ตะปู กลยุทธ์สร้างดีมานด์ ตะปู เสียงเฉาะแฉะๆ ตามถนนหนทาง พื้นปูนอิฐหนาเต็มไปด้วยสายหน้า มันกำลังไหลจากที่สูงลงไปเบื้องล่าง บ้านใครมีพื้นที่ต่ำกว่ามาตรฐานคงจะต้องเจอน้ำท่วมตั้งแต่หน้าประตู โชคดีที่บ้านผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น หน้าฝนอย่างนี้อาจจะเป็นเรื่องดีสำหรับคนไทย หลังจากพบอากาศร้อนอบอ้าวมาอยู่พอสมควรตั้งแต่สงกรานต์ แต่สำหรับผมแล้ว หน้าฝนผมไม่ชอบเอาเสียเลย ที่ว่าไม่ชอบก็เพราะผมมีอาชีพเป็นคนส่งเอกสารของบริษัทเอกชนหนึ่ง หน้าที่ของผมคือการส่งเอกสารจากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่งได้เวลาอันสั้น ผมต้องส่งเอกสารของคนทั้งบริษัท ไล่ตั้งเจ้าของบริษัท กรรมการผู้จัดการ เสมียน ไม่เว้นแม้แต่แม่บ้านทำความสะอาด วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมต้องไปสงเอกสารแถวชิดลม ระหว่างที่กำลังติดไฟแดง ผมก็เริ่มลงเม็ด พริบตาเดียวเท่านั้นก็ต้องหนีไปแอบที่ใต้สะพาน จัดแจงกระเป๋าเอกสารใส่ถุงพสาสติกใส เพื่อไม่ให้กระเป๋าเปียก แล้วค่อยสวมชุดกันฝนสีส้มทั้งช่วงเสื้อและกางเกง แม้ฝนจะตกแต่งานของผมไม่หยุดตามฝน คงจะต้องลุยฝนออกไปส่งเอกสาร ที่สำคัญมันเป็นเอกสารจากกรรมการบริษัทเสียด้วย เมื่อขับออกจากปั้มไปได้ไม่กี่เมตรเท่านั้น ผมรู้สึกทรงตัวขับได้ยาก ไม่ใช่เพราะฝนตกหรอก แต่เป็นเพราะยางหลังรั่วต่างหาก ผมต้องหยุดจอดข้างทางทันที อะไรจะซวยอย่างนี้ ผมบ่นอยู่ในใจ เมื่อเช้าอากาศยังดีอยู่ มีแดดจ้าเหมือนจะเผาผิว พอตกบ่ายฝนกลับตก แถมตอนนี้ยางหลังรั่วอีกต่างหาก เมื่อดูยางแล้วก็เห็นว่า ยางรถผมเสียบตะปูเข้าเต็มๆ ตะปูมีขนาดใหญ่พอสมควร ดูแล้วเหมือนจะเป็นตะปูใหม่ด้วยซ้ำ โชคดีที่มีร้านรับเปลี่ยนยางมอเตอร์ไซค์ตรงนั้นพอดี ผมคงต้องเข็นเข้ารับบริการเสียแล้ว ร้านเป็นไม้เพลิงขนาดเล็ก แต่ข้างในมียางจำนวนมาก ทั้งใช้แล้วและยังไม่ได้ใช้ บริเวณนอกมีเครื่องมือต่างแขวนตามกำแพง เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา ไม่ใส่เสื้อ ดูเหมือนอายุน่าจะเกินห้าสิบขึ้นไปแล้ว แต่ยังดูแข็งแรงยิ่งนัก รูปร่างแกตัวเล็กแต่มีกล้ามขึ้นทุกส่วนของร่างการ ผมแจ้งเหตุที่เกิดขึ้นพร้อมบอกว่า ต้องการเปลี่ยนยางใน ไม่นานเท่าไหร่ ลุงคนนั้นก็ตั้งมอเตอร์ไซค์ผมขึ้นมาด้วยขาตั้งกลาง หมุนล้อโดยรอบ และแงะตะปูออกด้วยความชำนาญ พอลุงแงะตะปูออกจากยางได้ เขาก็ขว้างตะปูนั้นออกไปกลางถนน ใช้เวลาไม่เกินห้านาที ลุงก็เปลี่ยนเอายางในอันเก่าออก เอาอันใหม่ใส่เข้าไปสูบลม ตั้งล้อ แถมเชคลมหน้าและเบรกให้อีกด้วย ค่าบริการรวมค่ายางแล้ว หนึ่งร้อยบาทถ้วน ลุงตะโกนบอกผมท่ามกลางเสียงฝนที่ยังตกอยู่ ผมยื่นเงินให้กับลุง สวมถุงมือ หมวกกันน็อค และรัดสายกระเป๋าเอกสาร เมื่อพร้อมแล้ว ผมก็ไปต่อ ก่อนจะออกจากร้าน ผมพยายาเพ้งมองถนนข้างหน้า หวังว่าคงไม่เจอตะปูที่ลุงเพิ่งโยนออกไป   Create Date : 16 พฤษภาคม 2551 3 comments Last Update : 6 กันยายน 2551 17:17:17 น. Counter : 1357 Pageviews. Share Tweet

คนทุกวันนี้ แปลกไป ไม่ค่อยมี สามัญสำนึก ไม่เคยคิดถึงอกเขา อกเรา เอาแต่ได้ เห็นแก่ตัว เคยเจอเรื่องอย่างนี้เหมือนกัน แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ได้แต่จำไว้ ว่า จะไม่กลับไปใช้บริการที่ร้านเขาอีก   โดย: ไอแดด IP: 118.174.210.28 16 พฤษภาคม 2551 16:18:40 น.

อ่ะนะ   โดย: Almond@Mark IP: 203.113.113.102 17 พฤษภาคม 2551 18:21:10 น.

อืมนะ เรื่องนี้ทำให้เห็นภาพวงจรงานในองค์กรใหญ่ๆทั่วไปเลย แผนกเอทำงานเสร็จ ไม่สนใจว่าแผนกบีจะทำงานต่อได้ไหม จะลำบากไหมสนใจแค่ว่างานออกจากแผนกตนเองไปแล้ว ก็จบ เรียกอีกอย่างว่า กลุ่มคนไร้ซึ่งความรับผิดชอบต่อสังคมค่ะ   โดย: mysai IP: 210.213.10.150 11 มิถุนายน 2551 13:15:46 น.