แค่ได้เขียนก็เป็นสุขหัวใจ แค่มีใครผ่านเข้ามาก็รู้สึกดี แต่ถ้าใครใจดี..ช่วยเม้นท์ให้ จะรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ...จากหัวใจ...
Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2561
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
16 พฤศจิกายน 2561
 
All Blogs
 
ตามดูใจ..ไปตามตีน



  เคยมีคนบอกไว้ว่า "การเดินทางเยียวยาทุกสิ่ง"
มันก็มีความจริงอยู่บ้างนะ บางครั้งถ้าสิ่งที่ต้องการเยียวยาก็คือสถานที่ที่เราจะไป

เราเริ่มต้นขยับเป็นนักเดินทางเมื่อไร ก็ไม่รู้สินะ
มันรู้แต่ว่า เมื่อไรเราหยุดพักไป ร่างกายมันก็จะหงอย ๆ 
กินข้าวไม่อร่อย นอนไม่ค่อยหลับ 
ใจมันอยู่กับอนาคต ถ้ามีแผนอยู่ ก็จะวนๆ ๆ อยู่กับแผนนั้น ๆ 

ช่วงหลังนี้ เวลาจะไปไหน ก็เลยไม่กำหนดกฎเกณฑ์อะไรสักอย่าง
ไม่ต้องถึงกับจับสลาก แค่เอามือจิ้มก็เยอะแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

เพื่อนร่วมเดินทางเหรอ? ไม่จำเป็น มีก็ได้ ไม่มีก็ดีมาก
เราจะได้ไม่ต้องเสียเวลาบาลานซ์ความต้องการ จุดร่วมของความแตกต่าง

ที่ผ่านมาแค่เที่ยวเล่น ๆ ไป ๆ งั้น
ต่อไปนี้ เราจะไปจริงจัง ไปเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันจิตใจให้ตนเอง
ไปเพื่อจรรโลงสังคมให้ดีขึ้น ไปเพื่อทำความเข้าใจผู้คน
ไปเพื่อกลับมาแก้ไขตนเอง ไปเพื่อปล่อยวาง
ไปเพื่อความเสียสละ ไปเพื่อความคาดหวังรวมใจเป็นหนึ่งเดียว ดีนะ ดีต่อใจ

สมุทรปราการ
เพชรบูรณ์
ฉะเชิงเทรา
ชลบุรี
ระยอง
จันทบุรี
ตราด
กรุงเทพฯ
พรุ่งนี้ ถึงคิว เริ่มต้นที่ อยุธยา มาคอยลุ้นกันว่า
จุดสุดท้ายของทริปนี้จะไปหยุดที่ตรงไหน กับเวลาแค่ ๑ วัน

ก็ขอให้เจอแต่คนจิตใจดี ขอความโชคดีจงเป็นของนังยาย.



Create Date : 16 พฤศจิกายน 2561
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2561 21:47:54 น. 127 comments
Counter : 1139 Pageviews.

 
ชีวิตเริ่มต้นตอนตีห้า กว่าจะเดินเท้าได้ก็เกือบหกโมงครึ่ง
เดินไปอย่างรีบ ๆ ไปจ๊ะเอ๋ กับ พี่ตะวันที่ริมบาทวิถี
สะท้อนเงาลงกลางถนน...
แวะเติมพลังตอนมื้อเช้า เพราะรู้ว่าตลอดทั้งวัน มิรู้จะไปเจอกับอะไร
กินเสร็จก็เดินข้ามถนนไปขึ้นรถ ..รถวิ่งไว ถึงที่หมายเมื่อตอนแปดโมงเช้า เดินเซ่อซ่าไปหาต่อรถ ลุงวินอ่างทองเรียกไว้
อย่างน่าหวาดกลัว พอเดินหนี ก็ตะคอกให้กลับไป
ทำไมต้องดุกุปานนั้น ไปก็ได้วะคะ

รถไม่ติดแถมวิ่งเร็ว หลับไปตลอดทาง พอใกล้จะถึงสะดุ้งตื่น
ตรงที่จะลงพอดี ตอนเก้าโมงเช้า

เดินหารถคันต่อไปวน ๆ อยู่พักหนึ่ง นึกขึ้นได้ว่า
ที่ที่จะไปอยู่นอกเมือง คงไม่มีรถคันไหนผ่านไปทางนั้น
เลยเดินไปขอเช่ารถ คุณลุงคันเดียวที่จอดอยู่
ที่แรกดูทีท่าว่าจะโก่งราคานักท่องเที่ยว
แต่พอไปถามราคาแล้ว ก็ปกติ ไม่เหมือนกับคันที่เจอครั้งก่อน
ถามทีแรก สองร้อย พอสนิทเพิ่มราคาเป็นสองร้อยห้าสิบ
ก็ได้เหรอวะ ค่าสนิท ค่าจ่ายเกินทุกครั้ง เมิงเลยชาร์ตราคาล่วงหน้าซะงั้น เลิกคบอ่ะ ...เคยคิดว่า คนแถวนี้เขาจะเป็นเหมือนกันหมด แต่ก็เปล่านะ คุณคนนั้น มันสันดานของมันคนเดียว

ลุงถามจะไปไหน ก็บอกที่หมายไป ลุงมีความเป็นเจ้าบ้าน
แนะนำนี่นั่น ลุงใ่จเย็น ที่เขาไปกัน หนูไม่ไปค่ะ
ลุงไปที่นี่ก่อนนะ เสร็จแล้วหนูจะบอกเองว่าจะต้องไปไหน
.
.
แกก็ขับรถออกนอกเมืองพาไปยังที่หมาย ...จุดเริ่มต้นทุกเรื่อง
มันอยู่ตรงนั้น วันตะวันทรงกลด.
คราวนี้ ไปเพื่อจะบอกกล่าวว่า หมดหน้าที่ของเราแล้วนะ
สุดกำลังทำได้ดีที่สุดแล้ว.
ต่อไปก็สุดรู้ ว่าจะเป็นอยางไรต่อไปดี
.
.
เดินลงมา กลับมาขึ้นรถ.. อยู่ ๆ ลุงก็ยื่นหนังสือมาให้
แล้วบอกว่า นี่คือที่ที่จะไปต่อ ในหนังสือมันบอกว่า
"คุณเป็นใครทำไมต้องไปที่นั่น" งงในงง

แล้วก็ยิ่งงงเข้าไปอีกคือ คราวที่แล้ว ที่รถอีกคันพาไปนั้น
ไม่ใช่ที่นั่น เขาพาไปผิดที่ นั่นมันในเมือง ไม่ใช่นอกเมือง
เอาสิ...

แอบหวาดกลัว เพราะคราวนี้ไปคนเดียว ถ้าเกิดความรู้สึกแปลก ๆ
ขึ้นมา ใครจะดึงออกจากภวังค์

รู้ตัวนะ..พยายามไม่ปรุง ไม่แต่ง ไม่คิดอะไรทั้งนั้น
ไปถึงที่หมายที่สอง เผอิญเจอคนกลุ่มหนึ่งกำลังทำบุญพอดี
พี่ก็เลยเดินเข้าไปขอเขาร่วมทำบุญด้วย

เสร็จแล้วออกไป ให้เขาพาไปหลักเมือง
แล้วต่อไปที่ที่จมหายไปในแผ่นดินแล้ว
ท่าทราย ที่ที่หายไปจากแผนที่อยุธยา

ออกจากที่นั่น..มันมีความรู้สึก "กุมาทำอะไรฟร่ะ"
ทำไมกุไม่กลับบ้าน จะไปไหนไกล ไปแล้ว้ได้อะไร
แล้วคนที่บ้าน ที่นอนรออย่างมีความหวัง แล้วเขาก็ไม่มีตัวช่วยอื่น
ทำไมไม่กลับไปดู
งานยุ่งเข้าใจนะ แต่มาทำอะไรที่มันไม่ชัดเจน มันใช่แล้วเหรอวะ

พอออกจากที่นี่ ..ก็รีบบอกให้ลุงพาไปส่งกลับกท.เลย
ไม่ไปต่อแล้ว

พอลุงรู้ว่า จะไปไหนต่อ ลุงเชียร์ให้ไปต่อว่ะ เอ๊ะ ...ทำไมเป็นอย่างนีี้ ดีนะ รถไม่มี ต้องรอ เป็นคนไม่ชอบเสียเวลารออะไรไง

เดิน ๆ ไปเห็นร้านอาหารที่กินได้..เลยรีบกินก่อนเลย
กินเสร็จเจอรถกลับกท. รอไรอ่ะ กลับสิคะ..

สรุปสิริรวมเวลา ไม่ถึงเที่ยงนะ เร็วเวอร์ แบบนี้ก็ได้สิ
คราวหน้าออกจากที่นี่ค่ำ ถึงเช้าแล้วกลับเลย ..แบบนี้ไม่ยากนิ

- ค่าเดินทาง 480.-บาท
- ค่าอาหาร๒ มื้อ 55.-
- ทำบุญ 700.-บาท
- ใช้เวลา 8 ชั่วโมง

ก็ดูเอาแล้วกันว่า นังยายให้ความสำคัญกับอะไรมากที่สุด ฮาาา

กลับบ้านคราวนี้ได้กำลังใจมากมาย
ยามใดที่เราเห็นว่า คนที่หมดทางสู้ ยังคิดสู้ต่อ
มันคือที่สุดของกำลังใจที่พอจะสร้างได้นะ

ต่อไปนี้ ไม่มีอะไรที่จะมาบั่นทอนกำลังใจได้อีกแล้ว

รู้สึกขอบคุณที่หยิบยื่นความน่าหวั่นไหวหวาดกลัวมาให้
เสียใจด้วยนะ ...พี่ผ่านได้จ้ะ
ลุยต่อ ไม่รอแล้ว แฮ่ๆๆๆๆ


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 พฤศจิกายน 2561 เวลา:21:11:04 น.  

 
เริ่มต้นเดินเท้าอย่างเร่งด่วนตามสันดาน..
พี่เป็นคนเดินไวมาก..ใครๆ ก็บอกแบบนี้
สำหรับตัวเองแล้ว ยังคิดว่ามันช้าไปด้วยซ้ำ
มันไม่ทันใจเลย หายตัวไปเลยได้ไหมแว๊บมาแว๊บไปงิ
ก็ในเมื่อเรามีหลายอย่างต้องทำ หลายที่ต้องไป

ถามน้องที่เป็นนศ.อยู่เมืองกาญฯ ต้องการคำแนะนำ
น้องให้ตัวเลือกมาเยอะมาก
มาที่นี่สองวันแล้ว ยังไม่ได้สักที่เล้ย555555555
อิห่านจิกฉิกไห อยากจะหัวเราะดังๆ ก็ทำไม่ได้
เพราะประเดี๋ยวจะกระทบกับชื่อเสียงประเทศไทย

ทุกสิ่งอย่างที่เราทำตอนนี้จะถูกถ่ายทอดบอกเล่าไปยังบ้านเขาเมืองเขา
นอกจากลุงฝรั่งเขาจะมาบ้านเราทุกๆ ปีแล้ว
เขายังมีแผนงานสำหรับคนงานรุ่นใหม่ด้วยว่า
ให้ตั้งใจทำงานเพื่อจะเก็บเงินมาใช้เวลาพักร้อนที่เมืองไทย

ชอบตรงนี้ คนกลุ่มนี้เป็นผู้เยี่ยมเยือนชั้นเลิศ
มารยาทดีมาก พยายามศึกษาวัฒนธรรม
เห็นได้จากการเดินเข้าป่าวันนี้
แค่เพียงนทท.เดินสวนทางกัน
ลุงแกฟังรู้ว่ามาจากเมืองใด
มันช่างน่าสนใจ หากเราจะฝึกปรือให้เข้าใจและพูดจาสื่อสารได้หลายภาษา

พี่ว่ามันจะทำให้เรารักษาดูแลบ้านของเรา
ผลประโยชน์ของเราได้ดีขึ้นอละง่ายเข้า
พฤติกรรมนทท.เปลี่ยนแปลงไปมาก
วัฒนธรรมดั้งเดิมเป็นสิ่งที่น่าสนใจไม่น้อย
แต่น่าเสียดาย ที่สิ่งเหล่านี้กำลังจะถูกเพิกเฉย
ไม่ให้คุณค่า คนบางจำพวกแอบดูแคลนว่าล้าสมัย

วันนี้มีหลายอย่างให้จดจำ
แต่ขี้เกียจเล่า ขี้เกียจจิ้ม
ฝากไว้ก่อนละกัน
การใส่เสื้อขณะเดิน/การระมัดระวังตัวเอง
รสนิยมการกิน/ความเป็นชาตินิยม

อ่อ..มาจังหวัดนี้หลายครั้ง
ยังไม่เคยเดินตลาดเช้าสักที
พรุ่งนี้ก็คงไม่น่าจะได้ไป..

จากทริปลั่นคิดอยากไปเมื่อไรก็ลั่นเลย
กลายมาเป็นทริปลั่นใครไปไหนไม่ถูกบอกพี่ลู๊ก เดี๋ยวนังยายพาไป
ได้ไงฟร่ะ ก็ได้เหรอ ตลกดี
ตามดูใจ ไปตามตรีนวันนี้อยากจะบอกตัวเองว่า
ทีหลังอย่ากระโดด เมิงแกร่แล้วนะยาย
ถนอมสังขารหน่อยซีบอกกี่ครั้งแล้ว
นอกจากเจ็บข้อมือแล้ว ยังจะมาเจ็บข้อเท้าอีก
มีอะไรดีบ้างวะนี่ สังขารนังยาย
แพ้มันทุกสิ่งอย่างในโลก
จะมีก็แต่ใจกุเนี่ย ชนะเลิศ.😎😎

เก็บตะวันไม่ได้สักดวง..พี่เสียใจนะ
พี่ต้องการความเป็นปัจจุบัน
อะไรก็ได้หมด จะร้อนแรงเหงาเศร้าอ่อนล้า
ทอแสงเปล่งประกายมาเถอะ
พี่ขอโทษ..ที่บางทีรีบจนละเลยอะไรไป
วันนี้มีสติรู้ตัวดีมาก
ชอบตัวเองแบบนี้..เป็นแบบนี้ไปนานๆ นะ
อย่าประหวัดใจไปผูกกับอะไรเลย
อย่าเป็นกังวลในสิ่งที่ไม่ใช่หน้าที่
คนทุกคนล้วนมีที่มาที่ไปเป็นของตัวเอง
เราจะไปกะเกณฑ์ชีวิตของคนทุกคนไม่ได้
นอกเสียจากว่า ตัวเขาจะเปิดทางให้เราเข้าไปเอง
เมื่อเขาไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือ
เมื่อเราไม่ได้มีหน้าที่ วางใจลงเถอะ
รับรู้และปล่อยวาง..ฝึกวางใจให้ดีกว่านี้นะยาย

บอกย้ำกับตัวเองเสมอ..มันก็แค่หนังสือเล่มใหม่
มันสนุกที่ได้อ่าน มันอร่อยย่อยง่ายจึงทำให้น่าหลงใหล
ซึ่งเป็นความหลงใหลที่ไร้เหตุผล เมื่อมันเกิดขึ้นมาเอง
ประเดี๋ยวมันก็จะหายไปเอง ไม่มีสิ่งใดจะอยู่กับเราได้ตลอดไป
ทำความเข้าใจกับหัวใจตัวเอง
ทำความเข้าใจกับความรู้สึกตัวเอง
ยากมากกว่านี้ ผูกพันกันมากกว่านี้
เสียน้ำตาเสียความรู้สึกมากมายยังผ่านมาได้

แค่นี้มันจะไปมีความยากที่ตรงไหนกันฟร่ะ
ถึงจะยังผ่านไม่ได้ตอนนี้
แต่ต้องเชื่อยาย..เดี๋ยวมันจะผ่านไปได้แน่ๆ

ขอความโชคดีจงมีแด่นังยาย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:48:41 น.  

 
#๙อยุธยา
#๑๐กาญจนบุรี

ที่สุสานสัมพันธมิตร..เป็นอะไรที่ทักทายกันรุนแรงมาก
วันนี้ทั้งวันเป็นวันที่ดี
และตลอดการเดินทางทั้งสามวันเป็นวันที่สวยงาม
ทั้งผู้คนและบรรยากาศ

ไม่ใช่แต่เฉพาะผู้ชายไทยเท่านั้นที่มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพการใช้ชีวิต
คงเป็นกันโดยทั่วไป
ไม่มีชีวิตใดที่จะดีสมบูรณ์แบบไปทุกสิ่ง

ก่อนออกเดินทาง..บอกกับตัวเองว่า
เราไปเพื่อตามเก็บความฝันของเขา
เราไม่ได้ไปเพื่อจะตามเก็บสิ่งใดให้ตัวเอง
เป็นเรื่องที่ต้องใช้ความอดทนใช้ได้เลย

ไปก็เหนื่อย กลับมายังต้องคอยตอบคำถามมากมายหลายสิ่งอีก
ช่างไร้แก่นสารสาระ..แคร์ไหม? ไม่จ้ะ
สร้นตรีนและข้อเท้าซะอีก ยังมีความน่าสนใจมากกว่า
เมื่อยมาก เจ็บและปวดด้วย
ใจพี่ตอนนี้อยู่กับตรีนจริงๆเลย
ถ้าสามวันไม่หายคงต้องเอาตัวไปซ่อม

วันนี้พี่ตะวันเขากลับมาแล้ว
บทจะมาพี่แกก็มาซะพรีเมี่ยมเลย
สวยฟริ้งฟุ้งกระจายอยู่ท้ายขบวน
ขอบใจนะ...
กดไว้มากๆ เก็บไว้ดูเผื่อเดือนหน้าเลย
ใครจะไปคิดมาก่อน
ว่าตะวันดวงเดิมที่เคยทักทายกันทุกเช้าทุกเย็นที่ปลายนา
เมื่อถึงจุดหนึ่งของชีวิต..มันกลายเป็นไปที่นั่นไม่ปลอดภัยไปซะแล้ว
31 ตุลาคม 2549 เช้าวันสุดท้ายที่ได้เจอ
ใครจะไปคิด..ว่าต่อไปนี้ถ้าอยากเจอตะวันทีหนึ่งต้องตะกายขึ้นดาดฟ้า
หรือไม่ก็ต้องตะเกียกไปตามหาจากที่ไกลๆๆ

มันควรจะมองเห็นได้ทุกๆ วันไม่ใช่เหรอ?
ทำไมเรื่องง่ายๆ แค่นี้ถึงได้ยากเย็นนักสำหรับนังยาย.

..............................

การได้กลับไปนั่งมองพี่ตะวันจากตรงนั้นเหมือนเดิมคงเลิกหวัง
ต่อให้กลับไปใช้เวลาตรงนั้นได้
ภาพที่ได้และความรู้สึกที่มีคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

อย่างดีที่สุด..ก็แค่ได้เห็นทุกวันมุมไหนก็ได้ก็ดีถมไปแล้ว

อย่าหายไปไหนอีกนะ..ใจยังไม่ดี
นอนสิยาย..พรุ่งนี้รีบตื่นตะกายไปดูตะวัน.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:1:14:10 น.  

 
วันนี้ไม่ดีเลย..
เช้ามืดอยู่ ๆ ก็คิดถึงเรื่องเก่า ๆ ครั้งก่อน ๆ
เมื่อตอนที่เจ็บช้ำน้ำใจอดทนดูคนที่เราเทิดทูนถูกกระทำย่ำยี
นานหลายปี ดูจนใจมันพัฒนาขึ้น ความอดทนมีมากขึ้น
เริ่มรู้จักการปล่อยวาง ดูจนสกิลการด่าของนังหลุดนรกเริ่มไม่พัฒนา
เราอิ่มตัว ก็เลยเลิกดู ..

นึกขึ้นได้ว่า หนึ่งในขบวนการของมันนั้นคล้าย ๆ ว่าจะมีคนที่กำลังเฝ้าดูอยู่นี้รวมอยู่ด้วย

แต่แค่ไม่แน่ใจเท่านั้น..อยากย้อนกลับไปค้นดู อ้าวววว หายไป
หายไปไหน หายไปหมดเลย ดูเหมือนถูกเก็บกวาด
ล่าสุดที่จำได้คือ เขาเปลี่ยนพฤติกรรมไปมาก

ยังไม่ทันลุกจากที่นอน..มีคนโทรมาหา บอกว่า "เมื่อคืนมีรถหาย" ฉิกไห แต่เช้า นั่นไง จมอยู่กับเรื่องเHี้ย ๆ เลยได้เรื่องเลย

คนพวกนี้มันก็เHี้ยจริงนะ ทำกันเป็นอาชีพ เห็นใจจนท.นะ
จับไป ติดคุกก็เป็นปัญหาล้นคุก
พอปล่อยออกมา ก็กลับมาทำแบบเดิม ๆ ซ้ำซากอย่างนั้น
มันไม่คิดเห็นใจคนทำมาหากินเลยรึยังไง
มันคิดว่าคนอื่นเขาจับสลากได้มารึ?
ของเขาไม่ใช่คันละห้าบาทสิบบาท จะได้ซื้อกันบ่อย ๆ
ระยำคน ..

เคสนี้ขอชื่นชมจนท. คนทำงานชุดนี้ทำงานได้รวดเร็ว แม่นยำ
เอาใจใส่ เคสก่อนก็ไม่รอดมือไปได้
แต่เคสนี้พี่ขอนะ ...เอาให้อยู่หมัดขอทั้งขบวนการ
ลากยาวไปถึงคนซื้อคนขาย สันดานไม่ดี เก็บไว้ทำไมวะคะ
อิห่านจิก... ทำพี่อารมณ์เสียแต่เช้า
วันนี้ทั้งวัน มีแต่เรื่องน่าปวดหัว ระงับอารมณ์ตัวเองเกือบไ่ม่อยู่

พอตอนค่ำ ..ไปเจอโดยบังเอิญ หึ หึ
คนไรจะมากมายไปด้วยแอคเคาน์ คือถ้าเป็นคนจริง แอคเคาน์เดียวก็พอไหม? กุเค้ยยยเป็นมาก่อน เจตนาของการสร้างแอคเคาน์หลาย ๆ อันเพื่อกิจอันใด
จริง ๆ มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวนะ แต่ส่วนตัวนี่แหละ
มันทำให้เรามองภาพของคน ๆ หนึ่งได้ชัดเจนขึ้น

พี่ยังเชื่อเสมอว่า คนชนิดเดียวกันจะมาเจอกันและได้คบหากัน
เพราะถ้าเคมีไม่ตรงกัน่ มันจะคบกันไม่ได้
คบใครไม่คบ คบคนบ้า แล้วจะให้เราคิดว่า เขาเป็นคนปกติ???

ใช่เหรอ?? ก็ได้เหรอ??? คนได้คืบจะเอาศอก นี่ปกติเหรอ???

พี่บอกเลย ..พี่ไม่ได้ทุ่มเททุกสิ่งอย่างมาเพื่อจะให้มันออกมาเป็นในรูปแบบนี้ ไม่ใช่เลยสักนิด
อย่าเอาความยากจนมาขู่เข็ญเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
ความยากจนข้นแค้นไม่เคยทำร้ายใคร
สิ่งที่มันให้ ก็คือ ความแข็งแกร่งเมื่อผ่านพ้นมันไปได้

อย่าเอาความอ่อนแอของผู้คนเป็นตัวประกัน
เพราะกว่าจะมาถึงความอ่อนแอจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
มันมีตัวช่วยอื่น ๆ อีกตั้งมากมาย

อย่าเอาค่านิยมต่างชาติมาให้น้ำหนัก
ถ้าตราบใดที่คนในบ้านตัวเองยังมีวินัยไม่ถึงพออย่างที่ควรจะมี

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้..พี่จะทำใจยอมรับมันให้ได้
แต่เชื่อเถอะว่า .. เซ้นส์พี่ไม่พลาดแน่นอน
รอดูต่อไปสิ .. เดี๋ยวก็รู้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างนี้
ไม่นานเกินรอหรอก กรรมสมัยนี้มันเร็วจะตายไป

.............................................

แค่จะบ่นว่าเหนื่อย..ถามหน่อยว่า มีสิทธิ์คิดไหม?
ลงรูปยังไม่ทันหมด ลบไฟล์ยังไม่ถึงไหน ของใหม่มาอีกแล้ว

กลับมาแล้ว...คิดทบทวนแต่ละการกระทำที่ต้องเดินทางไป
มันได้ข้อสรุปว่า พี่ควรจะตัดสิ่งที่ไม่สำคัญออกไปบ้าง
อะไรที่ไม่จำเป็น ไม่ต้องไปก็ได้ เท่ากับ จะเหลือสถานที่ให้ต้องไป แค่ไม่มากเกินกำลัง พอมีเวลาให้ได้หายใจหายคอ
ไปหนึ่งเดือน เว้นสองเดือน ไปสองเดือนเว้้นหนึ่งเดือน ก็ดีนะ

จะกะเกณฑ์เอาอะไรกับชีวิตนัก ..ยัดอะไรใส่ไปมาก ก็ดูจะหนักเกินไป .. ระหว่างทาง ใช้เวลากับมันได้บ้าง แต่ไม่ได้หมายความว่า จะต้องหันเหจุดสนใจมาใส่ใจแต่มัน
เมื่อถึงเวลาต้องก้าวเดิน เราก็ต้องก้าวข้ามมันไปให้ได้

ภาพที่เห็นวันนี้ ..มันชัดเจนขึ้น มีความมั่นใจมากขึ้น
แปลกใจไหม? ก็ไม่นะ มันเป็นปกติของคน
คนเราย่อมต้องมีเหตุผลเสมอ เพื่อจะทำให้ตัวเองได้รับประโยชน์
เขาก็แค่ทำไปเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย

บางทีมันอาจจะโหดร้ายเกินไป สำหรับใจยาย
แต่ใครเขาจะไปรู้ ว่ายายรู้อะไรบ้าง ไม่มีใครรู้นี่นา ว่ายายคิด
อะไรของยายอยู่ ปกติแหละ ง่าย ๆ เล้ย ก็แค่คน ๆ หนึ่ง
ที่เหมือน ๆ กับทุก ๆ คน.

ให้อภัย...ไม่ใช่เพราะกุใจดี หรือปล่อยวางได้จริงอย่างที่ว่ามานะ

ให้อภัยได้ ...เพราะเป้าหมายของพี่มันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเอาเวลาไปใส่ใจคนประเภทนั้น
เราไม่ได้มีเวลามากมายพอจะมาใส่ใจกับคนแบบนี้
มันโคตรไม่คุ้ม ที่จะไปเอาเรื่องเอาราวอะไรกัน
ก็ให้รู้กันไป ...คนแบบนี้ก็มี

อย่าเอาอารมณ์ส่วนตัว..มาทำให้สิ่งที่ต้องการห่างไกลความจริงออกไปเรื่อย ๆ ถ้าตัวเองยังก้าวข้ามความบาดหมางไม่ได้
ถ้าตัวเองยังมีเมตตาไม่ถึงพอ จะไปหวังอะไรกับคนทั้งแผ่นดิน
เป็นอะไรที่โคตรจะให้บทเรียน ..เมื่อไรฉันจะก้าวพ้นช่วงนี้ซะทีนะ

อีกนานไหม????
จบเคสนี้จริง ๆ ขอตายเลยได้ไหม
ไม่อยากทำอะไรต่อไปอีกแล้ว

วันนี้ไม่ดีจริง ๆ เห็นไหม?

พรุ่งนี้ จะเลิกดูแล้ว..
ใครจะทำสร้นตรีนหมาไร เรื่องของมันเถอะ
คนมีความคิดลบ ๆ กระแสลบก็แผ่กระจายมาถึงเรา
เสพคนจำพวกนี้มาก ๆ จิตตก
ที่จริงอยากแสดงออกอย่างหนึ่งซึ่งถ้าพูดหรือเขียนออกมา
ตายกันค่อนแผ่นดินแน่นอน..
ผู้คนคงลากนังยายออกไปด่ากลางแปดแยก
ไม่มีอะไรคุ้มเอาเสียเลย..

เห็นไหม? แค่คิดก็ติดลบเสียแล้ว

เพราะฉะนั้น ..เลิกคิด เลิกติดตาม.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:13:27 น.  

 
เมื่อวาน..ว่าไม่ดีแล้วนะ
วันนี้เรียกว่า ..แย่เลยแหละ

บางทีมันก็อดคิดไม่ได้นะว่า
เราจะไปสงสารคนพวกนั้นเพื่ออะไร
เราจะไปพยายามปรับปรุงเปลี่ยนแปลงคนพวกนั้นเพื่ออะไร

ก็ในเมื่อ ชีวิตเขา เขาพอใจในแบบของเขาอย่างนั้น
เป้าหมายของคนเราไม่เหมือนกัน
เมื่อเขาชอบของเขาแบบนั้น
บางทีมันก็แอบคิด กุจะไปปกป้องคนจำพวกนั้นเพื่ออะไร????

มันเป็นความคิดที่ทำให้อ่อนล้า และรู้สึกแย่เอามาก ๆ


คงมีคนที่พยายามจะเปลี่ยนมาแล้วไม่รู้กี่ชั่วอายุคน
และมันก็คงมีคนที่ยอมพ่ายแพ้ต่อความคิดที่ดีไม่รู้กี่มากน้อย

มันเป็นปกติ จะตายไป ที่จะคิดได้ และหยุดคิดได้

แต่แม่งจะมีสักกี่คนที่ยังครองความคิดที่ดีให้คงอยู่
ไม่ว่าจะผ่านกระแสความเลวทรามโลภมากมาเท่าไรก็ตาม

มันเหนื่อยว่ะ ..เหนื่อยที่ต้องคอยตอบคำถามตัวเองว่า
...กุ ทำ ไป เพื่ออะไร...

แต่กุไม่ยอมเมิงหรอก ..อย่ามาเป่าหูกุเสียให้ยาก
มีใครคนหนึ่ง เดินผ่านมาบอกพี่ว่า
ถ้าลงมือทำจริงจัง ผลลัพธ์ย่อมดีเสมอ.

ถึงกุจะทำไม่สำเร็จในชั่วชีวิตนี้
แต่เชื่อพี่สิ ...อย่างน้อยที่สุด
เมื่อถึงเวลาปลิดลมหายใจลง
กุคงจะนอนตายด้วยความยินดี
ว่าได้ทำอย่างเต็มกำลังแล้ว

ไปหายใจเถอะยาย
ลมหายใจสำคัญที่สุด
พอมีเวลาว่าง
ยายกลับไปเอาพาสปอร์ตนะ
และพยายามหาข้อมูลเดินทางของยายให้มากที่สุด
รักษาตัวให้ดี
ออกกำลังกาย แต่อย่าหักโหม
เรียนรู้ไปตามกาลเวลา
อย่าไปคาดหวัง .. ทำเพราะอยากทำ
ทำเพราะสมควรทำ
ทำเพราะควรค่าแก่การทุ่มเทเพื่อทำ

ผลลัพธ์ที่ได้ จะออกมายังไง ช่างมัน ช่างมัน ช่างมัน

สำหรับคนพวกนั้น .. ช่างมัน
มันก็แค่สิ่งยั่วโมโหสองข้างทาง
บางที ..ที่ปลายทาง
คนพวกนี้อาจไม่เหลือชีวิตอยู่
เพื่อสร้างความลำบากใจให้เราต่อไปอีกแล้วก็ได้

โลกไม่ใช่ของเราคนเดียว
คนทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน
ที่จะใช้ทรัพยากรในแบบที่ตัวเองต้องการ

เราไม่ได้สู้อยู่คนเดียว
อย่างน้อยยายก็ได้เห็นแล้วว่า
คนประเภทเดียวกันแอบอยู่ตรงซอกหลืบไหนบ้าง
เราทำได้อย่างดีก็แค่แพร่กระจายเมล็ดพันธุ์ที่สร้างสรรค์ต่อไป
เพื่อความเป็นปึกแผ่นมั่นคง

แค่เหนื่อย ก็พัก
ก็แค่หนัก..วางมันลงเถอะ.

รักยาย..


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 พฤศจิกายน 2561 เวลา:21:49:38 น.  

 
ร้ายนิดๆ ชีวิตดีขึ้นมาก.
ไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจใครๆ มากนักก็ได้
โดยเฉพาะคนที่ตัวมันเอง มันยังไม่รักเลย
รึเขาอาจจะรักตัวเองในแบบของเขาก็ไม่รู้สินะ
พี่ไม่อินกับความรักตัวเองในรูปแบบบ่อนทำลาย ทำร้ายตัวเองได้ตลอดเว

อย่าคิดมากเลยยาย...สิทธิ์ของยาย
ยายควรจะทำแบบนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ถูกเขากระทำแล้ว
กุแม่งไม่เข้าใจเมิงจริงๆ ว่ะ เมิงใช้ความอดทนกับคนพวกนี้เพื่ออะไร??
เกินจะเยียวยาแล้วจริงๆ บอกกี่ครั้งแล้วล่ะยาย
จะตัดสินคนให้ดูที่ความจริงใจและความรับผิดชอบของเขา
ถ้ามันไม่แสดงให้เห็นว่ามีความจริงใจมากถึงพอขนาดเท่าที่ยายมอบให้
พอเหอะ..จบข่าวเลย ไม่ต้องไปลากความรับผิดชอบมาดูให้เจ็บใจเลย

ความจริงใจและความรับผิดชอบ มันล้วนมีเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของทุกคนอยู่แล้ว แต่มาตรฐานของยายนั้นสูงลิ่ว ใครจะมาบกพร่องแม้แต่น้อยก็ไม่ได้ ง่ายๆ แค่นี้ยังรักษาไว้ไม่ได้ แล้วชีวิตทั้งชีวิตจะรักษาคุณธรรมข้อใดได้บ้าง เมิงจะเ หี้ยขนาดไหนก็สิทธิ์ของเมิง แต่เมิงต้องรับผิดชอบต่อทุกการกระทำไง เมิงจะรักใครเกลียดใครก็ย่อมได้แต่เมิงต้องแสดงออกให้ตรงกับใจเว้ยย ไม่ใช่เกลียดมากอยากทำลายแต่เสือกแสดงออกว่าเป็นมิตร

รับปากอย่าง กระทำอีกอย่าง โดยคิดว่า ไม่รู้คือไม่ผิด ก็ได้เหรอ?
สกิลการรับรู้เมิงต่ำ ก็อย่าเสือกไปยัดเยียดให้คนอื่นด้วย น่าละอาย

พี่เคยคิดนะว่า แม่งโคตรไม่แฟร์กับคนพวกนั้น
เราระงับตัวเองได้ดีกว่า เรามีตัวช่วยมากกว่า
เราต้องมีเมตตาให้มากๆ เราต้องอภัยให้มากๆ

เราต้องเปิดใจให้กว้างมากๆ เสียสละให้มากๆ แล้วไงอ่ะ
ใจกุมีใครแคร์ ???

ไม่ได้อยากตัดช่องน้อยแต่พอตัวนะ
แต่มันไม่ไหวจริงๆ ถ้าต้งแบกรับทุกสิ่งจนเกินกำลังตัวเอง
เรื่องบางเรื่อง กับคนบางคนมันก็ต้องตัดสินใจเด็ดขาดรวดเร็ว
ช้าไม่ได้หรอก.. ยิ่งช้ายิ่งสูญเสีย

โฟกัสแต่คนที่ต้องรีบให้การช่วยเหลือ
แวดล้อมและข้างทาง ปล่อยมันเถอะ
ให้มันเป็นไปตามกรรม ให้ธรรมชาติคัดสรรดีที่สุด
ไม่มีใคร หรือเรื่องใดจะทำให้เราทุกข์ใจได้ตลอดไป แค่วางลงเท่านั้น

และถ้าจำเป็น หรือ หนีไม่พ้นจริงๆ
ตามมาสิ ตามให้ทัน ปีนขึ้นมาให้ถึง

อยู่ในที่ของยายปลอดภัยดีแล้ว
ถ้าต้องคิดอะไรเกี่ยวกับคนจำพวกนี้
พี่ตะคิดในแบบของพี่เท่านั้น อย่าไปคิดในแบบจมดิ่งไปกับกระแส
มันไม่มีหรอกนะ..คนดีชนิดเลวน่ะ
ดี ก็คือดี
เลว ก็คือเลว
โปรดแยกแยะ...

คนดีทำเลวได้ไหม? ได้แต่ก็ต้องรู้ตัวเสมอ ว่าที่กำลังทำอยู่นั้นคืออะไร
คนเลวจะทำดีได้ไหม? ย่อมได้..แล้วแต่ว่าจะพยายามทำได้มากแค่ไหน?

อยากทำอะไร ย่อมได้เสมอ
อย่าลืมว่า ต้องรับผิดชอบในทุกการกระทำของตัวเองด้วย

จบแระยาย...พี่เสียเวลามากเกินไปแล้ว
ปิดเคส.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 พฤศจิกายน 2561 เวลา:10:29:41 น.  

 
วันนี้..เหมือนจะดี
เป็นวันที่ได้เห็นแววตาแห่งความสำเร็จของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

นานมาแล้ว...
แม่ของเธอบอกเล่าให้พี่ฟังว่า ..ลูกน้อยกระซิบบอกแม่ว่า
คอยดูนะโตขึ้นจะเรียนที่นี่ให้ได้เหมือน...(หมายถึงพี่เอง)
แล้วผู้เป็นแม่ก็บอกว่า โห..จะเรียนที่นี่เลยเหรอ มะไม่มีปัญญาส่งหรอกลูก .. มาฟังเหตุผลทีหลัง เด็กผู้หญิงหมายถึงการได้การศึกษาในระดับปัญญาชนคนหนึ่ง

มันน่าเสียดายตรงที่ ...สุดท้ายแล้ว คนเป็นแม่ได้ตายจากไป..

โลกนี้มันก็เป็นเช่นนี้แหละ ... มันโหดร้ายเสมอสำหรับคนที่มีความเข้มแข็งไม่มากพอ

ก่อนเธอจะลาจากโลกนี้ไป ..พี่เข้าไปพูดคุยกับเธอ ให้กำลังใจ
และวันสุดท้ายเธอก็เรียกพี่เข้าไปหาและฝากเสียให้ดูแลเด็กผู้หญิงคนนี้

ตอนที่รับปากนั้น พี่ยังเอาตัวเองไม่รอดเล้ยยย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อจะทำให้ฝันของเด็กคนนี้เป็นจริงขึ้นมา

พี่มันก็แค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะไปช่วยอะไรใครเขาได้
แต่ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดี เราต้องรับปาก เราต้องทำให้ได้ดีที่สุด

เชื่อไหม? แล้วพี่ก็ทำได้โดยผ่านการอุปการคุณจากคุณคนสวยและรวยมากคนหนึ่งผู้ซึ่งพี่เชื่อว่าพระเจ้าได้ส่งมาให้พี่ได้รู้จัก
อยากเห็นก็ได้เห็นว่ามีอยู่จริง

ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม..ที่ทำให้เราดำเนินชีวิตมาจนทุกวันนี้ได้ อย่างปลอดภัย เป็นสุข สวัสดี
มันไม่ได้ง่ายดายเลย ที่กว่าจะข้ามผ่านอะไรต่อมิอะไร

มันเรียกรวมกันว่าสิ่งดี ดีที่ได้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ..ที่ว่าเหมือนจะดี ก็เพราะพี่ติดงาน ไม่ได้ไปถ่ายรูปให้อย่างที่ตั้งใจไว้ เสียดายและเสียใจมาก
การจัดการเวลาของพี่ล้มเหลว
ใจร้อนอัดแน่นไปด้วยอะไรต่อมิอะไรมากมาย ..
ยังไม่ยอมหยุด..ที่จะสร้างภาระเพิ่มเติม

ทุกสิ่งอย่างสำคัญก็จริง แต่ยายก็ต้องรู้จักที่จะปล่อยวางมันลงบ้าง
จะเก็บให้หมดไปเสียทุกอย่าง ไหวแบกเหรอยาย

อย่าทำอะไรเกินตัวได้ไหม??????

สิ่งสำคัญตอนนี้คือ งานสะสาง
โฟกัสที่ปัจจุบันตรงหน้า และเดือนหน้าที่กำลังจะเดินทางสิ

รักษาเวลา รักษาความดี
ทำให้ดีกว่านี้.. จะได้ไม่เสียใจที่หลังอีก
เมื่อเวลาของมันผ่านพ้นไป

เดือนนี้กลับบ้านครั้งเดียวและแป๊บเดียวจริง ๆ
เดือนหน้าจะมีเวลาอยู่บ้านกี่ชั่วโมงยังไม่รู้

อย่าเพิ่งไปคิดถึงมัน เดี๋ยวจะเสียงานเสียการกันไปใหญ่โต
รักษาหน้าที่ให้ดี เสร็จงานคงได้เจอกัน.

หมดเวลาอ่อนล้าแล้วยาย.

รีบทำงานให้เกลี้ยง อีกไม่นานคงจะต้องเดินออกไปแล้วจริง ๆ .


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2561 เวลา:21:29:16 น.  

 
ตั้งสติให้ดีดีนะยาย...
สิ่งใดต้องรีบทำ
สิ่งใดต้องรีบเท

- สิ่งแวดล้อมรอบบ้าน ปล่อยซะ รีบ ๆ ปล่อยออกไปจากใจ
ใครทำสิ่งใด จะได้สิ่งนั้น แค่นี้พวกเขาก็รับผลการกระทำของตัวเอง
มากพอแล้ว ไม่มีใครหนีกรรมของตนเองพ้น ไม่ใช่โกงการอะไรของเราเลย ที่นั้นถูกทำให้เป็นที่บริสุทธิ์ใครคิดไม่สุจริตอยู่สร้างความร้อนใจให้เราไม่ได้นานหรอก ปล่อยจ้ะ

- สุขอนามัยของคนในบ้าน นี่เป็นเรื่องเร่งด่วนสำคัญและจำเป็น
จัดการน้ำให้ดี รีบหาทางจัดการระบบไฟฟ้าให้เสถียร เป็นงานที่ต้องคิดเผื่อระยะยาว

- วินัยของเด็กน้อยทั้งห้าคน นี่สำคัญมาก แบ่งเวลาเสียใหม่นะ
ให้เวลาเด็ก ๆ ให้มากกว่านี้

- งานให้กำลังใจ อันนี้สำคัญต่อจิตใจนะยาย อย่าหยุดทำ อย่าละเลย ตัดอะไรก็ตัดไป แต่อันนี้พี่ขอ อย่าตัดเลย เจียดเวลาไปนะ

- งานมุทิตาจิต เก็บหนังสือหายาก รับปากแล้ว ก็ต้องไปป่ะวะ
ขืนไม่ไปนะ โดนเคืองยันตายอ่ะ

- งานติดต่อราชการ ก็ยังรอหลักฐานอยู่ป่ะวะ สัปดาห์หน้าก็ยังไม่น่าจะปิดเคสได้

อ่ะโห...ยายยยยย เมิงจะตัดอะไรได้บ้างวะเนี่ยยยยยยย
เห็นไหม? ว่ามันหมดเวลาแล้วจริง ๆ

ก็อยากปล่อยนะ ..แต่ถามหน่อยว่า แล้วกุปล่อยอะไรได้บ้างวะคะ




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2561 เวลา:21:56:08 น.  

 
ตัดสินใจได้แล้วว่า...จะกลับมาถือศีลทุกวันเช่นเคย

พอมันเก็บวันได้ครบ แล้วเราเลิกเลย มันเหมือนขาดอะไรไป
จะว่าพี่เสพติดความดี ก็ใช่นะ พอไม่ได้ทำขึ้นมา มันอยู่ไม่เป็น
มันรู้สึก ทำไมอะไร ๆ กระทบใจเราได้ง่ายขึ้นเรื่อย ๆ
ถ้าปล่อยไปเรื่อย ๆ อีก เราก็เหมือนหินโสโครกที่ถูกคราบสกปรกเกาะติดจะเกราะกรังไม่ได้ขัดเกลา

สิ่งนี้กระมังที่มันหล่นหายไป ระหว่างเดือนที่ผ่านมา

เราอาจบอบช้ำจากหลาย ๆ เรื่องที่ผ่านไปเจอ
ช็อกที่สุด บอบช้ำที่สุด
แต่มันก็ผ่านไปแล้วป่ะวะ
และไม่มีใครทำอะไรเราได้ป่ะวะ

แค่เราปล่อย ไม่เก็บใส่ใจ ยังไม่ทันถึงเดือนหนึ่งเลย
เราก็ลืมซะแล้ว

งานเยอะใช่ สิ่งที่ต้องทำมันมากมายใช่
ถ้าจะให้วางแผนคิดการใดตอนนี้ มันคิดไม่ออกหรอก
แค่เอาทุกสิ่งมาลิสต์รายการ จับมาเรียงลำดับ แค่เห็นก็ท้อแล้ว
ไม่อยากทำอะไรต่อแล้ว มันยากเกินไป

เอางินะยาย ...ประเมิณสถานการณ์ไป วันต่อวัน
ชั่วโมง ต่อ ชั่วโมงก็พอ

ชั่วโมงนี้ ก็แค่จัดการตัวเองให้นอนให้หลับ
พรุ่งนี้ค่อยว่ากันต่อ

มือตีนก็ดีดี ทำสำออยไปได้ เรื่องแค่นี้เอง วู้ว์

กุทำได้..
ถึงกุยังไม่รู้ในตอนนี้ว่าจะต้องทำยังไง
แต่กุก็เชื่อเว้ยยย.. ว่ากุจะทำได้ไง
ถึงมันจะไม่สำเร็จก็ช่างมัน
กุจะเต็มที่ในทุกสิ่งที่ทำ
โอเคนะยาย...



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:19:34 น.  

 
หนีกลับมานอนบ้านสักวัน...
มีบ้านให้กลับ ก็ต้องกลับบ้านสิวะ

พอกลับมาถือศีล...ความรู้สึกมันก็เป็นเหมือนเดิม
เมื่อก่อนเคยคิดว่า มันลำบาก คนรอบตัวก็ไม่เข้าใจ
แต่พอเขาเริ่มชิน อะไรๆ มันก็เปลี่ยนไปหมด
จะให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมพี่คงไม่เอาแล้ว
เมื่อก่อนอยากกินอะไร ก็เดินตรงเข้าไปเลย ไม่คิดมาก
ตอนนี้จะกินอะไร จะทำอะไรคิดหมดทุกอย่าง
ลำบากไหม? ก็นิดหน่อย แต่สะดวกใจมากที่สุด
กัลยาณมิตรทั้งหลายเขาก็พากันปรับตัว
เบนทิศทางเลือกร้านมาทางที่มันดีต่อใจและกาย

วันนี้เพื่อนมาชวนไปกินข้าว กินจนแบบว่าต้องร้องขอชีวิต
555555555555555555555

ตอนแรกก็คิดนะ คงจะได้มาหาแม่สักก่อนเดินทางงานเพลาลงบ้าง
แต่พอดั้นด้นมากินข้าวไกลจนเกือบจะถึงบ้านอยู่แระ
แกรส่งกุที่บ้านเลยละกัน กุไม่กลับแล้ว
พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

กว่าจะเจอเพื่อนอีกที คงปีหน้าเลย..

.......................................

กลับมาเจอข่าวไม่ดี น่าใจหาย
ความเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมชาติที่ยากต่อการยอมรับ
ทำใจไม่เคยได้เลย.. ไม่อยากเห็นใครเจ็บป่วยทรมานทุกขเวทนา
หายใจไม่ทั่วท้อง..

พยายามทำความเข้าใจกับหนังสือเล่มที่ได้มาอย่างมาก..
แต่บางที ถ้ามันจะล่อแหลมสุ่มเสี่ยงเราก็ไม่ควรเข้าไปแตะต้อง
เพราะมันจะทำให้จิตใจเราสับสนหนีห่างออกจากสิ่งที่ศรัทธามั่นอยู่แล้ว

หลายสถานการณ์ที่มาบีบบังคับให้เราต้องเลือก มันดูเหมือนถูกลวงล่อ
เมืงหลอกกุไม่สำเร็จหรอก กุไม่เชื่อ กุไม่เลือก กุเลือกมาแล้ว
ตั้งแต่ก่อนจะมาเกิด ต่อให้กุจะอิน จะแปลกแหวกคอกหลุดโลกไปมากเท่าไร แต่กุก็ยังเป็นกุไง กุเป็นคนเลือกว่าจะไปที่ไหน จะเป็นอะไร จะทำหรือไม่ทำอะไร ถ้ากุจะต้องตายลงไปเพราะเรื่องแบบนั้น
ก็ปล่อยให้ตายไปเลย .. ใครสนใจล่ะ

เอาชนะใจตัวเองใรทุกๆ วัน..ยากเหมือนกันนะ
สลับกันแพ้ สลับกันชนะ มองมันเป็นไปทุกๆ ลมหายใจ
เจ็บก็รู้ว่าเจ็บ
คิดก็รู้ว่าคิด

ทำงานต้องได้สามอย่าง
- ได้งาน
- ได้เพื่อน
- ได้พัฒนาตนเอง
เครดิต อ.โก้ จากม.แม่โจ้

มาจับสังเกตดูว่า วันนี้ได้งานอะไร ได้เพื่อนเพิ่มไหม
ความสัมพันธ์ดีขึ้นหรือไม่ แล้วเกิดการพัฒนาทักษะอะไร ด้านใดบ้าง

ค่อยๆ ดู ค่อยๆ ศึกษาตนเองต่อไป

...................................

วันนี้ แม่บ้านมาเอ่ยปากขอลิปสติกสีดุๆ นางจะเอาไปใช้งานบวช
เป็นอันว่า พี่กลายเป็นเจ้าแม่ลิปสติกสีดุเดือดเลือดแซ่บไปแต่เมื่อไรฟร่ะ
หันมาอีกที ปากนั้นก็ของฉัน ปากนี้ก็ของฉัน ปากโน้นก็ของฉัน5555
คือตั้งแต่เป็นคนมีบริวารเพิ่มขึ้น การปล่อยตัวเป็นแมนๆ เด็กผู้ชาย
จะกลายเป็นเรื่องน่าตำหนิ ลูกน้องรับไม่ได้ ขอร้องให้ไปแต่งองค์มาใหม่
ช่างวุ่นวายเสียจริงๆๆ

ถ่ายรูปหน้าสดเก็บไว้ประจานตัวเองก็ถูกตำหนิ
อะไรกันนักกันหนา ก็กุชอบของกุแบบนี้
รับไม่ได้อย่ามองสิวะ แค่หลับตาก็ไม่เห็นแล้ว
ถ่ายรูปหน้าสดมันดีงามรู้ป่ะ
พอเห็นแล้วจะได้รู้ตัวว่าควรรีบนอน5555555
อิห่านจิกเฮดสแตนด์ช่วยให้หน้าเด็กชะลออายุอวัยวะก็จริง
แต่เบ้าตาลึกโบ๋แม่งไม่มีโยคะท่าไหนช่วยได้เลย


ต้องสละลิปที่เพิ่งซื้อมาอีกแล้วสิ
แม่บ้านอีกคนก็มาขอให้ช่วยสอนภาษาอังกฤษให้ นางว่าจะเอาไว้ใช้
มีลูกศิษย์เยอะนะเราน่ะ😂😂😂

น้ำตาจิไหล.. กุเทคคอร์สแต่ละอย่างเสียเงินแพ๊งงงงง
แต่พอได้เวลาสอนบ้าง สอนให้ฟรีจ้ะ
ชีวิตดีงามอะไรเบอร์นี้ แล้วสอนไหม?
กล้าขอให้สอน พี่ก็กล้าสอนให้วะคะ

ชอบนะ..รู้สึกดีมาก
ที่ได้เห็นคนเรารู้จักที่จะแสวงหาทักษะความรู้เพิ่มเติมเพื่อพัฒนาตนเอง
เป็นคนอย่ายอมหยุดที่จะก้าวไปข้างหน้า
พรุ่งนี้จะเขียนแผนการสอน แล้วจะจัดเวลาให้ลงตัว
ก็ดีนะ พี่จะได้ทบทวนความรู้ตัวเองด้วย

ขอบคุณนะ..น่ารักที่สุดเลย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 พฤศจิกายน 2561 เวลา:1:18:44 น.  

 
วันนี้ดี๊ดีย์..อากาศดีเวอร์

นอนอยู่บ้านเหมือนไปนอนเขาค้อหนึ่งคืนอายุยืนหมื่นๆ ปีแบบนั้นเล้ยยย

ตื่นมาเจออากาศเย็นๆ นึกว่าพี่เค้าล้อเล่น แม่งเอาจริง
อากาศแบบนี้น่าไปเดินเล่นสักสิบกิโล

ช่างเป็นวันที่เจี๊ยวจ๊าวรุงรัง
กินอิ่ม นอนหลีบ และได้ขี้ ชีวิตดี๊ดีย์เห็นป่ะ555555

ตอนใกล้ค่ำซ่อมตัวเอาเหงื่อออกได้รอบเดียว
พอจะเข้ารอบสองเสร็จอิหูว์แมวหนุ่มที่บ้าน
ไม่รู้มันฟินอะไรของมันกับตู้อบ ทั้งซุกทั้งไซร้ไล่เลียดอมดมอยู่นานสองนาน

มีความแปลกจนตกใจ

............................
เหมือนจะปวดหัวตะหงิดๆๆ เดือนนี้ออกกำลังกายน้อยมาก
พักมือก็หลายวัน ยังจะมาเจ็บข้อเท้าต่ออีก
ที่ฝึกมาทั้งหมด เริ่มต้นใหม่สิ

วันนี้เริ่มมีความคิดจะยกเลิกบางรายการบ้างแล้ว
ได้พาสปอร์แล้ว เริ่มจองตั๋วเครื่องบินแล้ว
เตรียมเส้นทางเดินบ้างแล้ว เริ่มเลือกเมือง ตัดตัวเลือก
อะไรๆ มันเริ่มชัดเจนมากขึ้น

..............................
การทำแผนการสอน พี่ชอบการเรียนรู้จากการอ่านออกเสียงตามเสียงเพลง
เมื่อมันเป็นเพลงแล้วมันจะทำให้สนุกสนาน ไม่เกร็ง ไม่กลัวที่จะพูด
แล้วมันก็ช่วยให้จำคำไว้ในสารบบได้ดีทีเดียว

ต่อไปก็ทำสื่อการเรียน
มีเพื่อนแนะนำว่า ให้พี่ผลิตสื่อการสอนขาย
ขอลองสอนฟรีก่อนนะ
อะไรใช้ได้ดี อะไรใช้ไม่เกิดประโยชน์
จะได้ไม่สิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์

งานยังแน่นเหมือนเดิม..เพิ่มเติมคือ
อากาศดีขนาดนี้ขอใช้เวลานอกก็แล้วกัน.

งานดีพรีเมี่ยมสุดๆ😎


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 พฤศจิกายน 2561 เวลา:22:16:41 น.  

 
วางแผนดี..มีชัยไปกว่าครึ่งนะยาย.

ทุกสิ่งอย่างล้วนสำคัญหมด

- ไปส่งคนทางไกลสำคัญมาก
- ไปเจอเพื่อนที่จะต้องเดินทางไกลก็สำคัญมาก
- ไปงานมุทิตาจิตผู้มีอุปการคุณก็สำคัญมาก
- งานปัจจุบันก็สำคัญมาก
- งานให้กำลังใจก็สำคัญมากเหมือนกัน

ดูเหมือนว่า ไม่มีอะไรไม่สำคัญเลย
แล้วพี่จะทำอะไรได้บ้าง

รวมอะไรได้ ก็เอามารวมกันเถอะ
ตั้งสติดีดี วางแผนดีดี มันต้องจัดการเวลาได้ดีกว่านี้สิ

กลับบ้านหนึ่งวันใช้เวลาหนึ่งวันกับอีกสองคืน
ถือว่าคุ้มมาก พลาดตรงที่ออกมาแล้วลืมที่ชาร์ตแบตฯ
มานึกได้ตอนที่กำลังจะใช้งาน เจริญพร...

ทำไมเป็นคนอย่างนี้นะ..
ก็ต้องกลับไปเอาสินะ มันเสียเวลามากรู้ไหม?
เวลาทำอะไรแล้วไม่คิดดีดีเนี่ย นึกจะออกก็ออกมาเลย
พี่ไม่โอเคนะ ไปแล้วไม่จบ ต้องกลับไปอีกตลอดเลย
ทีหลังอย่าทำ จะทำอะไรคิดหน้าคิดหลังให้ดีกว่านี้
(เอาจริง ๆ คือเมิงไม่ได้ตั้งใจจะกลับบ้านตั้งแต่ทีแรกป่ะวะนังยาย)

กุสำนึกผิดแล้ว ..จบไหม?

(แต่กุชอบมากเลยเวลาที่ทิ้ง ๆ ลืม ๆ บ้างก็ได้ ถ้าเป็นไปได้เลิกใช้ไปเลยยิ่งดี5555)

รีบไปเอานะยาย ...เฝ้าจอใหญ่ ๆ ทั้งวันกุไม่โอเค

......................................

คิดเลยนะ ถ้าต้องเดินทางไกลโดยไร้เทคโนโลยีจะเป็นยังไง??
ไม่ได้ทำให้เราลำบากอะไรขนาดนั้นหรอก น่าสนใจ
หายไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น
ข้อมูลต้องแน่นระดับหนึ่งอ่ะ

ตอนนี้ข้อมูลเรามีแบบหลวม ๆ ไม่ได้แน่นอะไรมากมาย
มีแบบพอเอาตัวรอดขลุกขลัก

คิดให้มาก
ทำให้มาก
คิดให้ดี
ทำให้ดี

มันต้องได้สิ.. มันต้องเก็บทุกอย่างที่ต้องการได้ทั้งหมดนี่แหละ
อย่าปล่อยให้เวลาเลยผ่านไปด้วยความรู้สึกเสียใจภายหลัง

............................
แทบอยากจะขอร้องทุก ๆ คนให้อยู่ในความสงบ
อย่าสร้างความลำบากใจให้พี่ตอนนี้มันล้นมากแล้วจริง ๆ
ไม่สามารถรับอะไรเพิ่มเติมได้อีกแล้ว

ปีหน้าฟ้าใหม่ค่อยว่ากัน เวลาที่เหลือของปีนี้
มันมีแต่เรื่องที่ต้องเคลียร์
เขาอยู่มานานเกินไป ถึงเวลาต้องกลับไปยังที่ของเขาแล้ว
ขอบพระคุณสำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมาด้วยกัน
ขอบคุณทุก ๆ เรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจ
เราไม่รู้หรอก ว่าคุณทำอะไร เรารู้แต่ว่า
ถ้าไม่มีใครช่วยไว้ เราคงตายไปหลายครั้งหลายคราแล้ว

ชีวิตคนมันสั้นนัก
และชีวิตคนก็สำคัญนัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 พฤศจิกายน 2561 เวลา:19:09:09 น.  

 
การจองตั๋วเครื่องบินขากลับไว้เรียบร้อยแล้วนี่เป็นโจทย์ที่ยากมาก

เมิงจะไปตรงไหนก็ได้ ..แต่ต้องกลับมาที่นี่.
โคตรบังคับอ่ะ... เหมือนรู้ว่า ถ้าไม่มีข้อจำกัดนี้
ก็อาจจะไม่ได้ไป... ชักอยากรู้แล้วว่า มีอะไรที่นั่น

ใจตอนนี้แตกกระจายไปไหนต่อไหน
ตรงนั้นก็ดี ตรงนี้ก็น่าไป
แต่ดูข้อมูลคร่าว ๆ การเดินทางระหว่างเมืองบ้านเขาช่างไม่น่าพิศมัยเอาเสียเลย...

พี่อาจจะตัดตัวเลือกข้อนี้ไป..
ดีไม่ดี ก็อาจจะตัดวันลงด้วย..ขอดูข้อมูลฝั่งไทยก่อน

......................................

การรวมคนสำคัญสองคนไว้ในวันเดียวนี่ก็คุ้มค่ามาก
แอบลุ้นอยู่ว่า จะรวมได้ไหม?
พอได้คำตอบว่า ได้นี่แบบ เหมือนยกภูเขาออกไปจากอกเลย
ขอบใจมาก ๆ เพราะเราคงเลือกไม่ได้
จะให้เสร็จกิจธุระอันนั้นก่อนแล้วค่อยมาจอยกันแบบนี้ ก็ไม่ทันการณ์
ถ้าทุกคนทุกสิ่งรวมกันได้แบบนี้ก็จะเป็นความวิเศษอย่างยิ่งทีเดียว
พี่จะได้ไม่ต้องคิดอะไรมากมายหลายสิ่งอัน
ไม่ต้องแยกร่างแยกธาตุ.. แต่มันเป็นไปได้เหรอ?

เราไม่ได้โชคดีอย่างนี้เสมอไป.. ถือว่ารอดตัวทีเดียว
จบลงไปเปราะหนึ่ง

เหลืออีก สองสิ่ง .. ขอเวลาดู ขอเวลาตัดสินใจสักครู่
แต่พี่เชื่ออยู่อย่างหนึ่งนะ.. เมื่อถึงเวลาไปแล้ว
ยังไงก็จะได้เจอกับทางเดินของมันเอง
เราจะเจอกับคนใจดีที่คอยบอกทางเราเสมอ

วันนี้แอบไปถามข้อมูลเดินทางนิดหน่อย
แต่ด้วยรูปหน้าพี่มันเป็นสร้นตรีนอยู่กระมัง
มันเลยดูไม่น่าคบหาไว้ใจ
สำหรับคนแปลกหน้าแบบนี้ก็ไม่น่าแปลกใจเล้ยยยย
ที่เขาจะคิดอะไรเทือกนั้นได้

ช่างช่วยอะไรไม่ได้เลย คนเราได้อย่างจะต้องเสียอีกอย่างเสมอ
เมื่อเลือกข้างความสบายใจ ก็ต้องอยู่อย่างไร้มิตรหมู่มาก
เมื่อรักที่จะอยู่อย่างอิสระ ก็ต้องเป็นคนโหยหาความเดียวดาย
จะบอกว่าไม่อยากอ้างว้างเดียวดายได้อย่างไร ในเมื่อยังละซึ่งความอิสระไม่ได้

.....................................
อยู่กับเด็กเมื่อวานนี้ ปวดหัวชะมัด
คิดดีแล้วเหรอ? ที่จะออกไปทำงานเกี่ยวกับเด็ก
ช่วงนี้ไม่ควรจะทิ้งบ้านไปไหนนาน
มีความน่าเป็นห่วง..

นายคนโต จิตใจก้าวร้าว ต่อต้าน หยาบกระด้าง อีโก้สูง
ต้องขัดเกลาอย่างใจเย็น ใครแตะนิดหน่อยไม่ได้เลย
ว่าไม่ได้ เสียดสีไม่ได้ เรื่องด่าไม่ต้องพูด หลอกด่าก็ไม่ได้
ต่อต้านในสิ่งที่นอกเหนือการรับรู้ทุกสิ่งอย่าง
พี่พลาดอะไรตรงไหนไปฟร่ะ???

นายคนเล็ก เอาแต่ใ่จ เจ้าระเบียบ งอแง ขาดความมั่นใจ

เด็กหญิง เชื่อมั่นมากเกินไปจนกระทบผู้อื่น บางทีมีรังแกคนอื่น

เด็กชาย มีความหลีกหนีผู้ใหญ่ ความมั่นใจมีมากขึ้น

เด็กอ้วน ติดเรื่องอคติ แต่ก็จะโทษเด็กไม่ได้

พี่ยังไม่มีเวลาคุยกับแม่ กับยายเด็กทั้งสามคน
ละเลยไปนานมาก ครบรองหนึ่งเดือนก็วันนี้ที่เด็กอ้วนมาอยู่ด้วย

เนี่ยเรื่องใหญ่มาก เป็นปัจจุบันที่ควรเอาใจใส่ที่สุด
ธรรมชาติของคนเรา จะติดตัวเป็นกมลสันดานก็ตอนที่มีอายุทั้งแต่ ุ6-9 ปี วัย 7-8 ขวบปีจะสำคัญมากที่สุด
ถ้าหลุดพ้นก้าวขวบปีแล้ว ยากต่อการแก้ไข

เด็กอ้วนนี่เส้นยาแดงผ่าแปด ..เกือบไม่ทัน
จวนจะสายเกินไปเสียด้วยซ้ำ โชคดีมาก
ที่จับสังเกตเห็นได้ก่อน มิเช่นนั้นอาจจะมีคนเสียใจไปตลอดชีวิต
กับสิ่งที่เขารู้สึกนึกคิดอยู่ในใจ
อยากให้เวลาเด็กชายและนายมากกว่านี้..
บางที ปิดเทอมใหญ่ เมื่อสอบเสร็จแล้ว พี่อาจจะต้องพาเด็กสองคนนี้เดินทาง ..การเดินทางเยียวยาทุกสิ่งจริง ๆ นะ.

.................................

ยังไม่รู้..ว่าจะรวมสิ่งเหล่านี้เข้าไว้ด้วยกันอย่างไร
ไม่เป็นไรนะ .. ปล่อยมันไปก่อน
ถึงเวลาแล้วจะรู้เอง

สำหรับวันนี้...ไปนอนจ้ะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 พฤศจิกายน 2561 เวลา:22:16:16 น.  

 
ไม่ดีเลย...วันนี้ แพ้ไปหมดทุกอย่าง

กินมากเกินไป ไม่เจียมบอดี้เลย
รู้ทั้งรู้ ว่ากินแล้วจะแพ้ ก็ยังอยากจะกิน
แล้วไง รักษาแผลไปสิ
แผลเก่ายังไม่หายเลย แผลใหม่มาอีกแล้ว
น่ารำคาญ สำออย อ่อนแอ ชิ!!

วันก่อนเริ่มสอนภาษาให้กับแม่บ้าน
เขาดูใส่ใจและตอบรับดี
สักพักเด็กมาถามพี่ว่า พี่จะสอนป้าเหรอ?
แล้วเล่าให้ฟังว่าเจตนาที่แท้จริงของป้าคืออะไร

ฟังแล้วใจหล่นไปสิบเปอร์เซ็น เราคิดว่าเขาตั้งใจจะพัฒนาตนเอง
เพื่อตนเองมาตลอดไง พอมารู้ว่ามันไม่เป็นแบบนั้นมันฝ่อเลยนะ
ก็ไม่ได้ต่อต้านอะไร แต่ไม่คิดจะสนับสนุน
ถ้าจะทำไปเพื่อการอื่นนะช่วยไปหาครูที่อื่นเถอะ
เราสอนคนแบบนี้ไม่ได้หรอก
มีอะไร ไม่พูดกับเราตรงๆ แล้วมันจะไปด้วยกันไกลแค่ไหน
ถ้ามันไม่ได้ร้ายแรงอะไร มันไม่ได้กระทบใคร
เล่าให้คนอื่นฟัง พูดได้ แค่บอกเราตรงๆ เลือกที่จะไม่พูด

กลัวเรามองไม่ดีเหรอ สำคัญกับชีวิตขนาดนั้นเชียว
เฟล เป็นแบบนี้แผนการสอนนั้นมันใช้ไม่ได้ผลหรอก

เสียกำลังใจไหม? ก็ไม่นะ ไหนๆ คิดแล้ว ทำแล้ว เอามาใช้กับคนอื่นก็ได้

เด็กมีถาม...พี่ๆ แล้วพี่คิดจะเอาผัวไหม ฝรั่งก็มี ประเทศอื่นๆ ก็ได้เอาไหม?
มันถามกุครั้งที่ร้อยแล้วมั้ง

"พี่ไม่ชอบฝรั่ง ชาติไหนๆ ก็ไม่ชอบ ขึ้นชื่อว่าต่างชาติต่างภาษาต่างวัฒนธรรมไม่ชอบทั้งนั้น"

ทำไมอ่ะ?

"ก็เขาไม่อาบน้ำอ่ะ ไม่ไหวหรอกนะ ไม่ต้องอยู่ด้วยกันหรอก แค่ไปด้วยกันนี่กุเดินห่างเป็นเมตรเลยนะ กุเดินทิ้งห่างตลอดอ่ะ" 55555555555555

เด็กขำ เออจริงโดยเฉพาะพวกกินถั่วเป็นอาหารหลัก สุดๆ
มันผิดกลิ่น ไม่รู้เขาอยู่กันได้ไง น้ำไม่อาบแต่ฉีดน้ำหอม
น้ำหอมกุก็แพ้อีก เหลืออะไรล่ะทีนี้ ตายอย่างเดียวสิ
หมดข้อสงสัยเหลือไว้แต่เสียงหัวเราะ
55555555555555555555555555555555555555555

มันไม่ได้สวยหรูเสมอไปหรอกนะ การที่เราเอาชีวิตบั้นปลายไปใช้กับคนต่างถิ่น แต่เมื่อเขายึดเงินเป็นหลักก็สุดจะทัดทาน มันเป็นค่านิยมที่ยื้อไว้ไม่ได้จริงๆ ทำยังไงได้ เมื่อคนของเรามองไม่เห็นคุณค่าในตนเอง
จะสอนอะไรตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว พูดไปเขาก็เถียงกลับก็เท่านั้น
ในเมื่อเขาอาบน้ำร้อนมาก่อน พูดไปก็มีแต่ความบาดหมาง
คนเราเขาชอบแต่ภาษาดอกไม้คำสวยหวานหู
ถ้าไม่ใช่พวกจริตเดียวกัน คงไม่มีหรอกพวกที่จะรับคำสบถก่นด่าอย่างจริงใจ

อย่าคิดมากเลยยาย...
ถ้างานมันง่ายขนาดนั้น ป่านนี้ความศิวิไลซ์คงจะจางหายไปเนิ่นนานแล้ว

บางทีก็คิดนะ...พี่ก็ไม่ได้ต้องการสิ่งใดแล้วไหม?
ใครอยากเป็นอะไร อยากทำอะไรก็ตามใจเถอะ
ความดีมันทำยาก
ความเลวมันทำง่าย
มันเป็นเรื่องธรรมดาจะตายไป
ที่ใครๆ จะยอมแพ้อารมณ์ใฝ่ต่ำของตัวเอง

นอนค่ะยาย.
พรุ่งนี้ออกจากบ้านแต่เช้า...งานยังรออยู่อีกเพียบ
จะคิดอะไรมากมาย..ไร้ประโยชน์.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 พฤศจิกายน 2561 เวลา:22:51:40 น.  

 
พี่เดินเร็วเกินไปรึเปล่า???

นั่งย้อนคิดถึงความเป็นมาเป็นไปในอดีต
อะไรทำให้กุเป็นคนมั่นใจได้มากมายขนาดนี้ฟร่ะ????

ถ้าถามแบบกำปั้นทุบดินเลยก็ต้องบอกว่า
ขอบคุณประสบการณ์

คนเราแม่งไม่มีทางเลือกให้มากมายนักหรอก
ถ้าอยู่ไม่รอด เมิงก็ตายไปอย่างไอ้ขี้แพ้
ก็แค่นั้น

คนทั่วไปมองมา ก็คงคิดแต่ว่า อินี่น่าหมั่นไส้
อินี่มันใจเกินเหตุ แต่คนพวกนั้นมันจะรู้บ้างไหม
ว่ากว่าจะเป็นกุวันนี้ กุเคยคิดฆ่าตัวตายมาแล้วกี่ครั้ง
กุรอดตายมากี่หน กุถึงกล้าป่าวประกาศว่า
"ลมหายใจคนมีคุณค่า" ฉิกไห จริง ๆ นะเมิง

คนเรามักจะมองแต่ความสำเร็จของคนอื่น
แล้วน้อยคนนักที่จะรู้ว่า ความสำเร็จที่เขามีนั้นเขาแลกมันมาด้วยอะไร
กว่ากุจะเป็นคนที่มีความคิดดีดีได้ จะมีใครรู้บ้างว่า กุเสียศรัทธาหมดศรัทธาไปกี่ครั้งกี่คนกี่หน
กว่ากุจะปากกล้าได้ขนาดนี้กุโดนด่ามาแล้วกี่ปี

เราไม่ได้เก่งขึ้นหรอก เราก็แค่เคยชินกับทุก ๆ เรื่อง
ถ้าลองส่งเรื่องที่มันหนักหนากว่านี้มาให้
ก็ใ่ช่ว่ากุจะช่วยเหลือตัวเองได้
เราเองก็แค่มนุษย์ขี้เหม็น ๆ โง่ ๆ คนหนึ่ง
จะไปรอบรู้อะไรมากมาย

........................................

ไม่รู้ที่ตัดสินใจทำลงไป คิดผิดหรือคิดถูก
พี่รู้แต่ว่า พี่คิดด้วยบริสุทธิ์ใจ
พี่ต้องการถ่ายทอดประสบการณ์ให้เขาก็เท่านั้น
พี่จะพยายามให้ได้มากเท่าที่พี่ให้ได้
คนเราเติบโตมาด้วยกัน แค่ช่วงชีวิตหนึ่งที่จากกันไป
แล้วกลับมาเจอกัน มันก็เลยเหมือนจะจูนกันไม่ค่อยติด
เพราะหล่อนขาดความมั่นใจมากที่สุดในบรรดาผู้คนที่พบเจอมาเลย

ประเด็นคือ ..พี่ควรจะเริ่มต้นตรงไหน?
ไม่ให้ใจเขาฝ่อไปเสียก่อน
ยากจัง เจอแต่งานยาก ๆ
แต่กุเชื่อเว้ยยย ว่ากุทำได้
ก็แค่แอบวิตกจิ๊ดเดียว
ตอนนี้ยังคิดไม่ออก
พรุ่งนี้ได้เวลาคงคิดออกเอง

ไม่กล้าจะพูด ไม่กล้าจะแนะนำ
กลัวทำอะไรผิดไป

........................................

จำได้นะ ตอนเรียนอยู่ม.ปลาย
เป็นเด็กต่อต้านรร. นับวันหยุด
แล้วหยุดจนครบเลย
เข้าเรียนตอนเช้าที่สิบโมงเช้าทุกวัน
หยุดทุกวันจันทร์
ขาดเรียนสะบั้น .. ถ้าไม่มีหล่อนคนนี้
นึกไม่ออก สภาพจะเป็นยังไง
เพื่อนคนนี้จะคอยเป็นหูเป็นตาให้
ครูสอนอะไร ครูสั่งงานอะไร
พี่จะเป็นคนบอกว่า พี่ต้องการอะไร
ค้นมาให้ หล่อนเป็นคนพิมพ์
พอได้เวลา หล่อนจะเป็นคนโทรตาม
ให้พี่มารายงานหน้าชั้นเรียน ขำขำ

หล่อนจะเป็นคนทีทำทุกอย่างให้พี่
ยกเว้น รายงานหน้าชั้นเรียน

ที่คิดได้ตอนนี้นะ ..พี่อาจจะไปเทคคอร์สสร้างความมั่นใจ
ให้ตัวเอง เพื่อจะเอามาถ่ายทอดให้หล่อน
พี่ก็แค่มี แต่สอนใครไม่ได้ ไม่รู้จะเริ่มสอนที่ตรงไหน
มันเป็นคาแร๊กเตอร์ ของใครของมัน

เขาอยู่ติดบ้านมานานเกิน
ส่วนนังยายก็ตะลอน ๆ ๆ ไปไกลบ้านเกิน
ความสมดุลของสิ่งสองสิ่งที่อยู่ตรงไหนฟร่ะ

.......................................
ช่างแม่ง.

ตอนนี้ หิวว่ะ เรื่องใหญ่มากกกกก

5555555555555555555555555555555555555555



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 30 พฤศจิกายน 2561 เวลา:22:59:47 น.  

 
ครองใจให้อยู่บนทางสว่างนะยาย..
อะไรที่ต่อให้เป็นความจริง แต่ทำให้ใจลงต่ำไปทางมืด
อย่าไปแตะต้อง ความสะใจมันไม่คุ้มค่าหรอก
ทุกสิ่งที่ต้องแลกไป ..

เมื่อวานไปขายฝันเด็ก ๆ จริง ๆ อยากให้นายคนโตและเด็กชายไป
แค่สองคนเท่านั้น ก็กำลังพี่มีเท่านี้
พี่คนเดียวกับเด็กสองคน มันก็หนักหนาแล้วนะ

แต่พอพูดไป ..มันยั้งไม่อยู่ มีนายคนโต ก็ต้องมีนายคนเล็ก
มีเด็กชาย ก็ต้องมีเด็กอ้วนและเด็กหญิง
จะขาดคนหนึ่งคนใดไปไม่ได้เลย

แล้วกุล่ะ ..กุคนเดียวกับเด็กทั้งฝูง
ลาตายแปร๊บบบบบบบบบบบบ
5555555555555555555555555555555555

กุมีทางเลือกอื่นนอกจากหัวเราะด้วยเหรอ???

ปีที่แล้วไม่ได้ไปเพราะเวลาไม่มี
และเขาทำอย่างที่บอกไว้ไม่ครบถ้วนสมบูรณ์
จริง ๆ จะพาไปอุทยานใกล้ๆแม่เด็กดันพาเด็ก ๆ ไปตจว.
ก็เลยไปได้แค่นายคนโตและนายคนเล็ก
แค่นี้พี่ก็ปวดกบาลจะแย่

ทีนี้..พี่เลยขอความท้าทายนิดหน่อย
- ทุกคนต้องอ่านหนังสือออก อ่านป้ายได้
- ทุกคนต้องเก็บค่าเดินทางกันเอง ค่าอาหารยกเว้นให้
- ทุกคนต้องช่วยเหลือจัดการตัวเองได้ทั้งหมด
- ทุกคนต้องออกกำลังกายต้องแข็งแรง

มากไปป่ะวะคะ..
กุมีเวลาเหรอ????
ยังไม่รู้ขายฝันไปก่อน..ความฝันมีค่าที่สุดแล้ว
ดูแต่ละคนใบหน้าอิ่มไปด้วยความฝัน
ไปโรงเรียนกันอย่างมีเป้าหมายชัดเจน
เพิ่มพลังชีวิตไปอี๊ก...

พี่จำได้นะ...ตอนเป็นเด็กอ่ะ
คิดเสมอว่า เราจะไปได้ในทุกที่ที่เราอยากไป
เราจะทำได้ทุกอย่างที่อยากทำ
พอวันนี้มีเด็ก ๆ ให้คอยขายฝัน
มันแน่นอนแหละ ไม่มีเด็กคนไหนหรอก
ที่จะปฎิเสธประสบการณ์นอกบ้านอย่างไร้ขอบจำกัด
การได้ไปไกลเท่าที่ไปได้ เป็นได้ในทุกสิ่งที่ต้องการ
มันเป็นความสุขในชีวิตของเด็กคนหนึ่งแล้ว

เหนื่อยมากนะ...แต่คุ้มค่าควรแก่การเหนื่อย
ถ้าพวกเขาทำได้ ...เขาก็ย่อมได้ในสิทธิ์นั้น

การเดินทางไกลและต้องเดินเท้าหลายสิบกิโล
ไม่ใช่เรื่องง่ายของเด็ก แต่ก็ไม่ได้ยากเกินกว่าที่เด็กจะทำได้

มีแต่นังยายนี่แหละ...ดูแลตัวเองดีดี
ไม่มีอะไรที่นังยายทำไม่ได้.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 ธันวาคม 2561 เวลา:2:21:41 น.  

 
พรุ่งนี้แล้วสินะ...

คิดเสมอ.. ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ต้องไปให้ได้
เราไม่เคยละเลยงานศพของใครคนใดที่รู้จัก
และมีโอกาส พี่เป็นคนให้ความสำคัญกับความตายมากที่สุด
โหยหาความตายอย่างงดงาม
หวังว่าสักวันหนึ่ง เมื่อถึงงานตายของเรา
เราจะตายได้อย่างสมบูรณ์แบบ อิ่มใจ สวยงาม
ชีวิตบนโลกนี้ไม่สวยไม่เป็นไร
แต่พี่ขอนะ..เมื่อพี่ตาย ขอสวยที่สุดในชีวิตเลย
อยากนอนสวย ๆ ตายสวย ๆ ยิ้มสวย ๆ แค่คิดก็มีความสุข

อีกไม่นานหรอกยาย..ตั้งใจสะสางงานซะสิ
อย่าสะสมสิ่งใดอีกต่อไปเลย
คงเอาชุดไปเปลี่ยน..ถ้ามีโอกาสก็ต้องการให้เกียรติสูงสุด
แด่ดวงวิญญาณ
เชื่อไหม? คิดมากกังวล เมื่อเช้านอนแล้วสะดุ้งตื่นตอนบ่ายสอง
คิดว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ก็คือพรุ่งนี้ ตาลีตาเหลือกตื่นมาเปิด
ดูเวลา ดูวัน เฮ้ยยยย บ้าน่า นี่มันวันเสาร์แกรเพิ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง ความรู้สึกมันเหมือนนานไง
ก็เลยคิดว่า่ มันเลยเวลา ทำไมไม่มีใครโทรตามเลยวะ
ทำไมทุกคนปล่อยเรานอน บลาๆๆๆๆ
เมิงนึกดูสิยาย นี่แค่เผลอ ถ้าเมิงไม่พยายามเพื่อไปขึ้นมาจริง ๆ
เมิงจะรู้สึกผิดขนาดไหน
5555555555555555555555555555555555555555555

บ้าไปแระกรู..บ้า บ้า บ้าแระ

กุไม่อยากอายอยู่คนเดียวเงียบ ๆ แล้วก็ปล่อยเวลาผ่านเลยไป
โดยไม่ได้จดจำอะไรไง
เรื่องนี้กุอยากจำ เลยต้องเอามาประจาน กุชอบ
ประจานชาวบ้านงานของกุ

เมิงสำเหนียกไว้นะ นังยาย..ความรู้สึกที่ตื่นมาแล้วแบบ
รู้ว่าเลยเวลาแล้วเมิงพลาดสิ่งสำคัญเป็นยังไง
จำไว้ให้ดี.. ทุกสิ่งอย่างล้วนสำคัญเหมือนกันหมด
อย่าหลงเวลา
อย่าทำสิ่งหนึ่งโดยที่ต้องให้ความสำคัญต่ออีกสิ่งหนึ่ง
อย่าละเลยหน้าที่
อย่าเผลอไปทำสิ่งที่จะทำให้ตัวเองเสียใจ

........................................

เอาใจอยู่กับปัจจุบัน
งานใครงานมัน.. อย่าไปก้าวล่วงในหน้าที่ของคนอื่น
ปล่อยให้มันเป็นไปในทางของมัน ในแบบของมัน
แยกแยะสิยาย..

อย่าเอาใจไปกองรวมอยู่กับเรื่องวุ่นวายพวกนั้น
งานสำคัญต่อจากวันพรุ่งนี้คือ การสร้างความมั่นใจให้คนที่ไม่มีความมั่นใจเลย.

ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย..เป็นสิ่งใหม่ ไม่เคยทำ
พี่รู้สึกผิดมาก ๆ กับเคสนี้
คนนี้เป็นเพื่อนสนิทเรา ที่มีเราเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว
จำเป็นนะ..พี่ไม่ช่วยแล้วมีใครช่วย..

โชคดีเป็นของพี่อยู่อย่างหนึ่ง ..อยู่ ๆ เขาก็เดินเข้ามา
ทักทาย แล้วเล่าความเป็นไป บอกความต้องการของตัวเอง
และเผอิญแวดล้อมของพี่ก็ต้องการคนแบบนี้อยู่พอดี
มันช่างบังเอิญ..

เมื่อเขาเปิดใจ ยอมเดินออกมาจากโลกของตัวเอง
ที่เหลือเป็นหน้าที่ของเราที่จะประสานโอกาสให้เกิดขึ้น
ที่เหลือเป็นงานของเราที่จะค่อย ๆ ปรับตัวเอง ให้คุยกันรู้เรื่อง
พี่จะพยายามเดินให้ช้าลง ลดความเป็นตัวตนลงบ้าง
พยายามที่สุด แต่ไม่หวังหรอกนะ ว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นอย่างไร
ชีวิตใคร ชีวิตมัน เราจะไปกะเกณฑ์อะไรกับชีวิตใคร ๆ ไม่ได้
เขามีทางของเขา เราก็มีทางของเรา
มันเป็นเรื่องอนาคตอย่าเพิ่งไปคิดมาก

คืนนี้..จะอยู่ยังไงให้หน้าไม่เหียก พรุ่งนี้ต้องใช้หน้านะยาย..

กุมีตัวเลือกด้วยเหรอ?

เรื่องอื่น...ช่างมันเถอะ.

ชีวิตดี เช้ากินก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อน
เย็นกินก๋วยเตี๋ยวกับพี่
แล้วสองวันแล้ว ไม่ได้กินข้าว 5555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 ธันวาคม 2561 เวลา:0:32:09 น.  

 
นังยาย...ใจเมิงเนี่ย ไม่เคยฟังกุเลย

แล้วกุก็เบื่อมาก ยามที่เมิงสองตัวไม่สามัคคีกัน
กุขอเวลาปิดเคส..แค่นี้ก็ไม่ได้ อิห่านจิก

มันทำลายสมาธิมาก เมิงควรจะสำเหนียกไว้นะ

เมิงรอกุกลับมาจากเดินทางรอบนี้ก่อน
แล้วกุจะเคลียร์ให้เมิงทุกเรื่องเลย
พอใจไหม?

รู้จักการรอคอยไหม?
มันไม่ใช่เวลาไง
เมิงจะเสียสมาธิกับสิ่งตรงหน้าไม่ได้

งานแค่ไหน จบแค่นั้น
อย่ายืดเยื้อ ไร้สาระ

ตัวกุเนี่ย ของกุ
ชีวิตก็ ของกุ
ใจก็ ของกุเซ่
ฟังกุบ้าง

กุลืมไปแล้วนะ ว่าการเอาหัวโขกกำแพงเป็นอย่างไง
ถ้าเมิงยังงี่เง่าพร่ำเพรื่อ ..เจ็บตัวขึ้นมา
แล้วอย่ามาโทษกุทำร้ายตัวเอง.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 ธันวาคม 2561 เวลา:4:33:04 น.  

 
RIP.เฉาก๊วย.

ก๊วยเป็นแมวมีมารยาทมาก
มันรู้จักเจียมตัวอย่างผู้มาพึ่งใบบุญ
มาเพื่อขออาศัย ขี้กลัว
ก๊วยชอบนอนท่างูเห่าในอาศ่นะของโยคะ
ที่ใช้บำบัดอาการปวดหลัง
ก๊วยไม่รบกวนใคร ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่จะระรานใครก่อน
ก๊วยไม่ใช่แมวเกเร อย่างเจ้าเสือน้อย ตัวนี้มันเอาแต่ใจ
มักมากกินจุ แต่ก๊วยจะกินแต่ของที่อนุญาตแล้วเท่านั้น
หรือบางทีถ้าเสือน้อยรู้จักจะแบ่งปันก๊วยถึงจะได้กิน

ก๊วยเป็นแมวดำ พวกเราเลยเรียกมันว่าเฉาก๊วย
เป็นแมวลักษณะดี เรารักมันเพราะมันมีมารยาทรู้จักที่ทาง
คืนวันที่๒๙ พี่กลับบ้าน เข้าไปนั่งกินข้าวในห้องพี่สาว
และได้เห็นก๊วยเป็นครั้งสุดท้าย
มันดมอาหาร แล้วเดินออกนอกบ้านไปอย่างเงียบ ๆ
คืนนั้นทั้งคืน ไม่ได้มีเสียงของการปะทะฝีเท้าใด ๆ เลย

เดือนก่อน ก๊วยปีนหลังคา แล้วตกลงไปในโอ่งใหญ่ข้างบ้าน
กว่าจะช่วยขึ้นมา ก๊วยก็ตาลีตาเหลือก เดชะบุญที่มันรอดชีวิต

แต่คราวนี้ก๊วยไม่ได้โชคดีอย่างทุกครั้ง
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับก๊วย
มันทำให้ก๊วยต้องจบชีวิตการเป็นแมวดำด้วยวัยเพียงไม่กี่เดือน
มันมาอยู่เป็นสมาชิกใหม่ แค่เพียงไม่นานนัก
แต่ด้วยความน่ารักเจียมตัวของมันและความสามัคคีของแมวทุกตัว
ที่อยู่ร่วมกัน ไม่เคยมีปัญหาใด ๆ กับคนที่เป็นโรคภูมิแพ้ทั้งบ้าน

แต่ก็นั่นแหละ มันคือ โลกธรรมแปด
ทุกสิ่งย่อมมีสองด้านเสมอ
มีคนรัก ก็ย่อมต้องมีคนเกลียด

พยายามที่สุด ที่จะบอกทุก ๆ คนว่า ยกใจให้สูง
อย่าไปคิดอะไรมากมาย
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เรากระทำต่อเขาในฐานะสิ่งมีชีวิตร่วมโลกดีที่สุดแล้ว

เสียใจมาก...
กระทบใจรุนแรง...

ธรรมชาติของสัตว์นะ
ต่อให้มันร้ายกาจมีสัญชาติญาณของนักล่าเพียงใด
ก็ไม่โหดร้ายเท่า..
ธรรมชาติของมนุษย์ใจดำหรอก.

.........................................

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก... ที่มีเหตุการณ์ลักษณะนี้
เราทำได้แค่ยอมรับความจริง
แต่กุไม่ยอมจำนนต่อเหตุการณ์หรอกนะ

พี่ยังเชื่อเสมอว่า ไม่มีใครทำอะไรได้ฟรี ๆ ของฟรีไม่มีในโลก
ทุกการกระทำล้วนมีผลของการกระทำเสมอ
ไม่ว่าจะช้า หรือ เร็ว
ไม่มีใครหนีการกระทำของตัวเองไปได้

อย่าคิดว่า กุจะลืม
คนที่จดทุกสิ่งไว้ จำได้แม้กระทั่งเวลาและสถานที่
มีเหรอ? จะจำไม่ได้ ว่าใครทำอะไรไว้บ้าง

ยาย..อย่าเผลอใจปล่อยไปตามอารมณ์
ยกใจให้ตั้งอยู่บนความเมตตา
เท่านี้เขาก็แย่เกินพอแล้ว

ก๊วย..ฉันจะจำแกจนกว่าความฉันจะไม่เหลือความทรงจำ.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 ธันวาคม 2561 เวลา:23:33:52 น.  

 
เมื่อวาน...ได้คุยกับคนทำหน้าที่
เขามาปรับทุกข์ในใจ
คำหนึ่งที่ได้ยินแล้วเหมือนถูกสาดหน้าด้วยน้ำขี้เหม็น ๆ
"เด็กกรุงเทพฯ ทำไมมันเHี้ยอย่างนี้วะ"
พี่สตั๊นไปสองนาที นานมาก
นี่มันบ้านกุเอง แถวบ้านกุทั้งนั้น
แล้วมันก็เห็นเป็นจริงอย่างที่เขาว่า
แทบจะทุกบ้าน แทบจะทุกหลังคาเรือน
จะหาความสบายใจที่ตรงไหนไม่ได้เลย

ไม่ได้อยากเล่าให้ฟัง แทบจะไม่อยากรับรู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิด
เรื่องแบบนี้ เกิดเหตุการณ์แบบนี้
อยากแทรกแผ่นดินหนี
อยากตายให้มันรู้แล้วรู้แรดกันไป
ถ้าเลือกได้ จะไม่มาเกิดเป็นคนในยุคนี้
ละเหี่ยใจกับความมืดในใจคน
จิตใจที่พิกลพิการ ทำร้ายได้ทุกสิ่งที่ไม่พอใจ

เหนื่อยหน่ายในหัวใจมาก
เมื่อวานไม่มีอะไรที่อยากจะคิดเลย
หลับไปด้วยปลอบใจตัวเองว่า
ตัวใครตัวมัน ชีวิตใครชีวิตมัน
อย่าทำเกินหน้าที่
.
.
ก็หลับลงได้อย่างลึกทีเดียว พร้อมกับฝันว่า

..พ่อมาหา มาสอนงาน ให้ขุดดินทำเป็นโคกสูงเพื่อป้องกันน้ำท่วม มาสอนจัดการเรื่องขยะ ทำให้ดู ท่านยังแข็งแรงดี
เหมือนราวกับตอนอายุ ไม่มากอย่างในรูปที่แขวนฝาผนังบ้าน

ทำงานขุดดินเป็นโคกเสร็จก่อนท่านจะไป ท่านสั่งว่า
ให้รักษาความดีที่มีเอาไว้
ให้รักษาคนดี บำรุงรักษาให้เขามีกำลังในการทำงาน เพื่อที่เราจะได้มีกำลังใจในการทำงานต่อไป
และสุดท้าย พ่อบอกให้หมั่นสร้างคนดี เพื่อเป็นปึกแผ่นต่อไป.

สองสิ่งแรก เข้าใจได้ไม่ยาก และกำลังกระทำอยู่เรื่อย ๆ
บางครั้งเหนื่อยมาก ก็ละเว้นบ้าง ฉันไม่ใช่คนดีเสียทีเดียว
ออกจะเสเพลด้วยซ้ำไป เลิกไปเยอะ เลิกตามใจตัวเองมานานแล้ว การบำรุงรักษาคนดี ก็พยายามทำอย่างเต็มที่เท่าที่เราจะมีความสามารถ บางเรื่องยังปิดเคสไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่
เป็นงานยาก ยังต้องใช้เวลา แต่ทุกวันนี้บอกได้เลยว่า
ทุกครั้งเมื่อจะต้องมีการขอพรใด ๆ สิ่งที่ต้องการจะมีแต่เรื่องของคนอื่นทั้งนั้น
ส่วนข้อสุดท้ายนี้ ..ไม่เข้าใ่จความหมาย มันหมายถึงอะไร
...หมั่นสร้างคนดี... คืออะไรฟร่ะ???

ยังไม่รู้ตอนนี้ว่าคืออะไร แต่พี่จะพยายามทำให้เต็มกำลัง

เป็นความฝันที่หยุดน้ำตาที่จะพร่างพรูออกมาในคืนวันนี้และวันพรุ่งนี้ ..

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก..ที่มีความรู้สึกเช่นนี้
ทุก ๆ ครั้งที่เราหมดหวัง เราหมดศรัทธากับแวดล้อมปัจจุบัน
เรามักจะได้กำลังใจอย่างนี้เสมอ.

เรามีหน้าที่กระทำอย่างเต็มที่
ส่วนของความสำเร็จนั้น ไม่ใช่หน้าที่ของเราที่จะไปกังวลเลยว่า
จะได้ผลลัพธ์เป็นเช่นไร
อย่างที่คุณคนนั้นเขาผ่านมาเพื่อจะบอก.
"ถ้าเต็มที่ในการกระทำผลลัพธ์ย่อมดีเสมอ"

อย่าไปสนใจเลย ..ใครจะเป็นอย่างไร
ทุกวันนี้แค่เรากันสถานที่ของเรา
กันคนของเราให้มีภูมิคุ้มกันจากสิ่งเลวร้ายเหล่านั้น
มันก็ใจชื้นไปไหนต่อไหนแล้ว.

....................................

เป็นกำลังใจให้คณะทำงานทุก ๆ คน.

รักษาความดีตราบเท่าที่เรายังมีลมหายใจ
แล้วความดีจะคุ้มครองรักษาเราเอง.

รัก

นังยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 4 ธันวาคม 2561 เวลา:19:35:47 น.  

 
ยาย...เราจะรู้ได้ยังไงล่ะว่า "ใคร"
เป็นคนดีที่เราควรจะต้องคอยบำรุงดูแลรักษาไว้

คนดี คืออะไร???

สำหรับพี่ .. พี่คิดว่า
คนดี ก็คือ คนที่มีความเลวทรามอยู่เบื้องหน้า จะทำเลวก็ได้
แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำ.

แล้วคนเลว ก็คือ คนที่มีความดีอยู่เบื้องหน้า จะทำดีก็ทำได้
แต่เขาเลือกที่จะ ไม่ทำ.

เราไม่ได้หน้าที่จะต้องไปแสวงหา ว่าใครทำอะไรถึงเรียกว่าดี
ถึงเรียกว่าเลว
คนรอบ ๆ ตัวยายสิ มีหน้าที่ต้องแสดงให้เห็นว่า
การกระทำของเขานั้นได้ละซึ่งความเลวอย่างไร
ละเว้นการทำดีอย่างไร
เราแค่ตั้งสติและติดตามเฝ้าดูสิ่งแวดล้อมก็เพียงพอแล้วกระมั้ง

ไม่ต้องไปจุ้นจ้านให้เสียเวลาทำอย่างอื่น มีหลายสิ่งหลายอย่าง
ให้ต้องคิด ต้องทำ

ไม่มีใครหรอก ที่จะไม่เคยทำอะไรที่เรียกว่าผิดพลาดมาก่อนเลย
ถ้าไม่เคยได้ลิ้มรสของความเลวทรามแล้วจะรู้ซึ้งถึงสิ่งดีงามได้อย่างไร
ถ้าไม่เอาตัวลงไปเกลือกกลั้วกับความชั่วแล้วจะมีโอกาสละเว้นความชั่วได้อย่างไร

คนที่รักษาความดีสิ่งดีของตัวเอง ท่ามกลางกระแสของความเอาแต่สบาย เอาแต่ผลประโยชน์ตัว มันหาดูไม่ยากนักหรอก
สมัยนี้ด้วยแล้ว ความชั่วทำง่ายจะตายไป มองไปทางไหนก็เจอ

.................................

คนดีที่มีพร้อมทั้งความจริงใจและความรับผิดชอบ
ไม่บกพร่องในคุณธรรมทั้งสองสิ่ง จะเหลือสักกี่คนนะ
ที่จะให้เราคอยดูแลรักษา 5 5 5 5 5
ชีช้ำชีวิต.

เฮ้อออออออ ถอนหายใจลูกใหญ่เท่าเขาพระสุเมรุ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 4 ธันวาคม 2561 เวลา:22:29:34 น.  

 
ลืมเล่าเรื่องงาน ..มุทิตาจิตไปสินะ.

จริง ๆ พิมพ์ไปเยอะแล้ว ฮาเชียว แต่มือไปโดนปุ่นอะไรไม่รู้
หายเกลี้ยง ..ขี้เกียจพิมพ์ใหม่ พิมพ์ไปก็ไม่ได้อารมณ์เดิม

ประเด็นคือ เพื่อนแบบกัลยาณมิตรที่ไปด้วยสองคน
พอรวมกันสามคนทีไรความบรรลัยย่อมเกิดขึ้น
มันมักจะเกิดเหตุการณ์หยุดโลกเสมอ 555555
นึกถึงเรื่องที่แล้ว ๆ มากี่ที ๆ ก็ขำทุกที
ไม่เคยมีการเดินทางใดที่ไปด้วยกันสามคนนี้แล้วจะราบรื่น
มีแต่ความหฤโหดหรรษาทุกคราไป

ที่เพิ่งผ่านมาก็เช่นกัน..
วันนั้นเป็นวันซ้อมใหญ่ปั่นจักรยานงานอุ่นไอรัก แม่เจ้าาาา
เชื่อไหม? เราต้องเข้าไปกลางเมือง
บนถนนที่เขาปิดถนนนั่นแหละ ก็คิดว่า ยังเช้าอยู่น่าจะรอด
คือกุคิดผิดไง ไม่รอดคับ กว่าจะไปถึง ทุกลักทุเล เชียด ผ่าน
เดี๋ยวจะยาวเกินไป ..

นังแพททีเซีย นางนัดหน้าศาลานวดในวัดโพธิ์ท่าเตียน
พี่ไปถึงนางก็นอนรวดไปเรียบร้อยแล้ว..
คือเมื่อคืนนั่งยาว ไม่ได้หลับไม่ได้นอน มันก็จะเพลีย ๆ หน่อย
ก็อยากไปนอนนวดผ่อนคลายสบาย ๆ ๆ ๆ
พอจ่ายตังค์ปุ๊บ จนท.บอกว่า เป็นคิวของหมอผช. นวดได้ไหม?
กุอึ้งสตั๊นไปสิบวินาที จนจนท.ต้องถามย้ำ ได้ไหม???
(ไม่น่าจะมีอะไรมั้ง เตียงไม่ได้กั้นเราไม่ได้นวดน้ำมันก็แค่นวดไทยท่าก็มาตราฐาน) ก็ได้ค่ะ

ประเด็นคือ กุจะงีบสักชั่วโมงไง เจอแบบนี้แล้วแบบอย่าหลับนะเมิง พอเอาเข้าจริง กุก็หลับไม่ได้ป่ะ มือหนักมาก จับเส้นยังกะจะเอากระดูกกุออกมาเรียงใหม่ กร๊อบแกร๊บๆๆๆ
กลับมาแม่ง ที่ฝึกโยคะมาตั้งนาน ตัวยังไม่อ่อนเท่าไปดัดหลังชม.เดียวเลย ทีหลังจะพัฒนาท่าต้องไปรีดเส้นก่อน หาทางลัด

ออกมา..รอรถ ใกล้จะเที่ยงแล้วรถยังไม่มา ใจตุ๋ม ๆ ต่อม ๆ
จะไปรอดไหม? พอเที่ยงแล้วก็จะปิดถนนแระ

สุดท้ายก็ไปจนถึง ..รำคาญหูนิดหน่อย

บรรยากาศในงานเป็นไปด้วยความเรียบร้อย อิ่มมากที่สุด
สมกับที่เจ้าภาพของต้องการทุกประการ...
ชีวิตดีงามของแม่โผน..จบงานได้ของชำร่วยกลับมา
หนังสือสามสี่เล่ม กระเป๋าใส่เงิน กระเป๋าผ้าใส่ของ
พอขึ้นมาบนรถ มีพี่คนหนึ่งบ่นว่า ไม่ได้อะไรเลย
ของไม่พอ.

ระหว่างทางคนข้าง ๆ เป็นแม่ค้าปากคลองปากจัดจ้าน
บ่นตลอดทาง พยายามเล่าเรื่องราวของตัวเองตลอดทาง

ปกติเมื่อไปงานแบบนี้จะเจอแต่บรรดาอาจารย์ผู้มีคุณวุฒิสูงกว่า
นังยายจนยายต้องนั่งตัวลีบ พยายามจะไม่พูด
กลัวเขาถาม กลัวเขารู้ว่าเราเป็นใคร
กลัวอาจารย์จะเสียหน้าที่มีลูกศิษย์ไม่เอาไหน
กลัวเขาจะหาว่าไม่รู้จักพัฒนาตัวเอง
เพราะครั้งหนึ่งที่อาจารย์เชิญไปเป็นแขกพิเศษ
ทุกคนที่มาล้วนพิเศษ ท่านก็แนะนำทุกคนให้รู้จักกัน
พอมาถึงเรา ท่านแนะนำว่า "คนนี้เป็นศิษย์คนสำคัญเป็นนักถ่ายรูปตัวฉกาจเป็นช่างภาพมีฝืมือถ่ายได้ทุกสิ่งชอบถ่ายโดยเฉพาะเด็กตัวเล็ก ๆ " จำได้ทุกคำ ท่านพูดเพราะเกรงว่าเราจะเสียหน้า
ได้แต่ยิ้มรับถือว่าท่านให้พร

ก็เพิ่งมีครั้งนี้แหละ ที่เจอคนร่วมทางมารยาทบกพร่อง
ระรานทั่วไป ก็ถือว่าเรามาเพื่อฝึกขันติ จนบรรลุโสดาบันกันทีเดียว อะโลฮ่าาาาา

พอตอนจะลงจากรถ นึกขึ้นได้ เราต้องทำอะไรสักอย่าง
เพื่อรักษาหน้าของอาจารย์ไว้ ก็เลยเอาชุดของชำร่วยที่ได้มา
ยกให้พี่คนที่บอกว่า ไม่ได้อะไรเลย
เขาดูดีใจ พอกลับมาเล่าให้อาจารย์ฟัง ท่านพอใจมาก
รู้สึกดี ที่ตัดสินใจเร็วและไม่พลาด.

ช่างเป็นทริปที่ไม่เสียเงินค่าเดินทางและค่าอาหารแม้แต่บาทเดียว
แต่กินซะอิ่มเลย นั่งก็สบาย ได้หัวเราะ ได้ฝึกบารมี
555555555555555555555555555555555555

แถมกลับมา ขี้แตกอีกตะหาก คือชีวิตดีย์อ่ะ.
ได้กิน ได้ขี้ ได้นอนและได้นวด ..สบ๊ายยย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 4 ธันวาคม 2561 เวลา:23:18:58 น.  

 
วันนี้เป็นวันทำงานที่หนักหนาในรอบเดือน..
แต่วันนี้ของทุก ๆ ปี ถ้าไม่อยู่บ้าน
ก็ต้องไปอยู่รอบมลฑลพิธี เทือกนั้น

ปีนี้..อยากทำหน้าที่ของตัวเองให้สมบูรณ์ที่สุด

นับจากวันพรุ่งนี้ไป ชีวิตในพี่ทำงานของพี่คงจะไม่เหมือนเดิม
วงจรชีวิตมันย้อนกลับไปเมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว

หรือมันเป็นกงกรรมกงเกวียนที่จะต้องมาเจอกัน
มาเสวยบุญเสวยกรรมร่วมกัน
ใครเลยจะไปคิด
วันหนึ่งจะได้กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันกับเพื่อนสนิท

เพื่อนพี่มักจะมีหลากหลายลักษณะเสมอ
เราเป็นคนเข้าได้กับคนทุกประเภท
ถ้าถามหาสนิทมากที่สุด ก็คงจะไม่มี
เคยมีที่รักมาก ตอนนี้นางไปมีแนวทางของนางฉีกออกไปแล้ว

เมื่อสภาพสังคมมันแตกต่างกันออกไป
รสนิยม ความคุ้นชิน เรื่องราวในชีวิต ของแต่ละคนมันก็เปลี่ยนไปด้วย

พี่ชินกับการอยู่ตัวคนเดียวมานานเป็นสิบปี
เพิ่งจะมามีเพื่อน ๆ ก็ปีนี้เอง
เพื่อนทุกแขนงย้อนกลับมาอยู่รอบ ๆ ตัวหมดเลย
ก็ดี ดีไปอีกแบบ

.........................................

แดงเดือดวันแรก เดือนนี้ออกกำลังกายน้อยมาก
ไม่ค่อยโอเค ซิกแพ็กยังอยู่ หน้าบวม เปิดหัวไหล่ได้ดีขึ้น
สะโพกยังเหมือนเดิม ฉีกขาได้ไม่ขยับขึ้นเลย
ขี้เกียจ เข้าห้องก็นอนเลย
วาดรูปไม่ได้สักรูป อ่านหนังสือไม่จบสักเล่ม
ยังปิดเคสไม่ได้สักเคส ยังคัดลอกได้ไม่ถึงไหน
อืมมมมม กุทำอะไรไปแล้วบ้างฟร่ะ 555555

คงได้แต่รวบรวมเอกสาร ก็น่าจะครบแล้ว
สัปดาห์หน้าก็ควรจะหาวันเวลาไปยื่นเอกสารได้ ปิดเคสซะที
จบเคสนี้ จะได้ต่อเคสที่ยากมาก
ก่อนจะเดินทาง ในหัวนี่เต็มไปด้วยอะไรกันนัก
ควรจะเรียบเรียงเสียใหม่ ถ้ายากมาก ก็ควรจะข้ามไปก่อน
เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา ควรจะทำอะไรที่มันควรค่าแก่เวลา

เรื่องที่มันค่อนข้างรบกวนใจ ปล่อย ๆ ไปเถอะ
เดี๋ยวก็ลืมเชื่อดิ มันไม่ได้มีอิทธิพลกับจิตใจขนาดนั้นหรอก
มันหาเหตุผลซัพพอตความคิดไม่ได้เลยสักนิดเดียว
ผูกพันกันมากกว่านี้ยังตัดขาดกันได้
ไม่ก็คือไม่ไง ..นังยาย อยากเจ็บตัวอ่อ
บอกกันไม่เคยฟัง.

งานกองเยอะแยะ ยังจะมีเวลามาเพ้อเจ้อ หอยหลอดดดดด
ไปอ่านหนังสือให้จบเล่ม พี่ให้เวลาสองวัน..ตีความให้แตก
สรุปใจความให้ได้ แล้วค้นหาว่าข้อความสื่อสารนั้นคืออะไร

ปีใหม่ที่กำลังจะถึงนี้ ..คิดมาด้วยกว่าจะแต่งห้องคอนเซ็ปอะไร
อยากได้แบบ แนวกรีน ๆ รักษ์โลกลดขยะ. ไปคิดมา.

ไปจัดกระเป๋าเดินทางด้วย พรุ่งนี้พี่ขอตารางเวลาเดินรถทุกสาย
เพื่อเป็นข้อมูลตัดสินใจ ถ้ามีตารางเดินรถไฟด้วยก็ดี เผื่อจะไปออกทางโน้น ยังไม่เคยไปซะที น่าสนใจ ไหน ๆ ไปก็เก็บให้สิ้น. เย้เย โวววว

ปวดขี้ ขี้ไม่ออก สองวันแล้วเนี่ย ขี้ล่าสุดวันที่สามหลังจากกลับจากงาน นี่มันวันที่ห้า อิห่านจิก สองสามวันขี้ทีเหรอ?

มันใช่เหรอ?ยายยยย นี่มันปัญหาใหญ่มากหนักหนาสาหัสเลยนะ

เมิงควรจะไปฝึกอาศนะที่มันปิดไส้จะได้ขี้ซะที
เข้าใจนะ ..

อย่าเพ้อเจ้อไม่มีเหตุผล กุไม่โอเค.

ไปจ้ะ แยกทาง.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 ธันวาคม 2561 เวลา:23:11:33 น.  

 
นึกว่าจะไม่กลับมาภายในคืนนี้ซะแล้ว...

เกือบนอนไม่ได้...
ช่วงนี้ไม่ค่อยปกติ แต่ไม่เป็นไร พี่รู้ เดี๋ยวมันจะหายไปเอง
คิด รู้ตัวว่าคิด
รู้สึก รู้ตัวว่ารู้สึก
มีความปรารถนาดี
มีความสงสัย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันจะผ่านไป

วันแรกนี้ผ่านไปอย่างเครียดๆ ไมเกรนขึ้น
เลือดไหลออกอย่างกับก๊อกแตก
คงไหลออกมากเกินไป
ขึ้นมานอน...ก็นอนไม่หลับ มีนัดเช้าอีก

.................................
เป็นห่วงที่บ้าน ไม่อยากทิ้งมานานๆๆ
ช่วงนี้มันช่วงยื้อกำลังใจ ระบบประสาทและสมอง
เกรงว่าคนรอบตัวเขาจะไม่เข้าใจการทำงานของสมองและกล้ามเนื้อ
ไม่มีใครช่วยใครได้ดีไปกว่า ตัวเขาจะช่วยเหลือตัวเอง
มันต้องเกิดจากกระบวนการทางความคิดที่จะเอาชนะความเจ็บป่วยของตัวเอง สั่งให้พี่สาวหมั่นไปเติมกำลังใจให้บ่อยๆ อย่าปล่อยให้ใจฝ่อไป
หัวใจสำคัญต้องคอยเติมใจให้พองโตตลอดเวลา
พลังใจยิ่งใหญ่เสมอ

รอพี่อีกนิดนะ ขอเวลารวบรวมข้อมูลสักระยะ
ไม่นานหรอก ไม่น่าจะนานเกินรอ ทุกอย่างมีเวลาของมันเอง
เคสนี้ต้องจบและต้องจบด้วยดีงาม

ถึงตอนนี้จะมืดไปหมด แต่พี่เชื่อเสมอว่า
ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเป็นของมันเอง
เพียงแต่ตอนนี้เรายังเดินทางไปไม่ถึงเวลานั้น

ยาย..อย่าลืมสิ
ยายเข้ามาสู่วังวนนี้เพราะอะไร
ในเมื่อเดินเข้ามาเงียบๆ
ก็ควรจะต้องเดินออกไปอย่างเงียบๆ
อย่าทำให้พี่ไม่อยากกลับบ้าน

พี่ทิ้งสนามเด็กเล่นของพี่มาแล้ว
อย่าทำให้พี่ต้องทิ้งบ้านอีก
ถ้าจะต้องเดินออกจากบ้านอีกคราวนี้
ถึงตายก็จะไม่กลับไปนอนตายที่นั่น.

..................

วันนี้พี่ค้นพบสิ่งหนึ่งว่า
พี่ชอบอยู่คนเดียวมากกว่าที่จะมีเพื่อนอยู่ด้วย
ตอนอยู่คนเดียวไม่ได้รู้สึกอะไร มันเฉยๆ ไม่คิดว่าเหงา
ไม่คิดจะไขว่คว้าหาใคร
แต่พอมีเพื่อนจะเข้ามา มันรู้สึก ไม่พร้อม มันยังต้องปรับตัว
มันทำใจไม่ได้นะ ถ้าเขาจะเข้ามาเพื่อจะมาเดินจากไปอีก

พี่จะพยายามทำทุกวันให้สวยงาม ดีงาม
ชีวิตช่วงนี้มันเหมือนได้รับกำไรชีวิตคืนมา
ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด...เข้าใจไหมยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 ธันวาคม 2561 เวลา:3:58:46 น.  

 
ความฝันของเมื่อคืน
และความเป็นจริงของวันนี้
ทำเอาใจพี่พองฟูไปได้อีกหลายวัน

พี่สั่งให้จัดหาสารอาหารสำหรับนักกีฬาไปให้ผู้ป่วยฟื้นฟูร่างกาย
ใจมันคงวนเวียน ๆ กับความคืบหน้า
เลยเห็นภาพว่าเขาหายดีแล้ว ดูแข็งแรง
ทั้งมือไม้แข้งขา ไม่หลงเหลือร่องรอยของคนไร้เรี่ยวแรง
แทบไม่รู้ว่าเคยเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง
พี่ยังคิดในความฝันเล้ยยย อ้าววว เราช้าไปแล้วนี่นา
เขาหายดีแล้ว ดีใจจัง ถึงช้าไปสำหรับความช่วยเหลือ
แต่ก็ดีใจที่เห็นเขาหายดีแล้ว.

ตื่นมาไม่แน่ใจ ต้องรีบถามพี่สาวว่า สรุปให้ไปดูอาการ
แล้วได้ผลว่ายังไง หายดีแล้วจริง ๆ ไหม?
สรุปได้ความว่า ก็ดีขึ้นมาก จากที่ไปเยี่ยมคราวก่อน
กำลังใจเริ่มพร่างพรูออกมา ภาพแห่งความหวังมันเด่นชัดขึ้นมา
ทันที ไม่มีอะไรที่ถ้าเราตั้งใจจริง ๆ แล้วมันจะเป็นไปไม่ได้
ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับใจทั้งนั้น
เขาดูรับรู้และตั้งใจ ถ้าว่างได้อีกจะไปเยี่ยมดูอาการ
และจะไปสอนวิธีหายใจอย่างเทพ เพื่อเดินลมปราณเต็มระบบ
ให้ได้ประสิทธิภาพมากที่สุด
ลมหายใจที่ถูกต้องเยียวยาทุกสิ่ง

กำลังใจของพี่อยู่ตรงนั้น...เขาเป็นคนดีอีกคนหนึ่ง
ที่ต้องทุ่มเทเพื่อบำรุงรักษาให้รอดพ้นปลอดภัยแข็งแรงและเป็นปึกแผ่น .. เมื่อลำต้นแข็งแรงดีแล้ว กิ่งก้านสาขา จะไม่ใช่เรื่องยาก
ที่จะต้องทำให้แข็งแรงได้ต่อ ๆ ไป

และถ้ามันยากเกินจะเยียวยา หากต้องริกิ่งก้านทิ้งบ้าง ก็ต้องยอม
เราต้องสละบางสิ่งเพื่อดำรงรักษาสายพันธุ์ที่ดีเอาไว้

วันนี้ใจมันฟู ๆ ทุกอย่างมันดี โดยที่ไม่รู้ว่า
มันจะดีอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน..

ปัญหาหนักหนาสุดตอนนี้ก็คือ..การปรับเวลานอนของตัวเอง
การมีเพื่อนที่เจ้าระเบียบมาก เข้ามาในวงจรชีวิต
มันช่างเลวร้ายเหลือเกินสำหรับคนติสต์แตกอย่างนังยาย
ต่อมติสต์กุจะฝ่อไหมฟร่ะ พี่ต้องค่อย ๆ ขยับเวลาตื่น
ขึ้นมาให้เช้าขึ้นเรื่อย ๆ พรุ่งนี้นัดเช้า
แล้วคืนนี้กุจะนอนหลับไหม?
คงจะต้องแต่งตัวนอนรอ พอเขามาโทรปลุกล้างหน้าแล้วออกเลย
555555555555555555555555555555555555555

เริ่มรู้สึกเหมือนโดนดัดสันดานยังไงก็ไม่รู้

ลูกน้องมันสั่งพี่ว่า ให้รีบคิดนะ จะแต่งห้องยังไง
อีกแป๊บ ๆๆๆๆ ก็ปีใหม่แล้ว
คือต้องรีบทำให้เสร็จก่อนจะเดินทาง
ซึ่งตอนนี้ยังคิดไม่ออก

มีอีกอย่าง..ที่ชอบมาก
ช่วงนี้ลดปริมาณขยะได้เยอะ
ซื้ออะไรก็ถือเอา ถุงไม่ต้อง
ชอบที่สุด...

ยังคิดไม่ออก..ก็อย่าไปเค้นความคิดมันเลย
คงต้องไปเดินเล่นสักวัน
ถ้าได้เห็น.. ความอยากก็คงจะมีอยู่บ้าง
อยากได้กรอบรูปอันใหญ่ ๆ
ใช้ให้ลุงรปภ.ทำให้ก็น่าจะไม่ยากอะไร
เอาไม้ที่ทิ้งแล้วมาทำ
เอาวัสดุที่ต้องทิ้งอยู่แล้วมาใช้
ชอบบบบบบบ...ที่จะเห็นผู้คนมีความสุข
กับสิ่งที่เราทำให้ ใ่จมันก็จะฟู ๆ พอง ๆ

^__________________________________^

หน้าบานขนาดไหน ดูสิยาย
ถ้าเขานั่งได้ และ เดินได้เมื่อไรนะ
จะยิ้มให้กว้างกว่านี้อีกร้อยเท่า.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 ธันวาคม 2561 เวลา:21:45:13 น.  

 
หน้าบานได้ไม่ถึงวันเลย่..วันนี้จ๋อยแต่เช้า
ดีนะตักตวงกำลังใจจากเมื่อวานมามากพอสมควร

พยายามหาคำตอบอยู่นะ .. ว่าเรื่องมันดำเนินมาถึงตอนนี้ได้ยังไง
ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่เคยคิดว่า จะต้องมาเป็นแบบนี้
ไม่เคยคิดว่า จะมีใครรอบตัวจะต้องมาอยู่ในวงโคจรเดียวกัน
ทุก ๆ คนล้วนเดินเข้ามาเอง
จะบอกว่า พี่ออกไปดึงเข้ามาก็ไม่ใช่
เพราะถ้าเขาไม่เปิดโอกาสให้ตัวเอง ที่จะเดินเข้ามา
เราก็คงไม่ไปก้าวก่ายชีวิตใคร

ความสุขมันสั้น แต่ความผูกพันมันยาวนาน..

ปกติธรรมดาจะตายไป.. เร็วไปเนอะ ยังไม่ได้ได้ซึมซาบใด ๆ เลย

ทำเอาเราคิดมากไปอีก.. แล้วจากเดิม ที่ห่างกันอยู่แล้ว
ช่องว่างที่มี มันจะยิ่งห่างไปอีกเท่าไร

ปฏิเสธไม่ได้หรอก ว่าจะไม่คิด ..
มันก็แค่ ไม่อยู่บนทางที่เราจะต้องเดินไป
คงแวะทำความเข้าใจกับมันไปสักระยะ..

การศึกษา สิ่งแวดล้อม สังคมที่อยู่ พื้นฐานครอบครัว
มีผลกับทัศ่นคติของคนเรามากนะ
คนเหมือนกัน แต่ละคนก็ย่อมต้องแตกต่างกัน
เป็นเรื่องปกติของโลก

พี่เดินมาไกล ..เกินกว่าจะย้อนกลับไปเสียใจกับเรื่องเดิม ๆ
ทุกข์ในรูปแบบเดิม .. ทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก

คนจะไป.. ก็ต้องไป
เมื่ออยู่ไม่ได้.. ก็คือ อยู่ไม่ได้
ง่ายดายจะตายไป.. ไม่เห็นจะยากเลย

นังยาย..ช่างเป็นคนที่ใช้คนเปลืองมาก
วันหนึ่ง..นังยายคงได้ใช้ชีวิตอยู่กับเอไอ
ทำความคุ้นชินไว้นะ

..........................................

เสียใจ ไหมยาย???? ไม่นะ เฉย ๆ
กังวลไหมยาย????? ก็ไม่อีก ชินแล้ว
แล้วรู้สึกยังไง????? เอาดีดี อย่าปรุง..

รู้สึก กุง่วง 55555555555555555

จะให้รู้สึกอะไรฟร่ะ?? ยังไม่ทันได้สังเกตเห็นอะไรเลย
มันจบไปแล้ว..

กุคงรู้สึกสตั๊นไปสักสองสามวัน
แต่ไม่นานหรอก ไม่ได้มีเวลาว่างให้สตั๊นมากมายขนาดนั้น
ชีวิตวุ่นวายจะหายห่านจิกอยู่แล้ว
จะไปสตั๊นอะไรเยอะแยะ

กุคงกินความผิดหวังเป็นอาหารหลัก เมื่อผิดหวังแล้วรู้สึกดี มีพลัง
555555555555555555555555555555555555

การหลุดจากการควบคุม..เป็นเรื่องหรรษา
ชอบนะ .. ตื่นเต้นดี ชีวิตมีอะไรให้ลุ้นตลอดเว

คืนนี้เลือดคงหมดแล้ว .. หายใจเล่นสักชั๋วโมง
เอาหัวปักพื้นสักสิบนาที เอาเหงื่อออกด้วย
เคลียร์ตัวเองซะ .. ช่วยเป็นผู้หญิงให้กุสักวันนะนังยาย
เก็บบ้าง โต๊ะทำงานเมิงอ่ะ
เมิงต้องคิดนะ...เราจะทำงานเสมือนว่าพรุ่งนี้จะไม่อยู่ทำแล้ว
เตรียมความพร้อมไว้เสมอ

อะไรจะเกิดขึ้น.. ต่อไปจะเป็นยังไง
ก็ช่างมันเถอะ

โคตรจะชิน.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 ธันวาคม 2561 เวลา:19:52:50 น.  

 
ว่างเปล่า..มากชีวิตวันนี้.

เวลาเครียด มักจะไปหาอะไรใส่ตัว
เดิน ๆ อยู่จะหาอะไรกิน ได้กลิ่นเหมือนอะไรเน่า
โลตัสสงสัยพนักงานน้อย เลยเอาใจใส่ไม่ทั่วถึง
ตั้งแต่โดนเทคฯไป นี่ไม่น่าพิศมัยให้เดินชมเลย

จะไปขอใบกำกับไม่มีใครอยู่เคาน์เตอร์อี๊ก
นังยายแทบจะคว้าไมค์มาเรียกขาน
ท่านผู้ให้บริการโปรดทราบ ขณะนี้มีลูกค้าไปรอออกใบกำกับภาษีเป็นจำนวนมาก กรุณากลับมาที่จุดสเตชั่นด่วนค่ะ ขอบคุณค่ะ
5555555555555555555555555555555555

กุเกือบทำแระ หันไปเห็นป้ายลดราคาของวัตสันเลยเข้าไปดู
ลองลิปแมทไปหกสีก็เลยได้มาใหม่แทงนึง
ที่ซื้อเพราะว่าไม่มีลิปสีดุดุเเหลือเลยสักแท่ง
ที่มีเป็นสีชมพู มันหวานเกินไป สีสันชีวิตตอนนี้ไม่ได้หวานขนาดนั้น ใช้แล้วเฉา ๆ เมา ๆ ยังไงก็ไม่รู้
ไปดู ๆ ดม ๆ สีช็อคโกแลตโปรดมาก ไปเทคคอร์สมา
จึงรู้ว่าที่มันสีและกลิ่นเหมือนเลยก็คือ เขาใส่ช็อคโกแลตแท้ๆๆลงไป เพื่อความเป็นธรรมชาติ โปรดเลยจ้าาาาาา

ความสุขของพี่ก็ได้ลิปอันใหม่ และมันก็มีความทุกข์มาแทรก
พออัพฯรูปโชว์ พี่เอย เพื่อนเอย เห็นก็อยากได้ แต่กุต้องเอาซ่อนเบอร์ไหน ถึงจะรอดพ้นเงื้อมือพวกนี้555555555

เสียไปเท่าไรกับคำว่า อยู่ ๆ ก็หายไป ลับหายไปๆๆๆๆๆๆๆ
5555555555555555555555555555555555555

ก็ได้เหรอ? ความสุขของพวกมัน.

เอาเข้าจริง กุก็หวงไปงั้น
ตอนนี้คิดอะไรรู้ไหม?
เดี๋ยวจะไปเทคคอร์สเอาจริงเอาจังกับการทำลิป
ชอบอะ ชอบที่ได้ทำอะไรมากมายหลายสิ่งอย่าง
อะไรที่มันทำได้เอง ที่สุดของสิ่งของแระ
เพราะนั่น มันคือของเรา

ทำได้แล้วจะออกลิป แบรนด์ ADIJA เป็นไง
ส่งออกไปขายแถวคนผิวสี แล้วก็โซนเอเชีย
ปิ๋งไอเดีย ทำอะไรที่ชอบ แค่ได้คิดก็มีความสุขแระ

ปีหน้านะ ..เสร็จกิจแล้วไปหาห้องทดลองได้เลย.

.......................................

ผ่านคืนที่คิดมาตลอดว่า..จะผ่านไปได้ยังไง
โดยไม่เจ็บปวดเกินไปนัก
เอาเข้าจริง ๆ ความเจ็บปวดของคนเราทั้งหมด
มันก็เกิดมาจากความคิดทั้งนั้น
ถ้าไม่คิดให้ไปบ่อนทำลายตัวเอง มันก็จะไม่จ่อมจมอยู่กับความคิด
ทางมืด ..ความคิดด้านมืดนำไปสู่การกระทำในทางลบ
ที่เป็นโทษมากกว่าสร้างประโยชน์
เมื่อไรที่เราทำให้ตัวเอง ไร้พลัง ยอมแพ้ต่ออารมณ์ใฝ่ต่ำ
ร่างกายมันจะอ่อนล้าโดยไร้เหตุผล หาสาเหตุไม่ได้
แล้วทำยังไงให้หายได้ ฟังเพลง ยืดแข้งยืดขาออกกำลังกาย
อาบน้ำ นอนหลับไปเลย หลับไปกับภาพที่ดูแล้วมีความสุข
ภาพที่อยากเจอ ที่ที่สวยงาม ก็เพื่อหวังว่าความฝันมันจะพาเราไปในที่แห่งนั้น
ถึงจะไม่ได้เจอในชีวิตจริง ไปเจอในความฝันก็ยังดี
ในฝันเราสว่างสดใสเป็นไปได้ทุกอย่างเสมอ
คนที่จากไปนานแล้ว ที่ที่มนุษย์ไปไม่ถึง
สิ่งที่ในชีวิตจริงไม่มีโอกาสได้ทำ
ดีใจจัง ..ฝันของฉันนั้นกลับมา

นานเท่าไรแล้ว ที่ชีวิตจริงมันโคตรโหดร้ายแบบรับไม่ได้
จนฝันเป็นหมัน ฝันให้มหัศจรรย์ไม่ได้อีกแล้ว

.......................................

วันนี้เด็กบอก "ทำยังไงให้ผอมเหมือนพี่"
ออกกำลังกายสิน้อง ออกกำลังกายทุกวัน
ก่อนนอน ตื่นนอน ทำติดต่อกันให้มากกว่าสามสิบนาที
แล้วถ้าปีใหม่แล้ว พี่จะสอนโยคะให้ เอาหลังเลิกงานนะ
สามทุ่มแล้ว ขึ้นไปห้องพี่ พี่จะสอนให้
เด็กทำท่าดีใจมากมายซะเถิด

ชอบนะ ชอบที่จะเห็นคนรู้จักพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง
บอกสิ ว่าอยากได้อะไร จะหามาให้ทุกอย่าง
แค่ช่วยทำให้ตัวเองมีความสุข มั่นคง และแข็งแรง
ไม่สร้างปัญหาให้สังคม ถ้าจะกรุณาก็ช่วยทำอย่างนี้
กับผู้ร้องขอโอกาสในวันที่ตนเองมีความสามารถจะแบ่งปันได้แล้ว

เพิ่งเข้าใจความหมายของการสร้างคนดี เมื่อวานนี้
ตอนที่เด็กบอกว่า ปีใหม่พาไปสวดมนต์หน่อย
ถ้าพี่ไม่พาไป ก็ไม่มีใครไป เด็กอยากไปมาก
ปีหนึ่งมีครั้งเดียว ที่จะได้มีโอกาสทำแบบนี้
มันดูขัดกับสิ่งที่เราศรัทธาแต่เพื่อความดีของผู้อื่น
มันดีกว่าพาเขาไปทางอโคจรเป็นไหน ๆ
ไปได้สิ ทำไมจะไปไม่ได้

คิดถึงตอนหย่อนเงินทำบุญให้เด็กด้อยโอกาส
มันมีสองช่อง สำหรับไปให้กับรร.วัดฯ และศูนย์ชุมชนมัสยิด
พี่หย่อนผิดไปหย่อนของรร.วัดฯ แล้วอุทาานเสียงดัง
พนง.ยืน่ขำ ก็ทำไมอ่ะ เพิ่งเห็นว่ามันผิด
แต่ไม่เป็นไรหรอก เด็กก็ได้กินเหมือนกัน
หย่อนทางไหนก็ได้กับเด็ก ๆ นี่หว่า
เอาสิ ทางไหนก็ได้ ยังไงก็ได้
ช่วงนี้แม่งโคตรอยากชน ใครทำไรให้ไม่พอใ่จกระแทกเสียงใส่
สาดสายตาอำมหิตแล้วแผ่ความชั่วร้าย
ทำไมกุเป็นคนอย่างนี้
ชอบที่จะถูกกระทำนะ เวลากุเอาคืนบ้าง
กุจะได้ไม่รู้สึกผิดที่ไปรังแกเขา ไปทำให้เขาเสียใจ
เอาเล้ยยย เชิญเต็มที่ ชอบๆๆๆๆ
เนี่ยอ่อยสุด ๆ ทำร้ายจิตใจกุสิ ด่ากุสิ ละเมิดกุสิ ..โด่
5555555555555555555555

..........................................
ไปสำรวจตลาด หนังสือท่องเที่ยว แพงว่ะ
โดยเฉพาะหนังสือรวมเล่มทริปเดินทาง
แบบนี้ พี่ก็ขายของได้แล้วสิ แต่คงจะต้องแจกฟรี ๆ ไป๊
กระดาษดี ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายเขียน ไปแบบโหด ๆ
แวะมาอีกชั้น เกี่ยวกับการพัฒนาตัว
เดี๋ยวนี้มีคอนเทนส์แบบ ชีวิตเปลี่ยนเมื่อตื่นเวลานั้น เวลานี้
หืมมม ใช่สิ เปลี่ยนแน่ แค่เอาจริง

อยากเขียนบ้าง
"ชีวิตเปลี่ยนเมื่อรักษาละหมาดสุนัตทั้งก่อนและหลังฟัรดู"
ช่างกล้าเนอะ
ต้องกล้าสิ อิเHี้ย ทีเรื่องเHี้ย ๆ เมิงยังทำได้
เรื่องดีดีแค่นี้ จะไปหนักหนาอะไร
ถ้าเมิงจะชักดิ้นชักงอก็ให้รู้กันไป

นึกถึงอะไรรู้ป่ะ
คิดถึงตอนล้างลำไส้ แล้วต้องกินน้ำมันมะกอกผสมน้ำมะนาว
มันสุดยอดความเวียรเศียรชวนอ้วกอ่ะ
กระดกขวดพร้อมกับคิด เหล้ารสชาติอย่างเHี้ยเมิงยังกินได้ เอือกๆๆๆๆ โคตรจะทรมานล้างได้สองที เลิกๆๆๆๆ
ถ้าร่างกายกุจะมีสร้นตรีนหมาก็ช่างมันเหอะ
กุยอม 555555555555555555555555555555

บางทีนะ ..การมีชีวิตเHี้ย ๆ มันก็ดีเหมือนกันนะ
เวลาที่ต้องเจอเรื่องเHี้ย ๆ แม่งโคตรจะมีภูมิคุ้มกันอ่ะ
นังยายเริ่มจะเข้าใจ
ทำไมต้องเจอแต่เรื่องหนัก ๆ
ไม่เคยเล้ยยย ที่จะส่งเรื่องเบา ๆ มาให้กุ

ขอบใจนะ ขอบใจที่กลัวกุเหงา
กุไม่เหงา กุมีภารกิจเยอะ
เพลา ๆ บ้างก็ได้
กุสรรหาโน่นนี่ทำเองได้
ไม่ต้องยัดเยียดกุนะ
กุเก่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

.......................................

ยาย วันนี้พี่ขอท่านักรบสักข้างละยี่สิบนาที
บิดตัวข้างละสิบนาที
สุนัขเหยียด แมว วัว ท่าละห้านาที
ยืดเหยียดนิดหน่อย
กระต่ายหมอบห้านาที
เฮดสแตนด์ไม่ต้องขึ้น พักมือ เดี๋ยวไปถ่ายรูปไม่สะดวก

พอแระ
รักยาย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 ธันวาคม 2561 เวลา:23:05:40 น.  

 
ความลับ...มันไม่มีในโลกนะ
เรื่องที่ไม่อยากให้เกิด มันก็ต้องเกิดขึ้นจนได้

วันนี้พระอาจารย์ถามเรื่องในวันงาน
ได้ข่าวว่ามีอะไรแรง ๆ เกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฟังหน่อย..

ท่านถามมาอย่างนี้ จะปิดบังก็จะกระไรอยู่
จะบอกไปตรง ๆ รึก็ไม่ควร
ลำบากใจเหมือนกัน

แต่ใครทำอย่างไร ก็สมควรที่จะได้รับผลของการกระทำเยี่ยงนั้น
ท่านอุตส่าห์มีเมตตาต่อคนทุกระดับชั้น
ถ้าไม่คิดถึงเกียรติของตนเอง
ก็ควรที่จะให้เกียรติของเจ้าภาพด้วย

นี่เอง..ถึงได้บอกว่า ถ้าเราไม่เคยเจอสถานการณ์คับขัน
ความเลวร้ายของแวดล้อม
เราจะไม่มีทางรู้ใจของคนที่เห็น ๆ กันอยู่ได้เลย

นับว่าเป็นโชคดีมาก ที่ลูกศิษย์ส่วนใหญ่
มีน้ำอดน้ำทน มีขันติบารมีสูงส่ง
และมีการศึกษาที่ดี มารยาทสูงลิ่ว
รู้ว่าอย่างไรควร อย่างไรไม่ควร
การระงับยับยั้งจึงทำได้ดีมากทีเดียว
เกือบจะเป็นความลับไปตลอดกาล
ถ้าท่านไม่มาถามถึง
ก็คงจะลืม ๆ กันไป

ท่านมีความอยากรู้มากว่า ใครกัน คนไหนคือคนที่แรง ๆ
เพราะท่านก็คงมีความเกรงใจแขกพิเศษที่เชิญไปทุก ๆ คน
อยากจะฟ้องใจจะขาด
แต่เก็บไว้ดีกว่า
ไม่อยากให้ศีลของท่านถูกกระทบ
ให้เกิดความไม่สบายใจ ด้วยคนประเภทนั้น

พี่ก็ทำได้แค่บอกว่า มันเป็นบุคลิกเขา โผงผาง พูดไม่หยุด
กลับมาวันนั้น พี่บอกกับตัวเองว่า
ต่อไปนี้จะไม่หยาบคายใส่ใครเด็ดขาด
รู้สึกเลยว่า ไม่ใช่ว่าเขาเถียงไม่ได้
คนบางคน เขาไม่อยากจะเถียง ไม่อยากจะตอบโต้มากกว่า
เราไม่จำเป็นต้องรีบลนนี่
เราไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบไม่ซะทุกเรื่องก็ได้
โลกนี้มันไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบหรอก

คนทุกคนย่อมมีความผิดพลาดเป็นของตนเองทั้งนั้น
ทุกความผิดพลาดของเรา เมื่อเรามองเห็น เราแก้ไขได้เอง

เมื่อความผิดพลาดนั้นเป็นของคนอื่น บางคนเราชี้แนะตักเตือนได้
ก็เตือนกันไปเพื่อป้องกันความเสียหายและความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น
ถ้าเตือนไม่ได้ ก็ต้องปล่อยไป
คนสมัยนี้ เขารับไม่ได้ที่จะถูกท้วงติง
เพราะพื็นฐานชีวิตใช้กันคนละแบบ คนละทาง

สำหรับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ..พี่ว่า พี่ทำได้ดีที่สุดแล้ว
ที่ได้แบ่งปันกันไป อดทนกันไป มองเห็นความโกรธในตัวเอง

ระงับตนเองได้ กับคนที่เขาให้ความสำคัญ
ในวันสำคัญของแม่ ภาพที่เห็นมันช่างงดงาม
ไม่มีสิ่งใดหรอก บนโลกนี้ ที่จะสมบูรณ์แบบ

มันเป็นความธรรมดาโลก ที่ต้องทำใจยอมรับกันให้ได้

........................................

วันนี้ใจ..มันนิ่งใช้ได้เลยทีเดียว
เมื่อวานนี้ ทำได้แต่แหกขา ร้อยหกสิบองศา นอกนั้นไม่ได้อะไร

อย่าคิดอะไรเกินจำเป็นเลย นังยาย
ทำเลยดีกว่า

วันนี้มีเรื่อง น้องที่สอนคอร์สภาษาอังกฤษ
ติดต่อมาจะขอคืนเงินค่าคอร์สให้ พี่ขอปฏิเสธที่จะรับเงินคืน
สำหรับเรา จำนวนเงินมันไม่มีค่ามากไปกว่า
ความตั้งใจดีที่จะทำให้สำเร็จ
ถ้าเขาคืนเงินให้กับทุกคน เขาก็จะทิ้งความฝันความตั้งใจของเขา

แล้วมีใครได้อะไร ... เมื่อคิดได้ ก็ต้องทำได้สิ
เวลาที่ใช้อาจจะเยิ่นเย้อไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก
ล้มเหลวได้ แต่อย่าล้มเลิก
พลาดแล้ว ก็แค่ลุกยืนขึ้นมาใหม่

ยากทุกเรื่องแหละ ..ไม่มีความสำเร็จใดที่จะได้มาง่าย ๆ หรอก

มีความสุขนะ ที่ได้เติมใจให้ใครต่อใคร
เติมใจเขา
ก็หันมาเติมใจให้ตัวเอง

รักษาความดี คิดได้ ก็ต้องทำได้
เมื่อวานทำไม่ได้ วินาทีก็เริ่มต้นเอาใหม่

เริ่มต้นใหม่ได้ตลอดเวลา รักษาเวลา ณ ปัจจุบันให้ดี
เพราะปัจจุบัน มีคุณค่าและมีความหมายมากที่สุด

ถ้าเราแค่ระงับยับยั้งทุกสิ่งที่ล่อแหลมในปัจจุบันได้
ก็ไม่เห็นจะมีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ หรือ เป็นไปได้ยากนี่นา

.................................

ไม่ค่อยอยากขึ้นนอน ช่วงนี้ ยิ่งใกล้จะเดินทาง
ยิ่งขนลุกขนพอง บอกไม่ถูกว่าเป็นอะไร
กลัวไหม?? ไม่ได้กลัว มันก็แค่แปลก ๆ
บางวันมันแปลกจน เริ่มคุ้นเคยแล้ว

รู้สึกนะ ว่ามันไม่ได้อยู่คนเดียว
อยู่ห่าง ๆ ฉันก็ได้ ก่อนจะเดินทาง
ฉันขอปิดเคสสำคัญงานสุดท้ายได้ไหม????????

ส่งกำลังใจไปให้เขา ไปปกป้องเขา
ถือว่าขอนะ เคสนี้ขอจริง ๆ
ไม่มีอะไรไปแลก เพราะให้ไปหมดหน้าตักแล้ว
แต่ถ้าใจมันกังวล มันจะทำให้การเดินทางไม่ค่อยสะดวกนัก

เก็บให้เรียบเลยนะ ... อย่าให้เล็ดลอดไปได้แม้แต่รายเดียว
มันดูจะเหิมเกริมกันมากเกินไป
ฉันไม่โอเค.

ถ้าบ้านพี่อยู่กันไม่รอด
แล้วบ้านน้องจะอยู่รอดอย่างไรได้

.........................................

เวลาต่อจากนี้ ..ก็คงจะต้องตั้งใจ
สงบปาก สงบใจให้มาก ๆ หน่อย
เราจะตั้งใจทำให้ดีมากทีเดียว.

ดูใจตัวเอง ไปตามตรีนตัวเอง
ตรีนพาไปทางไหน ใจก็ไปตามนั้น.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 ธันวาคม 2561 เวลา:20:58:31 น.  

 
ไปสอยตั๋วขาไป..มาจนได้
เหตุผลที่ไปสอยมา..จำได้ตอนเดินทางช่วงเทศกาล
เห็นรฟท.เขาเงียบ ๆ แบบนี้
บอกเลยขบวนรถไกล ๆ เต็มตลอดนะจ๊ะ จะบอก
ยิ่งที่นั่งหรูหรานั่งสบายยิ่งเต็มยาวเหยียด

ที่เป็นอย่างนี้สงสัย พี่แกจะกันไว้สำหรับโควต้านทท.ต่างชาติ
เพราะพวกนี้จ่ายค่าโดยสารแพงเสมอ

เวปก็บ้า ๆ บวม ๆ ทำอะไรไม่ค่อยจะได้
ไม่รู้จะปรับปรุงไปถึงอีกกี่โกฎปี คือมันนานมากกกก

จะไม่จองนะ เข็ดว่ะค่ะ คือเข็ดมากมายอ่ะ
ลำพังนั่งลำบากว่าแย่แล้ว
ที่แย่กว่าคือ สภาพแวดล้อมที่เราต้องรับคนบกพร่องเรื่องมารยาท
ให้ได้ และบอกได้เลย กุรับไม่ได้
สำนึกไม่ได้สันดานไม่ดี รู้นะว่าคนเท่ากัน
แต่บางทีเมิงรักษามารยาทในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นบ้างก็ได้
เมิงอยากเสพบุหรี่เมิงก็ไม่ต้องแบ่งปันกุร๊อก เมิงไม่ต้องสูบ
ให้เมิงแดรกเข้าไปเลยยยย จะได้เต็ม ๆ ไม่ต้องเสียดายพ่นควัน
ทิ้งก้น กุไม่ได้อยากเสพกะเมิงด้วย
ห้องน้ำไม่ต้องพูดถึงสยองจนไม่กล้าแม้แต่จะเฉียด
สยองมากกกกกก

ให้ตาย ...คือก็ไม่ได้อยากได้ตั๋วนอน
ถ้าต้องไปขอไปตู้ผู้หญิง ไม่อยากนอนตู้รวม
มันหวาดระแวง
นี่ดีนะ มีเพื่อนไปด้วย
แต่ก็เซฟตัวเองระดับหนึ่งอ่ะ ไม่แบกสัมภารกเยอะ

เส้นทางที่จะเดิน กับตั๋วที่จอง มันโคตรไม่เข้าพวก
555555555555555555555555555555555

อะไรไม่เข้าพวก ก็พวกกุนี่แหละ
ชอบแบบนี้ ไปลุ้นเอาข้างหน้า
นอนที่ไหน ไม่รู้
จะไปไหน ยังไม่รู้
จะไปทำอะไร ยังไม่รู้
ที่รู้คือ เริ่มต้นตรงไหน แล้วจบทริปที่ตรงไหน
ที่รู้คือ จะถ่ายรูปแนวขาวดำ เล่นแสงและเงา
ที่รู้คือ บอกให้เพื่อนเตรียมชุดแนวสปอร์ตไป เราจะถ่ายแบบเซะซี่
(หราาาาา) จะออกมาเป็นนางฟ้าหรือนังผีบ้า ยังไม่รู้

ที่รู้คือ จะเอารองเท้าไปคู่เดียว ยังไม่ได้เลือก
ที่รู้คือ จะเอากล้องไปตัวเดียว เลนส์ของสองนะ
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ

...........................

วันนี้ไม่ค่อยโอเค..ถึงไม่แพ้ ก็เอาชนะใจตัวเองไม่ได้
เอาเข้าจริง ๆ กุก็ไม่ได้เข้มแข็งอะไรขนาดนั้นป่ะ
ใครมันจะเข้มแข็งได้ตลอดเวลา
มันไม่มีหรอกนะ คนที่จะทำอะไรได้อย่างใจไปซะทุกสิ่งอย่าง

แต่แปลก สองวันมานี้ มีแต่คนมาระบายเรื่องราวของตัวเองให้ฟัง
และพี่ก็ปลอบใจให้กำลังใจกลับไปได้ตลอด
กุทำได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่ตัวกุเอง บางวันยังเอาไม่รอดเลย
ขำขันหรรษา
ตอนกุมีความทุกข์ในใจ ต้องเยียวยาตัวเองตลอดเสมอมา
แต่พอเขามีความทุกข์ในใจ เขาบอกเราได้

บางทีก็คิด .. เรายุ่งแต่กับเรื่องของคนอื่น ๆ
พอถึงเรื่องของตัวเอง มันกลัวว่า ถ้าไปบอกใคร
เขาจะไม่สบายใจ ไม่อยากเป็นสาเหตุทำให้ใครไม่สบายใจ
เงียบ ๆ ไป เดี๋ยวมันก็หายไปเอง
นอกจากจะตายอยู่แล้ว เอาตัวไม่รอดแล้วจริง ๆ
ถึงจะมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเอาไว้

รู้ไหม? วันที่วันที่11 วันสุดท้ายที่จะสมัครไปเป็นอาสาให้กำลังใจ
ทันไหม? นี่จะเที่ยงคืนแล้ว
เจอตารางนัดหมาย คงไม่ว่างแล้วแหละ
ขอเป็นโอกาสต่อไปนะเด็ก ๆ
พี่จะทำได้ก็แค่ให้กำลังใจเด็ก ๆ รอบ ๆ ตัวไปก่อน

ชอบไปที่นั่น มันเป็นซอกหลืบของสังคม
ที่แค่รู้ว่ามีก็อิ่มใจแล้ว
ไปแล้วได้กำลังใจกลับมามากมาย
เสียดาย แต่ไม่เป็นไร
เวลาไม่เอื้ออำนวย
เดือนนี้มันแน่นจริง ๆ
เวลาก็เดินไว จะรีบไปไหน

บางทีทำตัวหมุนตามโลกไม่ทัน
พอเราเดินไว มันก็ไวไปอี๊ก ล้ำเกินไปก็ไม่ดี
ช้าเกินไป ก็ไม่ทันการณ์ ความสมดุลของโลก
แม่งอยู่ตรงไหนฟร่ะ??????????????

รู้สึกผิดมาก ..ที่ไปเชียร์เพื่อนให้กับผช.คนหนึ่ง
เสียใจที่เรื่องมันเป็นแบบนี้
เราคิดมาตลอด ว่าเขาจะเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ
ลืมนึกไปว่า คนทุกคนมีด้านมืดเป็นของตัวเอง
มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าเราไม่ไปกระตุ้น ไปเชียร์จนทำให้เขามั่นใจเกินไป

พอได้มารู้ว่า เขายังไม่ลืม เขายังฝังใจ
มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่
เราไม่ได้เสียใจเลยกับเรื่องนี้
แต่ที่เสียไปคือ ศรัทธา ในคนดี

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ก็ไม่เข้าถึงแก่นของหัวใจ
มันยากที่จะไปใส่ธรรมะให้กับคนสิ้นสติ
เมื่อสติยังไม่อยู่กับตัว การจะให้ปัญญาแก่คนนั้น ๆ
ย่อมเป็นไปได้ยาก

สุดท้าย พี่เลยบอกว่า
ถ้าเป็นมุสลิมนะ เขาจะสอนว่า..
ที่พระเจ้าประสงค์ให้เราเลิกกับแฟน
เพราะพระองค์ได้เตรียมคนที่ดีกว่าไว้ให้แล้ว

ทุกการสูญเสียจะมีสิ่งที่ดีกว่าทดแทนเสมอ.

มันเป็นเรื่องที่เข้าใจยาก พี่ทำความเข้าใจกับหลักคิดนี้อยู่ตั้งนาน
แต่แปลกนะ นางเข้าใจเฉยเลย นางบอก ..สุดยอด..
กุงง.
55555555555555555555555555555555555555

ถามว่าเชื่อไหม? ก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไร
แต่แม่ชอบพูดอย่างนี้ให้ฟังตลอด
สักวันคงได้ใช้คำนี้
ก็ไม่คิดว่า จะเอามาใช้กับเพื่อนตัวเอง.

......................................
เตรียมตัวไปนอนดีกว่ายาย
คืนนี้นอนหลับให้ลึก ๆ หน่อยนะ
ช่วงนี้ฝันแปลกทุกวันเลย
ตืนมาแล้วลืม และก็เหนื่อยฉิกไห




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 ธันวาคม 2561 เวลา:23:55:38 น.  

 
วันนี้อากาศดี ..น่านอนทั้งวัน.

นอนฝันเห็นฟ้าสวยมาก มีบอลลูน มีคนมาสร้างภาพไว้ให้
ออกไปถ่ายรูป เกือบไม่ทัน
กลับไปนอนกับนายที่บ้านนะ จะเข้าห้องแล้วเข้าไม่ได้
ขี้หลงขี้ลืม ทุกอย่างทิ้งไว้ก่อน

รีบออกไป กว่าจะถึงก็ตีหนึ่งแล้ว นายลุกขึ้นมานั่งบอกนอนไม่หลับ
ชวนออกมาคุยด้วยจนโดนบ่นว่าดึกมาแล้ว พรุ่งนี้นายต้องไปรร.

กว่าจะเรียกวิญญาณเข้าร่างได้ ก็เกือบบ่าย
ลงจากบ้านได้ ไม่เห็นใคร ตะโกนเรียกสามบ้านแปดบ้าน
ไม่ชอบบ้านที่ไม่มีใครอยู่ เพราะถ้าไปแล้วไม่เจอใคร
พี่จะกลับบ้านทำไม..
บ้านเราก็แปลก ถ้าไม่ได้กลับนาน ๆ เดี๋ยวจะมีเรื่องวุ่นวาย
อยู่ดีไม่ว่าดี ตะละคน.

คุยกันให้เข้าใจ ไม่ค่อยได้ ก็แปลกดีนะ

อย่าเพิ่งงอแงตอนนี้ได้ไหม
หัดทำความเข้าใจตัวเองบ้าง
หัดทำความเข้าใจผู้อื่นบ้าง
จะได้สื่อสารกันตรงไปตรงมา
เบื่อจะเคลียร์..

มันน่าเบื่อรู้ป่ะ ..อยู่นอกบ้านก็เคลียร์เรื่องคนอื่นตลอดเวลา
กลับบ้านแล้วยังต้องไปเคลียร์เรื่องที่บ้านอีก
อยากจะจับตบคว่ำ

อย่าให้รู้นะว่า ใครคอยจ้องแต่จะสร้างเรื่อง
กุจะกลับไปจิกทีละคนๆๆๆ เป็นคนๆ ไป

................................

บ่ายมากแล้ว...กลับมาที่ทำงาน
คุยกับช่าง คุยกับแม่บ้าน คุยกับเด็ก
ต้องซื้อสิ่งของหลายอย่าง
ตกเย็น ยังไม่รู้จะกินอะไร เด็กเลยชวนไปห้างฯ แถวนี้
ไปดูของลดราคา สิริรวมอาหารจานนั้น สนนราคาที่40.-
กินได้ห้าคน เมนูกะเพราเต้าหู้ไข่ฟักทองใส่ไส้กรอกด้วย
ต้องซื้อตอนหลังหกโมงเย็นด้วยนะ
ซื้อของเต็มตะกร้าใช้เงินไปร้อยเจ็ดสิบบาท มีผักกาดม่วงโครงการหลวง กับพริกชี้ฟ้าแดง กับหัวหอม แล้วก็ไส้กรอก
ที่ทุกอย่างต้องรีบกิน มิเช่นนั้นอาจจะเสียได้
อุตส่าห์ไม่ซื้อกับข้าวเพราะกลัวกินไม่ทัน
ถ้าเดินทางแล้วอีกหลายวันกว่าจะกลับ

ตุนทีไรเน่าทุกที
คราวนี้ซื้อของแบบใกล้เน่าเต็มทีแระ
ทำเสร็จแล้วระดมคนมาช่วยกัน
ถ้าจะตายก็ตายไปด้วยกัน กลัวเหงา
55555555555555555555555555555555

มันเป็นความสุขอย่างหนึ่งนะ
การได้ทำอะไรต่อมิอะไรให้ใครต่อใครกิน
ตอนทำอร่อยคนกินมีความสุขมันก็ดี
แต่ถ้าทำไม่อร่อยเวลาคนกินมันด่ามันก็ฮาไปอี๊ก
พี่ชอบอย่างหลังมากกว่า อารมณ์แบบเมิงหลอกกรู๊
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

........................................

เอาชนะตัวเองให้ได้นะยาย..
วันนี้พี่ขอท่าผีเสื้อ แล้วก็กระต่ายหมอบ
ลองเอาหัวปักหัวด้วย ว่ายังดีอยู่รึเปล่า.

อากาศแบบนี้ .. ก็ได้แค่นี้แหละย๊ายยยย.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 ธันวาคม 2561 เวลา:22:35:44 น.  

 
อ่อนล้ามาทั้งวันแล้วใจ...เป็นอะไรที่โคตรไม่ชอบ

บางทีก็คิดนะ..ถ้าได้โขกผนังสักทีสองทีคงหาย
ทำเองเจ็บเองนักเลงพอ

เกลียดตัวเอง
เบื่อตัวเอง
ทะเลาะกับตัวเองทุกวัน
ห่านจิกฉิกไห..

เรื่องที่มันมักจะแว๊บเข้ามาโดยไม่มีเหตุผลซัพพอต
อย่าไปใส่ใจในรายละเอียดกับมันมากได้ไหม?
ชีวิตคนอื่น จะเป็นจะตายมันเรื่องของคนอื่น
สอนไม่รู้จักจำนี่ยาย
เป้าหมายยายมี...จัดการเป็นเคสๆไป อย่าเอาเหมารวมกัน
มันไม่ใช่โปรโมรชั่นเหมาค่ายเว้ย หอยหลอด เข้าใจยากตรงไหน

.......................................
- วันนี้ 13 แล้ว ยังคิดไม่ออกจะแต่งห้องยังไง? ต้องคิด..
- จะปีใหม่แล้ว ต้องเตรียมของขวัญสำหรับผู้มีอุปการคุณ อะไร? ต้องคิด
- ควรจะมีของขวัญไปให้พ่อแม่บ้าง ต้องคิด..
- เด็กๆ ล่ะ ต้องสร้างภาพประทับใจในวัยเด็กให้เด็กน้อย ต้องคิด..
- อยากได้ไดอารี่เล่มสวยจากเอเชียบุ๊คแต่ก็ยังไม่มีเรื่องน่าจำให้เขียน ติดหน่อยดีไหม
- ต้องทบทวนแล้ว ผลงานปีที่ผ่านมามีอะไรบ้าง เป้าหมายปีหน้าล่ะ???

เห็นไหมนังยาย เรื่องต้องคิดมากมาย เอาสมองไปใช้อะไรอยู่ ..

.........................................

เรื่องที่ทำแล้วมีพลังมากที่สุดเลยคือ
การเข้าไประงับเหตุณเดชญาญ่ากระทำรุนแรงกับลูก
ตั้งแต่วันนั้นนะ ครอบครัวนี้ก็ไม่มาสร้างมลภาวะทางเสียงก่อกวนสังคมอีกเลย แล้วก็ดูท่าว่าชีวิตของลูกทั้งสองคนจะดีขึ้นมาก
ช่างเป็นการเสือกและสู่รู้ที่สร้างพลังมหาศาล
คิดถึงอีกกี่ครั้งก็มีความสุข

ทำเคสนี้สำเร็จก็ไม่ได้แปลว่าทุกเคสจะสำเร็จด้วยดีเสมอไป
ในชีวิตของคนทุกๆคน การจะแก้ไขปัญหาชีวิตได้นั้น
มันเริ่มต้นที่การยอมรับความเป็นจริง
ถ้าเรารู้ความจริงไม่หมด หรือเจ้าตัวเขาปิดกั้น ไม่ยอมรับความจริง
เราจะไม่มีสิทธิ์ไปทำอะไรได้ ไม่แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำไป

การใช้ความคิดเรื่องชาวบ้านที่เขาไม่อนุญาตให้เราไปครุ่นคิดเรื่องเขา
มันดูออกจะงี่เง่าไร้ประโยชน์ไปหน่อย
คิดไปก็เท่านั้น จงสำเหนียกไว้

เมิงมันก็แค่มนุษย์ขี้เหม็นๆ
จะไปวุ่นวายอะไรกับชีวิตของคนอื่น
ดูๆ ไปขำขำ เหมือนละครน้ำเน่าอ่ะ
มันจะบัดซบแค่ไหนก็ชีวิตเขา ไม่ใช่ของเมิง
จะต้องให้กุด่าเมิงกี่ครั้งกี่หนนะนังยาย

เขาไม่ได้เห็นเหมือนเมิง
เขาไม่ได้รู้เหมือนเมิง

เรื่องบางเรื่องแม่ง ไม่รู้ดีกว่ารู้
ถ้าเลือกได้ กุจะขอกลับไปไม่รู้อะไรเลย
โง่ตอนนี้ทันไหม?

....................................

พี่ปล่อยละ ทุกเคส เราจะเก็บไว้เฉพาะคนที่ต้องการกำลังอย่างมหาศาล
ให้อภัยหมดแล้วจริงๆ
ถ้าจะต้องทำสิ่งใดขึ้นมา ก็คงจะทำเพื่อขายฝันกำลังใจ
เป็นเรื่องที่ถนัดทำแล้วมีความสุขมากที่สุด
จะเอาปากกากระดาษไปเขียนระหว่างเดินทาง
จะปิดเคสหนักหนานี้ให้ได้ก่อนสิ้นปี
ไม่ว่าสถานการณ์มันจะคุกรุ่นรุนแรงสักแค่ไหน
พี่เชื่อเสมออย่างที่พ่อสั่งไว้ว่า..
ความเมตตาและปรารถนาดีต่อกันนี้จะทำให้เรารอดพ้นทุกสถานการณ์ไปได้ตลอดรอดฝั่ง.

ปล่อย..
ปล่อย..
แค่ปล่อยไง..

เกลียด
เบื่อ
โมโห
อยากทำร้าย

ชีวิตคนไม่ใช่บทประพันธ์ ที่มันจะได้ดังใจเราไปซะทุกอย่าง

..............................

อธิษฐานบารมีของยาย ไปถึงไหนแล้ว?

ตั้งใจให้ดี .. เอาดีให้ได้
ลองชั่วยังลองได้
แค่ลองดี ยากตรงไหน?




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 ธันวาคม 2561 เวลา:0:15:21 น.  

 
ทำไมเดี๋ยวนี้..กุหมดอาลัยตายอยากอย่างนี้ฟร่ะ
ไม่มีความรู้สึก อยากได้ อยากมี อยากเป็น อยากทำ เอาซะเลย
ไม่ดีเลย ไม่ชอบแบบนี้เลย

- ทำฉากไหมยาย เอาไว้ถ่ายรูป
ติดวอลเปเปอร์ก็ได้ เก๋ดี
ไม่ต้องทำเยอะ เอาเป็นมุมน่ารัก
พอเลย...จบ อย่าคิดเยอะ

- ของสำหรับทุกคนเหรอ? เดี๋ยวยายจะเดินทางไง
ยายก็ไปหาจากตรงนั้น แต่ได้ข่าวว่าจะกลับเครื่องนะ
อย่าแบกนน.เยอะ

- เด็กๆ เหรอ? เด็กจะชอบลูกโป่ง หาไปทำให้อลังการ
เราต้องใหญ่อย่าให้แพ้บ้านติดไฟอย่างกะผู้ว่ากฟผ.😎😎

- ไดอารี่เล่มงาม ก็อยากได้มาตั้งนานแล้ว แต่แค่ที่มีอยู่ก็ไม่ไหวจะเขียน
ความคิดตอนนี้ ไม่มีเรื่องใดที่มีค่าควรพอจะบรรจงใส่ลงไป
สงสารมัน ถ้ามันต้องมาอยู่กับมือที่ไร้ความมหัศจรรย์หรรษา
นางเป็นสิ่งของมีราคาแสนแพง สิ่งที่คู่ควรกับนาง
ควรจะเป็นเรื่องราวที่พลิกชีวิต พลิกฟ้า พลิกแผ่นดิน
ไม่ใช่บ่นห่านไรไม่รู้วันๆ บ่นเอาโล่เกียรติยศ

- ผลงานไม่ค่อยมีหรอก มีแต่งานเทคคอร์สพัฒนาทักษะ ยังเศร้าอยู่ต่อเนื่องนะ ตุลาอาดูรจริงๆ ..อ่อมีสิยายลืมได้ไง
ยายถือศีลได้ตามสัญญาจนครบ ๓๖๕ วัน ใช้เวลานานเอาเรื่องเลย
ได้เรียนรู้มากมายหลายสิ่ง อย่าลืมไปทำต่อนะ พี่ขอปีหน้า สิ่งนี้จะเป็นงานชิ้นโบว์แดงของปีหน้าเลย

กายสังขารก็น่ารักมาก ฝึกมันได้ไม่กี่เดือน ทุกวันนี้เมื่อไรงดออกกำลังกาย
จะอยู่ไม่ได้ หงุดหงิด ทำต่อไป หลังต้องอ่อนมากกว่านี้
ปีหน้าถ้าเป็นไปได้ ฉีกขาร้อยแปดสิบองศาให้พี่ด้วยนะ นังยายนะ

ปีนี้คัดลายมือน้อยมาก.. ปีหน้าขอเพิ่มด้วยนะ

แล้วก็คอร์สที่ซื้อๆ มาน่ะ ช่วยทำความเข้าใจให้เต็มที่ด้วย

อ่านหนังสือที่มีให้จบบ้างเถอะ

ปีหน้าหาเวลาไปเรียนไฟฟ้า มันต้องต่อยอดให้สำเร็จ เรื่องนี้สำคัญ

.........................................

ภาระที่มี..ก็แค่เต็มที่ต่อสิ่งตรงหน้า
เรามีหน้าที่ทำก็ทำไป
ผลลัพธ์ที่จะได้มานั้น ..หาใช่หน้าที่ของเราไม่
ที่จะต้องไปวุ่นวายใจคำนึงถึง

ไม่ต้องคิดอันใดเลย
จำไว้สิยาย...
ไม่รู้หรอก ว่าต้องทำไปทำไม
เรารู้แต่ว่า.. ถ้าเราไม่ทำ หรือทำได้ไม่ดีพอ ทำไม่เต็มที่
เมื่อถึงเวลาตาย เราคงจะเสียดายชีวิต
เกิดมาใช้ชีวิตทั้งที เสียชาติเกิด
หาได้มีประโยชน์อันใดต่อแผ่นดินที่อยู่อาศัยบ้างเลย

ใช้สติปัญญาเท่าที่มีให้ดีที่สุด
รักษาความดีของตนเอง
รักษาคนดีให้มีกำลังใจในการทำงาน
และหมั่นสร้างคนดีเพื่อความเป็นปึกแผ่นในภายภาคหน้า

เท่านี้เอง..หน้าที่ของยาย
ทำให้ดี..ส่วนอะไรจะเกิดขึ้น

ช่างมัน.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 ธันวาคม 2561 เวลา:4:10:20 น.  

 
วันนี้ได้รู้ทฤษฎีเกี่ยวกับความคิด ผู้คิด มาใหม่..
มันพอจะอธิบายความสับสน ความไม่สามัคคีกันระหว่างตัวกับใจได้บ้าง

มันทำให้เรารู้ว่า เราปกติเว้ยยย ที่จะขัดใจตัวเองตลอดเวลา
คือตัวตนมันไม่ได้มีจริงไง ความคิด มันก็ไม่มีอยู่จริง ๆ
แต่แม่ง กว่ากรูจะเข้าใจพวกเมิงได้ กุจะกลายเป็นคนบ้าไปแล้ว

ส่วนหนึ่งมันคงเป็นเพราะ การเป็นคนสองบุคลิก
เวลาร้าย มันก็ร้ายเอาเรื่องเอาเป็นเอาตาย
แต่พอเห็นเขาถูกกระทำ เสือกรับตัวเองไม่ได้

เวลาจะตอบโต้ใครทีนี่ กุต้องรอจนสุดทนแล้ว
สวนกลับทีกุเอามันตาย เพื่อจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง

มันเป็นปกติสินะ มันคือจิตใต้สำนึก กับกระบวนการทำงานของสมองที่สั่งสมออกมาจากประสบการณ์ เหล่านี้ล้วนไม่ใช่ของจริง
มันเปราะบางจะตายไป ..

ทุกความรู้สึก ความนึกคิด ทุกอารมณ์ ล้วนเกิดขึ้นจากสิ่งเร้าเป็นตัวแปรของกระบวนการทางความคิดทั้งนั้น

ก็ดีแล้ว .. ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอารมณ์อะไร
แต่มันโคตรจะทำให้หงุดหงิดงุ่นง่านใจเอาเรื่องเลยทีเดียว
เราเคยจัดการตัวเองได้ดีกว่านี้
แม่งหายใจไม่ทั่วท้อง ติด ๆ ขัด ๆ ส้น ๆ หาย ๆ
เหมือนจะมีน้ำโมโห แต่ก็ไม่ใช่
หมดคำใช้ .. ไม่รู้มันเรียกว่าอะไร

ภาวะสูญญากาศ..

ถึงไม่รู้ว่ามันเรียกสภาวะนี้ว่าอะไร
แต่พี่เชื่อว่า มันจะอยู่ได้ไม่ได้
เมื่อเราเข้าถึง เข้าใจ แล้วเดี๋ยวมันจะหายไปเอง
ไม่มีสิ่งใดจะอยู่กับเราได้ตลอดไป..

ไม่เติม ไม่ปรุง ไม่ใส่ใจจะมีอะไรอยู่กับเราได้ตลอดไป
สังขารกุเนี่ย
บางทีเมิงก็เยอะเกินไปนะ
กุงงไปหมดแล้ว นี่ตกลงกุต้อง่ตามดูตัว
หรือ ตามดูใจก่อน
พ่องเมิงเป็นผู้ว่าการรถไฟเหรอ ถึงได้มีหลายกระบวนท่า
อิห่านจิกฉิกไห

- ถ้าลมหายใจไม่ดี ไปนั่งหายใจเลยยาย สักหนึ่งชั่วโมว
- ถ้ากายสังขารไม่ดี ไปฝึกโยคะนะ ขอท่านักรบทั้งหนึ่งและสอง
แล้วก็สุนัขเหยียด วันนี้ขอแค่นี้ อย่าลืมยืดเส้นด้วย
- เรื่องสมองช่างแม่งมัน อยู่โง่ ๆ ก็ดีแล้ว
ไม่ต้องไปหาสาเหตุ ไม่ต้องไปหาเหตุผล
ไม่ต้องไปคิดเรื่องก่อนหน้านี้
ไม่ต้องคิดเรื่องที่ยังมาไม่ถึง
เอาแค่คืนนี้ก็พอ..

ความคิดของเมื่อวาน วันนี้พยายามไปหาแล้ว
ยังไม่ได้ พรุ่งนี้ว่ากันใหม่
ที่จริงเกือบได้แล้ว แต่มันแพงเกินไป และไม่สวยด้วย

ความคิดของวันนี้ ก็ให้มันจบลงที่ตรงนี้
อย่าเอาไปคิดต่อ อย่าเอาไปปรุงต่อ
ส่วนความคิดของวันพรุ่งนี้ .. ช่างมัน.

เดี๋ยวเวลาผ่านไป ..เราก็ลืมแล้ว.
.........................................

ไปจัดกระเป๋าด้วยนะ
ยายต้องคิดได้แล้วว่าจะแบกอะไรไปบ้าง
อะไรที่ไม่จำเป็นตัดออก..
ตัดสินใจได้แล้ว จะเลือกรองเท้าคู่ไหน
ตัดสินใจเลือกผ้าคลุม พี่ขอผืนเดียว อย่าพกเยอะ

เมื่อวานไม่ได้อ่านหนังสือเลย
มีท่าว่าไม่น่าจะอ่านได้จบด้วยนะ.

พรุ่งนี้ตื่นเร็ว ๆ เอากระถางมาเปลี่ยนให้ต้นไม้ด้วย
สงสารพวกนาง อุตส่าห์ขอนางมาเลี้ยงดู
ต้องดูแลนางดีดีหน่อยซี

วันนี้พี่ได้รู้อีกอย่างหนึ่งว่า นอกจากจะมีภาษาอังกฤษสำเนียงไทยแล้ว ยังจะมีภาษาไทยสำเนียงอังกฤษด้วยนะ
ลูกค้าหนุ่มฝรั่งนางพูดให้ได้ยิน ฮาจริง ๆ
ความที่นางอยากพูดไทยได้.. เป็นความสุขอย่างหนึ่งรู้ป่ะ

ภาพความสุขอีกอย่างหนึ่งก็คือ ..
ตอนเย็นเห็นครอบครัวของณเดชญาญ่าเขามาหากัน
น่ารักน่าเอ็นดู เขาเลิกทะเลาะเบาะแว้งและกลับมาชว่ยกันดูแล
ลูกอย่างสันติสุขแล้วจริง ๆ ด้วยอ่ะยาย
แม่เข้าใจลูก
ลูกเข้าใจแม่
แม่กับพ่อเข้าใจกัน
แค่นี้เด็กน้อยทั้งสองคนก็แฮปปี้แล้ว
มันเป็นอะไรที่โคตรมีความสุขอ่ะ

นี่ใช่ไหม? ที่เขาเรียกว่า
ไม่ต้องรู้ว่าเราเป็นใคร
แค่รู้ว่า เราทำอะไรก็พอ..

สำหรับเรื่องนี้ ต้องบอกว่า..
ไม่ต้องรู้ว่าเราทำอะไร
แค่รู้ว่า..มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไป
และใครได้ประโยชน์ก็พอ

อยากจะยิ้มกว่างให้โลกใบใหญ่

^_______________________________^

กว้างพอรึยัง??

รักยาย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 ธันวาคม 2561 เวลา:21:27:27 น.  

 
เมื่อคืน..มันมีความคิด
เราจะเข้าไปเตือนไปเตี๊ยมเด็กหนุ่มลูก ๆ เขาก่อนดีไหม?

มาคิดดูอีกที อะไรที่มันควรไม่รู้ ก็ปล่อยให้มันไม่รู้ต่อไปอย่างนั้น
ดีแล้ว ..อย่าไปทำให้ผึ้งแตกรังเลย
เดี๋ยวจะอยู่กันไม่เป็นสุข
คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ
คนที่พร้อมจะไม่เข้าใจ มันก็ไม่มีทางเข้าใจอยู่อย่างนั้น
คนคิดร้าย คิดอคติมันก็ยังคงคิดแบบนั้น เราไปเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอก

ทำอย่างไร ย่อมได้อย่างนั้น
คนเราหนีการกระทำของตัวเองไม่พ้นอยู่ดี

อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด ถึงเตือนไป ถ้าเขาไม่เชื่อ
เขาไม่ฟัง นอกจากจะไม่มีประโยชน์แล้ว
มันอาจจะนำปัญหามาให้เมิงปวดหัวก็ได้นะนังยาย..

ไม่เป็นไรหรอก
ถ้าจะต้องทำอะไรคนเดียว ตลอดชีวิต
กุทำได้ กุไม่แคร์
เราทำแค่สุดกำลัง
สำเหนียกไว้สิ
อย่าทำอะไรเกินตัวมากไปนัก
เราแบกโลกของทุกคนไว้ไม่ได้หรอก

อย่าเสียเวลากับเรื่องไม่มีประโยชน์นาน
วันนี้ไม่ดีเลย..ทำได้ไม่ดี
กินมากเกินไป นอนมากเกินไป
ทำงานมากเกินไป
ใจไม่นิ่งพอ ใจไม่ดี
มันถูกขัดใจ มันดูออกจะงอแงไปหน่อยนะ

เกลียดมัน ..เวลามันงัดกำลังภายในกับสมอง
กุสั่งอย่าง มันจ้องแต่จะทำอีกอย่าง

แต่ไม่เป็นไร กุชินกับมันสองตัวแล้ว

มันเป็นอย่างนี้ของมันสม่ำเสมอ
เอาไว้กุทนไม่ได้เมื่อไร
กุจะแผ่รังสีอำมหิตใส่อิคนที่ทำให้กุงุ่นง่านรำคาญใจทีหลังเอง

ลมหายใจไม่ดี หลายวันแล้ว
วันนี้มีปวดท้อง กรดในกระเพาะมากเกินไปไหม
หายใจขาดช่วง
เยอะนะ สังขารเดี๋ยวนี้
จะงอแงหาพ่องเมิงเหรอ?

คือเคยนอนก่อนเที่ยงคืน ..พอได้เวลานะ
มันปั่นป่วน มันประท้วง เยอะ ๆ มากเกินไปแล้วน้าาาาา

ทะเลาะกับตัวเองได้อย่างงี้สิ ทู๊กกกกกกวัน สงสัยจะแก่!!!!

นังยายเอ๊ยยยยย..ถ้าเข้าวัยทอง เมิงจะขนาดไหนเนี่ย..

แค่ความคิด ก็ยังคิดให้ดีต่อกันไม่ได้ ทะเลาะกันอยู่ร่ำไป
นังย๊ายยย เมิงดูเอาเถอะ แล้วเมิงยังจะโหยหาความสามัคคีอีกต่อไปไหม? มันแทบจะไม่มีความน่าจะเป็นเลย
ในตัวคนเดียว ยังไม่มีความสงบ
ในบ้านหลังหนึ่ง ยังไม่มีความสามัคคีที่เป็นไปในทิศทางที่ดีงาม
แล้วเมิงจะโหยหาอะไรกับคนทั้งแผ่นดิน

กุอยากจะขำให้ลั่นทั้งสามโลก ..มันง่ายนักเหรอ?

เมิงดูถูกตัวเอง ก็อย่ามายัดเยียดความคิดแบบนั้นให้กุ
กุจะเชื่อว่าทำได้ ใครจะทำไม
กุเชื่อของกุอย่างนี้ ใครคิดว่าไม่ได้ เรื่องของมัน
แต่กุจะคิด แล้วก็จะทำให้มันเกิดขึ้นจนได้ ..

เชอะ..คอยดูสิ

.........................................

- จัดการตั๋วเรียบร้อยแล้ว
- เหลือนัดเคลียร์สัญญาพรุ่งนี้
- ร้องเท้าขอสองคู่นะ เผื่อต้องลุยน้ำ ขอละกันตัดใจไม่ลง
- พยายามส่งรูปไปสอบแล้ว รอศึกษาข้อมูลอีกนิด
- ต้องเคลียร์ไฟล์จากเมมโมรี่
- ต้องคิดคอนเทนส์ที่ต้องการแหวกแนวออกไป
- ปรับปรุงบ้านที่ปิดให้เป็นบ้านเปิดสาธารณะ
- ควบคุมความคิดให้ชัดเจนขึ้นอีกนิดนะยาย
- เพ่งลงไปในใจ ถ้าขัดใจแล้วไม่ดี ก็ปล่อย ๆ มันไปก่อน
ตามดูมัน แต่อย่าไปตามใจ อยากทำอะไร เรื่องของเมิง
เดี๋ยวคอยสมน้ำหน้ามันทีหลัง กุชอบด่าตัวเองเพลิดเพลินดี

5555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555

เป็นคนบ้าบ้างก็ได้ .. กุชอบ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 ธันวาคม 2561 เวลา:23:10:37 น.  

 
รู้สึกไม่ดี.. กินมากเกินไปอีกแล้ว

ที่จริงก็ไม่ได้กินอะไรมากมายขนาดนั้น
แค่มันไม่ยอมถ่ายออกมาบ้าง
เข้าไปอัดแน่นอยู่ เหนื่อยไปอี๊ก

วันนี้แพ้ตัวเองยับ ..ตามใจไปซะทุกเรื่อง
มันก็เป็นอารมณ์ดีดี ดีที่ไม่ต้องถูกขัดใจตัวเอง
แค่ตามใจตัวเองบ้าง ก็ไม่เป็นไรหรอก
แค่เมิงเดินช้าลงอีกจังหวะ

เมื่อคืนเกือบสว่างแล้ว มันทำความเข้าใจและมีข้อตกลงว่า
เราจะตามใจต้องการหนึ่งวัน
และเราจะทำตามความต้องการของสมองหนึ่งวัน
สลับกันไป
ตามใจ กับ ตามสมอง ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ
แพ้ตัวเองบ้าง เอาชนะตัวเองบ้าง เป็นอรรถรสของชีวิต
ตลกที่พอมันตกลงกันได้
ดูชีวิตจะค้นพบความสมดุลขึ้นในทันที

555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555

บรรทัดแรกหัวเราะให้สมอง
บรรทัดสองหัวเราะให้หัวใจ
555555555555555555555555555555555555

เต็มที่เล้ย..ชีวิตเป็นของเราใช้ซะ
เมิงตกลงกันให้ดี
ต่อไปนี้อย่าละเมิดกัน
อย่าล้ำเส้นกันล่ะ

วันนี้เมิงกินตามใจ
พรุ่งนี้อดไปเถอะ ..แล้วรีบไปปิดเคสให้พี่ด้วย
ปล่อยไว้นานแล้ว เดี๋ยวจะเสียหายหลายแสน

.....................................

วันนี้ตอนอาบน้ำ เพิ่งเห็นว่า ที่ตัวมีบาดแผลเป็นทางยาว
ประเด็นคือ กุไม่โดนอะไรมาเมื่อไรฟร่ะ
แผลขนาดนี้ ชั้นผิวหนังเกือบขาดถึงชั้นที่สอง
ถึงกับเลือดไหลซิบ ๆ ทำไมไม่รู้สึก
นึกไม่ออกว่าไปโดนอะไรมา

งงตัวเอง...
ไม่รู้ตัวจริง ๆ
ทำไมเป็นแบบนี้
ระยะหลัง ๆ มานี่ ประมาทหลายครั้งแล้ว
เฉียดตายเลยนะนังยาย..

แล้วตำแหน่งที่โดนคือสำคัญด้วยอ่ะ
ถ้าเจอแรง ๆ อาจถูกตัดขั้วหัวใจ บ้ารึเปล่า

คิดถึงนั่งร้านแทงหน้าอกตอนนั้น
ถ้าเบรกไม่ทัน คือทะลุคาอก

หวาดเสียว
โดนรถเฉียด
ถูกมัดตราสังข์
เดินชนนั่งร้านไม้ไผ่
บาดแผลกลางตัว

มีอยู่อย่างที่ยังไม่เคยเจอ
โดนกระสุน
อย่าถึงขนาดนั้นเลยเหอะ
เยอะไปแระ
คิดอะไรแต่ละอย่าง

55555555555555555555555555555555

ช่วงนี้ของทุก ๆ ปี
จะต้องนั่งทบทวนสิ่งที่ผ่านมา
ปีนี้บอกเลย
ไม่อยากคิด ไม่อยากทบทวน
ความรู้สึก เวลามันขึ้น ก็ขึ้นสุด
เวลามันลง มันก็ลงสุด
เป็นปีที่เรายังซึมลึกไม่หายดี

ข้ามไปก่อนละกัน.

ทำสมาธิเยอะ ๆ นะช่วงนี้
ปฏิบัติให้มากเท่ามากได้

อีกไม่กี่วันก็จะได้เวลาแล้ว
เสร็จสิ้นซะที..ภารกิจอันยาวนาน.

รักษาเวลาให้ดีนะยาย
รักษาความดีไว้ให้ได้

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 ธันวาคม 2561 เวลา:21:34:18 น.  

 
ป่วยก่อนเดินทาง...
ให้มันได้อย่างงี้สิ่.. นั่งสั่นเป็นเจ้าเข้าเชียว

ไม่รู้จะต้องพูดว่ายังไง
ไม่รู้จะต้องคิดว่ายังไง

วันนี้สองปีที่แล้ว ทำเอาเราทั้งบ้านถึงกับช็อก
เป็นอีกวันที่ทำให้ต้องทบทวนว่า
ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน..

แต่ละครั้งที่ป่วย..มันคือการผ่อนโทษจากหนักเป็นเบา
รู้เลยว่า ..นี่เป็นความโปรดปรานสถานเบาที่สุดแล้ว

น้องนำเรื่องน่าปวดหัวมาให้ช่วยคิด
ก็น่าปวดหัวจริง ๆ ที่บอกว่าน่าปวดหัวเพราะมันเรื่องชาวบ้านทั้งนั้น เป็นเรื่องน่าละอายของชาวบ้าน
เราจะแก้ไขอย่างไรได้ ถ้าเขาไม่เดินเข้ามาขอความช่วยเหลือ

น่าหนักใจ ..จะปล่อยผ่านไปได้อย่างไร
มิน่าละ เมื่อวานตอนเย็นถึงฝันเห็นครอบครัวของณเดชญาญ่ามาขอบคุณใหญ่โต

ที่แปลกคือ ทำไมถึงต้องเห็นขุนเดชมาหาในความฝัน
เป็นเข้าใจ..ถ้าเขาเป็นพ่อเดช แล้ว ฉันเป็นอะไร
ดีนะ ที่เห็นแม่มายับยั้งความฝันซะก่อน มิเช่นนั้นแล้ว
จะไปตื่นที่ไหน นี่ไม่มีสิทธิ์ล่วงรู้ได้เลย

น่าหวาดกลัวชะมัด...ไปหาอะไรกินดีกว่า
เดินทางไป กินยาไป ชีวิตดี๊ดีล่ะ
นังย๊ายยยย

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 ธันวาคม 2561 เวลา:5:20:24 น.  

 
กลัวใจตัวเอง... พอเราบังคับมันเมื่อตื่นได้ดี
มันก็มักจะไปเล่นงานเราในความฝัน

เหมือนจริงเหมือนจัง..เหมือนจนน่ากลัว
ในชีวิตจริงทำได้ทุกอย่าง จัดการได้ทุกสิ่ง
แต่ในความฝัน เราหนีอะไรไม่ได้เลย

มันคืออะไร??

พยายามบอกตัวเองว่า มันก็แค่ฝันไหม?
พี่ฝันเรื่องเดิมติดต่อกันมาสิบปี
เพิ่งจะฝันจบเรื่องเมื่อไม่นานนี่เอง

เพิ่งเริ่มจะมีความสบายใจจริงๆ
แบบไม่มีพันธะใดๆ
ไหงมาเป็นแบบนี้ได้ฟร่ะ
หนักกว่าทุกครั้งเพราะความรู้มากเกินไป ใกล้กันเกินไป
แทบจะไม่มีช่องว่างให้หายใจวางใจ

ขุนเดช..พ่อขุนเดช
คำเรียกที่ดูรู้จักกันนานแสนนาน..
เป็นอย่างไรบ้าง?
กุอยากจะเป็นบ้าตายให้รู้แล้วรู้แรด
เบื่ออารมณ์แบบนี้
แล้วมันก็มักจะเป็นเช่นนี้เสมอ เวลาที่ไม่สบาย

วันนี้เลยต้องฝืน..
ตบมันลงไป..อย่าไปยอมเผลอคิด ปรุงแต่ง
ตามภาพที่เห็น
มันแค่ผ่านเข้ามาและอีกไม่นาน มันก็จะผ่านไปในไม่ช้าแน่นอน

เราจะอยู่กับปัจจุบัน
ไม่มีทั้งขุนเดชขุนไกรอะไรทั้งนั่น
เด็กบ้าเอ๊ย...
เผลอปล่อยเข้ามาในโสตประสาทตั้งแต่เมื่อไร

เหนื่อยกับใจ..บอกอะไรไม่เคยฟัง.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 ธันวาคม 2561 เวลา:10:04:41 น.  

 
ใจคอไม่ดีเลย..พรุ่งนี้ก็เดินทางแล้ว

มันรู้สึกเหมือนผูกพันกันมานาน
ดูแลกันมานาน .. แล้ววันหนึ่งต้องจากกันไป
อีกไม่รู้เมื่อไร จะได้กลับไปที่นั่นอีก.. ไม่รู้เลย

ถามว่าอยากไปไหม?

มันไม่รู้ว่าจะต้องไปทำอะไรที่ตรงนั้น
แค่เริ่มต้นไป ก็มีความทุลักทุเล
เป็นทริปที่ลำบาก เป็นค่ายที่ลำบากที่สุด
ทำงานหนัก ไปทำงานจับกัง ใช้แรงงาน
หอบของไปก็มากมาย สำหรับเด็ก ๆ
แต่ถือว่าคุ้มมาก กับ ชีวิตที่โคตรจะเปลี่ยน
ความรู้สึกที่เปลี่ยน
ตั้งแต่กลับมานะ ไม่รู้จักความเหงาอีกเลย
ทั้ง ๆ ที่ก็อยู่คนเดียว
แต่เราก็รู้สึกเสมอ ว่ามีบางสิ่งอย่างอยู่ด้วย
ยามเจอวิบากกรรมหนัก จะเอาตัวไม่รอด
พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
รู้แต่ว่า .. เอาตัวไม่รอดแน่ ๆ ถ้าไม่มีสิ่งใดคอยปกป้องเราอยู่

แรงกระชากที่ถูกรถเฉียดวันนั้น ..ไม่ได้มโนไปเองจริง ๆ
กระชากจนต้องหันหลังกลับไปมอง ว่าใคร
และพบว่า ไม่มีใครเลย นอกจากเราคนเดียว

ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมา..
แต่คุณต้องกลับไป
เราจะอยู่ร่วมกันต่อไป ตลอดไปไม่ได้
เราจะแค่ไปส่ง และเราต้องกลับมา
แค่ไปส่งเท่านั้น เข้าใจนะ

วันหนึ่ง ถ้าฉันมีกำลังมากพอ
มีความสามารถมากพอ
มีอำนาจสั่งการได้มากพอ
ฉันจะกลับไปทำในสิ่งที่คิดไว้ว่าจะทำให้
แต่ไม่ใช่เวลาอันใกล้นี้แน่นอน

ณ จุด ๆ นี้ที่พากันผ่านพ้นมา
ฉันทำเต็มที่ที่สุดแล้ว..

......................................

พอแล้ว...คุณเหนื่อยมามากพอแล้ว
ความอิ่มใจล่าสุดที่รับรู้ได้ ยกให้..

อย่าทำให้ฉันใจไม่ดี
ถึงเวลาไป ..ก็ต้องไป
เราจะระลึกถึงคุณและสถานที่แห่งนั้นเสมอ

..........................................

เปื่อยทั้งคู่ ทั้งพี่และเพื่อน
แต่พี่เชื่อเสมอว่า ถ้าเราตั้งใจจริง ๆ แล้ว
ไม่มีอะไรจะหยุดความตั้งใจของเราได้
ความเจ็บป่วยก็แค่มารผจญที่ต้องเอาชนะ

เพื่อนเป็นคนที่ไปเริ่มต้นมาด้วยกัน..
ก็เลยต้องไปจบเรื่องนี้ด้วยกัน..

ทำบุญทีไร ได้เจอนางทุกที
กัลยาณมิตรที่มาพบกันเพื่อพากันทำบุญโดยแท้

...................................

เข้าใจแล้ว..ว่าทำไมถึงหายใจไม่ดี
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
เป็นแบบนี้ ..ไม่ดีเลยนะ

ไม่เอาซี..

พอเลยยาย..อย่าคิดเยอะ
ความคิดแค่มายา ไม่มีอะไรเป็นของจริง
ความยำเกรงต่างหากที่ต้องคำนึงถึง
ยายอย่าลืม
ยายเป็นใคร
ยายจะไปทำอะไร
ยายทำเพื่ออะไร

เส้นขอบเขตของยายมีแค่ไหน..
อย่าล้ำเส้นของตัวเอง จนเลยเถิดเป็นความเคยชิน
เพราะนั่นคือสิ่งที่อันตรายที่สุด..

เดินทางโดยสวัสดิภาพนะยาย
พี่ขอให้เจอพี่ตะวันที่น่ารักในทุก ๆ วัน
พี่ขอให้เจอแต่คนจิตใจดีงาม
พี่ขอให้ความดีที่ยายทำคุ้มครองรักษายายและเพื่อน
ให้แคล้วคลาดจากทุกภยันตรายทั้งปวง

ขอเส้นทางสวยงามและไม่ยากเย็นจนเกินไปด้วยนะ
พอแล้ว...จะขออะไรมากมาย โลภนะเมิง

แค่ตะวันน่ารักนี่ก็ไม่รู้จะได้สักวันรึเปล่า
5555555555555555555555555555555555

ยังไงก็รัก ..โว๊ะ โอ๊ะ ลืมไป
ขออีกอย่าง เขียนจดหมายกลับบ้านด้วยนะ
แล้วก็พกแสตมป์ไปติดโปสการ์ดด้วยนะ
อันนี้สนองนี๊ดดดดส์มาก ๆ หน่อย.

^_____________________^


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 ธันวาคม 2561 เวลา:21:50:25 น.  

 
สับสนรุนแรงนะ...
สิ่งที่เธอขอ มันมากไป
มันเป็นความอัปยศที่สุดในชีวิตฉัน
ถ้าฉันตายลงไประหว่างนี้
คิดไม่ออกเลย ว่าจะเป็นยังไง..

แต่ไม่เป็นไรหรอก..เราอภัยให้ได้เสมอ
กับทุกคนทุกสิ่ง
ถ้าไม่เคยมีกรรมต่อกันมา
อะไรๆ ก็จะคงไม่อีรุงตุงนังเช่นทุกวันนี้

ฉันก็แค่รู้สึกเสียชาติเกิด
เกิดมานอกคอกตลอด
มันอยากอยู่ในคอกในกรอบบ้าง
กรุณาให้เกียรติในชาติกำเนิดนี้ด้วย

ถึงมันออกจะดูยุ่งเหยิงเยอะแยะรุงรัง
แต่ฉันภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นแบบนี้ บนแผ่นดินแห่งนี้
ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจสภาพแวดล้อมแต่ก็ยังมีความพยายามที่จะทำความเข้าใจ
อย่าบีบบังคับให้ฉันต้องทางเดิน..
เราได้เลือกมาแล้ว..ตั้งแต่ก่อนมาเกิดด้วยซ้ำ

ถึงพี่จะไม่รู้หรอกว่าเกิดมาเพื่อจะทำอะไร
แต่พี่มั่นใจในพระเจ้าอย่างหนึ่งว่า
พระองค์ไม่ได้ส่งเรามาผิดที่และผิดเพศแน่นอน

อึ้งกับสิ่งที่รู้เมื่อวาน..
แรงปะทะรุนแรงมาก

เดินทางทริปนี้ทรมานกายสังขารเหลือเกิน..
ฉันเข้าใจเธอแล้วว่าการห่างไกลบ้านเป็นเช่นไร

ขอบคุณอีกครั้ง..



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 ธันวาคม 2561 เวลา:1:23:55 น.  

 
คิดถึงเป็นบ้า...
สามคืนที่นอนในเมืองลาวฝันเห็นบ้านทุกวันเลย..

ขอบใจหลาย..ต้องการสิ่งใด ก็ได้ในสิ่งนั้น
มีดวงตะวันน่ารัก ๆ ให้เก็บทุกวัน
กระทั่งวันนี้ ออกจากบ้านกองลอโฮมสเตย์ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
ระหว่างทางก็เก็บพี่ตะวันไม่ได้
ตอนเย็นก็ไม่มีตะวันน่ารักๆให้เก็บ
แต่พี่จันทร์จ้าก็ยังมาทำหน้าที่แทน
ภาพสวยงามมีให้เก็บไว้ในความทรงจำทุกห้วงเวลา
ทุกห้วงอารมณ์ ผู้คนก็น่ารักเสียส่วนมาก
มีแต่คนจิตใจดีคอยแนะนำคอยนำทางคอยให้ความช่วยเหลือ
มีกัลยาณมิตรให้ผูกสัมพันธ์พร้อมที่จะไปมาหาสู่ไปยังบ้านพี่เมืองน้อง
มีอาหารอร่อยปลาร้าแซ่บคัก ๆ คนไม่กินปลาร้ายังจ้วงไม่เหลือ
มีน้ำให้เล่น มีถ้ำให้ไปดู มีเด็กน้อย
ที่สำคัญได้กลับไปโรงเรียนที่เคยไปสร้าง
แล้วพี่ก็ปฏิบัติภาระกิจลุล่วงไปได้อย่างสมบูรณ์

ที่นั่น บ้านโพนสัน วัดพระบาดโพนสัน
ได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์ไปเกือบเรียบร้อยหมดสิ้นแล้วในทุกสิ่ง
ยังแอบคิดเลยว่า ..มาถึงแล้ว พี่จะไปช่วยเขาได้อย่างไร

พอไปเห็นสถานที่จริง ..ปิติยินดีกับการได้รับการบูรณะฯ

ทุกสิ่งเปลี่ยนไปมากมาย...

เหมือนยกภูเขาลูกใหญ่ออกจากอก

....................................................

เสร็จกิจแล้ว...ยังมีโบนัส สำหรับการเดินทางนี้
ทุกอย่างดูจะลงตัว..

ขำขำ เกือบกลับบ้านไม่ได้
ใช้เงินจนหมดกระเป๋า
เอาตัวรอดได้เพราะมีเงินที่เตรียมไปทำบุญโดยแท้

แบบนี้เอง..ที่เขาเรียกว่า
..เดชะบุญ ทำบุญมาดี...



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 ธันวาคม 2561 เวลา:20:13:05 น.  

 
เกือบจะได้กลับมามีฉายาว่า "เดชไอ้ด้วน" แล้วไหม?

สี่วันสามคืนในเมืองลาว และสองคืนในไทย
สิริรวมเวลาทั้งสิ้นห้าวัน..
เส้นทางที่เดินมีหลากหลาย
ตั้งแต่นั่งวินมอร์ไซด์ไปขึ้นรถไฟฟ้าที่แอร์พอตลิงก์
ไปลงแล้วมุดลงใต้ดินที่มักกะสัน สถานีเพชรบุรี
ไปโผล่ขึ้นรถไฟที่ขบวนยี่สิบห้ามุ่งหน้าจังหวัดหนองคาย
เวลานั้นยังคิดไม่ออกเลยว่า ..จะข้ามไปฝั่งลาวที่ด่านเขตแดนไหน

เพิ่งจะตัดสินใจได้ตอนที่เขาบอกว่า รถไฟขบวนข้ามไปฝั่งลาว
ออกอีกทีบ่ายสอง ป๊าดดดด ช้าปานนั้น โกยเถอะโยม
พี่ไม่ชอบเสียเวลาในการรอคอย..

แวะหาอะไรกินแล้วเปลี่ยนจังหวัด เลือกข้ามไปเมืองปากซัน
เพราะที่นั่นใกล้บอลิคำไซที่สุดแล้ว..

เขาอยู่ที่นั่น แขวงบอลิคำไซ.. จะไปไหนก็ได้ แต่ต้องไปแวะที่
บอลิคำไซก่อน ..

ระหว่างนั่งรถไปจังหวัดบึงกาฬ เพื่อนสาวกัลยาณมิตร..
ก็พยายามหาข้อมูลที่พัก..
ส่งให้พี่ตัดสินใจอยู่หลายที่ พี่บอกว่า มีอันหนึ่งที่ดูป่า ๆ ไม้ ๆ
หน่อย สนใจอันนั้น แต่ประเด็นคือ คืนนี้ไม่ว่าง เต็ม
ถ้าจะว่าง ว่างคืนพรุ่งนี้ ในข้อมูลเขียนว่า
อยู่แขวงบอลิคำไซ และด้วยความมั่นหน้าของนังยาย
มันใจไร้สติ คือไปคิดว่า แขวงคงเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ
เดินไปก็ถึงมั้ง โบกรถเอาก็ได้มั้ง เหมือนตำบลไง๊
5555555555555555555555555555555555555555

อิห่านจิก..ใครสั่งใครสอน อย่าไปบอกเขานะว่า
เรียนที่ไหนมาเดี๋ยวเขาด่ายันครู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

คุณ ๆ เจ้าคะ..โปรดฟังทางนี้
ถ้าใครจะไปเมืองลาว กรุณาสำเหนียกไว้หนัด ๆ เลยว่า
แขวงแปลว่าจังหวัดเจ้าค่ะ
บ่ได้แปลว่าตำบล

จะได้ไม่มั่นหน้าจองที่พักผิด..ชิวิตเปลี่ยนอย่างนังยายและสหาย.

และในความที่ชีวิตเปลี่ยนนี้..มันก็จะมีเรื่องราวมากมายได้อีก
ให้ต้องผจญ..ใช้ความคิดตลอดเวลา..

เอาจริง ๆ นะ เราไม่รู้อะไรเลย
แต่ละที่ที่ไปก็มีแต่คนคอยสนับสนุนการเดินทาง
คอยเอาใจช่วย คอยบอกทาง
ในความเป็นจริง ..ทุก ๆ ที่จะมีคนดีและคนจ้องจะเอาเปรียบ
คนที่คอยขูดรีด คนฉวยโอกาสเรียกค่าบริการแพง ๆ
ผู้คนหลากหลายปะปนกันไป..เราแค่โชคดีมาก
ที่ได้พบเจอแต่ผู้คนน่ารักและจิตใจดีงาม..

เป็นของแปลกตาของหมู่บ้าน ..นาน ๆ ครั้งจะมีผู้สาวไทยหลงเข้าไปสักที ที่มีส่วนใหญ่เป็นฝรั่งแถบยุโรป เดินแบกเป้แบ๊คแพ็คบ้างเดิน บ้างขี่มอร์เตอร์ไซด์ที่เช่ามาจากท่าแขก
ส่วนใหญ่คนในหมู่บ้านที่เราหลุดหลงเข้าไปนั้น จะข้ามจากฝั่งไทย
มายังเมืองท่าแขกแขวงคำม่วน แต่พี่ข้ามไปฝั่งปากซันบอลิคำไซ
และด้วยความเป็นผู้สาวชาวไทย ภาษาที่ใช้พูดกันระหว่างบ้านพี่เมืองน้องจึงไม่ต้องแปล เขาพูดเราฟังรู้เรื่อง เราพูดเขาก็ฟังรู้เรื่อง
ทุก ๆ คนที่เข้ามาพูดคุยกับเรา เมื่อรู้ว่าเรามาจากเมืองไทย
เขาก็จะเข้ามาทักทายและรายงานตัวว่าเคยมาทำงานที่เมืองไทยนี่
แยกแยะได้ไม่ยาก ถ้าเป็นชาวลาวที่เคยมาทำงานเมืองไทย
จะใช้คำภาษาไทยได้อย่างคล่องแคล่ว..ภาษาลาวเป็นภาษาตระกูลไทก็จริงอยู่ แต่สำเนียงที่แตกต่างและคำบางคำความหมายไม่เหมือนกัน ถ้าไม่เคยศึกษามาก่อน ก็จะฟังไม่เข้าใจ

เสน่ห์ของเมืองท่ามกลางธรรมชาติ มันก็อยู่ตรงนี้..

ถามว่าชอบไหม? ที่นั่นก็ชอบนะ
วิถีลงตัวน่าหลงใหล หมู่บ้านกลางหุบเขา
ิวิวสวยอากาศดีผู้คนขยันน่ารักใจเย็น
แต่ถ้าให้ไปอยู่ พี่ไม่เอา ..

เมื่อแรก..ที่เราต้องผูกมิตร
ความมีไมตรีจิตที่หยิบยื่นต่อกันนั้น
อะไร ๆ ก็ต้องดูดีน่าประทับใจไปทุกสิ่ง
เพียงข้ามคืนเดียว..อาจจะด้วยการสื่อสารที่ไม่ชัดเจน
ก็เลยไม่เข้าใจกัน

มีคนเตือนแล้วนะ..ว่าที่นี่จะมีแบบนี้ๆๆๆๆ
แต่ถ้าไม่เจอกับตัว เราก็คงไม่รู้
เดิมเลย ตกลงกับน้องว่า ค่าเดินทางกลับ
ราคาอยู่ที่คนละสองร้อยบาทไทยถ้วนไม่ต้องจ่ายอะไรแล้ว
สองคนก็แค่สี่ร้อยบาทไทยเท่านั้น
แต่พอได้จ่ายจริง เขาคิดคนละสี่ร้อยบาท
จะไม่จ่าย เราก็ทำได้..แต่ไม่อยากทำ
ถ้าจะทำเราก็ทำอย่างที่แม่ค้าแนะนำให้เดินหนีเลย
แล้วบอกว่า เราเคยมาราคานี้แหละ...

ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ ต้องจ่ายราคาเท่าไร
แต่มันคือเรื่องของความซื่อสัตย์ ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลย..
จ่ายครั้งเดียวแต่ซื้อความรู้ ซื้อประสบการณ์
ความสัจธรรมที่ว่า คนขี้โกงมันมีเหมือน ๆ กันทุก ๆ ที่

ไม่โกรธ ไม่เสียดายที่จะให้ เพราะเงินที่พี่จ่ายเพื่อทำบุญ
มากกว่านี้อีก ..มันมีความรู้สึกเสียดายแทน
อุตส่าห์พบเจอแต่สิ่งที่ดีงาม เกือบจะไร้ตำหนิอยู่แล้วเชียว
เพราะคนเห็นแก่ได้คนเดียวเอง..ทำให้ทั้งหมู่บ้านเสียชื่อเสียง
เข้าใจเลยว่า..ทำไมถึงไม่ค่อยมีคนเข้าไปทั้ง ๆ ที่มันเป็นดินแดนที่น่าหลงใหลจะตายไป
แบบนี้ไง..ที่พ่อบอกว่า ถ้าเราทำดี ไม่ใช่เราดีคนเดียวประเทศชาติก็ดีไปด้วย แต่ถ้าทำในสิ่งตรงข้ามก็เช่นกัน.
ถ้าจะมีอะไรผิดพลาด คงเป็นพี่เอง ที่รีบร้อนอยากกลับฝั่งไทย
น้องก็เชียร์อยากให้กลับรอบเจ็ดโมงที่เป็นรถสาธารณะปกติ
แต่เพราะเราอยากถึงด่านก่อนเที่ยง อยากข้ามฝั่งเร็ว ๆ
ไม่อยากเสียเวลาระหว่างเดินทางมากมาย..

รู้สึกดีนะ..ดีที่ได้เจอเหตุการณ์เช่นนี้
มันเป็นโลกธรรมแปด เป็นเรื่องปกติของโลก

มันก็จะโคตรลุ้นหน่อย ๆ ตอนจะข้ามแดนมายังฝั่งไทย
เพราะเงินที่ให้เขาไปนั้นมันเป็นเงินก้อนสุดท้าย
ที่เราต้องเอามาเช่าโรงแรมนอนอีกคืน
แถมยังต้องเป็นค่าอาหารในช่วงระหว่างรอขึ้นเครื่องกลับ.
ค้นหมดกระเป๋าแล้วยังไม่พอค่าข้ามแดน..

ไปรอดกลับมาได้เพราะนึกขึ้นได้ว่า ..เรามีเงินทำบุญ
ที่แยกเก็บอีกหนึ่งกระเป๋าเต็ม ๆ
คือเตรียมเหรียญไว้สำหรับทำบุญ ก็มากพอจะเอาตัวรอดได้
แบบนี้ไง..ที่บอกว่า เดชะบุญ ..พี่ทำบุญมาดี

ส่วนเวลาที่เหลือ ไม่ห่วงเท่าไร
เพราะแค่ข้ามมาฝั่งไทยได้
จะเอาอะไร..ก็ง่ายแล้ว
กลับบ้านเรา อยากได้อะไรก็มีทุกอย่าง
บ้านเราก็ดีอย่างนี้แหละ..
สบายดีเมืองลาว..สบายใจไทยแลนด์

รัก.

นังยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 ธันวาคม 2561 เวลา:22:25:27 น.  

 
อ่อ..ลืมเล่าเรื่องเดชไอ้ด้วน.

บ้านที่ไปนอนคืนที่สองเป็นโฮมสเตย์ในหมู่บ้าน
พี่ชอบการท่องเที่ยวและถ่ายรูปแนวนี้ สตรีท แสนด์สเขป
และวิถีชิวิตกินหรูอยู่โฮมสเตย์
ในบ้านเลขที่๑๖ เมืองนี้เขาใช้ตัวเลขไทยนะ
มีเด็กน้อยอายุหกขวบอยู่คนหนึ่ง คอยดูแลเทคแคร์เป็นอย่างดี
น้องเจ้าของบ้านที่เป็นคนขับเรือพาชมถ้ำกองลอด้วย
ให้ลูกคอยดูแล และตัวเขาก็ขับรถรับส่งไปเล่นน้ำ
ขากลับแล้ว ทุกคนขึ้นรถแต่พี่ยังนั่งไม่เรียบร้อย ประตูรถไม่ค่อยดี
พอเด็กขึ้นรถได้ ก็ปิดประตูทันที ไม่ได้ดูอะไร
มันเลยงับมือข้างขวาของพี่ที่จับคาประตูอยู่
และถ้าไม่มียางขอบประตูกันไว้ และถ้ามันเป็นเหล็กทั้งหมด
ไม่ต้องพูดต่อนะ ว่าจะรู้สึกอย่างไร..
มันก็มีเจ็บ ๆ มีเป็นรอยแต่ไม่เป็นอะไรมาก
กลับมาฟาดคีย์บอร์ดได้อย่างสบายใจ..

ป่วยไปก่อน โดนประตูงับ เจอคนเอาเปรียบ
อ่อยยยย..แต่เพื่อแลกกับภาพประทับใจในทุกสิ่งที่ได้มาก
ถือว่าคุ้มมาก...ยอม.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 ธันวาคม 2561 เวลา:22:38:34 น.  

 
สำเร็จไปอีกหนึ่งภาระกิจ...
มันรู้สึกโล่งใจราวกับยกภูเขาใหญ่ออกจากอก.

สบายใจ..แต่ยังไม่ใช่ทั้งหมด
เพราะยังมีอีกหลายสิ่งอย่างต้องทำ..
นี่แค่ของเล่น..ต่อไปนี้ล่ะ คือของจริง

กลับมานี่..ต้องมาเริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่อย่างจริงจัง
ตัดสินใจเล่าให้เพื่อนฟัง ว่าเราต้องทำอะไรบ้าง
เพื่อนก็ทำได้แค่ฟังเท่านั้น..นางไม่มีภูมิรู้อะไรเลย
และไม่สนใจที่จะใฝ่รู้อะไรทางนี้ด้วย..

เพื่อนคงสงสัยนะว่า ..แต่ละที่ที่เราเลือกเดินทาง
ล้วนมีที่มาที่ไป และมีความสำคัญ เราถึงไป
เหมือนเรารู้เยอะในข้อมูล ลึกซึ้งในวิถีการเดินทาง
พี่ตอบเพื่อนไปว่า ..พี่ก็ไม่ได้รู้ทุกเรื่อง
พี่จะอยากรู้เฉพาะเรื่องที่เราอิน เราสนใจเท่านั้น
บางเรื่อง บางสถานที่เราไม่อิน เราไม่สนใจ
เราก็ไม่เคยคิดที่จะหาข้อมูลเหมือนกัน

ต่อไปนี้..ต้องเริ่มต้นค้นคว้าศึกษาข้อมูลที่เป็นข้อเท็จจริง
อย่างจริงจังลึกซึ้งมากที่สุด
พี่จะไปเริ่มต้นที่มิวเซียมสยาม เพราะที่นั่นมีหนังสือเล่มที่พี่ต้องการ ภาวนาว่า ขอให้หนังสือยังคงมีขาย..

เราจะไปเริ่มต้นที่นั่น..เราจะไปในวันปีใหม่ที่จะมาถึงนี้แหละ
งานนี้หนักหนาสาหัสและยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตที่คิดจะทำ
มองไม่เห็นทางหรอก ว่าจะเดินไปทางไหน
มองไม่เห็นอะไรเลย ว่ามันจะสำเร็จไปได้อย่างไร
เราไม่มีต้นทุนอะไรเลย ..เพื่อจะทำให้มันสำเร็จ

พี่คิดถอดใจแล้วหลายครั้ง อยากปล่อยวาง
มันทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ หมดเรี่ยวแรงจะเดิน
ทำไมต้องจัดสรรแต่งานยาก ๆ มาให้เราทำ
เมืองที่จะไป ยังไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว
ไม่มีอะไรซัพพอตสักอย่าง..
ภาษาก็ต้องไปฝึก ความรู้ก็ต้องไปหา
ข้อมูลก็ต้องไปค้น
แม้แต่จะเริ่มต้นตรงไหน ก็ยังไม่รู้

ที่รู้ตอนนี้ ..ต้องทำใจให้นิ่งกว่านี้
ตั้งจิตภาวนาให้มั่นคงกว่านี้
กลับมารักษาความดีให้สมบูรณ์
กลับไปรักษาคนดีให้มีกำลังใจที่เข้มแข็ง
แล้วพยายามที่จะหมั่นสร้างคนดีต่อไป.

ถึงตอนนี้..ยังไม่รู้
ก็ยังเชื่อมั่นว่า "พี่จะต้องรู้แน่นอน"

ทำใจให้สงบนะยาย
อะไรที่มันไม่ใช่ทางที่จะเดิน
ปล่อยไปเถอะ..เสียเวลา.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 ธันวาคม 2561 เวลา:23:16:22 น.  

 
RIP. คุณครูสอนสังคม..
ไม่ขอเอ่ยนามครู..
แต่จะเล่าให้ฟังในสิ่งที่ครูสอน..
ได้เรียนกับครูในช่วงที่มีนโยบายให้เรียนตามความต้องการของเด็ก

ปีนั้น..พวกเราเสียงดังกันมาก..การดัดสันดานวัยรุ่นพลังงานเยอะ
ครูสั่งให้พวกเราไปวิ่งรอบสนามฟุตบอลยี่สิบรอบสนาม
ลิ้นห้อยเลยค่ะ..ขึ้นมาจ๋อยเลย..

เพื่อนบางคน..โอดโอยว่าเรียนแล้วง่วง วิชานี้ไม่อยากเรียน
ไม่อยากรู้ มีงานวิชาอื่นต้องทำ ได้สิ ครูตามใจคับ
ไม่เรียนก็ไม่สอน เข้ามาเช็คชื่อแจกหนังสือให้อ่าน แล้วเช็คชื่อออก ครูบอก สบายดี ไม่สอนก็สบายครู

ครูบอกอยากรู้อะไรให้ถาม ไม่ถามก็ไม่ตอบ ไม่บอก ไม่สอน

ได้สิ... พี่ก็ชอบ เพราะฉะนั้นช่วงนี้ พี่ก็เที่ยวบรรลัยเหมือนกัน
ครูเป็นคนแรกที่บอกพี่ว่า คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนดี ไม่จำเป็นจะต้องเคร่งครัดในหลักการของศาสนาเสมอไป คนที่รู้ในทุกเรื่องของทุกศาสนาต่างหาก ที่จะได้ชื่อว่าเป็นคนดี ตอนที่ฟังครู พี่ก็ไ่ม่ค่อยจะใคร่เข้าใจเท่าไรนัก ตอนนี้พี่ยังไม่ดีดตัวเองออกจากกรอบ ยังมีเพื่อนที่คอยดึง ๆ ไว้อยู่
ครูเป็นคนแรกที่สอนการปล่อยวาง ให้ทำใ่จในการอยู่ร่วมกันของกฎเกณฑ์ทางสังคมที่แตกต่าง
ครูเป็นคนแรกที่พาเราไปละหมาดได้ทุก ๆ สถานที่แม้กระทั่งในวัด
ยามใด..ครูถือของกินเดินผ่าน ..พอเราแซวครู ครูก็จะยกของกินที่ถือมานั้นให้กับเราเสมอ พร้อมกับพูดว่า "ไอ้พวกนี้..อีกแล้ว"

..และวันนี้ตอนเช้านี่เอง เพื่อนบอกว่า ครูเป็นลมและไม่ฟื้นอีกเลย..

เสียใจทำงานทั้งวัน..เป็นวันที่งานยุ่งมาก แล้วพี่ก็ไม่ได้ไปหาครูในที่สุด

เสียใจ..

ตายง่ายตายดายแท้ ๆ ..น่าอิจฉา อยากตายบ้างแล้ว
เมื่อไรจะหมดหน้าที่ของพี่ซะที

จบงานนี้ต่อด้วยงานนั้น เป็นเช่นนี้เรื่อยไป

รีบเร่งทำงานเข้าสิยาย..
มองไปอนาคตข้างหน้า.. ถ้ามันไม่เป็นไปอย่างที่คาดหวัง
ถ้าจะต้องอยู่ใช้ชีวิตต่อไปบนแผ่นดินนี้ ด้วยสภาพสังคมเช่นนี้
พี่บอกเลย ..พี่ไม่อยู่

กุไม่เอา
ที่แห่งนี้..คงไม่ใช่ที่ของเราอีกต่อไป
...........................................

การเป็นผู้ใหญ่เต็มคน..คนหนึ่งนี่มันยากเนอะ
เราต้องเข้มแข็งเบอร์ไหน..ถึงจะไม่ต้องหวั่นไหวกับสิ่งกระทบ
เวลาเราเจอข่าวคราวของคนดีที่ตายจากไป
บอกตรง..อยากตายบ้าง อิจฉา.

ไม่ดีเลย..ความคิดวันนี้
พี่คงเหนื่อยมากเกินไป...
ตื่นมากินกาแฟแก้วเดียวทำงานยันบ่ายสี่
ได้กินซาลาเปาหนึ่งลูก กลับมาทำงานต่อ
กว่าจะเรียบร้อย ก็ค่ำแล้ว กินสังขยาไปอีกกระทง
แล้วออกไปกินขนมจีนตอนสามทุ่ม
กลับมาทำงานต่อ..ยาย ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้มีประชุมเช้า
จะเอาแรงที่ไหนตื่นนนนนน.

รู้นะ..ว่าการทำงานของสมอง ไม่ควรจะใส่อะไรที่เป็นประจุลบ
ลงไป..แต่มันอดไม่ได้ทุกที

ไปนอนเถอะ..นังยาย
กินน้ำเยอะ ๆ แล้วไปนอน.

วันนี้มีเรื่องน่าเศร้าใจ..เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่งก็มีเรื่องน่าเศร้าใจได้อี๊ก
เชื่อพี่สิ ..ไม่มีเรื่องเศร้าใจใดจะอยู่กับเราได้นานตลอดไป
เดี๋ยวมันก็จะมีเรื่องเศร้าใจหนักกว่าเข้ามาให้ได้สัมผัส

น่ารักจริง..ชีวิตกุเนี่ย.





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 ธันวาคม 2561 เวลา:0:17:15 น.  

 
การไปประชุมที่สโมสรฯ ให้อะไรมากมาย..

บอกให้เรารู้สถานะ รู้คุณค่า รู้ตระหนัก รู้สำนึก
แปลกดี..ไปอบรมเรื่องหนึ่ง แต่สิ่งที่ได้กลายเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

คนส่วนใหญ่ในสังคมจะทำตามหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น
นอกเหนือหน้าที่ ไม่มีคำสั่ง จะไม่ทำ ไม่รู้ ไม่สนใจ
บางสิ่งอาจต้องใช้ความเชี่ยวชาญเป็นพิเศษ ตรงนั้นเข้าใจ
แต่อีกบางสิ่งการนิ่งดูดายดูจะใจดำเกินไปนะ

เมื่อคืน..มันท้อใจมากมาย เหนื่อยเพลียจนปวดหัวเลย
มีพระอาจารย์มาเทศน์ ตอนหนึ่งท่านมีปุจฉาว่า
"หากหน้าที่หรือภาระที่เราทำนั้น มันทำเพื่อพ่อเรา เพื่อคนที่เรารัก เพื่อคนในครอบครัว เราจะมัวอิดออดถามหาเหตุผลอยู่ไหม?"

เรื่องบางเรื่อง..มันถามหาเหตุผลไม่ได้นะ..ว่าเราทำไปเพื่ออะไร
แต่ถ้าหากมันเป็นสิ่งเดียวที่เราต้องการมากที่สุดในชีวิต
เท่านี้มันก็คุ้มค่าเกินพอแล้ว สำหรับคุณค่าของการเกิดมาเพื่อใช้ชีวิต ..
ตั้งแต่เกิดมา..ไม่เคยอยากได้ อยากมี หรืออยากเป็นอะไร
จะมีสิ่งเดียวที่ต้องการมากที่สุด โหยหามาตลอด
พี่ต้องการความสงบสุข ความสันติ ต้องการให้พี่น้องที่พรากจากแผ่นดินไปนานแสนนานได้กลับบ้านเสียที.

เกิดมาเพื่อจะทำอะไรไม่รู้..มันรู้แต่ว่า..ทั้งชีวิตต้องการแค่นี้.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 ธันวาคม 2561 เวลา:0:47:30 น.  

 
เหลืออีกสองวัน..ก็จะเปลี่ยนศักราช.

วันปีใหม่ สำหรับพี่ มีความหมายแค่เป็นอีกวันที่ทำให้เราได้ทบทวน
สองปีมานี้ ไม่อยากทบทวนอะไร เพราะมองย้อนกลับไป
มันเห็นแต่คราบน้ำตา

เราไม่ได้หัวเราะอย่างสุดเสียงนานเท่าไรแล้ว???

เราหัวเราะอย่างไม่มีเหตุผลได้ดังและยาวนาน ครั้งสุดท้ายเมื่อไร???

จำไม่ได้ มันนานมาก นานมากจนลืมไปแล้ว ..

ความรู้สึก ถูกกระทบรุนแรง
ความปลอดภัยในชีวิตถูกกระทบจนทุกวันนี้เราคงไว้วางใจใครไม่ได้อีก
แต่ละเรื่องที่เราเจอ
แต่ละสิ่งที่เราผ่าน
ไม่มีอะไรที่อยากจำ
ไม่จำเป็นมั้งที่จะต้องทบทวน

ถ้าจะต้องจำบ้าง ..จะมีก็แต่สัญญาที่ยังไม่ได้ทำให้เรียบร้อย
ภาระใดที่ยังทำไม่เสร็จ สัญญาใดที่ยังทำไม่เรียบร้อย
เท่านี้เอง .. สิ่งที่ต้องทบทวน

........................................

นับวันจะยิ่งฝันแปลกเข้าไปทุกทีๆๆ สินะ
ยังจะมีอะไรที่แปลกมากกว่าที่ผ่านมาอีกเหรอ???

รู้หนาว่าเกิดมาเพื่อจะมาทำอะไร แต่อย่ามาบีบบังคับกันมากเกินไป ..มันจะเป็นบ้า

ฉันมันก็แค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ คนหนึ่ง
จะให้ไปแบกรับอะไรมากมายเล่า

คนที่เขามีศักยภาพเพียงพอที่จะทำได้อย่างง่ายดาย
ทำไมไม่ไปบอกเขา ไปบอกเขาสิ บอกให้หลอนกันไปเลย
มาบอกฉัน แล้วฉันจะทำอะไรได้มากไปกว่านี้งั้นเหรอ????

"ไม่มีอะไรที่คนไทยทำไม่ได้..ถ้าตั้งใจจริง"
น้ำเสียงเยือกเย็น พูดออกจากปากของฉันในกายสังขารที่กุไม่มีทางรู้เลยว่า ตอนนั้นกายนั้นเป็นของใคร
เสื้อผ้า หน้าผม กิริยาการแสดงออก ท่วงท่าขณะเดิน
น้ำเสียงที่เปล่งออกมา ..
ไม่ได้อยากจำเลยนะ รายละเอียดมากมายขนาดนี้ แต่มันไม่ลืม
ทุกท่าขณะเดิน ทิศทางที่ไป โชคดีที่ตื่นเพราะเสียงเรียกให้เข้าเฝ้าพระเจ้า ..ถ้าต้องหลับยาว กำลังจะขึ้นสู่ชั้นฟ้าอยู่แล้ว

กลัว.. กลัวตัวเอง.

.........................................

คืนนี้เอานายคนเล็กมานอนด้วย..
พาไปซื้อของขวัญ บ้างเป็นของเล่น บ้างเป็นของใช้
จ่ายเงินเสร็จนายคนเล็กถาม "ป้า ๆ ป้ามีเงินเยอะเหรอ?"
คำถามน่าเอ็นดู ถึงว่าพอเห็นของที่อยากได้มีอาการเจียมตัว
ไม่รบเร้าอยากได้
"เงินป้าไม่เยอะหรอกลูกแต่ป้าอยากซื้อให้ลูกไง"
"แล้วถ้าป้าไม่ซื้อให้จะมีใครซื้อให้ลูกไหม?"
นายคนเล็กส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมบอก "ไม่มี"

น่าเอ็นดู๊ รู้จักจะถามไถ่ ..

ของสำหรับเด็ก ๆ ได้ครบแล้ว..
ของแม่มีแล้ว
ส่วนของพ่อ บอกความต้องการมาแล้ว ..
ได้เวลาแล้วจะกลับไปเอาให้เรียบร้อย

มีเวลาเคลียร์หน้างานอีกหนึ่งวัน..
แล้วก็จะกลับไปทำหน้าที่ให้สมบูรณ์

ถึงปีนี้พี่จะปิดเคสได้ไม่ทั้งหมด..แต่ก็ทำจนครบสมบูรณ์แล้ว
ตามเป้าหมายที่วางไว้..
จะเหลือก็แต่เป้าหมายของปีหน้า..ซึ่งบัดนี้ ก็ยังมองไม่เห็นทาง

ไม่เป็นไร ..ตามไปดูด้วยกัน.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 30 ธันวาคม 2561 เวลา:21:42:13 น.  

 
เหนื่อยจนใจจะขาดตั้งแต่ต้นปี..สี่สิบแปดชั่วโมงใช้ชีวิตยาว ๆ ไป

อยู่ได้ยังไงฟร่ะ นังยายนี่..

สำเร็จไปในทุก ๆ สิ่ง.. ส่งงานวันนี้ต้องรีบเคลียร์ค่าใช้จ่าย..
ต้นปีทำบุญหนักมาก ที่จริงทำหนักตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว..

อย่าเบียดเบียนตัวเองนะยาย ..ทำเท่าที่ทำไหว.

อะไรที่มันไม่ใช่ ไม่ถูกที่ ไม่ถูกทาง ก็อย่าไปแบกรับมาเก็บไว้

.............................................

เป้าหมายของชีวิตปีนี้ จะเล็กลงๆๆๆ เรื่อย ๆ
บางทีชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องมีรางวัลโบว์แดงเสมอไปก็ได้
ทำงานชิ้นโบว์แดงจนรู้สึกว่า มันมากเกินไป
มันหนักเกินไป .. เอาเป้าหมายวันต่อวัน ชั่วโมงต่อชั่วโมงก็พอ

พาเด็กไปทำบุญ ..เด็กดูดีใจ
นางต้องการสิ่งใด ก็พาไปทำจนครบถ้วนสมบูรณ์
นางบอกกับพี่ว่า .."ตัวเองนี่โชคดีจังเลยนะได้มาเจอพี่ ได้ไปทำบุญกับคนดังที่เข้าถึงไม่ได้ง่าย ๆ ได้ไปที่ที่คนธรรมดาไม่ได้เข้า" สีหน้านางดูดีใจ ทำเอาพี่สตั๊นไปนานมาก

คำพูดที่มันออกมาจากใจจริง ๆ ไร้สิ่งปรุงแต่ง ..จากความเหน็ดเหนื่อยพอได้เห็นสีหน้าที่อิ่มเอมในใจ
ความเหนื่อยมันก็หายไปในพริบตา

กลับไปบ้านในวันที่๑ เอาของขวัญที่นายคนเล็กเป็นคนไปเลือกสำหรับเด็ก ๆ ทุกคนห่อกระดาษ (ลืมเก็บกระดาษทิ้งด้วย)

พอทุกคนแกะออกดู บางคนสมปรารถนา บางคนผิดหวัง บางคนได้เป็นผู้เสียสละ นั่นแหละคือสิ่งที่นังยายต้องการ
เด็กเขาควรจะได้รู้จักกับความผิดหวังบ้าง เพื่อที่จะได้จัดการกับใจตัวเอง ไม่มีใครจะได้ทุกอย่างตามที่ตัวเองต้องการ

ชุดหมวกและปืน มอบไว้ให้กับเด็กอ้วนเพื่อนให้ดูแล
เพื่อให้เด็กชายมายืมเอาไปเล่น
นายคนเล็กอินกับบทบาทคนถือปืนใส่หมวกมาก

พาไปเดินรอบเกาะรัตนโกสินทร์ ในแว๊บเดียวที่เห็นทหารยืนเฝ้าประตูวัง เขาจำได้ทุกอากัปกิริยาแล้วเอาไปเล่นได้น่าขันน่าเอ็นดู

ฝึกปล่อยวางให้มากเท่ามากนะยาย ..ช่างมันให้ได้กับทุกสิ่ง
สองวันผ่านไป..งานท่วม ค่อย ๆ รีบเคลียร์

ช่วงนี้จำศีลไปก่อน ..เมื่อเราจำศีล เราจะมีสติมากพอจะเข้าใจอะไร ๆ ได้รวดเร็ว

มีเรื่องเสียใจ..มองฟ้าเห็นว่าอาทิตย์อัสดงได้งดงามทั้งสองวัน
แต่ไม่สามารถเก็บอะไรได้เลย..

ลมหายใจไม่ค่อยดี พักผ่อนน้อยมาก

ถึงเวลาหยุดพัก ต้องพักนะยาย..




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 มกราคม 2562 เวลา:14:02:34 น.  

 
วันนี้..มีคนมาบอกว่า ใครบางคนจะกลับมาในวันพรุ่งนี้.

พี่คิดในใจ..เราควรจะต้องรู้สึกอะไรสักหน่อยไหม?

เราควรจะต้องแสดงความยินดียินร้าย หรือต้องแสดงความตื่นเต้นดีใจสักหน่อยไหม?????

เราควรจะรู้สึกอะไรบ้างไหม????

เป็นคำถามที่ตอบตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆ ..

พี่ควรจะรู้สึกอย่างไรบ้างกับคนที่บกพร่องเรื่องการแสดงออกถึงความจริงใจต่อเรา.

ไม่ได้ชอบเลยนะ..ที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ที่ต้องมามีความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้
มันไม่รู้จะใช้ความรู้สึกเช่นใด
แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..นังยายก็ยังคงเป็นนังยายไปแบบนี้
แบบที่ไม่เคยแยแสต่อใครหรืออะไรทั้งนั้น
มันไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจ มันไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองไขว่คว้าตามหา
ไม่เคยอยากได้ ไม่เคยอยากมี ไม่เคยอยากเป็น
ก็เลยไม่เคยรู้สึกกับอะไรทั้งนั้น
โดนชื่นชม ก็เฉย ๆ
โดนรุมด่า ก็เฉย ๆ
โดนอะไรมา ก็เฉย ๆ
เพราะฉะนั้นแล้ว การมีอยู่ หรือไม่มี การมาหรือไม่มา
ก็ไม่มีอิทธิพลใดกับใจนังยายอยู่แล้ว

ปีนี้จนแล้วจนรอด..ไม่ได้เตรียมของสำหรับลค.ไว้เลย
เอาแต่รับอย่างเดียว ไม่ได้ทำอะไรให้ใครเลย
ขอยกยอดไปเทศกาลแห่งความรักก็แล้วกัน
จะทยอยทำให้ทุก ๆ คน.

......................................

ได้หนังสือมาสองวันแล้ว..ยังไม่กล้าเปิดอ่าน
ใจคอไม่ปกตินัก ..ช่วงนี้ตัดรังควานออกไปก่อนนะยาย
อะไรที่มีอิทธิพลต่อการเสียสมาธิกันมันออกไปให้ไกล
อย่าไปแวะเวียนปรุงแต่งความคิด
ทำใจให้ว่าง ๆ ..ใกล้ชิดพระเจ้าให้มาก ๆ
มันเสี่ยงและล่อแหลมมาก .. ยายอย่าขาดสติเป็นอันขาด

ที่ผ่านมา ถึงจะหนักหนาเท่าไร มันก็แค่ของเด็กเล่น
ยังไม่ใช่ของจริงสักอย่างเดียว
ต่อไปนี้นี่แหละ...ของจริง

ตั้งใจทำให้ดีที่สุด... ทำให้ดี อย่าให้เสียชาติเกิด.

กอด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 มกราคม 2562 เวลา:22:31:27 น.  

 
แล้วมันจะผ่านไป...

ฟ้าวันนี้สีไม่ดีเลย..บอบช้ำไปหมด
เรี่ยวแรงวันนี้เป็นเหมือนท้องฟ้า

เดือนนี้ออกกำลังกายน้อยมาก..ตื่นขึ้นมารู้สึกปวดท้องหน่วง ๆ
ไม่อยากทำอะไร ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว
กินแต่กับข้าว และเส้นต่าง ๆ
รู้สึกร่างกายต้องการคาร์โบไฮเดรตอย่างแรง
พรุ่งนี้ต้องตื่นขึ้นไปกินข้าวแต่เช้าบ้าง

ไม่ได้อยู่กับบ้าน จะเป็นอะไรก็ห้ามสำออย
รู้ตัวไม่ปกติ ต้องรีบทำให้หายดี
จะกินข้าวทีต้องหาซื้อหม้อหุงข้าว พอมีอยู่หลายใบก็ยกให้คนอื่นไปซะ พอจะใช้ หาใช้ไม่ได้ ไปหาซื้อเอาใหม่ ให้มันได้อย่างนี้

วันนี้ไม่ดีจริง ๆ ต้องรีบขึ้นนอนแต่หัววัน
จะเปิดหนังสืออ่านได้สักหน้ารึเปล่า??

ไปค่ะยาย...อย่าเพ้อนัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 4 มกราคม 2562 เวลา:22:04:18 น.  

 
เมื่อคืน..เปิดหนังสือทำความเข้าใจ ในบทความเพิ่มเติม
จากโครงการฯ ที่ติดตามมานานหลายปี.

ก็พอจะเห็นภาพบ้างว่า อะไรเป็นอะไร จุดเริ่มต้นอยู่ตรงไหน
ประเด็นคือ เรื่องทั้งหมดนี้เป็นแค่ข้อสันนิฐาน และถ้าคนในปัจจุบัน
เขาไม่ให้ความสำคัญด้วยหนึ่งเพราะเป็นคนละต้นตระกูลล่ะ???

ยากตรงนี้..จับต้นไปชนกับปลายไม่ถูกเลย...ทางไปมันเยอะไปหมด
ฉันสับสนรุนแรง
ฉันเพลียใจ
แล้วยังไงต่อ..จะไม่อ่านทั้งเล่มก็เห็นทีจะไม่ต้อง
ในเมื่อต้องรู้แล้ว ก็รู้มันทั้งหมด
เราคงไม่ต้องบินไปอังกฤษเพื่อไปหาหลักฐานบางส่วนหรอกนะ

รีบอ่านทำความเข้าใจเสีย...ท่านอาจารย์มายื่น่ความจำนงค์ของยืมหนังสือเล่มนี้อ่าน .. ท่านอาจารย์อาจจะเป็นตัวช่วยที่ขยายความบางส่วนที่เกี่ยวกับสมณภาพ บางตอนที่ไม่ค่อยเข้าใจ

เนื้อความบางส่วนมีเป็นภาษาพม่า อันนี้คงต้องไปฝึกอ่านภาษาพม่า จากเด็กคนงาน

ตั้งแต่เรียนจบมานะ ...งานนี้แหละ ตรงกับสายที่เรียนมาที่สุดแล้ว
ก็เพิ่งจะเข้าใจนะ ว่าไปแสวงหาความรู้มาเพื่อจะมาทำอะไร

ยากมากนะ..แต่พี่เชื่อว่า พี่จะทำได้แน่นอน.

.......................................

เห็นไหม? ว่างานที่กองอยู่มันยากขนาดไหน?
อย่าเอาใจไปวางไว้เรี่ยราดเลอะเทอะ
ยายไม่มีเวลาว่างพอจะสิ้นเปลืองกับเรื่องไม่เป็นเรื่องหรอก

อะไรที่มันทำให้เราไขว้เขว่มันก็หลอกลวงทั้งนั้นแหละ

พรุ่งนี้นัดเพื่อนไปกินน้ำชาที่ร้านน้ำชา..ชีวิตคนเรานะ
แม่งไม่มีอะไรแน่นอนเลยจริง ๆ
เพื่อนที่กินอยู่หลับนอนมาด้วยกัน
ใช้ชีวิตด้วยกันวันละเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง
ใครจะไปรู้ ว่าวันหนึ่งที่ผ่านไป
คนอะไรจะได้คุยกันที ..ต้องนัดกันไปคุยข้างนอก
ที่ร้านน้ำชาริมถนน.

ตลกดี.

เพราะฉะนั้นแล้ว...เมื่อมีอะไรไม่เข้าใ่จต้องรีบเคลียร์
ถ้ารุ้ตัวว่าขอโทษใครไม่เป็น ก็จงประหยัดคำพูด
คิดก่อนพูด คิดก่อนทำ คิดก่อนจะตัดสินใคร

........................................
พี่บึกผ่านไปแปลงร่างเป็นน้องบึก ..ความเสียหายทยอยปรากฎ
เจ้าภาพจัดการช่วยเหลือเพิ่งจะออกมาขอรับบริจาค
ดูแลกันไป ...เราคนในพื้นที่ปลอดภัย อย่าได้นิ่งดูดาย
ความเสียหายมหาศาลก็สู้น้ำใ่จคนไทยไม่ได้หรอก
ถ้าเรามีไมตรีจิตมีความปรารถนาดีต่อกัน
เราจะรอดพ้นไปได้ทุกสถานการณ์อย่างแน่นอน ..ตามที่พ่อบอก

วันนี้มีน้องลค.ขอปฏิทิน ช่างน่าเอ็นดู เป็นคนเดียวที่กล้าขอพี่
กล้าขอพี่ก็กล้าให้ และถ้าอยู่จนถึงปีหน้า
จะหาของขวัญให้ด้วย .. รักในความจริงใจและรู้จักรับผิดชอบของนาง... ไม่ใช่จะมีกันได้ทุกคน
เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่จิตสำนึกและความมีมารยาท

รอเวลาอีกสักนิด..วันนี้ช่วยทำความสะอาดห้องและเก็บขยะลงมาทิ้งด้วยนะยาย..

พอร่างกายปกติ..ช่วยเปลี่ยนกระถางให้ต้นไม้ด้วยนะยาย..

พรุ่งนี้..ช่วยเอาเงินไปเข้าบัญชีแล้วทำบุญกับผู้ประสพภัยด้วยนะยาย..

เพื่อนมีโทรมาคุย..ถึงเรื่องที่ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว
คนหนึ่งรับเรื่องวันละหลายสิบเรื่อง
อีกคนหนึ่งกว่าจะมีเรื่องผ่านเข้ามาให้คิด ก็คงนับเดือนนับปี

เราจะจูนกันให้คุยรู้เรื่องได้ยังไง...ถามว่าอยากให้มาอยู่ในวงโคจรเดียวกันไหม?

ก็อยากนะ ..แต่ถ้า จะต้องผูกติด มีเขาแล้วจะไม่มีเราไม่ได้
มันก็คงยากอ่ะ

พี่คงไม่เหมาะกับการมีใครอยู่ในชีวิตแม้แต่เพื่อนคนเดียวก็ตาม

อนาคตที่ตั้งค่าไว้สำหรับพร้อมตายทุกเมื่อ
มันคงไม่เหมาะสำหรับใครก็ตามที่จะค้นหาความมั่นคง

ทุกวันนี้เวลาได้คุยกับใครแล้วต้องตอบคำถามประเภท
อยู่ไหน ทำอะไร กินข้าวรึยัง? ทำอะไรอยู่
บอกเลย เจอหน้านี่กุอยากจะกระโดดถรีบสองเท้าคู่
แล้วตะคอกกลับมันว่า เมิงเห็นกุเป็นง่อยแดรกรึยังไง?

55555555555555555555555555555555555555555555

พอเลยๆๆๆๆๆ ..ไปทำงาน.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 มกราคม 2562 เวลา:22:49:06 น.  

 
วันนี้..หัวใจฟูแต่เช้า(ของพี่)
แม่ค้าในตลาดลืมกระเป๋าไว้ในรถแท๊กซี่
ก็เลยมาขอดูกล้องพี่ พี่ก็รีบลงมาเปิดให้ดู
พอเจอภาพที่ต้องการแล้ว แต่ยังไม่ได้เลขทะเบียน
ลงทุนเปลี่ยนทีวีเพื่อให้ได้ภาพที่คมคัดขึ้น
แต่ด้วยราคากล้องที่มันค่อนข้างต่ำมาก
เมื่อเกิดเหตุอะไรขึ้น ไม่สามารถช่วยอะไรได้เหมือนในหนังในละครหรอกนะ ...วินาทีนั่นตนเป็นที่พึ่งแห่งตนดีที่สุด

พี่ก็ช่วยเต็มที่ในเวลาที่กำลังท้อใจ เริ่มจะย้ายไปขอดูกล้องของอีกบ้านแล้ว ...มีคนใจดีผู้ที่เก็บกระเป๋าได้โทรมานัดไปรับที่ปั๊มเอ็นจีวี. ความใจฟูมันอยู่ตรงนี้
ตรงที่พวกเราไม่ทอดทิ้งกัน ..พอเสร็จธุระ
เขาก็เอาขนมของว่างมาให้กิน

อร่อยไปอี๊ก ..ดีต่อใจ.

........................................
ทำงานให้เรียบร้อยนะยาย.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 มกราคม 2562 เวลา:11:54:48 น.  

 
จบไปแล้วกับเทศกาลปีใหม่...
เมื่อคืนเป็นปีใหม่ยกสุดท้าย กับเพื่อนที่โคจรมาเป็นญาติกัน

แก๊งนี้เขาเน้นกินเป็นหลัก มีสโลแกนว่า
"่ค่าเดินทางไม่ได้แดรก..ค่าแดรกจ่ายไม่อั้น"

ค่ารถร้อยยี่สิบไม่ยอมจ่ายแต่ค่ากินเจ็ดแปดร้อยไม่เป็นไร
พอกินเสร็จเดินจนกระดูกสันหลังจะป่นรวมกันแล้ว
เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า นั่งรถดีกว่า สนนราคาจ่ายไปแปดสิบบาท
คือเมิงเดินนับสิบกิโลเพื่อจะประหยัดตังค์แค่สี่สิบบาทนี่นะ
555555555555555555555555555555

สั่งอาหารมาจนต้องเบรก..เมิงพอก่อนไหม?
กินจนพุงกาง ..คนเห็นนึกว่าเพื่อนท้อง แก้ข่าวก็ไม่ชนะ
กุขำความมโนของพี่กุ ช่างมโนงานเข้าอะไรปานฉะนี้
ที่มีความสุขที่สุดคือ ..พอกลับมาแล้ว
พี่ก็ขี้แตกซะหมดพุง คือชีวิตดีงามสุด ๆ

จะดีกว่านี้ถ้าเมื่อคืนนอนหลับด้วย..
นอนหลับไม่สนิทมาหลายวัน
จนรู้สึกสังขารมันเริ่มจะงอแง
เหมือนจะไม่สบายอีกแล้ว
ช่วงนี้สำออยนักนะ นังยายนะ
บอกแล้วไง ..เป็นอะไรอย่าสำออย

....................................

ช่วงนี้ฝันอะไรนักหนาก็ไม่รู้ เลอะเทอะเยอะแยะไปหมด
กินมากไปเหรอ? หรือ
เสพข่าวมากเกินไป??

มาแบบสามมิติ สี่มิติ ให้ความรู้สึก ให้กลิ่นด้วย เยอะนะเราน่ะ

ฝันว่าปีนขึ้นที่สูงไม่มีที่จะจับ จะขึ้นก็ขึ้นไม่ไหว
ขึ้นอยู่หลายครั้งจนคนปลายทางเอามือมาดึงช่วยขึ้นไปจนสำเร็จ

คนปลายทางที่มองไม่เห็นว่าคือใคร..

อยู่ ๆ ก็วาบเข้าไปในบ้านโบราณริมทะเล
แล้วคลื่นใหญ่ก็ซัดเข้ามาจนต้องหนีตายไปอุตรดิษถ์
ที่เดินทางแค่สามชั่วโมง อุตรดิษถ์บ้านเมิงเดินทางสามชม.

บ้านที่มีเพิงสองชั้น มีทำของหล่นจนต้องก้มลงหา
สุดท้ายไปลงเรือที่ดูโบร๊านนนโบราณเชียว
แล้วล่องไปตามแม่น้ำสายที่ดูยังไงก็ไม่ใช่เมืองในปัจจุบัน
ตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรปลุก
ถ้าไม่มีคนโทรปลุกจะไปถึงไหนกันวะเนี่ย

ตื่นมาเหนื่อยปวดหัวเมื่อยขา..เจ็บเท้า เหนื่อยแล้วก็ไอ

สงสัยไตจะอ่อนแอ ตับไม่แข็งแรงแล้วเมิง..

กุทำภาวนามากเกินไปรึเปล่า? หรือ
มันมีอะไรที่ผิดพลาดไป???

....................................
เมื่อวานตอนนั่งคุยกัน..มันเห็นนะ
ว่าเพื่อนบางคนมีกระแสลบในความคิด
จะไปขัดคอก็ไม่เห็นผล
ยังมีความเป็นมิจฉาทิฏฐิ สิ้นสติจนจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว
จะไปบอกไปเตือนก็ดูจะยังไม่ใช่เวลา
คนจำพวกนี้ยังกล่าวเตือนไม่ได้
จนกว่าเขาจะร้องขอ หรือจนกว่าเขาจะมีสติพอจะยับยั้ง
ความนึกคิดของตัวเอง..

ผู้ที่ถึงพอ..สำหรับฟังคำกล่าวเตือนได้
เป็นคนจำพวก..แสวงหาทางสว่างแห่งตน
ไม่ใช่จะเกิดมีได้กับคนทุกคน

เมื่อเราผ่านเหตุการณ์มาระยะหนึ่งแล้ว
เราจะแยกแยะได้เองว่า ใครกันที่ต้องการความช่วยเหลือ
ใครกันที่ต้องการเพียงความเห็นอกเห็นใจ
และใครกันที่ต้องการแค่ที่ระบายออกเท่านั้น

.......................................

ก็ยังมิรูุ้ว่า ..ข้างในใจมันคืออะไร
ตามดูมันไป
มันคงจะอยู่กับเราได้ไม่นาน

แค่รู้ว่ามี "ความรู้สึกเช่นนี้" ในระยะเวลาหนึ่ง

แล้วมันจะผ่านไป.

รักเช่นเดิม เพิ่มเติมคือ ไม่อาจตามใจ..นะยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 มกราคม 2562 เวลา:15:38:28 น.  

 
เก่งมากเลย..ยาย
ถ้ามันจะตายเพราะขัดฝืนใจตัวเอง..ก็ให้มันตายไปเลย

วันนี้มันมายั่วให้เราโกรธ..กุก็มีโกรธอยู่นะ
แต่กุให้อภัยได้ แรกๆๆ ก็มีแขวะว่าเขาไม่มีสัจจะอยู่บ้าง
มีเสียความรู้สึกอยู่บ้าง มีอยากตอบโต้บ้าง
มีอยากแสดงตัวบ้าง มีอยากสั่งสอนบ้าง
แต่กุเอาชนะใจตัวเองได้เว้ย เล่นเอาซะเหนื่อย หายใจรุนแรง
เมิงเยอะนะ อยากให้กุโกรธ แค้น อาฆาตเหรอ?
นั่นมันสันดานมารร้ายอย่างพวกเมิง หน้าโง่ชั่วแล้วยังเสือกโง่อีก
ว๊ายยยยแหย...ล่อลวงกุไม่สำเร็จ
55555555555555555555555555555

เอาซี้...เมิงส่งสร้นตรีนไรมา ก็ทำลายความตั้งใจของกุไม่ได้หรอก
แบร่ๆๆๆ กุก็หลอกเมิงได้ฟร่ะ ไอ่งั่งเอ้ยยยย.
.........................
คนพวกนั่นน่ะ..น่าสงสารจะตาย
กุจะไปใช้อารมณ์กับเขาทำไม
แค่หาทางออกให้ชีวิตตัวเอง ยังทำไม่ได้เลย
มันคุ้มเหรอ..ที่กุจะต้องไปใส่ใจ ไม่เลยสักนิด

จะมีอยู่สิ่งหนึ่งที่พี่รู้สึกเสียใจ
คนไม่รู้เรื่องเข้ามาเกี่ยวกับพวกนี้ได้ยังไง
อุตส่าห์เลี่ยงและเลือกไม่ให้ไปข้องแวะด้วยแล้ว
ทำไมยังไปพันกันให้อีรุงตุงนังไปอีก..
แต่ก็ดี๊..ถ้าไม่มีเรื่องนี้เพิ่มเข้ามา
พี่ก็คงต้องงมหาอย่างไร้ทิศทางอีกนาน
........................

ต่อไป..วางมันลงให้ได้นะยาย
วางลง..วางใจ
คืนนี้อ่านหนังสือให้จบ...เวลาไม่ได้มากมาย
ใช้มันให้คุ้มค่า...วางเรื่องอื่นลงก่อน

พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดอีกแล้ว.
พี่คงแบกรับความรู้สึกผิดไม่ได้อีก

งานอื่นวางไว้ก่อน..คนทำชั่วอย่างไรเสียก็หนีกรรมที่ตนเองก่อไม่พ้น
แต่เชื่อสิ..พี่จะไม่ไปผูกกรรมกับคนอย่างนั้น
ปล่อยให้เป็นโกงการของพระเจ้า..นั่นไม่ใข่งานการของเรา

สิ่งมีชีวิตจะรู้จักเอาตัวรอด
มันทำชั่วในที่ศักดิ์สิทธิ์ มันจะมีชีวิตชูหน้าชูคอได้แค่ไหนกันเชียว
สำเหนียกไว้นะยาย

...อย่าเสือกสิคะ...

สู้สุดใจเลยนะ...อย่ายอมแพ้ตัวเอง
อย่ายอมที่จะทำตามใจใฝ่ต่ำ
อย่ายอมหยุดที่จะสรรทำแต่ความดี
อย่ายอมเปิดโอกาสให้ความไม่ดีเข้ามามีพื้นที่ในชีวิต

รัก.

นังยาย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 มกราคม 2562 เวลา:1:00:08 น.  

 
วันนี้..แม่ลื่นล้มตอนออกมาอาบน้ำละหมาด.
ข้อเท้าบวม .. แต่แกว่าไม่เป็นอะไรมาก
นายคนเล็กก็คางแตก.. อืมมมม มาพร้อมกันเลยนะ

ก็เท่านั้นแหละ.. เป็นเรื่องปกติมาก
รู้สึกเหมือนโดนทวง จะทวงอะไรกันนัก

ก็ทำเต็มที่แล้วไหม?

นอนพักมาสองวัน..พรุ่งนี้ตื่นขึ้นไปลุยงานให้จบ
ปิดให้หมดทุกเคส..เวลามีน้อย
วันนี้ทำได้ไม่ดีนัก มันรู้เลยว่า ถ้าใจไม่นิ่งพอ
จะทำให้งานเสีย เราจะเอาใจไปแกว่งที่ไหนไม่ได้อีกแล้วนะยาย.

.......................
วันนี้มีคุยกับหลายคน ..คนหนึ่งถามเรื่องส่วนตัว
อยากรู้นัก..ก็ตอบให้ในแบบที่ต้องการ นิ่งอึ้งไปเลย
ดีมาก ถามอยู่นั่นแหละ เป็นห่วงกันจริงๆๆ
พี่ก็เลยเอารูปข้างหลังของชายฝรั่งยืนถ่ายรูป กับตั๋วรถไฟระบุสองที่นั่งให้ดู...แล้วแต่จะคิดเอานะ
อยากถามดีนัก..เงียบไปเลย55555555

อยากได้แบบไหน..ต้องการอะไร ก็จะทำให้..เป็นคนใจดี😃😃😃

................................

เมื่อห้ามใจไม่ได้..ก็แทนที่ด้วยภาวนาจิต
หรือจะต้องดัดสันดานตัวเองโดยการหยอดกระปุกออมสิน
เมื่อไร..ที่อยากทำในสิ่งที่สมองสั่งแล้วว่า ..อย่าทำ
มันต้องมีค่าเสียเวลาชีวิต...อย่าได้ทำอะไรตามอำเภอใจฟรีๆ
ตามใจทีเสียร้อยนึง..เอาสิ อยากรู้เดือนๆ หนึ่งจะได้ค่าเสียเวลาชีวิตสักกี่มากน้อย😎😎😎
วิญญาณอิเค็มมหาประลัยเริ่มสถิต..เอาซี้เอาเล้ย
อยากทำไรไร้สาระเชิญได้เลยเต็มที่ จ่ายก่อนล่วงหน้าพันหนึ่งร้อย
555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 มกราคม 2562 เวลา:3:50:17 น.  

 
ต้นทุนทำตามอำเภอใจวันนี้..มีหนึ่งพันหนึ่งร้อย
ใช้ไปทั้งสิ้นเจ็ดร้อยบาท ..ป๊าดดดดดดดด
นี่ถ้าไม่มีทุนสำรอง..ล้มละลายตั้งแต่วันแรกเลยไหมเนี่ย.

ยาย..การสอดรู้สอดเห็นเรื่องไม่เป็นเรื่องของชาวบ้านนี่
มันคือความล้มเหลวอย่างหนึ่งในชีวิต ..ยายลืมไปแล้วเหรอ?

กฎของการเสือกข้อที่หนึ่งคือ ..เขาต้องอนุญาตให้เราเข้าไปเอง
นั่นถึงเรียกว่า ..มีหน้าที่ในการเสือก ต้องเสือก ต้องช่วย
แต่ถ้าไม่ใช่ .. ยายต้องรู้จักปล่อยวางนะ

เขาไม่ใช่ลค. เขาไม่ใช่ลบ.
เขาเป็นแค่เพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง ผู้ซึ่งมีสิทธิ์เต็มที่ในการใช้ชีวิต
ของตัวเขาเอง

อย่าพยายามหาเหตุผลให้ใจตัวเองเลย..ทุกเรื่อง ทุ่กคน
ปล่อยวางมันเสียที สำเหนียกไว้มาก ๆ
เป้าหมายเรามันไกลเกินกว่าจะมัวเสียเวลากับสองข้างทาง
ถ้ายายต้องเดินทางไกลแล้วมัวแต่แบกรับสิ่งของมากมาย
ระหว่างเส้นทางที่เดินไป ..ยายจะเดินไปได้ไกลแค่ไหน??

ขึ้นไปนอนสักงีบ..แล้วรีบตื่นขึ้นมาทำสมาธิตั้งใจอ่านหนังสือ
ให้ได้ใจความ จับประเด็นให้ได้
วิจักษ์ให้ลึก วิลักษณ์ให้ชัด เพื่อจะทำการวิจารณ์อย่างตรงประเด็น

ทำตัวให้เหมือนสอบไฟนอลปลายภาค..ในรายวิชาที่พลาดไม่ได้เลย..

ไปนอนได้แล้ว...เป็นเวลาที่สังขารต้องการพักผ่อน

........................................

วันนี้น้องนางน่ารัก...นางเก็บตะวันมาฝาก
ภาพของนางไม่สวยถูกใจพี่เท่าไรนัก
แต่มันเต็มไปด้วยความคิดคำนึงถึง..
นางเห็นตะวัน ก็จะคิดถึงพี่
เหมือนกับที่นายคนโตเห็นดอกลีลาวดีก็จะเก็บมาฝากพี่เช่นกัน

ถึงภาพไม่สวยแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ
ดีต่อใจ..ตรงนี้เอง.

ยิ้มอ่อนก่อนนอน.

รัก


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 มกราคม 2562 เวลา:22:29:08 น.  

 
ใจวันนี้..ไม่กล้าแกว่งเลย..กลัวเสียตังค์

555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555

ก็เลย..ต้องสนองนี๊ดด้วยการไปหาของเล่นใหม่
ก็ให้มันรู้กันไป.. ใจแค่นี้ มีรึจะจัดการไม่ได้

เวลาสำคัญนะ.. ถ้าจะต้องติดอะไรสักอย่างในชีวิต
ก็ควรจะติดในสิ่งที่มีความสุขและมีประโยชน์
ไม่ใช่เสพติดสิ่งไร้สาระ ไม่ได้ช่วยจรรโลงใจ
ไม่ได้ช่วยจรรโลงสังคม มีแต่บ่อนทำลายตัวเอง
ทั้งร่างกายและจิตใจ กุจะเก็บเมิงไว้ทำห่านจิกอะไร

อะไรที่มันไร้สาระสำคัญ ห่าเหตุผลซัพพอตการกระทำไม่ได้
รีบเร่งกำจัดมันเสีย

คอยดูสิ .. เดี๋ยวจะใช้เวลาให้สวยงามทีเดียว..

ร้อยตะวันผ่านไป..
ขอสร้างภาพอีกสัก พันใจก็คงจะดีงามมากที่สุด

หืมมมม..แค่ได้คิดก็เบิกบาน
มันมีความสุขดีนะ ช่วงที่เราตื่นมาเพื่อจะมาทำในสิ่งที่ตนเองชอบ
และได้เห็นผลงานในสิ่งที่ตนเองรัก

ยิ้มหน้าบาน.....

จัดสรรเวลาให้ดีนะยาย

รัก..เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ ตั้งใจมากขึ้น.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 มกราคม 2562 เวลา:20:36:28 น.  

 
เฮ้ออออ...คิดถึงบ้าน
อยากกลับบ้านแต่ไม่มีปัญญา..บ้านก็ใกล้แค่นี้
เรื่องง่ายๆ แต่มันทำไม่ได้ว่ะ
รอพี่ก่อนนะ... เสร็จงานแล้วจะรีบไป

.............................
เมื่อวานปิดบัญชีที่สองร้อย
วันนี้ล่ะ..แทบล้มละลาย 5555555
สี่ร้อยเข้าไปแล้ว ...ยาย ทำไมเป็นแบบนี้ได้ล่ะ
อยากรวยใช่ไหม? แหมๆๆๆๆๆ

สุขสันต์วันยาย
คิดอย่างไร ทำอย่างนั้น
ทำอย่างไร ได้อย่างนั้น
ทุกสิ่งในชีวิต เริ่มต้นที่ความคิดและความพยายามทำจนกว่าจะสำเร็จ

กลับมาออกกำลังกายนะ อย่างน้อยวันละครึ่งชม.
จะได้หลับสนิท..
เพลียเกินไป
นอนยาก เบื่ออาหาร

รู้นะ..ว่าสิ่งที่กำลังพยายามอยู่มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย
แต่ถ้าเชื่อแบบนั้นความคร้านที่จะพยายามย่อมเกาะกุมหัวใจ
หนทางแห่งความสำเร็จคงไม่บังเกิด

ถ้ามันได้มาง่ายๆ คนรุ่นก่อนๆๆ เขาคงทำไปแล้ว
แต่เพราะคนรุ่นก่อนๆ เขาเชื่อว่า ต้องมีสักวัน
ที่มันจะสำเร็จ ..มันคือหน้าที่ของคนรุ่นเรา
ที่จะต้องแสวงหาหนทางอันนั้น...ถึงมันจะยากปานงมเข็มในมหาสมุทร
ถึงแม้มันจะเลือนลางเหมือนจุดเทียนกลางมรสุม
เราก็ต้องตั้งมั่นให้แน่วแน่ ว่ามันจะมีทางเป็นไปได้

พี่ต้องเอาใจตั้งวางไว้ตรงไหน..
ได้แต่บอกตัวเองว่า..เกิดมาทั้งที อย่าให้เสียชาติเกิด
ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้..ถ้าเราตั้งใจจริงๆ

ด้วยจิตผูกพัน
รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 มกราคม 2562 เวลา:17:58:08 น.  

 
วันนี้..จิตใจดี แต่ทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก

น้องส่งข่าว ทางบ้าน .. คนดูแลเริ่มใจถอยบ่นอยากฆ่าตัวตาย
ไม่คิดจะมาถึงจุดนี้ได้

ความรู้สึกเป็นห่วงและโมโหพรุ่งปรี๊ดดดดดด ขึ้นมา
มันน่าเห็นใจ เราจะไม่มีทางปล่อยให้เขาสู้ลำพังเด็ดขาด
แต่โมโหไอ่ลูกชาย ป่านนี้แล้ว ยังคิดอะไรกันไม่ได้
มันมีสมองไว้แค่กั้นหูเหรอฟร่ะ อยากคิดอะไรร้าย ๆ แย่ ๆ
แต่มันก็เป็นสิทธิ์ของเขา ที่จะใช้ชีวิตอย่างไรก็ได้

ภายในคำว่า "อะไรก็ได้" เมิงจะไม่รู้จักคิดเพื่อประโยชน์ตัวเมิงเองสักนิดเลยเหรอ?

เมิงไม่รู้เหรอ? ว่าที่พ่อเมิงเป็นอยู่ทุกวันนี้ เพราะมีสาเหตุมาจากเขาเครียดเรื่องของชีวิตพวกเมิง เมิงจะทำสร้นตรีนหมาอะไรก็ได้ไง แต่สิ่งที่เมิงทำ มันส่งผลกระทบต่อจิตใจของพ่อของแม่

นี่พวกเมิง ..ไม่คิดจะ รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ?

เคยเห็นหมาขี้เรื้อนข้างถนนไหม?
มันมัเห่าผู้คนผ่านไปผ่านมา หมาที่มันรู้จักสำนึกบุญคุณข้าวแดงเศษกระดูกไก่และที่ซุกตัวนอนหลบแดดหลบฝน

นั่น..สำนึกของหมา

พวกเมิง ..คนตัวเป็น ๆ เกิดเป็นมนุษย์ เป็นสัตว์ประเสริฐแท้ ๆ
บุญคุณของพ่อ ค่าน้ำเชื้อ ค่าน้ำนม ค่าน้ำเงิน ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ
ที่เขาหามาจุนเจือให้เมิงได้เติบโตมาเป็นคน ที่แสวงหาแต่ความสุขใส่ตัวได้ทุกวันนี้ ไม่มีความหมายอะไรในใจเมิงเลยเหรอ???

อัศจรรย์ใจจริง ๆ

สักวันตบะกุคงแตก .. อย่าให้กุไปเจอก็แล้วกัน.


(ยาย...อย่าเสือกเรื่องชาวบ้าน)
โอ๊ยยยย.. ไม่เสือกไม่ได้หรอก เคสนี้กุขอ.

บางทีมันก็รอไม่ได้หรอกนะ
ชีวิตสำคัญ
สภาพความเป็นอยู่ของคนก็สำคัญ

สำหรับเคสนี้นะ...มันจะไม่มีปัญหาอะไรมากมายเลย
ถ้าคนเป็นลูกมันรู้จักคิด รู้จักที่จะช่วยเหลือตัวเอง
เพื่อที่จะช่วยเหลือตอบแทนบุญคุณของพ่อแม่

ศักยภาพเมิงมีไม่มาก กุเข้าใจ
แต่คนเรามันพัฒนากันได้เว้ย
ไม่ใช่ เอาแต่งอมืองอตืน แล้วไม่ทำสร้นตรีนห่านไรเลย


โกรธ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 มกราคม 2562 เวลา:22:37:09 น.  

 
เมื่อวานสติ..ไม่อยู่กับตัวเลย
ทำได้ดี แต่ใจไม่ดี

นอกจากพิมพ์อ่านไม่รู้เรื่องแล้วยัง บวกเลขผิด
ที่จริงมันรู้นะ ว่าเงินได้คือ พันหก แต่ไฉนไปใส่๑๔๐๐

นั่งแท็กซี่ บอกให้จอดทางขวา ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่า
มันหมายถึงทางซ้าย แย่แล้วๆๆๆๆ ยายแย่แล้ว

กลับมายาย..เอามันกลับมา เรื่องอื่นช่างแม่งไปก่อน
ตัวยายต้องรอดก่อน ที่จะไปทำอะไรอย่างอื่นได้

ยายต้องเปลี่ยนให้ได้ เริ่มต้นที่ตัวเอง
ถ้าเรายังเปลี่ยนจากจุดเล็ก ๆ ไม่ได้
แล้วเราจะไปทำอะไรที่มันยิ่งใหญ่ได้

เหมือนอย่างที่ลุงคนนั้นบอกไง
ถ้าจะเปลี่ยนโลก เราต้องเริ่มต้นจากการเก็บที่นอน.

โฟกัสที่จุดเล็ก ๆ ค่อย ๆ ทำไป

ถ้ามันจะไม่เข้าใจหนังสือทั้งเล่ม
ก็หาความหมายไปทีละย่อหน้า

รักษาลมหายใจให้ดี
รักษาวินัยในตนเองให้ได้

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 มกราคม 2562 เวลา:14:15:31 น.  

 
การไม่ยุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่องของชาวบ้าน...ชีวิตก็จะดีอย่างนี้แหละ

บอกกับตัวเอง..ถ้าเขาไม่ขอให้ช่วย ก็อย่าเอ่ยปากช่วย.
อึดอัดใจเหมือนกัน..แต่ก็ผ่านได้

ต่อๆ ไป จะไม่ใช่แค่ไม่ยุ่งแล้วอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไร
เราต้องลงมือ พยายามลดปัญหารอบตัวด้วย
- ลดปริมาณขยะที่จะเกิดจากตนเอง
- ลดการรับถุงพลาสติก
- ไม่ใช้สิ่งของฟุ่มเฟือย ไม่สรรหาเครื่องนุ่งห่มเกินจำเป็น
- ลดปริมาณการใช้กระดาษ ไฟฟ้า น้ำใช้ให้คุ้มที่สุด
- ปลูกต้นไม้เพิ่มสัปดาห์ละต้น (ตอนนี้มีเยอะเลย)
- เก็บขยะอย่างน้อยวันละชิ้น

อ้อ...ที่สำคัญ
ลดเวลาการใช้โซเชียลมีเดียลง...กลับไปคัดลงสมุดให้มากขึ้น.

รักษาเวลา
รักษาหน้าที่
รักษาความดี
และรักษาลมหายใจ

แค่นี้ก็พอนะ..

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 มกราคม 2562 เวลา:0:10:37 น.  

 
วันนี้มีความคิด..เราต้องมีสมุดสำหรับการใช้เวลาอย่างมีคุณภาพ
และการเสียเวลาชีวิต เพราะเพียงสี่ห้าวันก็จำสับสนเสียแล้ว
ว่าต้องเสียเงินค่าเสียเวลาชีวิตไปเท่าไร

มันไม่ได้น้อยเลยนะ..เมื่อนำมาแทนค่าด้วยเงิน

แล้วคิดดูสิ ..ที่ผ่านมาแล้วเราเสียเวลาชีวิตไปกี่ปี กี่เดือน กี่วัน
และกี่ชม. ลำพังแค่ไม่สร้างประโยชน์ก็ล้มละลายแทบแย่
ยังจะเก็บความคิดร้าย ๆ ฝังไว้นานนับปีอีก

มันโคตรไม่คุ้มเอาเสียเลย

วันนี้ทำได้ดีปานกลาง ดีแบบเฉย ๆ ..
มีคนตาย แต่พี่ไม่ได้กลับบ้านหรอกนะ มาเห็นตอนใกล้จะได้เวลาแล้ว ถึงอยากกลับไปก็ไม่ทันอยู่ดี

และวันนี้ก็เป็นวันเกิดของนังกระต่ายน้อย หลานคนแรกของนังยาย
คนที่เป็นเสมือนเพื่อน อายุเราห่างกันหกปี แต่เราคุยกันได้ดีกว่า
น้องที่อายุห่างกันสามปี นังกระต่ายน้อยมีความเป็นผู้ใหญ่เกินวัย
ความรับผิดชอบสูงลิบลิ่ว เราผ่านวัยรุ่นมาด้วยกันเพราะช่วงที่นางหัดเที่ยวก็เป็นช่วงที่นังยายเสียคน นางเป็นคนที่คอยยืนเฝ้าเวลานังยายเมา นางจะลูบหลังเวลาเราอ้วกแตก นางจะคอยเอาน้ำสาดเวลาเราเมาแล้วหลับไหลไป นางจะคอยเอาผ้ามาห่มให้เวลาเรารู้สึกหนาว และเมื่อถึงที่สุด เมื่อเราทำว่า แล้วเราควรจะทำอย่างไรต่อกับชีวิตดี นางตอบว่า "เรื่องนี้เกินความสามารถที่นางจะตอบได้" ตลกดี ทุกข์แสนสาหัส สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้
ผ่านมาได้ด้วยกัน ..รอยยิ้มเสียงหัวเราะของพวกเราในวันนี้
จึงมีความหมายมหาศาลอย่างที่ไม่คิดว่า จะได้มีชีวิตอยู่รอดเพื่อนั่งรวมหัวกันหัวเราะได้อีกต่อไปแล้ว

การมีชีวิตเป็นสิ่งสวยงาม และการใช้ชีวิตให้งดงามเป็นสมบัติอันเลอค่าของชีวิต
เมื่อเรามีชีวิต เราจะคิดอะไรก็ได้ เราจะทำอะไรก็ได้
ตราบเท่าที่เราต้องการและมีความสามารถพอ
ความงามของโลก เป็นหน้าที่ของคนมีชีวิต
จะดีสักแค่ไหน..ถ้าทุกชีวิตคิดได้ดังนี้
แต่จะมีสักกี่ชีวิต ที่จะคิดทำ คิดสร้างสรรค์เพื่อความงามของชีวิต
ความงามของโลก
เพราะเท่าที่เห็น ก็มีแต่คิดเพื่อจะหาเงิน หาประโยชน์ หาความสุขส่วนตัว หาประโยชน์เข้าตัว หาวิธีปรนเปรอความสะดวกสบาย

เพราะความคิดที่มีแต่ความเห็นแก่ตัวไง..โลกของเราในวันนี้
มันจึงมีแต่หมอกแต่ควันจาง ๆ

บางคน..ยังไม่หยุด ที่จะหาคนผิด หาคนรับผิดชอบ
คนบางคนจำพวกนั้น น่าอัศจรรย์ใจแท้ ๆ นะ
เขาคิดเหรอ? ว่าคนมีอำนาจเพียงคนเดียวจะทำอะไรได้
คนมีอำนาจคนเดียวเป็นพระเจ้ารึไง
คนมีอำนาจคนเดียว มีนิ้ววิเศษชี้เป็นชี้ตายรึยังไง?

พล่ามมาจนถึงตรงนี้ แล้วยายทำอะไรบ้าง????

วันนี้เหรอ? อืมมมม รับถุงพลาสติกมาหนึ่งชิ้น ห้ามไม่ทัน
รับมาแล้ว แต่จะเก็บไว้ใช้ในโอกาสต่อไป

ยายกินกาแฟไป หนึ่งแก้วใช้ทรีอินวันสองซอง สร้างขยะไปสองชิ้น

ยายซื้อแป๊บซี่มาหนึ่งขวด เอามาล้างห้องน้ำ แล้วไม่ได้ผล เท่ากับมีขวดพลาส่ติกเพิ่มอีกหนึ่งชิ้น

แล้วเดี๋ยวคืนนี้จะเดินทางไปช้อปปิ้ง แต่ไปกันสี่คน และจะพกถุงไปเอง ..

ยังไม่ได้ปลูกต้นไม้.. รู้นะว่าปลูกต้นไม้ตอนนี้ก็คงจะไม่ทัน
แต่มันก็คงจะดีกว่า เราไม่คิดทำอะไรกันบ้างเลย

เพราะถ้าวันหนึ่งโลกของเราจะต้องเน่าต้องเฟะไปจริง ๆ จนหมดทางเยียวยา ..นังยายก็คงจะมีความใจชื่นขึ้นได้บ้างว่า
ยายทำดีที่สุดแล้ว ยายพยายามที่จะไม่สร้างมลภาวะอย่างเต็มที่แล้ว

พอแล้วยาย...ไปยืดเส้นออกกำลังกาย..คืนนี้จะออกไปเดิน.

รักตัวเองให้สม่ำเสมอ..
อยู่กับปัจจุบัน..สำคัญที่สุด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 มกราคม 2562 เวลา:23:17:35 น.  

 
วันนี้ไม่ดีเลย..แพ้ตัวเองไปซะทุกอย่าง.
ไม่เป็นไร..ปกติที่เราจะแพ้ตัวเองบ้างในบางวัน
เมื่อคืนหลุดมาก กดเงิน
ก็ลืมเอทีเอ็ม
จ่ายเงินลืมเอาตังค์ทอน
เดิน ๆ อยู่หลบคนจะไปให้รถชน
แต่ทุกเรื่องมีคนช่วยไว้ได้ทั้งหมด...ทำไมเป็นอย่างนี้

คงไม่ได้นอนมั้ง..เช้าวันนี้เลยนอนเต็มที่
ตื่นมาเจ็บข้อมือมาก ..ต้องย้อนกลับไปเริ่มต้นหนึ่งใหม่

น่าจะหักโหม หรือ ใช้งานผิดท่า
หรือเราขึ้นเฮดสแตนด์มากเกินไป

เวลาที่เราเดินเร็วจนเหมือนจะวิ่ง
มันก็มักจะพลาดไปและบาดเจ็บแบบนี้แหละ

กลับมาหยุดอยู่กับที่พิจารณาแล้ว ค่อย ๆ ก้าวไป
ไม่ต้องไปให้ถึงจุดหมายเร็วเกินไปก็ได้
เราไม่ต้องแข็งแรงมากมายอะไรนักก็ได้
เราไม่ต้องเน้นทำท่าได้สวยแปลกพิศดารมากก็ได้
เราไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งอัศจรรย์ใจทุกวันก็ได้

แค่เรามีสติในทุกขณะจิต ว่าเรากำลังทำสิ่งใดอยู่
และเพื่อไม่ให้เกิดความบอบช้ำบาดเจ็บจนไปต่อไม่ได้ก็พอ

........................................
เมื่อคืนนี้ ได้พลาดติกมาเพิ่มสองชิ้น
ซื้อน้ำหนึ่งขวด น้ำผลไม้หนึ่งกล่อง
เอาถุงไปปฏิเสธรับถุงได้แค่หนึ่งใบ

หาดินมาปลูกต้นไม้เพิ่มแล้ว พรุ่งนี้ พี่ขอแต่เช้าเลยนะ
ก่อนจะออกไปถ่ายรูปให้น้อง ..นัดน้องไปถ่ายรูป
ชอบที่จะสร้างรอยยิ้มให้ใครต่อใคร
เวลาเห็นเขายิ้มแล้วรู้สึกมีพลัง

กับสิบปีที่ผ่านไป มานั่งย้อนดูรูปเก่า ๆ
เป็นช่วงที่พี่เริ่มหลงใหลการถ่ายรูปสมัยแรก ๆ
ภาพที่ได้ก็จะมีแต่ภาพคนอื่น ๆ แทบจะหาภาพตัวเองไม่ได้เลย
นอกจากงานสำคัญ ๆ จะมีก็รูปสองรูป
ที่เห็นเป็นภาพของคนที่จากไปแล้ว

คุณค่าของภาพถ่ายอยู่ตรงนี้เอง.

มันทำให้คนที่จากไปแล้ว..ไม่ว่าจะจากเป็น หรือ จากตาย
ยังคงมีชีวิตชีวา ประหนึ่งว่า เขานั้นไม่ได้จากลาไปไหนเลย

น่าใจหาย และ น่าภูมิใจไปในคราวเดียวกัน

.........................................

ไปออกกำลังกายกันดีกว่า..จัดระเบียบร่างกายให้ดี

อย่าให้ถึงมือหมอ.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 มกราคม 2562 เวลา:22:05:05 น.  

 
ทำไมต้องเป็นแบบนี้..
ฉันไม่เอาหรอกนะ ..ถ้าคนหนึ่งจะเข้ามา แล้วอีกคนหนึ่งจะต้องจากไป มันไม่โอเคนะเว้ยยย

เข้าใจไหม? ว่าความรู้สึกมันเปราะบางเกินกว่าจะแบกรับอะไรได้อีก
กุจะปิดเคสอะไรได้บ้างไหมนี่
กุเพลียนะ
อยากเป็นคนใจดำ..
ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น

สร้างเรื่องกันขึ้นมาเอง
ก็หัดเคลียร์กันเองซะบ้างสิ
ต้องเป็นนังยายเหรอ? ที่จะต้องไปเคลียร์ไปแก้ไขให้ทุกครั้ง
กุคนนะ ไม่ใช่เซียนปราบผี กุจะบ้าตายอยู่แล้ว
ลำพังตัวกุยังจะเอาไม่รอดเล้ยย
นอนหลับไม่สนิทมาสองเดือนกว่าแล้ว
หน้าเหียกจนจะกรอบอยู่แล้ว
หึ่ยยยยยย!!!

ห่างบ้านไม่ได้นานเลยจริง ๆ .

ใจเย็น ๆ นะยาย
ใช้สติให้มาก ๆ อย่าใช้อารมณ์.

ยายเก่ง
ยายเจ๋ง
ยายสุดยอดดด.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 มกราคม 2562 เวลา:12:53:30 น.  

 
ความตึงเครียดเริ่มก่อตัว...
ทำไมต้องเจอสิ่งที่มันยากเกินตัวไปทุกทีๆๆ

มันมีเรื่องให้ต้องเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา

เคยคิดว่า..ถ้าเราทำสิ่งนี้ได้สำเร็จก็จบแล้ว
ก็ง่ายแล้ว สบายแล้ว ..เหรอ?

ง่าย จบ สบายได้เต็มที่ไม่เคยเกินวันเดียว
ประเดี๋ยวก็จะมีเรื่องใหม่ๆ กับคนใหม่ๆ เข้ามาให้ปวดหัวอีกแล้ว
ชีวิตดี๊ดีย์..มีเรื่องให้คิดทุกวันเลยเชียว
ดีจะตายห่านจิกแล้ว.

.....................
วันนี้ทำได้เกือบดี
เช้า กว่าจะนอน สิบเอ็ดโมง
ลุกๆ นอนๆ ทั้งคืน เป็นแบบนี้มาเป็นเดือนแล้ว
เมื่อก่อนคิดว่า ถ้ากลับจากลาวอะไรๆ ก็น่าจะหายไป
เรื่องแปลกๆ ก็คงไม่มีแล้ว

ตอนนี้เหรอ? มันไม่ได้แปลกที่อะไรเลย
แปลกที่ใจกุนี่แหละ
เสียเงินก็แล้ว
เจ็บตัวก็แล้ว
มันฟังที่ไหน...

................................
ฟังกันบ้างนะยาย
จดจ่ออยู่กับสิ่งตรงหน้าเท่านั้น
ถ้าสำออยมากนัก..ก็ให้ตายไปเลย
พี่พร้อมเสมอนานนักหนาแล้ว

ถ้าสิ่งที่ทำมันจะไม่สำเร็จ..ก็ไม่เป็นไรหรอก
แต่ขอให้ยายเต็มที่กับมันที่สุดก็พอ
อย่าปล่อยให้ใคร หรือสิ่งใดมาว่าเอาได้
ว่าเราละเลยสิ่งใดไปในระหว่างกาลเวลา

รักษาเวลาให้ดี..เวลามีค่าที่สุด
ถ้าเหนื่อยก็แค่พัก และถ้ามันหนักก็แค่วาง
ขอให้ยายได้ลองทำ ทำแม่งทั้งๆ ไม่รู้นั่นแหละ
หาคำตอบไปด้วยกัน
ตามดูใจไปด้วยกัน
ไม่เห็นจะมีอะไรต้องกลัวนี่

ตัวเมิงอ่ะ..น่ากลัวที่สุดในโลกแล้ว
กุจะบอกให้..

.....................................

กลับมาบ้าน มาเล่นกับเด็กน้อย
มาดูพ่อ มาดูแม่
มาดูต้นไม้ อาทิตย์นี้มีงานอาสาล้างกรงเสือ
ว่างเนอะเมิง มีเวลาไปเข้าป่าล้างกรงเสือด้วย
หึหึหึ ตลกร้ายชีวิตกุเนี่ย
เป็นคนประเภท ถ้าเหนื่อยนักก็ไปหาอะไรทำที่มันเหนื่อยกว่าปกติ
แล้วชีวิตที่รู้สึกเหนื่อยแบบซ้ำซากจะดีขึ้น
นี่ดีกว่างานอาสากรรมกรตั้งเยอะ

เพื่อนส่งงานอาสาดูแลเด็กมาให้ บอกเผื่อแกรอยากไปเป็นครูบนดอย
อยากไปน่ะอยากแน่...แต่ถ้าคนในบ้านยังช่วยตัวเองให้แข็งแรงไม่ได้
คนใกล้ตัวยังไม่เข้มแข็งพอ พี่ก็คงไม่คิดที่จะไปไหนไกล

พี่เหลือเวลาอีกเท่าไร..ปีนี้เข้าปีที่สาม
ขอเวลาจัดการตัวเองไว้ห้าปี
อีกไม่นานแล้ว..ยังทำอะไรได้ไม่ถึงไหนเลย
ปลูกข้าวก็ยังไม่ได้ ปลูกผักก็ยังไม่เป็น
ยังมีทักษะเอาตัวรอดอีกหลายอย่างมากที่ต้องรีบทำ
ชีวิต..มีแต่เรื่องต้องทำ
จะมีสักเรื่องไหม..ที่อยากทำ

รีบเคลียร์สัญญานะยาย...

..............................

พอเถอะ... ต่อไปนี้หยุดคิด
ไม่ต้องคิด ไม่ต้องพูด ไม่ต้องถาม
โง่บ้างก็ได้
ถ้าเลือกได้ จะเลือกเป็นคนโง่ๆ คนหนึ่ง

พี่ขอให้อ่านหนังสือให้จบ ก่อนไปลพบุรี
กลับมาจากอยุธยา พี่ขอความชัดเจน

ไปก็ไป.. ไม่ไปก็ไม่ไป

ไม่ต้องคิด.. ตัดสินใจไปเลย
แล้วไปลุยกันเอาข้างหน้า

ถ้ามันจะตาย..ก็ให้มันตายไปเลย

ปัญหาที่แก้ไขได้..เครียดทำไม
ปัญหาที่แก้ไขไม่ได้..เครียดไปใย

ง่ายจะตาย..ไม่เห็นจะยากเลย.

กอดดดดด..







โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 มกราคม 2562 เวลา:22:53:21 น.  

 
ความเครียดเท่าเดิม..เพิ่มเติมคือ พี่พร้อมชนมาก

ชนเอาตาย.. ตายกันไปข้างหนึ่ง
ทางไปมีไหม? .. มันก็มีแต่มันรากเลือดเลยทีเดียว

มันอดคิดอย่างที่ฝันไม่ได้ ..

วันนั้นฝันว่าตัวเองตะเกียกตะกายด้วยความยากลำบาก
ปีนเท่าไร ก็ขึ้นไปไม่ได้ซะที ปีนครั้งแล้วครั้งเล่า
ทั้งแรงแขนแรงขา เกือบจะได้ก็หล่นๆๆๆๆ นับครั้งไม่ถ้วนจนท้อใจ
แล้วครั้งสุดท้ายที่พยายามตอนใกล้จะหมดแรง
มันมีคนปลายทางเอื้อมมือมาฉุดกระชากพี่ขึ้นไปบนนั้น

ทางนั้นมืดเหมือนปลายถ้ำ แสงสว่างมันอยู่ตรงนั้น

ความรู้สึกตอนนี้..มันเป็นแบบนั้นเลย

เราไม่รู้แม้กระทั่งเรากำลังจะต้องทำอะไรบ้าง
ที่ทำได้ก็แค่ รักษาไปตามอาการ ที่มันเกิดขึ้นในทุกขณะจิต
สิ่งใดมากระทบ จัดการสิ่งนั้น
ไม่มีแบบแผน ไม่มีทิศทาง
อะไรที่เกี่ยวข้องแม้จะน้อยนิด
พี่ก็จะให้ความสำคัญในเรื่องที่จำเป็นต้องใช้ความรอบรู้

เราต้องดูให้มาก เราต้องอ่านให้มาก
เราต้องแสวงหาให้มากที่สุด

มากมายไปถึงไหน..ตอบตัวเองไม่ได้

ที่พอจะทำได้ดีที่สุดก็แค่ใกล้ชิดกับพระเจ้าให้มาก ๆ
พี่คงไม่โอเค ถ้าพลาดไปแล้วอันตรายถึงกับหายนะอัปยศ
วันนี้เห็นฟีตข่าวแล้วอนาถใจ
มันไม่ได้เท่ตรงไหนเลย กับการเรียกร้องอิสระภาพในแบบอย่างนั้น

น่าอดสู ..แต่พยายามจะไม่แสดงความคิดเห็นจะดีกว่า

ต้องทำความเข้าใจความหมายของคำ ความเชื่อ
และต้องทำความรู้จักกับอีกหลายสถานที่ ที่ไม่คิดจะอยากรู้
การตรวจดีเอ็นเอ ขั้นตอนต่าง ๆ สิทธิบัตร กฎหมายระหว่างประเทศ บางทีอาจจะต้องเดินไปชนกับทีมงานสักทีให้รู้แล้วรู้แรดกันไป

การจะไปทำอะไรนอกบ้าน..ในบ้านของเราต้องเข้มแข็งซะก่อน
นี่ก็เป็นอีกภาระใหญ่ .. ตอนนี้คนในบ้านเราอ่อนแอมาก
อ่อนแอทั้งทางร่างกายและจิตวิญญาณ
สร้างความปวดหัวได้มากที่สุด ก็คนในบ้านนี่แหละ

ยาย..พี่ขอเรื่องดีดี บ้างพอจะมีไหม?
งัดมาดูหน่อยซิ ...

อ้อ ..มีสิ วันนี้ไปรื้อกรุสมบัติบ้ายายมาเว้ยยย
เจอรูปที่วาดไว้เมื่อสิบปีที่แล้วน่าจะได้ รวมทั้งหมดสิบรูป
โหยยยยย...กำลังใจนี่มาเลย

มันทำให้คิดไปว่า ..ก็ดีนะ รูปแรกของปีมาแล้ว
ก็สร้างภาพรูปสอง สาม สี่และห้า ต่อได้เลย
หึ หึ ชอบอ่ะ ชอบที่จะได้ทำอะไรแล้วยิ้มมมมมมมมมมออกมาได้

พอเหอะไหม? จบที่ยิ้มได้ ก็พอแล้ว

งานการทุกสิ่งสำคัญนะ
แต่งานมันก็แค่ส่วนหนึ่งของชีวิตไง
มันไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต

จะเครียดรึก็ได้
แต่ก็ต้องยิ้มให้เป็น

มันเป็นกรรม เป็นหน้าที่ของตา หู เป็นหน้าที่ของการเรียนรู้
แต่มือพี่อ่ะ มีเรื่องที่จะต้องสร้างภาพที่สร้างรอยยิ้มได้เว้ยยยย

อย่าล้ำเส้นกันเซ่ บอกกี่ครั้งแล้ว.

เจียดเวลาสักวันละสิบนาที
กุขอ ..กุไหว้ล่ะ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 มกราคม 2562 เวลา:22:51:03 น.  

 
วันนี้ได้ข้อมูลสำคัญมาอีกอย่างหนึ่ง..
วัดราชประดิษฐ์ฯ ที่ที่เคยไปสองสามครั้งแล้ว
และเป็นที่ที่เราเคยตามค้นหา..มันมีความเกี่ยวพันกันอยู่
แต่มันต้องใช้หลักฐานเพิ่มเติม..ซึ่งจะเหลืออะไรให้เราไปค้นไหม?

ยังมีอีกหลายสถานที่ หลายบุคคลให้ไปวิ่งชน
สับสนไปหมดเลย.. หายใจไม่ทันแล้ว
แต่ถ้าจะให้ไปใช้ชีวิตที่นั่นเป็นแรมเดือน
พี่คงไม่มีความสามารถพอ .. เจอทางตันอีกแล้ว

...........................................

สิ่งที่รับรู้มาตอนนี้ ..มันฟุ้งไปหมด
ใจก็ฟุ้งงงง
คุมส่ติให้อยู่นะยาย แยกแยะให้ได้
อย่าเอามันมาเหมารวมกันไปหมด
อย่าทำให้งานเสีย.. พี่ไม่มีพื้นที่พอสำหรับรองรับความผิดพลาด

ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ฟร่ะ .. เหมือนจะดีดออกไปจากความคิดได้แล้วป่ะ

ยาย.. พี่ไม่โอเคเลยนะ
ที่เมิงจะเอาความรู้สึกไปแขวนลอย ๆ อยู่กับอะไรก็ไม่รู้
เช้า สาย บ่าย เย็น แปดอารมณ์
มันตลกร้ายกับนังยายเกินไปแระ

รีบวางมันลงนะยาย...เดี๋ยวมันจะผ่านไป

อีกนานไหม?

......................................

เมื่อวานมีเรื่องมากมายหลายสิ่งอยากเล่า
แต่หมดแรงมาก
เป็นครั้งแรก ที่ไปเอาพลังแต่ไม่ได้พลังกลับมา
มันทำให้รู้สถานการณ์ ความเคลื่อนไหว
ละเหี่ยใจอีกแล้ว

บางทีเพื่อนอาจจะคาดหวังมากเกินไป
บอกกับเพื่อนว่า มันปกติแหละ
คนทุกคนต่างก็เห็นกับความสบายของตัวเอง
บางทีเราก็ยังละความสบายของตัวเองไม่ได้เลย
จะไปหวังอะไรกับคนอื่น ๆ

เฮ้ออออ ... รีบจัดการกับตัวเองก่อน
จัดการกับเรื่องในบ้านให้เต็มที่
ก่อนที่จะเดินไปชนคนนอกบ้าน
ปัญหาภายในตอนนี้ก็หนักหนา
มีคนตายได้ไม่เว้นแต่ละวัน

มันเกิดอะไรขึ้นฟร่ะ???

เมื่อหนีไม่พ้นก็วิ่งชนมันเลย.

รักตัวเองให้มาก ๆ นะยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 มกราคม 2562 เวลา:20:49:55 น.  

 
คุมสติให้รอดนะยาย..อะไรที่มันสะเหล่อเข้ามา ตบมันให้สลบไปเลย
สำเหนียกไว้หนัก ๆ ยายไม่มีเวลามากมายพอจะเสียเวลากับอะไรทั้งนั้น แม้สักเสี้ยวนาทีก็เถอะ.

วันนี้มองอะไร ๆ ออกคร่าวๆ ด้วยความเป็นไปในบ้าน
ที่มันดูเหมือนจะแย่ลงไปเรื่อย ๆ แต่พี่ชอบนะ
เมื่อมันเกิดเหตุการณ์ ในที่สุด มันจะได้รับการแก้ไข
ใส่ให้สุด เมื่อเราสูญเสียจนถึงที่สุดแล้ว มีสติรู้ตัว
ต่อไปทำการแก้ไขเยียวยา หาวิธีป้องกัน แล้วเราจะได้ไม่เสียอะไรอีก

เคยสงสัยนะ.. เขาปล่อยให้เวลามันเนิ่นนานมาถึงป่านนี้ได้อย่างไรกัน ...เพิ่งจะถึงบางอ้อวันนี้เอง
บ้านเราไม่เคยห่างหายจากปัญหาภายในบ้านเลย
มันมีความคุกรุ่นอยู่ตลอดเวลา แม้นในสมัยที่คิดว่าเหมือนจะสงบ
รุ่งเรืองที่สุด ก็ยังเป็นสาเหตุเป็นที่มาของความฉิบหายบรรลัย

มีแต่คนสร้างเรื่องไม่รู้จักหยุดหย่อน
เพราะความโลภมาก
เพราะความเห็นแก่ได้
เพราะความอยากได้อยากเป็น
เพราะอวิชาอันเลวทราม
ทุกอย่างเกิดจากความเห็นแก่ประโยชน์ข้างต้นทั้งสิ้น
เท่าที่เห็นจะมีสองหน่อเนื้อเท่านั้น ที่มีความเสียสละสถิตในจิตใจ
มันยุติธรรมแล้วหรือ????

ค่าตอบแทนของความเสียสละคือการถูกทอดทิ้ง หลงลืม
อย่างนั้น่จริง ๆ หรือ????

เราคงกรำงานหนัก สู้รบกันจนรากเลือดสินะ
ถึงไม่มีเวลาพอจะหวนคิดถึงอะไรกันเลย

.....................................

เมื่อทราบสถานที่แล้ว..ก็เลยหาหนทางขอเอกสาร ขอข้อมูล
เป็นความโชคดีที่คุณป้าฯ มีข้อมูลนั้นอยู่ในมือ
โชคดีชะมัด.
ขออ่านก่อน ..เราต้องรู้เรื่องในบ้านให้แน่นและแน่ชัดเสียก่อน

วันนี้ระหว่างนั่งเล่นอยู่ริมน้ำ
มีชายแก่ ๆ เดินมาทำท่าจะด่าก่น ถึงความไม่รู้กาลเทศะ
กุรู้เว้ยย รู้ดีด้วย แล้วนังยายก็มีสิทธิ์เต็มที่
ที่จะไปที่ไหนก็ได้บนแผ่นดินนี้
เพราะที่นี่คือแผ่นดินของราชอาณาจักรไทย
ที่คนไทยทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเดินไปเหยี่ยบได้ทุก ๆ ตารางเมตร

ใครจะไม่เข้าใจ ก็ช่างมันปะไร
นังยายเข้าใจตัวเอง..ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ก็พอแล้ว

ตั้งใจไว้ให้ตรง.. ไม่นานหรอก ไม่น่าจะนานนัก

..............................................

วันนี้ปฎิเสธรับถุงไปสองใบ สามสิ ตอนเช้าอีกหนึ่ง
สอนเด็กให้รู้ว่า ทำไมมันจึงสำคัญ
เพราะมือพวกเราทั้งนั้น
สภาพแวดล้อมทุกวันนี้จึงเน่าเฟะได้ขนาดนี้

มันจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรไปได้หรอก
ถ้าเรามองมายังตัวเอง แล้วยังละความสบายไม่ได้เลย

ความเคยชินของคนเรานี่แหละ ..ตัวร้าย
ชินจนคิดว่าใช่.
และสุดท้ายจะยึดเอาว่า ก็ทำมาตั้งนานไม่เห็ฯมีใครว่า
.. นั่นไง ..

..........................................

นอกจากปฎิเสธรับถุงแล้ว ..พี่ยังปลูกต้นไม้เพิ่มอีกสามต้น
เย้เย .. พรุ่งนี้ไปซื้อดินมาเปลี่ยนกระถางอีกสองกระถาง

รีบปิดเคสแล้ว..เอาหนังสือไปให้พระอาจารย์อ่านและช่วยวิจารณ์
ค้นหาทางออก .. หลายคำที่อ่านไม่เข้าใจ ในหลักความเชื่อ
และประเพณีปฎิบัติ

ทำมัน..ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างนี่แหละ
มันก็จะลดความตึงเครียดไปได้เยอะนะ
หาข้อมูลใส่หัวแบบแก้วเปล่าเลย..

พอแล้ว..อย่าคิดจนฟุ้ง
ไปออกกำลังกายแล้วนอน.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 มกราคม 2562 เวลา:20:56:09 น.  

 
ใจวันนี้...งอแงเชียว
น่าเอาหัวโขกผนัง.

นอนดึกอ่านมากก็ปวดหัว
สักพักย้ายมาปวดท้อง
แล้วทำท่าจะปวดขา
เป็นอะไร มนุษย์เมนกำลังจะสิงร่างเมิงเหรอ

พอเหนื่อยจนเพลียทำท่าจะถอดใจ ท้อมันกลางทางซะงั้น
อิเHี้ยสร้นตรีนหมาเน่า..งอแงหาพระแสงขรรด้ามเพชรเหรอ

นังยาย เมิงฟังกุนะ
ยายต้องนิ่งเว้ยยยย
ยายต้องนิ่งมากเท่ามาก
สติต้องเสถียรมาก จนเกิดปัญญาขึ้นมาบ้างสักน้อยนิดก็ยังดี
ยายจะงมเข็มในมหาสมุทรต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย
ไม่ใช่นะ

ต้องมีความเพียร เข้าใจ ทำต่อไปเรื่อย ๆ เข้าใจ
แต่ถ้ายายเหลาะแหละใช้เวลาเนิ่นนานออกไป
มันจะกลายเป็นเลอะเทอะแล้วมันจะพาลไม่สำเร็จเอา

ไม่ได้..ถ้าเป็นอย่างนั้น พี่ไม่ยอม

ใครจะเป็นจะตายช่างมันก่อน
เป็นสิ่งมีชีวิต จะรู้จักการเอาตัวรอดเสมอ

เลิกสงสัยได้แล้วว่า เราทำ ทำไม
เลิกสงสัยได้แล้ว ว่าเราทำ เพื่ออะไร

สำเหนียกไว้เลยว่า
ถ้ายายตายลงไป โดยทำสิ่งนี้ไม่เต็มที่
ยายจะเสียใจมากจนไม่ให้อภัยตัวเอง

สำเหนียกเอาไว้.

.........................................

ไปออกกำลังกาย
ฝึกโยคะ
แล้วนอนเลย
ตื่นมาอ่านตอนก่อนสว่าง
ได้เวลาพัก ยายต้องพัก

รักทุกวัน.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 มกราคม 2562 เวลา:21:47:09 น.  

 
วันนี้ไม่ดีเลย..รู้สึกไม่โอเคกับชุดข้อมูลที่ได้รับมาใหม่

มันมาพร้อมกับความบีบคั้นหัวใจ
เมิงจะมาเฉพาะเจาะจงให้กุทำแต่สิ่งที่เมิงต้องการ

... ไม่ได้ ...

กุไม่ยอมหรอกนะ
ถ้างี่เง่ากันมาก ๆ ต่อมติสต์กุแตกขึ้นมาเมื่อไร
กุเทแม่งทั้งหมดนั่นแหละ
อยากเรื่องเยอะกันดีนัก
บางทีมันเยอะจนอยากจะตายซะให้รู้แล้วรู้แรดกันไป

ใครจะเป็นจะตายยังไงก็เรื่องของมันป่ะวะ

...............................

ลำพัง ..การทำสิ่งที่มันยาก เกินหน้าที่
เกินความสามารถของตัวเอง
และยิ่งเป็นงานที่ต้องใช้ความสามารถพิเศษเฉพาะตัวนี่มันก็สุดชีวิตแล้วนะ ทุ่มหมดหน้าตัก เอาชีวิตเป็นเดิมพัน
แค่เรื่องเดียวกุก็รากเลือดแล้ว นี่เมิงจะเอาพร้อมกัน มาทีสามเรื่อง

ไอ้บ้า ..ใครจะไปบ้าจี้ทำตามเมิง
เมิงเห็นมือกุมีไม้กายสิทธิ์รึยังไง?

เมิงเห็นตากุมียี่สิบตาเป็นญาติทศกัณฑ์รึ หอยหลอด

กุก็แค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ขี้แยคนหนึ่งป่ะวะ

.....................................

ความยากมันอยู่ตรงนี้นี่แหละ
นี่พี่ต้องเอาชนะใ่จตัวเองอีกกี่ร้อยครั้งพันครั้ง
กว่าเรื่องนี้จะจบ???????????

ใจกุจะวางไว้ตรงไหน มันถึงจะมีเสถียรภาพมากที่สุด

.........................................

ทำงานดีกว่า..
ยากที่สุดก็แค่ทะเลาะกับลค.บ้าง
โดนลค.ด่าบ้าง

ทุกสิ่งมันก็แค่เรื่องสมมติ ไม่มีอะไรที่เป็นของจริง
แม้กระทั่งตัวเราเอง

ลมหายใจก็ยังไม่ใช่ของเรา

ถ้ามันจะทำไม่ได้
ถ้ามันจะต้องมีความตายเกิดขึ้น
ถ้ามันจะต้องผิดหวัง
ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเล้ยยยย

อย่ามาหลอกกุเสียให้ยาก
เมิงส่งอะไรเข้ามา
กุก็จะตบมันออกไป
อย่าส่งอะไรมาทำให้ใจกุอ่อนเลย
กุไม่ยอมเมิงหรอก

......................................

กลับมานังยาย..อิเค็มมหาประลัยจะฟื้นคืนชีพ
ไม่ต้องตามใจ ไม่ต้องตามสมอง
ให้เสียประโยชน์
ต่อไปนี้ ..ถ้ากุไปเสือกเรื่องใคร กุจะตามไปเก็บตังค์มัน

ถ้ามันคิด ก็แค่รู้ ว่ามันคิด
ไม่ต้องไปดูในรายละเอียดว่า คิดอะไร คิดเรื่องอะไร
ถ้าเห็น ก็แค่รู้ว่า เห็น
ไม่ต้องไปเพ่งว่า เห็นอะไร ถูกใจ หรือ ไม่ถูกใจ
ชอบใจหรือ ไม่ชอบใจ

อยู่ให้นิ่งเข้าไว้
ความสงบจะสยบทุกสิ่ง

ยายเลือกแล้ว..ว่ายายจะทำอะไร
เพราะฉะนั้น อย่าได้ลังเลสงสัย
ชีวิตเป็นของเรา
อย่าปล่อยให้ใคร หรือ อะไร มาทำให้ยายไขว้เขวได้เป็นอันขาด

อะไรที่มันทำให้ใจเราไม่สบาย
ก็จัดมันอยู่ในกลุ่มสิ่งล่อลวงทั้งหมดนั่นแหละ
ไม่ต้องไปจัดแยกประเภทของดีชนิดเลว
มันไม่มีในสารบบความคิดเรื่องอะไรเทา ๆ
เพราะกุกินข้าว กุไม่กินขี้ผสมข้าว

............................................

่มันยากนักใช่ไหม?
เรื่องที่ส่งมาให้อยู่ในความสนใจ
ได้ พี่จะตั้งใจทำอย่างดีทีเดียว

มันเป็นไปได้ยากที่สุดใช่ไหม?
ที่จะทำอะไรยาก ๆ พร้อม ๆ กัน
ได้สิ ...ได้เสียเลย
เอาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง

ถ้ามันไม่เรียบร้อย
กุก็ตายไป
แค่นี้เอง

ไม่เห็นจะยากเลย

รักที่สุดเลย.
ยายเก่ง ยายเจ๋ง ยายสุดยอดดดดดดดด

ถ้ากุหายเงียบไป รู้ไว้กุนอนตายอยู่ในห้อง
55555555555555555555555555555555555



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 มกราคม 2562 เวลา:23:22:40 น.  

 
ใจไม่ดี..เลยวันนี้
ฝันก็ไม่ดี..ฝันบรรลัย กลับมาอีกแล้ว

มันทำให้ไม่อยากนอน ไม่กล้าหลับ
อะไรก็ไม่รู้ เลอะเทอะเยอะแยะ
ที่ก็ไม่รู้จัก
คนยิ่งไม่รู้จัก

มีเด็กน้อย.. นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน
เด็กน้อยเอาแต่ใจ อารมณ์ร้าย
คือเมิงพยายามมากเลยนะ ที่จะทำลายสติ สมาธิกุให้ได้เนี่ย
หมดมุกจะเอาชนะกุแล้วเหรอ
ถึงได้ส่งเด็กน้อยมาเล่นงาน

วันนี้กุยอมเมิง ก็ได้
กุแพ้เมิงราบคาบเลย
ทรมานใจฉิกไห
จะนอนก็เหมือนถูกกระชากวิญญาณ
พอจะตื่นก็เหมือนวิญญาณยังไม่เข้าร่าง
อยากเป็นยังไง ตามใจเมิงเล้ยยย

กุจะไม่ไปขัดใจเมิงแล้ว
แต่กุจะตามดูอยู่เฉยๆๆ

จะตายห่านชักดิ้นชักงอ ก็ตายไปเลยสิ

ซึมกระทือ นังบ้า

..........................................

ทะเลาะกันเข้านะ เมิงสองตัวเนี่ย
รอกุอ่านจบ ทำงานเสร็จก่อนเถอะ
กุจะดัดสันดานเมิง

เดี๋ยวมันจะผ่านไปนะยาย

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 มกราคม 2562 เวลา:20:20:25 น.  

 
ใจคนเรา..นี่แปลกนะ

เมื่อไรที่มันดี มีพลัง กำลังใจเต็มเปี่ยม มันก็ฮึกเหิมทำงานได้ทั้งวี่ทั้งวันสามวันสามคืนไม่หลับไม่นอนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

แต่ถ้าเมื่อไรที่มันงอแงขึ้นมา อย่าว่าแต่งานหนักเล้ย
งานเบา ๆ ง่าย ๆ นิดเดียวที่มันไม่อยากทำ กลายเป็นงานอันหนักหนาสาหัสสากรร เหนื่อยฉิกไห หนึ่งไม่เอา สิบไม่เอา ร้อยก็ไม่เอา

กวนตรีนเกินไปไหม?

ถ้ากุไม่เคยมีปัญหากับตัวเอง
อีกไม่นาน กุก็คงจะซึมเศร้า นอนไม่หลับติดต่อกันจนเรื้อรัง
เซ็ง ๆ เบื่อ ๆ แล้วอีกหน่อยก็ต้องไปพบนักจิตฯ ขอยาเคมีมากินปรับสารในสมอง หรืออาจจะมีทางเลือกอื่น
หางานอดิเรกทำ นั่นนี่บลาๆๆๆๆๆๆๆ เชียด ไม่ได้แดรกกุร๊อกกก
กุเล่นมาหมดแระ เล่นจนเบื่อ กุไม่ซึมให้เมิงหรอก
เพราะกุจะแซ่บว่ะค่ะ ชิ 55555555555555

คลาสนี้นอกจากจะดัดสันดานแล้ว พี่จะดันสันหลังด้วย
ดัดหลังได้สำเร็จเมื่อไร ต้องได้ท่าสกอเปี้ยน

นี่เรื่องของกายสังขาร

...........................................

นั่งย้อนทบทวนอะไรต่อมิอะไร..

นี่กุสำออยเนอะ เป็นอะไรนิดอะไรหน่อย ทำท้อไปได้ชิ
มือตรีนเมิงอ่ะ ครบทุกอย่าง ตาก็มองเห็น หูก็ใช้ได้
จมูก ปาก อาการครบสามสิบสอง ไม่ได้พิการซะหน่อย
ทำสำออย ... จำที่คุณลุงใจดีสอนไว้ได้ไหม?

ถ้ายากก็เพิ่มคนความพยายามไปอีก
และใส่ใจลงไปในทุก ๆ ความพยายาม
จนกว่าจะสำเร็จ

เรื่องที่แล้ว ๆ มา เกือบจะเอาตัวไม่รอด
สุดท้ายแล้วมันก็ผ่านไปได้
นั่งคิด แล้วต่อๆ ไป จะทำยังไง
กับความสับสนที่มันไม่ได้น้อยลงเลยสักนิด

มันมีคำตอบออกมาว่า
เคยทำอย่างไร ก็ให้ทำอย่างนั้น
๓๖๕ วันผ่านไป ทุกอย่างก็ปกติสุขดี
เฮือกสุดท้ายแล้ว พี่มีแรงแค่ ๔๐ วัน พอไหม?

ขอแบบใจนิ่งมาก ๆ เลยนะ
เวลาที่ดีเต็มที่ด้วยคุณภาพ

ไม่ต้องรอฤกษ์ผานาที ..คิดได้ก็ทำมันเลย
ไม่เว้นแม้นสักวัน
วันไหนทำไม่ได้ ก็ถือภาวนาจิตไป
จนกว่าจะครบ เพราะเวลาของพี่
มันไม่มีทดเวลาบาดเจ็บ
ทุกนาทีเดินไปข้างหน้า
แค่นี้แหละยาย...ชีวิต

ไม่ได้ยาก ..อย่าคิดเยอะ.

รักยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 มกราคม 2562 เวลา:22:49:50 น.  

 
เอาใหม่...เริ่มนับหนึ่งใหม่ ในทุก ๆ วัน.

#วันที่๔๐/๐๑ ทำดีแล้วยาย.. พรุ่งนี้ใส่ลงไปอีก

ขอบคุณตัวเอง ที่คิดได้ ถึงมันจะช้าเกินไปก็เหอะ
ถ้าขืนไปใจเถลไถลไปไกลกว่านี้ พี่ต้องแย่จะดึงไม่กลับแน่ ๆ
ทุกวันนี้มันยังกล้า ๆ กลัว ๆ กับการรับข้อมูลอันมากมาย
บางเวลา..ถ้าอยู่ ๆ เผลอปล่อยความคิดเรื่อยเปื่อย
มันนั่งร้องไห้ไม่รู้สาเหตุ กุบ้าไปแล้วใช่ไหม?
ร้องไปปลอบตัวเองไป ไม่คิด ไม่ปรุง ไม่จริง มันแค่เรื่องสมมติ
เดี๋ยวมันจะผ่านไป พี่กลัวตัวเอง

ฝันเดี๋ยวนี้ก็บรรลัย เมื่อเช้านอน มันฝันว่าไฟจะไหม้กลิ่นไหม้ออกมาแล้ว อินี่ก็ตาลีตาเหลือกตื่นขึ้นมาดมเหมือนหมาเลย ไหนๆๆๆ ตรงไหนไหม้ สรุปกุต้องถอดปลั๊กทุกอย่างออกแล้วนอนร้อน ๆ
เพราะวิตกจริตว่าตัวเองจะนอนจมคากองไฟ ซึ่งความจริงแล้ว
มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไฟไม่ได้ไหม้ ไม่มีอะไรเลย กุแค่ฝันไป

ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นนักหนา

ไม่ชอบเลย ..แต่พี่จะไม่หนีมันอีกต่อไปแล้ว
กุหนีมาทั้งชีวิตแล้ว ..จังหวัดนั้นเป็นจังหวัดที่ไม่คิดอยากจะไปเลย มันแค่ผ่านไปก็หมดแรงแล้ว อ่อนล้าไปทุกสิ่งอย่าง
ไม่อยากรุ้ ไม่อยากเห็น ไม่อยากคิดถึง

ยายไม่อยากรู้ก็ไม่ต้องไปรุ้
เราจะอยู่กับปัจจุบัน.. เราจะทำมันอย่างผู้ไม่รู้อะไรเลย

เอาใจไว้กับสิ่งตรงหน้า
หน้าที่ที่ถือครองอยู่เอาใจใส่ให้มาก ๆ

เมื่อไรที่รู้สึกใจหวิว ๆ ก็หายใจเข้าลึก หายใจออกยาว
อยู่กับลมหายใจ

เราจะเต็มที่ต่อสิ่งตรงหน้าในปัจจุบัน
ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว
กลับมาจากลพบุรี อยุธยา พี่คงจะต้องไปขอพบพระอาจารย์
เพื่อถวายหนังสือเล่มที่อ่านอยุ่ พร้อมกับบทวิจารณ์

........................................

ฝันบ้า ๆ
คนเพี้ยน ๆ
มันไม่อยู่กับเราตลอดไปหรอก
เดี๋ยวมันจะผ่านไป
ทำใจให้ดี ลดความกราดเกรี้ยวลงบ้าง
คนไม่รู้เรื่องเขาพลอยจะไม่สบายใจไปด้วย

อย่าหยุดออกกำลังกายนะยาย.

รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 มกราคม 2562 เวลา:22:17:41 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๒ พอใจเริ่มนิ่งความวุ่นวายก็เริ่มเข้ามาทักทาย

คนพวกนั้น..จัดไปเข้ากลุ่มสิ่งยั่วยุให้หันออกจากสมาธิทั้งสิ้น
บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า วัน ๆ หนึ่งนี่พี่ต้องเคลียร์กี่เรื่องกี่คน

มันเห็นความโกรธที่ระงับได้
มันเห็นความน่าสงสาร พี่คิดไปเองว่าเขาคงเหงามั้ง
ก็เลยสร้างความน่ารำคาญได้ตลอดเวลาเพื่อเรียกร้องความสนใจ
จากคนรอบข้าง .. แต่ถ้าจะให้ไปเล่นด้วย พี่ไม่เอา
พี่ไม่ชอบสุงสิงกับคนที่ความจริงใจบกพร่องจนจับสังเกตได้

อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวเขาก็ผ่านไป
มาเพื่อให้ได้รู้จัก มาเพื่อให้ได้เรียนรู้
เป็นคนที่มีความแปลก มีความสุขอยู่การที่มีผู้คนห้อมล้อมด้วยคำพูดหวานหู

หมดทางจะเยียวยา ..พี่ช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก

ได้แต่บอกตัวเองว่า ขันติเราสูงกว่า เราต้องทนให้ถึงที่สุด
เมตตาเรามากกว่า เราต้องใช้ความเห็นใจให้มาก ๆ
เราหาวิธีจัดการได้ดีกว่า .. อย่าให้อารมณ์ครอบงำความคิด
แล้วอีกไม่นาน .. เขาก็จะผ่านออกไปจากวงโคจรชีวิตเราเอง

...........................................

วันนี้ทำได้ดีกว่าเมื่อวาน แต่ยังดีได้มากกว่านี้

พยายามนอนเร็ว หลับให้สนิท เพื่อรีบตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือตอนเช้ามืดแทนการอ่านข้ามวันข้ามคืน ไม่อยากป่วย

เพิ่งเริ่มต้น..จะเอาทุกอย่างให้สมบูรณ์ไปทั้งหมดเลยเหรอ?
มันก็หลับเร็วได้อยู่นะ นอนแล้วหลับเลย
หลับสนิทด้วย สนิทจนฝันลึกๆๆๆๆ
ถ้าไม่สะดุ้งตืนเหมือนถูกกระชากวิญญาณกลับมาแล้วขึ้นมานั่งหอบหายใจลำบากได้ตั้งนานสองนาน ..มันจะดีมาก ๆ

พักนี้เห็้นแต่คนแปลกหน้า ไม่รู้จักใครสักคน
ที่ไม่แปลกก็ไม่น่าจะใช่ เป็นใครก็ไม่รู้

ช่างแม่งมันนะยาย...มันก็แค่ความฝัน
เมิงทำอะไรกุไม่ได้หรอก

ถ้าการนอนมันจะสร้างความน่ากังวลใจให้มากมายนัก
ก็ฝึกอาศนะศพไป .. นอนหายใจเล่น ๆ
ดีซะอีก .. กำลังสติกุแข็งแกร่งเมื่อไร
ใครมาหลอกกุในฝัน กุจะจิกมาตบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะตบไม่เว้นหน้าเลย รบกวนเวลาหลับนอนกุดีนัก.

เวลาตื่นก็ทำสารพัดจนหมดแรง
เวลาจะนอนแทนที่กุจะได้พักผ่อน
พากุไปไหนตอ่ไหน
แล้วแทนที่จะให้ไปสบายๆๆๆ พาหนะอ่ะ รู้จักม่ะ
หาพาหนะให้กุด้วย
ไม่ใช่ให้กุตะเกียกตะกาย ลุยไปทุกที่

แล้วถ้าจะมาหากันอีก ช่วยรักษามารยาท
แนะนำตัวกุนิดนึง เมิงเป็นใคร
เมิงมาจากไหน เมิงมาด้วยกิจอันใด
เอาแบบจบ ครบ ภายในหลับเดียว
ไม่ต้องให้กุฝันบ่อย ๆ ฝันต่อเนื่อง
อิบร้าส์ กุเนี่ย จะบ้า
บางทีก็คิด ระหว่างเป็นบ้าตาย กับ เป็นโรคไตอ่อนแอ
อะไรมันน่ากลัวกว่ากัน

......................................

ต้นไม้น่ารักมาก ๆ เลย ใบเขียวปี๊ ไม่มีดอก
ทีแรก คิดว่าจะวาดรูป วันละรูป
ทำไปสองรูปแระ แต่มันเละว่ะ 555555555

กลับมาเขียนไดอารี่ลงในสมุดที่ซื้อไว้มากมาย
มีความสุขดีทุกครั้งที่เล่นน้ำหมึก
มีอยู่หลายเล่ม แต่ยังไม่ได้ใช้

เมื่อเช้า ดูคลิปหนึ่ง มันสอนว่า
อย่าตัดสินใจในช่วงที่ชีวิตมีความเปราะบาง
เพราะมันจะทำให้เราตัดสินใจผิดพลาด
แต่สิ่งเหล่านี้สามารถจักการแก้ไขและป้องกันได้
มันขึ้นอยู่กับว่า เราเลือกที่จะแก้ไข หรือ ป้องกัน
เพื่อไม่ให้ชีวิตเกิดการเปราะบาง
การเปราะบาง มันเกิดขึ้นได้จาก
ความหิว
ความโกรธ
ความเหงา
และความเหนื่อยล้า

หิวไหม? ยาย ไม่เลย ไม่เคยมีความรู้สึกหิวเลย
รู้แต่ว่าได้เวลาแล้ว ต้องกิน วันพรุ่งนี้จะทำน้ำยาให้เด็ก ๆ กิน
เวลาเห็นคนอื่นกินได้ ยิ้มได้ มีความสุขได้ แล้วมันรู้สึกมีพลัง
พี่ชอบสร้างพลังให้ตัวเอง เป็นคนบ้าพลัง555555

โกรธไหม? ยาย .. มีอารมณ์ขุ่น ๆ นิด ๆ แต่ระงับได้
บางทีอยากเอ่ยคำขอโทษเขา แต่เราไม่ชอบขอโทษใครบ่อย ๆ
มันพูดออกมาได้ยาก ถ้าเขากล้าที่จะมาพูดด้วยอย่างสำนึก
มันพอจะทำได้ ยอมรับกันได้ แต่กับคนที่หลีกหนีโดยไร้สาเหตุ
ไม่จำเป็นต้องพูดออกมาให้เปลืองเลย

เหงาไหม? ยาย .. เหงาเป็นยังไง? คืออะไร?
บอกไม่ได้เพราะไม่รู้จักอารมณ์เหงา พี่เป็นคนชอบที่จะอยู่คนเดียว
ต่อให้โลกทั้งใบไม่เหลือใคร พี่ก็อยู่ได้ ไม่ใช่ปัญหา
ถ้าจะต้องอยู่กับคนที่พูดกันไม่รู้เรื่อง ใช้ชีวิตกันคนละวิถี
ต่างคนต่างอยู่เถอะ

เหนื่อยไหม? ยาย .. ตั้งแต่รุ้ความลับว่า เมื่อเราบ่นเหนื่อย
ความเหนื่อยจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า พี่ก็ไม่เคยคิดจะเอาคำนี้
มาใส่ไว้ในสารบบความคิดอีกต่อไปเลย
ถ้าเมื่อไรที่ลานหมด ไร้พลังก็นอนตายไปเลย
พี่นอนได้ทุกที่ เวลามันหมดแรงแล้วจริง ๆ และต้องเดินทาง
จะไม่ยอมไปคนเดียว ล้อหมุนเมื่อไร วิญญาณออกจากร่างเมื่อนั้น

ก็ไม่ได้เปราะบางขนาดนั้นนี่หว่า ..อาลัยยังไม่หายเหรอ?
... ใช่ ...

ทุกวันนี้ยังไม่กล้าดู วินาทีถวายเพลิงพระศพเลย
ไม่กล้าดู.

ใจไม่ดี.

เป็นปกติจะตายไป... คนดีที่สุดของโลก ณ เวลานั้น
ตายไปทั้งคน ... จะไม่ให้เสียศูนย์เลย ก็คงจะเป็นไปไม่ได้

...........................................

กลับมา... มันผ่านไปแล้ว
พรุ่งนี้ก็วันที่สามแล้ว
ข้ามพรุ่งนี้ไปให้ได้
อะไร ๆ น่าจะง่ายเข้า

ตามดูใจ แต่อย่าตามใจจนไร้สติ

รัก.






โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 มกราคม 2562 เวลา:23:29:24 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๓ ทำอย่างไรได้อย่างนั้น.

วันนี้ทำได้ดี แต่ไม่ค่อยได้ดังใจนัก
มีเรื่องเข้ามากระทบมากมาย และไม่ได้กระทบแต่สภาวะจิตของเราคนเดียว ..มันกระทบไปด้วยกันทั้งหมด แต่พี่เอาอยู่จัดการได้

ทำได้แค่ รำคาญใจ บอกเด็กว่า ช่างมันเถอะ รู้เอาไว้ว่าคนมีหลายประเภท นี่ก็เป็นอีกหนึ่งประเภทของคนเรา จะได้รู้เอาไว้

ดีจัง..มีเรื่องให้ตามดูทุกวันเลย 55555

......................................

เมื่อคืนนอนดีมาก ดีสิ ก็เปิดอัลบากะเราะฮ์กล่อมทั้งคืน
ยังจะใครกล้ามาพากุไปเที่ยวไหนอีกไหม?

หลับดี๊ดี หลับสบาย หลับสนิท หลับไม่ฝัน
หลับจนเลยเวลา 55555555555555

เฮ้อ ชีวิต ทำไมนาฬิกาไม่ยอมปลุก

รถขะยงขยะก็ไม่ปลุก
ลูกคงลูกค้าไม่มีมาปลุก
เด็กปลุกเอากุญแจทีเดียวหันไปเจอแสงสาดแสงแรงสวยแต่เช้า
นี่นับว่าเป็นการนอนที่ดีที่สุดในรอบสามเดือนเลยมั้ง
การหลับสนิทมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

....................................
สถานการณ์อากาศวันนี้แย่กว่าทุกวัน
เริ่มมีอาการแสบคันจมูก
ทั้ง ๆ ที่พี่ก็ล้างระเบียงเกือบทุกวัน
กลายเป็นคนรักสุขภาพเวอร์ขึ้นมาทันที
ต้องเช็ดมันเสียทุกสิ่งอย่าง
ต้องเอาม่านพลาสติกที่ใช้ในห้องน้ำมาปิดกั้นตรงระเบียง

ที่จริงบนดาดฟ้ากว้าง ๆ เราสามารถทำให้เป็นพื้นที่สีเขียวได้
เอาต้นไม้ประเภทที่ดูดซับสารพิษไปปลูก ก็ไม่เลวนะ

นาทีนี้ ทำอะไรได้ต้องรีบทำ
จะมารอขอความช่วยเหลือ ไม่ได้ มันไม่ทัน
มัวแต่โทษคนนี้คนนั้น
จะไปหวังอะไรกับคนมีอำนาจ
ยิ่งอำนาจเยอะ หูตายิ่งบอดมืด
จะทำป่าล้อมเมืองในเวลานี้ มันก็ไม่ทัน

ถ้าจะทำได้ ก็คงจะต้องสวดมนต์ขอฝน
ทำสิ ง่ายจะตายไป
มีฝนตกลงมาหนัก ๆ ครั้งสองครั้ง
อะไร ๆ ก็จะดีขึ้น
แต่ก็รอก่อนนะ ..ตอนใช้ทรัพยากร ก็ใช้กันอย่างลืมผลที่จะตามมา ที่จริง พี่อยากจะสมน้ำหน้าหนัก ๆ
สมน้ำหน้ามนุษย์เห็นแต่ได้
มันต้องเจออะไรแบบนี้แหละ
เจอแบบนี้ก็ไม่รู้จะมีสำนึกได้บ้างรึเปล่า

พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
ว่าแล้วพรุ่งนี้ ขยายพันธุ์ต้นไม้ดีกว่า
ย้ายกระถาง ปลูกมันไปเต็มพื้นที่ไป.

อยากได้กุหลาบมอญสีชมพู..

.........................................

ผ่านสามวันได้แล้ว.. ชีวิตมันก็จะเรื่อย ๆ ่มาเรียง ๆ เช่นนี้แหละ
การจะฝึกอะไรสักอย่าง.. ความยากมันอยู่ที่สามวันแรก
เป็นสามวันที่ค่อนข้างจะทรมาน สุก ๆ ดิบ ๆ
พอย่างเข้าวันที่ สี่ ห้า หก เจ็ด มันจะค่อย ๆ พัฒนาขึ้นๆๆ
จนกว่าจะพ้นวันที่เจ็ด สิ่งที่เราฝึก มันจะย้อนกลับมาฝึกเราเอง
เมื่อเราไม่ทำอย่างที่ทำไว้ มันก็จะเริ่มหงุดหงิด อยู่ไม่ได้
ไปไม่เป็น ..

วันนี้ ก็เลยไม่มีปัญหาอะไรมากมายนัก
ช่างมันสิ
จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมันเถอะ
มีอารมณ์ไหม? มีเหมือนคนปกติแหละ
แต่มันวางได้เร็ว ไม่ได้คิดจะฝังอะไรไว้ในใจ

พี่ทิ้งมาเยอะ นิสัยแย่ ๆ
ก่อนจะเริ่มต้นถือศิลหนึ่งปี
เหล้าก็กิน ดนตรีก็เล่น
นิสัยแย่ ปากหมาเอาแต่ใจ
ระงับอารมณ์ไม่ค่อยได้
มีอะไรกระทบก็ระบายไม่เลือกที่
ด่าอย่างเดียว
ทุกวันนี้เหรอ? นอกจากไม่ค่อยด่าใครแล้ว
ยังมีลบออกทุกวันๆๆๆ
พอมันย้อนกลับมาแสดง บางทีนึกไม่ออก
ว่าเคยคิดแบบนี้ได้ยังไง

สละออกไปก็เยอะ
ปรับตัวเองหลายอย่าง
ความดีที่กระทำก็ยังคงรักษามันอยู่
มันยากขึ้นทุกปี ๆ นะ

ทำต่อไป.. ตั้งใจแล้ว เหนื่อยแค่ไหนก็อย่าหยุด

ความคิดแค่มายา
ตั๊กวาสิของจริง.

รัก





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 มกราคม 2562 เวลา:22:10:54 น.  

 
วันนี้..มีอะไรจะสารภาพ.

พี่พลาดแต่เช้า ..
ด้วยความมั่นหน้าอวดเก่งว่าเอาตัวรอดแล้ว
พอมันเหนื่อยก็เอนตัวลงนอนเลย

ได้เรื่องเล้ยยย ..ไม่ต้องพึ่งอะไรทั้งนั้น
เป็นไงล่ะ???

พลาดซะสวยเชียว ..
ใจวันนี้ก็เลยแกว่ง ๆ เยอะหน่อย
ไม่เป็นไรหรอก ..ชิน เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป
เรื่องวันนี้ก็เยอะ ๆ นิดนึง
เป็นเรื่องไม่ควรค่าแก่การจดเลยสักนิด

มีผู้คนเข้ามาใหม่ คนที่เข้ามาใหม่นี้
ดูดีเชียว ดูมีความสามารถ ดูมีมารยาท
มีทั้งผู้หญิง มีทั้งผู้ชาย
วันนี้คุยกับคนเยอะมาก ทุกคนน่ารัก
มีแต่พี่ ที่ไม่น่ารักเอาเสียเลย

ก็เล่นมาพร้อม ๆ กัน ใครจะไปรับไหว
คุยทีเดียวสามคน ไหวเหรอ?
พี่เลยรีบ ๆ ปิดเคส
คุยเสร็จขึ้นไปล้างฝุ่นต่อ
เอาบัวรดน้ำล้างผนังระเบียงห้อง ดำปิ๊ดปี๊
บอกเด็กให้รดน้ำต้นไม้ทั้งต้นล้างใบด้วย
ทำทุกวัน..

.......................................

มีเรื่องกระทบใจเยอะ
มีประเด็นเยอะ
แต่พี่คิดว่า หน้าที่ของพี่คือให้อดทน
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะทนให้ถึงที่สุด

เป้าหมายของเรามันใหญ่เกินกว่าจะมัวเสียเวลา
กับเรื่องกระทบใจเล็กน้อย

แค่พลาดไม่เป็นไร
ลมหายใจเรายังมี
ลมหายใจสำคัญที่สุด
ถึงแม้ว่าอากาศจะไม่ดี
ก็ขอให้มองในแง่ดีที่ว่า
อันที่จริงแล้ว อากาศไม่ดีมานานแล้ว
ไม่ใช่เพิ่งมาเป็น แต่นี่คือขั้นวิกฤติ
ถ้าคนเราไม่เดือดร้อน ก็คงยังไม่มีสำนึก
ขนาดเดือดร้อนแล้ว ยังชี้โบ๋ชี้เบ๊โทษคนนี้คนนั้น
ไม่ได้ดูตัวเองเล้ยยย
ว่าการที่ตัวเองเกิดมาบนโลกนี้นั้นก็เท่ากับสร้างมลภาวะไปเท่าไร

ด้วยเหตุนี้เอง ..พี่ถึงตั้งมั่นกับตัวเองมานานนักหนาแล้วว่า
เราจะไม่สร้างขยะเพิ่ม เราจะไม่ทำให้โลกมันเ่น่าไปกว่านี้
ปัญหาของโลกมันเยอะแล้ว ..เราจะไม่ทำอะไรที่เป็นภาระ
ให้วุ่นวายมากไปอีก

ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะต้องใช้ความอดทนมากถึงขั้นไหน
บางคนบอกว่า ..สิ่งที่พระองค์ทรงมอบบททดสอบให้เรานั้น
เป็นเพราะพระองค์ทรงรู้ดีว่าเราผ่านมันได้..

เหรอ?

อยากจะถามว่า ...แล้วจะให้กุไปทางไหนได้บ้างฟร่ะ????
ถึงจะผ่านบททดสอบที่แสนจะหฤโหดนี้ไปได้.

บางทีก็คิดนะ ..อยากอ่อนแอบ้าง
แต่บอกเลย ..พี่ยอมแพ้ไม่เป็น

หยุดเพ้อเจ้อ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 31 มกราคม 2562 เวลา:0:49:23 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๔ คิดถึงบ้านจริง ๆ เลย..

วันนี้ไม่โอเคเลย ..ร่างกายเริ่มแปรปรวน
ปวดหัวตะหงิด ๆ สิวขึ้นหน้าสองเม็ด
คันที่ข้อเท้า กินส้มตำไปสามครก
มันอร่อยจริง ๆ นะ ร้านส้มตำเผ็ดลืมเมีย
แค่ชื่อร้านก็กินขาดแล้ว..

ไร้สาระมากเลยวันนี้ ไม่ได้แก่นสารอะไรเล้ยยย
ทำแต่งาน รับแต่ตังค์ ปวดหัวไปหมดแล้ว

พอจบ.
แยก
อยากกลับบ้านก็กลับบ้านสิวะ
เอากะละมังแตกกลับบ้านด้วย ..จะเอาไปปลูกต้นไม้
แต่จะว่าไป กลับพรุงนี้ดีกว่า คืนนี้ดึกแล้ว

เมิงควรนอนยาย.
งดอ่านหนังสือไปก่อน
ช่วงนี้ต้องหาข้อมูลทางฝั่งลพบุรี
ถามใครได้บ้าง???

บอกให้พอไง ..คิดอะไรเยอะแยะ.
หัวกุจะแตก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 31 มกราคม 2562 เวลา:23:26:40 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๕ วันนี้สุดยอดของความกระชากความรู้สึกอ่ะ.

เมื่อคืนปวดหัวตะหงิดๆๆ กังวลว่าจะกลับบ้านเช้าไม่ทัน
จนไม่ได้นอน ...พอเช้ามามึนเลย..ไปไหนไม่น่าจะรอด

หลับไปสักพักหนึ่ง ก่อนจะตื่นมาเก็บเช็ดล้างฝุ่น
ถอดม่านกลับมาซัก

ระหว่างนอนเล่นอยู่ดีดี มีฟีตข่าวเฮียเปิดตัวเป็นแฟนกับคู่จิ้น
เลยตามเข้าไปดูในไอจี ป๊าดดดดดดด เฮียหน้าอย่างเครียด
แบบนี้จะให้เชื่อ???

เฮียนะ สันดานดีระดับเทพ
จริงจังชัดเจนมาตลอด
รักเฮียเพราะเฮียเป็นคนละเอียดอ่อน
มีจุดยืนชัดเจน เฮียเป็นคริสเตียนที่เคร่งครัดเอามากๆๆ
ถ้าปล่อยข่าวว่าเฮียจะแต่งงานแบบสายฟ้าแลบอันนี้ยังมีความจะเป็นมากกว่า.

ก็รอดูความเป็นติสต์แตกของเฮียว่า จะจัดการกับกระแสนี้ยังไง
ส่งกำลังใจให้ ...ยอมรับได้เสมอถ้ามันเป็นความสุขของเฮีย

เรื่องนี้กลบทุกความเคลื่อนไหวจริงๆจร้าาา.

.........................................
ใจวันนี้นิ่งดีมากระดับหนึ่ง
มันรู้ซึ้ง ลึกซึ้ง มองเห็น วางได้
แต่ยังไม่ประมาทหรอกนะ
ส่งมาเถอะ ชอบ ถ้ามันจะช่วยให้เราพัฒนาจิตได้รวดเร็วยิ่งขึ้น

พี่จะไม่รั้ง ไม่ผลักไส
ไม่แสดงออก ไม่ตอบโต้ใดๆ
ไม่ว่าจะรักกัน หรือ เกลียดกัน
สุดท้าย..คนเราเมื่อพบกันก็ต้องจากกันไปอยู่ดี

โลกนี้..ไม่มีใครอยู่สร้างความผูกพันใดๆ ได้ตลอดไป

พอใจ..ก็ต้องรู้จักวาง
ไม่พอใจ..ก็ต้องรู้จักวาง

การปล่อยวาง ไม่ได้แปลว่า
จะไม่จำเป็นต้องจริงจัง
ในจังหวะชีวิตที่มันจำเป็นต้องจริงจังใส่ใจในรายละเอียด
เราก็ต้องทำในสิ่งนั้นให้เต็มที่
เมื่อเราทำเต็มที่และดีที่สุดแล้ว
ผลของการกระทำ ไม่ใช่สิทธิ์ของเราที่จะตัดสินว่า
สิ่งนี้สำเร็จหรือล้มเหลว
เมื่อถึงเวลาต้องยอมรับผลของการกระทำที่เราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว
เราก็ควรต้องปล่อย เรียกว่า ควรปล่อยเมื่อถึงเวลาอันควร

....................................

ขอบใจนะยาย..
ฝืนตัวเองเข้าไว้
ถ้าฝืนตัวเองไม่ได้ ก็เอาดีไม่ได้
เกิดมาทั้งทีต้องเอาดีให้ได้
มันคุ้มจะตายไป...กับสิ่งที่กำลังจะไปไขว่คว้าตะกายเอา
ถึงมันจะหยิบเอามาไม่ได้ พี่ก็ยังจะใจชื่นขึ้นมาได้ว่า
ฉันทำดีที่สุดแล้ว ฉันพยายามแล้ว
มรดกบาปอันใหญ่หลวงนี้ ฉันพยายามแก้ไขแล้ว
แต่มันทำคนเดียวไม่ได้.

กุจะรอดไง..ถ้าชนรุ่นหลังมันด่าว่า
ทำไมคนรุ่นก่อนนี้เห็นแก่ตัวกันนัก.
😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂


พรุ่งนี้มีแผนงานกับเด็กๆ แล้ว
อยากรู้เหมือนกัน ว่าจะเก็บอะไรๆ ได้เท่าไร

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:0:36:52 น.  

 
มึอะไรจะสารภาพ..
วันนี้พลาดซะอร่อยเลย 555555555
ไม่มีสำนึกเลยนะเมิงอิยาย ไอ่สันดาน

ก็ใกล้บ่ายแล้ว..เด็กด๋อยกลับบ้านเอามะม่วงแช่น้ำปลาหวานมาด้วย
พี่เห็นแล้วนึกในใจ กุจะกิน กุอยากกิน กุต้องได้กินนนนนน
ความระงับยับยั้งชั่งใจช่างบอบบางเสียเหลือเกิน
คือเมิงไม่มีอยู่เลย..สมควรแล้ว ที่ต้องมาถือศีลอดต่อเพื่อการนี้
ถ้าไม่มีกิเลสของกินนี้มายั่วยุ พี่อาจจะไม่เข้าใจสภาวะจิตของตัวเองขณะนี้เลย
ที่ผ่านมาห้าวัน มันผ่านได้เพราะของที่แวดล้อมอยู่ไม่มีอะไรที่ตรงใจเลยสักนิด
เราไม่ได้เก่งอะไร ที่ผ่านมาได้แค่ความเคยชินอันคุ้นเคย
ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์เดิมๆ
ไม่ว่าจะเป็นคนชนิดเดิมๆ
ปัญหาเดิมๆ
เราเจอจนชินไปเอง
ในสูตรสำเร็จที่ว่า..ประเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป.

ความอยากในรสชาติโปรดปรานที่เคยมี..ไหนเลยจะไปอดใจไหวได้
แล้วถ้ามันเป็นกิเลสชนิดอื่นที่ถูกส่งเข้ามาล่ะ?
พี่จะเอาภูมิต้านทานที่ไหนมาใช้เพื่อเอาตัวรอด?!

.........................................

ใจวันนี้ไม่ได้ขี้เหร่นัก มันทรงตัว
มันดีใจ ที่อย่างน้อย ก็ไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากกว่านี้
ปัญหาไม่ได้น้อยลงเลย
เป้าหมายห้าสิ่งเมิ่อวาน
ทำได้เพียงสามสิ่งเท่านั้น
คือได้ทำอาหาร ได้บำเพ็ญประโยชน์ และได้ออกกำลังกาย
ที่เหลือหลับเป็นตาย...

ใจที่ไม่ตกเพราะความเมตตาที่บังเกิดในตอนสายและความกรุณาที่บังเกิดในตอนบ่าย กับความมุทิตาและอุเบกขาในตอนดึก

วันนี้กลับมานอนบ้านอีกวัน
และคงต้องรีบกลับในตอนเช้า
ลืมสายตาจนท.ไว้ที่บ้าน
โบกแท็กซี่คนแรก ไม่จอด
เลยโบกคันที่สอง พอขึ้นไปนั่งกลิ่นคือดีมาก
ปลอดโปร่ง กว้างขวาง และด้วยมารยาทที่ดี น้ำเสียงที่ดี
คำพูดที่ดูจริงใจไร้พิษภัย
อันที่จริง เราคุยกันด้วยเรื่องเครียดนะ แต่กลับหัวเราะได้
ไร้ความรู้สึกใดๆ ..เป็นความรู้สึกที่ดีครั้งแรกของปีนี้เลย

มีคำพูดหนึ่งสะดุดใจมาก..คุณลุงกล่าวว่า
"ทำแบบนี้ไม่เชื่อในหลวงนี่..เพราะในหลวงบอกว่า ให้ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
ทุกอาชีพมีคุณค่าในตัวเอง คนไม่ทำหน้าที่ให้ดี เท่ากับคนนั้นไม่รักตัวเอง"

คำพูดซื่อดูจริงใจ ก็เลยอยากรู้ว่า อายุลุงเท่าไรแล้วนะ
ลุงบอก เจ็ดสิบกว่าแล้ว เท่ากับพ่อพี่เลย แต่ลุงดูแข็งแรงมาก
ลุงบอกเลิกสูบบุหรี่ไม่กินเหล้าชีวิตก็ดีไปไหนๆ แล้ว

คุยกันเพลินเลย..การได้คุยกับคนแปลกหน้าก็ดีแบบนี้แหละ
เราไม่ได้คาดหวังสิ่งใด ก็เพียงแค่แลกเปลี่ยนประสบการณ์

มันเป็นกำลังใจนะ...อย่างน้อยที่สุด พี่ก็มีต้นแบบในอาชีพนี้แล้ว
อย่างน้อยพี่ก็รู้ว่าในซอกหลืบของโลกเน่าๆ ใบนี้ มันยังมีเว้ย
เมิงแค่ต้องหานานหน่อย

ช่างเป็นวันนี้อิ่มกายและอิ่มใจ
เมื่อไรจะมีสักวันที่พี่จะอิ่มไปถึงจิตวิญญาณบ้างนะ

ยิ้มมมมมม


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:20:21:16 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๖ รักษาใจ รักษากาย ..

เช้า สาย บ่าย ค่ำ และดึก.. เหมือนกับทุก ๆ วัน
วันนี้กิจกรรมมากเป็นพิเศษ เดินจนขาจะขวิดสลับข้างกันแล้ว
แทบจะไม่มีอะไรอยู่ในความคำนึง

เด็ก ๆ ปลุกแต่เช้า "ป้าญา ๆๆ ทำไมป้าญานอนตื่นสายขนาดนี้"
"ป้าญาลุกขึ้นซะที" มันออกคำสั่ง
"ถ้าป้าลุกขึ้นป้าก็ไปทำงานทันที" พี่ตะโกนตอบ
"พวกเอ็งไม่ต้องปลุกป้าญาแล้วเพราะเดี๋ยวป้าก็ไปทำงานให้นอนไปอย่างนี้แหละ" ก็ได้เหรอฟร่ะ 555555555555555555555

ไม่ต้องรีบตื่นจะได้ไม่ต้องไป ก็ได้เหรอ?

ต้องรีบเตรียมแผนพาเด็กขึ้นภูกระดึงแล้ว ..
วันเวลาหมุนเร็วอย่างกับโลกมันเหวี่ยงด้วยความเร็วยี่สิบสองแรงม้า

ย้อนกลับดูรูป ไอ่ลูกเต่าที่เพิ่งไปเกาะมันในครั้งแรกเมื่อตอนสองขวบครึ่ง ผ่านไปห้าปี ความน่ารักกลายเป็นความกวนตรีนทันที

.......................................
สาย ๆ ก็ออกมาทำงาน
จนกระทั่งบัดนี้ ... ขาจะหลุด
ใจปอน ๆ ล้มลุกคลุกคลานมาไกล
อีกไกลแค่ไหนกว่าจะได้พัก

ตั้งใจจะวาดรูป ในโปรเจ็คสี่สิบวัน
บัดนี้วันที่หกแล้ว ยังไม่่ได้รักรูป

เมื่อวานกลับบ้านขึ้นไปละหมาดชั้นบน
หันไปเห็นรูปที่วาดแล้วนำใส่กรอบภาพแรกของชีวิต
มันเป็นภาพแนวอิมเพรสชั่นนิส่ม์ มันไม่ได้มีความสวยงามเอาเสียเลย มันถูกทำขั้นมาจากน้ำยาทาเล็บ เป็นภาพต้นไม้ที่บดบังดวงตะวันไว้ ไม่ได้มีราคาค่างวดอะไร แต่มันมีความหมายมาก
มันทำให้อีกหลายร้อยภาพเกิดขึ้นมาได้ และอีกหมื่น ๆ ภาพ
กำลังจะตามมา ถ้าไม่มีภาพแรกที่อยากวาดนี้
รูปภาพที่เหลือ ย่อมไม่มีทางเกิดขึ้น กับ ความคิดที่ว่า
"เราไม่มีทางทำได้" แต่เพราะเราสร้างภาพแรกได้ไง
ภาพต่อ ๆ มา และการพัฒนาไปเรื่อย ๆ จึงเกิดขึ้น
มีความพยายาม มีการไปเทคคอร์ส มีครูหลายคนอยากสอน
มีตำราหลายเล่ม การการลองผิดลองถูก
มีทั้งทำตามทฤษฎีและกระโดดข้ามทฤษฎี
มันก็มีความสุขดีนะ กับการสะสมสมบัติบ้าของยายอันนี้

มันคือการทำงานที่สร้างกำลังใจและสร้างภาพความสุขที่จับต้องได้

วันนี้พี่จะรักษาใ่จด้วยการลงมือสร้างภาพให้สำเร็จ
ใส่สมาธิลงบนกระดาษนะ

ไม่มีกรอบ ไม่มีกฎเกณฑ์ ไม่มีความคาดหวัง
มีแต่ใจที่จะใส่ลงไป
มีแต่ความพยายามที่จะทำอย่างเด็มความสามารถ
มีแต่ความฝันที่อยากจะเห็นความเป็นจริง

ความสุขสร้างได้
อนาคตก็สร้างได้
เริ่มต้นที่การตั้งความคิดให้เห็นตรงตามความจริง
และตั้งใจลงมือทำอย่างที่ใจต้องการ
แค่นี้เอง ..ไม่เห็นจะยากเลย

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:20:42:51 น.  

 
เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่วัน..ก็ต้องเดินทางแล้ว

พี่ยังคงสับสนรุนแรง
และก็ยังคงมืดมนทั้งสิบทิศอยู่อย่างนั้น

ทำไม มันยากเย็นอย่างนี้ฟร่ะ???????

ท้อได้ไหม?
เหนื่อยได้ไหม?
อยากเลิกทำแล้วได้ไหม?
ไม่อยากทำอะไรแล้วจะได้ไหม?

ทั้งหมดที่ว่ามานี้ เคยลองมาหมดแล้ว
คำตอบที่ได้คือ ..ไม่ได้..

แล้วเขาก็ยังบอกพี่อีกว่า ทุกอย่างมันจะสำเร็จสะเด็ดน้ำและลงตัว

คืออะไรอ่าาาา???
คือแล้วกุจะต้องทำยังไง???

ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตเหมือนคนไม่มีสมอง
ไม่ต้องมีแผน ไม่ต้องคิดอะไร
อยู่กับลมหายใจ อยู่กับปัจจุบัน
รักษาไปตามอาการ
เกิดสิ่งใดขึ้น ก็จัดการไปตามบริบทสิ่งนั้น

คือต่อ ๆ ไป พี่ก็ต้องทำไปอย่างนั้นเหรอ?

มันใช่เหรอฟร่ะ????????

..........................................
สนุกไหม? ล่ะยาย
กับชีวิตที่เต็มไปด้วยเงื่อนไข
ไหวไหม? ยาย กับทุกสัญญาที่ถือไว้ในมือ
กลัวไหม? ยาย กับการที่ต้องเดินทางไปล่าความฝันด้วยหนึ่งสมองและสองมือเปล่า
สำออยเหรอ? ยาย ถ้าเหนื่อยเมิงไปพัก ถ้าหนักเมิงก็แค่วาง.

อย่าเติม อย่าปรุง อย่าคิดถึงในสิ่งที่ไม่มีค่าควรพอให้คิดถึง
ครองใจไว้ ครองตนไว้ เมื่อใจดี ทุกสิ่งจะดีเอง

พรุ่งนี้ พี่จะไปหาดินมาปลูกต้นไม้เพิ่ม
จะขยายพันธุ์ทั้งเศรษฐีเรือนนอกและเรือนใน..
อยากได้สะเดาพันธุ์ที่มัน ๆ ไปปลูก ชอบกินสะเดา
เราต้องปลูกต้นไม้ให้ได้ ป่า๓ อย่าง ประโยชน์๔ อย่าง
คือปลูกทั้งไม้ใช้สอย ไม้กินได้ และไม้เศรษฐกิจ
เราต้องรีบทำ ปลูกวันนี้เพื่อความสมดุลในวันข้างหน้า
มันไม่ใช่หน้าที่หรืองานของคนใดคนหนึ่งเลย
มันเป็นเรื่องของคนทุกคนที่อาศัยกินอยู่หลับนอนบนโลกใบนี้
โลกของเรา บ้านของเรา ถ้าเราไม่รักษาดูแล
แล้วจะให้มนุษย์ต่างถิ่นที่ไหนมารัก

เห็นไหม? เมิงมีเวลามานั่งท้อด้วยเหรอ?
ไม่มีจ้ะ ไม่มี
ไม่รู้ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย.

สับสนนะ แต่ไม่แคร์

มันคงจะต้องมีเหตุผลบางประการที่ ไม่รู้ ดีกว่ารู้
ซึ่งเราก็ไม่จำเป็นจะต้องไปแสวงหาเพื่อรู้เลยสักนิด.

ไปวาดรูป ออกกำลังกาย แล้วนอน.

พี่เพลียร่างมากเลยวันนี้.

อยากไปนวดที่วัดโพธิ์ ก่อนเดินทางไปนวดก่อนจะดีมาก ๆ เลย.

^__________________________^

จะได้แวะเอาหนังสือไปให้พระอาจารย์ด้วยไง.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:47:19 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๗ ใจเด้งตึงตังเป็นลูกบาสเลย.

ฝึกโหดเกินไปไหม...หายใจไม่ดี
แต่พอเอาตัวรอดได้

เบื่อการเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
เราไม่ได้เก่งอะไรเลยนะยาย
เราแค่เอาใจรอดไปวันต่อวัน

อยากจะสมน้ำหน้ามันนัก
เป็นไงล่ะ..บอกอะไรไม่เคยจะฟัง
บ้านหลังนั้นกลับมาในฝันอีกแล้ว
บ้านใครก็ไม่รู้เป็นเรือนไม้เก่าๆ ริมทะเล
ไปบ่อยมาก...

เมื่อจิตมันอ่อนกำลัง มันเห็นทุกทีเลย

ถ้าจะทำอะไรไม่ได้สักอย่างก็ปล่อยมันเถอะนะยาย
พี่เหนื่อยแล้ว.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:1:44:27 น.  

 
เอายังไงดีกับชีวิตในวันพรุ่งนี้ล่ะยาย...
จนบัดนี้แล้วยังมืดไปหมด...อะไรคือทุกอย่างจะดีขึ้นฟร่ะ

กุต้องทำอะไร???
นี่ก็ทำทุกอย่างแล้วไหม???

สับสน.
รุนแรงมาก ๆ เลยด้วย.

ทำงานดีกว่า...

ช่างมันเถอะเนอะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:16:48:06 น.  

 
เมื่อคืน...ตอนเตรียมตัวเดินทาง
นั่งเช็คไฟล์ภาพที่จะเก็บไว้ส่งไปสอบ
ที่ไม่อยากได้ก็จะลบๆๆไป

เป็นบ้าอะไรของยาย..คุยไปทำงานไป
พอจะกดลบ..มันดันพลาดกลายเป็นลบทุกอย่างในเมมโมรี่นั้นเลย
ฮืออออออออออ..เรื่องมันเศร้าาาาาาา
555555555555555555555555555

หัวเราะทั้งน้ำตา ..ตลกร้ายมากนะชีวิต
นี่แหละน้า ที่เขาว่า ไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ
รักมาก หวงมาก ขนาดไหน
เมื่อถึงเวลาปล่อยก็ต้องปล่อย
เสียดายไหม ก็เสียดายนะ แต่ต้องปล่อย
ใจเมื่อคืนรอดมาได้เพราะปล่อยวาง
.................

นอนไปงีบหนึ่ง สว่างแล้วลงมากินกาแฟแก้วหนึ่ง
จนเช้าก็ยังไม่รู้จะไปไหน
เพิ่งมารู้ตอนสายๆๆ เองว่าวันพรุ่งนี้มางานสมเด็จพระนารายณ์
เท่ากับว่า ไปลพบุรีวันนี้ก็ต้องนอนค้าง
เขามีการบอกอีกว่า ที่พักเต็มหมดแล้ว ฮืออออออออออออ
ตลกร้ายกับนังยายอีกแล้ว

นั่งรถจวนจะหมดเวลาเข้าวัง รถผ่านวงเวียน
เห็นแว๊บๆๆ ว่ามันมีรร.ที่หาแถวนี้
ก็เลยลงทันที

ตอนนี้ทำกิจธุระเสร็จแล้ว
จะเหลือก็แต่ชื่นชมความงามของเมืองละโว้

ยังมีแรงพอเหลือให้ชมไหมหนอ..นังยาย
วันนี้พี่ตะวันน่ารักมาก
ตั้งแต่เช้ายันบ่าย
ขอวันพรุ่งนี้จนตลอดทริป..จงมีแต่ความโชคดีตลอดไปนะ

หิวมากตัวใหญ่เท่าช้างงงงง


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:16:57:43 น.  

 
ใกล้จบงานแล้ว...พี่ทำเต็มที่แล้ว
ทำทุกอย่างสุดกำลังแล้ว

อย่าคิดมากไป...ไม่คิดเลยว่า
เมื่อถึงวันหนึ่ง..ต่อให้สู้มาเท่าไร
สุดท้าย..ก็ต้องปล่อยวางอยู่ดี

เราจะไปรักษาสิ่งใดได้
ถ้าสิ่งสิ่งนั้น..หารู้ค่าของตัวเองไม่
ทุกสิ่งล้วนสมมติขึ้นมาทั้งนั้น
ไม่มีอะไรที่มีอยู่จริง
ทุกสิ่งล้วนประกอบขึ้นและรวมเข้าด้วยกัน

จะมีวันนั้นฤาไม่...ก็ไม่เป็นไรหรอก
ช่างมันเถอะ..
ใครจะรวมใจกันได้หรือไม่..ก็ไม่เป็นไรหรอก
ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย
มันโคตรจะตัวใครตัวมัน
คนทุกคน..ก็ต่างที่จะรักษาประโยชน์ตนทั้งนั้น
มันธรรมดาจะตายไป
ถ้าใครๆ เขาจะไม่รู้คุณค่าคุณธรรมอันเสียสละ
.......................

หักใจให้ลง
ปลงใจให้ได้
สัญญาของยาย..เหลือสิ่งสุดท้ายแล้ว
ตั้งใจให้ดี
เกิดมาทั้งที..เอาดีให้ได้
ค่าตอบแทนของผู้เสียสละ
จะต้องไม่ใช่การถูกลืม
ต้องไม่ใช่การตกเป็นผู้ถูกทอดทิ้ง
แผ่นดินของท่าน..ท่านต้องได้กลับคืนมา.

เรื่องอื่นใดๆ..ไม่สำคัญเลย

อดทนนะยาย..
ความปรารถนาดี
และไมตรีจิตที่ดี
จะทำให้ทุกคนอยู่รอดปลอดภัยไปได้
ทุกสถานการณ์อย่างตลอดรอดฝั่ง

ดูแลตัวเองกันนะ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:29:25 น.  

 
ตั้งสติให้มั่นคงไว้นะยาย..
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้
อย่าได้หวั่นไหวเป็นอันขาด
อย่าคิดไปอยากได้ อยากมี อยากเป็นสิ่งใดๆ เลย
อย่าโกรธใคร อย่าหลงใคร อย่าได้รักใครเกลียดใคร
ให้อภัยเสียให้สิ้น
เปลี่ยนแปลงตนเองให้ได้
ถ้าตัวเองยังแก้ไขไม่ได้
ก็เลิกคิด..เรื่องจะไปแก้ไขสิ่งใดๆ อีกต่อไปเลย
ถ้าตนเองยังรักษาความเพียรไม่ได้
แล้วจะไปแสวงหาความเพียรจากผู้ใดอีกเล่า
ถ้าตนเองยังปล่อยวางให้อภัยไม่ได้
ความบาดหมางอันใหญ่หลวงจะสิ้นสุดลงตรงไหน

หยุดคิดเรื่องชาวบ้าน
หยุดเพ่งเรื่องชาวบ้าน
แล้วหันเพ่งที่ความผิดตนเองที่พึงเร่งรีบแก้ไข

ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้..ถ้าเราตั้งใจจริง

ถึงจะยังมาแทนที่ศรัทธาที่เสียไปไม่ได้
แต่บอกเลย ณ จุดๆ นี้ เรามีใจที่เปิดอยู่
เพื่อรอความเสียสละอันยิ่งใหญ่ เพื่อเป็นตัวอย่างต้นแบบ
ความเสียสละของทุกๆ คน
ชีวิต..มันอยู่ได้ด้วยความหวัง
ถึงแม้นมันจะเลือนลางมาก
แต่ก็ยังมีหวังเล็กๆ ซ่อนอยู่ลึกในใจ

รักมากกว่าทุกวัน.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:23:11:02 น.  

 
เราไม่เคยรู้หรอก..ว่าแต่ละวัน
ใจมันจะมาอารมณ์ไหน?
ไม่เคยรู้ว่าจะต้องเจอเรื่องอะไรบ้าง

วันนี้...ทั้งๆ ที่คิดมาตลอดว่า จบงานนี้แล้ว
อะไรจะกระจ่างและชัดเจนขึ้น
เราจะมองเห็นทางออกมากขึ้น
วันที่คิดมาตลอดว่า ทุกอย่างจะง่ายเข้า

มันไม่มีอะไรที่ง่ายดายเลย...ไม่มี
คำตอบที่ได้มาในเช้าวันที่กล้องแตกคือ
อย่าคิดมากไป.

มีงงเหมือนกัน..แต่ก็ขอบใจถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นั้น
จิตของเราก็คงพัฒนาไม่ถึงไหน
การปล่อยวาง การเห็นในความเป็นจริง
การเข้าใจผู้อื่น มันมีความหมายในสถานการณ์ที่หาทางออกไม่ได้

ถึงวันนี้จะยังไม่รู้หรอก
ว่าจะต้องทำอะไรๆๆ
แต่การก้าวพ้นภาระมาทีละอย่างๆๆๆ
มันทำให้เข้าใจชีวิตมากยิ่งขึ่น

หลายชั่วโมงของวันนั้นสอนอะไรเรามากมายเหลือเกิน
ทำให้เรารู้ว่า..ถ้าแม้นเราได้ทำมันอย่างเต็มที่แล้ว
เมื่อถึงจุดหนึ่งที่มีความผิดพลาดจากความคาดหวัง
เรายังอุ่นอิ่มในหัวใจได้ว่า ปล่อยเถอะ หมดหน้าที่เราแล้ว
และในขณะเดียวกัน หากแม้นมันเป็นไปดังใจคิด
การพิถีพิถันต่อวันและเวลาก็ทำให้สิ่งดีเหล่านั้นเป็นช่วงหนึ่งของเวลา
ที่ช่างมีความหมายและเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณค่าความดีงาม

ช่างมันเถอะนะยาย...
ช่างมันกับทุกสิ่ง

รักษาความดี
รักษาคนดี
หมั่นสร้างคนดี
ทำเท่านี้ก็พอแล้ว

รัก


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:16:12:46 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๘ ทุกช่วงของวันเวลามีคุณค่าเสมอ.

มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
เห็นด้วยใจ
สัมผัสได้ด้วยตลอดกาลเวลาที่ตั้งใจทำมันอย่างประณีตบรรจง

วันแรก ๆ รากเลือดนะ ผ่านลมฝน ผ่านความร้อนหนาว
ผ่านความยั่วยุอย่างเอร็ดอร่อย ผ่านมิตรภาพที่เคลือบแฝงด้วยยาพิษ
กว่าจะผ่านมาได้ในแต่ละวันไม่ง่ายดายเลย
ใน๓๖๕ วัน จำมันได้ไหม?
ที่วันสุดท้ายจบลงด้วยลมหายใจของคน ๆ หนึ่ง
ไม่คิดมาก่อนเลยว่ามันจะร้ายกาจรุนแรงได้ถึงเพียงนี้

สามวันก่อนจบ พี่ร้องไห้หนักมาก
จะบอกว่าเป็นการร้องไห้หนักครั้งสุดท้ายก็ได้

หลังจากวันสุดท้ายนั้นมา อะไรจะเกิดขึ้น ก็ไม่สำคัญแล้ว
ใจมันเสถียรขึ้นในระดับหนึ่ง
ตามจนเจอในความอึมครึม
เวลามันพาไปให้เห็นในสิ่งซึ่งสงสัย
เสียใจไหม? ก็มีบ้างนะ แต่ไม่แคร์
เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาจะตายไป

พูดเหมือนง่าย ที่จะต้องคอยบอกตัวเองว่า
"มันธรรมดาจะตายไป"
แต่กว่าจะทำใจให้ยอมรับโดยไร้ซึ่งความโกรธเคือง

มันไม่ง่าย แต่ก็ทำได้ ไม่ได้ยาก

จนผ่านไปแล้ว มันเห็นถึงเมตตาที่สะสมมา
มันเข้าใจถึงแก่นแท้ของความเพียร
มันรู้คุณค่าของอธิษฐานบารมีที่ยังคงดำรงอยู่อย่างไม่ยอมแพ้

ไม่คิดหรอก ว่าตัวเองก้าวหน้าไปแค่ไหน
พี่จะเชื่อมั่นในการกระทำ
เพราะโง่ ถึงต้องทำ
เพราะยังไม่รู้ ถึงต้องทำให้ได้รู้
เพราะยังไม่เข้าใจ ถึงต้องแสวงหาเพื่อเข้าใจ

ไม่เข้าใจสิ่งใด เดินเข้าหาสิ่งนั้น
มีจุดอ่อนตรงไหน วิ่งเข้าชนสิ่งนั้น

สภาวะจิต ณ จุด ๆ นี้คือ พร้อมชน ยอมตาย
เพื่อให้ได้มาซึ่งความสบายใจ

อย่างน้อยนะ ...ถึงเวลาผ่านไป
แล้วผลลัพธ์ที่ออกมา แม่งไม่มีอะไรเลย
เสบียงที่ตุนไว้ตอนจะเดินเข้าหาความตายก็เอาตัวรอดพอได้

เวลาที่เราเต็มที่ต่อทุกสิ่งแล้ว
มันทำให้คิดถึงเวลาตายของตัวเองช่างหอมหวาน

............................................

พี่พอลมีคำถามให้ชวนคิด

ตอนนี้เราดีขึ้นกว่าเมื่อเช้าไหม?

เมื่อเช้าตื่นเร็วมาก ไม่รู้ว่าตื่นเร็วหรือ นอนไม่หลับ
่ช่วงนี้มันตื่นตอนตีสามตีสี่ทุกวันเลย
เหมือนขึ้นมาอ่านหนังสือแล้วเคยตัว

ตื่นแบบเหมือนมีคนปลุก แล้วก็นอนไม่หลับ
ลากยาวยันสว่าง แต่ก็ไม่ได้เริ่มต้นชีวิตหรอกนะ
รอเวลานอน พอสาย ๆ ก็หลับได้ต่อเหมือนเดิม5555

พักหน้ามาสองวันแล้ว
เหนื่อยจนใต้ตาลึกโบ๋ น่ากลัวมาก

ปัญหาเฉพาะ(ใบ)หน้า สำคัญสุด
ต้องรีบเข้านอนสินะ
55555555555555555555555555555

.....................................

พยายามบอกกับตัวเองว่า "อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน"
ยากที่สุดในชีวิตเลยนะ

เดินทางรอบนี้ นายฉายแววความเป็นตัวเองออกมามากมาย
คืนวันหนึ่ง นายเข้ามาคุยด้วย
"ป้า ๆ ป้ารู้ไหม? มินอยู่ที่นี่มินชอบมากเพราะว่ามินรู้สึกได้เป็นตัวของตัวเอง"

..ได้เป็นตัวของตัวเอง!!!..
พี่ได้ยินครั้งแรก จากปากของลูกณเดชญาญ่าวันที่พี่ไปพาตัวเขามาให้ความปลอดภัย.
ไม่เคยคิดเลยนะว่า วันหนึ่งนายจะมาพูดแบบนี้จากที่ที่เรียกว่า "บ้าน"
เขารู้สึกว่า การอยู่บ้าน ทำให้เขาไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง
ส่วนหนึ่งพี่คิดว่า เกิดจากการเปรียบเทียบกันระหว่างเด็กสองคน
ที่ถูกเลี้ยงดูมาแตกต่างกัน
นายเป็นคนที่จะเก่งเรื่องนอกบ้าน เพราะพี่พาเขาเดินทางตั้งแต่เด็ก ๆ เขาเป็นคนที่จัดการกับอารมณ์ตัวเองได้ดี
แต่ถ้าอยู่บ้านจะดื้อดึงกวนประสาท แต่กับน้อง ดูเหมือนจะว่านอนสอนง่าย แต่เอาเข้าจริง นายคนเล็กเป็นเด็กเอาแต่ใ่จตัวเอง
ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ มีอะไรยายจะคอยให้ท้ายตลอด
แล้วนายคนโตก็จะเป็นคนที่ถูกตัดสินว่าเป็นคนผิด
จะคิดอะไร จะทำอะไรก็ดูจะเกินเหตุเป็นไปไม่ได้เสมอ

นายเคยคิดให้ฟัง "ป้า ๆ รู้จักรางวัลโนเบลมั่งป่ะ อยากได้อ่ะ"
นายคิดแบบนี้ตอนห้าขวบปี
พี่คอยดูมาตลอดว่าจะเปลี่ยนความชอบหรือไม่
จนกระทั่งทุกวันนี้ เขาก็ยังคงความสนใจเหมือนเดิม
เพิ่มเติมคือรายละเอียดในฝันที่เขามี
เขาเริ่มลงสาขาคือเคมี เริ่มอยากให้พาไปตรงนั้น ตรงนี้
เพื่อจะไปตามเส้นทางของเขา

สิ่งเหล่านี้ ยายไม่เข้าใจ มันดูแตกต่างจากสิ่งที่เป็นอยู่

สะท้อนใจ!!!

วันก่อน นายมาอีก "ป้า ๆ ป้าน่าจะทำงานเป็นครูสอนที่โรงเรียนนะ มินจะได้เรียนกับป้าแล้วก็กลับบ้านมาให้ป้าสอนการบ้าน
ได้ทั้งเจอป้าที่โรงเรียน แล้วเจอที่บ้าน"

ฝันมันตะละอย่าง ..ถ้ากุเปิดโรงเรียนสำเร็จ เมิงไม่มาเป็นนักเรียนรุ่นแรกให้กุนะ จะตบให้
555555555555555555555555555555555555555555


นี่ก็ฝันเหมือนกัน ช่างเป็นฝันที่สอดคล้อง.

ไม่รู้หรอก ว่าการหมั่นสร้างคนดี หมายความว่าต้องทำอะไร
แต่เด็กห้าคนนี้จะต้องรอดปลอดภัยจากสิ่งยั่วยุทั้งหลายทั้งปวง
จนตลอดรอดฝั่งไปได้.

อย่าคิดมากไป

รัก.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:34:53 น.  

 
#วันที่๔๐/๐๙ ข้าฯ ขอโทษ.

วันนี้ทำได้ไม่ดีเลย รักษาเวลาไม่ได้
คุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
มีสิ่งยั่วยุมากมายหลายเรื่อง
ไม่จดจ่อกับสิ่งที่ต้องทำ
เอาจริง ๆ พี่คิดว่า
ยายควรจะกำหนดเวลาการติดตามข่าวสาร
ให้เหลือน้อยลงมากที่สุด

ช่วงนี้ใครได้พื้นที่ข้อมูลมาก ก็ได้เปรียบมาก
มันเรื่องปกติ ที่เขาจะสร้างชุดข้อมูลขึ้นมา
ยายคนเดียว ทำอะไรได้ไม่มากหรอก
ปล่อยมันเถอะ
อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด
มิเช่นนั้น งานยายไม่จบง่ายแน่ ๆ
มีแต่จะยากขึ้นๆๆๆ เรื่อย ๆ
เอาสมาธิกลับมา
จดจ่อ ชัดเจน
วิธีทำ มันมาหมดแล้ว
ที่เหลือก็แค่ยิงให้เข้าเป้าหมายที่สุด
ถ้าข้อมูลเราไม่พร้อม เราจะไปชนกันใครได้

สุขภาพก็เหมือนกัน อย่าปล่อยให้ตัวเองอ่อนแอเป็นอันขาด
ถ้ามันจะต้องไปคนเดียว ก็ไปคนเดียว
แค่ไปให้ถึง พี่ก็พอใ่จแล้ว

มีเวลาไม่มาก
ก็รู้ว่ามันยาก แต่พี่ทำได้

.........................................

เรื่องอื่น ๆ วางไว้ก่อนเลย
ถ้าไม่เข้าใจ ก็ปล่อยไปก่อน

วันนี้ เอาตัวรอดยากกว่าทุกวัน
ตั้งใจเอาใหม่นะยาย.

เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
ทำใจให้เป็นกลาง
ทุกสิ่งตรงหน้าเท่านั้น ที่ต้องให้ความสำคัญ.

รักษาเวลาให้ดีกว่านี้..
ไม่ต้องรออะไรทั้งสิ้น

...ทำเลย...

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:23:41:15 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๐ ก้าวพ้นสิบวันที่ร้อยล้านบาท.

เอาจริง ๆ นะ พี่พอใจกับปรากฎการณ์นี้มากมาย
เริ่มรู้สึกได้ว่า ความอิ่มใจมันมาตั้งแต่มีข่าว
เราไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นอะไรดีดีแบบนี้
ดีในแบบที่เราต้องการ เราอยากเห็น
จะมีความน่าเสียใจอยู่อย่างหนึ่งคือ
ช่วงที่มีภาพยนต์ออกมา พี่ไม่สามารถจะลากสังขารไปดูได้
ติดอยู่กับงานช่วงนั้น ต่อมามีฉายจอแก้วก็ติดกับดักเวลา
ไม่ได้ดูอีก.

ถ้าจะให้ประเมิณตัวเอง ในรอบสิบวันครั้งนี้
เต็มร้อย พี่ให้แค่สิบเปอร์เซ็นเท่านั้นแหละ

แต่สิบเปอร์เซ็นนี้มีความหมายมากมาย
การประณีตต่อการใช้เวลามันทำให้มีคุณค่าในความทรงจำ

อยากทำอะไรต่อมิอะไรหลายอย่างนะ
แต่ก็ยังไม่ได้ลงมือ ..

วันพรุ่งนี้ และนาทีต่อ ๆ ไป
ต้องเข้มข้นในรายละเอียดให้มากขึ้นๆๆๆ ไปอีกเรื่อย ๆ
ก็ขอให้อย่าได้มีสิ่งใดมาแทรกจนดึงสมาธิให้หลุดไปอีก

พี่เริ่มจะจัดการกับใจตัวเองได้แล้ว.
มันไม่มีอะไรจะสร้างความกังวลใจให้กับเราได้ตลอดไป
เราก็แค่ไม่คุ้นชินกับความรู้สึก
เมื่อมันเริ่มชินกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เมื่อเราจับทางมันได้
เราก็จะแยกแยะได้เองว่า
สิ่ง ๆ นั้นควรค่าที่จะสถิตอยู่ตรงไหน

ควรเก็บ หรือ ควรปล่อย
อย่าลืมนะ
อะไรที่บกพร่องเรื่องการแสดงออกถึงความจริงใจ
บกพร่องเรื่องความรับผิดชอบ
ต่อให้มากมายไปด้วยความดีงามเช่นไร
ก็ไม่ควรจะมีไว้ในวงโคจร
"อย่าล้อเล่นกับความผูกพัน เพราะความผูกพันไม่เคยปราณีต่อหัวใจใคร"
มันจะทิ่มแทงใจจากการสร้างนิสัยโดยไม่รู้ตัว

เอาใจช่วยนะยาย .. ไม่ได้ยากอะไรเลย

............................................

วันนี้สิ่งกระทบมากมาย แต่ก็จัดการมันได้
ทำเวลาได้ไม่ดีเท่าที่ต้องการ
แต่ไม่เป็นไร พี่มีหลายอย่างทดแทน

สองวันแล้ว ที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับข้อความของคนรุ่นแม่
ลูกค้าหน้าใหม่ แม่ของเด็ก ๆ เป็นลิสต์เพื่อนพี่
ส่งข้อความภาพหาทุกวัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นี่คือความน่ารักของคนรุ่นแม่ นางน่ารัก
เช้าวันนี้นางส่งการ์ดวาเลนไทน์ให้พี่แต่เช้า

เพื่อน ๆ รุ่นแม่ ๆ ในกลุ่มโยคะอีกเช่นกัน
ทักทายกันตั้งแต่นังยายยังไม่ตื่น

และยังมีเพื่อนรุ่นพี่ ที่ไปออกค่ายอาสาบ้านดิน หลายปีมาแล้ว
นางส่งมาให้พร้อมข้อความให้ส่งกลับ

นอกจากนี้ก็มีเพื่อน ๆ ที่ส่งตามกระแส

แล้วยังมีมะม่วงน้ำดอกไม้ถุงใหญ่ เก็บมาจากต้น
ครูสอนดำน้ำเอามาฝาก บอกเก็บมาจากบ้าน
มันเป็นการมอบของฝากของขวัญตามเทศกาล
ที่รู้สึกแย่คือ ปีนี้ พี่ไม่ได้เตรียมอะไรสำหรับใครๆ เลย
รู้สึกไม่ดี ..

ตอนบ่ายแก่ ๆ เห็นต้นเดฟ กับ ว่านหางจรเข้ของลูกค้าใกล้ตาย
พี่เลยขอเอามาอนุบาล เพื่อให้มันรอดชีวิต

แล้วก็ขนลิปแมทที่เพิ่งได้มาสามแท่งลงมาแจกจ่ายเด็ก ๆ
สีมันก็สวยดีนะ แต่พี่ไม่ชอบ มันสวยหวานเกินไป
ดูไม่เข้ากับบุคลิกนังยายเลย

จริง ๆ วันนี้ทำหลายอย่างนะ
แต่จะดีกว่านี้้ถ้าพี่เก็บเวลาได้ครบถ้วนสมบูรณ์

ไม่เป็นไรนะยาย..ยังมีเวลาอีกหลายนาที กิกิกิ

เก็บที่เหลือให้ดีที่สุดก็พอ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:19:37:27 น.  

 
วันนี้ไม่ดีเลย..ตั้งแต่เช้า ใจไม่ดี
แพ้ตัวเอง เกลียดความรู้สึกแบบนี้
ก็รู้นะ ว่าถ้าปล่อยตัวไปตามใจ
มันจะต่ำลงๆๆๆๆ เรื่อย ๆ
เราต้องหมั่นฝืนใจ
ยกใจให้สูงขึ้นๆๆๆๆ

เหนื่อย ลำบาก ยาก เข้าใจ
แต่ก็ต้องฝืนใจทำ

ไม่งั้นก็เป็นแบบนี้แหละ.

....................................
มีอะไรจะสารภาพ
วันนี้เห็นก๋วยเตี๋ยวเรือ อยากกินมาก
ไม่ได้กินนานมากแล้ว
เลยเข้าไปนั่งกิน น้องพาไป น้องบอกมีเนื้อ
ก็คิดว่าเป็นร้านที่เรากินได้

พอเข้าไปจริง ๆ เมนูนี่วัวเตี้ยชัด ๆ เต็มร้าน
แต่เขาแยกหม้อให้นะ

กินไหม? อยากขนาดนี้จะเหลือเหรอ?

อิเลวววววว 5555555555555

ทำไม ไม่เคยจะฝืนใจตัวเองได้เล้ยยยย

เกลียด.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:19:50:40 น.  

 
สองวันแล้วนะ ..นังยาย.

ยายจะปล่อยใจให้จ่มดิ่งอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้.
เวลามีค่านะเมิง ห่านจิก.

กุรู้ ..กุแค่เหนื่อย เข้าใจไหม? แค่เหนื่อย.

เหนื่อยมากเหรอ? ตายไปเลยไหมเมิง

อร๊ายยยยยยยยยยยย เลิกทะเลาะกันเสียทีดีไหม?

เบื่อเมิงสองตัวเนี่ย ..ไม่เคยสามัคคีกันได้เกินสามวันเล้ยยย

...........................................

หลาย ๆ วันมานี้ ฝันติดต่อกันถึงนังแพททีเซีย
ฝันว่าไปเที่ยวเดินทางด้วยกันบ้างล่ะ หลาย ๆ สถานที่เลย
พี่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะมันเป็นภาพที่คุ้นชินสำหรับเราสองคนมาก

แพททีเซียเป็นเพื่อนร่วมเดินทางที่สนิทมากที่สุด
ด้วยลักษณะนิสัยและเคมีที่ไปด้วยกันได้
ไม่รู้ว่า..พระเจ้าส่งสิ่งใดมาให้เรียนรู้จากกัลยาณมิตรคนนี้
นางเข้ามาในชีวิต ช่วงที่พี่เกือบหมดศรัทธา เสียเพื่อนกลุ่มหนึ่ง
โดนหักหลัง ถูกกระทำ หลายอย่างรุมเร้าตอนนั้น
พี่เลือกที่จะไม่สู้โดยการกันเอาตัวเองออกไปจากสังคมตรงนั้น
จนได้ไปเจอกับเพื่อนกลุ่มใหม่นี้ ที่ต่างคนต่างมา และมารวมกัน
เข้ากันได้ดี เราคบหาเดินทางร่วมกันกว่าห้าปี ชีวิตเริ่มเอาบทตลกร้ายมาให้เราเล่น เราก็ยังคงใช้ชีวิตกันอย่างอะโลฮ่า ไม่ได้หนีจากกันไปไหน จนในที่สุด ทุก ๆ คนเริ่มแยกย้าย
คนหนึ่งเดินทางไปยังโลกกว้าง
คนหนึ่งเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการแต่งงาน
คนหนึ่งก็มีโลกส่วนตัวสูงเหลือเกิน
สรุป .. เหงาเหรอ?

ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก ความรู้สึกเช่นนี้ เหมือนเคยเป็นครั้งหนึ่ง
ตอนที่น้องสาวแต่งงานครั้งแรก
มันไม่ได้แตกต่างกันเลย

มันเหมือนชีวิตเราเปลี่ยน
จากที่เคยเดินทางด้วยกัน
เคยเล่นด้วยกัน ไม่มีความลับระหว่างกัน
มันเริ่มมีความรู้สึกว่า ต่อไปนี้ ระยะห่างของเรา
จะเริ่มต้นมีขึ้นแล้วนะ

มันเป็นความรู้สึกแบบนั้น.

เมื่อก่อนสว่างก็ฝันเห็นนังแพททีเซียอีก
ฝันว่า ไปไหนสักที่ ที่ที่ไม่รู้จัก มีดอกไม้แปลกตาสวยดี
มันหล่นลงมาจากฟ้า นางมีความต้องการ
พี่จะเลยวิ่งไปหอบมาให้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ฝันเห็นนาง
แต่ฝันคราวนี้มันแปลกตรงที่
พอตื่นขึ้นมา มีข้อความจากนาง
ส่งสารมาบอกว่า
วันนี้ไปรับที่แอร์พอร์ตด้วย
นางกลับเมืองไทยฉุกเฉินมาก

ไม่รู้นะ ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างการเดินทางไปยังโลกกว้างของนาง

พี่ก็แค่แว่ว ๆ ว่า ่นางอาจจะมีการเริ่มต้นชีวิตคู่แบบสายฟ้าแลบ
แค่อยากให้นางเล่าออกมาเอง..

..........................................

ควรจะดีใจสิ .. ใช่ไหม?

มันเบื่อ การเริ่มต้นบอกกับตัวเองใหม่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พี่ไม่ใช่คนที่ติดเพื่อนขนาดนั้น
เพื่อนยังพอมี
แต่เพื่อนที่รู้ใจและไปกันได้ทุกที่ มีไม่มากนักหรอกนะ.

แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..พี่จะรอฟัง
เพื่อนขอความช่วยเหลือ ก็จะช่วยให้เต็มที่ที่สุด
ความสุขของเพื่อน มันก็คือความสุขของเรา

ไม่มีอะไรอยู่กับเราได้ตลอดไป
วันเวลาที่ผ่านพ้นกันมา
ทุกภาพของความสุข
ทุกภาพของความประทับใจ
ทุก ๆ ประสบการณ์
ทุก ๆ สถานที่ที่ฝ่าฟันมาด้วยกัน
มันเป็นภาพจำที่ดี ที่เราจะจำไปอีกนานเท่านาน

มันรู้สึกใจหาย ..ต่อไปคงมีโอกาสน้อยลง
ทุกการเริ่มต้นใหม่ มันแทนค่าด้วยการเปลี่ยนแปลงเสมอ
ต้องยอมรับมันสินะ.

เอาใจช่วยนะยาย.

เดี๋ยวมันจะผ่านไป.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:13:13:47 น.  

 
สรุป .. เว้นระยะตามใจไปสามวัน
เมื่อวานเป็นวันสุดท้าย ที่ส่งมอบหนังสือให้พระอาจารย์ได้พอดี

ยากนะ .. แต่ก็ทำได้

ตัดใจไปใช้เวลา..ปิดเคสไปทีละเปราะ
แก้ไปทีละเรื่อง ภาพในหัวเริมมา
บางทีนะ เรื่องที่มันยาก ๆ บทจะง่ายขึ้นมา
ก็ไม่มีอะไรเกินความสามารถของเรา
เราแค่ต้องเตรียมความพร้อมขั้นสุด
พร้อมอย่างมาก แบบไร้ข้อจำกัดใด ๆ

พอเอาเข้าจริง ๆ เราแทบจะไม่ต้องใช้สกิลใดๆ เลย
นอกจากความพร้อมเรื่องการจัดการเวลา
แค่รักษาเวลาได้ดี ทุกอย่างจะลงตัว
คุณแค่ต้องรู้ให้ได้ว่า "เมื่อไรจะถึงเวลาความเปลี่ยนแปลงของมัน"
เพราะเรื่องบางเรื่อง มันไม่สามารถจะทำอะไรได้
นอกจากต้องรอเวลาของมันที่มันจะจากไป
ซึ่งไม่มีอะไรบอกได้เลยว่า อะไรกันแน่เป็นปัจจัยเพื่อบอกว่า
"นี่แหละเวลาของมันมาถึงแล้ว"

ถ้ามันใช่นะ มันจะไม่มีอะไรยาก
ถ้ามันยาก มันจะไม่ใช่

เมื่อเช้าวาน เผลอหลับฝันได้น่ากลัวมาก
ไปไหนสักที่ เขาให้พี่ถือวัตถุสิ่งหนึ่งแล้วให้ระลึกถึงผู้หนึ่ง
ไม่ทราบใคร นั่งไปสักพัก เริ่มแยกร่างออกจากกัน
แล้วหันไปเห็นตัวเองไม่มีแววตา สะดุ้งตกใจ
สั่งให้ตัวเองรีบตื่น เป็นภาพที่น่ากลัว

พี่จะไม่มีทางยอมทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด

มีแต่เรื่องให้สะพรึง กลัวไหม?
เฉย ๆ อยากทำไร เรื่องของเมิงเถอะ
ไม่ได้เก่ง ไม่ได้แกร่ง ไม่ได้แข็งแรงอะไรนะ
แค่พร้อมมาก ถ้าต้องเอาเรื่อง

......................................

เมืองหลวงวันนี้เปลี่ยนแปลงไปเยอะ
ไม่ชอบ ไม่เข้าใจ ไม่ได้ต้องการแบบนี้
แต่ไม่เป็นไร จะพยายามทำใจยอมรับมัน
มันคือการเปลี่ยนแปลง
มันคือ เรื่องปกติ

เรื่องเยอะเกินไปนะวันนี้..แต่เยอะสิ่งไปเถอะ
ทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก
เฉย ๆ มากกับทุกเรื่องเลย
อะไรกันนัก.

...................................

ตั้งใจให้ดีนะยาย.. เฮือกสุดท้ายแล้วจริง ๆ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ช่าง
ทำหน้าที่ของยายให้ดีที่สุด

มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่อยู่ ๆ ก็เกิดมามีรสนิยมแบบนี้
ชอบแบบนี้ รักทางนี้ ตั้งใจเฉพาะทางนี้
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ได้เป็นศิษย์ของอาจารย์ผู้นี้
นับเวลาถอยหลังและบรรจงใช้เวลาให้ดี

ใจเย็น ๆ .



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:6:35:24 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๑ ระอุไปทั้งกายใจและแผ่นดินแล้ว

ยากที่สุดตอนนี้เลยก็คือ การไม่รู้สึกกับสิ่งยั่วยุ
กุเคยทำได้เหรอ? ไม่เคย ไม่เคยเลยสักครั้ง
นับวันจะยิ่งรุนแรง ไม่รักษามารยาท
และเราเดินทางมาถึงยุค ใครโกหกเก่ง สร้างภาพได้แนบเนียน
คนนั้นจะเป็นที่ยอมรับของสังคม

ต่อไปถ้าเราไม่ทำข้อตกลงกันปรับนิสัยส่วนของตัวเอง
แล้วเราจะอยู่กันยังไง นังยายต้องมีชีวิตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้?

มันคิดว่า คนฟากอื่นไม่รู้ทันมัน
มันคิดว่า มันดูเขาได้ฝ่ายเดียว
มันคิดว่า การตอ แห ลของมันไม่มีใครรู้ทัน
ถถถถถถถถ... แล้วเราก็ต้องมีเมตตาต่อคนจำพวกนี้????

เราต้องปรารถนาดี ฝึกขันติ ฝึกความอดทนต่อคนประเภทนี้
นี่เราเฝ้าภาวนาเพื่อจะให้คนประเภทนี้ก้าวขึ้นมาเสวยสุข
สร้างขี้ให้เรามาตามนั่งเช็ดล้าง?????

เราจะบอกว่า มันไม่มีใครผิดใครถูกจึงไม่ควรตัดสินใคร ..ไม่ได้.
เพราะถ้าคิดเช่นนั้น มันก็สับสนกันไปหมด แยกแยะผิดถูกชั่วดีไม่ได้เลย

มันก็เห็น ๆ กันอยู่ อาจจะไม่มีใครถูกทั้งหมด และไม่มีใครผิดทั้งหมด แต่มันมีส่วนผิดถูกกันทุกคน
คำถามคือ ทำไมฟร่ะ ทำไมไม่รู้จักมองส่วนของตนเอง แก้ไขไปสิ ผิดตรงไหน แก้ตรงนั้น ดีตรงไหนปรับใช้ซะ ทำให้ดีขึ้น
ยากตรงไหน แค่เอาความจริงมาพูดกันด้วยเหตุผล
ยากเหรอ? แค่ทำอย่างสร้างสรรค์

หลงยุคกันเกินไปนะ บางที
ละเมอ ไม่มีสติอยู่กับตัว
ตื้นเขินทางความคิด
หลงภาพชั่วครั้งชั่วคราว
สมันน้อย ..เจ้าจะไปได้ไกลแค่ไหน?

จะให้กุเอาใจวางไว้ตรงไหนฟร่ะ ใจถึงจะนิ่งรอดพ้นช่วงนี้ไปได้.

.........................................

ยาย.. หลับไปสักสามสิบวันไหม?
แล้วตื่นขึ้นมาพบว่า "มันได้ผ่านไปแล้ว"

กลับมา..กลับมาจำศีลอยู่กับตัวเอง.
อยู่กับตัวเอง ฝึกโยคะเข้าไป
ฉีกขาเข้าไป อัพเลเวลเข้าไป
บางที ยายจำเป็นต้องตัดโลกภายนอกออกไปบ้าง
ถ้ายังจะรับข้อมูลอยู่เรื่อย ๆ
จิตยาย ก็คงไม่พัฒนาไปไหน

พี่ขอให้อ่านหนังสือที่มีให้จบทุกเล่ม
ไม่ได้ยาก.

ใช่ไหม?

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:21:39:20 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๒ ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง

ขึ้นนอนตอนเช้า กว่าจะหลับได้ แสนทรมาน
มันเป็นอะไรฟร่ะ
เอาแต่จะง่วง ..น่าจะโดนเล่นงานเข้าแล้ว

ช่างมันเถอะ ถ้าฝืนไม่ไหวก็ปล่อยไป
แล้วเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป
ไม่มีอะไรอยู่กับเราได้ตลอดไป
ไม่มีเรื่องจะอะไรจะกวนใจเราได้นาน
สุดท้าย ..มันก็จะจากกันไปอยู่ดี

เหนื่อยมาก เพราะฝืนมาก
อีกอย่าง ยายคงพักผ่อนไม่เพียงพอกระมัง

กอดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:35:17 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๓ เมื่อคิดให้ดีไม่ได้..ก็จงหยุดคิด.

ปวดหัวทุกวันเลย..
ปวดหัวมันหายได้ แต่ถ้าเจ็บปวดหัวใจ
จะรักษายังไงได้...

แบบนี้ใช่ไหม? ที่บอกว่า อย่าคิดมากจนเกินตัว ..อย่าปวดหัวจนเกินไป

จะไม่ให้คิดได้ยังไงฟร่ะ.. แล้วจะให้วางใจไว้ตรงไหน?

อยากหนีไปไกล ๆ รึไม่ก็ตายไปเลย
จะได้ไม่ต้องมานั่งลุ้น นั่งเจ็บปวดใจอยู่อย่างนี้

เราคงคาดหวังมากเกินไป
คาดหวังในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้

ปาฎิหารย์มันหมดไปนานแล้ว
และมันจะไม่มีทางเป็นจริงไปได้อีกแล้ว

...ถึงเวลาแล้วสินะ ต้องทำใจใช่ไหม?...

ทำไมถึงทำตัวได้น่าเกลียดได้ขนาดนี้..

กุบอกว่า ถ้าคิดให้ดีไม่ได้ ให้หยุดคิดไง
หยุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กุต้องอดทนเหรอ?

ต้องทนไปถึงอีกเมื่อไรฟร่ะ?????

.............................................

ในวันที่เราอ้างว้างไร้สิ่งยึดเหนี่ยวให้กับศรัทธา
มันโคตรจะเคว้งคว้างเลย ..จะลอยไปทางไหนมองไม่เห็นทาง
แต่ก็ต้องพยายามอยู่อย่างนี้
ใช้ความเพียรทั้ง ๆ ที่มองไม่เห็นอะไรเลย..

อย่าคิดมาก.

รักษาความดี..
รักษาคนดี
หมั่นสร้างคนดี...

...รับสั่งแค่นี้ ก็ทำแค่นี้พอแล้ว...


กอด.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:23:43:36 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๔ ตื่นมาเสพข่าวแต่เช้า ต่อมติสต์กุก็แตกแต่เช้าเหมือนกัน
ที่จริงมันฉุนขาดตั้งแต่ดูข่าวจากทีวีเมื่อวาน

อันเฟรนเพื่อนไปคนนึง จริง ๆ ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับข่าวนะ
มันให้ความรู้สึกอวิชชามากกว่า งมงายไม่เข้าเรื่อง
เฮ้ออออ..หายใจเข้าลึกกกกก ..หายใจออกยาวววววววว

คืนนี้เมิงฝึกปราณไปนะนังยาย

ถ้าคิดอะไรดีดีไม่ได้ ก็ไม่ต้องคิด ทำเลยดีกว่า

...................................

วันนี้บอกกับตัวเองแต่เช้าแล้วว่า เวลามีค่ามากนะ
ให้จบเรื่องกรุงพม่าแตกให้กระจ่างชัดแจ้ง
- มีอีกประเด็นหนึ่งที่พี่ต้องการใคร่รู้มากว่า ในปี พ.ศ.๒๓๓๙
เกิดอะไรขึ้นระหว่าง ไทยกับพม่าบ้าง
ในเวลานั้น ทำไมไม่มีใครจากฝั่งเราไปงานพระราชพิธีเลยเหรอ?

ทิ้งกันเลย ไม่ให้ความสำคัญ ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึง
หรืออะไร ทำไม? ยังไง? เนี่ย ประเด็นนี้ สงสัย ไปค้นมา..

... มันเกิดอะไรขึ้นช่วงนั้น ...

............................................

- มีอีกเรื่องหนึ่ง พี่จะทำยังไงดีฟร่ะ ให้ได้เจอกับหมอคนนั้น
เขาอยู่เมืองไทยนี่แหละ คำถามคือ เขาอยู่ที่ไหน?
เมื่อไร ที่พี่อ่านมันจนจบถ่องแท้ดีแล้ว พี่จะไปหาเขาให้เจอ
คอยดูสิ

อย่าคิดเยอะ ..อย่าคิดมาก
กุปวดหัวทุกวันเลย

สายตาน่าจะเริ่มมีปัญหาอีกแล้ว

เต็มที่นะ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:19:52:49 น.  

 
มันเฟลเนอะ ...เฟลทุกคืน ให้ตายเถอะ
ยาย พี่ว่า ยายควรจะเปลี่ยนเวลาใช้ความคิด
เอาเวลาคิดมาไว้กลางวันเถอะ..

..........................................

วันนี้รู้สึกเฟลกับข้อผิดพลาดที่มันมีมากมายจนโครงสร้างสังคงบิดเบี้ยว

คนกลุ่มหนึ่งที่คิดว่าตนเองประเสริฐกว่าทุกชาติพันธุ์
แสดงกิริยากักขฬะ ไม่น่าคบหาบริการ
เอาจริง ๆ มันไม่มีใครเลยที่จะดีพร้อมเพอร์เฟค
ทุกวันนี้ คนเราเห็นแต่ความยิ่งใหญ่ของตนเอง
มองแต่สิทธิของตนเอง
ไม่มองย้อนกลับมาหาตนเองว่ามีหน้าที่อะไรบ้าง
ไม่สนใจใยดีสิทธิของผู้อื่นว่าตนเองจะไปก้าวล่วงหรือไม่

ทำไมเป็นแบบนี้???
ทำไมกุต้องมานั่งคิดเศร้าใจกับพฤติกรรมคนจำพวกนี้
มันเป็นกระแสลบชัด ๆ

เอาจริง ๆ นะ วันนี้ดำเนินชีวิตไปอย่างสิ้นหวังมาก ๆ
แต่กุไม่ยอมแพ้หรอกนะ
กุจะสู้มันด้วยสองมือเปล่าและหนึ่งสมองที่มีอย่างเต็มที่
กุจะทำมันทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่า จะทำไปเพื่ออะไร?
เวลาก็น้อยนิดกระจิ๊ดริด ยังจะมีหน้ามาเพ้อเจ้ออีก

เหนื่อยจนอยากตาย..กุตายเลยได้ไหม?
ไม่อยากทำอะไรแล้ว เบื่อแล้ว
พอจบเรื่องนี้ ก็จะมีเรื่องยาก ๆ มาให้ทำอีกเรื่อย ๆ ๆ ไป
ไม่รู้จักจบจักสิ้น
แล้วเมื่อไร ความสงบที่ใฝ่ฝันหาจะมาถึงสักที

นับวันรอคอย สิบสี่วันแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะเหลือไม่ถึงครึ่งหนึ่ง
กุยังไม่พัฒนาไปถึงไหนเลย
ยังเพ้อเจ้อ เหมือนเดิม
ยังคงฝันแปลก ๆ เหมือนเดิม
แต่ฝันแปลกวันนี้ มันโคตรแปลก
แปลกจนไม่กล้าพลาดอีกเลย

เอามือทาบอก ใจเต้นไม่ดี ไม่มีสาเหตุ

ยาย..ยายช่วยตัดความกังวลออกไปก่อนได้ไหม?
เมิงจะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งไม่ได้
ช่วยเคลียร์ให้มันจบ ๆ ไปทีละเรื่องๆๆ
จะทำทุกอย่างพร้อมกันไม่ได้.. บอกกี่ครั้งแล้ว
ฟังกุบ้าง..

ยาย ถ้าคิดอะไรดีดีไม่ได้ หยุดคิด
หายใจเข้าลึกกกกกก... หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด
หายใจออกยาววว...หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด

ไปนอนค่ะ
สามวันต่อจากนี้ ..อัดให้เต็มที่
หาคำตอบให้ได้..ยายทำได้สิ.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:49:35 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๕ คนทุกคน..มีเหตุผลที่จะละความเพียรเสมอ..
เราผู้ปฏิบัติซึ่งความเพียร..พึงแสวงหาเหตุผลที่จะรักษาซึ่งความเพียรนั้นไว้..จนกว่าการงานอันสำคัญนั้นสำเร็จ.

เรื่องสุดท้ายแล้ว..สำหรับการคาดหวัง
พี่ขอเรื่องเดียวเท่านั้น..จะได้นอนตายตาหลับเสียที

ไม่ว่าจะส่งอะไรเข้ามากระทบใจ..ยายต้องจัดการได้สิ
เอาชนะมันสิ อย่าได้ยอมใจตัวเองเด็ดขาด
ยาย..อะไรที่มันทำให้จิตวิญญาณของเราอ่อนล้า
รักษาระยะห่างออกไปก่อนได้ไหม?

ยายทำได้สิ ..

ถ้ายายยังควบคุมตัวเองไม่ได้
แล้วยายจะคุมสติ คุมสถานการณ์ได้อย่างไรกัน

กว่าจะผ่านไปได้วันต่อวัน
ไม่มีอะไรง่ายดายเลย
กลางวัน วันนี้ง่วงทั้งวัน
พอหัวค่ำ เด็กบอกพี่ว่า
คืนนี้รีบนอนเลยนะ
ตาดูไม่ได้เลย .. สภาพ!!

....................................

วันนี้มีคนจากไป..นาน ๆ ทีถึงจะมีบุคคลที่ควรค่าแก่การเก็บขึ้นหิ้งที

คุณลุงจนเมืองแพร่ มาทีแรก พี่คิดว่าจะสร้างปัญหาให้กับชีวิตซะอีก เมาหยำเป กลิ่นเหล้าหึ่ง
เวลาผ่านไปปีกว่า จนคุณลุงเกษียณอายุ
คุณลุงไม่เคยสร้างเรื่องราวใด ๆ ให้หนักใจหรือรำคาญใจ
เลยสักครั้ง เป็นคนขี้เกรงใจและมีความรับผิดชอบมากที่สุดคนหนึ่ง คุณลุงเป็นคนที่รู้จักที่จะพัฒนาทักษะชีวิตตนเอง
สุดท้าย คุณลุงลากันเมื่อวาน ..ก็คิดว่า คงปกติของการจากไป
จนกระทั่งวันนี้เองขึ้นไปเห็นสภาพห้องของคุณลุง
นี่เหรอ? คนที่เรากลับคิดว่า เขามาเพื่อสร้างปัญหารึเปล่า..
มันตรงกันข้ามกับสิ่งที่คิดไว้เลย

นานแล้วนะ ..ที่ไม่ได้เก็บใครขึ้นหิ้งความทรงจำ
ในจำนวนคนนับพัน มีไม่ถึงสิบคนหรอก ที่จะจำใส่หัวใจ
คุณลุงทำความสะอาดห้องได้เรียบร้อยดีมากที่สุด.
สภาพโดยทั่วไปมีเสียหายตามกาลเวลา
คุณลุงทิ้งมรดกไว้ให้สองสิ่ง หนังสือพระมหาชนกและแสตมป์.

แกคงได้มาอีกทีและไม่รู้คุณค่าของมัน..

การมีคุณลุงเข้ามาในวงโคจร มันสอนให้พี่สำนึกได้ว่า
ต่อไปนี้ อย่าด่วนตัดสินใครอีกเป็นอันขาด..จนกว่าเราจะเข้าถึง
ชีวิตเขาทุกแง่มุมแล้ว...

คนบางคน ยากต่อการอ่าน แต่ถ้าจับทางได้ ก็ไม่มีอะไรยากเกินไป
กับอีกคนบางคน ดูเหมือนจะอ่านง่าย แต่บางครั้งมันก็ให้ความรู้สึกว่า เหมือนไม่เคยเข้าถึงอะไรได้เลย...

ไม่มีอะไรง่าย และไม่มีอะไรยากจนทำไม่ได้...

........................................

ประเมิณสถานการณ์ชั่วโมงต่อชั่วโมง
ถ้าเป้าหมายใหญ่มันยากต่อการไปถึง
ก็โฟกัสในจุดเล็ก ๆ ค่อย ๆ ทำไปดีกว่า

ดูแลตัวเองบ้างนะ
อยู่กับตัวเองมาก ๆ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:56:10 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๖ ร่างจะพังก็ต้องแลก ถ้าต้องแยกธาตุก็ต้องยอม

ถ้ามันอยากตาย ก็ให้มันตายไปเลย
อย่ามาสำออย ไม่ชอบ
มือตีนอยู่ครบ ทุกสิ่งก็พร้อม
สำออยเกินไปหน่อยนะ ..

ฝึกให้หนัก หายใจมันเข้าไป
เมื่อไร ที่รู้สึกเหนื่อยและอยากพัก
ก็คิดซะบ้างว่า ถ้าเกิดพรุ่งนี้ไม่มีลมหายใจแล้ว
สิ่งที่ถืออยู่ จะไปต่อยังไง
ชีวิตคนสำคัญนะ
การได้เกิดมามีชีวิต ไม่ใช่เรื่องง่ายดาย

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้
ยากนักเหรอ? ก็แค่ลองทำให้เต็มที่

แค่นี้เอง..

เรามีหน้าที่พยายามทำเว้ย
เรามีหน้าที่รักษาซึ่งความเพียร
สำหรับความสำเร็จและอะไรต่อมิอะไรนั้น
ไม่ใช่สิทธิ์ของเราเลย ที่จะไปคำนึงถึง
ไม่ต้องคิดมากเลย ว่าจะได้หรือไม่ได้

เรื่องที่แก้ไขได้ ..เครียดทำไม??
เรื่องที่แก้ไขไม่ได้..เครียดไปใย????

ลุกขึ้น ..แค่จัดการเวลาไม่ได้นิดเดียว
ไม่ได้หมายความว่า วันทั้งวันนี้ จะไม่ได้อะไรเลย

เสียดายก็รีบทำ
เสียใจก็รีบทำ

ลุยมันไม่ต้องไปสนใจฟ้าดินกลางวันกลางคืน
ถึงมันจะอยู่ไกลแค่ไหน พี่ก็จะไป
ยังไงก็ต้องหาเจอ

แค่ไม่ใช่ตอนนี้ ..แค่นี้เอง

ไม่เห็นจะยากเลย..


กอดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:23:36:52 น.  

 
#วันที่๑๗ ศีลธรรมไม่กลับมา..โลกาจะวินาศ.

เพลียเนอะ.. เพลียใจ
มีเหตุมีเรื่องทุก ๆ วันในทุก ๆ มิติ
ทุก ๆ หัวระแหง ทุก ๆ สังคม

ถ้าคิดให้ดี ไม่ได้ ..อย่าคิด

ช่างมันเถอะ..

ไปวาดรูป ปลูกต้นไม้ดีกว่า.

จรรโลงใจกว่าเยอะ.

........................................
จริง ๆ วันนี้ไม่ใช่วันที่แย่นะ สองสามวันที่ผ่านมาก็มีเรื่องให้อมยิ้มได้ตลอดเลย

วันก่อน น้องคนที่มารับโทรศัพท์ บรรจงไหว้ขอบคุณที่เก็บไว้ให้
อย่างงดงาม ..เป็นที่น่าประทับใจมาก
เขาคงคิดว่า ไม่น่าจะได้คืน ..พอเขาได้คืนไป เลยบรรจงไหว้
อย่างสวยงามที่สุด ซึ่งจริง ๆ แล้ว ดูท่าทางภายนอก
ไม่น่าจะใช่คนที่มีมารยาทดีเท่าไร

เมื่อวาน โดนป่วนตั้งแต่ยังไม่ตื่น แต่ยายก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมาก ๆ เวลาที่เราได้ทำอะไรให้ใคร มันรู้สึกดี กว่าการที่มีใครมาทำอะไรให้เรา ใจดีไม่หล่น ตั้งแต่เช้ายันดึก

สำหรับวันนี้ แวดล้อมอาจคุกรุ่น ระอุไปด้วยความบ้าบอ
แต่ภายในยังไม่ได้แย่ขนาดนั้น วันนี้ช่วยชีวิตต้นไม้ได้หลายต้น
ทั้งคุณนายเรือนนอก และคุณนายมรกต
พรุ่งนี้จะไปหาปุ๋ยมูลไส้เดือนมาผสมกับดินที่มีอยู่ จัดการมันให้เข้าที่ ..ครึ้มไปหมดแล้ว เปลี่ยนครัวที่ระเบียงเป็นเรือนเพาะชำ
ดูวุ่นวายภายนอกแต่กลับสงบภายใน

ขอบใจนะยาย..ยายควบคุมตัวเองได้ดีมาก

อะไรจะเกิดก็ช่างมันเถอะ..ทำงานของเราต่อดีกว่า.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:42:07 น.  

 
#วันที่๔๐/๑๘ ความปรารถนาดีและไมตรีจิตจะทำให้เรารอดพ้นทุกสถานการณ์ไปได้อย่างตลอดรอดฝั่ง.

เราจะจดจำไว้เพื่อหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณให้ผ่านแต่ละวันไปได้อย่างรอดปลอดภัย ..


โกรธไหม? บอกเลยว่า มากกกก
ว้าวุ่นใจ จนไม่อยากอยู่แล้ว เบื่อ ละเหี่ยเพลียใจ
ไม่อยากอยู่ร่วมโลกใบเดียวกับคนพวกนี้

อะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้น และเมื่อถึงเวลา มันก็ผ่านพ้นไป
คนร้ายที่หนีออกมาถูกจับได้แล้ว
ทำให้สบายใจกันไปได้

แต่ฝูงห่าซาตานที่บุกเข้าโรงเรียนวันนั้น
ยังไม่รู้ชะตากรรม .. ไม่มีเสียงตอบรับจากท่านผู้มีอันต้องรับผิดชอบ ตำแหน่งอำนาจมันมีไว้แค่ประดับบารมี
มันมีเอาไว้ประกาศตอนงานศพตัวเองกระมัง
หน้าที่ในระหว่างดำรงตำแหน่งคงไม่ได้สำคัญอะไร

จะว่าไปแล้ว ..พี่ว่าพี่ทำเกินพอดีไปแระ
ควรหยุดและพอ ได้แล้ว
ถ้ามันจะเละเทะฟอนเฟะอย่างไรก็ช่างแม่งงงง
ช่างหัวมันไปเถอะ

ไม่มีสถานการณ์ใดจะผ่านไปได้ด้วยการประนามด้วยถ้อยคำรุนแรง
มันมีแต่จะทวีความรุนแรงด้วยการห้ำหั่นกัน
คนมีอำนาจพูดจาว่ากล่าวตักเตือนกลับทำเงียบงัน
ส่วนผู้คนที่ไม่มีอำนาจใดจะต้องพูดจาก็สบถก่อนด่าอย่างสะใจ
ทำไมล่ะ ..จะไม่วุ่นวายกันเช่นทุกวันนี้

ถ้าผู้ที่อยู่ในข่ายที่จะว่ากล่าวกันได้ ออกมาทำหน้าที่
ไม่นานก็จะคลี่คลายไปได้
รึเสียงของเราไม่ดังพอ
รึจะต้องให้เดินเข้าไปหา
แค่นี้ก็มากมายเกินไปแล้วนะ..

จะรออะไรกันนักหนา ...

หยุดเถอะยาย...ช่วงนี้ ในหัวยายมีแต่กระแสลบทั้งนั้นเลย
คิดลบมาก ๆ มันทำให้เครียดและแก่ ตายไวด้วยนะเมิง

...........................................
คิดอะไรที่มันพาให้หน้าชื่นใจเบิกบานบ้างได้ไหม???

อ่อ มีสิ ..เมื่อวานนี้หลังจากที่ช่วยชีวิตต้นไม้ได้หลายต้นนะ
พี่ยังได้แจกันกิ่งไม้เพิ่มเอาไปประดับห้องน้ำอีกหกอัน
สี่อันเอาไว้ห้องข้างล่าง สองอันเอาไว้ห้องข้างบน
นี่ๆๆๆๆ อยากเล่น เดี๋ยวจะไปหาซื้อสีสเปร์มาฉีดขวดไม่ใช้แล้ว
ไว้ทำแจกันเกร๋ๆๆๆ น่ารัก ยิ้มมมมมมมม^^
ชื่นบานที่สุดที่หาได้แล้วตอนนี้
ทุกครั้งที่เขาห้องน้ำแล้วเห็นสีเขียว ๆ ของกิ่งคุณนายเกล็ดมรกตแล้วมันสดชื่นขึ้นมาได้ทันที

ต้นอ่อมที่ขอมาจากสวนผักบ้านคุณตาก็โตเอาๆๆ ใบดกเขียวขจี
น่ารัก..คุณป้าบอกว่า่ ยอดมันเอามาจิ้มน้ำพริกได้ ใบมันก็ต้มมาม่าได้ แต่พี่ยังไม่กล้ากิน รอให้มันขยายพันธุ์อีกสักระยะหนึ่งก่อน
จริง ๆ แล้วมันเป็นพืชไม้ดอกนะ แต่ดูจากสภาพแล้ว พอพี่ปลูกมันก็จะกลายเป็นพืชไม้ใบตลอดเลย 5555555

......................................
วางใจลง ..ปลงใจซะ
งานตรงหน้า สำคัญที่สุด.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:00:32 น.  

 
#วันที่๑๙ อย่าเติมกระแสลบใส่ในใจ..แม้สถานการณ์จะแย่แค่ไหนก็ตาม

ห่างบ้านนานไม่ได้เลยนะ..กลับมาทีไร มีเรื่องตลอด
ทำไมนะ..ทำไม?

ช่างมันเถอะนะยาย..เราทำแค่ไหว
อยู่แค่ยังมีลมหายใจ

ใจมันเพลียสะสมจนวันนี้รู้สึกใจจะขาด
ไขว่คว้าหาความเบิกบานใจในทุกๆ วัน

วันนี้เหรอ?
กินข้าวกะเพราไก่กับพริกน้ำปลาที่ทำไว้ตั้งแต่เมื่อวานอร่อยมากอ่ะ
วันแบบนี้..เรื่องแค่นี้ก็พอแล้วเนอะ ยายเนอะ
555555555555555555555555555

จำไว้นะยาย...ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน
ยายก็ยอมแพ้ไม่ได้
เอาชนะใจตัวเองให้ได้ เท่านั้นพอ
โลกทั้งโลก..ยายก็จะไม่มีทางแพ้ใคร

กอดดดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:23:14:05 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๐ ขอให้ทุกคนปลอดภัยฯ...

พี่ไม่รู้ว่าตัวเองดำเนินชีวิตมาจนถึงจุด ๆ นี้ได้อย่างไร

จุด ๆ ที่ เมื่อได้ยินเรื่องไม่พอใจ นอกจากจะไม่โต้แย้งแล้ว
ยังระงับปาก ระงับใจได้ ด้วยคำสรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า
จุด ๆ ที่ รู้ทั้งรู้ว่าเขาจ้องจะทำร้ายให้เสียศูนย์การควบคุม
นอกจากจะไม่คิดตอบโต้แล้ว ยังอภัยให้ได้ ถึงมันจะมีวูบวาบ
ตะคอกเอ็ดตะโรไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้เลยเถิดไปไกล
จุด ๆ ที่มีเรื่องน่าสะพรึงใจ ก็ยังนอนนิ่ง ๆ ดูความเป็นไปได้เฉย ๆ ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร
ภายในวัน ๆ เดียว เจอแต่เรื่องราวมากมาย..
ตั้งแต่ดึกดื่นยันค่ำมืดของอีกวัน

แต่พี่ก็ยังเอาใจรอดมาได้ ในสังขารที่ดูไม่ค่อยจะโอเคเท่าใดนัก

ไม่เป็นไรนะยาย ..อดทนเข้าไว้
ไม่มีใครทำอะไรเราได้ หากพระเจ้าไม่ได้ประสงค์.

ถ้ากุไม่เคยมีภูมิรู้ ถ้ากุไม่เคยได้ฝึกกายสังขารและจิตใจไว้บ้างเลย
กุก็คงจะไม่ได้ต่างอะไรกับคนบ้าวิกลจริตสินะ

เมิงพลาดแระ..
ถึงคราวซวยของเมิงแระ..

ถึงตัวกุจะเป็นอะไรไป กุก็ไม่สนใจหรอก
ขอขอบใจนะแม่ทรามเชย
สันดานตอแห ลอย่างเมิงนี่นะ
ดีแต่กับคนอ่อนแอ รังแกแต่คนไม่มีทางสู้

อย่าคิดนะว่า ..ทำให้กุใจอ่อน อ่อนเพลีย อ่อนล้า
แล้วกุจะยอมแพ้อะไรง่าย ๆ
...ไม่มีวันซะหรอก...

กุไม่ได้กลับมาเพื่อจะยอมแพ้อะไรทั้งนั้น

สำเหนียกไว้ .. รีบไปซะ
มาจากทางไหน เมิงก็ไปทางนั้น

กุไม่ได้เก่งเลยนะ
กุไม่ได้แกร่งเลยด้วย
กุไม่ได้แข็งแรงอะไรนักหรอก
แต่...กุจะพร้อมมาก ถ้าจะต้องเอาเรื่อง.

ชอบนักแหละ ..เวลาที่ถูกกระทำ
เวลาที่กุได้โอกาสตอบโต้คนรังแอผู้ที่อ่อนแอไร้ทางสู้

กุปล่อยเมิงมานานเกินไปละ
กุอดทนจนสุดกำลังของกุละ

แล้วกุก็คิดว่า ทุกอย่างมันสุกงอมเต็มที่
จนได้เวลาปิดเคสแล้ว

ขอบพระคุณนะ ..ที่เข้ามาสร้างพลังศรัทธาให้อย่างที่ไม่เคยคิด
มาก่อนเลยว่า จะทำได้ดีมากมายขนาดนี้
โห พยายามมาตั้งสิบเก้าวัน เพิ่งจะสมบูรณ์วันที่มีเมิงเข้ามาทักทายนี่แหละ ..เมิงนี่มันช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ เล้ยยยยย

เอาเซ้....
เHี้ย ๆ พรรณ ตอแห ลอย่างเมิง
เจอกับนังยายเด็กเลวและร้ายอย่างกุหน่อยปะไร

นี่มันความคิดลบชัด ๆ เลยนะยาย...

เพลา ๆ ลงหน่อยเถอะ.. อิห่าาาา
เมิงใจดีแล้ววไง ใครเกรงใจเมิงบ้างงง
มันต้องร้ายนิด ๆ ชีวิตจะดีขึ้นมาก
เมิงทำถูกแล้ว อย่าลังเลสงสัยอะไรอีก ..

ปิดเคสซะ แล้วจะได้ฝังกลบซากหมาเน่า
จะได้เริ่มต้นปลูกดอกไม้กันอย่างจริงจังเสียที

มันกวนใจได้ตลอด ..กุไม่โอเค.

ตั้งสติดีดี

ทำงานให้เรียบร้อย
่ถ้ามันจะตาย...ก็ให้มันตายไปเลย
อย่าถนอมตัวจนเสียการณ์.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:23:31:55 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๑ รักษาความดี รักษาเวลา.

พอหลับเร็วแล้วก็หลับยาวหลับเพลินตลอด ..
เพื่อนเอารูปจากกล้องเขามาทำอัลบั้ม ..
ผ่านไปสักเดือนกว่าแล้ว เพิ่งจะระลึกได้ว่า ควรทำอะไร
แล้วมานึกขึ้นได้ตอนที่ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว
ถึงมันจะเพิ่งผ่านไปแค่เดือนเดียวเท่านั้น
แต่มันก็ผ่านไปเป็นอดีตจนไม่สามารถเรียกอะไรกลับคืนมาได้

ก่อนจะเดือนทางเดือนนี้เอง พี่ต้องเคลียร์ไฟล์ออกเพื่อจะไปถ่ายรูปอย่างหนักหนา คือมันมีงานติดต่อกัน ลำพังการออกทริปแต่ละคราวรูปก็เยอะอยู่แล้ว ยิ่งถ้าการเดินทางนั้น มีหลากหลายประเพณี ความรู้สึก กิจกรรมและสถานที่ ความหลากหลายและ
ปริมาณก็จะยิ่งมากมายเพิ่มขึ้นไปอีกหลายต่อหลายเท่า

ด้วยความสิ้นสติ กดผิดชีวิตเปลี่ยน ทุกอย่างที่เดินทางมาหลายพันกิโลหายไปชั่วไม่กี่นาที รูปภาพเป็นหมื่น ๆ รูปที่อัดแน่น
อยู่ในเมมโมรี่๓๒จีบี หายเกลี้ยงไม่เหลือสักรูปเดียว
ไม่ว่าจะรักแค่ไหน ปลื้มแค่ไหน ลำบากแค่ไหน ประทับใจแค่ไหน ก็ไม่เหลืออะไรไว้เลย

น่าเสียดายที่ภาพบางภาพ คนในภาพนั้น ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว
ภาพบางภาพ ก็ไม่รู้ว่า จะมีบรรยากาศเช่นนั้นได้อีกหรือไม่
ความบาดหมางที่มันยากต่อการหลอมรวมให้เหมือนเดิม
จิตใจคนเมื่อเวลาเปลี่ยน อะไรก็เปลี่ยน ไม่มีอะไรเป็นเหมือนเดิมอีกต่อไป คนที่ถ่ายรูปด้วยหัวใจจะเข้าใจความรู้สึกสูญเสียนี้ดี

พี่เหมือนเกือบจะทำใจกับเรื่องราวพวกนี้ได้แล้ว
ถ้าวันนี้เพื่อนไม่มาถามหารูปที่นางชอบ...

ต่อให้ไปอีก ในที่ที่เดิม เราก็ไม่มีทางจะได้ในภาพบรรยากาศเช่นเดิม

มันช่างเป็นการก้าวข้ามที่เวลาสั่งสอนเราได้อย่างเจ็บปวด...

รักษาเวลาไว้นะยาย ..จงบรรจงประณีตต่อการใช้เวลา
อย่าใช้เวลาเสมือนว่าเรายังเหลือเวลาอีกมากมายบนโลกใบนี้
เวลาที่ยังเหลือ ช่างน้อยนิด เมื่อเทียบกับสิ่งที่มันได้ผ่านไปแล้ว

เราจะมัวจมอยู่กับกองแห่งความโกรธแค้นขุ่นเคืองอยู่ทำไม???
มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย

คนผู้ซึ่งน่าสงสารพวกนั้น
ลำพังตัวเอง ก็ยังไม่เข้าใจ หาทางแก้ไขปัญหาตนเองไม่ได้
ไม่รุ้ทางออก ไม่มีทางไป เที่ยวไล่แบ่งปันความทุกข์หลอกหลอนคนอื่นเช่นนี้ ใจเขารึจะหาความสุขสบายได้ตรงไหน
ต้องเห็นใจเขา
ต้องมีเมตตาต่อเขา
ต้องมีความปรารถนาดีต่อเขามาก ๆ

ต้องมีความต้องการให้เขาพ้นทุกข์
ต้องมีความต้องการให้เขามีความสุข

นั่นสิ..ถึงจะถูก ถึงจะควร
จะไปคิดฟาดฟันคืนสนองบาปกรรมกันไปทำไม?

จองเวรจองกรรม กระทำกันไป กระทำกันมาอยู่อย่างนั้น
แล้วเมื่อไร จักจบจักสิ้น.

พอเถอะ ...ฉันขอโทษก็แล้วกัน
ที่ทำไปแล้ว ที่ทำให้ไม่พอใจ
ฉันขอโทษ ..แต่..

ฉันจะไม่ข้องเกี่ยวด้วยหรอกนะ ต่างคนต่างไป
ต่างคนต่างอยู่เถิด
ท่านก็อยู่ส่วนท่าน
ฉันและบริวารก็จะอยู่ตามทางของฉัน

อย่าอาฆาตขุ่นเคืองกันต่อไปอีกเลย

..........................................

ในสิ่งที่ท่านเป็น ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ
อวิชชา .. ออกไปซะ.

อ่อ ถ้าอยากจะอยู่ด้วยกัน
เอ็งต้องมาเป็นบริวารข้าฯ เอ็งต้องทำตามคำสั่งข้าฯ
หาใช่ให้ข้าฯ ต้องไปทำตามใจเอ็งไม่ เชอะ
55555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555

รู้จักนังเด็กเลวร้ายน้อยไปซะแล้ว.

พ่อแม่กุ ..กุยังไม่เก็บไว้ ใครทำผิด ก็ต้องรับไปตามจริง
แล้วเมิงอ่ะ แค่สร้นตรีนหมาเน่าใต้ต้นดอกไม้บานบนลานกว้าง

พอ.

.......................................

วันนี้มันช่างปลงตกเสียนี่กระไร
ช่างมันเถอะนะ ..
ถ้าจะทำอะไรไม่สำเร็จ
ถ้าจะต้องสูญเสียอะไรแค่ไหน
ถ้าจะต้องฉิบหายวายวอดกันอีกสักกี่ครั้ง
ก็ช่างมันปะไร..

เวลาทุกนาทีมีค่ามากนะ
บางทีก็คิด..พี่จะเอาความคาดหวังมาตั้งไว้
เพื่อกำหนดกณเกณฑ์ทำไม? ว่าจะต้องเป็นเช่นนั้นเช่นนี้
เราก็แค่ทำให้เต็มที่ป่ะวะ
ไม่ได้ ..ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย
ลืมไปแล้วเหรอ?ยาย..
เวลาที่เราทุกข์ที่สุด
เวลาที่เราลำบากที่สุดจนไม่เหลือทางแก้ไขแล้ว
เวลาช่วงนั้นแหละ มันจะบอกเราว่า
"ค่าของคนรอบข้าง" มันอยู่ตรงไหน..

ช่วงที่ทุกข์ยากลำบากที่สุด
เป็นช่วงที่ดูใจผู้คนได้ชัดเจนที่สุด
เอาสิ ถาโถมกันเข้ามาเล้ยยย

เราไม่เคยเลือกได้เลยนะ
ว่าชีวิตจะต้องเจอกับสถานการณ์เช่นใดบ้าง
แต่เราเลือกได้เว้ยย ..ว่าเราเลือกที่จะทำอะไร หรือ ไม่ทำอะไร

คนบางคนนะ ...เราไม่มีสิทธิ์ไปทำให้เขาพ้นทุกข์หรอก
ทุกข์ของใครของมัน บททดสอบของใครของมัน
แต่สิ่งที่เราทำได้ก็คือ การส่งมอบความสุขบ้างเล็กน้อย
ในยามที่พวกเขาจมอยู่กับกองทุกข์

อย่าทำสิ่งใดเกินหน้าที่ของมนุษย์
เรามันก็แค่มนุษย์ขี้เหม็น ๆ ผู้โง่เขลาและอ่อนแอคนหนึ่ง

แค่รักษาหน้าที่ของตนเองให้เต็มที่ก็พอ

รัก.





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 มีนาคม 2562 เวลา:1:01:38 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๒, ๔๐/๒๓
You can do if you think you can do.
คุณทำได้ ถ้าคุณคิดว่าคุณทำได้.

ประโยคนี้ ครูสอนร้อยกรองบอกมาเมื่อนานมาแล้ว
ร้อยกรองเป็นวิชาที่ยากมาก มันวิชาสกัดดาวรุ่ง
ถ้าไม่เก่งจริงก็จะไม่จบไม่ผ่านได้ง่าย ๆ
เด็กภาษาไทยจะแต่งบทประพันธ์ไม่ได้เป็นเรื่องยอมไม่ได้.
นอกจากแต่งได้แล้วต้องแต่งได้แบบถูกฉันทลักษณ์
แต่ได้เนื้อหากินใจและต้องถอดบทร้อยกรองได้ด้วย

ทุกอย่างเป็นเรื่องยาก และไม่มีทางที่จะทำได้ภายในเวลาสองชั่วโมงในโจทย์สี่ข้อ

ถ้าข้อมูลในสมอง คำในสารบบความคิดคุณมีไม่มากพอ
ฝันไปเถอะ ว่าจะทำสิ่งเหล่านี้ได้ครบถ้วน

จะเอาแต่ฉันทลักษณ์โดยละเลยใจความไม่ลึกซึ้งกินใจ
มันไม่ใช่ป่ะ.

เพราะฉะนั้น ..ประโยคนี้จึงเรียกว่า ประโยคไหว้ครู
ของวิชาร้อยกรอง... แค่เราคิด ว่าเราทำได้เท่านั้น
เมื่อคิดว่าเราทำได้ ติด่ขัดอะไรก็แก้ไขตรงนั้น
แก้ไปทีละเรื่อง จนกว่าเราจะเกิดความชำนาญและเก่งกาจ
ติดอาวุธทางปัญญา จนพร้อมจะสู้รบปรบมือทุกหัวข้อทางความคิด

แค่ผ่านวิชาร้อยกรองเท่านั้น โลกนี้จึงไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

เพราะครูให้คาถามาแล้ว ...ไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้.

...........................................

มันยากมากนะ ..ที่จะมาบอกว่า
"อย่าได้ยอมแพ้ ถ้าเรายังไม่สิ้นลมหายใจ"
คนเรามันมีพื้นฐานชีวิต พื้นฐานการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกัน

การจะนำแพทเทินความคิดใครคนใดคนหนึ่ง
ไปใส่ให้กับอีกชีวิตหนึ่ง มันเป็นไปได้ยาก

กว่าจะปรับความเข้าใจ
กว่าจะจูน กว่าจะละลายพฤติกรรม
ถ้าไม่ได้ไปอยู่ในจุด ๆ เดียวกัน มันแทบจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย
ทีเดียว
กรรมใครกรรมมัน
บททดสอบใครก็ของมัน
เราไม่สามารถที่จะปลดทุกข์ให้กับใครได้
แต่สิ่งที่เราทำได้คือ สร้างความสุขในชั่วขณะให้กับเขา

..........................................

คนทุกคนนะ ..มันมีเรื่องที่ต้องตกอยู่ในกระแสลบกันหมดแหละ
ใครเล่าจะดำรงตนให้ตั้งอยู่บนกระแสบวกได้ตลอดเวลา

ในนาทีที่ดูเหมือนจะเข้าใจชีวิต
แต่ในอีกหลายชั่วโมงต่อมา
เมื่อเราใช้พลังชีวิตมากจนเกินไป
จนไม่ได้ให้ร่างกายจิตใ่จได้พักผ่อน
จบเรื่องนั้นต่อเรื่องนี้แล้วจ่อคิวเข้ามาให้คิดได้เรื่อย ๆ
ไม่นาน สมองก็ล้า ร่างกายก็อ่อนเพลีย
เมื่อสมองและร่างกายมันหมดแรงจะต่อต้านแรงโน้มถ่วม
ที่เมื่อปล่อยตามธรรมชาติแล้ว มันก็พาจะไปทางต่ำลงๆๆๆๆเรื่อยไป
แบบนี้ง่ายดายจะตายไปที่เราจะถูกหลอกล่อให้เห็นแก่ประโยชน์ตน
นอนดีกว่า เหนื่อยเป็นบ้า เครียดจะตายอยู่แล้ว
จะสู้ทำไม เรื่องชาวบ้านทั้งนั้น โอ๊ยวุ่นวาย บลา ๆ ๆ
กว่าจะงัดตัวเองออกจากที่นอนได้
มันยากนะเว้ยยย ... มันไม่ง่ายเลย

เห็นไหม? ว่ามันปกติจะตายไป
และถ้าเรายอมใจตัวเองสักเรื่องเดียวนะ
ประเดี๋ยวเรื่องที่สอง สาม สี่ ห้า ก็จะตามมาในไม่ช้า
ใจที่ปล่อยตามธรรมชาติ เป็นใจที่จะพาเราไปทางต่ำ
เป็นใจจะพร้อมจะทับถมเราให้อยู่ในกระแสลบ

การรู้ตัว..ไม่ใช่เรื่องยาก แต่การที่จะละความต้องการ
ของตัวเอง แล้วนำตัวเองออกจากกระแสลบนั้น ยากมาก.

.......................................

วิธีการคือ ..หยุดใช้ความคิด

เริ่มนับถอยหลัง ..ในครึ่งสุดท้าย
ถ้าจบส่วนนี้แล้ว ..ก็พอเถอะ
เลิกเล่นกับเวลาได้แล้ว
พี่เหนื่อยมาก
พี่เบื่อ
แล้วพี่ก็เพลียด้วย

หาทางเข้าป่าดีกว่า
ร่างกายต้องการคลอโรฟีล
ดวงตาต้องการสารสีเขียว
อยากเดิน
อยากนอน
อยากนั่งหายใจ

ไม่รู้จะสู้ไปเพื่ออะไร
ก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย
ถ้ารู้ว่า ่มันจะต้องมาเป็นแบบนี้
บางทีก็คิด ทำไมไม่แสวงหาทางทำลายนะ
นี่ไง..ความคิดกระแสลบ
55555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555

นังยาย...เรามาไกลเกินกว่าจะถอยหลังกลับแล้ว

สำเหนียกไว้..
จงรักษาความดี
จงรักษาคนดี
และหมั่นสร้างคนดี.

งานยายมีแค่นี้...ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว
ทำเลย.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 มีนาคม 2562 เวลา:0:14:24 น.  

 
แค่คิดว่า..จะละเลยไม่รักษาความดี..ชีวิตก็ยุ่งยากซะแล้ว
ในวันที่เรามั่นใจ เผลอใจไปจนเหมือนจะวิ่งจนตัวลอยได้
ยามใดที่เราก้าวพลาด..

ก้าวที่พลั้งพลาดไปเพราะความเร็วเกินพอดีมันย่อมเจ็บหนักเสมอ.

เป็นอีกวันที่ต้องมานั่งบอกตัวเองว่า "อีกแล้วนะ"
ที่จริงวันนี้แทบจะไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ เลย
แต่ช่างให้ความรู้สึกปวดปร่า
ไม่ชอบรู้สึกแบบนี้
ที่จริงไม่ได้อยากลงดาบใส่ใคร
ไม่ชอบกระทำให้ใครรู้สึกไม่ดี
แต่ก็ไม่เคยจะเลี่ยงได้สักที
ถ้าต้องเผชิญหน้าในสถานการณ์
สิ่งเดียวที่พี่บอกย้ำกับตัวเอง คือ ให้เงียบ.
เพราะถ้าพี่ได้ลองเปิดปากพูด รับรอง คนตรงหน้าตายเรียบ.

คำพูดแค่ไม่กี่คำ ช่างบาดหูบาดใจ
ไม่ชอบคนบกพร่องเรื่องความรับผิดชอบและความจริงใจ
มีอะไรคุยกันได้หมดเลย แต่อย่าโยน อย่าเสแสร้ง
อย่าปกปิด อย่าแสดงความดีงามปกปิด ความอ่อนด้อย
มันแทนกันไม่ได้ มันดูกันออก
ทำไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น...

สุดท้าย..กุนี่ไง ต้องมานั่งคิดเยอะกับความรู้สึกแย่ๆ คนเดียว
รู้สึกยังไง ก็บอกออกไปไม่ได้
การเป็นคนอยู่บนที่สูงก็แบบนี้เอง
มันเรื่องธรรมดา..
ไม่เห็นจะน่าอยู่เลยสักนิด.

......................
ถ้าเป็นสมัยละอ่อนน้อย...ป่านนี้กุจมกองน้ำตาไปแล้ว
มันผ่านไปแระ...
ตอนนี้กุคือ นังยายไง
ผู้ซึ่งถึกและบึกบึน..
โถ๊ะ..แค่นี้ ไม่ได้แดรก ความรู้สึกกุร๊อก

วันนี้ที่พลาด ไม่ได้พลาดเรื่องนี้ว้อยยย
จะบอกให้ฟัง....
มันมีร้านส้มตำเปิดใหม่ในตลาด ดูมีเมนูกหลากหลาย
ดูน่าอร่อย ตามประสาของใหม่อะไรก็น่าลอง
ไปเหล่มาทีแระ.. วันนี้เครียดๆตอนเย็นเลยแวะไปกิน

เหมือนจะดีนะ..แต่มันยังไม่ใช่อ่ะ

- มายเซอร์วิสไม่ดี ไม่ใส่ใจลูกค้า
- รสชาติพอกินได้ แต่เมื่อเทียบกับความประทับใจแรกที่จะนำพามาสู่โอกาสเชื้อเชิญให้มาชิมครั้งต่อไปไม่มี
- เสิร์ฟช้า ไม่ต่อเนื่อง ผลมาจากเหตุผลอันแรก
- สุดท้าย ..มันเป็นร้านที่กินแล้วไม่อร่อยที่ใจ คือไม่อนุมัติ

แล้วทำไมยังไปกิน..ก็กุอยากลองไง (เลว)55555

เกลียดตัวเองจังเลย
..........................

มีอะไรดีดีบ้างไหมวันนี้?

อืมมมมมมม.

มีสิ..
มีมายเซ็ตชุดหนึ่ง สำหรับคนที่ต้องการความสำเร็จแน่นอนควรต้องทำ
เน้นว่า ต้องทำทันที ไม่ลังเล และต้องตัดทิ้งอย่างเด็ดขาดเท่านั้น
- ความคิดลบ เห็นม่ะ บอกกี่ครั้งแล้ว กระแสลบอย่าไปข้องแวะ
- คนคิดลบ คนจำพวกนี้จะนำเราไปสู่ความคิดลบในที่สุด
- คำพูดลบ ไม่พูด ไม่ฟัง ไม่เสพ ไม่อ่านใดๆ ทั้งสิ้น

เอามันออกไป..อะไรที่จะนำพาเราไปสู่ต่ำดำดิ่งลงลึกกับความรู้สึกแย่ๆๆ

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 มีนาคม 2562 เวลา:23:28:42 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๔ เลือกทางเดินผิด..ชีวิตเปลี่ยน

บางทีพี่ก็คิดนะ ..อะไรที่มันยังไม่ใช่เวลา
เราจะต้องทำมันด้วยความยากลำบากเสมอเลย..
นั่งทบทวน ความพยายามที่ทุ่มเทลงไป มันใช่เวลาของมันแล้ว
เหรอวะ ..หรือเรามัวแต่กังวลกับกรอบเวลาของคนอื่น
และเอามาผูกติดไว้ด้วยกันกับสิ่งที่สนใจ

มันใช่จริง ๆ แล้วเหรอ?ฟร่ะ ทำไม ยังไม่เห็นได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเลย มีแต่ฝันแปลก ๆ บ้า ๆ บอๆ
จนกุจะเป็นบ้าไปจริง ๆ แล้ว..

เมื่อวานดี ..วันนี้มีเรื่องแต่เช้า
ยัยคนบ้าที่เคยสร้างความร้อนใจให้หลายครั้งนางกลับมา
พี่ก็เพิ่งมานั่งคิด เพราะยัยคนนี้รึเปล่า ผู้คนบางจำพวกถึงคิดว่า
คนที่นี่ขายไหม?

งานที่หล่อนทำ สิ่งที่หล่อนขาย กว่าจะงัดเชิญออกไปได้
เสียเวลาไปมาก เช้าวันนี้นางกลับมาพร้อมยังมั่นหน้าแนะนำว่า
ฉันนะเคยอยู่ที่นี่มาก่อน โถ๊ะ!!! ช่างกล้า

เล่นเอาพี่ร้อนใจทั้งวัน คนแบบนี้นะ ขอเหอะ จะไปไหนก็ไปเถอะ
พอหัวค่ำหล่อนมาขนของออกไป ค่อยโล่งใจไปที

หล่อนมาวันนี้ เพื่อจะมาบอกว่า
..บางครั้งนะ เราไม่ได้ต้องการอะไรดีเลิศวิเศษหนักหนาเลย
ขอแค่ไม่ต้องเลวร้ายไม่สร้างแต่เรื่องร้อนใจ จะอยู่ก็ไม่ร้อน
จะนอนก็สบาย แค่นี้ก็พอแล้ว..

มันผ่านไปแล้ว...



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 4 มีนาคม 2562 เวลา:23:07:36 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๕ ชีวิตเหมือนแหวกว่ายท่ามกลางมหาสมุทร

ดำผุดดำว่ายอยู่อย่างนั้น
หมดเรี่ยวแรงจะไปต่อ แต่ใจก็ยังสั่งให้ว่ายต่อไป

ไม่มีทางจะเห็นฝั่งฝันที่อยากเห็น

วันนี้เขามาเพื่อจะบอกว่า ..เราต้องมีชีวิตเหมือนโต้คลื่นลมทะเล
ฟังแล้วรู้สึกดี แต่ ..มันเป็นการขายฝันเอาตัวรอดเกินไปไหม?

แค่ไม่จมอยู่กับปัญหาเท่านั้นเหรอ?

ฤาเราจะต้องอยู่กับสิ่งเหล่านี้เรื่อยไป.

....................................

ผ่านมายี่สิบกว่าวัน..เหมือนจะบรรลุ
แต่มันก็ได้แค่นั้น
เรายังคงจมอยู่กับความรู้สึกเดิม ๆ
ในลักษณะที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา
ปัจจัยเปลี่ยน อะไรก็เปลี่ยน แต่ใจยังคงเหมือนเดิม
ยังพร้อมที่จะจมดิ่งลงไปเรื่อย ๆ เหมือนเดิม

ใจตัวเดียว สร้างเรื่องได้หลายอย่าง
ใจตัวเดียว มีความต้องการไม่สิ้นสุด
ใจตัวเดียว ทำให้เราพร้อมยอมพลีทั้งชีวิตเพื่อเดินไปตามทางที่มันต้องการ

วันนี้ กุเกลียดเมิงมาก.

เมิงมันพร้อมจะทำทุกสิ่งได้ตลอดเวลา
ยกเว้นคำสั่งกุ

สั่งอะไรไม่ได้ฟัง

.......................................
อย่าทะเลาะกันได้ไหม?
กุปวดหัวไปหมดแล้ว กับเมิงสองตัวเนี่ย

วันนี้วันอะไร???

อ่อ วันพระ.
55555555555555555555555555555555555555555


กอดนะยาย.

ใจงี่เง่ามันบ้าไม่ได้นานหรอก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 มีนาคม 2562 เวลา:14:57:44 น.  

 
บ่นได้ไหม? อยากบ่น อึดอัด

บ่นไปแล้วได้อะไรฟร่ะ
คิดแต่เรื่องลบ ๆ แค่คิดจะบ่นก็ขาดทุนแระ
ไม่เห็นจะมีความสุขเลย

แล้วเมิงจะปล่อยไปแบบนี้เหรอ?

ก็ไม่ได้อยากปล่อยหรอก แต่มันยังคิดอะไรไม่ออกเว้ยยย

คิดอะไรอยู่รู้ไหม?
กุจะทำยังไงกับชายโรคจิตขี้หื่นกะอิเด็กแก่แดด
ไม่ได้อยากคิดอกุศลเลยนะ แต่มันมองเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้วจริงๆ

มันเด็กเกินไปนะ ..พี่ทำอะไรได้บ้างฟร่ะ

ใจวันนี้ไม่เป็นสุขเลย..
คิดมากเกินไปรึเปล่า
เขาอาจจะมาถอนขนหน้าแข้งกันก็ได้
หรือไม่ก็มาถอนขนจมูก
หรือไม่ก็อาจจะมาแคะขี้มูก
??????????????????????????????????

คิดแบบนี้ก็ได้เหรอ?

.......................................
การเพิ่มยอดขาย..แล้วได้สิ่งเหล่านี้มา
พี่ก็ไม่เอาหรอกนะ
กุยอมให้ยอดตกดีกว่าเยอะ
ยอดตกแต่สบายใจ
โดนกดดัน โดนด่าแล้วปลื้ม มีความสุขสบายใจกว่าเยอะ
5555555555555555555555555555555555

นึกออกแระ..
เดี๋ยวจะขึ้นป้าย เหมือนบขส. หรือ การรถไฟ
ที่ขอตรวจบัตรปชช.เด็กและเยาวชน
ถ้าอายุต่ำกว่า 20 ปี แล้วไม่มีเหตุอันควร
ก็ปฏิเสธได้.

ชิ.

สู้สู้นะยาย
งานไล่ลูกค้า กุรู้เมิงถนัด
.......................................

ต่อให้เด็กสมยอมก็เถอะ
แต่ ณ จุด ๆ นี้
ถ้าไม่มีใครพิทักษ์รักษาสิทธิเด็ก
จนในที่สุด เราจะต้องอยู่กับคนจำพวกนี้
เป็นส่วนมาก ของสังคม
แล้วเราจะเหลืออะไร???

โลกมันจะหมุนไปทางไหนก็ช่างมัน
นังยายจะทวนกระแสโลกจนถึงที่สุด
สุดแค่กุยังมีลมหายใจ
ถ้าศีลธรรมมันจะไม่กลับมา ถ้าโลกาจะต้องวินาศไป
ก็ให้มันข้ามผ่านศพกุไม่ก่อน

ตราบเท่าที่กุยังไม่ตาย
คนรอบตัวกุ จะต้องอยู่รอด
จะต้องปลอดภัย

ขอโทษนะ ..พี่รู้ว่ามันสิทธิ์ของพวกเมิงที่จะทำอะไรก็ได้
แค่นั่นไม่ใช่ที่นี่ ไม่ใช่มาทำให้กุรู้ และกุก็เห็น
ขอโทษนะ


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 มีนาคม 2562 เวลา:23:04:49 น.  

 
#คบซ้อน มาแรงจริงๆ
พี่ว่าจะไม่แตะเรื่องนี้แล้วนะ
แต่วันนี้ทั้งวัน มีแต่คนยัดเยียดหัวข้อนี้มาให้แสดงความคิดเห็น

ตั้งแต่เช้า ไปตัดผมข้างหน้าออก
ช่างก็เปิดประเด็นมา พร้อมแสดงความคิดเห็นแล้วเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง
แล้วถาม ...เป็นเราคิดว่าใครน่าสงสาร?

เย็นๆ มีพี่เอาคลิปมาเสิร์ฟในฐานะที่เป็นมุสลิม จะทำอย่างไรกับความสัมพันธ์

ดึกมาน้องมาเล่าเรื่องอดีตสามีให้ฟังอีก สลับซับซ้อน
สรุปหนีไม่พ้นใข่ไหม อิป๊อปนี่หลอกหลอนมาหลายวันแล้วนะ

ถ้าเป็นพี่จะทำยังไง..

คนเรานะ..ถ้าเอาความถูกต้องนำหน้าความถูกใจ
อะไรๆ ก็คงจะไม่ซับซ้อน
ชีวิตมันง่าย อย่าไปทำให้ยาก

ต่อให้รักและประทับในแน่นหนาเท่าไรก็เถอะ
ถ้ามันไม่ตั้งอยู่บนความถูกต้อง
ต่อให้ยังอยากเก็บไว้ มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
สักวันทันก็คงจะถึงทางตัน
อย่ารอให้ถึงวันที่เราหมดทางเลือกเลย
เราเลือกได้นี่ .. ตัดใจเอง มันดีกว่า สถานการณ์มันบีบบังคับให้ตัดใจ

ไม่ว่าจะรักกัน หรือ เกลียดกัน
สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี

พี่เป็นพวกบูชาความรัก
ถึงจะมองไม่ค่อยเห็นด้านดี
แต่ก็ยังเชื่อเสมอว่า
ความรักมันเป็นสิ่งดี
อะไรที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดี
นั่นมันไม่ได้เรียกว่า ความรัก
คนเราต่างหากที่ไปยัดเยียดว่า
สิ่งนี้คือรัก สิ่งนั้นคือรัก
เพราะรักจึงต้องทำ เปล่าหรอก เธอแค่เห็นแก่ตัว
เอารักมาเป็นข้ออ้างเพื่อทำลายจิตใจคนอื่นอย่างแนบเนียน

ในฐานะของคนที่ดิ้นหลุดจากบ่วงกรรมมาแล้ว
เมื่อเห็นเต็มตาว่า ข้างหน้ามีบ่วงอันใหม่รออยู่
นังยายรึ จะกระโดดลงไป
ไม่มีทาง
ต่อให้รู้สึกดีมากแค่ไหน รักมากแค่ไหน
พี่ก็รักอิสรภาพมากที่สุดอยู่ดี

ใครอยากติดอยู่กับบ่วงผูกสร้นตรีนหมาก็ต ติดไปเถอะ
พี่ขอตัวลาไปที
😎😎😎


ขอบใจนะยาย.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 มีนาคม 2562 เวลา:1:03:08 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๖ อย่าคิดมากไป

บางทีก็คิดนะ..ว่าอยากหยุดเขียน(พิมพ์)แล้ว
เปลี่ยนมาลงมือทำเลยดีกว่า
ลืมๆๆ มันไปบ้างทุกเรื่องเลย
ไม่ต้องซ้อมมือแล้ว
คัดลายมือ เขียนลายเส้น ลงรายละเอียด
มันดีนะ...เขียนมาก ก็คิดมาก
หยุดเลย..

จบบัดเดี๋ยวนี้.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 มีนาคม 2562 เวลา:21:50:05 น.  

 
บอกกับตัวเอง..ว่าให้วาง ให้หยุดคิด
มาหลายต่อหลายครั้ง.. อ่อนล้ากับความขัดแย้ง
ทั้งในตัวเอง ทั้งสิ่งรอบๆ ตัว

ไม่ได้ชอบเลย..ความวุ่นวายขัดแย้ง

แต่พี่ก็ทนไม่ได้หรอกนะ
ถ้าจะต้องอยู่แบบทน ๆ กันไป
จะเอาขี้ผสมกับข้าวก็ทนแดรกกันได้
พี่ไม่รับหรอกนะ

ผิดคือคิด ถูกคือถูก
จะมาอยู่กับแบบสมผลประโยชน์ ถูก ๆ ผิด ๆ ยอมรับกันได้
อันนี้ก็ไม่ใช่ป่ะ

บางคน..เขาอาจจะลืมง่าย
บางคน..เขาอาจจะไม่รู้
หรือ บางคน..เขาอาจจะมีความแค้นฝังหุ่นอยู่ในใจ
ต้องการเผยความต้องการจริง ๆ

แต่สำหรับพี่นะ ..คนที่ตามดูอยู่นานเป็นสิบปี
ผ่านอะไรต่อมิอะไรมาก็เยอะ
คนที่จดมันทุกอย่าง จำทุกสิ่ง
ทุ่มสุดตัว เททั้งหน้าตัก
เสียกระทั้งความต้องการทุกอย่างของตัวเอง
ยอมเปลี่ยนทิศทาง ยอมทิ้งความฝัน
ยอมสละทุกความปรารถนา เพื่อแลกกับความสงบ

เมิงคิดว่า ..อย่างนังยาย
จะทนได้สักกี่ชั่วโมง กับ สภาพแวดล้อมปัจจุบัน

บอกเลยว่า พี่ไม่เคยทนได้เลยสักครั้งเดียว

ตั้งแต่นังหลุดนรกนั่นแล้ว...ถ้าไม่ได้ฝึกขันติ
ป่านนี้ไฟคงรุมสุมในอกมอดไหม้ ไร้ความสงบ
เคยคิดนะ ..ทำไมพ่อถึงยังทนได้
ไม่มีหรอกที่เรื่องแบบนี้จะไม่ถึงหูถึงตา
เรื่องราวต่าง ๆ มากมาย..ที่พ่อท่านผ่านมาที่เราได้รับรู้
มันบอกเราว่า เมื่อท่านทนได้
เราปวารณาตนเป็นลูกท่าน เราก็ต้องทนให้ได้

หมามันถ่มน้ำลายรดพระจันทร์ฉันใด
พวกมันก็ทำสิ่งใดท่านไม่ได้ฉันนั้น

มาวันนี้..วันที่เสียงสั่งเสียนั้นยังคงก้องในหู
ฝังลึกในจิตวิญญาณ..

..ท่านมีความหวัง ว่าความปรารถนาดี และไมตรีจิตที่ดีต่อกัน
จะทำให้พวกเราผ่านพ้นทุกสถานการณ์ไปได้อย่างตลอดรอดฝั่ง..

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ..เราก็ต้องทน
ทนและบำเพ็ญเพียรภาวนาต่อไป
ทนทั้ง ๆ ที่เราไม่เหลือหลักอะไรให้ให้เกาะยึดเหนี่ยวอีกแล้ว

บอกให้ทน ..เราก็ต้องทนต่อไป..


พอเถอะ..

ความปล่อยวางคือ หยุดคิดทุกสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
ไม่ต้องหาเหตุผลอะไรอีกแล้ว.

ดูแลตัวเองกันนะ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 มีนาคม 2562 เวลา:21:47:28 น.  

 
ไม่ได้อยากคิด ..แต่ก็ละเว้นไปไม่ได้จริง ๆ
มันมีเรื่องเข้ามากระทบได้ตลอดเวลา.

ช่วงนี้..ทำอะไรได้หลายอย่าง
อนุญาตให้เพ้อเจ้อได้..
ก่อนจะตัดสินใจเลิกคิด ..บอกตัวเองว่า
ถ้าไม่มีความคืบหน้าใดๆ อย่าเพ้อเจ้อให้ลงมือทำไป ไม่ต้องคิด.

ตลกร้ายกับพี่ตลอด.

พรุ่งนี้จะไปใช้สิทธิ์ประกันสังคม ไม่ได้ใช้มาสองปีแล้ว
เอากล้องไปเข้าศูนย์ด้วย พร้อมเลนส์ที่เป็นรอย
เคยคิดอยากเปลี่ยนค่าย แต่เพราะรักสีสันของกล้องยี่ห้อนี้
มันเข้ากับจริตพี่มากที่สุด. ตัดใจไม่ได้

ทำทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือส่งไฟล์ไปสอบเท่านั้นเอง.

สั่งซื้อหนังสือมาใหม่หนึ่งชุด.
ปีนี้ซื้อหนังสือเยอะมาก..มากปกติเพราะละเว้นซื้อหนังสือมาหลายปี ไม่ใช่ไม่ได้อยากได้ ที่ละเว้นการซื้อหนังสือ
เพราะกลัวน้ำท่วม ตอนน้ำท่วมปีนั้น พี่เอาบริจาคไปเกือบหมด
อีกเหตุผลหนึ่งเพราะเกลียดแนวคิดของคนจำพวกหนึ่ง
อย่าให้รู้ พี่ถึงกับเผาหนังสือทิ้งบอกเลย..เกลียด.

ตามดููอยู่นานมาก และจะกัดไม่ปล่อยด้วย
เสียเพื่อนไปหลายคน แคร์ไหม? ไม่เลย
ไม่มีดีแล้ว พี่ถือมาก เรื่องกำหนดความคิด
เพราะพี่เชื่อเสมอว่า ความคิดของคนมันกำหนดการกระทำ
แค่คิดให้ดี คิดให้ถูกต้อง ยังทำไม่ได้
เรื่องจะทำให้ถูกต้อง มันจะเกิดขึ้นไม่ได้
ที่บอกว่าผิด ไม่ได้ผิดอะไร มันผิดเพราะ
เป็นอยู่ไม่ถูกที่ถูกทาง เพราะถ้าคนเราอยู่ถูกที่ถูกทาง
จะไม่มีสิ่งใดถูกผิด ทุกสิ่งมันประกอบขึ้นด้วยกาลและเทศะ

เกลียดคือเกลียด เปลี่ยนเป็นสิ่งอื่นใดไม่ได้

จำเป็นต้องใช้หนังสือชุดนี้ไหม?
ตัวพี่ไม่ได้จำเป็น ซื้อมาให้เด็ก ๆ
เด็ก ๆ กำลังต้องการ
วัยที่กำหนดกมลสันดานของคนเรา คือ ๖-๘ ขวบปี
ถ้าช่วงนี้มีลักษณะนิสัยเช่นไร เขาจะติดเป็นตัวตนไปตลอดชีวิต

สองวันมานี้ เฟลมากกับผช.และนังเด็กแก่แดด.

ิอย่าไปแตะต้องมัน..
.....................................
วันนี้มีข่าวเกี่ยวกับลุง ที่จริงเริ่มมีความเคลื่อนไหวมาสองวันแล้ว
ไม่เข้าใจ ว่าจะเสียความเป็นตัวของตัวเองเพื่ออะไร
ใครฟร่ะที่เป็นที่ปรึกษาด้านภาพลักษณ์ให้กับลุง โอตะติ่งเกาเหรอ?

เมิงบ้าเหรอ? ใส่จริตความไม่เป็นตัวเอง
ดูก็รู้ว่ามันหลอกลวง
ตัวเองยังไม่ซื่อสัตย์กับตนเลย
แล้วจะไปมีความสัตย์ซื่อกับอะไรได้

เป็นตัวของตัวเองนั่นแหละ ..พอดีแล้ว
ไม่เห็นจำเป็นจะต้องไปเปลี่ยนอะไรเพื่อเอาใจใครเลย
ก็ถ้ามั่นใ่จว่า ตัวเองดี ตัวเองถูกต้อง
พูดในสิ่งดีงาม ต่อให้ใครไม่อยากฟัง ก็ต้องพูด
มันจำเป็น.

ที่คนเขาไม่ชอบ..ไม่ใช่เพราะความกร้าวร้าว เสียงดัง หยาบคาย
อะไรหรอก ใคร ๆ ก็ทำได้ กิริยาเช่นนั้น
อดีตผูุ้นำที่ชอบทำกับข้าว ก็เคยมีบุคลิกกร้าวร้าวหยาบคาย
แต่ทำไมผู้คนชื่นชอบกันนัก อย่ามากระแดะบอกว่า
ไม่ชอบลุงเพราะลุงกร้าวร้าว แล้วมาปรับเป็นลุงใสใสเพราะจะทำให้ผู้คนชอบใจมากขึ้น คนไม่ชอบ ยังไงมันก็ไม่ชอบ
เขาจะเห็นเป็นตัวตลกเข้าให้สิ

เลิกฟังเสียที ลิ่วล้อที่มันเอาใจทุกอย่างจนเสียนิสัย
ถ้าจะฟัง ..ฟังคนที่เขาก่นด่าด้วยเหตุผลดีกว่าไหม?

เกิดมาทั้งที ..เป็นตั้งหลายอย่าง
ไม่คิดบ้างว่า ถ้าเกิดตายไปแล้ว
จะเอาอะไรไปได้บ้าง ในช่วงเวลาที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้นำ
ทำอะไรเพื่อผดุงพระศาสนาบ้าง ..แค่สวดมนต์ประจำปีพอเหรอ?
แก้ไขเรื่องมากมายแต่เป็นเฉพาะเรื่องของผู้อื่น
เคยคิดจะหันมองตัวเองบ้างไหมว่า ..มีอะไรในตัวเองที่ควรจะแก้ไขบ้าง เพื่อเป็นตัวอย่างให้กับคนทั้งแผ่นดิน

สั่งแต่งาน ..งานที่สั่ง ถ้าไม่มีคนรองมือรองตรีน ทำเองเป็นไหม?

ไม่ได้อยากคิดเลย..พอเหอะ

คนเป็นผู้นำ ถ้าเรื่องแค่นี้ เรื่องของตัวเองแท้ ๆ คิดไม่ได้
ก็ไม่สมควรจะมาอยู่เพื่อนำทางให้ใคร

เรามันก็แค่ผู้ตามตัวเล็ก ๆ อย่าไปคิดแทนใคร.

อย่าคิดอะไรเกินตัว
มีหน้าที่อดทน ก็จงทนต่อไป
ทนไปให้ถึงที่สุด.


รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 มีนาคม 2562 เวลา:1:46:28 น.  

 
วันนี้ไปเจอเพื่อนใหม่มาหนึ่งคน..ตอนไปทำฟัน.

ไม่ได้คุยกับคนแปลกหน้าครั้งแรกที่เจอแบบนี้นานมากแล้ว..
คุยกันแรก คลิกได้เลย มันถูกชะตา
เพราะเธอเป็นคนแปลก ๆ เป็นพวกที่มีสัมผัสในสิ่งที่คนอื่นไม่มี
มันให้ความรู้สึกว่า ข้างในมันคุยกัน มากกว่าสัมผัสการพูดจา

มันเหมือนคนที่รู้จักกันมานานแสนนาน.

แต่มันมีความกังวลอยู่ไม่น้อย
จะมีสักกี่คน ที่เมื่อเจอกันครั้งแรก ก็เอาความทุกข์มาปรับกัน
เราทุกข์ใจมาคุยกันกับคนแปลกหน้า
คงถึงเวลาปลดเวรกรรมของเขา..วิบากกรรมเขาคงถึงที่สิ้นสุด.

หรือไม่ ก็อาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรกลุ่มใหม่ที่ยายต้องไปเจอ.
เธอเล่าเรื่องการรับครูให้ฟัง เธอชอบดูดวง และบอกว่าเคยมีดวงตาที่สามแล้วจิตหลอนไปเลยต้องตั้งจิตปิดดวงตาที่สามนั้น
มันมีความไม่ชอบมาพากลอยู่ไม่น้อย
พี่ได้แต่รับฟัง พยายามหาโอกาสพาเธอให้ไปเจอสิ่งที่เป็นสัจจะ
ของจริง ละเว้นซึ่งอวิชชา ไม่รู้ว่า พี่จะทำได้ดีแค่ไหน

ยิ่งหลีกหนี ก็ยิ่งต้องเจอ..ไม่ได้อยากยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้
ยิ่งมารู้จากเธอว่า ผู้คนหลงใหลในตัวคนผู้หนึ่งซึ่งพี่คิดว่า
คน ๆ นี้หลอกลวง แต่เราไม่ได้สืบรู้ให้แน่ชัดว่าเขาหลอกโดยวิธีใด รู้แต่ว่า คน ๆ นี้อันตราย อย่าได้ไปเข้าใกล้

มันให้ความรู้สึกว่า หมดกรรมของเธอแต่กุเนี่ย
ได้อริเพิ่มอีกแล้ว...เป็นหน้าที่กุเหรอ?

ไม่ได้อยากยุ่งเกี่ยวด้วยเลยนะ
ขอข้ามได้ไหม??? นะ นะ อย่าเอาพี่เข้าไปยุ่งกับคนพวกนี้เลย

........................................
ก่อนหน้าที่จะคุยลึกซึ้งถึงเรื่องพวกนี้
เธอถามว่า ตัวพี่นี้มีความทุกข์ใจอันใดหรือไม่ กับชีวิตทุกเรื่อง
พี่บอกว่า ความทุกข์มันมีทุกคนแหละ แต่สำหรับพี่
เฉย ๆ มากกับทุกสิ่งตอนนี้
ชีวิตไม่ได้หวือหวา ไม่ได้มีความเศร้าหมองตรอมตรมกับอะไร
งานก็มีปัญหาทุกวันแต่่จัดการได้หมด
เราแยกแยะได้ว่า สิ่งใดปัญหาของเรา
สิ่งใดปัญหาของเขาที่ต้องจัดการ
เล่าให้เธอฟังว่า ตั้งแต่ทำงานมานะ
มีเคสเดียวที่รู้สึกแย่มาก ๆ มันแก้ไขไม่ได้

นานมาแล้ว ตั้งแต่พี่อายุประมาณ ๒๕ ถึง ๒๖ปี
ตอนนั้นมีลค.คนหนึ่งอายุเท่ากับเราเลย
นางไม่เคยบอกว่า ตัวเองเป็นอะไร
จนในที่สุด นางคลุ้มคลั่งแล้วไปฆ่าตัวตาย
โชคดีเป็นของเราที่นางไม่ได้เป็นอะไรตายที่ของเรา
แต่ชะตานางเป็นเช่นไรพี่ไม่อาจจะรู้ได้
แฟนนางมากล่าวโทษว่า ที่นางเป็นเช่นนี้
เพราะคนที่นี่ไม่เอาใจใส่นาง
ไม่มีใครสนใจใครเลยเหรอ? ทำไมไม่มีใครห้าม
ก็ทั้ง ๆ ที่เรารู้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของเรา
แต่มันอดคิดไม่ได้นะว่า ทำไมเราถึงช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย

จนเวลาล่วงผ่านเลยไป
กว่าจะคิดได้ กว่าจะปลงได้ กว่าจะวางได้
ความผิดมันติดในใ่จ มันมีความเกลียดตัวเองซ่อนหมกอยู่

ปีนั้น มีความคิดว่า อยากทำโปสการ์ดให้กับทุก ๆ คน
เผื่อจะมีคนเหงาอยู่ในมุมใดมุมหนึ่ง
สุดท้ายปีนั้นพี่ก็ไม่ได้ทำ มาทำได้ปีถัดมา
ซึ่งเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว

มีเคสเดียวเท่านั้นแหละ..ที่ทำให้เราเฟลได้ยาวนาน

พอฟังเรื่องนี้แล้ว..เธอจึงเล่าให้ฟังว่า
เธอมีเพื่อนสนิทเป็นนักจิตฯ

เธอยังบอกอีกว่า แม้แต่นักจิตฯเอง
ก็มีความคิดด้านลบเป็นของตนเอง
ทุกวันนี้เธอและเพื่อนไม่ได้คุยกันแล้ว เพราะผิดใจกัน
พี่ไม่ได้ถามต่อนะว่า เพราะอะไร?
ถ้าเธออยากให้รู้ ก็คงบอกเราเอง

ความแปลกอีกอย่างคือ เธอเป็นคาทอลิก ส่วนพี่เป็นมุสลิม
และเราทั้งคู่มีใจเอนเอียงไปทางพุทธ ความเหมือนมันอยู่ตรงนี้
แปลกไหม?

พอคุยเรื่องเพื่อนเธอจบ เธอถาม
พี่มีเพื่อนสนิทเยอะไหม? เพื่อนที่สนิทมากคบกันยี่สิบสามสิบปี

พี่คิดอยู่นาน ..สุดท้ายตอบไปว่า ไม่มี.
เอาจริง ๆ เป็นคนไม่ยึดติดกับเพื่อนหรืออะไรทั้งนั้น

แล้วเธอก็ถามว่า ถ้ามีปัญหาพี่แก้ไขยังไง?

เออว่ะ ..กุผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มาได้ยังไง น่าแปลกใจ
เวลาไม่สบายใ่จ พี่คุยกับใคร?
เวลาที่ต้องการคำปรึกษาพี่ไปหาใคร?

ไม่มีแบบเป็นประจำ ..ยิ่งถ้าเป็นเรื่องของตัวเอง ไม่มี.
เป็นพวกไม่คิดเรื่องเล็ก ๆ ให้เปลืองพืนที่สมอง

จริง ๆ เพื่อนมีนะ มีเยอะ ก็สนิทเท่ากันหมดทุกคน
แต่ไม่ได้ฝากชีวิตไว้กับเพื่อน อยากมาก็คุย
ไม่อยากมาก็เรื่องของเมิง
เพื่อนคนหนึ่งจะไม่ได้รู้เรื่องของเราทั้งหมด
เขาจะรู้เฉพาะเรื่องที่จอยกันได้
แต่เราจะคุยกันคนได้หลากหลายประเภท
ก็เลือกเอาว่าจะคุยกับใครด้วยเรื่องอะไร
มันเลยหาไม่ได้หรอก คนที่จะมาคุยกับเราได้ทุก ๆ เรื่อง
ทุก ๆ เวลา ไม่ได้ติดเพื่อนขนาดนั้น ติดคนในครอบครัวมากกว่า
กรุ๊ปไลน์เพื่อน กับกรุ๊ปไลน์ครอบครัว คุยกันคนในครอบครัวมากกว่าอีก

เวลาที่เครียดมาก ๆ จนหาทางออกไม่ได้ พี่จะไปนอน
หนีไปนอนไกล ๆ นอนจนตกผลึกจนมันเห็นทางออกในภาพฝัน
จะว่ากุเพ้อเจ้อก็ยอมรับ
มันเป็นเช่นนั้น พอเราตื่นขึ้นมา ภาพในชีวิตจริงมันเป็นไปตามฝัน
จริง ๆ เหมือนจนน่าตกใ่จ

บทสรุป เธอคิดเหมือนพี่ว่า เราไม่ค่อยได้คุยกับคนแปลกหน้าเลยนะ ที่เจอกันครั้งแรกสนิทเลย.

แปลกดี..

มีความแปลกอีกอย่าง..พ่อของเราทั้งสองคนมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน มีอาชีพเหมือนกัน.

...........................................

มันมีความรู้สึกเหมือนส่องกระจก..
และมองเห็นตัวเองในนั้น ... ไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องบังเอิญ
การมีกัลยาณมิตรที่ดีเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน ก็ถือเป็นสิ่งดี
แต่มิตรระยะหลังนี้ที่เข้ามาแต่ละคน มีอาการของโรคซึมเศร้าทั้งนั้น ทุก ๆ คนมีอาการนอนไม่หลับเหมือนกันหมด

พี่ถึงได้บอกว่า มันเป็นการหมดเวรหมดกรรมของเธอกระมัง
เสร็จกิจธุระละลอกนี้ พี่คงจะไปเทคคอร์สเป็นครูโยคะจริงจังสักที
ไม่อยากสอนใครแบบพอไปที.. โยคะมันดีงาม.

ทำให้เราหายปวดท้องเมนส์ปลิดทิ้ง
ทำให้เราลดอาการไมเกรนแบบไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก
ทำให้เราหายขาดจากอาการรองช้ำ
ทำให้สุขภาพจิตเราดีขึ้นมาก
จนแทบจะไม่มีอะไรร้ายแรงกระทบใจเราได้

มีบ้าง เป็นปกติ ของสิ่งมีชีวิต
ที่ต้องมีเรื่องกระทบใจในทุก ๆ วัน.

วันนี้ยายช่วยเหลือคนได้สองคน..
ซึ่งคุณคนนั้นบอกว่า ทำได้วันละคนก็เจ๋งแล้ว..

พรุ่งนี้จะกลับไปทำอีก..เอาให้จบเป็นเรื่อง ๆ ไป

ตรวจร่างกายประจำปีเสร็จ จะกลับไปเอาพ่อมาเช็คเพื่อ
เตรียมตัวเดินทางไกลด้วย..
ไม่รู้ว่าทำถูกต้องแล้วไหม? แต่มันไม่ควรจะมีเหตุผลที่จะไม่ทำ..
เราควรจะเตรียมความพร้อมที่จะตายกันไป
เตรียมตัวให้ตัวเองพร้อมแล้ว ก็ควรจะต้องเตรียมตัวให้คนรอบข้างด้วย ..เพื่อวันหนึ่งที่ต้องจากกันจริง ๆ จะได้ไม่มีอะไรติดในใจ
ให้เกิดความรู้สึกเกลียดตัวเอง ที่มีเวลาพอแต่ไม่คิดขวนขวาย
จะทำ.

เต็มที่กับเวลา ..สุดท้ายจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมันเถอะ
มันโคตรจะเล็กน้อยสำหรับคนอย่างนังยาย.
ถ้าไม่ได้มีความหมายอะไรกับชีวิต
ไม่มีคุณค่าพอจะเปลี่ยนโลกก็กองอยู่ตรงนั้นแหละ
เป็นพวกไม่ชอบสะสม จะนิยมแต่สะสาง

พอได้แระยาย..วันนี้ขอนอนดีดี หายใ่จดีดี ก็พอ.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 มีนาคม 2562 เวลา:0:22:55 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๗ ทำความดีต้องฝืน..ถ้าฝืนใจตนเองไม่ได้
ก็เอาดีไม่ได้.

ไปเจอประโยคนี้มานานแระ
ทำได้บ้าง ทำไม่ได้บ้าง

ปกติแล้วพี่เป็นคนให้ความสำคัญกับใจมากที่สุด
ทำอะไรตามใจตลอด
ถ้าเมื่อไรที่เราสิ้นสติ เราเผลอปล่อยไปตามใจต้องการ
วัน ๆ หนึ่งอย่าได้หาเลย ..เป็นพวกทุกข์ไม่ได้
ถ้ารู้สึกตัวเองใจไม่ได้เท้าจะต้องย่ำเดินไปเรื่อย ๆ หาที่หยุดไม่ได้

เดินได้ไกลเท่าไกล..วันนี้เป็นวันที่ดีนะ

ไม่ได้นอนทั้งคืน พอสว่างมาอยากหลับ
แต่ถ้านอนแล้วทั้งวันจะไม่ได้อะไรเลย
ตื่นมาเข้าที่ทำงานแล้วทำอะไรซ้ำ ๆ เดิม ๆ เหมือนทุกวัน
ตัดสินใจแต่งตัวแล้วออกจากห้องเลย..
ไปทำฟันต่อที่ยังไม่เรียบร้อย ..แต่เช้า
กว่าจะกลับเข้าห้องได้นอนตอนสิบโมงเช้า
อยากเดินเล่นสักพัก แต่อากาศไม่เป็นใจเลย
ร้อนแสบผิวมาก.

.......................................
พี่เพิ่งรู้ความลับสองเรื่อง
- เรื่องแรกเพิ่งรู้ว่า ตัวเองมีฟันคุดทั้งสองข้างเลย (ลับมาก)
มันอยู่มาตั้งนานแต่มันไม่เคยมีปัญหา ตอนนี้มันผุไง เลยเพิ่งรู้

- เรื่องที่สอง พี่หาสาเหตุของความล้มเหลวเรื่องการใช้เวลาของตัวเองได้แล้ว สูตรมันมีอยู่ว่า
ถูกใจไม่ถูกต้อง = เกลียดตัวเอง.

ความรู้สึกเกลียดตัวเอง เกลียดมนุษย์มันมีมาตลอดเนิ่นนานมาแล้ว ลืมได้บ้าง ลืมไม่ได้ก็มี
เวลาที่อารมณ์มันจุดพีค มันก็มีอยากสาปผู้คนให้เป็นหินโสโครก
ไม่เคยเข้าใจว่าทำไมต้องเกลียดตัวเอง
เรารู้แต่ว่าง บางสิ่งบางอย่างที่เราสัมผัส เราแค่ไม่ชอบ
บางสิ่งบางอย่างที่เราเห็น เราแค่ไม่ชอบ
แต่หลาย ๆ ครั้งถ้าต้องตกอยุ่ในสถานการณ์เช่นั้น
ถามว่า เอาตัวรอดได้ไหม? ก็มีบ้าง ที่เอาตัวรอดได้ และไม่ได้
เมื่อไรที่เราเอาตัวรอดได้ดี เราจะรู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่าง
ตัวมันจะลอย ๆ ใจมันจะพอง ๆ มันมีค่าของความทรงพลังอยู่

แต่ถ้าเมื่อไรที่เราเอาตัวไม่รอด ทำอะไรตามใจ แพ้ใจตัวเอง
ไม่ได้คำนึงถึงอันใดนอกจากความถูกใจในขณะนั้น
ไม่นานนักหรอก ความเกลียดตัวเองจะเข้าแทนที่เมื่อสถานการณ์
มันผ่านพ้นไป

แล้วความเกลียดตัวเองมันก็จะจมฝังลึกที่สุดในจิตวัญญาณ.

เป็นคนมีปมนะเราน่ะ.
แค่ยังไม่รู้ว่า ปมจริง ๆ ของชีวิตพี่อยู่ตรงไหน

ถ้าจะให้ย้อนไป ๆ ๆ คงทำได้ยาก
นึกไม่ออก ..ที่ทำได้ก็แค่ไล่ดูในปัจจุบัน
อะไรที่ยังไม่ดี ทำให้ดี
อะไรที่ยังไม่เข้าที่เข้าทาง ก็จัดการมันซะ
เคลียร์สิ่งของที่ไม่ได้ใช้ ให้เหลือเท่าที่จำเป็นจริงๆ
ทิ้งทุกสิ่งอย่าง ..อย่าสะสมอะไรเพิ่มเติมที่จะทำให้เป็นภาระผู้อื่น
พยายามใช้เวลากลางวันให้มาก ลดการใช้เวลากลางคืน
ของเล่น..บางทีต้องเอาออกจากห้องนอน..
ห้องนอนควรเซ็ตไว้เพื่อการหลับนอนเท่านั้น
้ถ้าของเล่นจะเยอะขนาดนั้น ..แล้วเมื่อไรจะได้นอน

เอาออกให้เรียบเลยนะ..เอาของเล่นกลับบ้าน
เอากลับไปให้เด็ก ๆ เล่น หรือเล่นกับเด็ก ๆ ที่บ้าน
เลิกเล่นได้แระ..เมื่อไรเล่นเพราะซึม ๆ เศร้า ๆ หน่อย
เดี๋ยวนี้มันเลิกซึมไปตั้งแต่รู้ว่าตัวเองงกมากกว่าซึมแระ5555

หนังสือ ..เอาลงมาแบ่งปันให้ผู้อื่นได้อ่านบ้าง
เมื่อก่อนก็ไม่ได้งกนะ จนมาเจอคนจิ๊กหนังสือที่รักไป
มันเฟลเลย ไม่อยากให้ใครมายุ่ง
แบ่งลงมา ..

รูปวาด ..เอาไปใส่กรอบแล้วเอาไปใช้งาน
มันเป็นรูปวาด มันต้องได้รับการนำเสนอได้น่าสนใจ
มันใช้งานได้หลากหลายประเภท
คนเราจะวาดรูปมาเพื่ออะไร ถ้ารูปนั้นไม่ได้รับการนำเสนอเพื่อดึงดูดความสนใจจากผู้คน

สิ่งของใด ๆ ที่พอจะสร้างประโยชน์ให้กับคนอื่น ๆ
ก็เอาไปให้เขาซะ อย่าเก็บไว้ ของมีประโยชน์แต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ มันก็เท่ากับสิ่ง ๆ นั้นไม่เคยมีประโยชน์ใด ๆ เลย

พอแระ..ไปหายใจให้ดี ไปยืดเส้นบ้าง
เมื่อยมาก ไม่อยากไปเสียตังค์ให้หมอนวด.

รัก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 มีนาคม 2562 เวลา:23:41:28 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๘ ความสมดุลของชีวิตอยู่ตรงไหน..เดินไปทางนั้น.

วันนี้ไม่ดีเลย .. เพลียใจ
ตั้งแต่เมื่อคืน เวลาที่เราจัดการกับตัวเองได้ดีตอนมีสติตื่นรู้
มันมักจะเล่นงานเราในยามหลับใหลหลับฝัน

ไม่เป็นไร คืนนี้นอนใหม่ นอนด้วยสวาศนะ นอนอย่างศพ
นอนท่าศพ กำหนดใจไว้กับลมหายใจ
อยากจะรู้ว่ายังจะฝันอีกไหม

ยากกว่านี้ยังผ่านมาได้ ..เรื่องแค่นี้เอง ทำไมจะผ่านไปไม่ได้
ยอมรับว่ามันมีอยู่ แต่มันไม่มีอะไรจะอยู่ได้ตลอดไป
เดี๋ยวมันก็จะหายไปเอง ได้ในไม่ช้า

นอนกลางคืนก็ทรมาน
พอมาหลับกลางวันก็ฝันบ้า ๆ
ฝันไปเถอะ..มันก็แค่ความฝัน

........................................
วันแรกตั้งแต่กลับมา ..ทำได้ดี
วันนี้วันที่สอง ..มันก็ต้องดีเหมือนกัน
ในวันหนึ่ง ๒๔ ชั่วโมง มันเป็นไปไม่ได้หรอก
ที่เราจะเก็บเวลาได้ดีตลอด๒๔ ชั่วโมง
มันก็มีบ้าง ชั่วโมงที่มันอ่อนล้า ชั่วโมงที่มันอ่อนแอ
ชั่วโมงที่มันอยากจะเพ้อเจ้อ ชั่วโมงที่มันไม่อยากหายใจแล้ว
สิ่งเหล่านี้มันเป็นชั่วโมงที่จะบ่มฟักความคิดความรู้สึกลบ ๆ
อย่าปล่อยให้มันแผ่กิ่งก้านสาขาออกไปได้

คิดลบเกิดขึ้นได้ ก็ต้องตัดมันลงได้เช่นกัน
ค่อย ๆ เติมกระแสบวกเข้าไป
เราเลือกไม่ได้หรอก ว่าในแต่ละวัน
เราจะต้องเจอกับสถานการณ์เช่นไรบ้าง
เราเลือกไม่ได้ว่า แต่ละวันจะได้เจอคนประเภทใดบ้าง
แต่ ..เราเลือกได้ ว่าจะวางตัวเองไว้ตรงไหน
ในแต่ละวันที่ต้องผ่าน ในแต่ละสถานการณ์ที่ต้องเจอ

แค่ไม่เก็บใส่ใจ ก็ชนะใสใสแล้ว

เอาชนะใจตัวเองให้ได้.
แต่อย่าถึงกับต้องบีบคั้นจิตใจกันเกินไป

มากเกินไปก็เหนื่อย
น้อยเกินไปก็ไม่มีอะไรดี

อยากกลับบ้านในวันเกิดพ่อปีนี้
แต่ไม่น่าจะได้กลับแล้ว

ให้จบงานก่อนก็ได้ แล้วค่อยเจอกัน

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 มีนาคม 2562 เวลา:20:10:56 น.  

 
#วันที่๔๐/๒๙ จะผ่านวันนี้ยังไง??????

ทำทุกอย่างแล้ว..ก็ยังปิดเปลือกตาไม่ลง
ยิ่งหายใจยิ่งตื่นตัว รู้้สึกตัวตลอดเวลา

ผิดพลาดอะไรที่ตรงไหนฟร่ะ?????

ออกกำลังกายน้อยไป??
ยังเหนื่อยไม่พอ???

ไม่หลับก็ไม่ต้องนอน
ลุกขึ้นทำงานไปเลย

ไม่เป็นไร.. ทำงานไป
จบงานแล้วจะได้นอนตายตาหลับ.

....................................

วันนี้ ..หนังสือที่สั่งมาแล้ว
ชุดใหญ่มากกกกกกก
ดีใจ^^

ไปจ่ะ หาเวลาไปเล่นกับเด็กน้อย.

อย่าคิดมาก.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 มีนาคม 2562 เวลา:14:21:09 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๐ ไม่ว่าจะรักกันหรือเกลียดกัน
สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี
คงหมดบุญต่อกันแล้ว

สร้างกันมาเท่านี้..นี่ใช่ไหม?
ที่ร่างกายมันพยายามจะบอก
มันเหมือนติดกังวลบางอย่าง
แต่บอกเหตุผลไม่ได้ว่าคืออะไร..

เสียใจไหม? ก็ไม่นะ เฉยๆ เป็นธรรมดามาก
ที่มีคนเดินจากไป ชินมาก ชิวมาก
แค่แปลกใจ พี่มันน่ากลัวมากนักเหรอ?
หรือพวกเมิงไร้มารยาท
แค่จะบอกว่า จะไป...แค่นี้ยากนักเหรอ?

จบเคสนี้..คงต้องขอปล่อยใจไปตามตรีนสักที

ไม่เป็นไรนะยาย..ไม่เป็นไร
ยายทำดีที่สุดแล้ว.

กอดดดดดดดดด.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 มีนาคม 2562 เวลา:6:48:42 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๑ เอาชนะใจตนเองได้อย่างเดียว..ก็เอาชนะได้ทุกอย่าง

มันเป็นความทรมานอย่างหนึ่ง..ที่ต้องควบคุมความคิดลบตลอดเวลา
ความคิดฟุ้งซ่านกับสิ่งที่หาเหตุผลอธิบายไม่ได้ จ่อมจมจนเสียเวลา
ไปมาก ..ในที่สุดจัดการตัวเองไม่ได้
มันเป็นอันตรายอย่างหนึ่งที่คอยบั่นทอนจิตใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ความเป็นอยู่ เกิดขึ้น ที่มันหาเหตุผลซัพพอตไม่ได้
ไม่รู้ใช้คำอะไรเรียกอาการเช่นนี้ ..มันรู้แต่ว่า
..ต้องเอาออกไป..เป็นอันตรายมาก กับ การตัดสินใจ
เราจะมีชีวิตอยู่บนความลังเลสงสัยไม่แน่ใจ ..ไม่ได้.

นับถอยหลังอีกสิบวันเท่านั้น.

อีกอึดใจเดียว.

....................................
เมื่อคืนนอนได้ดีขึ้น..กินนมแทนกาแฟมาสามวันแล้ว
พอไม่ได้กินกาแฟ มันปิดเปลือกตาลงได้ง่ายขึ้น
แต่ก็ตื่นเร็วขึ้นเช่นกัน
เหมือนสังขารมันกำหนดให้พักผ่อนในเวลากลางคืนแค่สองชั่วโมง
เทานั้น..ไม่สามารถนอนได้นานกว่านี้
ถ้านอนเกินนี้ ..ก็จะเปลี่ยนเป็นโหมดความฝัน..

ไม่มีใครจะคอยโทรปลุกแล้วนะ..ไม่มีใครคอยชวนทำกับข้าวแล้ว
ดูแลตัวเองให้ดี จัดการให้ได้ ก้าวข้ามตัวเองให้พ้น

วาดรูปติดต่อกันมาสามวัน .. พอมันจุดอารมณ์ติดแล้ว
มันก็หยุดไม่ได้เลย ..
เมื่อเช้ามืด มีความรู้สึกดีดีปรากฎออกมา
มันเป็นความรู้สึกแบบ ก็เสียใจนะ แต่ชอบว่ะ
เอาอีกสิ ทำร้ายกุอีกสิ ส่งมาเยอะ ๆ บททดสอบแบบนี้ ถนัดนัก
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม.

มันเป็นความรู้สึกที่พิสุทธิ์ จริงใจ โมเม้นท์นี้ ยังไม่เคยได้เจอเลย
สองปีที่ร้องไห้ได้ทุกวัน มีวันนี้แหละ พี่คงผ่านแล้วใช่ไหม?
ขันติพี่พัฒนาขึ้นอีกขั้นแล้วใช่ไหม????

ในวันที่มีคนเดินจากไปโดยไม่บอกลากันสักคำ
แล้วเรายังคงยืนยิ้มอยู่ได้ จนบอกตนเองได้ว่า
"มันธรรมดาจะตายไป"
ปวดปร่าไปเถอะ..เป็นเรื่องที่ดี เป็นสิ่งที่ดี
ความรู้สึกเจ็บปวดนี้ มันทำให้เราพัฒนาได้ดีเยี่ยม.

ทุกวันนี้ ..เราวาดภาพจากเฉดสี ละเลงไปตามใจ
โดยไม่ได้คิดวาดสิ่งใด รอดูแต่ว่า เมื่อจบแล้ว
เฉดสีที่เลือก มันจะสรรค์สร้างได้ภาพใดออกมา

ความสุขมันอยู่ตรงนี้
ตรงที่ไม่ได้คาดหวังสิ่งใดเลย
ไม่ต้องคิดอะไร
ไม่ต้องวางแผนถึงสิ่งใด
ลงมือ ปลดปล่อย
และต้องรู้จักปล่อยวาง.

พอคือพอ..
จบคือจบ..

รักยายที่ยายเป็นแบบนี้
รักษาไว้ให้ดีดีนะ
อย่าได้ปล่อยให้ใคร มาพรากเอายายแบบนี้ไปได้อีก.

กอดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 มีนาคม 2562 เวลา:23:38:15 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๒ ความสุขสร้างได้หลากหลายวิธี..แต่ความดีเท่านั้นแหละ ที่จะทำให้มีความสุขได้อย่างแท้จริง.

วันนี้..เหมือนจะโอเค.

ที่จริงวันนี้เป็นวันที่ดีนะ ..ปลดล็อกตัวเองได้.
เริ่มรับรู้ถึงความพัฒนาทางอารมณ์

ตอนค่ำเช็คไลน์กลุ่มบ้าน จึงเพิ่งรู้ว่า แมวที่บ้านหายไป
หายไปวันนี้เข้าวันที่๑๐แล้ว ทั้งสองตัว
ทั้งเจ้าหูว์ตัวพ่อ และเจ้าเสือน้อยตัวลูก
ทั้งสองตัวเป็นแมวเก่งกาจ ไม่มีทางที่จะหลงทาง
หาทางกลับบ้านไม่เจอ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่สัตว์เลี้ยงของที่บ้านพี่ถูกกระทำ โดย...
พี่รู้นะ ไม่ใช่ไม่รู้ว่า สรรพสิ่งตนใดเป็นผู้กระทำ
มันมองเห็นความโกรธที่พุ่งอยู่ในใจ
มันมีความน้อยใจ มันมีความไม่เข้าใจว่า ทำไม????
เราต้องอดทนเหรอ?
เราต้องทำเป็นไม่รู้เหรอ?
เราต้องระงับอารมณ์โกรธเหรอ?
เราต้องทนอยู่กับ สิ่งเหล่านี้ไปอีกนานแค่ไหน?

มันมากเกินไปหรือเปล่า????

สัตว์นะ ความเป็นเดรัจฉาน ต่อให้มันร้ายกาจขนาดไหน
มันก็ไม่เคยคิดจะฆ่าใคร มันไม่คิดจะเบียดเบียนใคร
จะมีก็แต่ . . .

ต้องอดทนใช่ไหม?
อีกนานแค่ไหนล่ะ?

เกลียดจริง ๆ หน้าตาก็ไม่อยากจะมอง
คนจำพวกนี้ พี่จะต้องใช้เมตตาด้วยมาก ๆ อีกเหรอ?

มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว.

รู้นะ ว่าตัวเองโกรธ เกลียด ไม่อยากปฏิสัมพันธ์ใด ๆ ด้วย
แต่พี่คิดว่า พี่ปลดปล่อยได้ ปลงลงได้.

ที่ผ่านมา เราเอาใจใส่ดูแลเขาอย่างดีแล้ว
พี่ไม่รู้หรอก ว่าครั้งสุดท้ายของพวกเรา
จะมาถึงอีกเมื่อไร

ขอให้เจ้าทั้งสองตัว ไปในที่ที่ดีกว่า
ไปในที่ที่สร้างประโยชน์ให้ได้ทั้งตนเองและผู้อื่น

การมีอยู่ของชีวิตเป็นสิ่งมีคุณค่าและสำคัญ
กับ ... พวกนั้น ช่างเขาเถอะ.

ช่างมัน
ช่างมัน
ช่างมัน
สัตว์โลกทุกตัวตน ย่อมเป็นไปตามกรรม.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 มีนาคม 2562 เวลา:0:47:07 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๓ การรักษาความดีไม่ใช่เรื่องง่าย..แต่ทำได้.

หาเหตุผลบอกตัวเองไม่ได้หรอก ..ว่าทำไมจะต้องหมั่นทำแต่ความดี
ในยุคที่ใครๆ ก็ชั่วได้เป็นปกติ
แต่ถ้าเราหยุดสร้างสรรค์หมั่นทำแต่ความดีแล้ว..ความชั่วร้าย เกลียดชัง
อาฆาต อารมณ์ร้าย ความคิดลบ มันจะเข้ามาแทนที่
ในขณะที่เราพยายามทำแต่สิ่งดี ถือศีลทุกๆวันอยู่นี้
ใจก็แกว่งไกวจ้องแต่จะหล่นเรี่ยราดทุกเมื่อเชื่อวัน ทุกเวลานาที
ต้องหมั่นประคองมันขึ้นมาตลอดเวลา

การเติมกำลังใจให้ตนเองนั้นสำคัญ ไม่น้อยไปกว่าการเติมกำลังใจให้ผู้อื่น
ถ้ากำลังใจเราถดถอยเสียแล้ว...จะเอาพลังที่ไหนไปสร้างกำลังใจให้ใครได้


หาเหตุผลอะไรไม่ได้..ก็ช่างมันเถอะ
ยอมรับ ทำใจ หมั่นรักษาความดีกันต่อไป

เราเลี้ยงสัตว์ ด้วยเมตตาสูงส่ง ยกระดับจิตให้สูงกว่า ความต้องการของตนเอง
เราให้ที่พักพิง อาหาร เล่นด้วยพูดคุยหยอกล้อ ก็ด้วยใจที่อ่อนโยน
แค่มันหายไป..จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
เราควรจะยังรักษาระดับจิตของเราให้คงที่ หรือ
ยกระดับขันติให้สูงขึ้นไปอีกขั้น

จะว่าไป..ก็ตายไปหลายชีวิตแล้วนะภายในไม่กี่ปีนี้
เจ้าเหยี่ยวน้อยที่ถูกยิงตกกลางอากาศกระเสือกกระสนกลับมาหาเจ้าของ
เจ้าเฉาก๊วยที่ลอยอืดริมคลอง
เจ้าหูว์และเจ้าเสือน้อย..

ถ้าแกสองตัว ยังมีชีวิตอยู่ ก็ขอให้ได้กลับบ้านเถอะ
แต่ถ้าหมดชีวิตแล้วก็ขอให้ได้เจอซาก

หรือถ้าบุญของเรา..มีต่อกันเท่านี้
บารมีใดๆ ที่ฉันหมั่นเพียรมานี้ขอให้เจ้าทั้งสองตัวได้ไปในที่ที่ดีกว่า

มีอีกไหม?
ส่งมาซะทีเดียว..

เห็นไหม? ยายเก่งงงงงงงงงง

กอดดดดดดดดดดดด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 มีนาคม 2562 เวลา:5:23:24 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๔ สุขไม่นาน..ทุกข์ไม่ยั่งยืน

วันนี้เป็นวันที่ดีมากนะ
แต่ทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร
ต้องปรับเวลาเอาใหม่

มีน้องที่คุ้นเคยมาอยู่ด้วยชั่วคราว
พี่จำใจต้องรับไว้เอง
ไม่อยากให้เขาต้องตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ในสภาวะที่ยังวางใจใครไม่ได้

มันมีคลื่นบางอย่างเคลื่อนไหวอย่างเงียบ ๆ อยู่
แต่ยังบอกไม่ได้ว่า คืออะไร

ต่อหน้าเราเป็นอย่างหนึ่ง
ลับหลังเราเป็นอีกอย่างหนึ่ง
มันก็เป็นเช่นนี้เอง

วาดรูปดีกว่า มีความสุขอยู่ตรงนั้น

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 มีนาคม 2562 เวลา:23:56:41 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๕ ขอสิ่งที่ผู้อธรรมปกปิดอยู่จงปรากฎเป็นประจักษ์กระจ่างใจ..

วันนี้ได้พบซากเจ้าเสือน้อยแล้ว..
คงเหลือแต่ซากไอ่หูว์ที่รู้ว่าน่าจะตายแล้วและมีคนเขี่ยมันลงคลอง

ช่างโหดร้ายกันนัก
ไอ่หูว์เป็นแมวที่ค่อนข้างหยิ่งผยองมาก
มันไม่กินอาหารจานเดียวกับใคร
เป็นแมวที่มีมารยาทสูง มีความเป็นผู้นำ ออกจะระรานประกาศศักดาว่าข้าคุมเว้ย

แม้แต่ลูกแมวพเนจรที่มาขออาหาร ไอ่หูว์เห็นมันจะไปขอข้าวแม่ทาสของมัน
แม่ทาสของมันคลุกข้าวกับปลาให้มันจะนั่งข้างจาน
แล้วอนุญาตให้ลูกแมวพเนจรกินอย่างสบายอกสบายใจ
ด้วยความเป็นเดรัจฉานที่มีใจประเสริฐนัก
มันรู้จักแบ่งปัน มันมีเมตตาสูงต่อผู้ที่ด้อยกว่ามัน
ด้วยเหตุอันแสนรู้เกินสัตว์เดรัจฉานปกตินี้เอง
พวกเราทั้งบ้านจึงรักและผูกพันกับมันมาก
มันรู้ว่าควรปฏิบัติตัวกับใคร อย่างไร
ใครที่มันจะอ้าขาทั้งสี่รอให้เกาไข่
ใครที่มันจะกระโดดขั้นไปกอดอ้อนให้อุ้มได้
ใครที่มันเข้าไปอ้อนขออาหาร
และฉัน นังยาย อนุญาตให้แกรเล่นได้แค่ตรีนเท่านั้น
เพราะฉันแพ้ขนของแกร

พี่ชอบซื้อขนมไปแบ่งหูว์กิน
หูว์จะรู้ว่านานๆ พี่กลับบ้านที
ทุกครั้งที่พี่กลับบ้านแมวสองตัวจะเฝ้าไม่ห่าง
เพราะมันแสนรู้นักว่า นานๆถึงได้อ้อนกันที

ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเสียใจ
ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่ามันมีความโกรธ
พวกเราอาลัย.
และพี่ก็เสียใจที่เราดูแลมันไม่ดีพอ
ไม่จับมันขัง
ปล่อยมันให้ไปรกลูกตา ให้ขัดเคืองใจชาวบ้านใจอำมหิตโหดเหี้ยม

พวกเราผิดกันเอง ..

พอใจรึยัง
จะต้องสูญเสียกันอีกกี่ชีวิต
ถึงจะผ่านบททดสอบเช่นนี้ไปได้
เราต้องมีความอดทนกันอีกเท่าไร
เอาชีวิตฉันไปเถอะ..ถ้ามันจะไม่มีอะไรดีขึ้น
พวกเขาจะได้มีความสุขกันได้เต็มที่

วันนี้...มันมีความคิดว่า
ถ้าตาย...ไม่อยากฝังร่างไว้ตรงนั้นแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกที่มันแว๊บเข้ามา

และถ้าเลือกได้นะ...ขอบฟ้าอยู่ตรงไหน
จะไปตรงนั้น
ใช่เหรอ? คิดแบบนี้กระแสบวกหรือลบ

ก็มันเสียใจอ่ะ พยายามนะ
มีความพยายามอย่างมาก ที่พร่ำบอกคนที่บ้านว่า
อย่าไปแช่งเขานะ อย่าไปผูกเวรต่อกันอีกนะ
แต่ใจกุเนี่ย..จะนอนได้ไหมล่ะคืนนี้
..........................

ที่จริง วันนี้ดีนะ
ดีมากๆ เลย
มื้อเย็นกินข้าวอร่อยมาก
วันนี้ไปถอยหม้อหุงข้าวมาใหม่
เวลาเครียดซึมเศร้าต้องกิน รู้ป่ะ
วันนี้ทำผัดพริกไก่ใส่ฟักให้ทุกคน กิน ทุกคนกินอร่อยมันเลยให้ความรู้สึกดี
อยากได้เขียง อยากได้มีด อยากได้เตาไฟฟ้า
โอ๊ยยยย..เป็นจริงเป็นจัง
ทำงานตั้งใจอย่างนี้ไหมเนี่ย😀😁😃

พรุ่งนี้..นัดเด็ก ไปซื้อปลาให้พี่นะ
พี่จะทำแกงส้มให้กิน กินแกงส้มกับอะไรดีน้าาาา

พรุ่งนี้น่าจะมีสมาชิกมาช่วยงานเพิ่ม
สนุกสนานกันล่ะ ..เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่มากกกกกกกก

................................

ชีวิตแต่ละวัน..มีสีสันหลายอย่าง
มันขึ้นอยู่กับว่า เราใส่ใจกับอะไร
เราคิดสิ่งใด เราจะทำในสิ่งนั้น
แล้วถ้าความคิดมันไม่ได้ตั้งมั่นในสิ่งที่ถูกต้อง
มีอวิชชา โมหะ ตัณหา ครอบงำ
เราจะเดินไปตามที่ใจมันนึกคิด
เพราะฉะนั้น..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เราต้องรักษาความคิดตลอดเวลา
ครองความคิดให้ตั้งมั่นในสิ่งดี

เราเลือกไม่ได้หรอกว่า
ชีวิตจะพามาเจอกับคนเช่นไร สถานการณ์เช่นไร
แต่...เราจัดการกับความคิดเราได้
ไม่ให้หลงมัวเมาตามอารมณ์ที่จะลากไปทางต่ำ
เผลอตัวทำอะไรที่ไม่ชอบ และเบียดเบียนตนเอง
เบียดเบียนผู้อื่น

..............
หนาวสะท้านนะวันนี้...เป็นความรู้สึก
เหมือนตอนที่ฝันเห็นขุนเดช
รู้สึกแปลก..แต่บอกไม่ได้ว่า แปลกเพราะอะไร

รู้แล้วว่ามีอยู่...ไปเถอะ
จะไปไหนก็ไป
ถ้าเป็นของที่บ้าน ..อีกสองวันก็กลับบ้านแล้ว
กลับไปจะจัดการให้ อย่าเร่งนัก
แค่นี้ก็เต็มที่แล้วไหม.


รักทุกวัน...เชื่อมั่นในสิ่งที่ศรัทธา.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 มีนาคม 2562 เวลา:3:35:19 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๖ มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว.

พ่อบอกให้มีความเพียรอันบริสุทธิ์ ..บางทีก็สงสัยลังเลนะ
เราจะเพียรไปเพื่ออะไรฟร่ะ ..สุดท้ายแล้ว มันก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี
เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเรา ถึงเป็นเรื่องของเราก็ไม่ใช่เรื่องของเราคนเดียว มันเป็นเรื่องของคนทุกคน

เราจะมัวพร่่ำเพียรไปเพื่ออะไรฟร่ะ?
สุดท้ายทุกคนแม่งก็เห็นประโยชน์ส่วนตัวทั้งสิ้น
สอนให้เราเสียสละ แล้วคนบางคน เคยคิดจะสละอะไรบ้าง???
ตั้งแต่เกิดมา ก็ไม่เคยเห็น สิ่งใดที่จะสละออกมาโดยบริสุทธิ์
โดยเนื้อแท้ โดยที่ต้องตัดความถูกใจโดยเด็ดขาด
ในเมื่อคนทุกคนโดยส่วนมาก ก็ต้องเห็นแก่ตัวเองกันทั้งนั้น

แล้วเราจะมัวแต่เพียรสละความต้องการของตนเองเพื่อผดุงความถูกต้องให้ดำรงอยู่เพื่ออะไรกันฟร่ะ โคตรไม่เข้าใจ
ตอบตัวเองไม่ได้

บางวันที่ใจมันหล่น มันก็โคตรจะหล่น
หนาวสะท้านมาตั้งแต่เมื่อคืน
สองคืนแล้ว วันนี้เพิ่งได้คำตอบว่า หนาวสะท้านเพราะอะไร

ตกลงนี่ พี่จะไม่ได้อะไรตามใจต้องการจริง ๆ ใช่ไหม?

พี่จะต้องสละทุกสิ่งที่ต้องการจริง ๆ ใช่ไหม?

ได้สิ.
อยากได้อะไร
อยากให้เป็นอะไร
อยากประสงค์สิ่งใด
ตามใจเลย
เป็นสิทธิ์ของท่านนิ
ใครตั้งใจทำดีก็ทำไป
ใครใคร่จมปลักกับความใคร่ก็จมกันต่อไป
ใครใคร่รักสนุกเอาสบายกันแค่ไหน ..ก็เต็มที่ไปเล้ยยยย
ไม่ต้องไปสนใจหรอก...ต่อไปมีอะไรเกิดขึ้น
ก็ช่างแม่งมันเถอะ.

เสียใจเหรอ?

เปล่า... แค่ตอบตัวเองไม่ได้ว่า
เราทำไปเพื่ออะไร
มันท้อ รู้ว่าท้อใจมาก
เอาชีวิตกุไปแทนไหม?
ทุกชีวิตที่พี่ต้องรับรู้มา
เอาพี่ไป แล้วคืนทุกคนมา
ทิ้งให้พี่อยู่ทำไมฟร่ะ
ถามกันสักคำไหม?
ใครอยากอยู่

ถ้าเป้าหมายแม่งสวยงามศิวิไลซ์แต่ระหว่างทาง
รากเลือดจนสุดท้ายไม่เหลือใครตรงปลายทาง

กุจะพากเพียรไปเพื่ออะไร
กุจะรักษาบารมีไปเพื่ออะไร

จะล้มเลิกเหรอ?
เปล่าเว้ยยย ..กุแค่เพลีย..

มาตั้งไกล จะให้ปล่อยไป เมินซะเถิด

ช่างมันเถอะ..ต่อให้พยายามแล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ช่างมันเถอะ

อย่างน้อย ก็ได้ทำ
ถ้าแม่งจะล่มสลายไป
พี่จะได้สบายใจได้ว่า
กุเต็มที่แล้วเว้ยยย
พวกเมิงนั่นแหละ ที่ไม่ได้พยายามทำห่าาาาไรเลย

ต่อให้เสียใจอีกสักกี่ครั้ง
ก็ไม่เป็นไร

แค่ยังมีลมหายใจต่อไว้วาดรูปในทุก ๆ เช้า
ณ เวลานี้ พี่โอเค

หน้าที่ใคร หน้าที่มันสิ

อยากจะส่งไรมากระทบใจ ก็ตามใจเถอะ
ใครสนใจล่ะ

เชอะ.

ดีมากยาย

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 มีนาคม 2562 เวลา:23:47:36 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๗ มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าฯ

ทดสอบได้หนักหนามาก.. ขอบพระคุณในความไว้วางใจว่าเราจะผ่านมันได้
จะให้พี่ผ่านมันยังไง..
ทุกวันนี้พอไปเยี่ยมเขา แล้วเห็นเขาน้ำตารื้นไหลออกมาทุกครั้งที่เห็นหน้าพี่
พี่ก็อ่อนแรงจนแทบไปต่อไม่ไหว
ไม่อยากขายฝันให้ใคร
ไม่อยากทำให้ใครผิดหวัง
มันดูมึดมนเหลือเกิน
ปัญหาของบ้านเขามันดูไร้หนทางจนถึงทางตัน
ใครๆ เขาก็ส่ายหน้าเตรียมรับความจริง
คนของเขาเองก็ยังตัดความหวังโดยการหยุดพาไปทำกายภาพแล้ว

พี่จะไปขายฝันให้คนไม่คิดสู้ได้ยังไง..
เดินเข้าไปในบ้าน มีแต่พลังงานลบๆ
พี่คงบวกไม่ไหว...

กุยอมเหรอ???

เปล่าซะหน่อย...
ในเมื่อพลังงานบวกสู้ไม่ไหว ก็ยกกำลังไปเลยละกัน
เชื่อมั่นไง เชื่อมั่นเต็มสติปัญญา
ไม่รู้หรอกว่าจะต้องสู้กับมันยังไง
รู้แต่ว่า เราทำได้แน่นอน ชัวร์.

ทรัพยากรมนุษย์ที่ดีมีคุณค่ามากนะ
มันคุ้มค่าควรพอที่เราจะทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อยื้อลมหายใจ
ของเขาไว้...มันไม่ยุติธรรมเลยที่คนอย่างนั้น
จะถูกรังแกด้วยอธรรม
...คนอธรรมเห็นแก่ตัว ก็ควรจะถูกจำกัดให้อยู่ในที่ของมันเอง
ตัวมันเองสิ..ที่จะต้องกลัวตัวเอง
ปัญหาของตัวเอง จะมายัดเยียดหาพวกทำไม
จังไรริยำเอง...รับผลของการกระทำไปเองสิ
และถ้าละเมิดผู้อื่นเยี่ยงนี้
แอบแฝงหากินแบบนี้ ทำร้ายผู้อื่นได้ขนาดนี้
มันเวลาแล้วรึยัง? ที่สิ่งเหล่านี้ควรถูกกำจัดให้สิ้นซากไป

ต้องอดทนก็รู้
ต้องมีเมตตาก็เข้าใจนะ
แต่บางทีอ่ะ..คนเราก็ต้องร้ายนิดๆป่ะ
ชีวิตจะดีขึ้นเยอะเว้ยยย

ต้องอดทนต่อความเจ็บป่วย..รู้
แต่ไม่ใข่..ต้องมาอดทนให้ผู้อื่นรังแก

ตรรกะเพี้ยนไปนะ..ไปซะ ไปในที่ที่สมควร
ได้โปรดคืนความยุติธรรมให้ผู้ที่ชอบธรรม

สำหรับผู้ที่กระทำต่อผู้อื่นโดยมิชอบ
พี่ขอเถอะ...เลวระดับนั้น
ส่งมาให้นังเด็กเลวร้ายอย่างพี่นี่
ถึงจะสมกัน

เอ็งจะเลวข้าฯ ก็ไม่ว่า ขออย่างเดียว
อย่าตอแหล และหยุดเสียที
น่ารำคาญ..

วันนี้ต้องบอกเลย..
ต่อให้ปัญหาตรงหน้าจะยิ่งใหญ่หนักหนาสักแค่ไหน
มันก็ไม่ยิ่งใหญ่ไปกว่าพระเจ้าที่สถิตในใจเราไปได้หรอก.

ถึงเวลาสิ้นสลายของโคตรเหง้าเมิงแล้ว

มาหาพี่นี่..ไม่ขออะไรมาก
เดิมพันกับชีวิตข้าฯ แลกกับ การสิ้นสลายจนสิ้นซากของพวกเมิง

อย่าให้คนดีดีที่ไม่รู้อะไรต้องสูญเสียอะไรอีกเลย.

ดูแลตัวเองนะยาย.

รัก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 มีนาคม 2562 เวลา:5:47:10 น.  

 
#วันที่๔๐/๓๘,๓๙ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด.

ณ ตอนนี้ "เสียใจ"
เสียใจจนแทบจะพยุงศรัทธาไว้ไม่ไหว

ฉันจะมีหน้าไปขายฝันต่อให้ใครได้

นี่เหรอ? ค่าตอบแทนของการเป็นคนดี
ค่าตอบแทนของคนที่รักษาความดีมาตลอดชีวิต
เป็นคนดี ..แล้วจะจบชีวิตด้วยความน่าอนาถใจเยี่ยงนี้เหรอ??
เมื่อคืนก่อนสว่าง พี่เพิ่งจะค้นพบวิธีทำให้เขาดีขึ้น
เพิ่งจะค้นพบการบำบัดด้วยตนเอง
ยังไม่ทันได้ลองเลย.. เหนื่อยเพราะไม่ได้นอนเลย
พอล้มหัวลงนอน ตื่นขึ้นมา รับโทรศัพท์
ปลายสายก็แจ้งข่าวร้าย.

พอแล้ว.. ไม่อยากคิดอะไร
ไม่อยากเจอใคร
ไม่อยากทำอะไรแล้ว..

............................................

๓๖๕ วันจบลงด้วยหนึ่งชีวิต
๔๐ วันจบพรุ่งนี้ก็ปิดด้วยอีกหนึ่งชีวิต

ใครจะทำอะไรก็ตามใจเถอะ.

ชีวิตมันสั้นนัก.
อยากทำอะไรก็ให้รีบๆ ทำ
เราจะมัวเสียเวลากับเรื่องที่
ไม่สร้างประโยชน์ ไม่สร้างความสุขอีกไม่ได้แล้ว

คราวก็ถือว่าโชคดี ที่พี่ทำดีกับเขาจนสุดกำลังแล้ว
เพราะเขาไม่ใช่คนในบ้านตัวเอง
เราถึงช่วยอะไรมากไม่ได้.

กลับบ้านไป เอากระดาษกับสีชอล์กไปด้วยนะ
ไม่ได้วาดรูปมาหลายวันแล้ว

.... ใจไม่ดี ....



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 มีนาคม 2562 เวลา:22:41:11 น.  

 
#วันที่๔๐/๔๐ บางทีชีวิตมันเดินทางมาถึงจุดที่..ไม่ต้องการอะไรเลย.

สุดท้ายแล้วจริง ๆ ..
บรรลุวัตถุประสงค์
พี่อาจจะเปลี่ยนตัวเองไม่ได้สมบูรณ์แบบ
ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่พี่ก็เชื่อมั่นว่า
อย่างไรเสีย...เราก็จะไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมแน่นอน.

ทำไปเพื่ออะไร?
คำถามที่มักพบเจอบ่อย ๆ
นั่นน่ะสินะ ..ก็หาคำตอบบอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า
จะรันทดตัวเองอดข้าวอดน้ำอดนอนอดแสดงอารมณ์
อดโวยวายปิดปากหุบ(ไม่)สนิทไปเพื่ออะไร???

แรก ๆ มันก็มีอึดอัด มีลังเล มีสงสัย
มีความน้อยใจตัวเอง
ถึงขนาดนับไปได้เกือบสองร้อยวันแล้ว
และด้วยความลังเลไม่แน่ใจที่มี
ก็ละทิ้งความเพียรในรอบแรกนั้นไป

เสียดายไหม? มากมาย เสียดายวันเวลา
การนั่งเฝ้านับวัน นับคืน นับแต่ละเวลานาที
มันทำให้ พี่รู้อย่างหนึ่งว่า
"เวลา" สำคัญและมีค่ามากที่สุดในชีวิตจริง ๆ

เวลาที่เฝ้ามองมา มีผู้คนล้มหายตายจากไปมาก
แม้แต่บุคคลอันเป็นที่รักยิ่งที่สุด

เราสูญเสียศรัทธา สูญเสียพลังกาย พลังใจ
สูญเสียของรักและเสียอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่าง
หลาย ๆ ครั้ง กับบางวันที่ต้องคอยเอาชนะใจตัวเองอยู่บ่อย ๆ
และไม่ใช่น้อยครั้งที่เราปิดเปลือกตาลงพร้อมกับหยดน้ำตา

แต่มันทำได้แต่เพียงว่า "มีหน้าที่ต้องทนก็ต้องทนให้สำเร็จ"

พี่ไม่รู้หรอกนะ ..ว่าการอดทนมันให้อะไรกับเราได้บ้าง
แต่พี่รู้อย่างหนึ่งว่า ..เวลาที่ใช้ไป พี่เอาชนะใ่จตัวเองได้เบ็ดเสร็จเด็ดขาดจริง ๆ
เอาชนะทุกความกลัว เอาชนะกาลเวลา
เอาชนะแม้กระทั่งความต้องการที่ภาวนามานับสิบปี

สุดท้ายแล้วของวันนี้...
อยากจะฝากถึงทุก ๆ คนว่า...
อย่าไปใฝ่ฝันหาอนาคตอันศิวิไลซ์ที่ไหนเลย
อย่าได้คิดอยากเปลี่ยนแปลงปฎิรูปสิ่งใดเลย
...ถ้าแม้นตัวเอง ยังไม่สามารถปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรในตนเองได้เลยแม้แต่อย่างเดียว...

อย่าสะเหล่อเที่ยวใฝ่ฝันหาความสามัคคีที่ไหนเลย
ถ้าแม้นภายในบ้าน ภายในบริเวรแวดล้อมตัวเราเอง
เรายังประคองให้เกิดความสามัคคีไม่ได้เลย

อย่าได้เรียกร้องใฝ่ฝันหาสันติภาพที่ไหนเลย
ถ้าแม้นตัวเอง ยังจ้องฟาดฟันอาฆาตมาตรร้ายต่อผู้ปฏิปักษ์
ทุกเมื่อเชื่อวัน

การจะเปลี่ยนแปลงสิ่งใหญ่ ๆ ได้ มันเริ่มต้นที่ตัวเอง
ถ้าหากคนทุกคนที่อยู่รวมในสังคมประเทศชาติเดียวกัน
ปฏิบัติสละความต้องการในอำนาจฝ่ายต่ำแห่งตน
หน้าที่ใคร หน้าที่มัน เกลากิเลสเฉพาะตนพร้อม ๆ กัน

นังยายเชื่อว่า ...มันทำได้
เพราะไม่มีอะไรที่คนเราจะทำไม่ได้ ถ้าตั้งใจทำจริง ๆ

...............................
ต่อไปนี้ อะไรจะเกิด ก็ช่างมัน
พี่ได้ทำหน้าที่มนุษย์ของตนเองเต็มที่แล้ว
จะอยู่ก็ได้ จะตายก็ไม่เสียดายชีวิต.

ถ้ากาลในอนาคต ลูกหลานไทยมันสงสัย
ว่าทำไม บรรพบุรุษต้องทิ้งมรดกบาปไว้ให้พวกมันแก้ไข
นังยายจะได้ออกตัวว่า

...กู ทำ เต็ม ที่ แล้ว ...

นังยาย
มีนาคม รศ.๒๓๖


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 มีนาคม 2562 เวลา:23:31:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กระติก น้ำชา ลีลาวดี
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว
เรียบง่ายอย่างมีแบบแผน..ตามแนวทางของผู้สร้างทั้งชั้นฟ้าและแผ่นดิน
Friends' blogs
[Add กระติก น้ำชา ลีลาวดี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.