Bloggang.com : kiatsuda : คุณแม่ที่รัก " ความเป็นครูอยู่ในสายเลือด "

คุณแม่ที่รัก " ความเป็นครูอยู่ในสายเลือด "

คุณแม่เจี๊ยบเป็นครูสอนภาษาไทยค่ะ
ดังนั้นความเฮี้ยบนี่เป็นอันใช้ได้ อิ อิ ดุเป็นที่หนึ่ง
สมัยเจี๊ยบเด็กๆ ยังเคยนินทาคุณแม่กันกับน้องจุ๊บว่า
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคุณแม่ต้องดุขนาดนั้น

แต่พอเราสองคนโตขึ้นมาก็เลยถึงบางอ้อ
ว่าทำไมคุณแม่ต้องดุ
ก็คุณพ่อของเราสองคน ใจดีเป็นที่หนึ่งไงคะ?
คุณแม่ก็เลยต้องดุเอาไว้ซักคน เพื่อรักษาสมดุล

ความเป็นครูของคุณแม่นี่เรียกว่าอยู่ในสายเลือดค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นการพูดการจา ไม่ว่าจะเรื่องอบรมสั่งสอน
คุณแม่เป็นครูตลอด 24 ชั่วโมงจริงๆ
เป็นครูแบบที่หาได้ยากแล้วในสมัยนี้.....

คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ทุกชั่วโมงที่คุณแม่สอนหนังสือ
จะต้องเผื่อเวลาก่อนหมดคาบไว้ประมาณ 10 นาที
เพื่ออบรมสั่งสอนลูกศิษย์เรื่องทั่วๆ ไป
ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวกับเรื่องของคุณธรรมในการดำรงชีวิต

แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่เจี๊ยบฟังแล้วไม่เคยลืม
และเป็นเรื่องที่เจี๊ยบประทับใจมากเหลือเกินจนอยากเก็บเอามาเขียน

เป็นเรื่องราวความรักอันยิ่งใหญ่ของแม่คนหนึ่ง ที่มีต่อลูกชาย
ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของคุณแม่ค่ะ

สมัยนั้นคุณแม่สอนอยู่ที่โรงเรียนเพชรพิทยาคม
ซึ่งเป็นโรงเรียนชายประจำจังหวัด
ตอนนั้นคุณพ่อย้ายไปเป็นผู้พิพากษาหัวหน้าศาลที่นั่น
เราย้ายตามกันไปทั้งครอบครัว

วันหนึ่งขณะที่คุณแม่กำลังสอนนักเรียนอยู่นั้น
วันนั้นเป็นวันที่ฝนตกหนักมากตั้งแต่เช้าจนกระทั่งใกล้เที่ยงแล้วก็ไม่มี
ทีท่าว่าจะหยุดตก

จนเกือบจะหมดคาบที่คุณแม่กำลังสอนอยู่นั่นเองค่ะ
คุณแม่เล่าว่า

มีผู้หญิงคนหนึ่งเนื้อตัวเปียกปอนไปหมดมายืนอยู่ที่หน้าห้อง
ท่าทางทั้งเหนื่อยทั้งกังวลใจ
คุณแม่ก็เลยถามไถ่....ได้ความว่า

ลูกชายออกจากบ้านเมื่อเช้าลืมเอาข้าวกลางวันที่แม่เตรียมไว้ให้มาโรงเรียน
เงินก็ไม่ได้ติดตัวมาด้วย
คนเป็นแม่ก็เลยเดือดร้อนใจ กังวลว่าลูกจะไม่มีข้าวกิน
ก็เลยรีบขี่จักรยานจากบ้าน ซึ่งอยู่ห่างจากโรงเรียน
ประมาณ 10 กว่ากิโลฯ หรือเกือบ 20 กิโลฯนี่แหละค่ะ
คุณแม่บอกว่าเค้าอยู่ริมเขื่อนป่าแดง
ซึ่งเป็นเขื่อนที่อยู่ใกล้กับจังหวัดเพชรบูรณ์ค่ะ

ฝ่าฝนที่ตกอย่างหนัก จนเปียกปอนไปหมด
หนำซ้ำทางก็ขาดเพราะว่าฝนตกหนัก
( สมัยนั้นคงจะกันดารมากนะคะ )

คุณแม่ของน้องคนนั้นก็ต้องลงเดินจูงจักรยานมาเป็นช่วงๆ
กว่าจะมาถึงโรงเรียน
เรียกว่าทั้งเปียกทั้งเลอะโคลนเต็มตัวไปหมด

เพื่อเอาข้าวกล่องมาให้ลูกทานเป็นอาหารกลางวัน

คุณแม่บอกว่าฟังแล้วน้ำตาไหล
ยิ่งเห็นสภาพคนเป็นแม่ทั้งเปียก ทั้งเลอะ ทั้งหนาวสั่นไปทั้งตัว

ความรักของแม่ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน

คุณแม่เลยเรียกนักเรียนชายคนนั้นมาหน้าห้อง
แล้วบอกให้ก้มลงกราบเท้าคุณแม่เดี๋ยวนี้

" นี่คือความรักของคนเป็นแม่ ที่มีต่อลูก
แม่เป็นห่วงลูก กลัวลูกจะไม่ได้กินข้าว
ยอมลำบากลำบนเพื่อเอาข้าวมาให้เธอทาน
ขอให้เธอจดจำเหตุการณ์วันนี้ไว้ให้ชั่วชีวิต
และอย่าทำให้แม่ต้องเสียใจเพราะเธอเป็นอันขาด "

พร้อมกับถือโอกาสนั้น ชี้ให้นักเรียนในห้องดูเป็นตัวอย่าง
และให้ทุกคนระลึกถึงพระคุณของแม่
คุณแม่บอกว่าวันนั้นคุณแม่สอนนักเรียนไปทั้งน้ำตา

เจี๊ยบฟังคุณแม่เล่าเรื่องนี้ตอนนั้นยังน้ำตาไหลตามไปด้วยเลยค่ะ

ความรักของคนเป็นแม่ ยิ่งใหญ่ ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือนจริงๆ นะคะ
ไม่ว่าจะลำบากยากเย็นแค่ไหน?
คนเป็นแม่ ทำได้ทุกอย่างเสมอ
เพื่อลูก..........

เจี๊ยบขอคารวะความรักอันยิ่งใหญ่ของคนเป็นแม่ทุกคนในโลกนี้
และขอฝากเรื่องนี้ไว้เป็นเรื่องเล่าของความรัก
ระหว่างแม่กับลูก

เป็นของขวัญวันแม่ สำหรับ แม่ และ ลูก ทุกคนค่ะ

Create Date : 11 สิงหาคม 2552

Last Update : 11 สิงหาคม 2552 22:43:48 น.

6 comments

Counter : 1058 Pageviews.