It's A Lot Like Love
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2554
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
29 มิถุนายน 2554
 
All Blogs
 
เพลงความทรงจำสุดท้าย OST.The Notebook/ โก้ Mr.Saxman



เมื่อคืนนี้นั่งดูรูปเก่าๆตอนที่ใช้ชีวิตอยู่สวีเดนและมีโอกาสได้ทำงานเป็นคนดูแลคนแก่( kommunens hemtjänstpersonal)เจอคนแก่ทุกวัน เห็นแล้วคิดถึงครอบครัวที่เมืองไทยที่สุด บางคนที่เราเคยดูแลเป็นโรคAlzheimerเหมือนนางเอกในเรื่องthe notebook จำอะไรไม่ได้ วันหนึ่งสามีเกิดป่วยหนักและเสียชีวิต แต่ภรรยาจำไม่ได้อีกนั่นแหล่ะว่านั่นคือสามีของเธอ คอยแต่ถามเราว่าผู้ชายคนนั้นไปไหนแล้ว เราก็อดร้องไห้ไม่ได้และก็ตลกตัวเองดีเหมือนกันที่ ร้องไห้บ่อยเหลือเกินทั้งๆที่ต้องทำงานที่นั่นทุกวัน มันเศร้านะถ้าวันนึงเราต้องสูญเสียความทรงจำ เราต้องจำใครไม่ได้แม้กระทั่งคนที่อยู่เคียงข้างของเรา

บางทีทำงานกับคนแก่หรือคนป่วย ก็ทำให้เราได้เห็นสัจธรรมชีวิตบางอย่างที่ว่า ทุกสิ่งในโลกไม่มีอะไรยั่งยืน ที่เห็นว่าสวยงามวันนึงก็ต้องแห้งเหี่ยวไป และไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าได้ และจะมีสักกี่คนที่รักเราตลอดไปไม่ว่าเราจะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน จะอยู่กับเราไหมเวลาที่เราเจ็บป่วยและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้





Alzheimer's ... it is a barren disease, as empty and lifeless as a desert. It is a thief of hearts and souls and memories.

NICHOLAS SPARKS, The Notebook



Create Date : 29 มิถุนายน 2554
Last Update : 29 มิถุนายน 2554 8:16:35 น. 6 comments
Counter : 916 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะ ^_^ ขอบคุณที่ชอบบทความนะคะ อ่านไปยิ้มไปจริงๆ ใช่มั้ยคะ
ู^_^ ขอบคุณที่ชอบค่ะ


น้องน้ำเพชรหลานสาววัย 3 ขวบค่ะ


ไปโรงเรียนแล้วและค่อนข้่างจะเซี้ยว สุด สุด ประจำห้องเลย ^_^


ดอกไม้สวยๆจากบล๊อกน้องรินค่ะ สวยมากก็เลยนำมาฝากค่ะ ^_^


ขำขำ วันนี้ อ่านให้จบนะคะ แล้วจะรู้ว่า บางอ้อ อยู่ตรงใหนค่ะ อิอิอิ
สมบูรณ์…… เป็นอีกคนหนึ่งที่พกรูปถ่ายของภรรยาติดกระเป๋าสตางค์ ไว้เสมอ
แม้ว่าภรรยาของเขาจะเสียชีวิตไปนานหลายปีแล้วก็ตาม
ทุกครัง้ที่สมบูรณ์ประสบกับปัญหาสมบูรณ์จะหยิบภาพถ่ายออกมาดูและเขาก็ผ่านพ้นปัญหานั้นไปได้เสมอ
ไม่ว่าสมบูรณ์จะเจออุปสรรคมากมายขนาดไหนบางครั้งเมื่อเขานึกท้อแท้
เขาก็จะรีบเปิดกระเป๋าสตางค์และหยิบรูปถ่ายภรรยาออกมาดูทุกครั้งไป……….

โดยเฉพาะเมื่อครั้งที่เศรษฐกิจไทยก้าวสู่ยุคฟองสบู่แ ตกสมบูรณ์
แทบสิ้นหวังเขาแทบสิ้นเนื้อประดาตัว แต่เขาก็ผ่านจุดต่ำสุดนั้นมาได้…

วันนี้ สมบูรณ์ก้าวสู่ความสำเร็จนได้รับรางวัลบุคคลสู้ชีวิต แห่งปีและได้ขึ้นรับรางวัลอันทรงเกียรตินี้…

สมบูรณ์กล่าวว่า…………..

“เคล็ดลับที่ทำให้ผมผ่านอุปสรรคอันเลวร้ายต่าง ๆมาได้ก็เพราะผมพกภาพถ่ายของภรรยาผมติดตัวไว้ตลอดเวล า…
“สิ้นเสียงกล่าวของสมบุรณ์……………เสียงปรบมือกึกก้องไปทั่วห้องจัดเลี้ยงมอบรางวัล…

โดยเฉพาะบรรดาคุณหญิงคุณนายที่มาร่วมงานต่างพากันสะกิดสามีของตัวเอง พร้อมกับคำกระแหนะกระแหนว่าทำไมไม่เอ าตัวอย่างสมบูรณ์บ้าง เมื่องานเลี้ยงเลิกรา..สมบูรณ์กลับถึงบ้านเขาควักรูปถ่ายของภรรยาออกมาดูอีก แล้วรำพึงรำพันกับ ภาพถ่ายว่า… .

ทุกครั้งที่รู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง
ก็มีภาพถ่ายของเธอนี่แหละที่ทำให้ได้ระลึกอยู่เสมอว่า
ไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่าตอนที่อยู่กับเธออีกแล้ว !!!!

บีจง บีจี สวยใส งามไปหมดเลยพี่เอ ว่าแต่เขาเป็นสีชมพูตัวเองหน่ะก็เป้ฯสีชมพูเข้มนะคะ อิอิอิ

ขอบคุณสำหรับเรื่องงามๆที่ส่งไปให้กำลังใจน้องเด้อค่ะ น่ารักมากๆ แต่ก็คุยกับน้องสา่วที่เล่าให้ฟังน่ะพี่เอ ที่เพิ่งคลอดลูกน่ะ ก็เลยคุยยาวๆพร้อมกับเทศนาให้อีกนิดหน่อยค่ะพี่เอ น้องสาวไปอยู่กับแม่ก็เลยบอกให้ช่วยแม่ขายของด้วย ทำกับข้าว ทำงานบ้านช่วยแม่ด้วยนะ สงสารแกเพราะกลับไปอยู่กับแกก็ช่วยแบ่งเบาแกบ้างอะไรบ้าง แกจะได้มีความสุข
พอคุยกับแม่ แม่ก็บอกว่า เขาช่วยทุกอย่างแหล่ะ ฉันสบายเลยตอนนี้ ขายของอย่างเดียว 5555 สบายใจกันไปค่ะพี่เอ

เดี่ยววันนี้ว่างๆก่อนละกันจะส่งรูปเกาะช้างมาให้อีก 1 ตัวเลือกว่าน่าสนใจมั้ย แต่ถ้าไปเกาะช้างอยากให้ไปหน้าหนาวนะคะ เพราะสวยมากและถนน หนทางจะสะดวกในช่วงนั้น ถ้าหน้าอื่นที่มีฝนขอบอกว่าอันตรายเหมือนกันค่ะ ทางดีนะคะ ลาดยางหมดเลยแต่ลื่นมาก คดเคี้ยว เลี้ยวงอ มากกกกกกกก




โดย: ภายใต้ วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:9:33:47 น.  

 
แหม คุณเอ วันนี้มาแนวเศร้าจัง cheer up นะจ๊ะ เพราะอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะจบวัน เมย์อ่านแล้วก็ปลงๆเหมือนกัน คงแบบที่หนังสือที่คุณเอให้มาอ่าน "ชิงสุขก่อนห่าง" เราไม่รู้ว่าวันไหนที่ความทรงจำที่ดีที่สวยงามนั้นมันจะจบลง ฉะนั้นอย่างที่คุณเอเคยบอกเมย์ไว้ว่าตอนนี้ทำอะไรได้ก็ทำไป รักอยู่ก็รักไป ถ้าถึงเวลานึงมาย้อนดูจะได้ไม่เสียใจว่าเราไม่ได้ทำ ไม่ต้องมาคิดว่า "ถ้าชั้นทำ...จะเป็นไงน้า"
ปล. ชอบพี่โก้มากค่ะ (แฟนเก่านะ อิอิ) อยากอารมณ์แจ่มๆเข้าไปดูบล็อคเมย์ละกัน แล้วจะยิ้ม อิอิ


โดย: MAYDAY (Spring_in_May ) วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:10:30:00 น.  

 
รู้สึกดีที่มีคนที่รู้สึกอย่างเดียวกัน...เหมือนมีเพื่อนที่เข้าใจ ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปทักทายกัน เป็นสุขอยู่เสมอนะคะ กับความทรงจำดีดี : )


โดย: chance (changnon ) วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:10:37:14 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณเอ โห เพลงน่ารักจังเลย ใช่นิ คนเราก็ต้องการเพียงเท่านี้ ใครสักคนที่เดินจูงกันไปจนแก่


โดย: มิลเม วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:11:29:03 น.  

 
ฝากหลังไมค์ไว้นะจ๊ะ


โดย: MAYDAY (Spring_in_May ) วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:16:25:36 น.  

 
เพลงเพราะค่ะ เคยได้อ่านเรื่องนี้เหมือนกัน


โดย: บ้านน้อยริมสวน วันที่: 4 สิงหาคม 2554 เวลา:20:22:06 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maganda
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]




เจ้าของบ้านชื่อ เอ ค่ะ มีชีวิตที่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จซักเท่าไหร่ แต่มักจะปลอบใจตัวเองเสมอว่า พรุ่งนี้ก็ดีเองนั่นแหล่ะ แต่ก็ไม่ดีซะที เคยมีความรักที่ขมๆ แต่ไม่เข็ด เพราะคิดว่าสิ่งเหล่านั้นคือประสบการณ์ชีวิตที่มีค่า เป็นวัคซีนและวิตามินรวมชั้นยอดที่ไม่สามารถซื้อหาได้ในโลกนี้ ผ่านร้อนสุดและหนาวจัดๆมาแล้ว เดินทางข้ามทวีปหลายพันไมล์เพื่อตามหาคำว่ารักคืออะไร แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่ารักแท้อยู่ที่สยามเมืองยิ้มและอยู่ที่ใจของเรานั่นเอง
ขออุทิศบ้านน้อยหลังนี้ให้กับครอบครัว เพื่อนทุกๆคน ใครบางคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต ขอบคุณมิตรภาพและความรักที่อยู่คู่โลกใบนี้เสมอ

สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2539
ห้ามละเมิดไม่ว่าการลอกเลียน นำรูป
ข้อความที่เขียนไว้หรือส่วนหนึ่งส่วนใด
ในบล็อกแห่งนี้ ไปเผยแพร่อ้างอิง
โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล็อก


Crafts in love

Promote your Page too


free counters

Friends' blogs
[Add Maganda's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.