|
|
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณเสมอ ...
ห่างหายไปจาก blog นานเหมือนกัน ถึงเวลาอยากจะเก็บความทรงจำไว้ใน blog แล้ว ตอนนี้คงบอกได้แล้วว่า เราท้องได้ 10 สัปดาห์แล้ว ที่อดกลั้น อดใจ ไม่บันทึกตั้งแต่แรกเพราะอยากให้มั่นใจ ว่าน้องจะแข็งแรง และอยู่กับเราตลอด 9 เดือน ตอนนี้มั่นใจมาแล้ว 99 % ให้เยอะไว้ก่อนเลย หนุนใจตัวเอง
ที่ผ่านมาเราเจออะไรมาบ้าง มาไล่ดูกันเลย
4 weeks เมื่อรู้ว่าท้องได้ 2 วัน ยังไม่ตัดสินใจไปหาหมอเพื่อฝากท้อง จนวันที่ 3 มีเลือดสีน้ำตาลออกมาแหะ รีบแจ้นไปหาหมอเลย จริงๆยังตัดสินใจไม่ได้หรอกว่าจะหาที่ไหนดี แต่มีในใจไว้บ้าง แต่พอดีเป็นวันธรรมดา ก็เลยไปหาพญาไท2 ซึ่งใกล้ที่ทำงานด้วย วันนั้นหมอฉีดยากันแท้ง และให้นอนพักอยู่บ้าน 1 สัปดาห์ หมอนัดอีก 1 สัปดาห์เช่นกัน
5 weeks เลือดมาแค่ 2 วัน เป็นสีน้ำตาลน้อยๆพอเปื้อน เราก็คิดว่าเป็นเลือดล้างหน้าเด็กอย่างที่เคยได้ยิน แต่วันที่ไปหาหมอ คงเดินเยอะอีก พอเข้าห้องน้ำมาเปื้อนๆทิชชู หมอเลยให้ลาอีก 1 สัปดาห์ แล้วฉีดยากันแท้ง เป็นเข็มที่ 2 เพิ่งสังเกตว่าเวลาฉีดยา มันจะปวดหน่วงๆมาถึงท้องเลยนะ โหว่งๆ นอนพักก็หาย อาการแพ้ท้องเริ่มมา ด้วยเวียนหัวเป็นพักๆ พะอืดพะอม แปรงฟันแล้วมีอ๊อกๆ อยากนอนตลอด
6 weeks คราวนี้ถึงสัปดาห์ที่สุดๆ ก่อนไปหาหมอ เลือดออกมาอีก คราวนี้เยอะเชียว วันแรกเปื้อนเป็นสีแดงปนน้ำตาล แล้วก็น้ำตาลเรื่อยมา แต่สังเกตว่าเยอะกว่าครั้งก่อนๆ หมอให้ซาวน์ดูทางหน้าท้อง เครียดมากๆ เหมือนอะไรๆกลับมาจุดเดิม แต่ทำใจเข้มแข็งไว้ โชคดี ช่วงนี้ปิดเทอม แม่ก็เลยมาเฝ้าไม่ให้ลุกไปไหน ทำกับข้าวให้กินทุกวัน มาถึงตอนซาวน์ที่รพ.นี้ให้ไปซาวน์อีกชั้นหนึ่ง เหมือนกับซาวน์รวมกับคนที่เป็นโรคอื่นไม่ได้ดูเรื่องตั้งครรภ์อย่างเดียว ตื่นเต้นมากๆ หมอที่ซาวน์ บอกว่าเห็นเพียงถุงตั้งครรภ์ ยังไม่มีตัวเด็ก พอหมอออกไป ผู้ช่วยก็บอกอีกที ให้ไปพบคุณหมอที่ฝากท้อง แล้วบอกว่า ปกติ 6 สัปดาห์ อาจจะยังไม่เห็นตัวเด็กก็ได้ แต่ถุงการตั้งครรภ์ ขนาดปกติดี หมอบอกให้พักอีก 1 สัปดาห์ ฉีดยากันแท้ง เป็นเข็มที่ 3 แถมให้ยาฮอร์โมนแบบกินมาด้วย
อาทิตย์นี้ เลือดมาทั้งอาทิตย์เลย วันละหยด สองหยด สีน้ำตาล บางทีก็มากะตกขาว แต่เป็นสีน้ำตาล โอวัลตินเลย เหมือนจะอยากหวัง แต่อาทิตย์นี้เครียดสุดๆ นอนนิ่งๆ ตลอด แพ้ท้องอีก เวียนหัว จนไม่มีแรงทำอะไร บางทีก็อยากอาเจียน ตอนนั้นคิดกลัวไปหมด จะมีตัวเด็กมั้ย เรียกว่าหวัง จนเริ่มปลง เพราะเลือดมันออกทุกวันน่ะซิ จนถึงวันไปตรวจอีกครั้ง อาทิตย์ต่อไป
7 weeks ช่วงนี้ แม่ตัวเองยังอยู่ และมีแม่สามีมาอยู่ด้วย ถ้าไม่มีอะไร แม่เราก็จะกลับบ้านก่อน เรียกกว่าผลัดมือกันเลยแหละ พอไปถึงรพ. ให้เค้าเข็นตรงไปห้องซาวน์เลย กินน้ำมาเต็ม กะว่าไม่ต้องรอ ก็รอคิวนิดหน่อย เครียดจนหน้ายุ่งเลย ปวดฉี่ด้วย เพราะกินน้ำมาเยอะ พอเข้าไปห้องซาวน์ ไม่มีคิวแล้ว ได้เข้าห้องเลย ตื่นเต้นอีกครั้ง ผู้ช่วยให้นอน แล้วเอาเครื่องซาวน์มาจอที่ท้องรอหมอ ห้องนั้นจอที่ให้คนไข้ดูดันเสีย ก็เลยต้องหันดูจอของหมอ พอผู้ช่วยจ่อเครื่องมือไปปุ๊บ หาคร่าวๆ ก็เห็นตัวอ่อน พร้อมหัวใจกระพริบเลย โอ้โห ตอนนั้นนึกว่าฝัน เพราะปลงมาตลอด มันเหมือนฝันจริงๆ ดีใจมาก พอหมอมาตรวจ ควานหาเพื่อวัดขนาดอะไรต่างๆ ดูๆแล้วหมอหาเจอยากกว่าผู้ช่วยอีกนะเนี้ยะ เหอๆ วันนี้น้องมีขนาด 0.78 cm. มีหัวใจเต้น 137 ครั้งต่อนาที แถมได้ยินเสียงหัวใจด้วย ชื่นใจมากๆ เสร็จแล้วเราก็ไปพบหมอ พอเห็นหน้าสามี รีบบอกว่าเห็นหัวใจแล้ว โล่งอกกันยกใหญ่ วันนั้น ไปกันสี่คน แม่เรา แม่สามี สามี และเรา เรียกกว่ากำลังใจล้นหลาม พอไปพบหมอ หมอก็บอกปกติดี แต่ดันเจอเนื้องอกซึ่งเกิดจากฮอร์โมนของคนท้อง หมอไม่ได้ใส่ใจอะไรบอกว่าเป็นธรรมดาของคนท้อง เดี๋ยวก็หายไปเอง เมื่อท้องโตกว่านี้ ถึงตอนนี้แอบกังวล แต่คงไม่เท่าที่ผ่านมา ยังไงก็ยังมีความหวังมากกว่า
หมอฉีดยากันแท้ง เข็มที่ 4 ให้ยาฮอร์โมนแบบกิน อีก 1 แผง และให้พักอีก 1 สัปดาห์ ลางานเป็นเดือนเลยเนี้ยะเรา ก็เลยต้องทำงานไปจากที่บ้านบ้างเท่าที่ทำได้ เพราะแพ้ท้องเข้าขั้นแล้วซิ แต่ก็ยังดี กินได้บ้าง ลืมบอกไป ตั้งแต่ท้องมา น้ำหนักลดทุกอาทิตย์เลย กินไม่ค่อยได้ หมอก็ไม่ว่าอะไร บอกว่าเดี๋ยวก็ขึ้นเอง ปกติ
8 weeks ไปหาหมอ คราวนี้ไม่มีอะไร เลือดเริ่มไม่ค่อยเห็นแล้ว มีมากะตกขาวบ้างบางครั้ง หมอให้ฉีดยาเข็มที่ 5 และให้ยากินอีก 1 แผง อาทิตย์นี้เริ่มไปทำงานแล้ว ก็ระวัง ไม่เดินเยอะ เดินเฉพาะไปห้องน้ำ ข้าวกลางวันก็เตรียมไปเสร็จสรรพ ผ่านไปด้วยดี มีแต่ทำงานไป แพ้ท้องไป เลือดมาช่วงต้นๆอาทิตย์นิดๆ แต่ก็ไม่เห็นอีก
9 weeks ไปหาหมออีกครั้ง คราวนี้ไม่มีเลือดแล้ว หมอไม่ได้สั่งอะไรเพิ่ม ไม่มียากินแล้ว ให้ฉีดยาเข็มที่ 6 แล้วบอกว่าอาทิตย์หน้ามาฟังหัวใจน้องกัน ตื่นเต้นอีกแล้วซิเรา
10 weeks วันนี้ไปหาหมอคนเดียว เพราะกุ๊กติดงาน ตื่นเต้นเหมือนเดิม พบหมอ หมอก็ถามว่าเป็นไง เลือดหยุดหรือยัง เราก็บอกว่าหยุดแล้วค่ะ หมอจะถามทุกครั้งว่าปวดหน่วงๆมั้ย เราก็บอกว่าไม่มี มีแต่แปล๊บๆข้างๆ เป็นครั้งๆไป แป๊บเดียว หมอบอกโอเค ฟังเสียงหัวใจกัน พอนอนเปิดพุงปุ๊บ หมอบอกท้องอืดหรือป่าว แล้วตีพุงเราดังปั๊กๆๆเลยทีเดียว อ้าวที่ป่องๆนี่นึกว่าน้องโตซะอีก ที่แท้ท้องอืดนี่เอง หมอใช้เครื่องฟัง เป็นแบบถือได้เลย หัวมันก็คล้ายๆที่อัลตราซาวน์แหละมั้ง หมอควานหาเสียง มันก็ดังคร๊อกๆบ้าง คลื่นๆบ้าง จะบอกว่าตอนนั้นใจไม่ดีเลย กลัวหมอไม่ได้ยินมากๆ หมอควานๆไปเริ่มบ่นว่าทำไมไม่ได้ยิน เสียงเบาจัง โอ้โห เราเหมือนจะล้มทั้งนอนอยู่นั้นแหละ สุดท้าย หมอก็ควานเจอ บอกนี่ไงเหมือนเสียงรถไฟ แล้วให้เราฟัง ยังเบาๆอยู่ แต่พอได้ยิน พยาบาลบอกว่า ยังมีชีวิตอยู่ค่ะ แล้วหมอก็บอกว่าปกติดีหนู โลกสดใสมาอีกครั้งเลย หมอเลยบอก ครั้งหน้า นัด 1 เดือนได้แล้ว ครั้งหน้าตรวจเลือด เรื่องดาวน์ แล้วครั้งต่อไปค่อยซาวน์ดูเด็กกันอีกที ฉีดยาอีกเข็มที่ 7 หมอบอกสุดท้ายแล้ว จริงๆยินดีค่ะ เจ็บแค่ไหน ก็ยอมถ้ารู้ว่าช่วยให้ลูกแข็งแรง หมอบอกให้ระวังจนสิ้นเดือนนี้ถึงจะปลอดภัยดี อดทนต่อไป ทุกวันนี้นอนชั้นล่างตลอด ปกติห้องนอนอยู่ชั้น 2 เดินน้อย ไม่ไปไหนเลย นอนๆอย่างเดียว อยากให้ลูกแข็งแรงมากๆ สู้ๆ ต่อไปการเดินทางอีกยาวไกล เราคงต้องผ่านมันไปให้ได้ เพราะตลอดเวลา เราขอบคุณเสมอ ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง
| Create Date : 01 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 26 เมษายน 2552 14:19:45 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 627 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: LOMA IP: 58.136.74.91 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2551 เวลา:15:53:49 น. |
|
|
|
โดย: ฟ้า (pimjan.h  ) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2551 เวลา:19:10:24 น. |
|
|
|
| โดย: annieake วันที่: 13 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:24:09 น. |
|
|
|
| โดย: Aksarapak วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:03:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [