พยายามทำใจให้สบาย

ปรากฎว่า ตรงกับเปิดเทอมวันแรก

รถติด และรถเมล์ขาดระยะ

ทำให้กว่าจะมาถึงรพ ก็8โมงกว่าแล้ว

เซนชื่อรับการรักษาเสร็จเรียบร้อย

ถามคุณพยาบาลว่าขอไปกินข้าวก่อนได้มั๊ย

คุณพยาบาลบอกว่า อ.จะมา 9 โมง ต้องกลับมาให้ทันนะ

แต่เอ๋.. ไม่รู้ อ.แกจะมาก่อนรึเปล่าด้วยซิ

อ้าววว เอาแล้ว 

เราเลยบอกว่า งั้นเด๋วซื้ออะไรมากินรอก็ได้ค่ะ

เราเลยเดินไปซื้อแซนวิช s&p มากิน

ส่วนคุณสามี ให้ไปกินข้าวเลย เพราะแซนวิชคงไม่ถึงเสี้ยวท้องฮีแน่

เราขึ้นมานั่งกินแซนวิชรอไป อ่านหนังสือรอไป

จนคุณสามีขึ้นมา เกือบ 9 โมง

อืมมมม จริงๆจะไปกินข้าวก็ทันนะเนี่ย

9 โมงก็แล้ว 10 โมงก็แล้ว ยังไม่ถูกเรียก T^T

รู้งี้ไปกินข้าวดีกว่าาาาา

ว่าจะได้เข้าห้องก็ 10 โมงกว่าได้

ระหว่างรอเจอพี่คนที่วันเก็บไข่ได้ 30 ใบด้วย

วันนี้เค้านัดมาซาว สรุปใส่ตัวอ่อนไม่ได้ เพราะท้องอืดมาก

ต้องกลับประจวบไป เศร้าาาา

เปลี่ยนชุดเข้าห้อง

ก็เจอกับผู้ร่วมชะตากรรม ใส่ตัวอ่อนอีก 2 คน

คนนึงเป็นพี่ที่มาเก็บพร้อมกัน ส่วนอีกคนเพิ่งเจอกันวันนี้

ก็คุยเม้ามอยกันไป

จนคุณพยาบาลเรียกขึ้นเตียง

แก๊งเรา 3 คน เป็นคนไข้ของอ.เรืองศิลป์ ทั้งหมด

ส่วนชุดก่อนหน้านี้ ที่นอนอยู่บนเตียงแล้ว เป็นคนไข้ของอ.พิทักษ์

ตอนเรารอที่เตียง ก็จะเห็นอ.พิทักษ์แกเดินไปเดินมา
ใส่ตัวอ่อนเสร็จก็จะบอกว่า โชคดีนะครับ กับทุกคนเลย

ดูมาดสุขุม นักธุรกิจมากๆ เสียบบลูทูธด้วย  นึกถึงเฮียผา 5555


พออ.พิทักษ์ทำเสร็จเรียบร้อย อ.เรืองศิลป์แกก็มา
เข้ามาถึง โวยวายเลย
ปิดไฟมืดๆทำไมเนี่ย ดูหนังกันหรอ

จานนนน เอาฮาไปถึงไหนเนี่ย

และแล้วก็ถึงเวลาเริ่มกระบวนการใส่ตัวอ่อน

อ๋อ ตอนเซนชื่อ เราถามพยาบาลว่า แล้วจะได้รู้มั๊ยค่ะว่าได้ตัวอ่อนกี่ตัว ใส่กี่ตัว
พยาบาลก็บอกว่า รู้ค่ะ

ทีนี้พอจานใส่ตัวอ่อน
จานแกก็ชวนคุย ชื่ออะไร ดูไม่น่าจะมีลูกยากเลยนะ

เราก็บอกว่า ท่อนำไข่ตันข้างนึงค่ะ

จานก็แซวอีก ตันจริงเร๊ออออ

อ้าวจานนนน ก็หมอบอกมางี้อ่า (เราไม่ได้พูดไปนะ 55)

ใส่ตัวอ่อนอารมณ์คล้ายๆฉีดเชื้อเลย เสียบเครื่องมือคาไว้ แล้วจานก็เดินไปเดินมา
กลับมาขยุกขยิกอีกนิดหน่อย แล้วก็เสร็จและ
แล้วจานก็เดินไปทำคนไข้คนอื่นต่อ

อะ อะ อะ อ้าววววว แล้วไหนหล่ะ ไม่เห็นถามเลยว่าจะใส่ตัวก่อนกี่ตัวง่ะ
แล้วได้ตัวอ่อนกี่ตัวง่ะ

ถูกทิ้งไว้กับความงงงวย จนหลับไป 1 ตื่น
คุณพยาบาลบอกให้ย้ายเตียง 
ทีนี้ก็นอนไม่หลับและ เพราะหิววววว

มีคนไข้ชุดใหม่เข้ามาอีก 2 คน
มีคนนึงเป็นพี่ที่เจอวันเก็บไข่ด้วย

เลยถามพี่เค้าว่ากี่โมงแล้วค่ะ

คำตอบคือ เกือบบ่ายแล้วจ๊ะ

มิน่าหล่ะ หิวมว๊ากกกกกก

พยาบาลก็หายหมด คิดว่าคงไปกินข้าวกัน

นอนเม้ากะพี่ๆเค้าซักพัก พยาบาลก็เข้ามา
ถามว่านี่นอนทำไรเนี่ย

บอกว่า ใส่ตัวอ่อนค่ะ

ของ อ.เรืองใช่มั๊ย 

ค่ะ

ออกไปรอข้างนอกได้แล้ว

อ้าวๆๆๆ มะเห็นมีใครบอกเลย

แล้วแก๊งอ.เรือง 3 หน่อ ก็เดินออกมาเปลี่ยนชุดอย่างงงๆ 5555

หลังเปลี่ยนชุดเสร็จ ก็นั่งรอเรียก

เราหิวมว๊ากกกกก

คุณสามีก็เลยไปถามพยาบาลให้ ว่านานมั๊ย กินข้าวก่อนได้มั๊ย

คุณพยาบาลก็ถามว่าทำอะไร

พอคุยกันว่าใส่ตัวอ่อน

ก็เรียกให้มาเลย

ได้กระดาษมาหนึ่งแผ่น

พร้อมคำอธิบาย

วันนี้ใส่ตัวอ่อน 2 ตัว 

เติบโตดีตามเกณฑ์ (ไม่ได้บอกเกรด)

ผสมตัวอ่อนได้ทั้งหมด 12 แช่แข็งไว้ 9

มาถึงตรงนี้เราก็เออ ออ ห่อหมกตามพยาบาล

แต่คุณสามียังพอมีสติอยู่

เลยถามคุณพยาบาลว่า แล้วหายไปไหนใบนึง?

อ่า จริงสิ ได้ 12 แช่ 9 ใส่ 2 แล้วหายไปไหนหว่า

คุณพยาบาลก็หาๆๆๆ

จนเจอว่า อ่อออออ อีกตัวเลี้ยงไว้แล้ว แต่ไม่ได้ใส่ เดี๋ยวจะเอาไปแช่แข็งตามพรรคพวกที่เหลือ

เลยเดาว่า ตอนแรกคงเลี้ยงไว้กะใส่ 3 

แต่เห็นว่าอายุน้อยอยู่ เลยใส่แค่ 2 ดีกว่า เดี๋ยวแฝดสามแล้วจะยุ่ง

อันนี้เดากันเองล้วนๆเลยนะคะ 555

ค่าใช้จ่ายวันใส่ตัวอ่อน

2-3 พัน ละมั้งค่ะ คุณสามีเป็นคนจ่ายอ่า ไม่รู้เรื่องเลย

อ๋อ คุณพยาบาลจะถามด้วยนะคะ ว่าเหลือยาเท่าไหร่บ้าง

ถ้าเกิดดูแล้วไม่น่าจะพอ เค้าจะสั่งเพิ่ม ก็จะแพงกว่านี้

เพราะของเราไม่ได้ยาอะไรเพิ่มค่ะ

แถมอีกนิด 

ตอนนี้ผ่านไปแล้ว อาทิตย์นึงพอดี

ไม่มีอาการใดๆทั้งสิ้น

นอกจาก หน้าอกที่เต่งตึงและเจ็บ T^T (เป็นทุกครั้งที่เมนจะมาอยู่แล้ว)
แล้วก็มีปวดท้องช่วงล่างนิดๆ เวลานั่งนานๆ หรือคิดมาก(เครียด)

ช่วงแรกจะฉี่กะหิวบ่อย

แต่หลังๆไม่เป็นแล้ว

รอลุ้นเจาะเลือดวันที่ 30 เลย
ไม่ซื้ออะไรมาตรวจทั้งสิ้น 555555555