|
คุณยายว่ายน้ำ
คุณยายว่ายน้ำ โดย เดชา เวชชพิพัฒน์ คุณแม่ขา ดูนี่สิคะ เด็กหญิงขวัญข้าววิ่งหน้าตั้งเข้ามาหามารดาพร้อมชูกระดาษแผ่นเล็ก ขวัญใจขมวดคิ้วก่อนรับกระดาษไปก้มมอง เมื่อเห็นเป็นข้อความจึงอ่านออกเสียง ยายขอยืมแว่นว่ายน้ำหน่อยนะ เย็นๆจะเอามาคืน ว้าย ขวัญใจร้องเบาๆพร้อมทาบอก คุณยายไปว่ายน้ำหรือคะ เด็กหญิงขวัญข้าวถามด้วยน้ำเสียงและประกายตาอยากรู้อยากเห็น ได้อย่างไรล่ะ ขวัญใจกล่าวกับตัวเองและลูกสาว เมื่อเห็นแววตาสงสัยของลูกสาวจึงกล่าวต่อ คุณยายจะว่ายน้ำได้อย่างไร น้ำในสระเย็นจะตาย เป็นไข้พอดี ลูกไม่ได้อยู่กับคุณยายตลอดเวลาหรือคะ ขวัญใจถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงและท่าทางจงใจให้รู้ว่าคู่สนทนาเป็นฝ่ายผิด เด็กหญิงจึงกล่าวเสียงอ่อย หนูออกไปเล่นที่บ้านน้องแต๋มมาค่ะ ว่าแล้วไหมล่ะ ขวัญใจกล่าวอย่างเหลืออด แม้หมู่บ้านนี้ไม่เคยมีคดีอาญาใดๆ แต่เธอก็ไม่ไว้ใจให้ลูกสาวออกไปวิ่งเล่นตามลำพัง ทุกครั้งที่ขอไปสนามเด็กเล่นประจำหมู่บ้าน ต้องมีเธอ สามีของเธอ หรือไม่ก็มารดาของเธอตามไปด้วย กระทั่งวันนี้ที่เป็นวันอาทิตย์ สามีต้องไปงานด่วนในต่างจังหวัด เธอต้องไปสนามบินเพื่อต้อนรับเจ้านายคนใหม่ที่เป็นชาวญี่ปุ่น วางใจให้ลูกสาวอยู่กับยาย แต่ก็เกิดเรื่องประหลาดจนได้ มารดาเธอผู้มีวัยใกล้เจ็ดสิบเนี่ยนะ ยืมแว่นว่ายน้ำของหลานไปเริงร่าในสระ ขวัญใจคว้าข้อมือลูกสาวแล้วทำท่าจะออกเดิน ไป ไปกับแม่ ไปไหนคะ ไปที่สระว่ายน้ำสิจ๊ะ ถามได้ คุณยายมีชุดว่ายน้ำด้วยหรือคะ เด็กหญิงถามเสียงใส ขวัญใจส่ายหน้าทันที มีเสียเมื่อไรล่ะ แม่ถึงได้งงอยู่นี่ไง เด็กหญิงขวัญข้าวปิดปากหัวเราะคิกคักก่อนกล่าว คุณยายใส่ผ้าถุงว่ายน้ำก็ได้นี่คะ ขวัญใจฟังแล้วนึกภาพมารดาเธอกระโจมอกตีโป่งอยู่ในสระว่ายน้ำหรูหราประจำหมู่บ้าน ถ้าเป็นเช่นนี้จริงละก็ มีเรื่องให้ร้อนหูอีกแน่ ทั้งที่เรื่องเก่ายังไม่ซา เดือนที่แล้วมารดาเธอไปยืนด่านักการเมืองนายหนึ่งที่หน้าบ้าน แม้ไม่หยาบคายแต่ก็ถึงขั้นหมิ่นประมาท โชคดีนักการเมืองไม่ถือสาหญิงชรา ขวัญใจรู้เพราะเพื่อนบ้านนักการเมืองผู้รู้จักมักคุ้นกับเธอโทรมาบอก เธอรีบขับรถจากที่ทำงานมาห้ามปรามมารดา ซึ่งทำได้ไม่ยากเพราะมารดายอมหยุดและขึ้นรถไปกับเธออย่างง่ายดาย ด้วยเหตุผลว่า ลูกมาห้ามก็ดี แม่ยืนด่าเกือบชั่วโมงจนจะเป็นลมอยู่แล้ว ขวัญใจขับรถพาลูกสาวไปที่สระว่ายน้ำ เมื่อไปถึงก็บอกลูกสาวให้ช่วยมองหาคุณยาย ตัวเธอเองมองจนตาแทบทะลุก็ไร้วี่แวว เธอทำใจเล็กน้อยก่อนเดินไปถามเจ้าหน้าที่ว่ามีผู้หญิงวัยใกล้เจ็ดสิบมาว่ายน้ำหรือไม่ เจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นวัยรุ่นชายแม้มองเธอด้วยสายตาขบขัน แต่ก็ตอบอย่างสุภาพ ไม่มีครับ ตั้งแต่เช้ามาก็มีแต่เด็กๆ ขวัญใจนึกถึงคลองหลังหมู่บ้าน คิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ มารดาเธออาจต้องการระลึกถึงบรรยากาศบ้านเกิดในต่างจังหวัด มีไร่นาและคูคลองน้ำใส จึงยืมแว่นว่ายน้ำของหลานสาวไปเล่นน้ำที่คลองแห่งนั้น นึกได้แค่นี้ขวัญใจก็พาลูกสาวขึ้นรถ ขับตรงไปที่คลองหลังหมู่บ้านทันที ไปถึงแล้วเห็นคลองที่มีน้ำดำปี๋ส่งกลิ่นเหม็นเธอก็บอกตัวเอง หากพบว่ามารดามาเล่นน้ำที่นี่ละก็ เธอจะส่งมารดาไปตรวจทั้งร่างกายและจิตใจ โชคดีรี่วี่แววมารดาเธอ ถามคนแถวนั้นก็ถูกมองด้วยสายตาขบขัน ทำนองว่าจะบ้าเหรอ น้ำดำปี๋ขนาดนี้ใครมาลงเล่นก็ส่งโรงพยาบาลโรคประสาทได้แล้ว ขวัญใจไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปจึงโทรหาสามี ปรากฏว่าคำพูดของเขาช่วยให้เธอผ่อนคลายได้ไม่น้อย กลับไปรอคุณแม่ที่บ้านดีกว่า คุณไม่รู้จริงๆเหรอว่าแม่คุณน่ะเป็นคนที่มีเหตุมีผลอย่างยิ่ง ผมว่าท่านคงยืมแว่นว่ายน้ำของลูกเราไปทำอะไรสักอย่างที่เป็นเรื่องสมควร ขวัญใจรอจนถึงค่ำ ปรากฏว่ามีชายหนุ่มขับรถมาส่งมารดาถึงหน้าบ้าน เมื่อพูดคุยด้วยเธอจึงนึกนับถือสามีที่รู้จักมารดาเธอดีกว่าตัวเธอเสียอีก แม่ไปชุมนุมขับไล่รัฐบาลมาจ๊ะ ดูข่าวเห็นตำรวจยิงแก๊สน้ำตาใส่ประชาชนแล้วอดไม่ได้จริงๆ แม่ก็เลยยืมแว่นหลานไปด้วย พ่อหนุ่มคนนี้เป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์ รู้ว่าบ้านอยู่ไกลเลยอาสาขับรถมาส่ง - จบ -
| Create Date : 06 ธันวาคม 2555 |
|
0 comments |
| Last Update : 6 ธันวาคม 2555 13:03:10 น. |
| Counter : 1041 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [