พบกันคนละครึ่งทางครูกับศิษย์ บางครั้งมันก็ยากนะเนี่ย
กับการให้เด็กสนุกกับวิชาสังคม สู้ๆ นะค่ะ

มันเป็นปัญหาโลกแตกเหมือนกันนะคะเนี่ย เรื่องเด็กนักเรียนกับคุณครู

อ่านแล้วทำให้นึกถึงช่วงที่เรียนวิชาสังคมจังเลยค่ะ ครูที่สอนตอนมัธยมเป็นผู้หญิงค่ะ ตัวเล็ก ๆ
ปุยว่าเริ่มจากการทำความสนิทสนม เป็นกันเองกับเด็กนอกชั่วโมงเรียนก่อนก็ดีนะคะ เด็กเค้าจะได้รู้สึกว่าเราอยู่ข้างเค้า
แต่ครูเองก็ต้องมีจุดยืนในการสอน ถ้าตามเด็กอย่างที่คิดหล่ะก็เหนื่อยแน่ค่ะ แล้วก็จะไม่ได้สอนซะมากกว่า เพราะเด็กคงชวนคุยนอกเรื่องแน่
อื้ม อีกทางนึงนะคะ อาจารย์ที่สอนตอนเรียนปวช. เค้าจะหาวีดีโอมาให้ดูค่ะ เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ สังคม การเมือง ของไทยอ่ะ มีนะคะ แบบนี้ตอนนั้นจะชอบมากเลยค่ะ แล้วอาจารย์ก็จะคุยนอกเรื่องแต่เกี่ยวกับสังคมนี่หล่ะค่ะให้ฟัง ข้อมูลปัจจุบันหน่อย เด็ก ๆ รวมทั้งปุยตอนนั้นนี่ นั่งฟังอ้าปากหวอ เลยหล่ะค่ะ

ยังไงก็พยายามเข้านะคะ ถ้ารักที่จะเป็น ครูต้องทำได้แน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

เป็นธรรมดาอ่ะป่าวค่ะ คิดถึงตอนสมัยเรียนมัธยม

อาจารย์บางท่านก็น่าเบื่อไม่น่าเรียนเลย

แต่กับบางท่านก็รักท่านเหลือเกิน ขอให้หาเทคนิค

ในการสอนได้เร็วๆนะค่ะ

สู้ๆ ครับคุณครู ผมก็เข้าข่ายเด็กดื้อนะเนี่ย


เป็นกำลังใจครับ ยังไงก็ลองมาอ่านชีวิตเด็กนักเรียนเพ้อๆ ที่บล๊อกผมได้นะค้าบ

หวัดดีคุณครูค่ะ การเป็นครูนี่ยากน่ะเราว่า การที่สอนให้สนุกให้เด็กชอบก็ยาก โดยเฉพาะวิชาแบบสังคม พุทธศาสนา ภาษาไทย เลข ฟิสิกส์ แทบทุกวิชา จะโทษครูฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ บางครั้งเรานึกถึงตอนเป็นเด็กมอต้น เราก็ขี้เกียจเรียนน่ะ มันเหมือนมีอะไรให้ทำเล่นอีกเยอะ บางทีวุฒิ สภาวะความรู้สึกของเด็กด้วย ซึ่งตรงนี้ต่างกับเด็กมหาลัย แต่เด็กมหาลัยบางคน(เราอีกแล้ว) ก็ยังห่วงเล่น เลือกเรียนที่ชอบ บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ

สู้ต่อไปค่ะคุณครู

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายสบายดีนะคะ

ก้อคงต้องแนะนำว่าให้เอาเรื่องในสังคมปัจจุบันมาพูดประยุกต์ ทำให้เป็นประเด็นที่น่าสนใจ สนุกบ้าง วิเคราะห์ให้คิดเองบ้าง อันนี้น่าจะทำให้การเรียนในบทเรียนน่าสนใจขึ้นค่ะ แต่ถ้าจะนอกเรื่องไปซะหมดเลยก้อไม่ไหว พยามยามประยุกต์เนื้อหากับรูปธรรมที่มีอยู่จริงที่เค้าเห็นได้น่ะค่ะ
เพราะจำได้ว่า ตอนเรียน ถึงจะได้เกรด 4 หมด (ขี้คุยเฟร้ยเรา) แต่ก้อเบื่อสังคมมากที่สุด เวลาเค้าเอาเรื่องโลก ประเทศ แผนที่มาให้ท่อง ก้อเราไม่เคยไปนิ่นา ถ้าไม่โม้ให้เห็นภาพ ก้อนึกไม่ออก จำไม่ได้หรอก ตอนนั้นก้อคิดแบบเนี้ยค่ะ จนป่านนี้ ยังจำชื่อภูเขากับภูมิศาสตร์ทั้งโลกไม่ได้เลย
แต่โตมา ไปเมืองนอก จำแผนที่เมืองเค้าจนทะลุ เพราะว่าเดินหรือนั่งรถเที่ยวรอบเมืองจนจำได้หมดแล้ว เพราะเราได้ไปจริง เห็นจริง เดิน(เมื่อย) จริงๆ ไงคะ
เป็นโจทย์ที่คงต้องไปคิดดูแล้วค่ะ จากคำแนะนำของทุกๆ คนที่เข้ามาให้กำลังใจ
(โชแปงก้อให้กำลังใจนะค๊าบบบบ)

หวัดดีค่ะ .. คุณครู สบายดีน๊า

ไว้ แมงป่องจะมาอ่านอีกทีนา .. ตอนนี้ง่วงมากแย้วว

หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นาคะ ..

หวัดดีค่ะ อ้อยแวะมาทักทาย สำหรับคืนวันศุกร์ มีความสุขมากๆนะค่ะ

ขอโทษด้วยครับ ผมเพิ่งเห็นคอมเมนท์ของคุณ ดีใจที่ได้เจอคนดูหนังคุโรซาวาเหมือนกัน

..อิอิ .. คุณครู อย่าใจร้าย ออกข้อสอบให้เด็กตายคาข้อสอบเลยนะ ..5555

..................

ตอนสมัยเรียน คุณครูแมงป่องก็คง ปวดหัวแบบนี้ เหมือนกันเนอะ

น่าสงสารจัง ..

..................

แมงป่องคงช่วยได้ แค่.. เป็นกำลังใจให้คุณครูอ่ะนะ

จะให้ไปเป็นลูกมือช่วยสอน ..ก็ใช่ที่ อิอิ..