Bloggang.com : kiatsuda : (ย้อนอดีต)"ความสุข ความทรงจำ ไม่มีสิ้นสุด "ครบรอบ 1ปี The Winner ตุ้ย" อารัมภบท"

(ย้อนอดีต)"ความสุข ความทรงจำ ไม่มีสิ้นสุด "ครบรอบ 1ปี The Winner ตุ้ย" อารัมภบท"

ใกล้วันครบรอบ 1 ปี กับการเป็น The Winner ของตุ้ย
พวกเราซึ่งเป็นคนที่รักตุ้ยก็ควรจะต้องมีการทำอะไรกันซักอย่าง....
เพื่อเป็นการแสดงถึงความรัก...และความยินดีกับน้อง....
เนื่องในโอกาสพิเศษอย่างนี้
แล้วอะไรจะเหมาะสมไปกว่า....
การจัดคอนเสิร์ตเดี่ยวของน้องล่ะคะ?

ตุ้ย... ในเวลานั้น
มักจะมีคอนเสิร์ตตามผับตามร้านอาหารอยู่บ่อย ๆ
ซึ่งพวกเราคุ้นเคยกันดี
แต่คอนเสิร์ตแบบ มินิคอนฯ ซึ่งต้องจ่ายค่าบัตรมาดูเป็นเรื่องเป็นราว
เป็นหลักหลายร้อยนี่......ไม่มีนานมากแล้ว

เราคิดหนักเหมือนกัน....
เพราะไม่รู้ว่าถ้าจัดแล้วต้องขายบัตรแพงๆ ในขณะที่น้องกำลังมีงานร้องเพลงตามผับตามร้านอาหาร
ที่พวกเราไม่ต้องจ่ายค่าบัตรแพงๆ ก็ดูน้องได้แล้วนี่
จะมีคนมาดูกับเรามั้ยเนี่ย?

คนมาน้อย.........ที่แน่ๆคือขาดทุน
ที่สำคัญ....คนมาน้อย.........เราก็ใจเสีย....
แต่ที่สำคัญกว่า.....น้องก็จะพลอยใจเสียไปด้วย.....
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง....กับเวลาช่วงที่มีคลื่นลูกใหม่ถาโถมกันเข้ามาอย่างนี้

แต่....ยังไงก็ควรจะต้องจัด....
ยังไงก็ควรจะต้องเสี่ยง.......
น้องครบรอบ 1 ปีกับความสำเร็จก้าวสำคัญของชีวิต ....
ไม่จัดได้ไง?

เมื่อคิดได้อย่างนี้....เราก็ต้องจัดค่ะ
วัดใจกันไปเลย.........จะยังมีคนที่รักตุ้ยเต็มหัวใจอยู่ซักกี่คน?
เรื่องนี้สำคัญกว่า.....
เพราะนั่นหมายถึงว่า........เราจะได้รู้ว่า....
เกียรติกมล....
มีพลังรัก...และกำลังพล.....มากน้อยแค่ไหน?

สถานที่.....บาร์ยันทรีเหมาะสมที่สุด
เพราะเป็นที่แรก....ที่น้องจัดคอนเสิร์ตเดี่ยวกับพวกเรา
แล้วบาร์ยันทรีโฉมใหม่....สวยงาม ... สบายหูสบายตาเป็นยิ่งนัก

ธีมของงาน............
เป็นงานแฟร์ ออกบูธของพวกเรา
เนื่องจากเห็นว่า....ชาวเราหลายคนมีความสามารถแตกต่างกันไป
และมีศักยภาพมากพอที่จะจัดการสิ่งเหล่านี้ได้
เพื่อเป็นกิจกรรมสร้างสัมพันธไมตรีต่อกัน
ที่สำคัญ....
ที่บังเอิ๊ญ...บังเอิญว่างานทำบุญครั้งที่ 3 กับตุ้ยก็ใกล้จะถึงพอดี
เป็นโอกาสอันดีที่ชาวเราจะได้ร่วมกันบริจาคเงิน
เพื่อสมทบทุน...ให้กับมูลนิธิสวัสดิการนักแสดงอาวุโส...ด้วยค่ะ

เมื่อได้ธีมงาน...สถานที่...พวกเราก็เริ่มเตรียมงานกัน

แล้วใกล้ 4 โมงเย็น ทุกอย่างก็เริ่มเห็นเป็นรูปธรรม.......

สวยจัง....
จริงๆค่ะเพื่อนๆ ......
บรรยากาศตอนนี้สวยมาก......
สวยทั้งภาพที่เห็น
และความรู้สึกที่สัมผัส
จนเจี๊ยบอยากให้ช่วงเวลาแบบนี้อยู่นานๆ...............
ไม่ว่าใครที่มาถึง.........ทุกคนจะถามว่า มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ?
แล้วก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือ
ใครทำอะไรได้ก็ช่วยกันทำ..........

เป็นบรรยากาศที่ไม่ว่าจะมีเงินเท่าไหร่ก็ซื้อไม่ได้
...........................
แต่เพราะเรามี.....ตุ้ย.........อยู่ในหัวใจเหมือนกัน
เราถึงมาอยู่ตรงนี้ร่วมกันได้ค่ะ

ความรักมันอบอวลอยู่ในบรรยากาศตั้งแต่เริ่มงานแฟร์แล้วค่ะ
ทุกบูธได้รับความสนอกสนใจจากชาวเราทุกคน
หลายคนได้เพื่อนใหม่จากที่นี่...........
หลายคนได้พบเจอคนที่อยากเจอก็ที่นี่............
หลายคนได้ยิ้มให้กัน..........
จับมือกัน.........
หรือกอดกัน........ก็ที่นี่เหมือนกัน

บูธที่ได้รับความสนใจมากที่สุดบูธหนึ่งก็คงจะเป็นบูธมาม่าผัดของป๊ากับแม่นั่นแหละค่ะ

อร่อยมาก.........มิน่าล่ะตุ้ยถึงได้โปรดปรานนัก
เจี๊ยบชิมไป 1 ถ้วย.........ชักติดใจซะแล้ว อิ อิ
เนี่ย+++ เป็นโอกาสดีจริงๆนะคะที่ชาวเรามีโอกาสได้ชิมฝีมือป๊าของศิลปิน
หาชิมกันได้ที่ไหนล่ะเนี่ย???

ระหว่างกิจกรรมของเราดำเนินกันไป.........
เจ้านุ่นก็โทร.มาจากอยุธยา.......
จริงๆ นุ่นโทร.ติดต่อกับเจี๊ยบตลอดค่ะ...ว่าพี่ตุ้ยมาถึงไหนแล้วค่ะ??
หรือรายงานว่า พี่ตุ้ยมาถึงแล้วค่ะพี่
เจี๊ยบบอกนุ่นไปว่า

" ถ้าได้คุยกับพี่ตุ้ย ช่วยบอกให้รีบมาหน่อยก็ดีนะ
อยากให้มาดูบูธของพวกเรามันสวยมาก "

" นุ่นก็อยากไปดูเร็วๆเหมือนกันพี่ เดี๋ยวนุ่นจะพยายามบอกพี่ตุ้ยนะ
จะได้รีบไปเหมือนกัน "

เห็นมั้ยคะ? ทำงานกันเป็นทีม

แล้วนุ่นก็โทร.มารายงานพวกเรา ตอนที่พวกเรากำลังนั่งเหงื่อไหล
หน้ามันกันอยู่กับการจัดสถานที่

" พี่เจี๊ยบ นุ่นเขียนโน้ตไปบอกพี่ตุ้ยว่า
พวกเรา...ชาวบ้านตุ้ยคอยอยู่ที่บาร์ยันทรี ให้พี่ตุ้ยรีบไปนะ
อยากให้เห็นบูธต่างๆ เพราะมันอลังการมาก ฯลฯ "

"แล้วนุ่นเห็นพี่ตุ้ยยิ้มน่ะ ยิ้มแบบดีใจ นุ่นว่าพี่ตุ้ยต้องรีบไปแน่นอน "

แล้วตุ้ยก็มาถึงเร็วจริงๆด้วยค่ะ ทั้งที่ต้องไปเอารถที่ตึกทิปโก้ก่อน
พี่เจี๊ยบคิดว่าตุ้ยอยากมาดูบูธ มาให้กำลังใจพวกเราชาวบ้านเดียวกันใช่มั้ยจ๊ะ? ตุ้ย...........

งานแฟร์ของเราดำเนินไปอย่างเรียบร้อย และสนุกสนาน
ทุกบูธได้รับความสนอกสนใจจากชาวเราเป็นอย่างมาก........
มากซะจน..........ตุ้ยมาถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

เจี๊ยบได้ยินเสียงน้องปอมคนสวยแว่วๆ ว่า

" ตุ้ยมาแล้ว "

แล้วก็หันไปเห็นเจ้าเก๋าจอดอยู่หน้าบาร์ยันทรี
ตุ้ยขับ...โอนั่ง
ทั้งสองคนกำลังมองบูธที่เต็มไปด้วยชาวเรา
ในเสื้อสีชมพูเต็มไปหมด

คงกำลังงงๆ
ว่าเอ๊ะ +++ ตกลงนี่คอนเสิร์ตตุ้ยหรือเปล่าเนี่ยยยยยยยยยยยยยย??
แล้วนี่ตุ้ยยังเป็นศิลปินขวัญใจเค้าหรือเปล่าเนี่ยยยยยยยยยยยยยย??

ทำไมไม่มีใครสนใจตุ้ยเลยล่ะ?
เจี๊ยบก็งงเหมือนกัน..........
แล้วเจี๊ยบก็เดินไปบอกน้องให้ไปจอดรถตรงที่ๆเตรียมไว้ให้
หันกลับไปมองผู้คนที่ลานกิจกรรมของเราอีกที
เห็นหลายคนมองมาที่รถตุ้ย.....
ยิ้มให้ตุ้ย..........
โบกมือให้ตุ้ย..........
แต่ไม่มีใครเดินมาหาตุ้ย...........
มิหนำซ้ำ....บางคนยิ้มเสร็จหันกลับไปทำสิ่งที่ยังค้างอยู่ต่ออีกแน่ะ?

แต่เจี๊ยบอยากจะกรี๊ดค่ะ.............
เจี๊ยบคิดว่านี่แหละคือความรู้สึกที่นอกเหนือไปจากเป็นแฟนคลับกับศิลปิน
แต่นี่.........
มันคือการแสดงให้รู้ว่า.........
เราเป็นครอบครัวเดียวกัน..............
เหมือนเรากำลังทำอะไรให้น้องชาย...พี่ชาย...หรือลูกชายอยู่
แล้วเค้ากำลังกลับบ้าน.........
เพื่อมาดูสิ่งที่เรากำลังทำ............

ไม่มีใครกรี๊ด.........หรือวิ่งตามไปที่รถ
แต่ทุกคนทำงานที่ค้างอยู่ หรือยืนรอให้ตุ้ยเดินมาหา ........มาหาพวกเรา
เรารอตุ้ยกัน.........อยู่ที่บ้านตุ้ยค่ะ

Create Date : 30 เมษายน 2552

Last Update : 2 พฤษภาคม 2552 0:38:02 น. 0 comments

Counter : 464 Pageviews.

Share
Tweet