้ปัญหาโดยการไม่พาข้าวปุ้นไปบ้านอากงอีกจะดีมั้ยเนี่ย เฮ้อ!.....อ้อ มีอีกอย่าง ถึงหม่ามี้จะเซ็งแค่ไหนนะ พอเห็นหน้าทะเล้นๆ ของข้าวปุ้น มันทำให้หม่ามี้มีพลังชีวิตขึ้นมาทันที อยากอยู่เลี้ยงหนู ดูความน่ารักของหนูไปนานๆ   Create Date : 28 มกราคม 2550 13 comments Last Update : 28 มกราคม 2550 10:29:24 น. Counter : 861 Pageviews. Share Tweet

บ้านที่มีอากงอาม่าอยู่ด้วย จะเป็นแบบนี้แหละค่ะ บ้านเราก็เหมือนกัน แม่เราก็ไม่ค่อยชอบใจวิธีเลี้ยงลูกของเราเหมือนกัน ก็บ่นอยู่บ่อยๆแหละ (เราก็ทำเฉยๆซะก็สิ้นเรื่อง ตามใจเค้าได้ก็ทำไป ก็แม่เราเอง ไม่ใช่คนอื่นซะหน่อย เรื่องไหนที่ขัดความรู้สึกมากๆ ก็ทำเฉย เดี๋ยวเค้าก็ขี้เกียจบ่นไปเอง อุๆ) คิดซะว่า ธรรมชาติของครอบครัวก็เป็นแบบนี้ ถึงอยู่กันเองเป็นครอบครัวเดี่ยว ไม่มีอากง อาม่า แค่ตัวเรา กับพ่อของลูก ยังมีแนวคิดเรื่องเลี้ยงลูกต่างกันเลย เข้ามาบ่นเป็นเพื่อนค่ะ   โดย: พจมารร้าย 28 มกราคม 2550 11:02:57 น.

อ้าว อ่านไม่ละเอียด อยู่คนละบ้านหรอกเหรอเนี่ย งั้นก็เวลาไปบ้านอากง ก็ตามใจแกหน่อยน่า เดี๋ยวก็กลับแล้ว ครั้นจะไม่พาหลานไปเยี่ยมเลย คนแก่ก็จะน้อยใจอีกนะคะ เอาใจพ่อแม่ไว้ เผื่ออานิสงส์ตกถึงเรา ลูกจะได้เอาใจเราบางไง(บอกตัวเองไปด้วยนะเนี่ย)   โดย: พจมารร้าย 28 มกราคม 2550 11:09:30 น.

ไม่เคยมีลูกค่ะ มีแต่น้อง ๆ หลาน ๆ เราว่าคนเราแต่ละคนมีวิธีการเลี้ยงลูกที่ไม่เหมือนกันค่ะ แล้วที่อากงบอกว่าอาป๊าเลี้ยงลูกมา 4 คน ไม่เห็นต้องใช้ตำรา ตำราเชื่อมากก็ไม่ได้ มันก้อจริงๆของท่านค่ะ แต่ท่านคงลืมไปว่าเดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปเยอะมากๆจากเมื่อก่อน กับคุณสามีค่อย ๆ พูดกันน่ะค่ะ บางครั้งเวลาทำงานเครียดๆ เราก้อหาคนลงเหมือนกัน แต่โชคดีที่เขาเข้าใจ สู้ๆ ค่ะ ใจเย็นๆ น่ะค่ะคุณแม่หนมจีนน้อย เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: icebridy 28 มกราคม 2550 11:12:41 น.

สวัสดีจ้า แม่จูล น้องข้าวปุ้นที่น่ารัก หายไปนานเลยนะคะ ดีใจค่ะที่เห็นคุณแม่มาอัพได้ อ่านๆ ไป เอ...ปัญหาบางอย่างก็คล้ายๆ กันนะคะ แต่ตอนนี้ลูกใกล้จะครบขวบเต็มทีแล้ว อีกอย่างเป็นคุณแม่ที่เลี้ยงลูกเองเป็นหลัก ก็พอจะฝ่าฟันปัญหามาได้บ้างไม่ได้บ้าง เรื่องแรก การกินข้าวของลูก ตอนนี้แม้น้องฟ่านใกล้จะครบขวบแล้ว ยังคงกินแค่ 2 มื้ออยู่เลยค่ะ เพราะทำที่เข้าใจ ก่อนขวบเนี้ย นมคืออาหารหลัก ส่วนการทานข้าวนั้น เป็นไปเพื่อให้เค้าได้รู้จักการเคี้ยว และลิ้มลองอาหารต่างๆ บ้าง ฉะนั้น ช่วงแรกๆ ลูกก็ป้อนหายป้อนหายเหมือนกันค่ะ พอ8- ช่วงนี้ มีบ้างที่เบื่ออาหาร ตั้งข้อสังเกตอาจเป็นเพราะฟันขึ้น ห่วงเล่น อาหารรสชาตเดิมๆ เลยเบื่อ ทางแก้คือ ลองพลิกแพลงเมนูดูค่ะ เห็นด้วยกับที่ให้ทานเป็นที่เป็นทาง และเป็นเวลา เพราะเด็กจะมีนาฬิกาในตัวเอง วิธีแก้อีกอย่างคือ ถ้าลูกเบือนหน้าหนี หรือทำท่าไม่อยากกิน คุณแม่อย่าได้ยัดเยียดนะคะ เพราะจะทำให้หนูไม่อยากกินอีกในมื้อ ในครั้งต่อๆ ไป เพราะรู้สึกไม่ดี หยุดป้อนเลยค่ะ ถ้าเค้าหิว เค้าจะได้เรียนรู้ว่า คราวหน้าจะต้องกินให้อิ่ม ไม่มีก๊อก 2 ก๊อก 3 ฟอมทดลองแล้วได้ผลค่ะ เพราะก่อนหน้านี้มีวีนลูก เค้าถ้วยเค้าจานมาแล้ว เป็นพฤติกรรมไม่ดีค่ะ วีนแตกต่อหน้าลูก ส่วนถ้อยคำประโยคที่ว่า "อาป๊าเลี้ยงลูกมา 4 คน ไม่เห็นต้องใช้ตำรา ตำราเชื่อมากก็ไม่ได้" ฟอมก็เคยประสบพบเจอมาในช่วงเลี้ยงลูกใหม่ๆ เพราะเค้าเห็นว่าเรายังเป็นเด็กอยู่ร่ำไป ไหนจะสู้เค้าที่เลี้ยงลุกมาแล้ว ฟอมใช้ตำราเลี้ยง ผสมกับความรู้สึก และความเชื่อโบราณที่ไม่ค่อยจะเชื่อ แต่ถ้าทำแล้วเค้าสบายใจ ลูกไม่เป็นอะไร ก็ทำๆ ไป แต่ส่วนใหญ่จะไม่ได้ทำ อิ อิ เรามันหัวแข็ง โชคดีที่อยู่คนละบ้างกะพ่อแม่สามี และเค้าก็ไม่มีเวลามาเลี้ยง เลยต้องจำยอม จนวันนี้ เค้าก็เห็นว่าเราเลี้ยงได้ หลานเค้าก็แข็งแรงน่ารักดี เค้าเลยปล่อยและกังวลน้อยลงค่ะ ที่สำคัญเราต้องหนักแน่นในแนวทางการเลี้ยงของเรา และพิสูจน์ว่าเราทำได้ค่ะ เพราะลูกเราจะดีจะร้ายก็ขอให้เป็นฝีมือเรา ไม่อยากให้เหมือนคนอื่นค่ะ จะได้ไม่กล่าวโทษกันทีหลัง แฮะๆ พิมพ์มาซะยาวเลย เกรงใจแม่จูลจัง หวังว่าคงเป็นประโยชน์บ้างนะคะ ให้กำลังใจสุดแรงเลยค่ะ   โดย: ฟอมแม่น้องฟ่าน (ประมุขขวัญ ) 28 มกราคม 2550 15:27:23 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ ฝนเองก็สอนลูกให้กิน ให้เล่นเป็นที่เป็นทางนะคะ เพราะถ้าให้เค้าเล่นไป กินไป เค้าก็จะไม่กินจะเล่นอย่างเดียว และก็จะทำบ้านเลอะเทอะไปด้วย ซึ่งคนข้างๆ ต้องเอ็ดฝนอีกแน่ๆ ค่ะ ก็เลยให้เค้านั่งกินอาหารทุกมื้อ รวมทั้งของว่างที่โต๊กินข้าวในห้องครัว เค้าจะมี ไฮแชร์ ของเค้าน่ะค่ะ ฝนก็ฝึกให้ลูกมีวินัยตั้งแต่เค้ายังเล็กๆ อ่ะค่ะ เพราะว่าดัดง่ายหน่อย ถ้ารอให้โตสงสัยจะยาก   โดย: Malee30 28 มกราคม 2550 18:25:01 น.

เราไม่อยากมีลูกก็เพราะแบบนี้แหละ แต่มาเป็นกำลังใจให้นะคะ เข้าใจว่าทุกคนก็คงรักน้องข้าวปุ้น แต่ว่าแต่ละคนก็มีวิถีทางในการเลี้ยงแตกต่างกันไป เอาเป็นเป็นกำลังใจให้คุณแม่ละกัน ทำใจให้สบาย มองโลกในแง่ดี อย่างน้อยๆ ก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่า ใครๆ ก็รัก "น้องข้าวปุ้น"   โดย: หัวใจสีชมพู 28 มกราคม 2550 20:11:47 น.

กลับมาแล้วเหรอ หายหน้าหายตาไปเลย ระบายซักหน่อย จะได้ดีขึ้นนะจ๊ะ ใจเย็นๆเน้อออ มองกันคนละมุม แต่ทุกมุมต่างก็หวังดีกับน้องข้าวปุ้นทุกคนหล่ะจ้า ยังไงก้อใจเย็นๆ แล้วกันนะจ้า (ไม่รู้จะปลอบยังไงเหมือนกัน เฮ้อ )   โดย: นู๋มิวจัง 29 มกราคม 2550 9:56:38 น.

ความขัดแย้งที่เกิดจากความรัก เป็นเหมือนกันเลยค่ะแม่จูล แต่แม่เอ๋อาศัยที่อยู่กันคนละที่เวลากลับไปบ้านคุณตาคุณยายหรือคุณย่าก้อจะให้เค้าเลี้ยงแบบของเค้าเราจะไม่ขัดทั้งๆๆที่ในใจอยากขัด พออยู่บ้านเราก้อเลี้ยงแบบของเราแต่ทุกวันแม่เอ๋ก้อจะโทรไปบอกว่าน้องอะตอมวันนี้เป็นไง ทำอะไรได้บ้างแล้ว ให้คุณตาคุณยายหายเหงา ฝากจุ๊บๆๆแม่มะเขือเทศน้อยด้วยค่ะ   โดย: แม่เอ๋กับน้องอะตอม (aehtom ) 29 มกราคม 2550 10:01:14 น.

สวัสดีค่ะแม่จูล คิดถึงจังเลย หายไปนานเลย แม่จินอยู่เป็นครอบครัวแยกออกมาปัญหาแบบนี้เลยน้อย แต่เวลาเจอกันทีก็มีบ้าง คำแนะนำอะไรต่าง ๆ ก็ไม่ค่อยตรงกัน เราก็รู้ว่าเค้าก็รักหลาน เราก็รักลูก ต่างคนต่างมีวิธีต่าง ๆ กันที่อยากให้หลานหรือลูกได้สิ่งที่ดีที่สุด ก็ผสม ๆ กันไปค่ะ มีคนช่วยเลี้ยงดีกว่าไม่ม่ค่ะ ปล่อย ๆ ทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ยิน จะดีขึ้นเยอะเลยค่ะ (ทำบ่อย อิอิ)   โดย: แม่น้องสองพี 29 มกราคม 2550 11:35:21 น.

ดีใจที่แม่จูลอัพบล็อกแล้ว เห็นทับศัพท์ว่าอากงอาม่า เลยไม่รู้ว่าเป็นพ่อแม่ตัวหรือพ่อแม่ของสามีค่ะ อิอิ..เราเองถ้าเห็นไม่ตรงกับพ่อแม่เนี่ย แว๊กกลับเลยค่ะ แต่ถ้าเป็นพ่อแม่สามีก็ต้องทนๆไว้ บางทีก็แอบมาเครียดเหมือนแม่จูลเพราะเราอยากฝึกลูกให้มีระเบียบเรื่องการกิน แต่อาม่า(แม่สามี)จะชอบให้น้องดีนกินขนมค่ะ เพราะเขาชอบเห็นเวลาน้องดีนทำหน้าแปลกๆ ตอนได้กินของใหม่ๆ แค่นั้นเอง... ก็มีหงุดหงิดๆ กันเหมือนกัน โชคดีที่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน แต่ถ้าเขาย้ายมาอยู่ด้วยเมื่อไหร่ก็คงต้องคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเรื่องฝึกลูกค่ะ เครียดๆ ก็อัพบล็อกสิคะ จะได้มีเพื่อนคุยทุกวัน   โดย: LuckyMoby 29 มกราคม 2550 16:55:52 น.

ปัญหาของตะละคนก็แตกต่างกันไปเน๊าะ แต่แนวทางแก้ปัญหาและทางออกก็จะคล้าย ๆ กัน จู้ ๆ   โดย: ซิมเปี๊ยะกุน 30 มกราคม 2550 16:59:29 น.

สวัสดีคะ เห็นด้วยกับข้อ1คะเพราะสอนลูกให้ทานเป็นที่เป็นทางเหมือนกันคะ ส่วนข้อ2-3นี่เป็นปัญหาแบบว่าโลกแตกคะ เราเองโชคดีที่เลี้ยงลูกเองคนเดียว(หรือโชคร้ายไม่รู้สิ555)ทำให้อยากเลี้ยงแบบที่เราต้องการได้ตามใจเรา แต่ว่าเวลาที่แม่สามีมาหรือพ่อแม่เรามาแล้วเห็นเราเลี้ยงลูกตามตำราผสมกับตามใจเราพวกท่านก็ไม่เคยพูดอะไรคะ ถือว่าเราโชคดีไป แต่ว่าเพื่อนเราก็มีปัญหาแบบคุณแม่ข้าวปุ้นคะคือทะเลาะกับแม่สามีบ้าง แอบเคืองในใจบ้าง หรือว่าพาลทำให้เป็นเหตุทะเลาะกับสามีบ้างคะ แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นแบบที่คุณแม่ข้าวปุ้นเขียนคะคือ ท่านทำด้วยความรักหลานนั่นเอง ของแบบนี้มอง คิดต่างมุมคะ เราเองบางครั้งถึงแม้แม่เราไม่พูดอะไรไม่ว่าเราเลี้ยงลูกแบบไหนแต่เราก็โทรไปถามแม่เราบ่อยๆคะเพราะว่าท่านเจอปัญหาต่างๆมาก่อนเรา เราก็เอามาปรับใช้ แต่จริงๆแล้วเราว่าการที่มีคนช่วยดูแลเลี้ยงลูกหลายๆคนก็ดีในอีกแบบนึงคะอย่างน้อยเด็กก็ได้เจอคนหลากหลายทำให้เค้าปรับตัวง่ายคะ อย่างเราอยู่กับลูก2คนเย็นๆป๊าเค้ากลับมาลูกติดเรามากๆมากจนเรากลุ้มใจคะ   โดย: miz u so much 31 มกราคม 2550 13:42:46 น.

เป็นคนนึงที่ต่อไปจะต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้แน่ๆค่ะ(กำลังท้องอยู่3เดือนแล้ว) แต่อาจจะแย่กว่าเพราะแต่งงานเข้าบ้านแฟน แล้วแม่สามีต้องช่วยเลี้ยงด้วยค่ะ จริงๆก็ดีอย่างที่มีผู้ใหญ่ช่วยดู แต่แม่สามีเป็นประเภทมั่นใจในตัวเองพอสมควร สงสัยคงขัดแย้งกันน่าดู เพราะบางเรื่องมันก็หมดยุค หมดสมัยไปแล้ว คิดแล้วก็กลัว ก็ต้องดูกันต่อไปน่ะค่ะ แต่ยังไงก็ถือซะว่า ที่ทุกคนทำไปก็เพราะรักลูกเรานะคะ จะได้สบายใจขึ้น ...... เป็นกำลังใจให้แม่น้องปุ้น-น้องปั้นนะคะ   โดย: k..... IP: 125.24.221.105 20 สิงหาคม 2550 16:58:49 น.