ความรักไม่ได้ทำให้คนตาบอด แต่ทำให้เห็นมากขึ้น และเพราะเห็นมากขึ้น จึงยอมที่จะเห็นให้น้อยลง
<<
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
4 กันยายน 2550

เพราะคุณคือคนของหัวใจ

ที่รัก..ฉันขอโทษ
วันนี้ไม่สามารถสบตาคุณได้เหมือนเดิม
ขอโทษ...ที่ปล่อยให้ความกลัว
คืบคลานเข้ามา
แทนที่ความไว้ใจ
....
ที่รัก...
ฉันยังรัก- -ยังห่วงใย
และยังคงปรารถนา
จะใช้วันเวลาที่เหลืออยู่...กับคุณ
แต่...คุณรู้ไหม
หัวใจมันสร้างเกราะ
สร้างกำแพงขึ้นมาอย่างแน่นหนา
...ในตอนนี้
....
ที่รัก...
ช่วยฉันหน่อย
ทำลายมันที- -กำแพงที่กั้น
ความรักระหว่างเราไว้
เพราะคุณคือคนของหัวใจ...
....




 

Create Date : 04 กันยายน 2550
5 comments
Last Update : 4 กันยายน 2550 14:51:21 น.
Counter : 651 Pageviews.

 


ว้าว.........ว
มาแนวหวานอีกแร่ะ





 

โดย: p_tham 4 กันยายน 2550 17:11:42 น.  

 

ไม่ต้องเป็นนางฟ้าเพราะฉันเอื้อมไม่ถึง
ไม่ต้องเป็นถึงเจ้าหญิงเพราะฉันไม่ใช่เจ้าชาย
ไม่ต้องรอแค่ความฝันเพราะตัวตนเธอมีอยู่จริง
ขอเพียงแค่ให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน...ก็พอ...


 

โดย: จ่าหมาน 4 กันยายน 2550 17:28:42 น.  

 

ล้อเล่นสนุกๆนะครับ

 

โดย: จ่าหมาน 4 กันยายน 2550 17:29:26 น.  

 

อารมณ์หวาน ๆ ตามประสาคนกะลังฝันเคลิ้มๆ น่ะค่ะ P_tham
จ่าหมานคะ ยินดีที่ได้รู้จักเจ้า ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชม มาแอ่วบ่อย ๆ เน้อ

 

โดย: หมอกกลางภู 6 กันยายน 2550 9:41:29 น.  

 

เคยไหม...บางครั้ง
การรอคอยอาจทำให้ใครบางคนน่าเบื่อหน่าย
จึงต้องเดินทางเพื่อฆ่าเวลา
ด้วยการเดินไปกลับใครบางคน

กระทั่งทำให้ การรอคอยใครบางคนนั้นเป็นเรื่องน่าเบื่อ
และเป็นเรื่องรอง ไม่ใช่เรื่องที่ตั้งใจ...รอและรับ

คงจะเป็นการดี
ที่การรอใครบางคน อยู่ตรงนั้น
ด้วยใจสงบ นิ่งๆ กับหนังสือเล่มหนึ่ง
เพื่อที่จะนั่งมองความรักก้าวลงมา

โดยไม่จำเป็นต้องฆ่าเวลา
ด้วยการเดินทางไปกับใครอีกคน
เพื่อกลับมารับตามคำขอร้อง...

 

โดย: pu_chiangdao 11 กันยายน 2550 9:51:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


หมอกกลางภู
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เธอเป็นคนเงียบๆ เหงาๆ ชอบอยู่คนเดียว ใช้เวลาอยู่กับความเงียบเหงา แต่ถึงอย่างไรหัวใจของเธอก็ยังชอบการเดินทาง ...จึงมักออกเดินทางไกล บ่อยๆ ที่ล้ม แต่ก็ลุกได้อย่างไม่รีรอ
...ทำไมหน่ะหรือ เพราะเธอมั่นใจว่าบนทางที่มืดมน ยังมีแสงสว่างเสมอ และแม้เธอล้มก็จะมีมือค่อยพยุงเธอไว้เสมอ เช่นกัน
เพราะเธอมีความรัก ความหวัง และศรัทธา ดังนั้น เมื่อล้มพันครั้งก็จะลุกทั้งพันครั้ง แล้วเดินต่อไป....