Bloggang.com : กุ้งมังกรน้อย : Step by Step

Step by Step

ただいま

กลับมาจากบางกอกแล้วค่ะ กลับมาถึงเมื่อวานนี้แต่ดึกแล้วล่ะ เพราะเครื่องมันดีเลย์ไปร่วม 3 ชั่วโมง!! ใช่แล้ว ทีแรกจองกลับไว้ตอน 5 โมง 15 (ตอนเย็น) แต่เค้าแจ้งเลื่อนไฟล์ทไปเป็นทุ่ม 15 แต่ไปๆมาๆเลื่อนไปอีกเป็นทุ่ม 50 กว่าจะถึงสนามบินหาดใหญ่ก็ 3 ทุ่มกว่า กว่าจะถึงบ้านก็ 4 ทุ่มได้ มาถึงเก็บของเก็บอะไรกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเที่ยงคืน

แต่กลับมาคราวนี้แค่ 4 วันเอง แล้วก็ต้องขึ้นไปกรุงเทพอีกเพราะยังไม่เสร็จเรื่อง ที่กลับมานี่ก็ต้องมาจัดการเรื่องเอกสาร(สอบความประพฤติ)อีก แต่ตอนนี้ก็เรียบร้อยแล้วค่ะ (คิดว่าจะนานซะอีก วันนี้ก็ไปที่สถานีตำรวจแต่เช้า มีขลุกขลักนิดหน่อย แต่ก็ผ่านไปด้วยดี)

ก่อนหน้าที่ผ่านมานั้นก็หลายเรื่อง เราเดินทางตั้งแต่วันที่ 19 เพราะต้องไปนครฯก่อน ไปให้น้าเซ็นต์รับรองให้ แล้วก็เลยขึ้นเครื่องจากนครฯไปกรุงเทพ รอรายงานตัววันที่ 21 แล้วก็อยู่รอตรวจร่างกายวันที่ 28 แล้วก็กลับมาเมื่อวานนี้แหละ

วันที่รายงานตัวก็มีเรื่องให้ได้ลุ้นอีกนิดหน่อย คือมันก็เป็นความสับเพร่าของเราเองด้วยแหละที่คิด(เอาเอง)ว่าน่าจะใช้ได้ ก็เลยไม่ได้เตรียมเอกสารอีกอย่างไป (ไอ่ที่เตรียมไปดันใช้ไม่ได้ซะงั้น) วิ่งวุ่นเลยค่ะงานนี้ เพราะเราต้องเข้าไปรายงานตัวอยู่ด้านใน แม่ที่รออยู่ก็เลยต้องจัดการให้ แต่ก็เป็นความโชคดีที่พ่ออยู่บ้าน เลยให้พ่อหาเอกสารให้ ทีแรกเค้าบอกว่าต้องใช้ตัวจริงด้วยไง เลยตัดสินใจให้พ่อขึ้นเครื่องตามมาเลย แต่สุดท้ายเค้าบอกว่าใช้ตัวที่แฟกซ์มาก็ได้ (แต่ตอนนั้นพ่อเข้าไปรอที่เกทแล้วไง จะออกมาก็เสียดายค่าตั๋วนะ ซื้อด่วนมันแพง เหอๆๆ ถือว่าให้พ่อนั่งเครื่องมาเที่ยวกรุงเทพเล่นๆแล้วกัน) แล้วก็มีคุณลุง(เป็นผู้ใหญ่ที่เรานับถืออยู่)คอยช่วยอยู่ แล้วก็น้าที่อยู่กรุงเทพก็ช่วยประสานงานให้ ทุกอย่างก็เลยผ่านไปได้ด้วยดี(แบบเกือบใจหายใจคว่ำ)

ตำรวจที่เป็นเจ้าหน้าที่รับรายงานตัวเค้าก็ดีนะ บางคนเค้าก็คอยมาถามว่าน้องตกลงเอกสารเป็นไงเรียบร้อยดีมั้ย ตอนที่เค้าบอกว่าเอกสารที่เราเตรียมไปใช้ไม่ได้ เรางี้เกือบถอดใจแล้ว แต่เค้าก็บอกว่าไม่อยากให้พลาดไปนะ อุส่าห์สอบได้ลำดับที่ตัวจริงแล้ว เราก็เลยเอาไงเอากัน สู้ถึงที่สุด เราถือว่าเรามาถึงตรงนี้แล้ว ยังไงเราก็ถอยไม่ได้แล้ว ทำทุกวิถีทางแหละที่จะหาเอกสารมาให้ทันให้ได้ ก็นับว่าเราโชคดีที่มีผู้ใหญ่คอยช่วยเหลือถึงได้ผ่านไปได้ด้วยดี ก็อาจจะเพราะโชคชะตาพาเราให้มาทางนี้แล้วก็ต้องพามาให้ถึงที่สุดละนะ แต่ดวงเราน่ะ เคยดูหลายครั้ง ก็จะมีอยู่เรื่องที่ดูทุกครั้งก็จะตรงตลอดคือ เค้าบอกว่าดวงเรามีผู้ใหญ่คอยอุปถัมภ์ ซึ่งก็จริงเลย โดยเฉพาะครั้งนี้ถ้าไม่มีหลายๆท่านคอยช่วยเหลืออยู่ก็ไม่รู้จะเป็นไงแล้ว ขอบคุณทุกท่านจริงๆค่ะ

พอมาถึงวันตรวจร่างกาย วันนี้ไม่ค่อยอะไรมาก เค้านัดตรวจที่โรงบาลตำรวจตอน 7 โมงเช้า ก็ออกจากที่พักตั้งแต่ตี 5 เลย (ไปรอก่อนสบายใจกว่าเนอะ) ไปถึง พอดีว่าเค้าเรียกพวกผู้ชายไปตรวจก่อนเพราะผู้ชายมีน้อยกว่า ส่วนเราก็รอเรียก เค้าเรียกตามลำดับที่ได้ ก็โชคดีที่ได้ลำดับ 100 กว่าๆ ก็ยังถือว่าอยู่ลำดับต้นๆ ก็เลยได้ตรวจเสร็จครบก่อนที่เค้าจะเรียกประชุม (ตอนเค้าเรียกประชุมมีคนที่ลำดับหลังๆยังตรวจกันไม่ครบเลยน่ะ)

ก็ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนๆไปบ้างแล้ว (ส่วนใหญ่รุ่นน้องเราทั้งนั้นเลยแฮะ) น้องๆก็น่ารักดี คือมันต้องมีเจาะเลือดด้วยไง แล้วตอนเจาะเลือดน่ะ...อิชั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกกับเข็มกับเลือดอยู่แล้วด้วย (เคยเจาะเมื่อนานมาแล้ว อิชั้นก็...เป็นลมฮ่ะ) ครั้งนี้เลยบอกน้องๆไปว่า ถ้าพี่เป็นลมช่วยพี่ด้วยนะ 555

พอถึงคิวเราที่จะเจาะ คือคนที่เจาะผ่านมาแล้วเค้าบอกว่าโต๊ะแรกเจาะไม่เจ็บ แต่พอดีตอนนั้นโต๊ะแรกยังไม่เสร็จไง เราก็เลยเอาวะ โต๊ะไหนก็ได้แล้ว ขอให้ชั้นได้เจาะให้มันเสร็จๆไปก็พอ ก็เลยไปที่โต๊ะว่าง พยาบาลก็ขอดูแขนเพื่อหาเส้น ไอ่เราก็นะ อวบระยะสุดท้าย หาเส้นยาก พอได้แล้ว อิชั้นก็ไม่ได้มองเลย แต่รู้สึกได้ตอนเข็มเจาะ แล้วพยาบาลก็พยายามดูดเอาเลือดออกไป ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า เมื่อไหร่จะเสร็จซะที(วะ) 555 รู้สึกมันนานมากกกก ทั้งๆที่ก็คงแป๊บเดียวมั้ง พอเสร็จแล้ว พยาบาลบอกว่าสำลีหมดอีก เหยดดด ในใจอิชั้นนี่คิดแต่ว่า เร็วๆหน่อยเหอะ ช่วยเอาไอ่เข็มเจาะเลือดนี่ออกไปจากร่างกายชั้นซะที แล้วก็พอเสร็จแล้ว จะลุกเท่านั้นแหละ โลกหมุนค่ะ จะเป็นลมอีกแล้วเหรอเนี่ยชั้น น้องคนที่เราฝากฝังไว้ก็เข้ามาช่วยพยุงนะ อีกคนก็ไปเอาน้ำมาให้ แล้วก็มีอีกคนเอายาดมมาให้ น้องๆน่ารักกันจริงๆ ก่อนจากก็เลยแลกเบอร์โทรกันแล้ว ก็คงจะได้เจอกันอีกแหละ เพราะน้องเค้าก็อยู่ลำดับที่ถัดจากเราไปน่ะ

ก็เป็นอันเสร็จเรื่องช่วงแรกนี้ไป เดี๋ยววันที่ 3 นี้ก็ต้องกลับขึ้นไปกรุงเทพอีกแล้ว เพราะยังตรวจร่างกายไม่เสร็จ (มันมีตรวจ 2 วันน่ะ) แล้วก็ต้องอยู่ยาวรอสัมภาษณ์วันที่ 10 อีก เหลืออีกแค่ 2 ขั้นตอนนี้เท่านั้นแหละ หลังจากนี้ก็เป็นเรื่องของการอบรมอะไรก็ว่ากันไป

ก็ค่อยเป็นค่อยไปทีละขั้นทีละก้าวล่ะนะ แล้วก็นั่นแหละ เราก้าวมาข้างหน้าแบบนี้แล้ว เราจะไม่ก้าวถอยหลังอีกแล้วล่ะ เดินหน้าให้ถึงที่สุด สู้ต่อไปกุ้งน้อย อิๆๆ

bbL'®2012©

Create Date : 30 สิงหาคม 2555

Last Update : 8 ธันวาคม 2555 1:01:04 น.

0 comments

Counter : 248 Pageviews.