ก่อนแสงรัก / ปราณธร   จำนวน 308 หน้า

สนพ.แจ่มใส   ราคา 199 บาท

 เล่าเรื่องย่อๆเอง... (ไม่ได้ใส่โปรยปกหลังไว้นะคะ)

"หิรัญ หรือ หิน"  กำลังหลบหนีคนร้าย แต่ก็ไม่ต่างกับหนีเสือปะจระเข้ เพราะแม้ว่าเขาจะหนีคนร้ายพ้น แต่กลับถูกรถชนทำให้เกิดอาการความจำเสื่อมไปชั่วขณะ เพียงไม่นานความจำของหิรัญก็ฟื้นคืนมา และพบว่าคนที่ทำความผิดขับรถชนเขากำลังโกหก คนที่ขับรถบอกพยาบาลว่าเขาเป็นพี่ชาย ส่วนผู้หญิงที่ตาบอดก็คอยดูแลเอาใจใส่เขาทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะเอาไม่รอด

"พันวา หรือ ปั้น" หญิงสาวตาบอดที่สูญเสียครอบครัวไป เธอมีเพื่อนเพียงคนเดียว "ธารีย์" ที่คอยดูแลคนตาบอดอย่างเธอเพื่อแลกกับที่พักอาศัยฟรี พันวาตั้งใจมาหารุ่นพี่ที่รู้จักเพื่อรักษาดวงตา เธอจึงไหว้วานธารีย์ให้ขับรถมาให้ แต่เมื่อธารีย์ขับรถหลงทางและชนผู้ชายคนหนึ่งเข้า พันวาก็ไม่คิดที่จะทอดทิ้งเขาอย่างที่ธารีย์คิดจะทำ แม้จะต้องโกหกคนอื่นว่าผู้ชายคนนั้นเป็นญาติกันเพื่อให้พ้นผิด แต่พันวาก็มีความห่วงใยเขาโดยแท้จริง 

เมื่อหิรัญต้องไปพักที่บ้านของพันวา พันวาคอยดูแลเอาใจใส่หิรัญ ผู้ชายปากร้าย ชอบข่มขู่ และพูดจาทำร้ายจิตใจเธอ แต่พันวาก็สามารถรับรู้ได้ว่า ในความเอาแต่ใจตัวเองและคำพูดร้ายกาจน้้นมีความห่วงใยแฝงอยู่  พันวาจึงพยายามละทิ้งและไม่สนใจกับคำพูดร้ายๆของหิรัญ เพราะหลังจากที่ต้องอยู่ในโลกมืดที่ไม่เหลือใคร พันวาเรียนรู้ว่าเธอไม่ควรยึดถือกับด้านร้ายๆหากมีใครหยิบยื่นมันมาให้ แต่เธอเลือกที่รับและแสวงหาความสุขเล็กๆน้อยๆที่เข้ามาในชีวิตมากกว่า  หิรัญเปรียบเสมือนดวงตา เขาพาเธอออกไปนอกบ้าน ไปซื้อของ พันวามีความสุขและพยายามหลอกล่อหิรัญด้วยอาหารอร่อย เพราะเธอรู้ว่าเขาทานเก่ง 

แต่ผู้ชายอย่างหิรัญไม่ใช่แมวหรือสัตว์เลี้ยง  เขาเป็นคุณหินแห่งพัทยาใต้ เขายอมใกล้ชิดกับพันวาทั้งที่ไม่เคยยอมให้ใครมาชิดใกล้เพียงเพราะเธอตาบอด!  ในสายตาของหิรัญ พันวาเป็นผู้หญิงตาบอดที่ดันทุรังทำตัวเสมือนคนตาดี ใช้ชีวิตโดยไม่มีไม้เท้า และพยายามใช้เตาแก๊สในการต้มมาม่าให้เขากิน !!! แม้ความเอาใจใส่ของพันวาที่พยายามจะดูแลผู้ชายตาดีอย่างหิรัญจะทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและรำคาญ แต่ลึกๆแล้วหิรัญกลับรู้สึกเป็นสุขเมื่ออยู่ใกล้เธอ แม้ว่าลูกน้องจะมารับเขากลับบ้านและเขาก็สามารถหนีเธอไปได้ทันที แต่หิรัญกลับยอมให้พันวาหลอกล่อเขาเพียงเพื่อจะได้อยู่ใกล้เธอ แต่เมื่อหิรัญมีภารกิจสำคัญที่ต้องกลับไปทำ หิรัญจึงตั้งใจทิ้งพันวา แต่พันวากลับถูกรถพุ่งชน และเธอบอกเขาว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเพราะมีคนตั้งใจจะขับรถชนเธอมาสองครั้งแล้ว

แม้จะรู้จักกันแค่ 4 วัน แต่หิรัญก็รู้ว่าเวลาไม่ใช่เงื่อนไขของความรัก หิรัญตกหลุมรักรอยยิ้มซื่อของผู้หญิงที่ตามองไม่เห็น หากแต่อบอุ่นและตราตรึงใจ พันวาเป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอและเปราะบางแต่เธอก็พร้อมที่จะดูแลปกป้องเขา เนื่องจากแม่ของหิรัญเสียไปอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อได้รับความเอาใจใส่จากพันวาผู้ชายแข็งๆอย่างหิรัญก็พร้อมที่จะกระโจนลงหลุม(รัก) ได้อย่างไม่ยากเย็น  ความห่วงใยทำให้หิรัญคิดว่า ในเมื่อพันวาไม่มีครอบครัว ญาติพี่น้องก็ไม่เหลียวแล เธอเหมือนหมาน้อยขนฟูข้างถนน ปล่อยไว้ก็ถูกรถชนตาย ดังนั้นเขาจึงตั้งใจจะเอาเธอไปเลี้ยงเอง .....

เรื่องย่อด้านบนเป็นแค่เสี้ยวๆของเรื่องนี้ค่ะ เป็นตอนต้นๆที่พระเอกกับนางเอกรู้จักและใกล้ชิดกัน ช่วงต้นๆอ่านแล้วสงสารนางเอกค่ะ คือเราว่าคุณกก ปราณธรมีความสามารถในการเขียนลักษณะตัวละครให้น่าสงสาร ตัวละครจะไม่ได้เลิศเลอเพอร์เฟ็กซ์ แต่จะมีความเป็นมนุษย์มนาจริงๆ  (แต่ด้วยลักษณะเฉพาะตัวเช่นนี้ เวลาปราณธรเขียนออกแนวดาร์ก พระเอกบางคนเลยทำให้เราเกลียดมากกว่ารัก กลายเป็นงั้นไป 5555) เรื่องนี้ชอบนางเอกนะคะ แม้ว่านางเอกเธอจะออกแนวดื้อดันทุรังและไว้ใจคนง่ายมาก (คิดดูว่าพาพระเอกที่เป็นคนแปลกหน้าเข้าบ้าน แถมดูแลอย่างดี  )   แต่พันวาเป็นคนจิตใจดีมากกก คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง ที่สำคัญเป็นคนมองโลกในแง่ดีและเข้มแข็งมาก แต่ขอเม๊าท์พระเอกนิดสสสนึงพระเอกนี่ปากเสียมากค่ะ พูดจาร้ายๆไม่เห็นใจคนทุพลภาพเลย ออกแนวห่ามๆ ห้าวๆ เอาแต่ใจตัว คิดดูละกันนางเอกหิวข้าว เพื่อนซื้อลูกชิ้นมากฝาก (แต่ไม่ได้ซื้อฝากพระเอก) นางเอกกินเหลือสองลูกแต่ยังมีแก่ใจแบ่งให้พระเอกกิน (เพราะฮีโมโหหิวมากกก นางเอกเลยต้องจำใจแบ่ง) พอพระเอกเห็นนางเอกแบ่งให้ ก็กินลูกชิ้นนางเอกหน้าตาเฉยเลย เหลือแค่สองลูกนี่นะ   แย่งคนตาบอดกิ๊นนนน (แบบนี้มันน่าตื๊บมากกว่าน่ารักนะ) 

เมื่อหิรัญต้องกลับบ้าน เพราะมีภารกิจที่สำคัญต้องกลับไปทำ แต่จะทิ้งพันวาก็ทิ้งไม่ลงเพราะเธอมีคนปองร้ายค่ะ แต่หิรัญไม่ใช่คนเลวที่ลักพาตัวนางเอกไปแบบไม่สมยอมอยู่แล้ว (แต่ใช้วิธีข่มขู่แทน เอิ๊กกก) เขาบอกพันวาว่าเขาจำทุกอย่างได้แล้ว และให้นางเอกเลือกว่าจะให้เพื่อนเข้าคุกหรือนางเอกจะเข้าคุกแทน  พันวาก็สุดยอด บอกพระเอกว่าถ้าในคุกไม่ต้องอยู่คนเดียวเธอจะเข้าคุกแทนเพื่อนเอง พระเอกเลยถามนางเอกว่า

" คุกที่คนอย่างเธอจะไปน่ะไม่ต้องอยู่คนเดียว จะไปไหมล่ะ" (พระเอกหมายถึงจะพานางเอกไปไว้ที่บ้านตัวเองค่ะ แต่นางเอกเข้าใจว่าจะพาตัวเองไปส่งตำรวจ 5555)

"ปะ....ไป....ก็ได้ค่ะ" 

"ดี ถ้าอย่างนั้นเขียนจดหมายบอกเพื่อนเธอซะว่ากลัวคนทำร้ายจะหนีไปสักพัก สั้นๆ นะ อย่าช้า"

หลังจากที่ข่มขู่เสร็จ พระเอกก็จับนางเอกขึันรถที่ลูกน้องมารอรับ แล้วพาไปอยู่ที่บ้านเลย 5555

ชอบเรื่องนี้ค่ะ น่ารักม๊ากกกค่ะ พระนางเคมีเข้ากันดี ไม่ต้องมาพ่อแง่แม่งอนอะไรกัน เรื่องนี้ใจสองดวงตรงกันอะไรๆมันก็ง่าย แต่ชีวิตมันไม่ง่าย เพราะครอบครัวของหิรัญก็มีปัญหาความขัดแย้งมากพอควร และภารกิจลับสำคัญที่พระเอกกำลังแอบทำอยู่ (และเป็นสาเหตุให้คนบริสุทธิ์ต้องตายไปถึงสองคน   ) โดยคนร้ายพยายามขัดขวางภารกิจและตั้งใจฆ่าพระเอกด้วย แต่คนซวยดันเป็นนางเอก เพราะนางเอกเปรียบเสมือนจุดอ่อนของพระเอก  และท้ายสุดจะเฉลยคนร้ายที่ตั้งใจฆ่านางเอกด้วยค่ะ พอรู้ว่าใครที่ใจร้ายจะฆ่านางเอก ก็ทำให้สงสารเธอมากๆๆๆๆเลย เราเดาไม่ถูกเลยนะคะ เพราะคนเขียนหลอกมากกกก 55555 

 แม้เรื่องราวจะเน้นไปที่ภารกิจลับกับความขัดแย้งในครอบครัวของหิรัญ  แต่ความหวานของพระนางก็ยังมีอยู่ค่ะ  คู่นี้แสดงออกด้วยการกระทำที่สื่อความหมายถึงคำว่ารัก ที่ชอบมากอีกตอนก็คือนางเอกจะไม่ยอมใช้ไม้เท้าค่ะ พระเอกเลยหามีดให้แทน (ใครงงต้องหาอ่านเองนะคะ ม่ายยยบอก ^^ ) ชอบฉากนี้มากๆๆเลยค่ะ และบทส่งท้ายก็น่ารักมากด้วยค่ะ แม้บางทีจะสยองหิรัญนิดๆที่พยายามทำเซ็กซี่ก็เถอะ 5555 (อันนี้จขบ.แซวเล่นเองนะคะ )  

ก่อนจบรีวิว มีอีกคนที่ต้องกล่าวถึงคือ นัตตี้ ชายหนุ่มในร่างกระเทย (ปลอมๆ) ที่เรียกว่าเรียกเสียงฮา ได้ตลอดเล่มเลยค่ะ  แนวนัตตี้นี่เขียนเป็นพระเอกต่อได้เลยค่ะ เพราะโปรไฟล์ให้ม๊ากกก นัตตี้เป็นเด็กในบ้านพระเอกที่แม่ของพระเอกเลี้ยงไว้ พูดถึงความหล่อ ก็คือหล่อโฮกกกค่ะ เป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศส (เราว่าหล่อกว่าพระเอกอีก) มีอารมณ์ขัน       ยิ่งตอนนัตตี้หลุดมาดแมนออกมายิ่งฮาใหญ่เลยค่ะ ส่วนนางเอกของนัตตี้ จขบ.จิ้นให้เป็นคนในครอบครัวของเป้าหมายที่สองที่ตายไปค่ะ เพราะนัตตี้สุดหล่อได้สัญญาแล้วว่าจะดูแลครอบครัวเป้าหมายรายนี้ อิอิ

สรุปเรื่องนี้อ่านแล้วไม่ผิดหวังค่ะ พระเอกคนนี้สำหรับเราแล้วชอบมากๆค่ะ ชอบที่พระเอกเป็นคนดี ยิ่งห่ามๆห้าวๆแบบนี้ยิ่งชอบค่ะ (หลังจากที่จขบ.แอบไม่ถูกชะตาคารม แต่กับพี่หินได้ใจมากๆค่ะ)

 "คว้าเอาไว้สิ หรือเธอหาดีกว่าฉันได้"