อับเดทบล๊อกตอนเที่ยงพอดีเลย ทานข้าวให้อร่อยนะครับ

ชอบๆ เสียดสีความเป็นมนุษย์ได้ดีเลยค่ะ ^^

ดีที่ได้อ่านเรื่องของมนุษย์ในมุมมองนี้บ้างครับ

อนุโมทนาสาธุครับ


ขอให้มีความสุขกับการเป็นมนุษย์

มาต่อให้จบเร็วๆ นะครับ รออ่านอยู่

วันนี้ผมสบายดีแล้วครับ

ยิ้มได้ หายใจคล่องครับ..

สวัสดีครับ

สังได้

แต่เอาไว้เลี้ยงนะครับ..

ไหนลองวิเคาระห์การเมือง ให้ผมอ่านสักบทสิแม่ พธม คนฉลาด 555 นึงไม่ออกละสิ เพราะ...

ลืมเม้น เกลียดมนุษย์ก็ฆ่าตัวตายซะ

ผมอ่านแล้ว คุณเกลียดตัวเองหรอครับ

ถ้าฆ่าตัวตายแล้วไม่บาป...ฉันทำนานแล้วววววว

เกลียดมนุษย์ผู้มีความจงเกลียดในจิตใจ
เฝ้าฝักใฝ่ล้างผลาญกันถ้วนหน้า
เกลียดเหล่ามาร ร่างคน จอมมายา
เกลียดมนุษย์ผู้กล้าแต่ใฝ่..เลว..

บวชแทนได้ครับ ผมร่วมอนุโมทนาสาธุด้วยคน

คุณ enless man คุณนี่มันไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย

พิมพ์ตกไป พิมพ์ใหม่
คุณ endless man คุณนี่มันไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย

รู้สึกเกลียดมนุษย์เหมือนกันนึกว่าจะเป็นคนเดียว

เมื่อก่อนเคยคิดว่าเกิดเป็นคนโชคดีเหลือหลาย

แต่พอยิ่งโตยิ่งรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิดไว้เลย

มนุษย์ เลวยิงกว่าสัตว์ใดๆในโลกอีกมั้ง

มีแต่คนเห็นแก่ตัว คนดีไม่มีที่อยู่แล้ว เป็นคนดีแล้ว

ลำบากเป็นคนชั่วมีแต่คนรัก อยู่ที่ไหนก็ไม่ลำบาก

ใช่ๆๆๆ

ผมก็อีกคนครับที่ "เกลียดมนุษย์"



..."มนุษย์" มันจ้องแต่จะฆ่ากันจริงๆนั่นแหละ...มีแต่ "โจร" เดินว่อนไปมาเต็มโลกนี้ไปหมดเลย...จริงๆนะ...

โดยเฉพาะมนุษย์อย่างคุณ endless man เนี่ยอ่ะนะครับ

มีเดินกันให้ว่อนโลกเลย

หายหัวไปซะแระ

สวัสดีทุก ๆ คน...

ขอบคุณทุกข้อความ ทุกร่องรอยของการใส่ใจหยิบอ่าน

ตั้งใจบ้าง หลงเข้ามาบ้าง ..ไม่เป็นไร

แค่อยากจะบอกคนที่ผ่านมาเห็น ผ่านมาชมว่า
"ร้อยกรองเรื่องนี้ ..เกิดขึ้นเพราะอารมณ์รังเกียจและความอัดอั้นตันใจ..ที่มีในเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง..ฉันไม่สามารถเขียนต่อได้...หากไร้ซึ่งอารมณ์รังเกียจ สะอิดสะเอียน ขยะแขยง
.
.
ขออภัยถ้าไม่สามารถตอบสนองอารมณ์รังเกียจได้อย่างต่อเนื่อง...จะว่าไปแล้ว การใช้อารมณ์เกลียดบ่อย ๆ ในแต่ละช่วงเวลาของชีวิตเป็นสิ่งที่ ..ขาดทุน..ในแง่ของการเกิดเป็นมนุษย์เพื่อมาตักตวงหาความสุข ก่อนชีวิตจะหาไม่
.
.
ความเกลียดชัง ความอาฆาตไม่ใช่ลักษณะของมนุษย์ มันเป็นสันดานของเหล่ามาร..ใช้อารมณ์รังเกียจบ้างเป็นบางครั้ง ก็ได้..แต่อย่าใช้จนติดเป็นอุปนิสัยประจำตัว

...ใช้อารมณ์เกลียดหนึ่งครั้ง..ทว่าความสุขที่ควรมีจะหายไปหนึ่งวัน และยิ่งไปกว่านั้นถ้าเมื่อไรก็ตามที่เราเกิดเกลียดคน สัตว์ หรือสิ่งของใด ๆ แล้ว..ความสุขที่ควรจะมีกับคน สัตว์ หรือสิ่งของนั้น ๆ จะหายไปทันทีและถูกแทนที่ด้วยความเกลียดชัง...

แต่ถ้าเรามองในแง่ของ "จิตวิญญาณ" (ที่ไม่ใช่การเกิดเป็นมนุษย์) การใช้อารมณ์เกลียดคือ การถอนทุนคืน..

ไม่ได้ถือว่าเป็น "มาร" นะครับ..

ยกตัวอย่าง ถ้าเราเอาเงินของเราไปซื้อของจากร้านค้าร้านหนึ่ง เราจ่ายเงินไปแล้วแต่ร้านค้าไม่ยอมจ่ายของที่เราต้องการมาให้กับเรา เราจะปล่อยให้ร้านค้าได้เงินจากเราไปฟรีๆหรือครับ?

เราก็ต้องเรียกร้องถูกไหม?


ซึ่งการเรียกร้องนี่แหละ มันไม่ได้ถือว่าเป็น "มาร" นะครับ มันเป็นการทำให้เกิดซึ่งความถูกต้องขึ้นมาแค่นั้นเอง..

มาจะกล่าวบทไป (ว่าไปนั่น)

แยกตัวละครกันหน่อยดีไหม?

มาร ตามความเชื่อของเจ้าของบ้าน คือมารที่กำเนิดจากไฟใช้ชีวิตร่วมกันกับมนุษย์เพียงแต่เรามองเขาไม่เห็น

ลักษณะนิสัยมารตรงกันข้ามกับมนุษย์ ที่อยู่ของมารคือนรก หน้าที่ของมารคือหลอกล่อให้มนุษย์ทำผิด หลงผิดและสุดท้ายก็ไปอยู่ด้วยกันกับมารในนรก

เน้นย้ำอีกทีนะ นี่คือความเชื่อ

พระจันทร์ลอยเด่นยามราตรี ..ไปมีปัญหากับร้านค้าที่ไหน?

ถ้าจ่ายเงินไปแล้ว ไม่ได้ของ หรือได้ไม่ตรงตามที่เราต้องการ แล้วถ้าเกิดอารมณ์เกลียดกับร้าน ๆ นั้นน่ะเหรอ?

เราไม่เรียกร้องนะ..แต่ไม่ซื้ออีกเลยต่อให้มีความจำเป็นแค่ไหนก็ไม่ซื้อ
คนขายอัธยาศัยไม่ดีก็ไม่ซื้อ
คนขายชอบเอาของไม่มีคุณภาพให้เรานี่ เจอกันครั้งเดียว
คนขายปากหมา ปากมาก ก็ไม่ซื้อ
คนขายหน้าไม่รับแขก ดูแล้วเหมือนคนมีกรรมเราก็ไม่เข้าร้าน

ส่วนใหญ่แล้วถ้าจะต้องจ่ายตังค์ทั้งที..จะเลือกซื้อน้ำใจคนมากกว่า คุย ๆ กันถูกคอ ก็ซื้อไป ถูกแพงไม่สนใจ

...เรานึกภาพไม่ออกว่าจะไปเกลียดเขาตรงไหน?...

คุณ Adija กำลังไม่เข้าใจประเ็ด็นที่ผมเอ่ยถึงนะครับ...

1. ประเด็นเรื่อง "ร้านค้า" เป็นเพียงการอุปมาอุปไมยเท่านั้น ให้เห็นภาพเรื่อง "ความยุติธรรม" (ไม่ใช่ว่าผมไปมีปัญหากับร้านค้าในชีวิตจริงๆนะครับ ...คุณ Adija อย่าเพิ่งหลงประเด็น)

2. ประเด็นเรื่อง "มาร" อันนี้ ผมว่าคุณ Adija ไม่น่างงนะครับ เพราะว่าคุณ Adija เป็นจุดประเด็นก่อนผมเสียอีก


..ดูท่าว่าคุณ Adija จะใ่ช้ชีวิตโดยคำนึงถึง "จิตใจ" มากกว่า "วัตถุ" สินะครับ คุณถึงได้พูดว่า ..."ส่วนใหญ่แล้วถ้าจะต้องจ่ายตังค์ทั้งที..จะเลือกซื้อน้ำใจคนมากกว่า"...

...โลกแห่งความจริงมันอยู่กันด้วย "วัตถุ" ล้วนๆนะครับคุณ Adija (ความคิดอย่างคุณ Adija นี้ ผมว่าถ้าให้คุณ Adija ไปเป็นผู้พิพากษาละก็ ผมรับรองว่าคุณ Adija จะตัดสินคดีความให้เกิดเที่ยงธรรมไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะว่าคุณ Adija มองโลกโดยใ่ช้เกณฑ์การตัดสินอะไรๆจาก "จิตใจ" ของคน)


ประเด็นเรื่อง "มาร" และ "ร้านค้า" (ยกมากล่าวรวมกันได้เลยไม่จำเป็นต้องกล่าวแยกเป็น 2 หัวข้อ) ผมขอถามหน่อยเถอะนะครับว่า การที่คนเราถูก "ละเมิดสิทธิ" ต่างๆสักอย่างอะไรของเราไป คนเราใครบ้างหละครับที่จะไม่รู้สึก "เกลียด" ผู้ที่มาละเมิดสิทธิของเราไป???

- การเรียกร้องประชาธิปไตยในพม่าเอย
- การทำสงครามกับกลุ่มก่อการร้ายเอย
- การสู้รบเพื่อปกป้องอธิปไตยของชาติเอย
- ชาวบ้านบางระจันที่เกลียดชังพวกพม่าที่มารุกรานคนไทยเอย
- บลาๆๆๆ ฯลฯ เป็นต้น

อะไรต่างๆเหล่านี้ มันก็คือ กรณีที่เอาไปเปรียบเทียบได้กันกับกรณีตัวอย่างเรื่องร้านค้าที่ผมยกมาเอ่ยได้แบบลงล็อคกันเลยทีเดียว ว่าความรู้สึก "เกลียด" ที่ "มนุษย์" มีต่อ "มนุษย์" และ "อาฆาต" กันไม่จบไม่สิ้น มันไม่ได้หมายความว่าคนๆนั้นคือ "มาร" อะไรๆๆเลยนะครับ เพราะผมเห็นว่าคุณ Adija เอ่ยว่า..."ความเกลียดชัง ความอาฆาตไม่ใช่ลักษณะของมนุษย์ มันเป็นสันดานของเหล่ามาร"... ซึ่งผมมองว่าเป็นความคิดที่ผิดอย่างสิ้นเชิง ของคุณ Adija นะครับ


ผมแนะนำให้คุณ Adija ควรเปลี่ยนวิธีการมองโลกเสียใหม่นะครับ ไม่งั้นคุณจะตกเป็นเหยื่อของคนได้นะครับ ...เตือนด้วยความหวังดี

ตอบ 1. , 2. ไม่ขออธิบายความเพิ่ม เห็นว่าไม่เกี่ยวกับตัวร้อยกรอง

Adija จะใ่ช้ชีวิตโดยคำนึงถึง "จิตใจ" มากกว่า "วัตถุ
.
.
จิตนิยมเท่านั้นที่อยู่ในความสนใจ วัตถุนิยม ประโยชน์นิยมอย่าได้เข้าใกล้ฉัน ถ้ามีใครผ่านมาแล้วรู้ตัวว่าตรงกันข้ามกับจิตนิยม เชิญทางเข้าเลยค่ะ
^_____________________^

.
.
.

ผมขอถามหน่อยเถอะนะครับว่า การที่คนเราถูก "ละเมิดสิทธิ" ต่างๆสักอย่างอะไรของเราไป คนเราใครบ้างหละครับที่จะไม่รู้สึก "เกลียด" ผู้ที่มาละเมิดสิทธิของเราไป???

ตอบ..
ถ้าใจยินยอมโดยมิได้ถูกบังคับหรือขืนใจ ถึงใคร ๆ จะมองว่ากำลังถูกละเมิด ...ไม่โกรธนะ ไม่เกลียดด้วย
.. แต่ถ้าเมื่อใดก็ตามที่ใจมันบอกว่า อินี่ ไอ่นั่น ทำเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ทำกับเรา แต่ทำกับคนใกล้ตัว หรือเราผ่านไปเห็น เราก็ไม่ยอมเหมือนกันนะ ...

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ.. พระจันทร์ลอยเด่นยามราตรี ..
พูดอีกก็ถูกอีก เรามักเป็นเหยื่อเสมอ..แล้วไง ใครสนใจ ใครเดือดร้อน(ถ้าต้องเป็นเหยื่อให้คนหนึ่งแล้วอีกคนหนึ่งเดือดร้อน นี่ก็อีกเรื่องหนึ่ง..ไม่มีเหตุผลใดจะให้อภัยพวกหลอกใช้คนอื่นได้)
.
.
.
.

..."ความเกลียดชัง ความอาฆาตไม่ใช่ลักษณะของมนุษย์ มันเป็นสันดานของเหล่ามาร"...

นี่คือสิ่งที่ฉันเรียนรู้ได้จากอารมณ์เกลียดที่เกิดขึ้น และโดยความเชื่อที่ฝังหัวมาแต่กำเนิดนั้น สอนว่า มนุษย์เรามักจะหลงผิดตามคำยั่วยุของมารร้าย (ส่วนการจะทำอย่างไรให้พ้นเงื้อมือมารนั่นอีกเรื่องหนึ่ง)

การจะเปลี่ยนความเชื่อที่ถูกฝังหัวมาแต่กำเนิด เห็นทีจะไม่มีทางเป็นไปได้

เกลียดมนุษย์ (แบบนี้)
ถูกเขียนจากอารมณ์ดิบโดยแท้ มิได้ปรุงแต่งจากความคิดโง่ ๆ ยืนยันอีกครั้งจะไม่มีการเขียนต่อถ้าไม่มีอารมณ์เกลียดเข้าขั้นขยะแขยงจริง ๆ
ถ้าจะให้วาดภาพตามคำที่ใช้ โลกนี้ช่างโหดร้ายจริง ๆ เชียว แต่มันก็เป็นเรื่องจริงนะ..ฉันรู้ ฉันรับฟัง ฉันจัดการ แต่มันไม่ใช่เรื่องของฉัน (ให้ตายเหอะ แล้วมรึงไปเสือกอะไร) เรื่องชาวบ้านคืองานของฉัน

ยังบอกตอนนี้ไม่ได้ว่า เมื่อไรเวลาจะนำพาคนเหี้ย ๆ กับเรื่องห่วย ๆ มาให้ได้เจอได้เรียนรู้อีก(ที่ผ่านมาหกคนนั่นยังไม่พออีกเหรอ?)

*คุยกับตัวเองนะ (บ้าไม่ไว้หน้ากรูเลย ไม่เค้ย ไม่เคยทำอะไรให้สมกะหน้าตา)

ไอ้ทั้งหมดที่ว่ามาก็ บ้าทั้งนั้น บ้าทั้งเพ ใครรู้ตัวว่าเป็นคนปกติ เป็นปุถุชน เป็นคนมีปัญญาก็ ไปเสียเถอะ อย่ายุ่งฉัน..ปล่อยฉัน ที่นี่มันโลกส่วนตัวของฉัน

ไป ไปเสียให้พ้น ๆ จะการเมืองการแม้ว ไป ไป ไปเธออยากไปไหนก็ไปที่ชอบ ที่ชอบบบบบบบบบบบ.

ขงจื๊อกล่าวไว้ในคัมภีร์หลุนอี่ว์ ว่า "มีแต่ผู้มีมนุษยธรรมเท่านั้น สามารถรักมนุษย์ สามารถเกลียดมนุษย์" (เล่มที่ 4 บทที่ 3)

อริสโตเติลกล่าวไว้ในหนังสือ Politics ว่า ความดีคือ "การรู้สึกยินดีในสิ่งที่ควร และคือการรักและเกลียดอย่างถูกต้อง" (1340a14)