พรายทรายเพิ่งรู้ว่าดอกนี้คือดอกการะเวกอ่ะค่ะ
แถวหมู่บ้านมีเยอะเลย ชอบมาก หอมมาก
ต้นเป็นซุ้มเลื้อย ๆ สูง ๆ เก็บไม่ค่อยถึง ต้องรอให้ร่วง ๆ อ่ะค่ะ
ชอบเอามาไว้ข้าง ๆ หมอน หลับฝันดี...

คุณระเบียงดอกไม้เข้าใจเปรียบความคิดถึงเป็นดอกที่ร่วงนะคะ
แบบนี้ต้องคิดถึงเยอะ ๆ จะได้ร่วง ๆ เยอะ ๆ ไม่ต้องเอื้อมมือไปเด็ด

อิอิ เอาเก็บความคิดถึงมาไว้ข้างหมอน คงจะฝันถึงคนที่คิดถึงแน่ ๆ เลยยยย

มัชก็พึ่งรู้ว่า ดอกไม้ที่ตัวเองเรียกว่า กระดังงา ที่แท้คือ การะเวก

ไม่ว่าจะเรียกว่าดอกอะไร ... มัชก็ชอบเจ้าดอกไม้ที่หน้าตาแบบนี้อยู่ดีค่ะ

ดอกการะเวก
เป็นดอกไม้ที่พี่สาวที่เป็นที่รักปลูกคลุมไว้บังเงาแสงแดดหน้าบ้าน ฉันไม่สนใจมันเท่าไหร่ แต่เวลาเดินผ่านได้กลิ่นมันมาทักทายบ่อยหน

ตอนนี้ไม่ได้อยู่กับพี่สาวแล้ว
คิดถึงพี่สาว
คิดถึงเถาการะเวกที่ส่งกลิ่นหอม
และพร้อมป้องแสงแดดนั้นด้วย

ชอบไม้วงศ์กระดังงาค่ะ
แต่ไม่กล้าปลูกการเวก
เพราะเถาใหญ่มากและหนัก
ที่หน้าบ้านของเพื่อนบ้านปลูกไว้
ด้านหลังบ้านของเพื่อนบ้านอีกหลังก็ปลูก
อิอิ...ที่บ้านเลยได้ดมการเวกทุกกวันเลย
โดยที่ไม่ต้องปลูกค่ะ

วันหลัง จะทำให้ระเบียงเต็มไปด้วยดอกไม้บ้าง แต่ตอนนี้คิดการไม่ใหญ่ จะให้รั้วบ้านเป็นดอกไม้ จะทำได้ไหมหนอ

eh?

นี่การะเวกเหรอเจ้าคะ
ไหงเราไปจำเป็นอีกชื่อนึง
เอ เอ๊

ความคิดถึง ลอยมาถึงน้องคนนี้แล้วฮะพี่สาว ^__^

สูดกลิ่น ความคิดถึง เข้าไปให้หัวใจ สูบฉีด...

การเวก เป็นดอกไม้ที่หอมหวาน ๆ นะคะ...
คล้ายดอกกระดังงาเลยค่ะ...

มาเยี่ยมบล็อกคุณระเบียงดอกไม้
ด้วยความคิดถึงค่ะ

ถ้าที่บ้านมีไม้ไทยๆ ที่เป็นไม้ดอกหอม
อย่างนี้บ้างก็ดีนะคะ ก่อนนอนจะได้
สูดกลิ่นหอม และนอนหลับอย่างมีความสุข

"ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวกใช้ ซินเจิ้งหรูอี้ ซินเหนียนฟาไฉ "

หนี่ฯขออวยพรให้โชคดี สมหวัง ร่ำรวยเงินทอง มั่งมีศรีสุข และก๊เฮง เฮง ค่ะ

เพิ่งรู้นะคะว่านี่คือดอกการะเวก กลีบดอกดูแข็งๆ ถึงว่าเวลาที่มันร่วงลงพื้นจะมีเสียงเปาะแปะ


ดอกสีเขียวนี่คือยังเป็นดอกอ่อนๆ อยู่ใช่ไหมคะ

แวะมาสวัสดีวันทำงานเสร็จ (ไปหนึ่งงาน) เจ้าค่ะ



ตรุษจีนไปไหนบ้างรึเปล่า


มีความสุขมาก ๆ นะคะ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ
วันนี้คงไม่เหงาเน๊อะ ^^



...

คิดถึงแล้วนะคะ...

เสือจุ่นมาเทียวซ่ะไกล ดีใจที่ได้เจอ
การเวกชอบเด็ดเอามาในตอนเย็นๆ
ใส่ไว้ในอกเสื้อหอมกรุ่นไปทั้งตัว

แป่วววว..ที่บ้านเรียกกระดังงา ซะงั้น

ช่วงนี้รับงานวิจัยชิ้นใหม่เกี่ยวกับชนเผ่า เลยต้องไปๆกลับๆกรุงเทพ แม่สอดเป็นว่าเล่น ไม่ค่อยได้เข้ามาที่บล็อกเลยค่ะ คิดถึงนะคะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ