|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ไปขอวีซ่าญี่ปุ่นมา
หลังจากไม่ได้อัพบลอกมานาน ขออัพแก้เครียดหน่อย... พรุ่งนี้ต้องส่งรายงานความถดถอย เอ้ย..ความก้าวหน้างานวิจัย เรื่องเรียนยังเป็นหลักแต่เรื่องความรักก็ต้องสำคัญมิใช่น้อย ชิมะ..
ปลายเดือนพฤศจิกานี้เพนกวินสาวจะตามหัวใจไปญี่ปุ่น...หลบงานร้อนๆ ไปสัมผัสไอหนาวของหิมะที่ญี่ปุ่นช่วยลดดีกรีความร้อนในอารมณ์สักหน่อย
งานนี้จองฮันนีมูนซีทไปกับหนุ่มฮอตสมัยเรียนป.ตรี "นาเดีย" เพราะไปสองหัวดีกว่าหัวเดียว ไปโปรโมชั่นสิงคโปร์แอร์ไลน์ค่าตัวหัวละ 14900 บาท รวมค่าภาษีสนามบิน (ถูกมากชิมะ) โดยมีมดน้อยเชื้อเชิญไปพักที่ห้องของเธอ บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ ตั๋วถูกอีก ด้วยเหตุผลสามประการจึงได้ตั๋วเครื่องบินมาก่อนวีซ่า .. ช่างกล้าจริงๆ เราสองคนเลยต้องควงคู่กันไปยื่นคำร้องขอวีซ่าเข้าญี่ปุ่นด้วยกัน ด้วยหัวใจตุ๊มๆ ต่อมๆ ว่าจะได้วีซ่าไหมว้า
นัดกันไว้หน้าสถานกงศุลญี่ปุ่นเจ็ดโมง แต่ก็มาพบกันตอนเจ็ดครึ่งซะงั้น ดีนะเนี่ยคนมารอคิวไม่เยอะ ดิฉันยังจำความสยดสยองตอนไปขอวีซ่าอเมริกาเมื่อสามปีก่อนได้ ไม่น่าเชื่อว่าดิฉันและฝูงเพื่อนไปยืนรอตั้งแต่ตีสามยังต่อแถวเป็นคนที่สามสิบกว่า แถมพอประตูเปิดผ่านเครื่องสแกนกันไปได้แล้วยังต้องไปวิ่งแย่งต่อแถวหน้าช่องยื่นคำร้องขอวีซ่า แล้วก็ไม่มีคิวอีก แต่ว่าไม่ได้ค่ะ คนเยอะจริงๆ ใครๆ ก็อยากทำเรื่องให้เสร็จ เลยแย่งกันแซงคิวกัน เกินกว่าที่เจ้าหน้าที่จะรับมือได้ เห็นแล้วเหนื่อยแทนเจ้าหน้าที่ แต่ไม่รู้ตอนนี้เป็นไงมั่ง
วันนี้ดีค่ะคนไม่เยอะค่อยๆ ทะยอยกันมา นับแล้วมีสิบกว่าคนเองในช่วงเช้าที่ไปยืนรอประตูเปิด ดิฉันนำข้าวกล่องไปฝากนาเดียด้วยเพราะนาเดียหิว แต่นาเดียอายน้องม.ปลาย จิ้มลิ้ม น่ารัก ที่มากันหลายคน (สงสัยจะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น) จึงไม่กล้ากินข้าวกล่องหน้าสถานกงศุล
พอ 8.00 น. เพลงชาติขึ้น พี่ทหารบอกให้พวกเรายืนตรงเคารพธงชาติก่อน จากนั้นจึงเปิดประตูให้เข้า เมื่อเดินเข้าไปก็มีการสแกนกระเป๋า แต่พี่ทหารดันเห็นถุงข้าวกล่องของดิฉันซะก่อนจึงหยิบออกมาแล้วเอาไปแขวนไว้ แหม... ว่าจะเอาไปกินข้างในสักหน่อย ก็อายตามระเบียบค่ะ
ดิฉันได้คิวที่ 14 แต่ความตรงเวลาและความเร็วของเจ้าหน้าที่สถานกงศุลญี่ปุ่นนั้นไซร้น่ายกย่องมาก เขาบอกว่าจะเปิดทำการตอน 8.30 น. ระหว่างนี้ก็มีคนมาเรื่อยๆ จนหนาตาขึ้นเกือบเต็มห้อง เราจึงรอพร้อมกับตรวจทานเอกสาร เมื่อตรวจเสร็จดิฉันก็นั่งมองนาฬิการอเวลา พอเข็มวินาทีจิ้มไปที่เลขสิบสองเพื่อบอกเวลา 8.30 น. ปั๊บ.. เจ้าหน้าที่กดสัญญาณเรียกคิวหมายเลขหนึ่งทันที ดิฉันรอประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็เรียกไปตรวจเอกสารคำร้องขอออกวีซ่าและสัมภาษณ์นิดหน่อย จากนั้นก็รอสักพักเขาก็เรียกไปรับเอกสารคืน พร้อมใบนัดมาฟังผล ใช้เวลาในการรอเรียกและทำเรื่องขอวีซ่าทั้งสิ้น 45 นาทีค่ะ
จะไปฟังผลวันพฤหัสนี้ ยังลุ้นตุ๊มๆ ต่อมๆ อยู่ ขอให้ผ่านทีเถอะ 
| Create Date : 30 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 30 ตุลาคม 2550 19:39:03 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 802 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: PaYoonNoy  วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:20:16:06 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เพนกวินเป็นนกที่น่ารักมาก อยากให้ทุกคนรักเพนกวินค่ะ เคยดูเวลามันเดินไหม... ขาสั้นๆ ยกไม่ค่อยขึ้น เดินไม่ไหวก็เลยเอาพุงอ้วนๆ ไถลไปกับพื้นน้ำแข็งซะงั้น
|
|
|
|
|
|
|
|
|
