ครั้งหนึ่งในต่างแดน (5)
เรื่องราวบล๊อกวนกลับไปกลับมาเหมือนรายการทีวีเลย เริ่มงงเองละ ......
ตอนนี้เอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ เพราะชีวิตปัจจุบันเรียบง่าย ไม่มีเรื่องราวที่น่าสนใจพอจะมาเล่าสู่กันฟัง
เลยวนกับ ครั้งหนึ่งใน...บล๊อกแก๊งค์....ในต่างแดน ไปพลางๆก่อน
----------------------------------------------------------------------
ย้อนกลับมาถึงที่ทางสิงคโปร์ตอบตกลงรับเข้าทำงาน ก่อนหน้านี้มีพี่ที่ทำงานคนนึงไปทำที่สิงคโปร์อยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่ว่า ไม่ได้สนิทกัน จึงไม่ได้ติดต่อกัน
และก็เป็นครั้งแรกกับการเดินทางไปทำงานต่างประเทศลำพังคนเดียว ช่วงแรกบริษัทก็จัดหาเรื่องที่พักให้ก่อนชั่วคราว แต่ท้ายสุดคือ จะต้องไปหาบ้านพักเอง
ตอนไปถึงสนามบิน ก็มีคนของบริษัทมารอรับที่สนามบิน และพานั่งแท๊กซี่ไปที่พัก จำได้ว่า ฟังออกบ้าง ไม่ออกบ้าง หัวเราะแหะๆ ไปตลอดทางแก้เขิน
จากสนามบินไปที่พักค่อนข้างไกลเรียกว่า จากฝั่งตะวันออกไปฝั่งตะวันตกเลย เกาะสิงคโปร์นั้นจะมีพีื้นที่น้อยกว่ากรุงเทพซะอีก แต่ดีที่การเดินทางค่อนข้างสะดวก ทั้งรถไฟฟ้า รถประจำทาง จะเชื่อมต่อกันหมด
โดยที่นี่ ที่พักส่วนใหญ่จะเป็นตึกสูงๆ กันหมด เพราะว่าเนื้อที่น้อย คนที่จะมีบ้านเดี่ยวได้ จะต้องมีฐานะรวยมากๆ เช่นเดียวกันคนที่มีรถส่วนตัว
เมื่อรถแท๊กซี่พามาถึงที่พัก เจ้าหน้าที่ก็พาเข้าลิฟท์ แล้วก็สอนวิธีกดลิฟท์ว่า กดเลขนี้นะ ถ้าจะไปชั้นนี้
แอบคิดในใจว่า นี่เขาเห็นว่าประเทศไทยล้าหลังขนาดนี้เลยเหรอ อยากจะบอกว่า ลิฟท์ที่บ้าน เอ้ย ที่ทำงาน หรูหรากว่านี้มาก ไม่เก่าเหมือนกับอันนี้หรอก
พอถึงที่พัก ก็มีคนนึงพักอยู่ที่ห้องนี้อยู่แล้ว เข้าใจว่า จะให้ช่วยแนะนำการใช้ชีวิตให้กับผมที่นี่นั่นเอง แล้วรูมเมทที่เป็นคนฟิลิปปินส์คนนี้ ก็พาออกไปสำรวจรอบๆ พาไปซื้อตั๋วรถเมล์ ไปดูแหล่งซื้อของคร่าวๆ
ได้ไปลองทานอาหารที่ฟู๊ดคอร์สครั้งแรก ตกใจมากกับขนาดของชามหรือจาน ใหญ่มากๆ เรียกว่า ใหญ่เป็นสองเท่าที่ทานในเมืองไทย
และตอนที่ไปสั่งอาหารที่้้ร้าน คนขายก็จะถามมาเป็นภาษาจีน ด้วยความที่หน้าตาเป็นคนจีน คงเข้าใจว่าเป็นคนสิงคโปร์ แต่ผมก็สั่งกลับไปด้วยภาษาอังกฤษ เอาเซ่ จีนมา อังกฤษไป
ไม่แน่ใจว่า คนขายจะคิดว่า หยิ่งหรือเปล่า ไม่คุยภาษาจีน จำได้ว่า มีร้านอาหารมาเลย์มีป้ายอาหารชื่อ Mee Siam ก็สั่งไปเลยว่า "หมี่สยาม"
ีคนขายทำหน้าอึ้งไป ห้าวินาที งงว่าผมสั่งอะไร เลยชี้ไปที่ป้ายให้ดู คนขายจึงออกเสียงว่า มี่เซี่ยม
กำเลย ก็คำว่า 'Siam' มันอ่านว่า สยาม นี่นา มันเป็นชื่อเรียกประเทศไทยสมัยก่อน ไหงกลายมาเป็นชื่ออาหารของมาเลย์ไปซะงั้น
อาหารจานนี้ จะคล้ายๆ ขนมจีนน้ำพริก เพียงแต่เส้นจะเป็นเส้นหมี่ ไม่ใช่เส้นขนมจีน และจะมีไข่ต้มให้ฟองนึง
แต่ก็แปลกว่า Mee Siam นี้ไม่เคยเห็นมีขายที่ไหนในเมืองไทยเลย คำว่า Siam ตกลงมาจาก สยาม แน่หรือเปล่า ยังค้างคาใจมาจนทุกวันนี้
ก็คงเหมือนกับ
ขนมจีน ที่ไปหาทานที่เมืองจีนไม่ได้ ขนมโตเกียว ที่ไปเมืองโตเกียว ก็ไม่มีขาย
หมดไปกับประสบการณ์ต่างแดนวันแรกที่สิงคโปร์ เฮ้อ รอดตายไปได้หนึ่งวัน แต่พรุ่งนี้ไม่รู้จะเป็นไง
Create Date : 07 พฤศจิกายน 2555 |
|
4 comments |
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2555 13:12:22 น. |
Counter : 748 Pageviews. |
|
|
|