Group Blog
 
 
มิถุนายน 2549
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
28 มิถุนายน 2549
 
All Blogs
 
แอบเนียนไปเป็นน้องให้เค้ารับกับค่าย Marketing

เอ๊ะ
เริ่มไปเริ่มมาชักเริ่มสนุกกับการขีด ๆ เขียน ๆ อะไร ๆ ในบล็อกซะแล้วสิ
ตอนนี้เลยอยากระบายเรื่องที่เราไปรับน้องที่เขาใหญ่มาเมื่อวันที่ 16-18 มิถุนายน 2549 ดีกว่า
เพราะจนถึงตอนนี้ยังอินกับการรับน้องอยู่เลย
(ทั้ง ๆ ที่ก็ไปทุกที ยกเว้นปีที่แล้วที่ไปเนียนเป็นน้องปี 3 ของ Marketing กับ Hotel 2 อาทิตย์ติดกันทั้ง ๆ ที่ก็จบ ทำงานแล้ว เหนื่อยโคด ๆ 5555)
อ๊ะ ๆ ค่าย Marketing นี่ไม่ได้ไปกันง่าย ๆ นะจ๊ะขอบอก
เพราะค่ายนี้มีแต่น้อง ๆ อยากไปกันเพียบ เค้าเลยต้องเลือกคน + จำกัดคนหน่อย
แต่เราไปแบบมัดมือชกเอาวันที่เค้าไปค่ายเลย
แกล้งบอกพี่ ๆ (แต่จริง ๆ เด็กกว่าเราทั้งน้าน) ว่าเรากับเพื่อนนัดกับพี่ใน Marketing ว่าจะมาค่ายแต่ไม่ได้คอนเฟิร์ม
แต่เรามาแน่เลยมาเลยแต่เพื่อนไม่มา ก็ลงทะเบียน ปลอมไอดีเป็นน้องเสร็จสรรพ ได้ไปค่าย สบายแฮ
แต่จริง ๆ เราก็ไม่ได้รู้ก่อนหรอกนะว่า Marketing มีออกค่ายวันนั้น
แต่พอดีเราจัดกระเป๋าไปค่ายกับส่องทางเนี่ยแหละ แต่เพื่อน ๆ คอม 21 ไม่มีใครไปเลยซะงั้น
แต่จะไปกับน้อง ๆ มันก็ได้หรอกนะ แต่มันก็ดูเปลี่ยว ๆ พิกล
เอาวะ เพิ่งมารู้ตอนแบกเป้แพ็คกระเป๋ามาเรียบร้อย จะให้กลับบ้านก็กระไรอยู่
อุตส่าห์ตื่นเต้นล่วงหน้าเป็นอาทิตย์
อย่ากระนั้นเลย มีตั้งหลายค่าย ออกวันเดียวกัน
ลองไปดูของที่อื่นรอบมหาลัยหน่อยซิ
ว่ากลุ่มไหนน่าหนุกก็ไปเนียนซะเลย
ก็เลยมาจบลงที่ Marketing เนี่ยแหละ พี่ ๆ บวก น้อง ๆ เป็นร้อยเลย
เห็นจับกลุ่มเล่นนันฯ ก่อนขึ้นรถวงใหญ่มาก
แล้วเห็นเต้นไก่ย่าง matrix ชมรมเราไม่มีเว้ย เต้นไงวะ น่าสน ๆ
สุดท้ายจับพลัดจับผลูได้ไปค่ายกับ Marketing ที่นครนายกเนียน ๆ ไปเลย 555


มีพี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่ทำงานถามว่าจบแล้วทำไมยังไปรับน้องอีก
เราว่าการรับน้องไปสนุกที่สุดแล้วนะ
แต่การไปเป็นน้องนี่มันไม่สนุกตรงที่ต้องนั่งฟังวิชาการ ทำ workshop ของเมเจอร์นั้น ๆ
ต้องโดนแกล้งเดินกลางแดดร้อน ๆ เข้าฐาน กับ มานั่งคิดแสดงละครตอนบายศรีเนี่ยแหละ
ทุกทีเป็นพี่ทุกปีก็นั่งดูน้องมันก็สนุกอยู่หรอก แต่ให้มานั่งเป็นน้องแล้วมาแสดงละครนี่มันก็ไม่ไหวนะ
แต่เราก็มีทีเด็ดไม่ต้องทำเข้าฐานกับแสดงละครนะจ๊ะ
ก็แหม อุตส่าห์เอาวันพักผ่อนจากวันทำงานมาเที่ยวทั้งที
จะให้ทำสิ่งที่เราไม่ชอบทั้งหมดมันก็หมดสนุกสิเนอะ
พอดีว่าสองสามวันก่อนไปค่ายเราเป็นลมพิษที่ขาทั้ง 2 ข้างพอดี
พอเกาหน่อยมันก็เห่อ ลามทั้งขา 2 ข้างเลย
ใครเห็นก็จะบอกว่ามันน่ากลัว เพราะมันแดง แล้วก็เป็นวงใหญ่มาก ๆ อาจเป็นเพราะเราขาวมากด้วยมั้ง มันก็เลยยิ่งเด่น
ทีนี้พอพี่เค้าให้ผูกผ้าปิดตาเดินไปตามฐานต่าง ๆ มันก็ร้อน + คัน แล้วต้องคลานหญ้าด้วย
พอถึงฐานแรกปุ๊บ เค้าให้แบกน้ำ เราก็รู้ว่ามันเค้าต้องการให้เราทำอะไรต่อ แล้วฐานนี้สอนอะไร
เพราะหลาย ๆ ค่ายมันก็ concept เหมือน ๆ กันแหละ ต่างกันแค่วิธีการเท่าันั้นเอง
เราก็เลยเกาให้มันลามนิดนึง แล้วบอกพี่บ้านว่าคันมากเลย สงสัยเป็นลมพิษ
เค้าก็มาดูแล้วตกอก ตกใจ กันใหญ่เลย เพราะมันลามมาก
(แต่เราก็คันจริง ๆ นะเฟ้ย แต่ให้เดินเข้าฐานต่อก็เดินได้แหละ แต่มันไม่อยากไง)
เค้าก็ให้เราไปพัก แล้วปฐมพยาบาลกันใหญ่
รุ่นพี่แก่ ๆ (อายุประมาณเรา) ก็ให้น้องที่เป็นคอมพาเราไปโรงพยาบาลนครนายก ซึ่งอยู่ไกลจากรีสอร์ตหลายสิบโลเลย
เราบอกว่าไม่ต้องหรอก เค้าก็ไม่เอา กลัวเราจะเป็นอะไรไปแล้วเค้าต้องรับผิดชอบไง
เราเลยต้องไปโรงพยาบาลตามที่เค้าบอก แต่ก็ดีนะ ได้ฆ่าเวลาไปสองสามชั่วโมงเลย
อย่างน้อยก็ไม่ต้องเดิน walk rally กับฟังสรุปฐาน ซึ่งก็ฟังมาหลายปีแล้ว แหะ ๆ
มาถึงเค้า็ก็ให้ไปเตรียมแสงละครเลย เราก็แบบ....
“พี่คะ นอกจากคันขาแล้วเหมือนเป็นไข้แดดเลยค่ะ ปวดหัว หนาวเหมือนจะเป็นไข้”
แต่ก็มีแอบถามก่อนนะว่าแสดงละครก่อนบายศรี หรือว่า บายศรีก่อนแสดงละคร
แต่ค่ายนี้เค้า บายศรีก่อนแสดงละคร เราก็เลยบอกว่าพอทนได้ค่ะ แต่หลังบายศรีขอกินยาแล้วไปนอนนะคะ
เพราะยาแก้แพ้ มันกินแล้วง่วงมากเลย แต่อยากอยู่ตอนบายศรีก่อน
พี่เค้าก็ให้
แต่จริง ๆ แล้วที่เรามาค่ายของชมรมอื่น เราก็อยากดูบายศรีของที่อื่นอย่างเดียวนั่นแหละ
เพราะเรารู้ว่าพวกนันฯ พวกฐานต่าง ๆ มันก็เหมือน ๆ กันแหละ
แล้วเคยได้ยินมาว่าบายศรีของ Marketing ซึ้ง + ขลัง + ดีมาก ๆ เลยยิ่งอยากมาสัมผัสด้วยตัวเอง
แต่พอลองมาสัมผัสแล้วก็โอเคนะ เหมือน ๆ ชมรมเราแหละ (แป่ว!)
แต่พวกที่เป็นคอมเค้าจะอินกว่า แบบว่าพวกที่เป็นคอมผูกข้อมือน้องก็นั่งร้องไห้ น้ำตาไหลกันเป็นแถวเลย
น้อง ๆ นี่ก็ร้องกันระนาว
แต่เราไม่เป็นนะ หรือเราร้องบายศรีทุกปี ๆ ละหลายค่ายก็ไม่รู้
เอ๊ะ หรือว่าเราแก่แล้วนั่นเอง
แต่ชมรมเราไม่มีใครน้ำตาไหลนะ แต่น้องเฟรชชี่ก็จะซึ้ง + น้ำตาท่วมไปตามระเบียบ
หลังจากบายศรีก็มีระเบิดนันฯ นิดหน่อย ไม่สะใจเล๊ย
แล้วก็มีแสดงละคร แต่เราก็ขอไปนอนที่ห้องคนเดียว
เราว่าแสดงละครก่อนบายศรีเหมือนชมรมเราดีกว่านะ
เพราะมันจะได้พีคซึ้ง + สนุกนันให้สุด ๆ แล้วเข้านอนเลย
แต่ค่ายนี้พอนันฯ เสร็จต้องมาปรับอารมณ์กลับมาแสดงละครอีกมันไม่ต่อเนื่องน่ะ
แต่เค้ากลัวว่ากว่าจะแสดงละครเสร็จมันก็ดึกแล้วห้าทุ่ม เที่ยงคืน เจอห้องแอร์เย็น ๆ
เพลงร้องบายศรีหวาน ๆ น้องได้หลับกันหมด
แต่ก็จริงนะ เพราะมีหลายครั้งที่เราต้องเป็นคนพาน้องที่นำสงบเสร็จแล้ว
แล้วเราต้องผูกตาน้องเดินมาห้องบายศรี พอน้องนั่งฟังเพลงบายศรี + มันดึกแล้ว
นึกหลับค่ะ หลับแบบสัปหงกทั้ง ๆ ที่ผูกตาอยู่นั่นแหละ ยังนั่งขำกันจะตาย
แต่แหม พอบายศรีเสร็จ ระเบิดนันฯ จบก็มีแต่พวกยังอารมณ์ค้างอยากเต้นไม่กลับไปหลับไปนอนกันเพียบเลย
แต่ค่าย Marketing ที่เราหนีกลับมานอนคนเดียว เราก็นอนไม่หลับหรอกนะ
ทั้ง ๆ ที่ยาแก้แพ้มันออกฤทธิ์แล้ว ง่วงนอนจะแย่แล้ว
แต่ใจมันไม่หลับน่ะ
เพราะอะไรน่ะเหรอ
เพราะเรากลัวผีน่ะสิ ก็ห้องพักเรามันอยู่ปลายสุดค่ายเลย
ห่างจากหอประชุมตั้งเยอะ แล้วทุกคนก็อยู่ที่หอประชุมกันหมด
มีเราหนีมานอนคนเดียว แล้วขอโทษเถอะ นอนเปิดไฟ เปิดทีวี เปิดแอร์ เปิดหมดทุกอย่างที่จะเปิดได้ (ยกเว้นเปิดผ้านะจ๊ะ)
ยังนอนไม่หลับเลย นอน ๆ คิดเรื่องผี ๆ อยู่ ไฟเสือกดับ
โอ้แม่เจ้า! ใจนี่เต้นรัวเป็นกลองเลย ตัวนี่แข็งขยับไม่ได้เลย น้ำตานี่ไหลเป็นทาง ดีนะที่ดับแป๊บเดียว
รู้สึกว่ารอทุกคนกลับมานี่มันนานมากเลย วันหลังยอมนั่งเบื่ออยู่ดูละครในห้องประชุมดีกว่า
แ้ล้ววันกลับค่ายนี้ก็แปลกกว่าค่ายเราอีกอย่างนึงคือว่า
มีพวกคอมมิตีรุ่นนี้มาพูดความรู้สึกของตัวเอง
แล้วก็ให้น้องที่มาค่ายมีอะไรอยากจะพูดก็ให้เป็นตัวแทนออกมาพูดเลย
ตอนนั้นเราเลยมีโอกาสได้พูดให้ฐานะคอมโอเวอร์ ของส่องทาง
ก็สอนน้องเรื่องการทำงานคอม ให้ฟังรุ่นพี่บ้่าง อะไรประมาณเนี้ยแหละ
แล้วน้อง ๆ กับพวกคอมก็น้ำตาท่วมอีกแล้วคับท่าน
ค่ายนี้นี่พี่อ่อนไหวจัง แหม แต่ก็เข้าใจแหละว่าเค้ารักกัน รักน้องต้องใช้เวลานานกว่าจะทำค่ายขึ้นมาได้
กว่าค่ายจะลุล่วงมันก็มีปัญหาตั้งเยอะ ตั้งแยะ แล้ว Marketing คอมมิตีเยอะมาก ตั้งห้าหกสิบคน
มากคนก็มากความเป็นธรรมดาเนอะ แต่สรุปแล้วก็โอเคนะ ได้รู้จักเพื่อน (น้อง) ใหม่มาหลายคน
แต่จบค่ายก็จบแ้ล้วจบเลย 555
แต่มันก็ทำให้วันเสาร์ อาทิตย์ของเรามีค่ากว่านั่งอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ ก็โอเคล่ะเนอะ
เดี๋ยวครั้งหน้าจะมาเล่าให้ไปค่าย Hotel มั่งดีกว่า



Create Date : 28 มิถุนายน 2549
Last Update : 28 มิถุนายน 2549 9:18:02 น. 2 comments
Counter : 661 Pageviews.

 
อยากไปด้วยนะ แต่น้องคงมองออก ...
"ยัยป้านี่ทำมามั่วเนียนเป็นน้อง หน้าไม่อายจิงๆ"




โดย: KiSs MoRe วันที่: 5 กรกฎาคม 2549 เวลา:10:48:20 น.  

 
เพลงบายศรีอยู่ใหน ไม่เห็นมีเลย


โดย: ขุน IP: 203.172.201.163 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:43:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หนูลีลี
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [?]




ไม่อินกับการเขียนบล็อคมาตั้งแต่บล็อคสุดท้ายปี 2561 แล้วค่า
Friends' blogs
[Add หนูลีลี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.