มีรักห่มใจหนุนอุ่นอีกคราว
มองท้องฟ้าคราหม่นยามฝนมา ตระเตรียมหาร่มไว้ได้บังฝน แต่กับใจที่เศร้าร้าวกังวล จะหาคนปลอบขวัญนั้นไม่มี
เหมือนฝนตกในใจยากจะหลบ ต้องซวนซบเปียกปอนตอนหลีกหนี ใจก็อ้อนวอนหาคนปรานี ไม่มีที่หลบไหนใจจึงซวน
มองท้องฟ้าคราแล้งเหือดแห้งฝน ใจก็หล่นไปลับไม่กลับหวน ที่เหลือมีเพียงร่างร้างรัญจวน เมื่อใครด่วนจากไปทำใจซบ
มองท้องฟ้าคราฉ่ำน้ำอีกครั้ง ใจเจ้ายังเจ็บอยู่ไม่รู้จบ น้ำตาไหลประดังพังทำนบ แล้วจะลบอย่างไรใจเซซัง
มองท้องฟ้าคราใดใจยังหม่น สุดหลีกพ้นนิยามความผิดหวัง รักห่างหายหักเหประเดประดัง น้ำตาหลั่งรินร่วงทรวงระทม
คอยเวลาฟ้าสว่างเปิดทางใหม่ ให้รักคืนสู่ใจได้สุขสม มองฟ้าด้วยหัวใจไม่ตรอมตรม มีรักห่มใจหนุนอุ่นอีกคราว..
Create Date : 19 มีนาคม 2552 |
|
49 comments |
Last Update : 2 พฤษภาคม 2552 0:04:52 น. |
Counter : 1121 Pageviews. |
|
|
|
โปรดจงเหลียว กลับมา มองข้างหลัง
จักเห็นคน ที่คอยหา ละล้าละลัง
ใจพะวัง ตั้งตา เฝ้ารอคอย
อกที่เคย เหือดแห้ง ไร้แรงรัก
จักได้ฟัก ฟูมสุข ให้สาสม
จงเงยหน้า ขึ้นมองฟ้า ขออย่าตรม
ขอให้สม ห่างเศร้า เคล้าน้ำตา
แวะมาทักทายคุณแม่ใจดีค่ะ
อ่านกลอนแล้วเศร้าใจหายเลย อยากปลอบใจคนอ่าน อิๆ เอ้าแล้วกัน อิๆ