หลังจากงานเปิดพิพิธภัณฑ์ท่านอาจารย์มั่นแล้ว
หลวงปู่เดินทางต่อไปเพื่อเยี่ยมท่านอาจารย์ฝั้น ที่ถ้ำขาม
สมัยนั้นรถใหญ่ไปได้แค่เชิงเขา หลวงปู่ต้องปีนเขาจากที่ไกลด้วยความเหนื่อยยากอย่างยิ่ง
ท่านต้องหยุดพักเหนื่อยหอบเป็นระยะหลายครั้ง
อาตมาทุกข์ใจมากที่มีส่วนทำให้หลวงปู่ต้องทรมานสังขารถึงปานนั้น
ในที่สุดเมื่อไปถึงศาลาใหญ่บนยอดถ้ำขามแล้ว
ท่านอาจารย์ฝั้นกราบหลวงปู่เสร็จ ท่านอาจารย์เทสก์ก็ขึ้นไปถึงพอดี
เมื่อเห็นพระเถระสำคัญทั้งสามรูปไปได้พบกันโดยบังเอิญเช่นนี้
และท่านสนทนาวิสาสะกันด้วยบรรยากาศที่สงบเยือกเย็น ยิ้มแย้มแจ่มใสเช่นนั้น
ความทุกข์หายไปหมด ความปลื้มปีติก็เข้ามาแทนที่
ท่านอาจารย์ฝั้นกล่าวแสดงความยินดีกับหลวงปู่ว่า
ท่านอาจารย์สุขภาพแข็งแรงดีแท้ อายุปูนนี้แล้วยังสามารถขึ้นถ้ำขามได้
หลวงปู่กล่าวว่า
ก็ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไรหรอก ผมตริตรองดูแล้ว เห็นว่าไม่มีวิบากของสังขาร
เมื่ออาศัยไม่ได้ ปล่อยทิ้งไปเลยเท่านั้นแหละ
จากหนังสือ หลวงปู่ฝากไว้ บันทึกคติธรรมและธรรมเทศนา
ของพระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
รวบรวมบันทึกไว้โดย พระโพธินันทมุนี
แวะมาอ่านบันทึกคติธรรมและธรรมเทศนาของ"หลวงปู่ฝากไว้"
ขอบคุณนะค่ะที่นำส่งดี ๆ มาเผยแพร่