ลาภเป็ด
เรื่องสั้น ลาภเป็ด โดย เดชา เวชชพิพัฒน์ เพิ่มเป็นชาวนาผู้เกิดและเติบโตในจังหวัดแห่งหนึ่งของภาคอีสาน เป็นจังหวัดที่ขึ้นชื่อเรื่องปลูกข้าวหอมมะลิ ตั้งแต่รู้ความจนเติบใหญ่สามารถทำนาแทนพ่อแม่ ครอบครัวเขาไม่เคยปลูกข้าวพันธุ์อื่น เพราะมีแต่จังหวัดนี้และจังหวัดอื่นๆในภาคเดียวกันเท่านั้นที่ปลูกข้าวพันธุ์นี้ได้ ถึงขนาดมีชื่อเรียกเฉพาะเพื่อแยกแยะว่า ข้าวหอมจังหวัด ไม่ใช่ ข้าวหอมมะลิ ที่เขาและเพื่อนๆปลูกอย่างภาคภูมิใจ ชีวิตเพิ่มเหมือนชาวนาทั่วประเทศ แม้ได้รับความสำคัญถึงขนาดเรียกเป็นกระดูกสันหลังของชาติ แต่กลับไม่ดีเหมือนชื่อ เจอภัยธรรมชาติยังไม่พอ ต้องเจอกับภัยจากน้ำมือมนุษย์อีกด้วย น้ำท่วม ฝนแล้ง แมลงศัตรูพืช และราคาตกต่ำก็แย่พอแล้ว ยังถูกซ้ำเติมจากคนด้วยกันอีก มีทั้งโรงสีกดราคาข้าวด้วยสารพัดวิธี บริษัททั้งในและนอกประเทศก็ขึ้นราคาปุ๋ยและขายยาฆ่าแมลงอยู่บ่อยๆ ชาวนาหลายรายผู้เช่าที่ทำนาก็เจอกับการปรับราคาขึ้นอยู่เกือบทุกปี ล่าสุด บริษัทข้ามชาติอีกแห่งก็ใช้กลยุทธ์การตลาดเพื่อขาย ควายเหล็ก ราคาสูงให้พวกเขา เอ็งจะซื้อทำไม แพงก็แพง แถมยังต้องใช้น้ำมันที่แพงขึ้นทุกวัน ใช้ไอ้ทุยแบบเดิมน่ะดีแล้ว เพิ่มนึกถึงตอนกล่าวกับเพื่อนผู้มาขอคำปรึกษาเรื่องซื้อรถไถนา ใช้ควายมันเสียเวลา ใช้ควายเหล็กรวดเร็วทันใจ จะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่น เพื่อนตอบด้วยน้ำเสียงและท่าทางแบบเด็กอยากได้ของเล่นใหม่ ทำไมเอ็งหลอกง่ายอย่างนี้วะ พนักงานขายมันก็กล่อมข้าแบบนี้ อ้าว มันมาหาเอ็งเหมือนกันเหรอ มันไปทั่วหมู่บ้านแหละ แต่เจอใครไม่เจอดันมาเจอข้า ถามกลับไปว่าเกิดเป็นชาวนาถ้าไม่ใช้เวลาทำนาแล้วจะให้ไปทำอะไร เวลามันมีเหลือเฟือ ค่อยๆทำไปก็เสร็จ ควายมันก็ทำของของมันไปได้เรื่อยๆ ไอ้ทุยมันย่องแต่ละที ข้าหลับไปหลายตื่นแล้วยังไม่เสร็จเลย เพื่อนของเพิ่มพยายามหาข้อเสียของของเก่า เพื่อสนับสนุนการตัดสินใจซื้อของใหม่ เพิ่มถอนใจดังลั่นให้เพื่อนรู้ว่าชักรำคาญ ไอ้ทุยมันช้าก็จริงแต่ไม่ต้องเสียค่าน้ำมันโว้ย เอ็งรู้ไหมว่าตอนนี้ลิตรละเท่าไร ไหนจะค่าปุ๋ย ค่ายาฆ่าแมลง เจอค่าน้ำมันเข้าไปอีก ชาตินี้เอ็งก็ไม่ต้องลืมตาอ้าปากกับเขาหรอก ใครเขาบอกอะไรก็อย่าเพิ่งเชื่อ หัดใช้หัวคิดซะบ้าง เฮ้อ เล่าต่อดีกว่า ข้าถามไอ้หนุ่มพนักงานขายว่าเอาแบบนี้ไหมล่ะ ข้าซื้อรถไถนาเอ็งแล้วเอ็งเติมน้ำมันให้ข้าทุกครั้งที่ใช้งาน ฮ่าๆ แล้วมันว่าอย่างไร มันจะว่าอย่างไรได้ รีบไหว้ลาข้าหนีไปทันที อย่างไรก็ตาม เพิ่มยังเห็นว่าแม้มีคนจ้องเอาเปรียบชาวนาอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ยังมีเรื่องน่ายินดี เมื่อปีที่แล้วรัฐบาลชุดใหม่ช่วยชาวนาด้วยโครงการรับจำนำข้าว แรกๆก็เต็มไปด้วยเสียงชมเชย ผ่านไปหนึ่งปีจึงเปลี่ยนไปเป็นตรงกันข้าม เพิ่มเป็นชาวนาผู้อ่านหนังสือพิมพ์ทุกวัน จึงรู้ที่มาที่ไป เรื่องที่ถูกโจมตีมากที่สุดที่คือจำนวนชาวนาที่นำข้าวนาปรังมาจำนำมีมากกว่าตัวเลขจริง แถมมากกว่าถึงสามแสนกว่าราย แสดงว่ามี ชาวนาผี เกิดขึ้น ซึ่งชาวนาประเภทนี้เป็นใคร ทำแล้วได้อะไร เพิ่มถามแล้วตอบตัวเองอยู่ในใจอย่างท้อแท้ นี่หรือคือเพื่อนร่วมชาติ ใช้กระดูกสันหลังของชาติเป็นเครื่องมือโกงเงินประเทศเข้ากระเป๋าตัวเอง ข้าวนาปีก็เช่นกัน ชาวนาได้เงินน้อยกว่าที่ควรได้คนละหกพันสามร้อยบาทต่อไร่ ทั้งประเทศมีไร่ข้าวมากเพียงใด คิดเป็นจำนวนเงินมากมายเพียงใด แม้เพิ่มไม่อยากคิดต่อ แต่หนังสือพิมพ์ก็รายงานว่าเงินที่หายไปมากถึงแสนล้านบาท นอกจากนี้ เพิ่มยังสงสัยมาตลอด รัฐบาลรับจำนำข้าวอย่างกว้างขวางแบบนี้จะเอาโกดังที่ไหนเก็บข้าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อโครงการดำเนินมาถึงครั้งที่สอง ของเก่าก็ยังอยู่ ของใหม่จะยัดเข้าไปได้อย่างไร จนกระทั่งเมื่อสองวันก่อน ความสงสัยของเขาก็หายไปหมดสิ้น เมื่อเพื่อนคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่ามีการขายข้าวหอมมะลิราคาถูกราวกับได้เปล่า ทำไมมันถูกอย่างนี้ล่ะวะ เพิ่มกล่าวเสียงเบาด้วยความเสียใจและเสียหน้า ความภาคภูมิใจของเขาเปรียบเหมือนคนถูกถีบตกคันนาลงไปคลุกเลน ข้าวหอมมะลิที่มีชื่อเสียงก้องโลก แต่ราคาถูกเหมือนอาหารสัตว์ ข้าวมันล้นโกดัง แถมเก็บมานานจนกลายเป็นข้าวหิน อ้าว แล้วเอ็งซื้อมาทำไม กินได้เสียเมื่อไร ข้าซื้อมาเลี้ยงเป็ด แบบนี้ถือเป็นลาภปากของเป็ดข้า ได้กินข้าวหอมมะลิเชียวนะเอ็ง ฮ่าๆ - จบ -อ
| Create Date : 13 ตุลาคม 2555 |
| Last Update : 13 ตุลาคม 2555 13:05:35 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1319 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [