คืนสู่เหย้า

กลับมาจากเมืองไทยวันที่ห้าตุลาออกเดินทาง เวลาดีหลังจากทานอาหารเที่ยงก่อน พี่สาวเอารถเก๋งมารับแต่ว่าของนี่ซิไปงัยหมด แต่ด้วยการจัดการที่เก่งเหลือเกินของคุณพี่ก็ ซึ่งพี่บอกไม่ต้องยุ่งเดี่ยววางเอง ก็นำมาส่งที่สุวรรณภูมิฉลุย จากกันตรงที่จอดส่ง น้ำตาไหลเล็กน้อย ไม่อยากให้เกิดแต่ว่ามันอดใจไม่ไหว ก็กลั้นใจ ให้น้ำตามันกลับเข้าไปกลายเป็นเหงี่อไป ก็ไปเช็คอินน์ไม่ต้องรอคิวที่เค้าส์เตอร์สายการบินอีว่าแอร์ ปกติ แต่ว่ามีกล่องใส่จักรยานของคุณสามีมาด้วย เจ้าหน้าที่ถามว่าเป็นอะไรก็บอกว่าเป็นจักรยาน ก็ถามว่ามีลมอยู่ในล้อไหม ไม่ทราบคุ่ะ ไม่ได้คิดด้วย ทำงัยล่ะ ก็ผ่ากล่อง เช็คลมยาง แบนน่ะ ไม่มีลม ก็ปิดกล่องกลับคืน เอาเทปของเจ้าหน้าที่นั่นหล่ะปิด เราก็ไม่คิดว่าจะมาเปิดกันตรงนี้ไม่ได้เตรียมอุปกรณ์มา เปลี่ยนเครื่องที่ไต้หวัน  คนไม่ค่อยมีนะชั้นประหยัด กะเลยกระจายกันนอน สบายเลย ไม่รู้สึกเหนื่อย และก็มุ่งหน้ากลับมาถึงที่ซีแทค สนามบินของซีแอทเทิลเวลาประมาณหนึ่งทุ่ม ตอนผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง กระเหรี่ยงจะเข้าช่องไหน ล่ะ เป็นครั้งแรกที่ถือใบเขียว ก็เข้าเหมือนชาวบ้านก่อน แต่ว่าแยกกับสามี ช่วงเดินตามคิวอยู่ สามีเช็คเสร็จแล้ว เดินมาเรียกให้ไปเข้าช่องเดี่ยวกันได้ เพราะว่าถามเจ้าหน้าที่แล้ว  เสร็จก็เลี้ยวขวาไปรอกระเป๋านานพอสมควร กระเป๋าสองใบ ลังที่มีขนาดใหญ่ยาว ต้องรออีก รับของเสร็จก็ออกมารอคนรับกลับบ้าน ถ้าไม่มีคนมารับก็หาเช่ารถ ยังไม่เคยมีประสบการณ์ รอไปก่อน ตอนแรกคิดว่าจะยังสว่างอยู่ เพราะว่าช่วงซัมเมอร์ สามทุ่มแล้วก็ยังไม่มืดตอนนี้หกโมงก็เริ่มมืดแล้วล่ะ ถึงบ้านตอนสามทุ่ม มืดก็มืดมองอะไรไม่เห็นเลย เสียงน้ำลำธารหลังบ้านเงียบสนิท ก็ต้องรอเช้าวันใหม่  

Create Date : 19 ตุลาคม 2555		1 comments
Last Update : 19 ตุลาคม 2555 21:36:08 น.
Counter : 929 Pageviews.
Share Tweet