รับน้องเขาใหญ่แค่ 3 วัน ทำไมน้องเอาใจพี่ติดไป 3 อาทิตย์ยังไม่กลับมาเลยล่ะค้า กริ๊ดซ์
โอ๊ย กว่าจะมีโอกาสเขียนรับน้องครั้งล่าสุด ก็ร่ายยาวรับน้อง 2 ครั้งที่แล้วซะยาวยืด อินกับรับน้องครั้งนี้จนเลิกอินไปแล้วด้วยดีนะที่เพิ่งได้รูปซีดีรูปจากน้องหวีดบรรยากาศรับน้องครั้งนี้เลยคุกรุ่นขึ้นมาอีกทียังจำได้ว่าน้องเค้าโทรมาบอกว่าวันศุกร์ที่ 16 มิ.ย. มีรับน้องนะพี่ที่เขาใหญ่ ไกลหน่อย แต่สวยไอ้เราก็โอเค ๆ น้องวันศุกร์เจอกัน อย่าทิ้งพี่นะเว้ย พี่ต้องเลิกงานก่อนค่อยไปนะ น้องมันก็โอเค ๆ พี่วันศุกร์มาถึงตื่นเต้นตั้งแต่เช้า จริง ๆ ต้องบอกว่าตื่นเต้นตั้งแต่อาทิตย์ที่น้องเค้าโทรมาบอกแล้วไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรนะ ไปก็ไปทุกปีตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งแต่แหม ได้ไปต่างจังหวัดหนิเนอะวันศุกร์ฝนตกหนักมาก กว่าจะถึงมหาลัยก็สองทุ่มเข้าไปแล้วแต่น้องนัด 6 โมง โอ้แม่เจ้าน้องเค้าทยอยขึ้นรถกันหมดแล้ว ก็แอบไปเนียนขึ้นรถโดยไม่บอกใครยังดีนะที่มีไอ้กอล์ฟโทรมาถามว่าอยู่ไหนแล้วไม่งั้นคงตกรถไปแล้ว ปีนี้น้องไปเยอะมากกกกก ตั้ง 60 คนแน่ะทุกทีก็แค่สามสี่สิบคนเต็มที่เราก็ไปดูหน้า เอ๊ย บรรยากาศรถบัสทั้ง 2 คันเลยเลือกที่จะอยู่คันแรกที่น้องเยอะกว่าก็สนุกกันไปตามประสา แต่พอรถแวะปั๊มแถวสระบุรีก็เปลี่ยนมาขึ้นอีกคันรู้สึกเลยว่าตัวเองคิดผิด เพราะน้องเงียบกริบมากบิ๊วยังไงก็ไม่ขึ้นเลย เลยต้องใช้มุกไม้ตาย คือให้น้องเล่นต่อเพลงพอถึงที่พัก Holiday Park เขาใหญ่ตอนเกือบห้าทุ่มก็มีการแนะนำตัวพี่ บอกกฎค่าย แล้วให้น้อง ๆ กินของว่าง แล้วให้น้องขึ้นนอนส่วนพวกพี่น่ะเหรอ นั่งประชุมถึงตีห้าค่ะ แต่พวกแก่ ๆ อย่างเราน่ะเหรอ แอบไปนอนฝันหวานถึงน้องโต๋ คอม26 ผู้น่ารักตั้งแต่เที่ยงคืนแล้วย่ะพูดถึงน้องโต๋ แหม ๆ ตอนแรกก็มีป้าแก่ ๆ คอม21 อย่างอิชั้นปลื้มผู้ชายเซอร์อยู่คนเดียวแต่ไป ๆ มา ๆ ไหงชอบกันหมดทั้งน้อง ๆ เฟรชชี่ ทั้งเกย์ ทั้งกระเทยเนี่ยเห็นมั้ยว่าน้องเค้าน่ารักสแตนดาด น้องโต๋เลยป๊อปปูล่าในค่ายนี้เลย อิอิถ้าไม่ได้ป้าอย่างอิชั้นปลื้ม ป่านนี้อาจยังไม่ค่อยดังก็ได้นะน้อง พูดเล่นน......นี่ไง ๆ น้องสุดน่ารักของเรา เห็นหน้าแล้วจะละลาย ชอบผู้ชายผมหยิกจริง ๆ ให้ตายสิ เกิดช้าไปนะน้อง ไม่งั้นล่ะ ฮึ่ม.... (จะฮึ่มอะไรก็ไม่รู้เนอะ ก็ไม่ได้จะไปจีบซะหน่อย แค่แอบปลื้มพอให้จี๊ดจ๊าดแค่นั้นเอง)ตื่นเช้ามาอีกวัน เปิดประตูห้องมาปุ๊บ เจอหน้าน้องโต๋ปั๊บเลย ไม่ใช่อะไร น้องเค้ามีหน้าที่มาปลุกน้องเฟรชชี่ให้ไปกินข้าวอยู่แล้วป้าแก่อย่างเราบังเอิญตื่นเช้าไงเลยได้เจอ แหม ๆ มันไม่ได้บังเอิญซะหน่อยเลยอาสาไปช่วยน้องโต๋ปลุกน้อง ๆ (แหะ ๆ) ห้องน้องผู้หญิงนี่น่ารักเชียวเราไปปลุกไม่ยอมตื่น แถมตะโกนออกมาอีกว่าถ้าไม่ใช่พี่โต๋มาปลุก หนูไม่ตื่น เอากับน้องเค้าสิหลังกินข้าวเช้าก็ให้น้อง ๆ ไปอาบน้ำแล้วมาเจอกันที่ห้องประชุม เล่นนันกันพักนึงก็ให้น้องไป walk rally ตามฐานต่าง ๆ ส่วนฐานพี่ over ที่เราคุมน่ะเหรอ เจออาจารย์เดินมาเจอตอนกลุ่มสุดท้ายแล้วบอกให้เลิกเล่นเพราะบอกว่าพี่สนุกอย่างเดียว น้องไม่ได้อะไรดีนะ ที่อ.มาเจอเป็นกลุ่มสุดท้าย ยังได้เล่นบ้าง ฮิฮิแล้วก็มีการสรุปฐาน แต่ไม่มีสรุปฐานพี่โอเวอร์นะ เพราะมันไร้สาระทั้ง 3 แบบเลย 5555จากนั้นก็ให้น้องไปกินข้าวเที่ยงแล้วมีพวกวิชาการตอนนี้ไอ้พวกแก่ ๆ ก็แอบไปงีบสิจ๊ะ จะอยู่น่าเบื่อทำไมล่ะเนอะแล้วก็คิดการแสดงของพี่คอมโอเวอร์ แล้วก็มาลงตัวที่คนตัดไม้ การแสดงที่สืบทอดกันมาเป็นสิบปีของชมรมเราเราเห็นมาตั้งแต่เราเป็นเฟรชชี่ ขำกระจาย แต่ไม่ได้เล่นทุกปีหรอกนะ ก็มีมุกอื่นมาเรื่อย ๆ แต่มุกนี้อยู่ยงคงกระพัน เพราะมันขำตอนเย็นก็ไปแอบดูน้องเค้าคิดการแสดง เราก็ไปดูกลุ่มน้องแคทสุดสวย สวยสุดในเฟรชชี่น้องเค้าก็แรงเหมือนกันนะ แต่ก็โอเค กล้าดี ไม่ทำให้ค่ายน่าเบื่อคนนี้ไง สวยมั้ยจ๊ะหลังจากการแสดงจบก็มีบายศรีละคราวนี้นึกแอบดีใจที่จะได้ไปผูกข้อมือน้องมั่งเพราะน้องเยอะกว่าพี่คอม 25+26 รวมกันซะอีกแอบขี้เกียจร้องเพลงบายศรีแหละ เพราะร้องมันทุกปีเลยแต่สุดท้ายก็ได้แค่ผูกตาน้อง แล้วพาน้องเข้ามาที่ห้องประชุมจากนั้นพี่แก่ ๆ ก็ไปนั่งร้องบายศรี (เหมือนเดิม) นะค้าหลังจากบายศรี แน่นอน เวลาที่เรารอคอยก็มาถึงนั่นก็คือ..... การระเบิดนันไงล่า แต่นันปีนี้น้องแม่งทำไม่สนุกเลย ร้องไม่กี่เพลง จบด้วยแจวฯ แล้วก็หมดแล้วเรายังเต้นไม่อิ่มเลยก็ต้องหยุดและเราเลยให้น้องหะ มือกลองคอม23 ตีกลองเบา ๆ ให้หน่อยเราจะร้องเอง เต้นเอง 55555 บ้าโครต ในสายใยเลยมีแต่น้องเขียนมา ว่าพี่ลีนาพลังงานเหลือเฟือจริง ๆเค้าหยุดเต้นกันแล้ว แต่ยัยนี่ยังเต้นอีก อิอิพอเช้าอีกวันเราได้มีโอกาสเป็นคนนำนันแป๊บนึงด้วยเพิ่งรู้ว่ามันเหนื่อยเหมือนกันนะ ทุกทีเป็นแต่เค้าไปเล่นเกมส์ในวงกับน้องแล้วฟังคำสั่งเท่านั้นจากนั้นก็มีการเฉลยบัดดี้กัน แต่พวกแก่ ๆ ไม่ได้เล่นหรอกนะเพราะถึงเล่นก็ไม่มีเวลาเทคแคร์น้องแน่นอน เพราะไม่ได้ไปมหาลัยเลยเฉลยบัดดี้เสร็จ ปล่อยน้องไปกินข้าวเลยมีเวลานั่งร้องเพลงเล่น ๆ กับน้อง ๆ คอม23 ร้องจนน้องกินเสร็จกลับมาห้องประชุม พวกเราเลยไปกินข้าว + เก็บกระเป๋า แต่..... ข้าวหมดแล้ว (สมน้ำหน้า อีตอนเค้ากินเสือกไปร้องเพลง555) ก่อนกลับได้มีโอกาสถ่ายรูปคู่กับน้องโต๋ด้วย (กรี๊ด)แต่.... ใคร ๆ ก็ขอถ่ายกันทั้งนั้นแหละ (จะกรี๊ดทำไมเนอะ)แอบเห็นน้องผู้หญิงที่ไม่กล้าไปถ่ายรูปคู่ด้วยหลายคนแอบตั้งกล้องซูมกันเอาเป็นเอาตายเลยทีเดียวคนที่ใจกล้ามาถ่ายกับน้องโต๋ก็มีหลายเพศจริง จริ๊งทั้งผู้หญิงผู้ชายกระเทย -_-(แต่เมื่อวานไปงานเฟรชชี่ไนท์ น้องโต๋-เอา-แฟน-มา-ด้วย โฮ ๆ แอบเซ็งเพิ่งปิ๊งกันหลังจากค่ายนี้ซะด้วย โห่ ๆ สาว ๆ อกหักกันระนาว รวมทั้งป้าแก่ ๆ อย่างอิชั้นด้วยแหม ๆ จะอยู่แบบโสดเป็นขวัญป้า ๆ น้อง ๆ อีกหน่อยก็ไม่ได้ จบกัน)หลังจากเก็บของขึ้นรถเสร็จ พวกเราก็ถ่ายรูปหมู่หน้ารีสอร์ตแล้วเก็บกระเป๋าขึ้นรถกลับกรุงเทพฯคราวนี้กลับรถคันพี่แล้ว ไม่กลับคันน้องเพราะน้องเค้าเริ่มสนิทกันแล้ว เราไม่ต้องไปบิ๊วแล้ว แล้วพี่ ๆ ที่นั่งมาคันแรกขามาก็อยากไปนั่งกับน้องบ้างแล้ว อีกอย่างคือ "กูอยากนอนแล้ว" ใช้พลังงานในการเต้นจนหมดแล้ว 5555รับน้องครั้งนี้เล่นเอาเราปวดขา + คอสุด ๆ ปวดขาเพราะเต้นแบบย่อ ๆ ยืน ๆ ลุกนั่ง ๆ บ่อยลงบันไดไม่ได้เลย เจ็บไปหมดอาทิตย์นั้นเลยต้องซื้อข้าวไปกินที่ทำงานตอนเที่ยง เพราะไม่สามารถลงบันไดไปกินข้าวเที่ยงได้แม้เพียงชั้นเดียวก็เถอะ ขอลงรอบเดียวตอนกลับบ้านแล้วกันนะทำตัวเองแท้ ๆ