N i c H a ✿ Live in London#1 ลำบากตั้งแต่เริ่ม

มาใช้ชีวิตที่ลอนดอนได้ประมาณหนึ่งเดือนแล้ว
แต่ไม่มีเวลาและประกอบด้วยอะไรหลายอย่างยังไม่ลงตัว
นิเลยยังไม่ได้อัพเดทชีวิตที่นี่เลย
มาวันนี้ พอจะเข้าที่เข้าทางบ้างแล้ว
เลยหาเวลามาชิลเอ้าท์กับโน๊ตบุ๊ตตัวโปรด(แสนเก่า)ตัวเดิม



เริ่มตั้งแต่สนามบิน
เพื่อนมาส่งเยอะ(ที่นิรู้สึก)
น่าสงสารที่สุดก็คงจะเป็นคุณปั๊ม(แฟนนิเอง)
ปกติก็ไม่ค่อยคุยกะใครอยู่แล้ว มาวันนี้มาแบบนิ่งๆ
ปล่อยไว้ก็เหมือนทิ้งเค้าตลอดเวลา แต่เพื่อนมาหลายกลุ่ม
จะมาดูเค้าคนเดียวก็ไม่ได้ ขอโทษน้าาาา ไอมั่ว!!!







เข้าเรื่อง(อีกครั้ง)
หลังจากไฟลทบินดีเลย์ไป 2 ชั่วโมงที่ไทย
ก็ได้แตนั่งแกร่วๆอยู่ที่สนามบิน
ข้อดีก็คือ ได้อยู่กับทุกๆคนได้นานขึ้นอีกนิด
(แต่มันก็ไม่ได้พอสำหรับนิหรอก เพราะใจไม่ได้อยากจะมาเท่าไหร่)
ข้อเสียก็คือนิต้องไปรอต่อเครื่องที่ ดูไบ ถึง 12 ชั่วโมง
แต่ก็พอยอมรับได้ เพราะเค้าเปิดห้องพักของโรงแรมที่นั่นให้ฟรี
ถือซะว่า ได้เที่ยวดูไบอีกที่ ฮ่าๆๆๆ
(ซึ่งก็ไม่ได้ประทับใจอะไรมากมาย เพราะเมืองเค้ามีแต่ฝุ่น เหมือนทรายมันปลิวๆ)





เช้ามาก็เตรียมตัวบินอีกรอบ
มาพูดถึงเครื่องบินที่นิใช้บริการกันดีกว่า
นิบินของเอมิเรท ราคาต่อเที่ยวประมาณ 27000 บาท
แต่นิซื้อตั๋วแบบเหมาไป-กลับ ราคาอยุ่ที่ 43000 บาท
ที่นั่งไม่แคบไป และก็ไม่ได้ใหญ่สบาย
(เพราะเวลานอนก็เมื่อยอยู่ดี ไม่เคยได้นอนสบายๆเลย)
แต่ที่น่าสนใจคือ มีจอทีวีเล็กๆให้แต่ละที่นั่ง
ซึ่งมีหลายฟังก์ชั่นให้เลือก จะฟังเพลง ดูหนัง เล่นเกม ดูเส้นทาง หรือแม้แต่ดูวิว
จากมุมมองของเครื่องบินได้อีกด้วย ถือว่าไฮเทคโนโลยีมากๆ
เค้าจะแจกหูฟังให้คนละอัน และผ้าห่มพร้อมหมอน
ระหว่างการเดินทางก็จะเสิร์พอาหารให้ เหมือนปกติทั่วไป
นั่งดูหนังได้ 3 เรื่อง เสมือนฝึกภาษาก่อนไปออกรบจริงๆ เหอๆ





หลังจากถึงสนามบินฮีทโทรล(Heathrow)ที่ลอนดอนเรียบร้อย
ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลยกับการมาเหยียบประเทศอังกฤษ
เพราะมันเหนื่อย(กับการเดินทางและเปลี่ยนเวลา)
ของก็เยอะแยะ เกะกะ พะรุงพะรัง อยากนอนเต็มทน
แล้วยังต้องรอเพื่อนร่วมเดินทางที่เค้ามาอีกไฟลทนึง(แต่ไม่ออกมาซักกะที)อีกด้วย
สรุปว่าเค้าเอาใบ IOM(ตรวจปอดหาวัณโรค)ใส่กระเป๋าใหญ่ โหลดลงใต้เครื่อง
สุดท้ายต้องไปรอต่อแถวตรวจใหม่ที่ ตม.ที่สนามบินอีกรอบ
(คนรอก็หน่ายไปด้วย)





หลังจากที่ขนของจากสนามบินมาอยู่บ้านพัก(ชั่วคราว)
ของพี่คนไทยครอบครัวหนึ่ง ก็สลบคาที่ หลับเป็นตายยยย
ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านพักชั่วคราวนี้ประมาณ 1 อาทิตย์
บ้านพักชั่วคราวหลังนี้อยู่ที่ Marylebone
ก็ถือว่าเกือบจะใจกลางกรุงลอนดอนเลยก็ว่าได้ (แต่ก็แสนแพง)
แต่ก็อย่างว่าแหล่ะ พักอยู่บ้านคนอื่น ไฉนเลยจะดีเท่าหาบ้านเป็นของตัวเองกันเล่า
ไม่รอช้า ก็รีบหาบ้านหลังใหม่อยู่กันแบบด่วนจี๋
ตอนนี้...ได้บ้านเป็นของตัวเองแล้ว อยู่มาประมาณ 3 อาทิตย์ได้
ซึ่งจะแบ่งเรื่องรายละเอียดของบ้าน ไว้มาเล่าในครั้งต่อไป
(เพราะหน้านี้ก็ยาวเหยียดแล้วววว)





To Be Continued
รอต่อภาคสองนะจ้ะ ^^

Create Date : 30 สิงหาคม 2552		5 comments
Last Update : 30 สิงหาคม 2552 6:36:48 น.
Counter : 1382 Pageviews.
Share Tweet