พายุ - ไมโคร
ท้องฟ้าแดงก่ำลมพัดมาอย่างน่ากลัว
เมฆเคลื่อนลงต่ำ ดำมืดมัว ใจเต้นรัว
เสียงฟ้าดังลั่นจนพื้นดินสะท้านแรง
แม้ใจยังสั่น มันสำแดง ลมพัดแรง
แต่ลมร้ายไม่อาจล้มใบหญ้าริมทาง
ไม่เคยขืนไม่เคยฝืนได้แต่เอนตาม
ดุจชีวิตต้องอ่อนพริ้วโอนอ่อนเอนตามพายุ
ท้องฟ้าพลันสว่าง ชีวิตต้องต่อสู้ไป
ฝันยังไกลห่าง ห่างเท่าใด อยู่สู้ไป
ไปต่อไป แต่เคยชีวิตเป็นอย่างต้นไทร
ไม่เคยโค้งไม่เคยโน้มให้กับสิ่งใด
เพิ่งจะรู้ชีวิตต้องอ่อนเอนตามพายุ
| Create Date : 30 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 30 ตุลาคม 2550 0:56:41 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1358 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [