ดวงขึ้นดวงลงยากใครไม่หลงตรงเข้าผิดทาง
เครือข่ายเชื่อมโยงโยกโค้งหรือพรางลึกตื้นหนาบางสุดเห็นทันการณ์
คลานรอนอ่อนแรงช้ำแช่งสร้างแสร้งแปลบปลุกทนนาน ม้วยดินสิ้นลมพอกผสมกลับต้านขับขืนขื่นขานไม่ล้มจมเบา
ลมยังปลิวปรายดีดดิ้นเดียวดายหมองมัดหมื่นเมา
ร้องเจ็บเหน็บหนาวกลืนก้าวผลักเผาผ่านไกลย่างเคล้าคอยเคียงติดตา
นับวันนับคืนหวังพบชุ่มชื้นมองมากจงมา น้ำค้างยัง “ไห้”หยดไปข้างหน้ามหาสมุทรสุดฟ้าจักผ่านวันไร?
“ดวงขึ้น”ดรรชนีแปรหลงลืมแพ้แผลหายแห้งเป็นไฉน
คลื่นดอกหญ้าล้อมย่องยอมรับใช้ก้มหัวคุมให้บอกชัดจัดเรือง
หมองมัวพลอยหมดแปลกปรุงเปลี่ยนรสนึก “อยาก” นับเนือง คล้ายขุ่นคายสิ้นจากถิ่นลืมเคืองหยุดแล้วหมดเรื่องประจงเริ่มลงอักษร
“ขึ้น-ลง”น่ากลัวมาบ่อยคอยทั่วยากขังลงกลอน
ผ่านมาแล้วไปนานไหม?ยากสอนคอยคุมบอกก่อนยากนึกวันวาร
จักมาหาอีกแถมยังมีปีกคอยหลีกขมหวาน ประสานถึงรอยร้าวแด่ดาวผลักผ่านหลุมลึกล่วงลานยากยาวจักนับ
มายาโลกโชติช่วง “ว่าง-ขาว”หนาวหน่วงสว่างวางแล้วหลับ
จากฝั่งฝากลวงหันหวงขานขับพัดปลิวแล้วดับมิเคยหยุดเหลียว
ต้องหัดจัดคราวรับรู้รอนร้าวสลับชื่นคนเดียว
ลมพัดรับ “เย็น”แปรเป็นบดเคี้ยวขื่นขมผาดเปรี้ยวยอมกลืนกินลง.. เขียนและอัพโดย......ญามี่///... 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 260 คน [
