Just one minute!!!!!

เพิ่งมีเวลามาอัพบล็อค หลังจากอิ่มเอมความสุขมากมายที่ได้รับมาตั้งแต่วันศุกร์ (17 ก.พ.) หลังจากที่ทราบข่าวจาก น้องตู่ แล้วว่า น้องเนียนกะกวีมางาน BKK Film ชัวร์ งานจัดที่สยามพารากอน เพราะตอนแรก เรารู้แค่ว่าฟิล์มมาแน่ ส่วน 2 หนุ่มยังไม่คอนเฟิร์ม ก็เลยเฉย ๆ อาจจะไม่ไป เพราะคิดว่าไปก็คงเห็นแค่แวบ ๆ เท่านั้น ใจตัวองอยากดูคอนเสริ์ตของ 2 หนุ่มมากกว่า โหยหาตลอดเวลา ตั้งแต่กลับมาจากทริป จ. เลย (ยังประทับใจไม่รู้ลืม) กะว่าไปเปิดร้านก่อนแล้วตอนเย็น ๆ ค่อยว่ากันอีกที ยังไม่มีแรงจูงใจอะไรมากมาย บ่าย ๆ บีก็โทร.มาบอกว่าอยู่แถวโซโก้แล้ว ก็แปลกใจทำไมน้องเรามาไวจัง ท่าจะอยากมางานนี้จริง ๆ

ระหว่างที่จะเดินทางไปร้านนั่งรถไฟฟ้า ไม่รู้อะไรดลใจโทร.ไปหาพี่คนนึงที่เคยทำงานกับเค้า คุยเล่น ๆ ว่าจะของานทำ ประเภทฟรีแลนซ์ พี่เค้าก็ให้เข้าไปคุยที่ออฟฟิศ แล้วดวงที่เราจะเจอเจ้านายเก่าก็บังเอิญเกิดขึ้น เราไม่รู้ว่าพี่ที่เราโทรไปหาครั้งแรกนั้นเค้าได้แยกตัวออกมาทำบริษัทเอง แต่ออฟฟิศอยู่ชั้นล่าง ด้วยความเคยชินเราก็ขึ้นไปชั้นสองที่เป็นบริษัทที่เราเคยทำ ก็เจอเจ้านายเก่า แล้วก็คุยกันไปมาทักทายสารทุข์สุขดิบ แล้วเค้าก็บอกว่าเค้ากำลังต้องการคนมาช่วยพอดี เราก็เลยตกกระไดพลอยโจน ฟัง ๆ ดูงานแล้วมันก็เป็นงานที่เราชอบอยู่แหละ แต่เราก็ติดปัญหาอยู่ 2 อย่างคือ เรากับเจ้านาย อารมณ์แรงพอกัน (แต่ข้อนี้น่าจะจัดการได้) ข้อที่สำคัญเรื่องค่าตอบแทนน่ะสิ ถ้ามันน้อย เราก็ไม่อยากเสียเวลาทำ เพราะเรารู้ดีว่าบริษัทนี้ใช้คุ้มจริง ๆ แต่มันก็เป็นเพียง agency เล็ก ๆ ก็สรุปว่าถูกชวนให้มาทำงานละกัน (เดี๋ยวจะไปเล่าต่อวันหลังใน หัวช้อ my private life)

หลังจากพูดคุยกับเจ้านาย แล้วลงไปทักทายรุ่นพี่เรียบร้อยแล้ว ก็เลยเปลี่ยนใจไม่ไปเปิดร้านแล้ว เพราะตื่นเต้นกับงานที่คิดจะทำ อีกอย่างมันต้องตัดสินใจเลยด้วยที่จะเอายังไงกับร้าน ซึ่งช่วงนี้ก็ขายไม่ค่อยได้ด้วยแหละ ก็เลยคิดว่าจะมาระดมสมองกับน้อง ๆ เลยเปลี่ยนใจมางาน BKK FILM ดีกว่า เลยมานัดกับบีที่สยาม แล้วก็มาเม้าท์กันสนุกสนาน แล้วก็ชวน ตู่มางานนี้ด้วย พอสัก 5 โมง เหมียวก็มาสมทบ เราก็หิวข้าว ก็ไม่รู้จะกินไรดี พอดีเหมียวเห็นป้าย food for fun ก็เลยชวนกันขึ้นไปกินที่สยามเซ็นเตอร์ ชั้น 4 ก็แพงดีอ่ะ ฟาสฟูดส์ไฮโซ เหมือน LOFT Cental Chidlom เราก็กินกันซะเกือบทุกเม็ด ก็มันแพงนี่นา ถ้าไม่หิวมากก็คงไม่กินอ่ะ

กินเสร็จก็ลงมาหาเหลี่ยมเพื่อที่จะถ่ายรูป 2 หนุ่มได้ชัด ๆ พวกเราก็ได้ที่ตรงข้าง ๆ ลิฟต์แก้ว ใกล้ ๆ ที่เดิมที่เราเคยมายืนกันในงาน one plus เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว (มาบ่อยไปหรือเปล่า) พอสัก 6 โมงได้มั้งดาราเริ่มทยอยมา คนดูเริ่มเยอะ น้อง ๆ ก็เริ่มมาสมทบ แต่ต้องยืนด้านหลังเพราะไม่สามารถเบียดคนอื่นเข้ามา เรากะเหมียวเหมือนพวกบ้าดารา กรี๊ดดาราทุกคนที่เดินมา จริง ๆ ก็รู้จักบัางไม่รู้จักบ้าง แต่บีอ่ะ บ้าดาราตัวจริง รู้จักทุกคน (ขอแอบเม้าท์น้องหน่อยนะ) ตอบชื่อดาราที่เราถามได้หมด พวกเราอิ๊อ๊ะกับศิลปินอาร์เอสเกือบทุกคน รวมไปถึง แกรมมี่ด้วย (แม้แต่อากู๋ก็ไม่ละเว้น 555) เรากะเหมีวก็ยกกล้องขึ้นมาถ่าย แต่ขอโทษทำเป็นยกไปงั้น เพื่อให้ศิลปินเดินมาหา แต่เราไม่ได้กด REC. หรอกนะ ก็กล้องเราเอาไว้ถ่าย 2 หนุ่มนั่นแหละ แต่เหมียวอ่ะหนักกว่าอีก ไม่เปิดแม้กระทั่ง power แล้วเสียงกรี๊ดในใจเราก็ดังขึ้น (ในใจนะ) ก็เห็นหลานแทคเดินมาน่ะสิ กับดาราผู้หญิงคนนึง ซึ่งเราไม่รู้จัก (ก็ตอนนี้รู้จักแค่ แดนบีมฟิล์หลานแทค เหอๆๆๆๆๆ)ไม่รู้อะไรดลใจ ก็โบกไม้โบกมือ เรียกหลานแทค เค้าก็น่ารักเดินมาที่เราด้วยแหละ โอยจะบ้า น่ารักมากมาย ก็เลยถ่ายวิดีโอได้ประมาณ นึงอ่ะ แบบมองกล้อง 10 วิได้มั้ง (แค่นี้ก็จะละลายแล้ว) ซึ่งจากคราวที่แล้วงาน one plus ไม่ได้ถ่ายไว้เลย แต่ขโมยใจเราไปแล้วตั้งแต่วันนั้น น้องเนียนกับกวีเค้าไม่รู้หรอก อิอิอิ (เรื่องหลานแทคจะแยกไปอีกหัวข้อนึงนะ ตามไปอ่านละกัน)

และแล้วเวลาที่เรารอคอยก็มาถึง แสงออร่าเปล่งประกายมาแต่ไกล คนไรไม่รู้หล่อมาแต่ไกล หล่อไม่เกรงใจใครเลย ก็ 2 หนุ่มที่น่ารักไม่มีวันหมดของเราน่ะสิ วันนี้หล่อมั่กๆ ด้วยชุดสูทอย่างเป็นทางการ พวกเราก็ตะโกนเรียก "น้องเนียน" ตามที่เตี๊ยมกันเอาไว้ คงจะดังมาก น้องเนียนก็โบกไม้โบกมือตอบ ยิ้มตาหยีที่พวกเราประทับใจไม่รู้ลืม แล้ว 2 หนุ่มก็หยุดให้ถ่ายรูป พวกเราก็ตะโกนเรียกน้องเนียนอีก ทีนี้เราไม่สนใจและไม่อายแล้วมั้ง กวักมือเรียกน้องเนียนเลยอ่ะ ให้มาขึ้นลิฟต์ตัวที่ใกล้พวกเรา โอยจะบ้าน้องเนียนก็เดินมาจริง ๆ พร้อมรอยยิ้มบาดใจ หยุดตรงพวกเราแวบนึงแล้วก็จะเดินเข้าลิฟต์ไป เราก็เรียกกวี กวี ตอนนั้น ไม่ได้สนใจเล้ย ว่ากล้องอ่ะจับภาพได้อะไรบ้าง มัวแต่เรียก มัวแต่กวักมือเรียกน้อง ( เฮ้อ เพิ่งมารู้ถ่ายติดเพดานซะส่วนใหญ่) แล้วก่อนที่น้องเนียนกับกวีจะขึ้นลิฟต์ไป บีก็ขอจับมือน้อง น้องเนียนก็ยื่นมือมาให้จับ คราวนี้เรามือไวกว่าใจคิด ก็เลยเอื้อมมือไปจับบ้าง (เขินนะตัวเอง) เลยได้อานิสงก์ไปด้วย มือนิ่มดี อืม... นิ่มดี เสียดายที่กวีเดินเข้าไปก่อน แต่เราก็ขะเง้อมองเข้าไปในลิฟต์ แล้วก็โบกมือ น้องเนียนกับกวีก็โบกมือตอบ โอยยยยยยจะน่ารักไปถึงไหน ช่วงเวลาแค่แป๊บเดียว สักหนึ่งนาทีได้มั้ง แต่เราสามารถเขียนเป็นตัวอักษรได้มากมายขนาดนี้ ยังประทับใจถึงทุกวันนี้ ยังจำภาพทุกช๊อตได้ถึงวินาทีนี้ (แอบดูวีดีโอที่ตัวเองถ่ายมาน่ะ 555) แค่หนึ่งนาทีจริง ๆ แต่เป็นหนึ่งนาทีที่มีความหมายสำหรับเรา และสำหรับน้อง ๆ ของเราทุกคน ใช่มั้ยบี และพี่ก็รู้ดีว่าตู่ก็สามารถถซึมซับบรรยากาศนั้นได้ ถึงแม้ว่าจะมาไม่ทันก็ตาม พอแล้ว ง่วงจริง ๆ มาอัพตามที่บอกเอาไว้ เด๋วจะไปอัพเรื่องหลานแทคพรุ่งนี้ละกัน ตามไปอ่านกันนะ!!!!

"แค่หนึ่งนาทีที่มีเธอยืนอยู่ตรงนี้ แค่หนึงนาทีที่มี มีความหมาย แล้วฉันมีเพียงหนึ่งคำ แทนล้านคำในใจ ช่วยฟังหน่อยได้ไหม............."

Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2549		4 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2549 1:28:55 น.
Counter : 600 Pageviews.
Share Tweet