แน่นอนเขาก็จำหล่อนได้แม่นยำจำทุกท่วงท่า ลีลา การยิ้ม และแววตาได้ทุกอย่าง แต่ไม่รู้เหตุใดเขาถึงต้องอำพรางข้อเท็จจริงในเรื่องนั้นอาจเป็นเพราะแรงดึงดูดจากเธอคนนี้ช่างรุนแรง จนเขาต้องใช้พลังมากมายมหาศาลในการต้านทานธรรมดาเขามักชินกับความรู้สึกเป็นต่อในทุกเรื่อง หากครั้งนี้แตกต่างไปสัญชาตญาณร้องเตือนเขาว่าผู้หญิงคนนี้เป็นต่อเขาในเรื่องของความรู้สึก และนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผู้หญิงสักคนมีอิทธิพลเหนือความรู้สึกบางอย่างของเขา

“สรุปคุณเป็นนางแบบหรือคอลัมนิสต์กันแน่” น้ำเสียงห้าวยังไม่คลายความห้วนลงสักเท่าไร

“เป็นคอลัมนิสต์ค่ะส่วนนางแบบนั่น เป็นแค่งานอดิเรกเท่านั้นเอง เพื่อนฉันคนหนึ่งเป็นออร์กาไนเซอร์ เธอชอบขอให้ไปช่วยเดินแบบ” เสียงหล่อนยังคงความหวานและสดใสมิคลายเช่นกัน “ฉันไม่ค่อยชอบเป็นนางแบบสักเท่าไหร่มันแปลกๆ ที่มีสายตาเป็นร้อยๆ คู่ตรึงความสนใจมาที่เราบ้างก็จับจ้องมาที่ชุดหรือไม่ก็เครื่องประดับที่เจ้าของงานต้องการให้เราพรีเซนต์” ซันนี่จงใจหยุดเว้นจังหวะ ยกขาขึ้นไขว่ห้าง และจงใจประสานสายตากับเขา “บ้างก็...จับจ้องเรือนร่างเราทุกส่วนสัด”

ประกายท้าทายแกมล้อเลียนเด่นชัดในดวงตาสีนิลหากวายุยังปั้นหน้านิ่ง แม้รู้ดีว่าหล่อนจงใจหมายถึงใคร เขาจำได้ดีว่าค่ำคืนนั้นจับจ้องหล่อนทุกส่วนสัดไม่วางตา ยังจำทุกความกลมกลึงและส่วนเว้าโค้งได้ทุกรายละเอียด

“ผมไม่มีเวลามากมายรบกวนช่วยพูดธุระของคุณจะดีกว่า” วายุจงใจเบนหัวข้อสนทนา เมื่อรู้สึกเหมือนกำลังถูกต้อนให้จนมุม

“โอเคค่ะคือฉันอยากจะขอสัมภาษณ์คุณนิดหน่อย ใช้เวลาไม่นานมาก คงไม่เกินครึ่งชั่วโมงไม่ทราบว่าคุณพอจะสละเวลาให้ได้มั้ยคะ”

“ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่...”

“ฉันหวังว่าคุณคงไม่ปฏิเสธนะคะไม่งั้น พรุ่งนี้ และวันถัดๆ ไปฉันคงต้องเสียมารยาทบุกรุกเข้ามาในห้องคุณอีกเป็นแน่” หล่อนแกล้งข่มขู่ด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

“คุณขู่ผม” เขาถามกลับเสียงเย็น ไม่ชอบใจนักกับวิธีการนี้ของหล่อนไม่มีใครเคยบังคับเขาได้ หากเขาไม่เต็มใจ

“ฉันไม่ได้ขู่ค่ะ ฉันก็แค่...ตามตื๊อเท่านั้นเอง และฉันจะตื๊อคุณทุกวิถีทาง ถ้าเพื่อให้คุณใจอ่อน...ฉันจะยอมทำทุกอย่าง”

เขายิ้มมุมปากอย่างไม่อยากเชื่อกับลูกล่อลูกชนของสาวสวยตรงหน้าแต่แปลกที่ชักจะเริ่มสนุก ผู้หญิงคนนี้ทั้งสวยและฉลาด มีแรงดึงดูดต่อเพศตรงข้าม ทำให้หัวปั่นได้ง่ายๆแล้วถ้าจะหัวปั่นเพราะผู้หญิงสวยคนนี้สักนิดๆ หน่อยๆ พอแก้เบื่อ ก็คงไม่เป็นไรกระมังถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบของสวยๆ งามๆ ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่น แต่อย่างน้อยเขาจะควบคุมให้อยู่ในทิศทางที่เหมาะสม

“คุณแน่ใจเรอะว่าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ผมใจอ่อน” เขาอดจะเล่นตามเกมไม่ได้ แต่คงน้ำเสียงห้าวและกร้าวไว้ มาดยังคงเคร่งขรึมไม่อยากให้หล่อนคิดว่าจะยั่วยวนเขาได้ง่ายๆ

อีกอย่างเขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนหนึ่งในเอ็นไอบีคงต้องระมัดระวังเรื่องที่อาจนำพามาซึ่งความไม่เหมาะสมโดยเฉพาะเรื่องในทำนองชู้สาว นี่เจ้าหล่อนมีสามีหรือยังก็ไม่อาจทราบได้ หากไปพัวพันด้วยแบบไม่ดูตาม้าตาเรือมีหวังได้ดังกระฉ่อนแน่ และเขาชอบที่จะโลว์โพรไฟล์มากกว่า

คอลัมนิสต์สาวสวยผุดลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าคล้ายตั้งใจจะอวดเรือนร่างสมส่วนที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดทำงานเรียบ เก๋ หรูและเซ็กซี่อยู่ในที หล่อนก้าวช้าๆ ตรงไปยังหน้าต่างบานกระจก ขณะเจ้าของดวงตาคมฉวยโอกาสสำรวจสะโพกกลมมนและเรียวขายาวได้รูปอีกครา

เมื่อหล่อนหันกลับมาวายุก็เบนสายตากลับ เสหลุบตามองจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าอย่างแนบเนียน และพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางสบายๆ

“แล้วถ้าอยากให้คุณใจอ่อนยอมสัมภาษณ์ฉันต้องยอมทำอะไรบ้างละคะ” หล่อนกอดอก พิงบานกระจกด้านหลังขณะถามกลับ น้ำเสียงยังเจือความท้าทายเช่นเดิม

สัญชาตญาณของนักล่า ย่อมชอบความท้าทายนักล่าที่แท้จริงจะไม่คิดแม้แต่เหลียวมองซากเหยื่อที่ตายแล้ว...ของตายไม่มีวันดึงดูดผู้ชายคนนี้ได้การไล่ล่าเท่านั้นที่จะกระตุ้นความสนใจของเขาดวงตาคมกริบสีเทาเข้มสวยซึ้งยิ่งกว่าดวงตาคู่ไหนแต่ก็ดุดันและน่าเกรงขามยิ่งกว่าใครเช่นกัน รวมถึงท่านั่งผ่อนคลาย ดูสบายๆ หากแฝงการเตรียมพร้อมที่จะกระโจนเข้าตะครุบเหยื่อได้ทุกเมื่อ...ผู้ชายคนนี้มีสัญชาตญาณของนักล่าเต็มตัว

เขาหรี่ตาแคบ ใช่ เขากำลังสนุกกับเกมนี้...อย่างมากเลือดในกายเต้นเร่า สัญชาตญาณนักล่าเริ่มทำงานอย่างรู้หน้าที่ แต่...เสียงจากส่วนลึกร้องเตือนว่าผู้หญิงสวยจัดแรงดึงดูดทางเพศอยู่ในระดับสูงสุดคนนี้ อาจมีอันตรายแฝงอยู่หรือไม่ก็มิทราบได้

ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นยืนช้าๆสาวเท้าอย่างมั่นคงทีละก้าวตรงเข้าสู่เป้าหมายสายตาตรึงอยู่กับดวงหน้าสวยล้อมรอบด้วยผมสลวยดำขลับ

แม้จะแย้มยิ้มอย่างยั่วเย้าหากหัวใจเต้นถี่ระรัว มือชื้นเหงื่ออย่างห้ามไม่ได้ ทรวงอกกลมกลึงขยับขึ้นลงทีละนิดตามจังหวะหายใจ

เมื่อชายหนุ่มจงใจเดินมาหยุดตรงหน้าร่างเพรียวบางต้องรวบรวมพลังใจอย่างแรงกล้าที่จะยุติการไล่ล่าเหยื่อที่สุดแสนจะท้าทายไว้เพียงเท่านี้วันนี้เขาสนุกกับหล่อนมากพอแล้ว

“ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่...” วายุพูดทอดเสียง รอยยิ้มยั่วเย้าและท้าทายไม่ต่างกันก่อนจะเสริมต่อด้วยน้ำเสียงห้วนกร้าวฉับพลัน “คราวหลังอย่าบุกรุกห้องผมโดยพลการอีกไม่อย่างนั้นคุณโดน รปภ. ลากออกไปแน่”

รอยยิ้มบนดวงหน้ารูปไข่เจือจางไปหลายวินาทีแต่แล้วคอลัมนิสต์สาวสวยก็คลี่ยิ้มอีกครั้ง จะเป็นยิ้มยั่วเย้าอย่างแท้จริงหรือยิ้มแบบใจดีสู้เสือ วายุก็ไม่อาจคาดเดาได้สิ่งหนึ่งที่เขาบอกได้เกี่ยวกับตัวหล่อนก็คือ ถ้าทั้งสองกำลังเล่นเกมอะไรสักอย่างก็บอกได้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้ร่วมเล่นเกมที่สมน้ำสมเนื้อกับเขาอย่างยิ่ง

สีหน้าเคร่งขรึม ประกายแข็งกร้าวในดวงตาสื่อชัดเจนว่าเขาไม่ได้พูดเล่นชายหนุ่มจับสาบเสื้อสูทให้เข้าที่ หันหลัง และเดินตรงไปยังประตู เพื่อเปิดค้างไว้

“อีกอย่างผมเกลียดที่สุดก็คือคนมาล็อกประตูห้องผมโดยที่ผมไม่ได้สั่ง ผมหวังว่าคุณคงพอจะรู้วิธีคร่าวๆที่จะทำให้ผมใจอ่อนแล้วนะ จำไว้ทีหลัง อย่า-ก้าว-ล่วง-ความ-เป็น-ส่วน-ตัว-ของ-ผม” ประโยคหลังเน้นย้ำทีละคำ “เรื่องสัมภาษณ์ติดต่อผ่านเลขาฯผม เธอจะมาแจ้งผมเอง” เอ่ยตบท้ายจบก็ผายมือเพื่อเชื้อเชิญหล่อนออกจากห้องกลายๆ

แน่นอนว่าเจ้าหล่อนต้องรู้สึกเสียหน้า แต่เขาสังเกตว่าหล่อนควบคุมไว้ได้อย่างดีหล่อนค่อยๆ ผละออกจากบานกระจกช้าๆ เยื้องย่างทีละก้าว จนมาหยุดตรงหน้าเขายิ้มมุมปากเล็กน้อย ดวงตาดำขลับทอดมองมาในลักษณะยั่วแกมหยอก แต่เขาแน่ใจว่าเห็นความไม่พอใจเจืออยู่ในนั้นซึ่งเจ้าตัวพยายามกลบเกลื่อนอย่างสุดความสามารถแต่ไม่อาจหลุดรอดสายตาคนช่างสังเกตไปได้

“โอเคค่ะ ฉันจะจำไว้ วิธีการทำให้คุณใจอ่อนคืออย่าก้าวล่วงความเป็นส่วนตัวของคุณ ไม่ใช่การ...ยอมทุกอย่าง”สามคำสุดท้าย หล่อนจงใจเอ่ยทอดเสียง ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

หลังจากปิดประตู วายุถอนหายใจเบาๆนึกถึงสามคำสุดท้ายนั่น ‘ยอมทุกอย่าง’ ผู้ชายคนไหนหากได้ยินวลีนี้จากผู้หญิงสวยจัดสักคนมีหรือระดับอัตตาจะไม่พุ่งทะยาน เฉกเช่นเขาในขณะนี้

ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหล่อนมีอิทธิพลต่อเขาอย่างมากจนน่าใจหายวายุสะบัดศีรษะแรงๆ สองสามเที่ยว เพื่อปัดความคิดเรื่องอื่นที่นอกเหนือจากงานออกไปและเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน เพื่อจดจ่อกับงานตรงหน้าเช่นเดิม ย้ำหนักแน่นกับตนเองว่าเขาควบคุมตัวเองได้เสมอ

^_______^