7 สค 60 เงินสองบาท
ไม่ได้เขียนบันทึกหลายวัน ภารกิจเยอะมาก เลือกเล่าสิ่งที่อยากบันทึก
สัปดาห์ก่อนพาหลานๆจากต่างประเทศไปพักผ่อนหัวหิน ไปอยู่ต่างประเทศมานานเธออยากขี่ม้าเล่นที่ชายหาดหัวหินเหมือนเมื่อวัยเด็ก เราเลือกพักวิลล่าชายทะเลหัวหิน เพื่อสะดวกในการลงขี่ม้าและเดินท่องเที่ยวชายหาด ลักษณะวิลล่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย สวยงามมากขึ้น
โรงแรมรถไฟในอดีต เปลี่ยนไปมาก จากโรงแรมธรรมดาที่เข้าถึงไม่ยาก กลายเป็นโรงแรมห้าดาวหรูหราไฮโซ ตั้งแต่ปรับเปลี่ยนรูปแบบใหม่ก็ยังไม่เคยมาพักอีกเลย ถ้าพูดถึงหัวหินมาเที่ยวนับครั้งไม่ถ้วน บังกาโลริมทะเล อดีตบ้านพักพนักงานรถไฟ บ้านสีฟ้าเทาใต้ถุนสูง ภายในแบ่งเป็นสองห้องมีระเบียงนั่งเล่น มีพัดลมและหน้าต่างใส่ม่านครึ่งหน้าต่างแบบบ้านสมัยโบราณ ม่านผ้าฝ้ายสีขาวบางเบาปลิวตามสายลม เดินเล่นนั่งนอนเล่นมาได้ถึงริมทะเล
มาครั้งนี้ บังกาโลกลายเป็นวิลล่าแล้ว ภายในสีขาวสะอาดสวยงาม ขนาดบ้านเล็กและเตี้ยลงกว่าเดิมทันสมัยมากขึ้น และมีชนิดอ่างอาบน้ำ หรือ สระว่ายน้ำส่วนตัวอยู่กลางแจ้งภายในบ้าน เดิมทีฉันคิดที่จะนอนแช่อ่างอาบใต้แสงจันทร์แต่พอมาถึงกลับไม่ได้ทำอย่างนั้น ด้วยนิสัยประหยัดน้ำตั้งแต่ครั้งเห็นการขาดแคลนน้ำในเนปาล แต่ละครั้งที่ใช้น้ำจึงมีสติเสมอไม่ว่าจะอาบน้ำแปรงฟัน หรือเปิดก๊อกทำสิ่งใด แม้ว่าเมืองไทยจะอุดมสมบูรณ์ไปในทุกด้าน ฉันกลับรู้สึกเสียดายน้ำเต็มอ่างที่จะเปิดทิ้งไปซะงั้น ได้เพียงอาบน้ำตามปกติ
บ้านเตียงอ่าง สะอาดสวยงาม สงบเงียบ ถึงแม้ฉันจะรู้สึกแปลกๆกับการต้อนรับให้สะกิดใจของใครที่มองไม่เห็นก็ตาม แต่เมื่อส่งความปรารถนาดีให้ก็รู้สึกสุขสบายดีนักแล ถ้ามีโอกาสคงจะต้องมาพักอีกแน่นอน การบริการต่างๆยอดเยี่ยม ..ชอบ ไม่เสียดายตังค์
ภาพหัวหินในวัยเด็ก เมื่อครั้งไปกันทั้งครอบครัว ผู้คนขวักไขว่ สิ่งที่ชอบมากที่สุดที่ ตลาดหัวหินสมัยนั้น "ทับทิม" ที่หัวหินจะมีทับทิมลูกใหญ่กว่าที่อื่นๆ และมีสีแดงสวยงาม ไม่เหมือนที่อื่นๆ
ทุกวันนี้ภายใน รร. ยังมีตะโกดัดเป็นรูปช้าง เหมือนในวัยเด็ก และ นกนางนวลที่เราคิดว่าแต่ก่อนไม่มีนะ
ชายหาดหัวหิน ก็ยังเหมือนเดิม วิถีชีวิตผู้คนแถวนี้ยังเหมือนเดิม ก้อนหินที่เคยยืนถ่ายรูปครอบครัวก็ยังอยู่เหมือนเดิม แต่วันนี้มากับคุณแม่ที่เดินชายหาดและปีนก้อนหินไม่ไหวอีกแล้ว
ชายหาดหัวหินและของที่ระลึกชายทะเลยังเหมือนเดิม วัยเด็กเรามีตู้ส่วนตัวเก็บและโชว์สมบัติบ้า ของที่ระลึกจากที่ท่องเที่ยวต่างๆ เช่นงานกะลา งานไม้ไผ่ รวมถึง สายสร้อยหอยทับทิมสีชมพูอยู่หลายเส้น กระจกหอย ช้อนหอย กรอบรูปหอย ถูกวางไว้ในตู้ วันหยุดจะเปิดมาลูบคลำ วันนี้ของบางอย่างยังมีขายอยู่ บางอย่างถูกลืมเลือนหายไปไม่มีขาย ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นผลิตภัณฑ์จากกะลาและไม้ไผ่ โคมไฟ กระปุกออมสิน ที่มองไปไม่เห็นมีอีก ของที่ระลึกหลายชนิดถูกปรับรูปแบบให้ทันสมัยใช้ประโยชน์ได้
ฉันเดินสำรวจตลาด และเลือกหาอะไรที่จะซื้อติดมือกลับบ้านได้บ้าง มาสะดุดตาที่คุณป้าและกระจาดสองใบตรงหน้า ฉันไม่รู้ว่าคุณป้า คิดทำเอง หรือใครทำให้ ฉันเหลือบมองราคา "ตัวละ 2 บาท" ทั้งติดกาว บางตัวทาสี ติดกาวเป็นรูปสัตว์แตกต่างกัน แล้วยังต้องแต้มสีปากและลูกตาให้อีก ฉันมองซ้ำอีกครั้ง "ตัวละ 2 บาท" ตาไม่ฝาดแน่ๆ คุณป้าย้อนยุคมาจากอดีตรึเปล่านี่ เงินสมัยนี้บาทสองบาทแทบไม่มีค่าอยู่แล้ว รึว่าฉันดูหนังย้อนยุคมาก ตอนนี้ย้อนยุคกลับไปในอดีตรึเปล่านะ
แต่ละตัวน่ารักมาก โดยเฉพาะปู ฉันคิดอยู่ในใจว่าควรจะจ่ายมากกว่าราคาของรึเปล่านะ แต่ไม่ดีกว่า คุณป้าอาจจะได้อะไรมากกว่าเงินอีกไม่เท่าไหร่ที่ฉันจะให้เพิ่ม อย่างน้อยก็ความภูมิใจที่ได้ทำของมาขายได้มีคนอุดหนุนสินค้า ได้ใช้เวลาให้มีประโยชน์ไม่เหงาอยู่บ้านหรืออื่นๆที่ฉันคิดไปไม่ถึงอีกก็เป็นได้ บางทีความรู้สึกดีๆทางใจน่าจะมีค่ามากกว่าเงินที่จะได้
วันนี้ซื้อมาเพียง 10 ตัว นึกว่าฉันน่าจะซื้อมาให้มากกว่านี้ วันรุ่งขึ้นฉันเดินฝ่าแดดกลับไปอีก แต่ป้าก็ไม่มาขาย ถ้าใครผ่านไปมา ทางลงชายหาดหัวหินมีป้ายสีแดงๆ ช่วยอุดหนุนเป็นกำลังใจให้คุณป้าบ้าง ถ้าไม่มีใครอุดหนุนสินค้าขายไอเดียเหล่านี้ วันข้างหน้าก็จะไม่ได้เห็นการสร้างสรรค์ของเหล่านี้ บางตอนของเรื่องราวหัวหินก็คงหายไป นั่นก็คงเป็นเหตุผลที่ทำไมคุณป้าถึงมานั่งขายตัวละ สองบาท ทั้งที่ดูไม่น่าคุ้มทุนค่ะ
Create Date : 07 สิงหาคม 2560 |
|
11 comments |
Last Update : 8 สิงหาคม 2560 12:39:34 น. |
Counter : 1889 Pageviews. |
|
|
|
แต่เข้าใจนะคะ ว่าคนเขาคิดว่า ซื้อมาแล้วไม่รู้จะเอามาทำอะไรได้ แต่สำหรับบางคน เงินนิ๊ดหนึงของเราก็มีค่าสำหรับเขานะคะ ดีใจที่คุณ จขบ คิดแบบนั้นค่ะ