Group Blog
 
 
เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
28 เมษายน 2552
 
All Blogs
 
ตุ้ย & สาวๆ @เ ขาใหญ่ " เมื่อตุ้ยอยากเป็นทาร์ซาน "

นาทีนั้นเจี๊ยบรู้สึกว่าน้องน่ารักที่สุด
แล้วเด็กชายตุ้ยก็ทำท่าประหลาดๆนั้นไปจนถึงที่หมายจนได้ค่ะ

พอไปถึงฐานที่ยืนมั่นคงได้ก็หันมาต่อว่าเทรนเนอร์อีกทันที

" ทำไมฐานนี้มันไม่มีบันไดลงล่ะ "

น่านแน่ะ....เตรียมจะหนีลงก่อนจบล่ะสิ......

แต่ไม่หรอกค่ะ ตุ้ยเป็นคนรับผิดชอบต่อหน้าที่มาก
เจี๊ยบเดาเอาว่าน้องคงจะกลัวและหวาดเสียวอยู่หลายครั้ง
แต่ก็ไม่เคยขอลงก่อนค่ะ
อาจจะฟอร์มด้วยแหละ เพราะน้องๆ ผู้หญิงหลายคน
เค้าไปถึงฐานสุดท้ายกันแล้ว
แต่บางคนก็ยังต้องพักเพื่อรวบรวมความกล้ากันเป็นจุดๆ

บางคนเดินไปก่อนตุ้ย
เดินไปก็ร้องกรี๊ดดดดดดดดดดดด ไปตลอดทาง
ตุ้ยก็หันไปโวยอีก

" จะร้องทำไม.......... "
" จะบิ้วท์ทำไม........ "

พวกเราอยู่ข้างล่างก็คอยเชียร์ คอยหัวเราะกันไปค่ะ
โดยเฉพาะไอ้ท่าตลกๆ ของน้องเมื่อกี้นี้น่ะ
หัวเราะกันแทบแย่แน่ะ

อายุยืนไปอีกหลายปี
ขอบใจนะตุ้ยนะ
เวลาศิลปินเค้าพูดจาอะไรขำๆ
สีหน้าท่าทางเธอจะไปด้วยตามคำพูด
เรียกเสียงหัวเราะของคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี
แล้วงานนี้ตุ้ยต้องทำตัวเป็นพี่ใหญ่
นำน้องๆ มาเล่นกิจกรรมค่ะ
ดังนั้นตุ้ยก็ต้องทำท่าไม่กลัว และนำน้องๆ ด้วยความกล้าหาย..
เอ๊ย..กล้าหาญ

เรียกว่าถึงจะกลัวก็ต้องอดทน
ถึงจะสั่น.....ก็ต้องสั่นสู้
อิ อิ
ตุ้ยเอ๊ยตุ้ย......กลัวก็แสดงออกไม่ได้

ว่าแล้ว ท่านผู้นำตุ้ยก็เดินทางต่อไป
เจี๊ยบว่ายิ่งสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ตุ้ยก็ดูเหมือนจะกลัวน้อยลง
อาจจะเป็นเพราะสนุก
และเริ่มชินกับการอยู่ข้างบน
และเริ่มจับหลักการเล่นได้แล้ว ก็เลยสนุกใหญ่

ผ่านด่านนี้ไปก็จะเจอด่านที่ต้องโหนตัวเกาะหน้าผา
ที่ทำด้วยเชือกเป็นตารางๆ ค่ะ
อันนี้กินหมู เพราะว่าไม่ยากเลย
เหมือนของเล่นตอนที่พวกเราเป็นเด็กๆ ค่ะ
ตุ้ยก็ผ่านไปได้อย่างไม่ยากเย็นเท่าไหร่นัก

เฮ้อ...โล่งอกไปที

แล้วก็มาถึงด่านที่เจี๊ยบเองรู้สึกว่าน่ากลัวมากที่สุดค่ะ
คือด่านชิงช้าสีแดง
เพราะว่าเราจะต้องข้ามชิงช้าประมาณ สี่ห้าอัน
ซึ่งเรียงตัวแนวนอนต่อๆ กันไปข้างหน้าเรา
คือถ้าเรียงเป็นแนวตั้งเนี่ย มันก็ไม่ค่อยยากเท่าไหร่
แต่นี่มันเรียงเป็นแนวนอนน่ะ
เราก็ต้องกระดืบๆ ไปบนชิงช้าแต่ละอัน
ต้องลากเท้าไปชิดด้านขวาก่อน
แล้วลากเท้าซ้ายมาชิดด้านขวาอีกที
ก่อนที่จะก้าวเท้าขวาไปที่ชิงช้าอีกอัน

แล้วก็ต้องทรงตัวบนขาข้างเดียวกับชิงช้าอันแรก
ก่อนที่จะโหนตัวไปยืนสองขาบนชิงช้าอันที่สอง
แล้วเอื้อมมือตามไปจับอีกที

โอ๊ย.........อยากจะตาย
กว่าจะผ่านด่านนี้เจี๊ยบละเหนื่อย
เพราะชิงช้ามันคอยจะโย้ไปมา
แบบว่าขาสั้นด้วยค่ะ


แต่ว่าตุ้ยน่ะขายาว....เลยไม่ค่อยยากเท่าไหร่

เจี๊ยบเองเดินไปเดินมาเชียร์ศิลปินอยู่ข้างล่าง
แล้วก็ต้องคอยหลบ.....ไม่ใช่หลบกล้องหรอกค่ะ
แต่เผอิญ ศิลปินเค้าใส่กางเกงขาสี่ส่วน
ขากว้างเสียด้วย
พอเราอยู่ข้างล่าง....ก็เลยต้องหาทำเลยืนใหม่เป็นระยะๆ
เพื่อจะได้อยู่ในมุมที่มองไม่เห็น

จริงๆ จริงๆ จริงจริ๊งค่ะ
ต้องพยายามหลบเพื่อจะได้ไม่ต้องเงยขึ้นไปเห็นขนขาศิลปิน
แต่ว่าสนุกดีจริงๆ ค่ะสำหรับเครื่องเล่นชนิดนี้
อารมณ์เหมือนตอนเล่นเครื่องเล่นที่ดรีมเวิร์ลคราวก่อนกับตุ้ยน่ะค่ะ
เห็นน้องสนุกปนหวาดเสียวแบบนี้แล้วก็ขำดี

ด่านสุดท้ายเป็นด่านโดดหอค่ะ
แบบว่าต้องโหนสลิงทิ้งตัวลงมาจากจุดที่สูงๆ นั่นแหละ
ตอนเจี๊ยบเล่นตอนเช้า
จำได้ว่า เทรนเนอร์สอนว่า ถ้าหันหน้าเข้าหาผนังนวมสีส้มๆ
ซึ่งเป็นจุดที่จะจบ ( ไม่ใช่จุดจบนะคะ )
( วันนี้ได้ยินทีมงานซักคนเค้าเรียกจุดจบ แล้วก็ขำกันเอง )
ให้ยื่นขาไปถีบ
แต่ถ้าหันหลังไปเนี่ย ให้เก็บคองอเข่า

ส่วนตุ้ยคนเก่งของพี่ๆนั้น
ถึงกับนั่งลงพักขาที่สั่นระริกๆ
นั่งทำใจอยู่นานมาก.........

พวกเราก็ชักสงสัย

" ท่าทางน้องจะกลัว...หรือเปล่า? "

แต่เวลายืนอยู่บนนั้นแล้วมองลงมามันก็น่ากลัวจริงๆ น้า?
ก็เลยเชียร์กันอีก

" ตุ้ยโดดเลย..ไม่น่ากลัวหรอก "

" แป๊บเดียวเองตุ้ย "

ตุ้ยไม่ตอบ หัวเราะเฉยๆ
จับขาตัวเอง สงสัยจะขาสั่น

" ตุ้ย...เวลาโดดลงมาอย่าร้องว้ายนะ "

" เดี๋ยวเค้ารู้หมด "

คิก คิก อิพี่พวกนี้เอาอีกแระ

คุณนายแอ๊นท์ซึ่งเดินกางร่มไปมาก็เริ่มบ่นแล้วว่า

" เอ๊ะ ...สงสัยน้องมันจะกลัวนะนั่น "

ก็น้องผู้หญิงแต่ละคนที่เดินทางล่วงหน้าตุ้ยไปก่อนน่ะ
ก็ช่างบิ้วท์อารมณ์ให้น้องเราซะเหลือเกิน

วี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ใครมั่งจะไม่กลัว...........................

เงียบค่ะท่านผู้ชม
เกิดอาการ dead air แป๊บนึง
คาดว่าศิลปินขอเวลาทำใจ

ว่าแล้วตุ้ยก็คือตุ้ย.................
The Winner AF 3
เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย?

ตุ้ยก็ลุกขึ้นยืนค่ะ
ก่อนที่จะทำท่าทิ้งตัวลงมา

" อย่าร้องว้ายนะตุ้ย............"

ยังไม่เลิกอีก พี่พวกนี้...มันน่า
ตุ้ยคิด?


และแล้ว........................
ในที่สุด...........................

ท่ามกลางความลุ้นระทึกของทุกคน
ตุ้ย............ก็ทิ้งตัวลงมาจากจุดปล่อยตัวทันที
พร้อมกับส่งเสียงร้องดังลั่นป่า

" โอ้วววววววววววววววววววววว "







Create Date : 28 เมษายน 2552
Last Update : 2 มิถุนายน 2552 22:40:29 น. 0 comments
Counter : 591 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

kiatsuda
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ชื่อเจี๊ยบค่ะ....
เกิดเดือนธันวาคม
ปีอะไรไม่บอก...
เป็นคนชอบเที่ยว
ชอบช้อปปิ้ง
ชอบอ่าน....
และชอบเขียน...
แต่ที่ชอบที่สุด
คือ...เขียนแล้วมีคนอ่าน...
อิ อิ

Friends' blogs
[Add kiatsuda's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.