ชีวิตเล่าเรื่องราว
My Music Box
Toy Story
ทะเบียนประวัติของสะสม
ธรรมชาติบำบัด
Once upon the time ต่างแดน
คำสอน
ห้องเก็บของ
Counting down
My Piano Lesson
<<
พฤศจิกายน 2555
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
7 พฤศจิกายน 2555
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (5)
Monster University
The Croods
Shawshank Redemption
เปลี่ยนแนวคิด เปลี่ยนชีวิต
ความขี้เกียจ ผู้น่ารัก
ทฤษฎีสีชมพู (อีกครั้ง)
Cooking the beginning
ordinary hero
ไม่ธรรมดา
ความต้องการยิ่งน้อยลง ตามวัยที่เพิ่มขึ้น
เสียน้อย-เสียยาก เสียมาก-เสียง่าย
ทางด่วน
ดนตรี
DIY เมื่อถึงคราวช่างจำเป็น ซ่อมท่อตัน
บันทึก 8 เมษายน 2556
กินเที่ยว เมืองเพชรบุรี
จากวันที่เธอไม่อยู่
บางทีการไร้สาระบ้าง.. ก็เป็นเรื่องจำเป็น
Close to you
Engine
บล๊อกนี้ก็ยังคงพักเบรคอยู่นะครับ
Take a short break
ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม (2)
ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม
ไม่มีเวลา
รัก "ยิ้ม"
คำพูดที่ออกมาจากหัวใจ มาจากใจจริง
โลกหมุนไว แต่ใจขอไม่หมุนตาม
โลกสวยด้วยใจเรา
ก้าวแรกสู่สังเวียน
มือถือคุณพ่อ
Lucky 7
อายุการใช้งาน
ก้าวแรกสู่ปี 2013
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (10) - กุ๊กกิ๊ก story
บันทึก 11 พฤศจิกายน 2555 - โลกส่วนตัว
3 Wishes
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (9) - ความว่างเปล่า
บันทึก 27 พฤศจิกายน 2555 - ครั้งหนึ่งกับดนตรี
ต้นใจ
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (8)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (7)
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (5)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (6) - ทฤษฏิสีชมพู
ไข่กะทะ หรือ ไข่หน้าหมู
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์(5)
ครั้งหนึ่งในต่างแดน : ภาษาฮาเฮ
บันทึก 29 ตุลาคม 2555
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (2)
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (1)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (4)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (3)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (2)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (1)
จันทรุปราคา 10 ธันวา 2554
ฮีโร่อยู่ในตัวเราเอง
สิ่งที่มีค่าต้องรักษาให้ดี สิ่งที่ไม่ดีควรโยนทิ้งไป
สะพานสูง story
มีความสุขในทุกๆวัน
เวลา
"ไม่เป็น" "ยังไม่เป็น"
เพราะรักคงอยู่
ไม่ตกรุ่น
ข้อคิดที่ได้จากซีรีย์หนัง
Nodame Cantible
ความรักกับดอกไม้
เรื่อยเปื่อย_
ทดสอบถ่ายรูปโดยใช้ Flash
ปาลิโอกรุงเทพ The Circle
ลองทบทวนเกี่ยวกับการใช้กล้อง
เรื่องราวบนแผ่นไม้ อีกครั้ง
คร่าวๆ หัดถ่ายรูป
มุมมองความรักบทที่ 3
มุมมองความรักบทที่ 2
มุมมองแห่งความรัก บทที่ 1
เปลี่ยนมุมมอง
ไก่ไข่เทอริยากิ
เรื่องราวบนแผ่นไม้
Never กับ Not Yet
บันทึกวันที่ 11 ตุลาคม 2553
บันทึกวันที่ 8 ตุลาคม 2553
บันทึกวันที่ 7 ตุลาคม 2553
บันทึกวันที่ 27 กันยายน 2553
บันทึก 25 กันยายน 2553
บันทึกวันที่ 24 กันยายน 2553
บันทึกวันอังคาร 22 กันยายน 2553
บันทึกประจำวันที่ 9 สิงหาคม 2553
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (5)
เรื่องราวบล๊อกวนกลับไปกลับมาเหมือนรายการทีวีเลย
เริ่มงงเองละ ......
ตอนนี้เอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ เพราะชีวิตปัจจุบันเรียบง่าย
ไม่มีเรื่องราวที่น่าสนใจพอจะมาเล่าสู่กันฟัง
เลยวนกับ ครั้งหนึ่งใน...บล๊อกแก๊งค์....ในต่างแดน ไปพลางๆก่อน
----------------------------------------------------------------------
ย้อนกลับมาถึงที่ทางสิงคโปร์ตอบตกลงรับเข้าทำงาน
ก่อนหน้านี้มีพี่ที่ทำงานคนนึงไปทำที่สิงคโปร์อยู่ก่อนแล้ว
เพียงแต่ว่า ไม่ได้สนิทกัน จึงไม่ได้ติดต่อกัน
และก็เป็นครั้งแรกกับการเดินทางไปทำงานต่างประเทศลำพังคนเดียว
ช่วงแรกบริษัทก็จัดหาเรื่องที่พักให้ก่อนชั่วคราว
แต่ท้ายสุดคือ จะต้องไปหาบ้านพักเอง
ตอนไปถึงสนามบิน ก็มีคนของบริษัทมารอรับที่สนามบิน
และพานั่งแท๊กซี่ไปที่พัก จำได้ว่า ฟังออกบ้าง ไม่ออกบ้าง
หัวเราะแหะๆ ไปตลอดทางแก้เขิน
จากสนามบินไปที่พักค่อนข้างไกลเรียกว่า
จากฝั่งตะวันออกไปฝั่งตะวันตกเลย
เกาะสิงคโปร์นั้นจะมีพีื้นที่น้อยกว่ากรุงเทพซะอีก
แต่ดีที่การเดินทางค่อนข้างสะดวก
ทั้งรถไฟฟ้า รถประจำทาง จะเชื่อมต่อกันหมด
โดยที่นี่ ที่พักส่วนใหญ่จะเป็นตึกสูงๆ กันหมด
เพราะว่าเนื้อที่น้อย คนที่จะมีบ้านเดี่ยวได้
จะต้องมีฐานะรวยมากๆ เช่นเดียวกันคนที่มีรถส่วนตัว
เมื่อรถแท๊กซี่พามาถึงที่พัก
เจ้าหน้าที่ก็พาเข้าลิฟท์ แล้วก็สอนวิธีกดลิฟท์ว่า
กดเลขนี้นะ ถ้าจะไปชั้นนี้
แอบคิดในใจว่า นี่เขาเห็นว่าประเทศไทยล้าหลังขนาดนี้เลยเหรอ
อยากจะบอกว่า ลิฟท์ที่บ้าน เอ้ย ที่ทำงาน หรูหรากว่านี้มาก
ไม่เก่าเหมือนกับอันนี้หรอก
พอถึงที่พัก ก็มีคนนึงพักอยู่ที่ห้องนี้อยู่แล้ว
เข้าใจว่า จะให้ช่วยแนะนำการใช้ชีวิตให้กับผมที่นี่นั่นเอง
แล้วรูมเมทที่เป็นคนฟิลิปปินส์คนนี้
ก็พาออกไปสำรวจรอบๆ พาไปซื้อตั๋วรถเมล์
ไปดูแหล่งซื้อของคร่าวๆ
ได้ไปลองทานอาหารที่ฟู๊ดคอร์สครั้งแรก
ตกใจมากกับขนาดของชามหรือจาน
ใหญ่มากๆ เรียกว่า ใหญ่เป็นสองเท่าที่ทานในเมืองไทย
และตอนที่ไปสั่งอาหารที่้้ร้าน คนขายก็จะถามมาเป็นภาษาจีน
ด้วยความที่หน้าตาเป็นคนจีน คงเข้าใจว่าเป็นคนสิงคโปร์
แต่ผมก็สั่งกลับไปด้วยภาษาอังกฤษ
เอาเซ่ จีนมา อังกฤษไป
ไม่แน่ใจว่า คนขายจะคิดว่า หยิ่งหรือเปล่า ไม่คุยภาษาจีน
จำได้ว่า มีร้านอาหารมาเลย์มีป้ายอาหารชื่อ Mee Siam
ก็สั่งไปเลยว่า "หมี่สยาม"
ีคนขายทำหน้าอึ้งไป ห้าวินาที งงว่าผมสั่งอะไร
เลยชี้ไปที่ป้ายให้ดู
คนขายจึงออกเสียงว่า มี่เซี่ยม
กำเลย ก็คำว่า 'Siam' มันอ่านว่า สยาม นี่นา
มันเป็นชื่อเรียกประเทศไทยสมัยก่อน
ไหงกลายมาเป็นชื่ออาหารของมาเลย์ไปซะงั้น
อาหารจานนี้ จะคล้ายๆ ขนมจีนน้ำพริก
เพียงแต่เส้นจะเป็นเส้นหมี่ ไม่ใช่เส้นขนมจีน
และจะมีไข่ต้มให้ฟองนึง
แต่ก็แปลกว่า Mee Siam นี้ไม่เคยเห็นมีขายที่ไหนในเมืองไทยเลย
คำว่า Siam ตกลงมาจาก สยาม แน่หรือเปล่า
ยังค้างคาใจมาจนทุกวันนี้
ก็คงเหมือนกับ
ขนมจีน ที่ไปหาทานที่เมืองจีนไม่ได้
ขนมโตเกียว ที่ไปเมืองโตเกียว ก็ไม่มีขาย
หมดไปกับประสบการณ์ต่างแดนวันแรกที่สิงคโปร์
เฮ้อ รอดตายไปได้หนึ่งวัน แต่พรุ่งนี้ไม่รู้จะเป็นไง
Create Date : 07 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2555 13:12:22 น.
4 comments
Counter : 747 Pageviews.
Share
Tweet
แล้วลอดช่องสิงคโปร์ล่ะที่นั่นมีไหม
โดย:
oddy.freebird
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2555 เวลา:10:33:13 น.
อืม นั่นสิเนอะ แต่ไม่มีครับ 5555
โดย:
มอซอ
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2555 เวลา:12:57:22 น.
5555 ฮาไปไหนคะเนี่ยย
แล้วรสชาติอาหารเปนไงบ้างคะ อร่อยไหม
โดย:
Clannad
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2555 เวลา:2:30:14 น.
ปกติความฮาของบล๊อกอยู่ในระดับ .... ฮากริบครับ
ส่วนรสชาดอาหารถ้าหมายถึง Mee Siam
ก็ถือว่าเป็นเมนูนึงที่ทานหลายหนเลย
เพราะชอบขนมจีนน้ำพริกอยู่แล้วครับ
โดย:
มอซอ
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2555 เวลา:12:44:06 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
มอซอ
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
girdpol
Clannad
rimnam_kobfa
noteperfect
Webmaster - BlogGang
[Add มอซอ's blog to your web]
Bloggang.com