เรื่อง ของ เรื่อง...........
เมื่อวานกว่าจะหลุดออกมาจากออฟฟิศ ก็ปาเข้าไป 3 ทุ่ม จริง ๆ แล้วอยากออกมาตั้งแต่เลิกงาน แต่งานไม่เสร็จ นั่งรองาน เลยคิดเตลิดไปวุ่นวาย การนั่งรองาน นั่งรอคนอื่นทำงาน มันน่าเบื่อ ทุกคนรอบ ๆ ตัวเราคิดอยู่แต่ว่าตัวเองกำลังลำบาก ฉันลำบากที่สุด ฉันลำบากกว่าใคร ต้องนั่งทำงานกว่าจะเสร็จ ไอ้คนนั้น มันจะคิดมั้ยว่า ฉันเองก็ต้องรอมันทำงานให้เสร็จเพื่อจะเอามาทำต่อ กว่ามันจะเสร็จก็สามทุ่ม มันเหลือเวลาอีกแค่ไหนให้ฉันทำงานต่อจากมัน อีกไม่กี่ชั่วโมงก็หมดวัน
แต่ช่างเถอะ คิดไปก็เท่านั้น เราเปลี่ยนใครไม่ได้ ใครก็เปลี่ยนเราไม่ได้ กว่าจะถึงบ้านก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน ดันป่วยอีก แย่ไปกันอีก นอนกลางคืน ทรมานชมัด มันหนาว ก็ห่มผ้า พอเคลิ้มจะหลับ ก็ร้อนตับแล่บ มาหลับซะใกล้รุ่ง อาทิตย์ที่ผ่านมามันเลวร้ายไปหน่อย น็อตหลุด ใครพูดเสียงดังใส่ ก็พาลน้ำตาจะไหล น้อยใจไปทุกอย่าง กระทั่งหมาเห่าก็ยังน้อยใจมัน
แต่มาวันนี้ค่อยยังชั่ว แม้อาการจะไม่ดีขึ้น ยังร้อน ๆ หนาว ๆ อยู่งี้อ่ะ แล้วดันท้องเสียทั้งคืน แต่สบายใจขึ้นเยอะ เพื่อนที่เรียนด้วยกันสมัยประถม ตามหาเราจนเจอ จะเรียกว่ามันหาเรา หรือเราหามันกันแน่ ก็เราเป็นคนโทรไป เพราะมันโทรมาทิ้งเบอร์ แต่ก็ดีแล้ว เพื่อนเก่าเจอกัน เด๋วต้องนัดพบ เพราะข่าวว่าแบดบอยสุด ๆ เหอเหอ คนเจ้าชู้เขาไม่พูดกันทั่วไปหรอก เขาไม่มานั่งบอกว่า เจ้าชู้จนแฟนต้องตามตลอด ว่าแล้ว รอมันโทรมาอีกที นัดพบกัน หน้าอำเภอ จัดปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
3 comments |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2550 22:32:04 น. |
Counter : 623 Pageviews. |
|
|
สวัสดีค่ะ...
แวะมาทักทายค่ะ