The Glitch Phenomenon
Glitch แปลว่า ความผิดพลาดระยะสั้น แต่ถ้าเป็นความหมายในแง่ของเกมคอมพิวเตอร์แล้ว มันก็คือการเขียนโปรแกรมผิดพลาดนั่นเอง อย่างเช่น เราจะเห็นตัวละครในเกมดีดดิ้นไปมา หรืออยู่ๆ ตัวละครก็ลอยขึ้นไปบนฟ้าอะไรประมาณนั้น
วันอาทิตย์ที่ 24 มกราคม 2559 เวลา 14:00 น. อยู่ๆ อากาศก็หนาวเย็นผิดปกติ คนโสดอย่างผม นอกจากจะหนาวกายแล้ว ยังหนาวใจไร้คนเคียงคู่ เคยแอบชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งสมัยเรียนปริญญาตรี เสียดายที่เธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปเสียก่อน หลังจากนั้น ผมก็ยังไม่เคยมีความรักอีกเลย เพิ่งมารู้จากเพื่อนสนิทของเธอทีหลัง ว่าเธอก็แอบรักผมอยู่เหมือนกัน สงสัยผมคงไม่มีดวงทางด้านความรักกับเขา
นอกจากความรักจะแย่แล้ว เรื่องการงานก็แย่ไม่แพ้กัน ผมตกงานมาหลายเดือนแล้ว รู้สีกว่าชีวิตมันไร้ค่าเสียจริงๆ ไม่มีใครต้องการ อยากตายไปเสียให้พ้นๆ ยิ่งตอนที่อาบน้ำเย็นท่ามกลางบรรรยากาศหนาวๆ เช่นนี้ด้วยแล้ว ยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่อย่างหนัก
จะว่าไปแล้วชีวิตของผม เริ่มแย่มาตั้งแต่สาวที่ผมแอบชอบเสียชีวิตไป ผมเริ่มทำตัวสำมะเลเทเมา การเรียนแย่ลงเรื่อยๆ ผมคิดว่า ช่วงที่มีความรักนั้นเป็นช่วงที่ดีที่สุด หลังจากนั้นกราฟชีวิตมันก็ตกลงมาเรื่อยๆ
แถวที่ผมพักอยู่เป็นแหล่งชุมชนที่อยู่ใกล้ภูเขา จะว่ากันดารก็ไม่ใช่ เพราะมีถนนสายหลักตัดผ่านภูเขา และมีนิคมอุตสาหกรรมอยู่ใกล้ๆ เวลาผมเซ็งๆ ผมมักจะขึ้ันไปบนภูเขาเพื่อดูวิว
วันนี้ผมวางแผนว่าจะขึ้นไปบนเขา เดินออกมาถึงปากซอยแล้ว แต่ท้องฟ้าอึมครีมคล้ายฝนจะตก แถมอากาศก็หนาวด้วย ทำไมอยู่ๆ อากาศถึงหนาวได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้ จึงเปลียนใจกลับมานอนห่มผ้าห่มสบายๆ ดีกว่า
วันจันทร์ที่ 25 มกราคม 2559 เวลา 11:00 น. ผมตื่นขึ้นมาราว 11 โมง วันนี้ตอนเย็นจะมีตลาดนัดใหญ่อยู่ใกล้ๆ หอพัก เมื่อคืนผมก็ฝันว่าไปเดินในตลาดนัด สงสัยจิตใต้สำนึกคงอยากไปเดินดูสาวกระมัง ก็เลยฝันแบบนี้ ตอนบ่ายแดดส่องมาหลังห้อง ร้อนจนต้องลุกไปอาบน้ำ แปลกดี เมื่อวานเริ่มหนาว แถมเมื่อคืนยังฝันว่าไปเดินตลาดนัดท่ามกลางลมหนาว บ่ายนี้เริ่มกลับมาร้อนเสียแล้ว
วันจันทร์ที่ 25 มกราคม 2559 เวลา 19:00 น. ผมเดินอยู่ในตลาดนัด วันนี้คนเยอะเป็นพิเศษ ผมเริ่มแปลกใจกับสิ่งที่เห็นในตลาดนัด อะไรหลายๆ อย่างเหมือนกับฝันเมื่อคืน ของกินที่ตั้งใจจะซื้อ ไม่ได้ซื้อเหมือนในฝัน แม้แต่คนที่เดินผ่าน ก็คุ้นๆ เหมือนจะเจอมาก่อนในฝัน ผิดกันตรงที่ วันนี้มันไม่หนาวอย่างที่คิด แค่นั้นเอง หรือว่าเราจะมีเดจาวู
วันอังคารที่ 26 มกราคม 2559 เวลา 00:30 น. คืนนี้เกิดปรากฎการณ์แปลกประหลาด รายการวิทยุ The Shock ซึ่งเป็นรายการที่ให้ผู้ฟังโทรมาเล่าเรื่องผี มีสายมาเล่าเรื่องที่คล้ายๆ กัน ไม่ใช่เรื่องผี แต่เป็นเรื่องฝันประหลาด ฝันที่เป็นเหมือนเดจาวู ยิ่งไปกว่านั้น บางคนเล่าว่าฝันของเขาเชื่อมโยงกับฝันของคนอื่น หมายถึง ฝันเหมือนกันนั่นเอง และผมก็ฝันเหมือนพวกเขาตรงที่ ... ในฝันนั้นอากาศก็หนาวเหมือนกัน
วันเสาร์ที่ 24 มกราคม 2547 เวลา 14:30 น.
"พ่อหนุ่ม เงินทอน" เสียงจากแม้ค้าร้านดอกไม้ ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ ผมรับเงินทอนมาแบบงงๆ และพยายามตั้งสติอยู่พักหนึ่ง ผมนึกไม่ออกว่า มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เดินสำรวจอยู่ระยะหนึ่งถึงนึกได้ว่า ที่นี่เป็นมหาวิทยาลัยทีเคยเรียนสมัยปริญญาตรี ผมอยู่ในชุดนักศึกษา วิ่งเข้าไปส่องกระจกในร้านตัดผม สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผมอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก หน้าตาผมยังเป็นเหมือนสมัยหนุ่มๆ ตอนที่ยังเรียนปริญญาตรีอยู่ ลองหยิกเนื้อตัวดู ก็เจ็บ ให้ตายเถอะ นี่มันไม่ใช่ความฝัน ผมเหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีแดงที่อยู่ในมือ ถามคนที่มารอตัดผมว่าวันที่เท่าไหร่ และเอียงตาไปมองนาฬิกาเรือนใหญ่ทีอยู่ด้านหลัง ผมจำวัน และเวลานี้ได้ดี ผมรีบวิ่งไปยังถนนหน้ามหาวิทยาลัยทันที
แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เพราะพอผมวิ่งไปใกล้ถึงจุดเกิดเหตุ รถกระบะคันนั้นก็เริ่มเสียหลักแล้ว แม้ผมจะตะโกนเตือนสาวสวยคนนั้น แต่เธอก็ยังไม่รู้ตัว เสี้ยววินาทีนั้น ผมได้ทำสิ่งที่ควรทำเมื่อ 12 ปีที่แล้ว คนไร้ค่าอย่างผม ไม่ควรจะมีชีวิตอยู่นานขนาดนี้ อยู่นานไป สุดท้ายผมก็ต้องตัดสินใจจบชีวิตตัวเองอยู่ดี คนที่ควรมีชีวิตอยู่คือเธอต่างหาก ผมพุ่งตัวเข้าไปผลักเธอพ้นจากรถกระบะคันนั้น และกลายเป็นผมเองที่ถูกรถชนกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้า
ผมเห็นเส้นสีขาวทอดผ่ากลางท้องฟ้า และรู้สึกถึงความหนาวเหน็บรอบตัว ความหนาวเหน็บนั้นแผ่ซ่านมาจากอุกาบาตลูกหนึ่งที่กำลังจะเดินทางลงมาพื้นโลก จิตของผมโดนล่องลอยติดตามอุกกาบาตลูกนั้นไป และแล้วทุกสิ่งที่เห็นมันก็ขาวโพลนไปหมด
วันอาทิตย์ที่ 24 มกราคม 2559 เวลา 15:00 น. ผมก็ไม่ได้โชคดีอย่างที่คิด ฝนตกลงมาจริงๆ โง่จริงๆ ขึ้นเขามาทั้งๆ ที่รู้ว่าฝนจะตก โทรศัพท์มือถือต้องเปียกแน่ๆ ไม่ได้เตรียมถุงพลาสติกอะไรมาเสียด้วย โชคดีที่เจอเพิงหิน และเข้าไปหลบฝนในนั้น ผมไม่รู้ว่าทำไมในเพิงหินมันถึงได้หนาวขนาดนี้ หนาวจนตัวสั่น และขยับตัวไม่ได้ ทรมาณแทบขาดใจ หนาวจนหมดสติไปพักใหญ่
ผมฟื้นขึ้นมา ฝนก็หยุดตกแล้ว ยังหนาวอยู่ไม่หาย กลับมาที่ห้องด้วยความเหนื่อยอ่อน
หลังจากกลับมานอนพักที่ห้องจนเต็มอิ่ม ก็ตื่นขึ้นมาแบบเซ็งๆ ไม่รู้จะทำอะไรก็เล่นเกมคอมพิวเตอร์ฆ่าเวลา แต่ก็ต้องอารมณ์เสีย เมื่อเจอ Glitch ในเกมเข้าให้ โชคดีที่เกมนี้ มีจุดเก็บข้อมูลอัตโนมัติ (Auto Save) ผมก็เลยต้องทิ้งเกมช่วงที่เกิด Glitch ไปเสีย แม้ว่าจะเล่นไปเยอะแล้ว และแก้ปัญหาโดย เริ่มเล่นเกมใหม่จากจุดเก็บข้อมูลอัตโนมัติ (Auto Save) แทน
เล่นเกมไปได้ไม่นาน ก็มีโทรศัพท์เบอร์แปลกๆ เข้ามา "เป็นอย่างไรบ้าง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เรานุชเอง" "นุชไหนครับ โทรผิดหรือเปล่าครับ" "ก็นุชที่เรียนคณะเดียวกันไง อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้ พอดีเราฝันถึงเธอหน่ะ ก็เลยลองโทรหาดู"
ผมอึ้งไปพักใหญ่ นุชเสียชีวิตไปตั้ง 12 ปีแล้ว ทำไมถึงโทรมาหาผมได้ ผมคุยกับเธอจนแน่ใจว่าเป็นเธอจริงๆ ไม่มีใครแกล้ง และมันก็ไม่ใช่ฝันด้วย มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของผมกันแน่ ผมขมวดคิ้ว และบ่นอยู่ในใจ หางตาก็เหลือบไปมอง ก้อนหินสีขาวโพลนที่เก็บมาจากเพิงหินนั่น รูปร่างหน้าตามันแปลกดีนะ เหมือนมาจากนอกโลก
| Create Date : 27 มกราคม 2559 |
| Last Update : 27 มกราคม 2559 2:19:35 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 866 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [