"พ่อครับ ขอยืมตังค์หน่อย "
งานขัดตาทัพมาอีกแล้ว.......แหะ...แหะ
เมลล์ฉบับนี้ เป็นอีกฉบับหนึ่งที่อ่านแล้ว อึ้งๆ ก็เลยเอามาระบาดให้อ่านกันดูค่ะ
................................
เสร็จจากงานถึงบ้านเกือบสามทุ่มเข้าไปแล้ว เขาเดินเข้าบ้านที่ดูเงียบเหงาเนื่องจากภรรยาเสียชีวิตไปเมื่อปีกลาย ทิ้งลูกชายคนเดียวไว้กับเขาให้หาเลี้ยงลูกตามลำพัง ดีว่าเจ้าหนูน้อยพอจะช่วยตัวเองได้บ้าง อาหารก็กินอาหารปิ่นโตที่ผูกประจำ หากินเองได้ทำให้ไม่เป็นภาระมากมายนัก
เข้ามาในบ้านเหงื่ออาบแก้ม ยังไม่ทันได้พักผู้เป็นพ่อเห็นหน้าลูกชายวัยซนที่รอรับหน้าเอ่ยปากทัก
" พ่อครับ วันนี้ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ "
" เหนื่อยสิลูก แล้ววันนี้ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ"
ผู้เป็นพ่อตอบ เนือยๆ พร้อมกับถามต่อด้วยความเคยชิน
"เสร็จหมดแล้วครับ คือผมมีเรื่องบางอย่างอยากจะถามพ่อน่ะ พ่อว่างหรือยังครับ"
ลูกชายตัวน้อยถามต่อ
" เดี๋ยวพ่อจะไปอาบน้ำ หาข้าวกินข้าวซักหน่อย แล้วคงจะเข้านอน วันนี้เหนื่อยเหลือเกินว่าแต่แกจะถามอะไรพ่อเหรอ"
ผู้เป็นพ่อถามด้วย น้ำเสียงอ่อนล้า
"คือผมอยากรู้ว่าพ่อทำงานได้ค่าจ้างวันละเท่าไรครับ
ลูกชายถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ
หันมามองหน้าลูกชายพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ผู้เป็นพ่อก็ตอบไปว่า
"วันละ สี่ร้อย "
งั้นผมขอยืมตังค์พ่อซักสองร้อยได้มั้ยครับ"
ลูกชายตัวน้อยเอ่ยปากด้วยสายตาวิงวอน
"หาแกว่าไงนะ"
ผู้เป็นพ่อขึ้นเสียงด้วยอารมณ์ ก่อนที่จะหันมาพูดกับลูกชายด้วยเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม
"นี่ฟังนะ แกคิดว่าเงินทองหาได้ง่ายๆเหรอกว่าพ่อจะได้เงินสี่ร้อยบาทต้องทำงานเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำ แต่พอกลับมาถึงบ้านเจอแกรอขอยืมเงินพ่อง่ายๆแบบนี้นี่นะแกลองไป คิดดูให้ดีสิว่าแกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้างพ่อถึงจะต้องให้เงินสองร้อยนี่ให้แกยืม"
เด็กชายยืนนิ่ง มองหน้าพ่อ ไม่มีเสียงหลุดออกจากปาก แต่น้ำตาไหลซึมลงอาบร่องแก้มทั้งสองข้าง
ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับห้องตัวเองอย่างซึมเซา
หลังจากอาบน้ำเสร็จแวะเข้าครัวหาข้าวปลากินเรียบร้อยเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เดินไปที่ระเบียง ความรู้สึกเคร่งเครียดที่ได้รับมาจากงานนอกบ้านเริ่มผ่อนคลาย คิดไปถึงอดีตที่ผ่านและงานที่ทำมาทั้งวัน แล้วก็ย้อนกลับคิดไปถึงลูกชายตัวน้อย ลูกเป็นเด็กดี ไม่เคยเกเร ไม่เคยเอ่ยปากขอเงินเพิ่ม นอกจากเงินค่าขนมที่เขาให้ประจำวันเท่านั้น แต่วันนี้ทำไมถึงเอ่ยปากยืมเงิน เมื่อสักครู่เขาเหนื่อยเกินไป หรือเครียดเกินไปหรือป่าว ถึงได้ใช้อารมณ์กับลูกไปอย่างนั้น เมื่อได้คิด เขาดับบุหรี่ แล้วเดินไปที่ห้องลูกชาย ไฟในห้องนอนดับแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไป เอื้อมมือเปิดไฟในห้อง หนูน้อย นอนตะแคงหน้า ตายังคงลืมจ้องมองมาที่ประตู แก้มที่แนบกับหมอนชุ่มด้วยน้ำตาพร้อม เสียงสะอื้นเบาๆอยู่คนเดียว เขาเดินไปนั่งที่ขอบเตียงมือลูบผมลูกชายเบาๆพร้อมกับเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเครือจุกคอ "พ่อขอโทษนะลูก เมื่อกี้พ่อเหนื่อยมามากเลยใช้อารมณ์ กับลูกมากไปหน่อย จริงๆตะกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำว่าลูกอยากยืมเงินพ่อไปทำไม ลูกอาจจะมีเหตุจำเป็นที่จะต้องใช้เงินก็ได้เงินแม้ว่าจะหาได้ลำบาก ไม่ได้ได้มาง่ายๆ แต่ถ้าลูก มีเหตุผลเพียงพอพ่ออาจจะให้ยืมก็ได้ เพราะว่าลูกน่ะสำคัญสำหรับพ่อเหนือ สิ่งอื่นใด และพ่อรักลูกจ้ะ ว่าแต่ไหนลูกลองบอกพ่อสิว่าลูกอยากยืมเงินสองร้อยไปทำอะไร "
ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มองหน้าพ่อนิ่ง ด้วยน้ำเสียงปราณี เต็มเปี่ยมด้วยความรัก ลูกชายตัวน้อย ส่งเสียงสะอื้นจากลำคอ
"พ่อครับ ตั้งแต่แม่ตาย ผมเห็นพ่อต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินทุกวันจนไม่ได้พักไม่ได้อยู่กับผมเลย เราแทบไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน ผมเลยค่อยๆ เก็บค่าขนมของผมไว้ตลอดมา จนถึงตอนนี้ผมเก็บได้สองร้อยบาทแล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อว่า พ่อทำงานได้ค่าจ้างวันล่ะสี่ร้อย ผมจึงอยากยืมพ่อเพิ่มอีกสองร้อยให้เป็นสี่ ร้อย เพื่อจะได้ใช้เป็นค่าจ้างให้พ่อได้พักได้อยู่กับผมซักวันนึงครับ " ...................................
ขอบคุณภาพจาก Gogle (www.taklong.com/webboard/photo/48842DSC0001.JPG) ค่ะ
Create Date : 24 มีนาคม 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 24 มีนาคม 2550 14:24:55 น. |
Counter : 413 Pageviews. |
|
|
|
จริงๆ ถ้าฝนมีลูกชายที่คิดได้แบบนี้ก็ดีนะคะ
ภาพที่นำมาฝากดูแล้วพูดไม่ออกค่ะ รู้แต่ว่าซึ้งใจที่สุดเลย
... ...