Bloggang.com : Kika_ii : ไพรมหากาฬ 14 : ปฏิบัติการล่าไอ้กุด (2)

ไพรมหากาฬ 14 : ปฏิบัติการล่าไอ้กุด (2)

ทีมของไชยยันต์เข้ามาเปลี่ยนเวรรพินทร์และเชษฐาในตอนเช้า รพินทร์ให้ลูกหาบที่ตามมาด้วยช่วยกันขัดห้างขึ้นบนต้นไม้สูงจากพื้นดิน 8 เมตร ในบริเวณนั้นเพื่อใช้เป็นที่ซุ่มสำหรับไชยยันต์และเกิด แทนที่จะซุ่มอยู่ที่พื้นดินเหมือนเมื่อคืนนี้ซึ่งอันตรายเกินไป ตามเคย...คุณหญิงดารินรบเร้าจะขอนั่งซุ่มไอ้กุดอยู่บนห้างด้วย พี่รพินทร์ไม่ได้สนใจปล่อยให้ชัยยันต์ และ คุณชายเชษฐาจัดการกันเอาเอง และก็ห้ามไม่สำเร็จตามเคย ก่อนจะกลับแค้มป์ รพินทร์กำชับกับทีมว่าหากไอ้กุดมา กระสุนนัดแรกที่จัดการกับไอ้กุดให้เป็นกระสุนของไชยยันต์ และให้เกิดคอยช่วยซ้ำเท่านั้นหากจำเป็น

หลังจากกลับมาพักผ่อนและกินอาหารที่แค้มป์แล้ว ทีมของพี่รพินทร์และคุณชายกลับมาเปลี่ยนเวรกับทีมของไชยยันต์ในเวลาบ่าย คราวนี้คุณชายชวนแงซายมาด้วยเพราะรู้สึกถูกใจกะเหรี่ยงคนนี้ การซุ่มดักรอไอ้กุดเป็นเรื่องที่น่าอึดอัด และน่าเบื่อหน่าย เนื่องจากอากาศร้อน และ กลิ่นของศพที่เริ่มจะเน่าอืด แงซายสงสัยว่าสาเหตุที่ไอ้กุดไม่ยอมกลับเข้ามาที่ซากศพ เป็นเพราะว่าไอ้กุดจำกลิ่นของพี่รพินทร์ได้ ไอ้กุดไม่ใช่เสือธรรมดา มันอาจจะกำลังซุ่มอยู่ใกล้ ๆ เพื่อดูความเคลื่อนไหวของรพินทร์อยู่และหาโอกาสจู่โจมในจังหวะที่มันได้เปรียบ บางทีมันอาจหลอกให้รพินทร์มาดักรอที่ซาก เพื่อที่มันจะได้กลับไปลากคนอื่นที่แค้มป์อีกก็ได้ พี่รพินทร์บอกแงซายว่าจะให้ทำยังไง รู้อะไรมาก็บอกมาสิ อย่ามัวแต่ทำเฉพาะตามคำสั่งเท่านั้น (บางอย่างชั้นก็ไม่รู้นะเฟ้ย 555) แงซายบอกแผนของเขาว่า จะให้คุณชายเชษฐานั่งซุ่มบนห้างคนเดียว ส่วนแงซายและรพินทร์จะกลับแค้มป์ เพื่อหลอกไอ้กุดว่าไม่มีใครอยู่บนห้างซุ่มแล้ว ไอ้กุดจะได้ออกมา พี่รพินทร์ไตร่ตรองและยอมกลับแค้มป์ไปเพราะเข้าใจดีว่ากลิ่นของเค้าจำทำให้ไอ้กุดไม่ยอมออกมา แต่เค้ามีข้อแม้อยู่ว่าจะให้แงซายนั่งเป็นเพื่อนคุณชายเชษฐาด้วย และห้ามคุณชายลงจากห้างเด็ดขาด จนกว่าเขาจะกลับมา ก่อนกลับแค้มป์รพินทร์ตรวจสอบปืนของทั้งคู่ให้แน่ใจอีกครั้งและแลกปืนของเขากับแงซาย พร้อมทั้งขู่ว่าถ้าถึงหล่มช้างแล้วจะบังคับให้แงซายทิ้งปืนเก่าโบราณหาลูกกระสุนยากอันนี้ไปซะ

พี่รพินทร์ “แงซาย..แกรับรองไหมว่าถ้าไอกุดมันมาทักทายฉันระหว่างทางกลับแค้มป์ ลูกกระสุนเป็นสนิมของแกจะไม่ด้าน

"

พี่รพินทร์กลับมาถึงแค้มป์ก็ถูกคุณหญิงดารินดุหาว่าละทิ้งหน้าที่ ไม่ยอมดูแลคุณชาย จะให้กลับไปนั่งห้างเป็นเพื่อนคุณชายให้ได้ (พี่รพินทร์คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นงี้) ในขณะที่ไชยยันต์เข้าใจถึงเหตุผลทั้งหมด ระหว่างที่มีปากเสียงกันอยู่นั้น จู่ ๆ เสียงปืนก็ดังลั่นสองนัดซ้อนมาจากในป่าตรงบริเวณที่ขัดห้างซุ่มไอ้กุดอยู่นั่นเอง พี่รพินทร์อุทานออกมาอย่างสะใจว่า “ไอ้กุด..ถูกคุณชายซัดเข้าให้แล้ว..เร็วจัง” ทุกคนในแค้มพากันโห่ร้องยินดีทั้งที่ยังไม่รู้ผลอย่างเป็นทางการนะเนี่ย พี่รพินทร์ ไชยยันต์ คุณหญิง เกิด เส่ย จัน และนายเมยหัวหน้าลูกหาบรีบรุดไปดูเหตุการณ์ ให้บุญคำเฝ้าแค้มป์

เมื่อทุกคนมาถึงแค้มป์ คุณชายรีบตะโกนบอกให้ทุกคนระวังตัว เพราะกระสุนทั้งสองนัดนั้นยิงถูกไอ้กุดก็จริง แต่มันก็เผ่นหนีกลับเข้าป่าไปได้อีก คุณชายบอกว่าหลังจากรพินทร์กับไปประมาณครึ่งชั่วโมง ไอ้กุดก็ออกมาจากที่ซุ่ม เขายิงโดนมันบริเวณสะโพกและขาหลัง

แงซายบอกว่าถ้าตามมันไปตั้งแต่ยิงก็คงจะได้ตัวมันแล้ว แต่ทั้งสองคนทำตามคำสั่งของรพินทร์คือไม่ลงจากห้างจนกว่ารพินทร์จะกลับมา รพินทร์ชมเชยในการปฏิบัติตามคำสั่งของแงซาย และบอกให้ทุกคนใจเย็น ไม่ต้องรีบตามไอ้กุดไปก็ได้ เพราะจากการดูร่องรอยดิ้นพลาด ๆ ที่พื้นและปริมาณเลือดของไอ้กุดที่หยดอยู่ เค้าแน่ใจว่ามันไปได้ไม่ไกล และไม่รอดแน่ จุดบุหรี่สูบซักมวนนึงก่อนค่อยตามไปก็ได้ (ใจเย็นละเกินน๊ะ)

พี่รพินทร์บอกกับลูกทีมว่าการตามเสือเจ็บหรือเสือลำบาก เป็นเรื่องที่อันตรายมาก ยิ่งมากคนก็เท่ากับยิ่งเพิ่มความเสี่ยง แต่เห็นว่าทุกคน(โดยเฉพาะดาริน) คงอยากเห็นการตายของไอ้กุด จึงจะยอมให้ตามไปกันทั้งหมดนี่แหละ พวกเค้าค่อย ๆ ตามรอยไอ้กุดไปอย่างใจเย็น ทุกคนถือปืนในท่าเตรียมพร้อม ยกเว้นคุณหญิงดารินซึ่งถือกล้องถ่ายรูปในท่าเตรียมพร้อมเหมือนกัน 555 การติดตามเข้าไปในป่าลึกขึ้นและเดินยากลำบากมากขึ้นทุกที จนในที่สุดทุกคนก็มาหยุดอยู่ที่พงรกที่มีก้อนหินใหญ่มหึมาขวางหน้าอยู่ รอยเลือดของไอ้กุดสิ้นสุดที่นี่ รพินทร์มั่นใจว่าไอ้กุดต้องหลบอยู่ด้านในพงนั่นอย่างแน่นอน เขาให้เส่ยกับจันแยกออกไปคนละด้าน แล้วจุดประทัดโยนเข้าไปในพง แล้วร้องโห่ไล่ ส่วนที่เหลือถ้าเห็นตัวเสือก็ให้ยิงได้เลยไม่ต้องรอ

ทันทีที่ประทัดถูกโยนเข้าไป เสียงไอ้กุดก็คำรามออกมาพร้อมกับหญ้าบริเวณหนึ่งในพงนั้นสั่นไหว ไชยยันต์ และคุณชายยิงปืนลูกซองที่ถืออยู่เข้าไปบริเวณนั้นทันที และทุกคนก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นเสือตัวใหญ่มากกระโจนออกมา ทุกคน (เว้นรพินทร์และแงซาย) ยิงปืนออกไปที่ร่างเสือที่กระโจนอยู่ เสียงดังลั่นป่าไปหมด ส่วนคุณหญิงดารินมัวแต่ตะลึงจนลืมถ่ายรูป ไอ้กุดหายเข้าไปหลังโขดหินใหญ่ซึ่งไกลจากวิถีกระสุน ทางเดียวที่จะจัดการมันได้คือต้องเข้าไปยิงมันในระยะประชิด เหมือนกับว่าไอ้กุดอยากจะดวลกันตัวต่อตัว แบบ “เสือสั่งป่า” คราวนี้รพินทร์เห็นจะต้องขอล่ะค้าบ (ขอเป็นคนจัดการมันเอง) ทุกคนรวมทั้งคุณชายเข้าใจในเหตุการณ์ได้ดี ถึงแม้ว่าคุณชายอยากจะเป็นผู้เข้าไปปิดจ๊อบที่เค้าเปิดไว้เองตั้งแต่แรกก็ตาม

พี่รพินทร์บุกเข้าไปที่โขดหินในขณะที่ทุกคนยืนเตรียวพร้อมอยู่ด้านนอกอย่างใจจดใจจ่อ ซักฟักเสียงปืนที่รพินทร์ดังขึ้น และเขาออกมาหลังโขดหินนั้นโบกมือเรียกให้ทุกคนเข้าไปได้ ทุกคนเข้าไปดูทันทีและก็พบว่าเสือลายพาดกลอนตัวใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมานอนตายอยู่ในแอ่งด้านล่างโขดหินลึก 5 เมตรนั่นเอง พบรอบกระสุนปืนของพี่รพินทร์เข้าที่หน้าผากทะลุออกที่ก้านคอ - - อวสานไอ้กุด RIP

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2555 15:53:15 น.

0 comments

Counter : 841 Pageviews.