“ข้าวโพดคั่ว” กับ “ธรรมะ”

"นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ"
ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาค อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น
------------------------------------------------------------------------------

โลกเล็กๆใบนี้ก็เปรียบดั่งหม้อกะทะคั่วเมล็ดข้าวโพด
ไฟอันเขาตั้งไว้ดีแล้วก็เปรียบดั่งกิเลสและตัณหาอันเร่าร้อนเผาในจิตใจของมนุษย์ปถุชน
บุรุษ,นางสตรี,หรือเด็ก ที่เขย่า หรือเหล็กหมุนคลุกเคล้าเมล็ดข้าวโพดในหม้อคั่ว ก็เปรียบดั่งกามกิเลสทั้งหลาย
มีรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เป็นต้นนั้น หลอกลวงยั่วยวนให้หมู่สัตว์ มนุษย์ เทวดา พรหม ให้ลุ่มหลง ให้มัวเมา
คลุกเคล้า หลงติดอยู่กับสังสารวัฎ
เมล็ดข้าวโพด เปรียบดั่งหมู่สัตว์เหล่านั้น ติดอยู่ในโลก
ติดอยู่ในภพ ในหม้อกะทะนั้น ถูกฝาปิดบังมืดมิดด้วยอวิชชา เมื่อถูกไฟกิเลสตัณหาเผาอยู่ ถูกกามราคะยั่วยวนให้คลุกเคล้าติดอยู่
เมล็ดข้าวโพดเหล่านั้นก็พ่ายแพ้แตกออกฟูฟ่อง เมื่อนำออก ก็ถูกกลืนกินไปเสียหมด แต่จะมีบางเมล็ดที่ไม่ยอมแตกปริ ออกอย่างนั้น เมล็ดข้าวโพดนั้นยังคงความแกร่งในตัวของมันเอง มีสภาพคงความเป็นเมล็ดคงเดิมอยู่อย่างนั้น

ผู้ปฏิบัติธรรม ก็ต้องอดทนต่อความเร่าร้อนเหมือนดั่งเมล็ดข้าวโพดไม่แตกปรินั้น ไม่ให้ใจของตนพ่ายต่อกิเลส แม้จะถูกความเร่าร้อนสักเท่าไหร่ แม้จะถูกกามราคะยั่วยวนสักเท่าไหร่ ก็อดทน มีขันติ มีความเพียร มีปัญญาเป็นเครื่อง รักษาธรรมนั้นไว้
บัณฑิตย่อมสรรเสริญ บุคคลเช่นนั้น

ชีวิตนี้ดำรงอยู่ได้ก็เพียงชั่วคืน ชั่ววัน สั้นไม่ยาวนาน
กำหนดความแน่นอนก็มิได้
“สิ่งที่มองเห็นก็นำติดไปไม่ได้ สิ่งที่จะติดตามตนไปได้ก็มองไม่เห็น”

“ธรรม” เท่านั้นจะเป็นเครื่องเบาใจ คุ้มครองใจ เป็นหลักประกันที่พึ่งของชีวิตได้อย่างมั่นคง ตลอดไป...

ขออนุโมทนาสาธุครับ

Create Date : 13 กันยายน 2552		2 comments
Last Update : 13 กันยายน 2552 14:06:41 น.
Counter : 716 Pageviews.
Share Tweet