วีรกรรมของหนูออม
ชีวิตและงาน (ของแม่)
ท่องไปในโลกกว้าง
ออกเดิน..เดินออก..ท่องไปในจิตใจ
ธันวาคม 2556
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
21 ธันวาคม 2556
จดหมายฉบับสุดท้าย (จบ)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 11)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 10)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 9)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 8)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 7)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 6)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 5)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 4)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 3)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 2)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 1)
จดหมายฉบับสุดท้าย (จบ)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 11)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 10)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 9)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 8)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 7)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 6)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 5)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 4)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 3)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 2)
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 1)
บทเรียนที่สำคัญของชีวิต
คุณูปการจากลูก..สู่งานของแม่
แม่..ทำ...ได้..(นิดนึงละ) ซ้อมดนตรี ทบทวนการบ้าน อ่านนิทาน..
ก้าวเดินสู่ความสมดุลอย่างสุข ๆ
ใช้ชีวิตอย่างสมดุลและมีความสุข...ต้องทำให้ได้
จดหมายฉบับสุดท้าย (part 2)
เด็กผู้หญิงที่เกิดในครอบครัวฐานะเรียกได้ว่าลำบากที่พ่อแม่ย้ายถิ่นฐานมาจากภาคอีสานมาใช้แรงงานรับจ้างในกรุงเทพ พร้อมกับเลี้ยงเธอในวัยสามเดือนในบ้านเช่าที่เปลี่ยนมาเป็นสิบ ๆ หลังในย่านคลองสาน เติบโตขึ้นมาท่ามกลางความรักของพ่อแม่ที่แม้จะมีเสียงทะเลาะเบาะแว้งตบตีกันบ้าง เธอก็ยังตระหนักได้ดีถึงความรักที่ทั้งสองมีให้ เธอเป็นเด็กที่ผู้ใหญ่หลายคนมักจะชมให้ได้ยินว่าเป็นเด็กน่ารัก นิสัยดี และเรียนหนังสือได้ดีมาตั้งแต่เด็กจนสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อเสียงได้ซึ่งสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อแม่ได้อย่างมากมาย ด้วยความเป็นคนช่างคิดและชอบตั้งคำถามกับสิ่งรอบตัวมาตั้งแต่เด็ก และมักทำให้ทุกสิ่งกระจ่างและมีคำตอบ เธอได้เริ่มตั้งคำถามกับการมีชีวิตตั้งแต่สมัยอยู่มัธยมปลาย และเริ่มสั่งสมจากการอ่านหนังสือแนวปรัชญา และวรรณกรรมสะท้อนชีวิตและสังคม รวมถึงแอบมีความคิดแอนตี้ความรักแบบหนุ่มสาวและการมีครอบครัว เพราะเห็นว่าความรักแบบนั้นเป็นการเห็นแก่ตัว และที่สำคัญเธอมีทัศนคติไม่ดีเกี่ยวกับเซ็กส์แอบอยู่ลึก ๆ ซึ่งเคยกลายเป็นบทสนทนาของวัยมัธยมปลายกับเพื่อนสนิทและเพื่อนมหาลัยอยู่บ้าง
บุคลิกของเธอจึงเป็นผู้หญิงใส่แว่น คร่ำครึ ดูเป็นผู้ใหญ่เกินวัยจนเพื่อน ๆ ม.ปลายในห้องเรียนแทบทุกคนมักเรียกเธอว่า พี่ตุ๊ก จนติดปากมาถึงปัจจุบัน เมื่อเข้ามหาวิทยาลัย ก็ให้ความสนใจกับกิจกรรมเพื่อส่วนร่วมมากกว่าการเรียนแบบจริงจัง จนเกือบถูกรีไทร์ ซึ่งเธอก็สามารถผ่านมันมาได้ จุดหักเหที่สำคัญในชีวิตเกิดขึ้นเมื่อปลายปี 40 ที่เธอเรียนอยู่ในปี 5 ซึ่งเป็นการเรียนที่เกินจากปกติไป โดยที่เพื่อนร่วมรุ่นเรียนจบและรับปริญญาบัตรจากองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เป็นปีสุดท้าย เธอกลับไม่ได้รับโอกาสที่ดีอันนั้นเพราะเรียนบ้างไม่เรียนบ้างเช่นเดิม ระหว่างนั้นเธอเริ่มได้รับการแนะนำบอกต่อจากผู้ปกครองของเด็กประถมและมัธยมแถวละแวกบ้านหลายรายให้ลูกมาเรียนพิเศษกับเธอ ทำให้เธอเริ่มมีรายได้แบบที่ไม่ต้องพึ่งพาพ่อแม่ จุดเริ่มต้นของชีวิตที่เป็นรากฐานสำคัญของเธออยู่ตรงนี้
เพียงสายตาแวบเดียวของชายหนุ่มที่ตวัดขึ้นมอง ทำให้เธอรู้สึกว่า มันมีพลังและตามไปทุกที่ไม่ว่าจะไปสอนเด็ก ไปมหาลัย หรือทำอะไร สายตาและแววตาคู่นั้นฉายชัดในความรู้สึกเสมอ..ผู้หญิงที่เคยมีคำถามกับความรักฉันท์หนุ่มสาว เธอลืมไปแล้วว่าเธอเคยรู้สึกหรือคิดอะไร รู้แต่ว่าแววตานั้นมีพลังเหลือเกิน นำพาหัวใจและความรู้สึกของเธอรวมถึงสร้างชีวิตให้กับเธอจนถึงปัจจุบันนี้...จากวันแรกที่ได้ใช้เวลาร่วมกันและสัมผัสใกล้ชิดลึกซึ้งในยามค่ำคืนที่มีเพียงสองคน ทำให้ผู้หญิงที่หัวโบราณและบริสุทธิ์มาถึง 24 ปี มั่นใจว่าได้รู้จัก รัก รักที่ไม่เหมือนกับที่พ่อแม่ รักหรือเพื่อน รัก ดังนั้นผู้ชายคนแรกในชีวิตและความรักครั้งแรกนี้จึงมีค่าและความสำคัญกับเธออย่างมากมาย จนไม่น่าเชื่อว่า เมื่อหลายปีผ่านไป เธอจะประมาทกับมันจนทำให้มีวันที่สูญเสีย...เธอทำร้ายบาดลึกรุนแรงกับคนที่เธอรักได้มากมายถึงเพียงนี้
คุณคงมีคำถามในใจว่า อะไรหรือที่ฉันนำมาเป็นเหตุผลรองรับที่ทำให้คุณควรเชื่อว่า ผู้หญิงคนนั้นเห็นความรักครั้งแรก การมีอะไรกันกับผู้ชายคนแรก และการมีชีวิตคู่..เป็นเรื่องที่สำคัญมากในชีวิต และท้ายที่สุดแล้ว..มัน รัก กันจริง ๆ หรือ ถึงได้แสดงวาจาดูถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผู้ชายคนรักของเธอได้ถึงขนาดนั้น...
ขอตอบสั้น ๆ ณ ตรงนี้ก่อนว่า ผู้หญิงที่อยู่ในกรอบในร่องในรอยแต่โลกทัศน์คับแคบ ชีวิตมีแต่เรื่องราวในอุดมคติที่ดีงาม กลับติดตามชายหนุ่ม ตื๊อเค้าอย่างน่าไม่อาย ทำลายจิตใจพ่อแม่ ไร้ซึ่งศักดิ์ศรี เมื่อเธอเห็นว่าเค้าจะทอดทิ้ง ไม่สานสัมพันธ์ต่อ แม้จะเริ่มถูกรังเกียจโดยญาติผู้ใหญ่ของฝ่ายชาย (ในขณะนั้น) หรือถูกซ้อมริมถนนข้างทาง เพราะไปกวนใจเค้า กดดันเค้า ย่อมคาดหวังอย่างสุดหัวใจว่า เธอจะต้องรักษาครอบครัวแรกของเธอนี้ไว้ ชายหนุ่มคนแรกของเธอไว้ และดูแลกันไปจนชั่วชีวิต...จนในที่สุดไม่ทราบด้วยเหตุผลใดก็ตาม จนถึงทุกวันนี้ เธอก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไรเค้าถึงยอมตัดสินใจมาใช้ชีวิตอยู่กับเธอถึง 13 ปี ไม่แน่ว่า..อาจเป็นเพราะความสงสารหรือเปล่าที่ทำให้ตกกระไดพลอยโจนมาจนถึงเมื่อปลายปีที่แล้ว..ถึงกระนั้นเธอก็ยังรับรู้ได้ว่า อาจมีสักช่วงเวลา...หรือหลายช่วงเวลา หรืออาจจะตลอดเวลา..ที่เค้าเกิดรักเธอขึ้นมาจริง ๆ หรืออาจพยายามรักจนสำเร็จ แต่เธอ..กลับดูแลรักนี้ไม่เป็น...
จากจุดนี้ ฉันขอเล่าแบบบันทึกเลยก็แล้วกันนะ
Create Date : 21 ธันวาคม 2556
Last Update : 21 ธันวาคม 2556 16:28:02 น.
0 comments
Counter : 258 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
แม่หนูออม
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
SonSmile
ladycreeps
เหมือนพระจันทร์
ปลายดินสอ
wilasinee_kae
ISBNS' BK02
Webmaster - BlogGang
[Add แม่หนูออม's blog to your web]
Bloggang.com