Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 3665241

อารมณ์กวี

ฝนตกทั่วฟ้าคว้าเตี่ยวสะตอ

มาพันกายหมายจะออกไปเผชิญโลกกว้าง นุ่งแล้วถอด...... ถอดแล้วนุ่งอยู่สามเพลา ด้วยฟ้าครึ้มคำรามร้องก้องทุกครั้งที่ย่างเยื้องถึงธรณีประตูเยี่ยงนี้จึงกลับมาทอดทอดหุ่ยคิดคำคิดความกระไรดีก็อัมพรสะท้อนสะท้านเป็นลางท้วงทักไม่ให้บทจร เยี่ยงลางสังหรณ์ตอนลอยกระทงของไชยา มิตรชัย

เห็นท้องฟ้าคลุ้มฝน อารมณ์
กวีบรรเจิดคิดถึงเพลงฟ้าคลุ้มฝนของสุนทราภรณ์เล่าว่าเกิดจากเหตุการณ์จริงที่ผู้แต่งตกอยู่ในภาวะฟ้าร้องไห้จึงรจนาออกมาเป็นเพลง

ราตรีนี้มืดไม่เห็นเพ็ญโสม ส่อง
ดารามิผ่องมืดมัวทั่วมุม
ร้อนรุมหมองไหม้เหมือนไข้รุม
ฟ้าดำมิดมืดเหมือนม่านคลุม
อกเรียมยิ่งคลุ้ม...กลุ้มรัญจวน
อัมพรสะท้อนดังครืน ดังใจสะท้านสะอื้น
คงช้ำกล้ำกลืน ปั่นป่วน
ฟ้า ร่ำไห้เหมือนใจร่ำหวน
เปรียบหัวใจ เรียมป่วน
ยิ่งครวญฟ้าครวญ ตรอมใจ
เมื่อยามฝนตกหัวอกยิ่งคลุ้ม คลั่ง
ดุจดังฉันหลั่งน้ำตาไหล
นิจจาโอ้ฟ้า ร้องไห้ โถตัวข้าหรือจะทนได้
เศร้าใจให้ฝืนชื่นบาน

ยืดยาวไปก็อย่าลำไย เพียงอยากให้เห็นอารมณ์กวีที่ใช้ภาษาของอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดออกมาแสดงให้รับรู้แจ้งประจักษ์ใจหมุนเปลี่ยนแปรคำและความให้เห็นความจริง ของชีวิตในด้านอื่น มุมมองที่แตกต่างทั้งเรื่องที่คนทั่วไปคิดไม่ถึงหรือคนแต่งก็คาดไม่ถึง

มีหลักธรรมแฝง
อ่านต่อที่นี่...........

https://bit.ly/2wfPNZE
เขียนคำโดย :แววตะวันวาดฟ้า

Create Date : 08 พฤษภาคม 2561
Last Update : 8 พฤษภาคม 2561 1:29:45 น.
Counter : 757 Pageviews.

3 comments