เวลาเป็นของมีค่า..ชีวิตเป็นอย่างนี้เอง ตอนกลางคืน อาบน้ำตัดผมเอง เพราะพิจารณาสถานการณ์ เราไม่มีโอกาสตัดผมแน่นอน..อืออ วันที่ 8 มกราคม ตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง เตรียมอาหาร และให้ยาก่อนอาหารคุ้มตอนตีห้า พอตีห้าครึ่งลุกมากินอาหารเช้า กินยาหลังอาหาร แปรงฟัน อึ แต่งตัว ไม่ยอมแม้กระทั่งเช็ดตัว บอกเหนื่อย ..แมลงออกกำ ลัง กับพี่น้อยคนขับรถตัวเล็ก ทุลักทุเลพาคุ้มขึ้นรถจากหัวหินไปโรงพยาบาล เราย้ายตัวเองเข้ามาอยู่ใน อมารีเรสิเด้นท์ใกล้ๆโรงพยาบาลก.หลังจากพบหมอทีี่จะรักษาด้วยการฉายรังสี ..คุณหมอป. และคุณหมอส.ที่จะรักษาเราด้วยคีโม(หมอคนนี้เขาดูแลเราที่โรงพยาบาลธ.ด้วย) ทำ Soft mask (หน้ากากอ่อนเวลาแช่น้ำ พอเอาประกบที่หน้าและหลัง พอแห้งจะแข็ง ทำ ให้ขยับไม่ได้ เพื่อลดความเสี่ยงจากการฉายแสงไปถูกบริเวณเซลดี CT,MR เสร็จราวๆสี่โมงเย็น คุ้มเหนื่อยสุดๆเลยวันนี้ โชคดีที่่เราได้ที่พักอย่างดี เขามีบริการรถรับส่งที่โรงพยาบาลหรือเรียกรถพยาบาลได้ไม่ยาก ทำ ให้สบายใจได้ระดับหนึ่ง ไม่หม่นหมอง แต่ร่างกายเหนื่อยหนักหนา ก็ต้องพักนอน กินอาหารและน้ำ มากๆ วันนึงคุ้มต้องกินให้ได้สองลิตร และฉี่หนึ่งจุดห้าลิตร แมลงก็เลยกลายเป็นผู้ปกครองคุ้มไปโดยปริยาย เพราะต้องกำกับอาหาร น้ำและยา ความสะอาดของร่างกายให้เป็นไปตามโปรแกรม วันที่ 9 มกราคม ตื่นเช้ากันเป็นปกติ กินอาหารได้น้อยลง และงอแงไม่ยอมดื่มน้ำ เพราะมีปัญหาเรื่องการฉี่กับกระบอกฉี่ จะดื่มน้ำ กินข้าวต้องอ้อนวอนกัน อ่อนเพลียและมีแต่อยากนอน ตอนสายๆ น้องแม็กลูกชายคุณกระแต ไปรับลูกชาย และลูกสาวคุ้มมาจากสุวรรณภูมิ พวกเขาดึงดันจะมาให้ได้ คุ้มไม่อยากให้ลูกเห็นว่าตัวเองป่วย อ่อนแอ แมลงว่า ฉันไม่มีลูก แต่ฉันพูดในฐานะที่ฉันเป็นลูก ถ้าแม่ป่วยฉันจะต้องอยากอยู่ข้างๆ คอยปรนนิบัติแม่ให้สุขสบาย กำ ชับคนไปรับว่าให้บอกว่าห้ามไม่ให้มาร้องไห้กัน ถ้าคนปกติร้องไห้ คนป่วยมิแย่หรือ เราคนปกติจะต้องเป็นขุมพลังให้เขา ปรากฏว่าเชื่อฟังกันดี นอนออเล่นกันบนเตียงคุยหัวเราะกันสนุก ..เหมือนสมัยก่อนที่พวกอดัมส์แฟมิลีของแมลงออกันในห้องนอนแม่มดเอ็กซ์ พี่หญิงใหญ่ แก่นและเอ๋ มาอ่านคงจะเข้าใจซาบซึ้งกว่าใครเพื่อน ว่ายามดี แบกหินใส่เป้ ขัดแย้งไม่ลงรอย ไม่รู้ว่าเวลาของแต่ละคนจำ กัด ไม่ควรมาตั้งแง่ใส่กัน ให้ทำ ดีต่อกันเต็มที่ไว้ทุกนาที เราไม่รู้ว่าเวลาหมดเมื่อไหร่ ใครไปก่อนก็จะได้ไม่ต้องเสียใจ มานั่งร้องห่มร้องไห้กัน ตอนบ่ายได้แว่บไปเอ็มโพเรียมเพราะลูกเฝ้าให้ ซื้อเอนชัวร์มาชงให้ดื่ม พี่สุนทรีว่าช่วยไม่ให้ขาดสารอาหารได้ ซื้อซุปกับขนมปังมาไว้กินตอนเช้าด้วย ตอนเย็นวันนี้กินอาหารเย็นได้มากขึ้น แต่ตอนกลางคืนนอนไม่หลับตื่นมาฉี่แทบทั้งคืน แมลงก็ตื่นด้วยกัน เพราะต้องช่วย ไม่งั้นเลอะและก็จะแฉะ นอนไม่ได้ วันที่ 10 มกราคม ตื่นเช้ากันเช่นเคย แต่แมลงพยายามยืดมื้อเช้าให้สายออกอีก เพื่อให้คุ้มกินได้มากขึ้น ขับถ่ายเป็นปกติ แต่แขนซ้ายเริ่มไม่มีแรง ออกแนวสั่นๆ การเคลื่อนย้ายตัวเอง นั่งรถเข็นหรือไปเข้าห้องน้ำ ต้องกำหนดจังหวะและทำไปพร้อมๆกัน โดยแมลงจะบอกซ้ายขวา เดินหนึ่งก้าว ยืนนิ่งๆ ไม่งั้นเขาจะมั่วเอง โดยที่แมลงไม่รู้ทิศทาง ก็จะพากันล้ม คุ้มอายและเกรงใจ ก็เลยบอกว่า คนไทยเขาสอนให้ภรรยาปฏิบัติกับสามีเหมือนทำให้กับพ่อแม่ เวลานี้เป็นเวลาที่มีค่ายิ่งสำหรับแมลง เพราะเป็นเวลาที่ได้ทำหน้าที่เต็มร้อยให้กับคุ้ม ทั้งเช็ดตัว อาบน้ำ จัดการเรื่องการขับถ่ายเคลื่อนย้ายร่างกาย จัดยา (เยอะมาก ตอนนี้สิบสองช่องแล้ว) รวมถึงการทำ หน้าที่ส่งสารไปยังคนรอบข้างเช่น หุ้นส่วน ลูกน้อง เพื่อนคนไทย บางคนตั้งแง่กัน แมลงก็ต้องทำหน้าที่เป็นราชทูต ทั้งๆที่หลีกเลี่ยงมาตลอดเพราะไม่ต้องการไปก้าวล่วงในการทำงานของคุ้ม.. คุ้มบอกว่า พวกนี้เหมือน Monkeys sitting on my shoulder ก็ใช่ล่ะสิ เป็นต้นไม้ใหญ่ เก่งกล้าไปทุกอย่าง อากาศแจ่มใส ใครๆ ก็ว่า ไม่เป็นไร ยังไงๆ ก็อาศัยร่มเงาต้นไม้ใหญ่ แต่ตอนนี้ พายุจัด ต้นไม้ใหญ่จะหักโค่นเมื่อไร ก็ไม่รู้ได้ เพิ่งจะตื่นตัวเพราะลืมคำพระพุทธเจ้าสอน ให้ถึงพร้อมซึ่งความตายโดยไม่ประมาท โชคดี ที่หมอฟันเขาเปิดคิวให้แมลงเย็นนี้ จะได้ไปเช็คตามกำหนด หลังจากเลื่อนแล้วเลื่อนอีก และถ้าไม่ทำตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะได้ทำ หกโมงสิบห้า สั่งอาหารเย็นมาให้เขากินกัน แล้วก็ออกไปทำฟันที่หน้าปากซอย ..เห็นไหม กองเชียร์ไม่ต้องห่วงแมลงดูแลตัวเองอย่างดี ยิ่งตอนนี้ยิ่งต้องดูแลมากขึ้น เพราะคุ้มต้องการแรงจากเราทั้งกายและใจ กลางวัน คุ้มหลับเมื่อไหร่ แมลงก็จะโยคะ ..ซึ่งสะดวกมากๆ เพราะไม่ต้องใช้อุปกรณ์ แต่บางทีก็ลืมเหมือนกัน เพราะเห็นคุ้มอ่อนแอแล้วสงสาร ต้องนึกถึงเสียงพี่ไววิทย์ ที่พูดก่อนวันออกมาจากหัวหินว่า "ให้คิดแต่ปัจจุบัน อย่าไปคิดถึงวันข้างหน้า มันยังมาไม่ถึง" เตือนตัวเองตลอดเวลา วันที่ 11 มกราคม เป็นวันแรกของการรักษา การขนย้ายเป็นไปอย่างทุลักทุเล เพราะรถของอมารี เอาขาพาดเหมือนรถบ้านเราย้ายคุ้มมาไม่ได้ Phillipก็เลยเป็นพลเข็นไปตามถนน หลังจากฉายแสงก็รอรถพยาบาลที่ขนเปลได้มาส่งเป็นชั่วโมง คุ้มเหนื่อยจนงอมเห็นได้ชัด อีกทั้งไม่ได้กินมื้อกลางวัน เพราะเจ้าหน้าที่ประสานงานกันผิดพลาด ต้องกินยาคีโมก่อนฉายแสงหนึ่งชั่วโมงครึ่ง เขาไม่ได้จัดยาให้ทั้งๆที่แมลงแจ้งไปก่อนหน้าแล้วว่า คุณหมอส.จะให้คีโมไปพร้อมกัน เป็นอันว่าแกร่วกันอยู่ในโรงพยาบาลนานมากกว่าที่ควร ราวๆ เกือบสี่ชั่วโมง เราจึงวางแผนกันใหม่ว่าถ้าเด็กๆกลับกันหมดแล้วจะย้ายไปนอนในโรงพยาบาลจะดีกว่า ในทุกๆด้าน การฉายแสงเสร็จเร็วกว่ากำหนด น้องๆเจ้าหน้าที่ว่าคุ้มร่วมมือดี บอกอยากให้เป็นอย่างนี้ทุกวัน คุ้มคุยจ้อ ว่าเห็นแสงแปลบไปมา ร้อนข้างใน(เหมือนที่พี่พีเล่าเรื่องแม่) อยากอาเจียน (ผลจากคีโม) วันนี้เป็นวันแรก ไม่เท่าไหร่ ราวๆห้าโมงกว่า ก็หาย หกโมงกินน้ำผลไม้ได้สองกล่อง กินข้าวต้มมังสะไปได้สามคำ ตื่นทุกๆสองชั่วโมง เพื่อฉี่(ทั้งๆที่ไม่ได้กินน้ำเลยทั้งคืน) ตอนรอหมอ มีคุณป้าคนนึงนั่งอยู่ เขาฉายแสงครบยี่สิบห้าครั้ง บอกว่าให้กินเล่งเอี้ยงกับสมุนไพรฤทธิเย็นและสอนทำสมาธิให้คุ้มด้วยเพื่อจะได้ผ่านพ้นการรักษาไปได้ ช่วงเวลานี้ แมลงได้เห็นการเปลี่ยนแปลงสำคัญของเด็กสองคนนี้ ทั้งสองคนให้ความร่วมมือและเป็นทีมเวิร์คที่ดีมาก ..แมลงคิดว่าคนอื่นๆ น่าจะดูเป็นตัวอย่างว่าไม่ควรรอให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วค่อยเปลี่ยนวิธีคิด เพราะเวลาที่ดีต่อกันมันอาจจะเหลือน้อยเกินไป พวกเขาต้องกลับไปสู้โลกกันต่อที่เยอรมันและเมืองจีน คาดว่าเขาจะผลัดกันมาเป็นกองเชียร์อีก ในเดือนกุมภาและเมษายน.. 12 มกราคม เล่าเรื่องลูกสาวลูกชายกับโอกาสที่ดีของการเกิดมาชีวิต.. แมลงไม่มีความทุกข์ใจสำ หรับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะได้ฝึกจิตใจให้เข้าใจเรื่องชีวิตว่าเป็นธรรมดา แต่จะมีบ้างสำหรับเรื่องทางกาย ในหกเจ็ดวันที่อยู่ที่โรงแรม ได้นอนน้อย เพราะต้องตื่นกับคุ้มทุกครั้งที่เขาฉี่และอึ เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องใหญ่เปียกแฉะบนที่นอน ทำให้วันสุดท้ายก่อนจะออกจากอมารีมาเข้าพักที่โรงพยาบาล ก็เลยไวรัสโจมตี เจ็บคอและไอบาดลึก แต่ไม่มีไข้ ก็เลยใช้โอกาสนี้ จัดการคุ้มที่ไว้ตัวไม่เคยยอมให้ใครแตะต้องต้องใช้บริการของพยาบาลทั้งป้อนยา และทำความสะอาดร่างกาย .. แมลงบอกว่า ..บ่าวของฉันป่วย นายก็เลยต้องยอมที่จะฉีดยา(ทั้งๆที่ปลีกเลี่ยงตลอด กินยาแอนตีไบโอติก เพราะต้องการให้บ่าวหายป่วยเร็วๆ จะได้มาช่วยนายดูแลเธอที่ป่วยมากกว่า) แล้วทำ ไมไม่เข้าใจ ไม่ยอมให้นางพยาบาล แค่สองวันเอง ฉันหายป่วย ฉันจะมาทำให้เธออีกได้ ที่สำ คัญ เรายังไม่รู้ว่าหลังจากการรักษาในโรงพยาบาลอีกห้าสัปดาห์นี้ ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ฉันต้องเก็บแรงเอาไว้ให้เธอ และที่เราย้ายเข้ามาในโรงพยาบาลเพราะสาเหตุนี้ นับเป็นโชค ที่คุ้มเขาเป็นคนมีเหตุผล ฟัง คิดตาม และยอมรับการเปลี่ยนแปลง ทำให้มีความร่วมมือที่ดีในการจัดการชีวิตของเรา ณ ขณะนี้ การต้องปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างของคุ้มเป็นเรื่องท้าทายความสามารถเป็นอย่างยิ่ง .. ช่วยกันปะเหลาะให้ดื่มน้ำมากๆ ตอนนี้คุ้มเหมือนเด็กๆ ต้องล่อหลอกกัน ผู้ใหญ่สองคนนี้เคยเป็นเด็กที่เกิดมาในระหว่างที่พ่อกำลังผจญภัยครั้งใหญ่ในเมืองไทย มาทำงานที่ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร งานนั้นเหมือนลูกอีกหนึ่งคนที่ไม่รู้ว่าจะรอดชีิวิตหรือพิการ ต้องทุ่มใจและกายไปเต็มที่ ประกอบกับการเป็นคนสมบูรณ์แบบ ทำให้ไม่สามารถแยกอารมณ์งานกับครอบครัวได้ เด็กๆเกิดมาท่ามกลางความสับสน บางวันพ่อคุ้มดี บางวันพ่อคุ้มร้าย แม่ก็ไม่สามารถเป็นที่พึ่งได้ เพราะไม่ได้เตรียมตัวสำหรับชีวิตแบบนี้ ท้ายสุดก็แยกทางกันเดิน ไปมีชีิวิตแบบที่ตัวเองต้องการ จะอย่างไรก็ตาม พ่อเป็นฮีโร่และเป็นต้นแบบในการดำเนินชีิวิต เขาทั้งสองรู้จักการช่วยเหลือตัวเอง ทำงานเพื่อชีวิตของตัวเอง มีบุคลิกพิเศษที่ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนอยากเข้าใกล้ จะเห็นได้จากเพื่อนสนิทของคุ้มทุกคนจะหลีกเลี่ยง ..มีคนพูดกับแมลงว่า ..เด็กสองคนนี้อยากเป็นอย่างคุ้ม แต่เขาไม่ใช่คุ้ม..ฟังดูลึกซึ้งมาก ลูกเป็นผลกรรมของพ่อและแม่.. วันเสาร์ที่ 15 มกราคม ก่อนที่เขาจะกลับบ้าน เรากินอาหารเช้าด้วยกัน ตอนหกโมงครึ่ง เขาสองคนเอาขนมหวานรวมมิตรน้ำแข็งออกมากินกับผลไม้ ในขณะที่คุ้มกับแมลงกินอาหารอ่อนอย่างข้าวต้มและขนมปัง แมลง.. คนไทยจะไม่กินน้ำแข็งในมื้อเช้า อาหารที่จะกินมีเวลา อย่างส้มตำและน้ำแข็งไสนี่เป็นอาหารส สำหรับมื้อเที่ยง Phillip.. อย่างเขานี่กินสเต็กตอนเช้าเป็นธรรมดา Rike.. ฉันกินพิซซ่าออกจากตู้เย็นที่เหลือจากเมื่อวานแทบทุกวัน อร่อยดี แมลง..รู้ไหมว่าทำไมเขาถึงเรียก Breakfast Rike และPhillip ..ไม่รู้ดิิิ ทำ มายอ่าาา.. แมลง..มันมาจากBreak overnight fast หมายความว่า เราเริ่มให้กระเพาะอาหารทำ งานอย่างรวดเร็วหลังจากพักทั้งคืน ..ถ้าเราให้อาหารที่ย่อยง่าย ก็เท่ากับเราไม่โหดร้ายต่อกระเพาะของเราเกินไป กินเนื้อก็ได้ แต่มันย่อยยาก ถ้ากระเพาะถูกใช้งานแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนแก่ เขาก็เสื่อมเร็วกว่าการถูกใช้อย่างทะนุถนอม เป็นภาพที่งดงามสำหรับแมลง Phillipp ตัดผมอย่างบรรจงมากๆ เพราะทำกับบริเวณฉายแสงที่เซ้นซิทีฟมาก Rike ถือสายไฟ แมลงถือถังเก็บผม พอตัดเสร็จสาวๆก็ช่วยกันสระผมให้ด้วยสบู่อ่อน ดูสีหน้าสิ ตั้งใจมากๆ เบามือที่สุดด้วย ดีจริงที่ได้มีโอกาสอย่างนี้ .... เขาปล่าวสอนนะ ..แต่ความสำคัญผิดแบบนี้เป็นภัยกับตัวเอง ถ้าไม่บอก ก็ถือว่าละเลย แต่จะฟังหรือปล่าว อยู่ที่สติปัญญา แมลงได้พบเห็นเรื่องแบบนี้กับผู้คนเป็นจำนวนมาก และพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะบอก เพราะตอนที่อายุน้อยกว่านี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นเขาถึงมองไม่เห็น .. เคยอ่านเจอในนิตยสารอะไรสักอย่างระหว่างรอหมอสิบนาที เขาว่า จิตใจเกิดนิวรณ์เลยทำ ให้มองไม่เห็น ..นิวรณ์แปลว่าเครื่องกั้น จิตใจที่ใสสะอาดนิ่งสงบ เป็นจิตใจที่แจ่มใส เหมือนที่ท่านพุทธทาสเรียก "จิตประภัสสร" มันจะเห็นอะไรได้ชัดเจน แจ่มกระจ่าง จิตใจเหมือนน้ำ.. น้ำ ที่มีสีเจือปน เหมือนจิตที่พอใจในกาม หลงในกาม น้ำ ทีเดือดพลุ่ง เหมือนจิตที่มีความพยาบาท โกรธแค้นเกลียดชัง น้ำ ที่มีตะไคร่ เหมือนจิตที่หดหู่ เคลิบเคลิ้ม หลับใหล น้ำ ที่ถูกระลอกคลื่น เหมือนจิตที่ฟุ้งซ่าน ไม่สงบ วุนวาย น้ำ ที่อยู่ในที่มืด เหมือนจิตที่สงสัย สับสน หวาดกลัวเพราะไม่รู้ คนเขียนเขาใช้นามปากกาว่า อกาลกุสุม..แปลว่าดอกไม้ที่บานทุกฤดูกาล ความปรารถนาที่จะเป็นดอกไม้ที่บานทุกฤดูกาลจะเป็นจริงได้ ก็ต้องหมั่นตรวจสอบคุณภาพของน้ำ หรือจิตใจอย่างสมำ่เสมอ แมลงตรวจสอบจิตใจตัวเองสม่ำเสมอ ว่าตอนนี้จิตใจของตัวเองเป็นอย่างไร สงบไหม เป็นน้ำประเภทไหน เพราะชีวิตของเราทุกๆวัน มีเรื่องเข้ามา ถ้าเราไม่นิ่งสงบ เราก็จะไม่สามารถมองเห็นและจัดการเรื่องราวต่างๆ ของชีวิตได้อย่างถูกต้อง.. ตอนนี้ แมลงปรับเปลี่ยนตามแบบที่ลุงยูรบอกว่า.. พูดเฉพาะกับคนที่เขารับได้ จะได้ไม่เสียแรง.. แต่ดูแล้วว่า ลูกสองคนนี้พูดไปคงไม่เสียแรง เขาไม่ร้องไห้ เข้าใจและร่วมมือเป็นอย่างดี.. 17 มกราคม ความเชื่อกับความจริง..เลือกอย่างไร คนจำนวนมากไม่ชอบฟังเรื่องจริง เพราะเรื่องจริงบางอย่างไม่ตรงกับที่ใจต้องการ ชอบที่จะอยู่กับความเชื่อของตัวเอง เพราะมันตรงกับที่ต้องการ แมลงแตกต่างกับคนอื่นอย่างมากในเรื่องนี้ แมลงยินดีรับความจริง แม้ว่ามันเป็นความจริงที่ออกแนวลบ อีกทั้งยังไม่สามารถพูดความไม่จริงออกไปได้ ดังนั้น บางครั้ง การที่เราไม่มีความสามารถในการพูดความไม่จริงออกไปได้ ทำให้ต้องลำบากใจ และทำให้คนฟังตกใจบ่อยๆ แต่บางคนฟังบ่อยๆ ก็ชินไปเอง ไม่ตกใจ(บางคนที่ว่านี้อ่านแล้วคงขำ..รู้ตัวใช่ไหมเล่า ว่าเขาหมายถึงใคร) ความจริงมีประโยชน์อย่างยิ่งที่ทำให้เรามองเห็นได้รอบด้าน ทั้งบวกและลบ มองเห็นเหตุและผล ของสิ่งที่จะทำได้ชัดเจนขึ้น ..เห็นว่ามันจะเป็นอย่างนั้นเอง ..ทำให้เราเตรียมตัวได้ดีกว่า ไม่ตกใจ ไม่เสียใจ ไม่เสียขวัญ ไม่เศร้าหมอง ..ที่ทำงานของคุ้ม มีคนหลากหลาย ทั้งพนักงานทั้งหุ้นส่วน ทุกคนมองคุ้มเป็นต้นไม้ใหญ่ ยืนหยัดมั่นคง ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะมีพายุใหญ่มาพัดกระหน่ำ ไม่รู้ว่าไม้ใหญ่ต้นนี้จะทานทนได้นานสักเท่าใด ก่อนหน้านี้ เราคุยกันบ่อยๆ ถึงวันที่คุ้มจะประกาศเกษียณตัวเอง และเป็นเพียงสายลมกระซิบประคองให้พวกนกตัวเล็กๆ ได้บินอย่างร่าเริงด้วยปีกของตัวเอง ไม่ต้องหลบแอบหากินอยู่กับกิ่งไม้ใหญ่ ..วันที่พวกเขารู้แน่ชัด ว่าไม้ใหญ่นี้ถูกพายุกระหน่ำ เขาตื่นตัวกันเสาะหาวิธีการบำรุง รักษาต่างๆ ทั่วสารทิศ ด้วยความหวังว่าไม้ใหญ่จะไม่ล้มครืนอย่างรวดเร็ว วันศุกร์ที่ 7 มกราคม คุ้มเริ่มกินยาที่หุ้นส่วนอุตส่าห์ไปเข้าคิวตั้งแต่ตีสี่เพื่อจะพบหมอส.ที่สิงห์บุรี ตอนบ่ายโมง เพื่อจะเอาเอกสารข้อมูลการตรวจรักษาไปให้ดูว่าจะมีทางรักษาไหม หมอบอกว่าเขาเคยมีคนไข้เป็นแบบเดียวกัน และอยู่ได้มาเป็นสิบปี หุ้นส่วนบอกว่า เห็นบางคนหมอก็ไม่รับรักษาถ้าเห็นว่าไม่มีหวัง บางคนรักษาแล้วอาการดีขึ้นก็มาอีก ..คุ้มเห็นศรัทธาของเพื่อน ก็รับยาสมุนไพรของหมอส.ที่สิงห์บุรีมาใช้ ไม่มากหรอก มื้อละยี่สิบเม็ด วันละสามเวลา ห่างกันแปดชั่วโมง ผลลัพธ์ก็คือ เวลาท่ี่เราอยู่กันในอมารีใกล้ๆกันกับโรงพยาบาลก. คุ้มถ่ายวันละ4-6 ครั้งในหนึ่งวัน ตั้งแต่เริ่มกินยา คือวันศุกร์ที่เจ็ด วันที่โหดที่สุดคือวันพุธที่ 12 คุ้มถ่ายกลางคืนห้าครั้ง ไม่นับในช่วงกลางวันอีก กินอาหารไม่ได้ อีกทั้งไม่มีแรงที่จะผงกหัวขึ้นมาดื่มน้ำทำให้ร่างกายขาดน้ำ แขนซ้ายและขาซ้ายที่อ่อนแรงเพราะเซลร้ายในสมอง ต้องถูกประคองด้วยมือแขนและลำตัวของแมลง ยังดีที่ข้างขวายังใช้การได้ ยกตัวขึ้นลงวอร์กเกอร์ รถเข็น วอร์กเกอร์ โถส้วม วอร์คเกอร์ รถเข็น ที่นอน แบบนี้ ทุกครั้ง ถ้าเราถ่ายห้าครั้งก็ต้องยกขึ้นลงแบบนี้ห้าครั้ง คุ้มอ่อนแรงและขาดน้ำอย่างมาก ไม่มีแรงแม้กระทั่ง จะยกคอขึ้นมาดื่มน้ำ ต้องมีคนเอาลำตัวไปยันไว้ให้พิง (เตียงในโรงแรมไม่เหมือนในโรงพยาบาลที่ปรับตั้งหลังตรงได้) แขนซ้ายและมือพับเข้าหาลำตัวเหมือนนกปีกหัก ทำให้มีความเสี่ยงอย่างมากทุกครั้งที่ต้องลุกขึ้นด้วยวอร์กเกอร์เพื่อไปเข้าห้องน้ำ ..แมลงเช็คข้อมูลกับพี่หมอสุนทรี เขามีข้อมูลชัดเจนในแวดวงหมอ(ที่ไม่เพียงแต่รู้จักหมอส.ในเรื่องงาน ยังรู้เรื่องส่วนตัวด้วย) และยังสำทับว่า ด้วยจรรยาบรรณปกติ หมอที่รักษาจะต้องไม่ขายยา..แมลงรีบแจ้งหุ้นส่วนทันที เมื่อรู้ราคายาแล้วตกใจ ไม่นึกว่าจะแพงขนาดนั้น หมื่นเจ็ด ตอนแรกเข้าใจว่าหมอเขาทำ เป็นทาน ให้ผู้ทุกข์ยาก ในราคาปกติ แต่หุ้นส่วนยังยืนยันความเชื่อว่าเขาเห็นกับตา ว่าผู้ป่วยอื่นมีอาการดีขึ้น และไม่ยอมให้แมลงบอกคุ้มเรื่องข้อมูลของพี่หมอสุนทรี และไม่ให้บอกคุณหมอในโรงพยาบาล อีกทั้งยั้งเรื่องการย้ายเข้าโรงพยาบาลต้องไปเช็ควันชงก่อน ..แมลงถามว่า"ถ้าวันเสาร์ที่เราเลือกว่าสะดวกที่สุดและเตรียมการแล้วมันเป็นวันชงล่ะ จะทำ ยังไง" เธอก็นิ่งงันไป แมลงเข้าใจในเรื่องความเชื่อและศรัทธา ว่ามีความหมายต่อชีิวิตของหลายๆคน แต่ถ้ามันทำให้ชีิวิตต้องยุ่งยาก ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องดี ..พอถึงตรงนี้ให้นึกว่าเป็นโชคดีที่ตัวเองไม่เคยคิดติดยึดในเรื่องโชคชะตา ทำให้มีอิสระในการตัดสินโดยอาศัยข้อมูลและเหตุผลอย่างเต็มที่ ..แมลงยังจำคืนที่คุยกันหุ้นส่วนได้ดี ..ภาพใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความเชื่อและความหวังของหุ้นส่วนกับภาพคุ้มที่อ่อนแรง สลับไปมา และแมลงก็เลือกทางตามความจริงที่เราเห็น ไม่เลือกทางความเชื่อที่เราไม่เห็น ที่สำคัญ แมลงไม่สามารถกักเก็บความจริงไว้ได้ ต้องปล่อย..ไม่เคยโกหก ไม่เคยปิดบัง..การโกหก มันเหนื่อยกว่าการเปิดเผยความจริง ..การยอมรับความจริง มันง่ายกว่าการยอมรับคำลวงหรือคำหวาน แม้มันจะไม่ถูกใจ แต่มันถูกต้อง..... ..วันนั้น แมลงต้องตัดสินใจระหว่างความรู้สึกของหุ้นส่วน กับชีวิตของคุ้ม ..คิดว่าความรู้สึกของหุ้นส่วน สามารถปรับปรุงให้ดีขึ้นได้ในวันเวลาที่เหลือและหวังว่าเธอคงเข้าใจ ว่าเราซาบซึ้งกับน้ำใจที่มีให้มาโดยตลอด แต่ต้องขอเลือกชีวิตคุ้มก่อน ...อย่างนี้ ไม่ถูกต้อง มันเท่ากับแมลงเป็นคนตัดสินชีวิตของคุ้ม เขาต้องเลือกเองว่าจะทำ อะไรกับชีวิต เราเป็นแค่ผู้สนับสนุน คืนนั้น แมลงตัดสินใจบอกคุ้มและไปจองห้องในโรงพยาบาลพร้อมขอน้ำเกลือและอ๊อกซิเจนทันทีที่เราย้ายเข้าไป หลังจากคุ้มหยุดยาสมุนไพรของหมอที่สิงห์บุรี คุ้มหยุดถ่ายทันที และหยุดไปอีกสามวันในโรงพยาบาลจนต้องขอยาถ่าย เพราะมันไม่มีอะไรจะปล่อยอีกต่อไปแล้ว วันนี้ คุ้มมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นในโรงพยาบาล คุ้มรับการฉายรังสีมาแปดครั้ง พักสามวัน และคีโมเก้าวัน ตามโปรแกรมแล้ว มีนักกายภาพบำบัดมาดูแลวันละสองรอบๆละสี่สิบนาที สภาพร่างกายดีขึ้นเป็นลำดับ แม้ว่าในวันแรกจะติดอาการไอมาจากPhillippกันงอมแงมทั้งคุ้มและแมลง (แมลงมีอาการก่อนเพราะนอนไม่พอ แต่หายไวกว่าเพราะแว่บไปฉีดยาในคืนวันที่ย้ายเข้ามาในโรงพยาบาลทันที)..เรื่องนี้เป็นขำกัน เพราะนอกจากเราสองคนจะโดนเชื้อเดียวกัน Rikeยังพาไปปล่อย Marius แฟนเธอที่เยอรมันอีก..เหอๆ โดนกันทั่ว.. ชีวิตในโรงพยาบาลตอนนี้ เหมือนกับการเดินเอื่อยๆ ไม่รีบร้อน สะดวกสบาย ปลอดภัย คุ้มหยุดถ่ายท้องอย่างหนัก จนถึงกระทั่งท้องผูกสามวันจนต้องใช้ยาระบาย แต่ตอนนี้ สามารถขับถ่ายได้ตามปกติ กินอาหารได้ดี นอนหลับดี มีตารางเวลาที่แน่ชัด คุ้มเฝ้ารอน้องนักกายภาพบำบัดที่มาสอนการขยับร่างกาย การหายใจ และการกระตุ้นกล้ามเนื้อให้ทำงานด้วยวิธีการต่างๆ แมลงหวังว่า การผสมผสานของการฉายรังสี คีโม กายภาพบำบัด และการบำรุงด้วยอาหาร การขับถ่ายตามเวลา จะทำให้คุ้มสามารถผ่านพ้นเหตุการณ์ครั้งนี้ไปได้ ตอนนี้เหลืออย่างเดียวที่ยังเป็นจุดอ่อน คือการฝึกหายใจให้ปอดได้รับอ๊อกซิเจนเต็มๆ ไม่ต้องพึ่งอ๊อกซิเจนจากถัง หมายเหตุ..เช้านี้(21 มกราคม) หลังจากถ่ายตอนเช้า คุ้มไม่กลับไปที่เตียง แต่นั่งรถเข็นชมพระอาทิตย์ขึ้นกันที่หน้าต่างบานกว้าง ดูพระจันทร์ที่ค่อยๆหายไป..คิดถึงสวนข้างบ้านที่หัวหินเหมือนกันนะเนี่ย วิวในโรงพยาบาลนี่พอจะกล้อมแกล้มไปได้ 21 มกราคม เช้า ว่างมาก หลังกายภาพบำบัดตอนบ่ายสาม กินขนมและผลไม้ตอนบ่าย วันนี้พิเศษ มีขนมที่โส่ยฝากม้าเร็วให้มา คุ้มอดใจไม่ไหว ขอกินก่อนออกกำลังไปชิ้นนึง อร่อยมากๆ ..เห็นไหมว่า ในเรื่องร้ายก็มีเรื่องดีๆ ทำให้แมลงได้มาเจอกับเพื่อนสนิทในวัยเยาว์ทุกวันที่บล๊อกนี้เอง หลังจากที่ไม่มีโอกาสได้เจอกันแสนนาน เพราะจังหวะเคลื่อนไหวในชีวิตของเราไม่เหมือนกัน.. 21 มกราคม บ่าย การฉายแสงและคีโมนี่เป็นที่รู้กันว่านอกจากจะทำลายเซลร้ายยังทำลายเซลดีด้วย ดังนั้น การเผชิญหน้ากับเซลร้าย นอกจากเราจะกำกับด้วยวิทยาการสมัยใหม่ เรายังควรใช้วิธีทำให้เซลร้ายเขาสงบ ไม่ขยายตัวเพิ่ม อีกทั้งหาวิธีช่วยให้เซลดีได้เจริญเติบโต ซึ่งนอกจากอาหารถูกต้อง กินถูกต้อง นอนและขับถ่ายถูกต้อง ยังต้องเคลื่อนไหวร่างกายและหายใจถูกต้องด้วย แมลงใช้วิธีสนทนาธรรมกันบ่อยๆ เพราะเรื่องธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอน เป็นเรื่องง่าย ๆแต่คนดูว่ามันยาก เพราะเราซับซ้อนเกินไป การได้อยู่กับปัจจุบันและฝึกกำหนดลมหายใจเป็นวิธีการหนึ่งที่เราจะเอามาใช้ในการนี้ เมื่อวันเสาร์ตลอดบ่าย จอมมารดำขาวกับหุ้นส่วน มาทำงานกับคุ้ม..ตอนกลางคืนสลบเหมือด คุ้มเขาเป็นคนจริงจังออกจะแนวhecticอย่างมาก การจะชวนให้อยู่กับปัจจุบัน เป็นเรื่องท้าทายอย่างยิ่ง มักจะเผลอบ่อยๆ เวลาเผลอ ก็จะลืมหายใจ หรือหายใจสั้นมาก ทำให้มีออกซิเจนน้อย แต่อย่างไรก็ตาม การได้อยู่ในโรงพยาบาลตลอดจนจบกระบวนการรักษาทำให้ เรามีเวลาพอที่จะฝึกได้ในระหว่างวัน ตอนนี้การรักษาผ่านไปหนึ่งในสามแล้ว เมื่อวานผลตรวจเลือด ออกมาอยู่ในระดับที่เป็นไปตามมาตรฐาน ใครมาเห็นก็ออกทึ่ง ที่คุ้มดูสดชื่น ดวงตาแจ่มใส แถมตลกอีกต่างหาก ไม่เหมือนคนป่วยเป็นมะเร็งสมอง..แต่ก็อีกนั่นแหละ แมลงยังไม่มั่นใจว่าที่เป็นอยู่นี่เป็นผลจากsteroid หรือจากการรักษา ..จนกว่าจะได้เห็นผลจากการไปMR เพื่อดูขนาดของเซลร้ายหลังการรักษาไประยะหนึ่ง นักกายภาพ(เม่น)เอาจักรยานมือมาให้ปั่น ตั้งใจมาก ดูแล้วเหมือนคุณป้ากำลังเย็บจักรเลย(แข่งกับป้าแอ๊ด) ตอนปั่นน่ะเปิดเพลงของCharlie Parker ไปด้วย บรรยากาศครึกครื้นมาก หมอเข้ามาพอดี จะชวนหมอเต้นซะเล้ยย 23 มกราคม ชีวิตในโรงพยาบาล..ไม่เลวร้ายอย่างที่ใครๆคิด สภาพการณ์ดีขึ้นโดยลำดับ เมื่อวานคุ้มหยุดยาถ่ายของหมอ และขับถ่ายด้วยตัวเอง ตอนเช้าเราเปลี่ยนสูตร จากเดิมที่ดื่มน้ำอุ่นสามแก้วกับยาคูลท์สองขวด เพิ่มผลไม้ อัลมอนด์ น้ำข้าวกล้องงอกอุ่นหนึ่งแก้ว ทำให้เราลดปริมาณยาไปได้หนึ่งรายการ He is talented in making stupid faces. หลังถ่ายตอนเช้าที่ค่อนข้างสาย พอดีใกล้เวลาอาหารเช้า ก็เลยนั่งชมวิวและกินอาหารเช้าบนรถเข็น วันนี้มื้อเช้าและเที่ยงเราเลือกอาหารญี่ปุ่น ปริมาณอาหารไม่มากเท่าเมนูไทยและเมนูยุโรป แต่ก็เปลี่ยนบรรยากาศได้ดี ตอนสายพี่หมอสุนทรีกับพี่ไววิทย์มาเยี่ยม สนุกสนานกันมาก คุ้มได้การบ้านที่ต้องพยายามคุมเท้าซ้ายไม่ให้ตก และยังมีการบ้านเผื่อคนมาเยี่ยมด้วย ใครมาเยี่ยมจะต้องเช็คแฮนด์และนวดเท้าคุ้มสิบนาที ไม่งั้นไม่ให้เยี่ยม ขาซ้ายและเท้าซ้ายที่โดนเซลร้ายในสมองกดประสาททำให้ขยับไม่ได้กำลังต้องถูกฟื้นฟู ต้องพยายามทำให้อยู่ในลักษณะตรง เหมือนเท้าปกติ พี่หมอสุนทรี กับพี่ไววิทย์แสดงตัวอย่างต้องเช็คแฮนด์ด้วยมือซ้าย และให้แขกที่มาเยี่ยมนวดและดัดเท้าซ้ายให้คนละสิบนาที สายมากๆใกล้เวลาฉายแสง ม้าเร็วนำ อาหารจากโส่ยมาส่ง ..โหยยย..น่ากินมาก ขนมปังโอลีฟ ปลาหิมะรมควันมาพร้อมโอลีฟออย พริกไทยเกลือ พร้อมมังกี้บาร์และสตรอเบอรี่ครีมชีส โทรด่วนไปขอที่ปิ้งขนมปังมาจากบ้านปากเกร็ด หลังอาหารเที่ยงพี่หญิงใหญ่มาเยี่ยมเอาหมอนขิดมาล็อกขา นวดเท้า และสวดมนต์ให้ พอดีมีโทรศัพท์เข้ามา เลยออกไปพูดข้างนอก พอกลับมาเห็นสองคนนั่งกุมมือกั้นร้องไห้ ..เฮ้ยไม่ได้นะ ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า..คุ้มเถียง..เค้าปล่าวเศร้า เค้าซึ้งกันต่างหากเล่า ...อ้อ แล้วไป..มาถามทีหลังว่าทำไมมีน้ำตา เค้าว่าซึ้ง มีแต่คนดีๆกับเค้าทั้งนั้นเลย.. ตอนพี่หญิงใหญ่อยู่ มีนักกายภาพเข้ามาเช็คสมรรถภาพแขนและมือซ้าย คุ้มจะเก็บตังค์ค่าชม ใช้มือซ้ายหยิบไม้สีใส่แท่งไม้ เหมือนอยู่ในโรงเรียนอนุบาล ด.ช.คุ้มตั้งใจมาก พอบ่ายสาม มีกายภาพบำบัดอีกรอบ คราวนี้ไปถีบจักรยานเท้าที่ยิม ที่ช่วยกล้ามเหนื้อต้นขาให้แข็งแรงขึ้น คุ้มปั่นได้ดี แต่ความทนทานยังไม่มาก ทำไปยี่สิบนาทีบอกพอแย้ววว.. .. จะว่าไปแล้ว โปรแกรมยาวเหยียดทั้งวัน โดยเฉพาะตอนนี้กายภาพวันละสามมื้อ มื้อละสี่ิสิบนาที..สต๊าฟว่าคุ้มให้ความร่วมมือดีมาก ก็ใช่ละสิ นอกจากเพื่อให้ฟื้นตัวเองแล้ว ยังไม่อยากให้หมอกับพยาบาลทำงานยากขึ้นเพราะเขางี่โง่ ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงหรือปรับตัว ..ที่สำคัญต้องปรับเปลี่ยนท่าทีต่อชีวิต ต่อเรื่องร้ายที่เกิดขึ้น เรื่องร้ายน่ะ ดูให้ดี มันมีประโยชน์กว่าเรื่องดี ตรงที่ทำให้มีโอกาสได้ปรับเปลี่ยน ไม่ยึดติดอยู่แน่นกับความสุขสบาย.. หมายเหตุ ตอนนี้หมอกับพยาบาลกำลังฝึกภาษาเยอรมันกันใหญ่ ห้องที่เราอยู่ชะรอยจะเป็น Goethe Institueไปซะแล้ว Gute Nacht 24 มกราคม บางวันเป็นวันดี บางวันเป็นวันร้าย เมื่อวานร่างกายเป็นปกติ อารมณ์แจ่มใส ไปฉายรังสีก็เสร็จไว ใช้เวลาแค่สามสิบห้านาที ได้กลับเข้าห้อง กินขนมปังปิ้งกับปลาที่โส่ยให้มา กับมะเขือเทศ และทำตลกให้ดูทั้งวัน เรื่องทำหน้าตาปัญญาอ่อน คุ้มเป็นแชมป์ เอาพลาสติกใส่ยามาจุกลูกตา แบบนี้ถนัด น้องๆทีมกายภาพที่มาฝึกdaily life มีอุปกรณ์มาเล่นเพียบ กำหนดให้ใช้มือซ้ายต่อหอคอยบ้าง หยอดหลุมบ้าง อันนี้คุ้มว่า Tower of Hope เป็นการฝึกใช้กล้ามเนื้อแขนซ้ายและใช้นิ้วมือข้างซ้าย ถ้าเป็นคนปกติคงไม่ยาก แต่กลไกสมองที่เสียหาย ทำให้ยากแก่การบังคับมือ แต่ออกกำลังกายทั้งวัน โดยเฉพาะน้องแววนักกายภาพจอมโหด คุ้มถึงกับเงยดูนาฬิกาตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่จะหมดเวลา ตอนยืนนี่จะต้องพยายามถ่ายน้ำหนัก หัวเข่าต้องทำงานหนัก ยืนกับวอร์กเกอร์ได้ แต่ไม่ทน.. เห็นที่นอนแมลงไหม ..นอนแบบนี้มาตั้งแต่วันที่ยี่สิบสี่ธันวาคมแล้ว..เริ่มชำนาญในการเลี้ยงตัวบนโซฟาพีวีซี ..เหอๆ..วันก่อนเอ๋ก็มาร่วมแจมฝึกนอนบนโซฟา เห็นว่าติดใจจะมาแจมอีก .. วันนี้วันร้าย เรางดยาถ่ายมาสองวัน เพราะเห็นว่าใช้วิธีธรรมชาติได้แล้ว แต่ปรากฏว่า side effect จากคีโม ทำให้ท้องผูก ต้องเข้าห้องน้ำถึงสี่ครั้ง อย่างยากลำบากที่จะจัดการของเสียออกมาให้หมดจด หน้าซีดขาว เหงื่อท่วมหัวเม็ดโป้งๆ เลย เล่นเอาแมลงใจเสีย โชคดีวันนี้ เลือกอาหารเช้าไว้เป็นโจ๊กข้าวกล้องปลากับขิง เป็นอาหารอ่อน เลยกินได้หมด ไม่มีปัญหา ครั้งแรกที่เข้าห้องน้ำ นึกว่าเสร็จธุระแล้ว ก็เอาที่ล๊อกขากันเท้าตกมาใส่ไว้ แต่พอลุกไปเข้าห้องน้ำ อีก คราวนี้ลื่นล้ม เพราะเราสองคนโง่เองที่ไม่เอาออก คิ้วเลยเจาะกับขอบราวมือ เลือดออกที่แผล เอาเจลเย็นประคบแล้วทาเบพังเทน ค่อยยังชั่ว แต่ตอนนั่งอยู่กับพื้นห้องน้ำ นี่สิ .. ให้หวาดหวั่นว่าจะใส่หน้ากากฉายรังสีไม่ได้ กลัวว่ามันจะเจ็บมาก แต่คุ้มว่าสบม. ใช้เวลาแค่สี่ิสิบนาที เร็วกว่าที่คาด ตอนบ่ายหลังอาหารเท่ียง หลับแข่งกัน แต่คุ้มหลับลึกซึ้งกว่า ตอนบ่ายสองพยาบาลมาฉีดยาจนเสร็จก็ยังไม่ตื่นเลย เป็นธรรมดานะ บางวันก็เป็นวันดี บางวันก็เป็นวันร้าย วันไหนดีก็เริงร่า วันไหนร้ายก็ฝ่อ ใจแป้ว ต้องฝึกฝนให้นิ่ง ไม่ว่าจะเป็นวันดีหรือวันร้าย ..ก็ดีเหมือนกัน ..จะต้องรับให้ได้หมด.. 26 มกราคม ร่างกายนี่เป็นผลงานมหัศจรรย์ของธรรมชาติ วันนี้เป็นวันดีอีกวัน เนื่องจากหยุดฉายแสงสองวัน มีแต่คีโม เพื่อให้เซลดีเกิดใหม่ อีกทั้งกลับไปกินยาถ่ายที่ได้ข้อมูลมาว่าสกัดจากส้มแขก ทำให้เช้านี้ ตัวเบาได้อย่างง่ายดาย พอเล่าให้ฟังว่ามีคนมาอ่านเรื่องตัวตลก คุ้มก็ยิ่งคึกแสดงตลกเพิ่มด้วยพลาสติกใส่ยาสองชิ้น ทำหน้าปัญญาอ่อนแบบนี้ถนัดมาก (เหมือนใครบางคนในบ้านอดัมส์แฟมิลี่ ณ ปากเกร็ด ของเราอย่างมาก) ตอนห้าโมงเย็น นั่งรถเข็นแบบเปียกน้ำได้ของโรงพยาบาล(ได้ยินพยาบาลเรียกคอมโหมด..ไม่รู้สะกดยังไง) สะดวกดี ไปอาบน้ำและสระผมเองเป็นครั้งแรกในรอบเดือน พอหัวค่ำ มีหนาวและไอนิดหน่อย วันนี้มีความคืบหน้าจากการทำกายภาพบำบัด ขาและหัวเข่าเริ่มขยับได้ดี กล้ามเนื้อสะโพกขยับได้ดี แต่ที่เข่ายังรับสัญญานจากสมองไม่ค่อยได้ ต้องมีการกระตุ้นให้เข่าเขารับรู้สัญญานจากสมองที่ส่งมา น้องนักกายภาพ(หนุ่ย)ช่วยประคองให้ยืนได้นานขึ้น และเริ่มเดินก้าวแรกแล้ว..ว่าไปแล้วต้องขอบคุณสต๊าฟกายภาพบำบัดมากๆ แมลงรู้สึกว่าพวกเขาเหมือนพ่อแม่คุ้มที่สอนและประคองให้คุ้มใช้ขาและแขนของตัวเองได้ใหม่ แมลงเองเป็นผู้ช่วยคอยเลื่อนเก้าอี้ ขยับวีลแชร์ ก็พลอยได้เรียนรู้วิธีการกระตุ้นกล้ามเนื้อและควบคุมการเคลื่อนไหว จะจำไว้ใช้เองและไปบอกแม่มดเอ๊กซ์ด้วย หมอว่า เซลร้ายไปกดทับประสาทส่วนที่สั่งการข้างซ้าย ทีนี้ร่างกายก็สามารถที่จะนำเนื้อสมองส่วนอื่นที่ไม่เสียหายมาใช้ได้ ถ้าเราฝึกให้ทำ ..มหัศจรรย์จริงนะ ร่างกายคนเราเนี่ย.. คุ้มเป็นคนชอบคิดไปล่วงหน้า เป็นพวกperfectionist รบเร้าให้แมลงถามหมอให้สอนวิธีกายภาพเวลากลับบ้าน แมลงบอกว่าเอาไว้ก่อน ค่อยๆดู ร่างกายเปลี่ยนแปลง ถึงเวลากลับบ้านอีกตั้งสามอาทิตย์ เราอาจจะมีการขยับแบบอื่น ดีขึ้นหรือเลวลง ไม่รู้ ค่อยๆดูไป ตอนก่อนจะนอน หมอกายภาพมาเยี่ยม คุณเธอถามเองเลยคร๊าบบ เพราะแมลงไม่ถาม .. หมอว่า ฮะๆ จะบอกอะไรให้ หมอประเมินความก้าวหน้า สามอาทิตย์นี่ คุณคุ้มอาจจะเดินได้เองแล้วนะคร๊าบบบ ..เฮ้อ ..หยุดวุ่นวายซะที ยิ่งอ่านหนังสือ"เล่าเรื่องจากร่างกาย" เล่มนี้ด้วย ยิ่งสนุก ทำ ให้เข้าใจร่างกายของเรามากขึ้น คนเขียนเขาเข้าใจอธิบาย อ่านเพลิน ..มีคำตอบสำหรับคำถามประเภท.. ทำไมผู้หญิงชอบผู้ชายใจดี ทำไมผู้ชายชอบดูหนังโป๊? ทำไมต้องมีหมอสูติ? ฉลาดกว่าหน่อยดีกว่าอย่างไร?. อธิบายได้เป็นเหตุเป็นผลมากๆ..คนเขียนชื่อดร.ชัชพล เกียรติขจรธาดา เขาเป็นหมอรังสีรักษาและมะเร็งวิทยาที่ศิริราช..ช่วยโฆษณาให้ จะได้มีคนอ่านเพิ่ม 27 มกราคม แม่น้ำที่เราลงไปว่ายเล่นเมื่อวานนี้ กับแม่น้ำที่เราลงไปเล่นวันนี้ ไม่ใช่แม่น้ำเดียวกัน แต่ละวัน แต่ละวัน มีเรื่องราวเกิดขึ้น ไม่เหมือนกันเลย สองคืนก่อน คุ้มอาบน้ำ เองโดยไม่พึ่งพาบริการล้างรถของพยาบาล ทำให้ตอนกลางคืนไอมาก แทบไม่ได้นอนกันเลย พอตกกลางวันก็อ่อนเพลีย ไม่ค่อยอยากทำกายภาพ ประกอบกับข้อเท้าที่ล้มในห้องน้ำวันก่อน เริ่มบวม หมอเลยว่าให้หยุดหัดเดินก่อน กลางวันก็ยิ่งนอนมากเข้าไปอีก เอ๋อุตส่าห์มาจากหัวหิน เอายาเมดิไนท์มาให้ เราไม่อยากบอกหมอ เพราะหมอจะต้องให้กินยาแอนติไบโอติกอีก ตอนหัวค่ำ ยังไอโขลกๆ แต่พอยาออกฤทธิก็หลับสนิท ยาวไปถึงเช้า ตื่นมาหน้าตาแจ่มใส มีแขกเต็มห้องในช่วงเช้า คุณสุชาติ(วิศวกรทีี่โรงงานมาคุยเล่น) ทอมกับครอบครัวมาเยี่ยม คุ้มคุยงานกับทอมอย่างเอาจริงเอาจัง หามีท่าทีเหนื่อยแต่อย่างใด เป็นที่แปลกใจแก่แขกที่มาเยี่ยม แขนและขาซ้ายที่เคยแข็งทื่อ ก็เริ่มมีแรงและขยับเคลื่อนไหว น้องๆนักกายภาพ ที่มาช่วยดูแลคุ้มเขาบันทึกเป็นคะแนน บอกว่า คะแนนดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน แขนซ้ายและมือซ้ายที่งอเหมือนเป็ดง่อย ตอนนี้ใช้งานได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เวลาพิมพ์ข้อความเป็นภาษาเยอรมันก็ทำได้สบายมาก แต่ถ้าเป็นภาษาอังกฤษ แมลงยังคงช่วยผ่อนแรงอยู่ แต่อย่างไรก็ตาม เรายังคงต้องรอดูผลของการทำMRตรวจดูก้อนเนื้อและผลเลือดเพื่อดูCEAว่าขนาดของเซลร้ายเปลี่ยนแปลงอย่างไร และเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีเซลร้ายเพิ่มขึ้นมาในส่วนอื่นของร่างกาย สองอาทิตย์หลังจากขั้นตอนการฉายรังสีและคีโมนี่จบลงในวันที่ยี่สิบกุมภาพันธ์ พอแขกกลับกันหมด ก็ไปฉายแสงใช้เวลาประมาณสี่สิบนาที ถึงหนึ่งชั่วโมงนับแต่ออกจากห้องนอนแล้วกลับมากินข้าว เสร็จแล้วคุยงานกับเอ๋ ดีเหมือนกันที่คุ้มยังได้ทำงานได้ ไม่งั้นก็คงจะเบื่อมาก เพราะเป็นพวก Holiday syndrome เห็นกระป๋องพลาสติกสีขาวไหม นั่นแหละห้องน้ำของคุ้ม ดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องเดินเข้าเดินออกห้องน้ำ ฉี่ใส่คอมฟอร์ตร้อย แล้วโยนใส่กระป๋อง แมลงมาเก็บไปเทใส่ขวด นางพยาบาลเขาวัดปริมาณน้ำเข้าออกทุกวัน พอคุยงานจบ ก็ค่อยๆผล็อยหลับ คร่ออกกก.. 30 มกราคม วันนี้ชีวิตคงดำเนินต่อไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก คุ้มงดยาแก้อาเจียน เพราะไม่มีอาการคลื่นไส้ จะได้งดยาแก้ท้องผูกไปด้วย แต่ก็ต้องแลกกับอาการไม่อยากอาหาร (ก็ยังดีกว่าท้องผูก แล้วต้องใช้ยาตลอด) แมลงหาอาหารที่กินง่ายพวกข้าวต้ม โจ๊กหรือราดหน้าก็จะกินได้ดี มะม่วงสุกก็โอเค ตอนบ่ายกินขนมที่โส่ยฝากให้ม้าเร็วเอามาให้ตอนที่เราลงไปฉายแสง หลังจากตื่นนอนหลังอาหารเที่ยง (นอนแข่งกัน ทั้งคนไข้และญาติ) อวดว่ากินอะไร ..บิสคอตติผลไม้แห้งกับพรุนเค๊ก ..กินกับน้ำเล่งเอี๊ยงที่พี่เบ๊บกับคุณไก่ฟ้าแย่งกันต้ม(ชิงตำแหน่งต้มเล่งเอี๊ยงอร่อยที่สุดกัน) ม้าเร็วส่งมาให้พอดีกินกับขนม เทใส่สามแก้วรอให้อุ่นเรียงกันเลย พรึบเดียวหมด ทั้งขนม ทั้งน้ำเล่งเอี๊ยง..ขอบคุณญาติมิตรผู้อุปถัมภ์ฝรั่งหลงทางด้วยนะคร๊าบ 31 มกราคม มากเกินไปก็ไม่ดี น้อยเกินไปก็ไม่ดี เมื่อวานบอกหมอกายภาพบำบัดไปว่า คุ้มเหนื่อยเกินไปสำหรับกายภาพบำบัดสามรอบ เวลาช่วงเช้าถึงเที่ยง แทบไม่ได้พักเลย จะมีได้พักนอนตอนกลางวันหลังอาหารเท่านั้น วันนี้ช่วงเช้า หลังการขับถ่าย ก็เลยกินอาหารเช้าแบบสบายๆ ไม่รีบเร่งเหมือนทุกวัน ..กินข้าวกล้องปลากันอีก อร่อยดี มีประโยชน์ เอสแอนด์พีเขามาส่งตรงเวลา ทำให้เวลากินยาตรงเป๊ะทุกวัน โชคดีที่คุ้มฟังแล้วยอมปรับเปลี่ยน เมื่อคืนใส่เสื้อหนาๆ ไม่ใส่ชุดยูนิฟอร์มคนไข้ เพื่อให้หน้าอกอุ่นจะได้นอนหลับสบาย ไม่ไอตอนกลางคืน และยอมกินผลไม้ ที่แต่ก่อนต้องอ้อนวอนกัน เวลาซื้อผลไม้มาแมลงกินอยู่คนเดียว การงดกายภาพบำบัดไปหนึ่งรายการ(รายการนี้เกี่ยวกับการใช้มือซ้าย ที่คุ้มทำได้คล่องแล้ว)ไป ทำให้มีเวลาว่างมากขึ้นหนึ่งชั่วโมงในตอนเช้า ได้มานั่งชมวิวข้างหน้าต่างกัน ไม่ใช่อยู่บนเตียงตลอด ขาและเท้ามีโอกาสที่จะเหยียดในแนวดิ่ง ทำให้เลือดไหลเวียนได้ดีกว่า นอกจากนี้ ข้อเท้าที่บวมเนื่องจากล้มในห้องน้ำเมื่อวันพุธที่แล้วยังไม่หายสนิทดี หมอให้เรพาริลเจลทามาหลายวัน ก็ยังไม่หายช้ำ น้องนักกายภาพ(หนุ่ย)ก็เลยเอาเครื่องอัลตร้าซาวน์ที่เป็นคลื่นร้อน(คล้ายๆคลื่นไมโครเวฟ)มากระตุ้นให้เลือดไหลเวียนดีขึ้น healing ไวขึ้น เขาเอาเจลทาบริเวณที่ช้ำ แล้วเอาอุปกรณ์จากเครื่องมาลูบให้เจลลงไปในกล้ามเนื้อ พอเสร็จแล้วก็กายภาพบำบัดต่อ ซึ่งดีมากๆที่เราสามารถเปลี่ยนเวลาจากสิบโมงเช้ามาเป็นเก้าโมงได้ ทำให้ได้พักก่อนไปฉายแสงหนึ่งชั่วโมง ดูกันอีกทีว่าแจ่มใสขนาดไหน ถ้าได้พักผ่อนเต็มที่ กินอาหารสดใหม่ในปริมาณและเวลาที่ถูกต้อง ขับถ่ายดี ออกกำลังกายพอควร ..แต่อย่าเพิ่งมั่นใจ ..ออกจากโรงพยาบาลแล้ว หากยังออกไปวิ่งเหงื่อแตกอยู่ในโรงงานอีก เซลร้ายมันจะชอบใจใหญ่ 1 กุมภาพันธ์ รายงานข่าวล่าสุดก่อนย้ายหัวข้อ.. ตั้งแต่วันพฤหัสที่แล้วที่อาบน้ำ ก็ยังคงไอแค่กๆกลางคืนเหมือนเดิม แถมตื่นมาคุยอีก แมลงตาแดงตลอดเพราะได้นอนไม่เต็มแท้งค์.. แต่ดีที่กลางวัน ชีวิตเป็นroutine ก็เลยไม่เหนื่อยมาก เท้าซ้ายที่ล้มแล้วบวม หายเจ็บแล้ว หลังจากอัลตร้าซาวน์ไปสี่ครั้งในสองวัน พฤหัสกับศุกร์หยุด ไม่มีฉายแสง ก็จะทำให้ได้พักมากขึ้น เวลาทำกายภาพบำบัดก็จะได้ฝึกให้ทนขึ้น(ตอนนี้กำลังขาเริ่มมาแล้ว แต่ยังทำได้ไม่ทน) เช้าหลังกิจวัตรประจำวัน ก็จะยืดเส้นยืดสายรอ และตอนนี้เริ่มจะหายใจยาวๆ เป็นแล้ว เวลาที่หายใจยาวๆ กำหนดลมหายใจ แขนขา หรือเส้นที่ยกยากๆมันจะยกง่ายขึ้น เพราะจิตมันไปช่วยยกด้วย ..เหมือนที่แมลงเคยทำตอนเดินบนหิมะที่ภูเขาในออสเตรียไง.. ร่างกายเราไม่เก่งแต่จิตช่วย..บ่าวกับนายช่วยกัน ก็สำเร็จ..ปล่อยบ่าวไปตามลำพังได้ยังไงกัน.. 3 กุมภาพันธ์ ความคืบหน้าล่าสุด..เท้าซ้ายเริ่มตั้งตรง และขยับได้มาก เดินกับบาร์ได้หลายรอบ วันนี้มีเดินถอยหลัง นักกายภาพให้คะแนนขาซ้ายกับขาขวาว่าการใช้งานเท่ากันไหม ตอนนี้อยู่ระดับสี่ คะแนนเต็มห้า เดินถอยหลังด้วย..ต้องขอบคุณทีมกายภาพมากๆ เขาทำงานกันเต็มที่จริงๆ เริ่มตรงไม่ปัดไปมาแล้ว เจ้าเท้าซ้ายนี่เมื่อสามสัปดาห์ก่อน ไม่กระดุกกระดิกเหมือนท่อนไม้ จนเราถอดใจว่ามันไม่น่าจะกลับมาใช้ได้ แต่การกลับมาของเท้าซ้ายนี่ พร้อมๆกับ เห็นว่า ผมเริ่มร่วงเป็นหย่อมๆแล้ว พวกเพื่อนๆจอมตลกที่เยอรมัน พากันอยากมาดู กำลังใจมาดี Phillipp มาจากเมืองจีนตั้งแต่วันที่หนึ่งจนถึงสิบสี่กุมภาเป็นเพื่อนคุย ใส่รองเท้า เข็นรถเข็นไปเที่ยวทั่วโรงพยาบาล ชวนกันออกไปนั่งกินอาหารที่เอสแอนด์พีเมื่อวานเย็น ขากลับซื้อเค๊กมาสองปอนด์ แจกน้องพยาบาลสาวๆรอบดึก สนุกสนาน ร่างกายป่วย แต่ใจไม่ป่วย ตอนนี้ความดันโลหิตอยู่ที่ 110-70 เท่ากันทุกครั้งที่พยาบาลมาวัด (วันละสี่รอบ) ก็เลยไม่ต้องใช้ยาลดความดันโลหิต เหมือนตอนอยู่บ้าน ก็เลยแซวว่า Hospital Holiday Package นี่ดีจริงนะ แต่แพงไปหน่อย สามล้านบาท เหอๆ ใครไม่อยากซื้อทัวร์แพงแบบนี้ ก็อย่าทำตัวอย่างคุ้มในอดีต.. ดูแลตัวเองให้ดีนะจ๊า 4 กุมภาพันธ์ เมื่อวาน เพื่อนเยอรมันที่มาเที่ยวหัวหินทุกปี ปีละเดือน เขาขึ้นมาเยี่ยมแบบเช้ามาเย็นกลับ อยู่เล่นกันทั้งวัน ทำเอากลางคืนหลับสบาย เพราะไม่ได้นอนกลางวัน Claus กับ Gudrun เป็นคู่สามีภรรยาที่สนิทกับเราสองคน มาเห็นแมลงมีบล๊อกเล่าเรื่องให้เพื่อนและพี่น้องฟังในคราวเดียว ไม่ต้องเล่าหลายรอบด้วยบล๊อก และเขียนอีเมล์แบบจดหมายข่าว (ตอนนี้จดหมายข่าวออกไปสามฉบับแล้ว) ก็เลยบอกว่าเดี๋ยวจะต้องกลับไปบอกให้เพื่อนที่มีชะตากรรมเดียวกันฟัง ..เพื่อนสองคนนั้นเพิ่งพบมะเร็งเม็ดเลือดในสามี ภรรยาช๊อกและทำใจไม่ได้ ไม่รู้จะจัดการยังไง ญาติ และเพื่อนก็ช๊อก กระหน่ำกันวุ่นวาย ..ทำให้ไม่มีเวลาจัดการชีิวิต ค่อนข้างจะเครียดมาก Gudrun เล่าให้ฟัง(เหมือนที่คุ้มพูด)ว่า ที่เยอรมัน เวลาสามีหรือภรรยามีปัญหาโรคภัยหนักๆ อีกฝ่ายหนึ่งจะขอแยกทางบอกว่าทนไม่ได้...Gudrunมีประสบการณ์ตรงเรื่องพี่สะใภ้ทิ้งพี่ชายที่เป็นอัมพาต ให้สู้ชีวิตตามลำพัง ความจริงเวลานี้เป็นเวลาสำคัญที่เราจะได้ช่วยกันนะ เราเลือกที่จะมาอยู่ด้วยกัน เพราะว่าเราต้องการเพื่อนที่ช่วยคิดช่วยทำช่วยเล่น มีทุกข์สุขด้วยกัน ไม่ใช่เรื่องอื่นใด.. อ๊าวแมลงมีบอยเฟรนด์ใหม่ต่อหน้าต่อตาคุ้มแล้วนั่น..เพื่อนๆ พี่น้องไม่ต้องตกใจ คนถ่ายรูปให้น่ะ ภรรยาบอยเฟรนด์ใหม่ของแมลงเองจ้ะ เล่นกันใหญ่ คนไทยอายุปูนนี้ไม่ค่อยเล่นสนุกแบบนี้ ส่วนใหญ่จะออกแนวเรียบร้อย ส่วนแมลงนี่สไตล์ลิงตลอดชีวิต ยังสงสัยตัวเองว่าถ้าอยู่จนอายุแปดสิบจะยังลิงแบบนี้อีกไหมหนอ 6 กุมภาพันธ์   Create Date : 12 มกราคม 2554 157 comments Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2554 20:26:44 น. Counter : 4385 Pageviews. Share Tweet

แวะมาเยี่ยมทางหน้าจอค่ะคุณนิด ฝากพลังใจมาให้คุณนิดและคุณคุ้มด้วย อยากแวะไปเยี่ยมด้วยตัวเองจริง ๆ มีหนังสือเล่มหนึ่งตั้งใจเอามาฝากคุณนิด ตอนแรกกะจะส่งไปหัวหิน แต่คิดว่าคงอีกเป็นเดือน..(ชื่อว่าสนุกป่วยของหลวงพ่อคำเขียนค่ะ) แต่ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่คุณนิดจะสะดวกนะคะ ไม่ว่าจะได้ไปหรือไม่พี่ก็ส่งใจมาสม่ำเสมอ ด้วยความระลึกถึงและขอบคุณในข้อความผ่านบล็อกที่คุณนิดมีให้คนอ่านอย่างยิ่ง   โดย: พี่พี IP: 182.53.32.48 12 มกราคม 2554 11:14:53 น.

เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ   โดย: quiltmom 12 มกราคม 2554 13:02:28 น.

มีข้อความที่อ่านเจอมาฝากเพื่อเป็นกำลังใจค่ะ "ในเวลาที่มีความทุกข์ คนเรามักจะมองโลกในด้านเดียวเสมอ คือ ด้านร้าย เรามักจะเฝ้าถามตัวเองด้วยคำถามซ้ำๆ ว่า ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดกับเรา ทำไมต้องเป็นเรา จนลืมไปว่า ในเวลาที่เราทุกข์ใจแสนสาหัสนั้นยังมีสิ่งอื่น ๆ ให้เราได้เรียนรู้อีกมากมาย ... รวมถึงความสุข" หนูได้เห็นสิ่งที่พี่นิดปฏิบัติให้พวกเราดูเป็นตัวอย่างที่ดี ขอบคุณค่ะ หนูจะส่งกำลังใจมาให้เสมอค่ะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 12 มกราคม 2554 14:49:25 น.

ตามอ่านด้วยความเป็นห่วงค่ะคุณนิด ถ้าทำสมาธิได้จะดีที่สุดค่ะ เรื่องนี้คุณนิดคงช่วยคุณคุ้มได้นะคะ เป็นกำลังใจรายวันอย่างที่คุณนิดกล่าวไว้นั่นแหละค่ะ   โดย: addsiripun 12 มกราคม 2554 15:58:37 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจของทุกคนค่ะ วันนี้ ไม่มีเรื่องใหม่ นอกจาก การไปฉายแสงที่รวดเร็วไม่ขลุกขลักเหมือนเมื่อวาน ทำให้คุ้มได้พักมากกว่า อาการจะอ๊วกก็ไม่มี ตอนเช้ากินได้ดี ตอนบ่ายพี่เบ๊บต้มเล่งเอี้ยงมาให้กินก็กินจนหมดกระติก..ทุกอย่างที่ทำไป เหมือนสายน้ำไหล ไม่ฝืน ไม่คิดว่าทุกข์ คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา เราโชคดีกว่าคนอื่นจำนวนมาก ที่ไม่ได้แม้กระทั่งคิดถึงชีวิต ไม่เคยเตรียมตัว ก็เลยต้องเสียใจนักหนากับสิ่งที่ไม่ต้องการที่เกิดขึ้นแล้วเรียกว่า ความทุกข์ ป้าแอ๊ด พี่พี คุณquiltmom และนก ขอบคุณทุกคนเลยค่ะ สำหรับแมลงไม่คิดว่าเรื่องนี้เป็นทุกข์เลยค่ะ คุ้มเขามาสู่แมลงเพื่อให้โอกาสเราได้ใช้กรรมต่อกันและกัน และได้ทำความดีให้ เวลาที่ทำให้ทุกนาทีมีความสุขใจอย่างมากค่ะ ยิ่งตอนช่วยทำความสะอาดร่างกาย ขับถ่าย ยิ่งเหมือนพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์เลยค่ะ พยายามทำให้ช้าๆ เบามือ และสะอาดหมดจด เพราะจำได้ถึงความรู้สึกที่แม่ทำให้ตอนเด็กๆเวลาเราไม่สบาย ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ว่ามันเป็นความรู้สึกดีมากๆ คิดว่าถ้าเราส่งความรู้สึกให้ในขณะนั้น เขาต้องรับได้เต็มๆ ดังนั้น ไม่ว่าผลลัพธ์ในการรักษาจะออกมาเป็นอย่างไร ก็รับได้ทั้งหมดเลยค่ะ เพราะเราทั้งสองคนทำเต็มที่แล้ว เป็นมิสเตอร์ และมิสซิสAny นามสกุล whatever วันเสาร์ที่จะถึงนี้ เวลาเด็กๆกลับบ้าน เราจะย้ายไปอยู่ในโรงพยาบาลจะสะดวกกว่า ถ้ามีคนมาเยี่ยมก็ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะห้องพักในโรงพยาบาลนี้กว้างกว่าโรงพยาบาลธ.มากค่ะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 12 มกราคม 2554 17:38:16 น.

มาให้กำลังใจรายวันค่ะ ขอให้คุณคุ้มแพ้ยาให้น้อยที่สุด (ไม่แพ้เลยยี่งดี)   โดย: นก IP: 203.151.15.245 13 มกราคม 2554 15:10:46 น.

นก..ยาเต็มตัวแบบนี้ไม่แพ้คงเป็นไปไม่ได้ ..พยายามหลอกล่อให้กินน้ำกันสุดชีวิต คุ้มว่าแมลงเป็นเหมือนเซลแมนขายประกันชีิวิต ไล่เท่าไหร่ไม่ยอมไป ฮี่ๆ รายงานเพิ่มเติม หลังจากฉายแสงวันที่สาม แขนซ้ายที่อ่อนแรงมาก ชนิดที่งอสี่สิบห้าองศา มือซ้ายงอเข้าหาตัวเหมือนเป็ดง่อยตลอดเวลา เมื่อเช้ายังยืดออกไม่ได้ กล้ามเนื้อแข็งและเจ็บด้วย ตอนนี้ยืดออกได้และออกกำลังกายด้วยการขยำบอลเล็กๆได้แล้ว ..ผลลัพธ์ยังไม่เห็นเด่นชัด แต่ออกแนวบวกค่ะ ยังคงเบื่ออาหารเหมือนเดิม แต่เด็กๆพากันไปซื้อข้าวกับปลาจากโอโต้ยะ แคร๊กเกอร์และน้ำผลไม้มาผสมน้ำให้กิน หวังว่าจะดื่มน้ำได้เยอะ พรุ่งนี้หยุดฉายแสงหนึ่งวัน แมลงไม่มีเวลามารายงาน จะมีแขกที่เป็นหุ้นส่วนมาเยี่ยมหลายชุด   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 13 มกราคม 2554 20:32:26 น.

ดีใจมากเลยนะคะ ที่ผลการรักษาเป็นไปในทางบวก และก็ขอให้ผลการรักษาดีขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งนะคะ เอาใจช่วยเต็มที่เลยค่ะ   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 13 มกราคม 2554 21:57:52 น.

แอบเข้ามาเป็นกำลังใจให้ยามดึกๆคะ ช่วงนี้คุณนิดก็ต้องทานเยอะๆนะคะ อะไรทานได้ทานไว้ก่อน อัดเข้าไปเยอะๆ ยังคงต้องใช้ทั้งแรงกายและแรงใจกันอีกเยอะเลยคะ แต่สิ่งสำคัญคือการคิดบวก จะช่วยเราได้เยอะเลย.....สู้ๆนะคะ ^_^   โดย: ริน (made by rin ) 14 มกราคม 2554 0:57:27 น.

แวะมาเยี่ยมตอนเช้าค่ะ (ก่อนคนมาเยี่ยมที่โรงพยาบาลจริง ๆ อิ อิ) หลังจากวันนี้ไปคงไม่ได้มาอีกเป็นอาทิตย์ ส่งพลังชีวิตผ่านข้อความนี้แทนนะคะ พี่รู้ว่าคุณนิดรับภาระนี้ไหวโดยไม่ทุกข์ (มาก)อยู่แล้ว เอาใจช่วยให้คุณคุ้มมีพลังกายพลังใจเข้มแข็งแทนก็แล้วกันนะคะ :)   โดย: พี่พี IP: 125.25.100.146 14 มกราคม 2554 7:04:33 น.

ปล. ลืมบอกไปว่า คำอธิบายภาพการดูแลคุณคุ้มของคุณนิดฟังแล้วจับใจมาก โดยเฉพาะการทำความสะอาดร่างกาย ด้วยความรู้สึกเหมือนพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ ให้ความหมายของความตั้งใจและความนิ่งเย็นได้อย่างมาก...ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ   โดย: พี่พี IP: 125.25.100.146 14 มกราคม 2554 7:06:53 น.

วันนี้รับแขกเหนื่อยหรือเปล่าคะ....ฟังพี่นิดเล่าว่าผลการรักษาเป็นบวกดีใจมากค่ะ คุณคุ้มเองก็รับรู้ถึงความพยายามของพี่นิดถึงได้พยายามต่อสู้ไปด้วยกัน ฝากบอกด้วยว่าหนูเชียร์สุดหัวใจ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 14 มกราคม 2554 15:56:02 น.

ดีใจด้วยนะคะที่ผลของรักษามีผลดีขึ้นระยะหนึ่งแล้ว แม้จะเป็นส่วนน้อย แต่คงทำให้คุณนิดมีกำลังใจมากขึ้น รักษาสุขภาพของตัวเองด้วยค่ะคุณนิด   โดย: addsiripun 14 มกราคม 2554 22:13:05 น.

แวะมาเยี่ยมนะค่ะ ขอให้ผลการรักษาเป็นไปตามที่วางแผนไว้นะคะ จากที่พี่นีิดเล่าดูน่าพอใจนะคะ   โดย: ิBusy Bee IP: 202.29.6.246 15 มกราคม 2554 20:28:10 น.

วันนี้แวะมาเยี่ยมคุณนิดและคุณคุ้มคะ เอากำลังใจกองโตๆมาฝากด้วยคะ สู้ๆนะคะ   โดย: ริน (made by rin ) 15 มกราคม 2554 21:59:07 น.

ขอบคุณมากของนก ป้าแอ๊ด ผึ้ง พี่แมว พี่พี และคุณริน สำหรับวิตามินรายวันให้คนเฝ้าไข้ คนเฝ้าไข้และคนไข้มีกำลังใจดีมากค่ะ แม้บ่าวของเราทั้งสองจะป่วย..สำหรับความทุกข์ใจ ไม่มีเลยค่ะ รับรองได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ชีวิตก็เป็นอย่างนี้เอง เรายังโชคดีกว่าอีกหลายๆคนที่เตรียมตัว เตรียมใจ เตรียมทรัพย์ไว้ แต่เรื่องนี้เป็น truth ที่ไม่มีสิ่งมีชีิวิตใดในโลกที่จะรอดพ้นจากกฏของความจริงนี้ไปได้.. ตอน นี้แมลงมีอาการเจ็บคอแบบบาดลึก และไอจนตัวขโยก เริ่มตั้งแต่คืนวันศุกร์ เพราะตอนอยู่อมารี แทบไม่ได้นอนทุกคืืน กลางวันต้องเป็นนักวิ่งมาราธอนในโรงพยาบาล ดูแลจัดยา อาหาร และห้องน้ำให้คุ้ม จัดการคนมาเยี่ยมอีก อาหารเราควบคุมได้ค่ะคุณริน กินดีถูกต้อง แต่พักผ่อนนี่ยาก เพราะปัจจัยอื่นที่ควบคุมไม่ได้มากำกับ พอ ย้ายเข้ามาอยู่ในโรงพยาบาล เมื่อคืน มีเพื่อนฝรั่งจากเยอรมันมาเยี่ยมก็เลยให้อยู่ก่อน ก็เลยแวบลงไปฉีดยา และได้โอกาสฉีดยาบาดทะยักเข็มที่สามด้วย (ปกติแมลงหลีกเข็มฉีดยาและแอนตีไบโอติกอย่างมาก แต่คราวนี้จำเป็น ต้องหายไวๆ) วันนี้อาการดีขึ้นอย่างรวดเร็ว หยุดไอ แต่ยังระคายคออยู่นิดหน่อย ใช้ผ้าปิดปากและจมุูกและให้นางพยาบาลจัดการทุกอย่าง.. ถ้าทุกอย่างเข้า ที่เข้าทาง จะมารายงานอีก มีหลายเรื่องที่น่าสนใจและเป็นมุมมองเรื่องการแพทย์สมัยใหม่กับการแพทย์แบบ ความเชื่อดั้งเดิม รวมถึงมุมมองต่อชีวิตและการจัดการชีวิตด้วย..กองเชียร์ตัวจริงอย่าลืมมาให้ กำลังใจคนเขียนนะจ๊า   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 16 มกราคม 2554 14:29:42 น.

ไม่ลืมที่จะมาเป็นกองเชียร์ให้คุณนิดค่ะ คุณนิดสู้ สู้ คุณนิดสู้สู้ ค่ะ   โดย: addsiripun 16 มกราคม 2554 21:20:26 น.

แอบอ่านมานานแล้วค่ะ เพราะชอบมุมมองชีวิตของคุณมาก และสนุกกับการเล่าเรื่องราวต่างๆของคุณ จนต้องเปิดมาอ่านอยู่เสมอ ปกติไม่ค่อยชอบแสดงตัวตนเท่าไร แต่ครั้งนี้ เกิดอารมณ์อยากให้กำลังใจคุณมากมายน จนต้องเขียนถึงค่ะ ขอมอบพลังใจ (ซึ่งคุณก็มีอยู่แล้วมหาศาล) อีกแรงใจนึงนะคะ   โดย: youngatheart IP: 110.169.212.203 16 มกราคม 2554 22:51:51 น.

แวะมาเชียร์ และมาเป็นกำลังใจค่ะ ช่วงนี้อากาศเย็นต้องรักษาสุขภาพ คุณคุ้มด้วยนะคะ เพราะอาจติดเชื้อได้ง่าย   โดย: นก IP: 203.151.15.245 17 มกราคม 2554 7:58:42 น.

เข้ามาเยียมพี่คุ้มและคนเฝ้าไข้ กุศลผลบุญส่งให่พี่คุ้มมีนางฟ้าพิเศษอยู่ข้างตัวทั้งคน เค้าต้องภูมิใจลึกๆว่าเลือกคนข้างตัวไม่ผิด สิ่งที่เพื่อนปฏิบัติกับพี่คุ้ม จงส่งผลดีให้เกิดกับชีวิตต่อๆไป ขอบุญรักษาเพื่อน ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะเป็นห่วง อย่าลืมว่ายังมีเพื่อนอยู่ เป็นกำลังใจให้จ้ะ   โดย: เล็ก IP: 125.24.128.19 17 มกราคม 2554 12:53:41 น.

ขอบคุณทุกกำลังใจ โดยเฉพาะกำลังใจใหม่ คุณหัวใจยังเยาว์ ..มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์กันค่ะ ตอนนี้มีเรื่องจะเล่าให้ฟังอีกสองเรื่อง คือเรื่องความศรัทธากับความจริง และอีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องวิธีคิดกับการทำงาน ..คอยหน่อยน๊า   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 17 มกราคม 2554 18:34:10 น.

มารออ่านไอ้เรื่องที่ว่าจะเล่าให้ฟัง..จองที่นั่งแถวหน้า ขอให่น้องนิดกับคุ้มผ่านช่วงชีวิตตอนนี้ไป ด้วยความเข้มแข็งนะจ๊ะ อยากจะให้ยกหูหาถ้ามีอะไรให้ช่วยนะ ตอนอยู่ที่รพ.นี้ใกล้เราแล้วละ มีอะไรบอกได้ แต่คงไม่ได้ไปเยี่ยม(จะดีกว่า)นะ อยากให้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเองให้มาก ๆ เอาใจช่วย เช่นเคย   โดย: โส่ย (secreate ) 17 มกราคม 2554 21:36:17 น.

เข้ามาเติมกำลังใจค่ะ และได้ของแถมดีๆ กลับไปทุกครั้ง ขอให้บ่าวของพี่นิดหายไวๆ ค่ะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 18 มกราคม 2554 7:48:54 น.

แวะมาเยี่ยมเน้อฺ จะมาบอกว่า เอาๆๆ สูตรขนมนั่นน่ะ ชอบจังเวลามีคนแบ่งปันสูตรให้ สะสมสูตรขนมไว้เยอะ แล้วเวลาเจอสูตรที่น่าสนใจก็อยากจะส่งไปให้คนที่เขาเก่ง ๆลองทำดู อยากกินหนมไร บอกมา. จักเอาไปส่งให้ถึงรพ.เลย   โดย: Secreate (secreate ) 18 มกราคม 2554 18:57:15 น.

สวัสดีคะคุณนิด ช่วงนี้อากาศเย็นลง อากาศเปลี่ยนแปลงดูแลสุขภาพเยอะๆนะคะ ฝากส่งกำลังใจให้คุณคุ้มเยอะๆด้วยคะ ^_^   โดย: ริน (made by rin ) 18 มกราคม 2554 20:01:38 น.

อาการไอดีขึ้นหรือยังคะ ขอให้หายไวๆ นะคะ ฝากส่งกำลังใจให้คุณคุ้มด้วยค่ะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 19 มกราคม 2554 7:35:04 น.

นก..เราหยุดไอแล้วแต่ต้องกินยาให้หมด พี่น่ะไม่ชอบเลยไอ้ยาแอนตี้ไบโอติกเนี่ย..แต่ครานี้มันจำเป็น..ไปเที่ยวอย่าลืมแต่งตัวให้รัดกุม จะได้ไม่หนาวมาก ..เมื่อวันก่อนเขี้ยวโทรมา พอดี ถูกไล่ออกจากห้อง ก็เลยได้คุยกันนิดนึง ..ถ้าวันนี้ไม่วุนวายตอนช่วงเย็นจะโทรไปตอนที่น้องๆอยุ่ที่สนามบินนะ..คุ้มว่าวีซามันสามเดือน เดี๋ยวหายจะไปญี่ปุ่น..โธ่เอ๊ย..ชั้นไม่ได้อยากไปญี่ปุ่น ชั้นจะไปดูควิลท์โชว์กับเพื่อนที่ชอบเหมือนกันต่างหากเล่า.. โส่ย..เพื่อนเขาจะกลับบ้านวันนี้แล้ว แต่กว่าเขาจะเข้าที่เข้าทางก็คงหลายวัน เห็นว่าในบ้านจะไม่มีน้ำมันปั่นในบ้านให้อุ่น หนาวแหง่กๆ เพื่อนคนนี้ทำอะไรก็อร่อย น่ากิน ดูเขาโยนๆของลงไปในจานก็ดูดีแล้ว นิดไปช่วยเขาทำครัวเมื่อเดือนกันยา สนุกมากๆ ตักบาตรห้ามถามพระ ..มีอะไรกินก็เอามา แต่อย่าเอามามาก กินไม่หมด ทำแต่พอกิน..บอกเจ้าจิ๋มด้วย นิดสุขสบายดี คุณริน..พี่ต้องเรียกว่าน้องรินแล้วใช่ไหม..เรื่องนี้หลายคนอาจจะมองว่ามันคือทุกข์ แต่พี่ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เป็นแบบนี้สิ ไม่ธรรมดา เป็นอะไรไม่สำคัญ มันอยู่ที่ท่าทีที่เรามีต่อสิ่งที่เกิดขึ้นต่างหาก ถ้าเราคิดว่าทุกข์มันก็ทุกข์ แต่พี่มองว่ามันเป็นบทเรียน มันเป็นโอกาสให้เราทำความดีกับเขา เหมือนที่เขาก็ทำความดีกับเราเช่นกัน ..เขาบอกพี่ว่า ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนพี่เป็นแม่เขาเลย ..ก็เพราะเขาอ่อนแอไง บ่าวของเขาอ่อนแอ เราก็ต้องช่วยนายเขาไม่ให้อ่อนแอตามกันไป..ตอนนี้ไม่ได้วิ่งมาราธอนแล้ว เดินเอื่อยๆ และเริ่มมีเวลาเย็บผ้าได้แล้ว..คิดถึงครูนิกกี้มากๆเลย   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 19 มกราคม 2554 8:48:04 น.

พี่นิดคะนานวันเข้ารู้สึกเหมือนเป็นพี่เป็นน้องกับพี่นิดไปทู้กที เลยขอเรียกว่าพี่นิดแล้วกันนะคะ ^_^ แวะมาเยี่ยมมาส่งกำลังใจและมาอ่านเรื่องเล่าจากพี่นิดที่ทำให้ได้อะไรดีๆกลับออกไปมากมาย วันศุกร์นี้จะแวะไปหาครูนิกกี้คะ จะบอกครูว่าพี่นิดคิดถึงนะคะ จะเอาน้ำผลไม้ไปฝากครูให้ด้วยคะ ฝากส่งกำลังใจให้คุณค้มอีกเช่นเคยนะคะ บอกว่าสู้ๆนะคะ มีกองเชียร์สาวๆแอบเชียร์เพียบเลย ดีใจนะคะที่ตอนนี้พี่นิดเบาแรงลงไปบ้าง หาเวลาผ่อนคลายบ้างนะคะ หยิบผ้าขึ้นมาเย็บบ้างนิดหน่อยให้หายคิดถึงครู รบกวนแค่นี้นะคะ   โดย: ริน (made by rin ) 19 มกราคม 2554 21:31:09 น.

เพิ่งมีเวลาเข้ามาเยี่ยมเยียนคุณนิดค่ะ เข้ามาอ่านเรื่องราวที่คุณนิดเขียนแล้ว แทบจะเรียกได้ว่า ไม่ต้องบอกอะไรคุณนิดเลย เพราะคุณนิดเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว เราเพียงมาให้กำลังใจ มาพูดคุยกัน ถามสารทุกข์สุขดิบ ตามประสาพี่น้องผองเพื่อน ช่วงนี้มีแต่คนไม่สบายทั้งนั้น สังขารเมื่อล่วงไปถึงจุดหนึ่งย่อมเสื่อมไปเป้นธรรมดา เพื่อนป้าแอ๊ดก็เข้าโรงพยาบาลผ่าตัดโน่นนี่ไปหลายคน ก็ทะยอยไปเยี่ยมกัน ตัวเราก็ต้องรักษาสุขภาพเช่นกัน เพราะอายุมากแล้ว พระท่านบอกว่าไม่ให้ประมาทกับชีวิต และเมื่อเวลานั้นมาถึงก้ต้องรับสถารการณ์ให้ได้ ตัวอย่างมีอยู่แล้ว คือคุณนิดกับคุณคุ้มนี่แหละค่ะ ช่างเป็นคู่ที่อดทนและทำใจได้ในเวลาอย่างนี้อย่างน่าชื่นชมค่ะ   โดย: addsiripun 20 มกราคม 2554 10:05:32 น.

ดีใจที่คุณนิดเข้าไปเยี่ยมที่บล็อกค่ะ หลังจากที่เข้ามาอ่านเรื่องราวอยู่ตลอด อย่างคุณรินว่าเข้ามาแล้วได้อะไรกลับไปเยอะมาก ขอบคุณจริงๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณนิดกับคุณคุ้มเสมอนะคะ พี่มีความสุขมากที่ได้ไปเรียนที่นี่ค่ะวันหลังจะนำรูปอาม้าอายุ 71 มาเรียนทำกระเป๋าที่นี่ค่ะน่ารักมาก สังคมไทยยังมีสุขอยู่ค่ะ โครงการณ์นี้เกิดขึ้นได้เพราะพระบารมีของสมเด็จพระเทพค่ะ   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 20 มกราคม 2554 10:54:41 น.

ดีใจที่เห็นแมลงยิ้ม และรอยยิ้มของคนรอบข้างคุณ อ่านบันทึกวันนี้แล้ว ดีใจแทนคุณคุ้มที่มีคุณเคียงข้าง ป้าเกรซไม่รู้จะเขียนว่ายังไง รู้สึกแต่ว่าลำคอตัวเองตีบตันอยากร้องไห้กับรอยยิ้มของทุกคนในภาพ และประทับใจกับสีหน้ามุ่งมั่นของชายหนุ่มเหลือเกิน มอบความปรารถนาดีและกำลังใจมาให้คุณทั้งสองด้วยค่ะ เวลาของคุณถูกใช้อย่างคุ้มค่าจริงๆ   โดย: BabyGreace 20 มกราคม 2554 12:17:40 น.

เรื่องการฝึกหายใจนี่มีความสำคัญนะคะคุณนิด เวลาป้าแอ๊ดนอนไม่หลับ จะหายใจลึกๆ แล้วภาวนาไปด้วย ไม่นานจะหลับสบายทั้งคืนเลยค่ะ   โดย: addsiripun 20 มกราคม 2554 12:35:58 น.

พี่นิดแก่นขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาหาหลายวัน..... แต่ก็ส่งใจมาเชียร์ทุกวันค่ะ .. เห็นภาพครอบครัวแล้วชื่นใจ อาการเจ็บคอเป็นงัยบ้างคะ มีเวลาต้องแอบงีบนะคะจะได้หายขาดเร็วๆ ..แบบว่าสังเกตจากตัวเองถ้าทำแบบนีจะหายเร็วค่ะ.. แล้วจะเข้ามาหาทุกวันค่ะ (กลับจากพิษณุโลกแล้ว)   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.194 20 มกราคม 2554 13:07:50 น.

มาส่งความคิดถึงค่ะ ในความคิดถึงมีความห่วงใย มีแรงใจอยากให้คนป่วยหายไวไว ดีวันดีคืน และมาเป็นกำลังใจให้คุณนิด แข็งแรงมากๆนะคะ   โดย: nu-an 20 มกราคม 2554 20:07:31 น.

ตอนนี้มีคุ้กกี้ บอกชื่อห้องมาทางหลังไมค์ดิ ส่งไปพรุ่งนี้ได้เลยละ   โดย: โส่ย (secreate ) 20 มกราคม 2554 21:14:48 น.

นอกจากโปรแกรมคนไข้ของคุ้ม เรามีเวลาว่างมาก ก็อ่านหนังสือฟังเพลง เช็คเมล์ มีเมล์ที่ต้องส่งวันละประมาณยี่สิบฉบับ..อยู่กับอินเตอร์เน็ตอย่างสะดวกค่ะ คุณริน..ได้เย็บผ้านิดหน่อย ยิ่งเย็บผ้ายิ่งคิดถึงครูค่ะ พี่แมว..ยินดีที่มีคนอ่านแล้วได้ประโยชน์ค่ะ เรืื่องอาม่าเย็บผ้านี่ต้องเขียนละเอียดๆละคะ คุณเบบี้เกรซ..อย่าร้องไห้นะคะ มันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ บ้านไหน ก็มีคนเกิด คนแก่ คนเจ็บ คนตายทั้งนั้น ..ไม่มีสิแปลกค่ะ ป้าแอ๊ด..ดีจังค่ะที่ได้คุยกับคุณป้า เวลาคุยกันแล้วรู้สึกอย่างเดียวกับเวลาคุยกับพี่หมอสุนทรี อบอุ่นใจค่ะ นอกจากคุ้มกำลังหัดหายใจ เพื่อนอีกสองคนที่เพิ่งกลับไปก็สัญญาว่าจะหัดหายใจด้วย..ตลกดีนะ ลมหายใจอยู่กับตัวเองมาตลอด แต่คนหลายคนกลับไม่รู้ แก่น..เราหยุดไอกันสนิทแล้ว วันนี้วันหยุด แต่พรุ่งนี้เสาร์อาทิตย์ คงจะรับแขกทั้งวัน ..เดินทางมากๆ พักผ่อนบ้างเด้อ ป้านวน..ขอบคุณมากค่ะ คิดถึงเช่นกันค่ะ โส่ย..นิดท่าจะตะกละมาก รีบส่งข้อความหลังไมค์ด่วนไปแล้ว ฮิฮิ มันเท่ห์มากเลยนะเนี่ย มีเพื่อนส่งหนมมาให้กิน โม้ไปได้สิบคุ้งงงง   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 21 มกราคม 2554 9:40:06 น.

เวลาเป็นของมีค่า... ตอนนี้พยายามจัดการภาระกิจต่างๆ ให้เร็วขึ้น ทบทวนเหตุการณ์บ่อยขึ้น... เดี๋ยวมันจะทำร้ายตัวเองและคนอื่นเขา... แต่ก็หลุดบ่อยเหมือนกันค่ะ ขนมพี่โส่ยท่าจะอร่อยนะเนี่ย...ขอบคุณค่ะที่ทำให้พี่แมลงมีอาการอย่างนี้..อิอิ ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ. ..จะชมที่ไหนก็พระอาทิตย์ดวงเดียวกัน..เปลี่ยนบรรยากาศเนอะ... สู้ สู้ ไปด้วยกันค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.197 21 มกราคม 2554 13:13:38 น.

เข้ามาเยี่ยม พี่นิด กับ คุณคุ้มค่ะ ขอให้หายไว ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ และคิดเหมือนพี่นิดที่ว่า คนเรา มีบุญ และ มีกรรม ร่วมกัน จึงได้มาพบกันในชาตินี้ค่ะ   โดย: ยายศรี 21 มกราคม 2554 15:06:49 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่ได้ส่งขนมมา อิ อิ ส่งมาแต่กำลังใจได้หรือเปล่า ดีใจที่เห็นตัวหนังสือเริ่มทิ้งท้ายสดใสขึ้น การมีโอกาส (และอารมณ์) กินลมชมวิวที่โรงพยาบาลนั้นถือเป็นสัญญาณที่ดีนะคะ เอาใจช่วยให้คุณคุ้มหายใจได้อย่างเต็มที่ และเหนือกว่านั้น เอาใจช่วยให้การฝึกหายใจครั้งนี้ เปิดทางสำหรับการฝึกสมาธิ ตามลมหายใจ และการฝึกเจริญสติผ่านเงื่อนไขและสัญญาณเตือนของชีวิต ตัวเองค่ะ หายเร็ว ๆ นะคะ (และอย่าแพ้อะไรอีกด้วย) :)   โดย: พี่พี IP: 182.53.44.75 21 มกราคม 2554 16:48:11 น.

เปิดบล็อก "ส่วนตัว" ให้คุณนิดแล้วนะคะ เชิญเข้าไปอ่านสิ่งดีๆ ได้เลยค่ะ   โดย: addsiripun 21 มกราคม 2554 20:18:29 น.

ดีใจกับการเริ่มเข้าที่เข้าทางของคุ้มและน้องนิดนะจ๊ะ อยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด ใครเคยเขียนไว้น้า.. ณ ตรงนี้ เรามีคนข้างตัว คนรอบข้าง คนในครอบครัว ให้กำลังใจมากมาย อะไรจะเกิดก็ให้มันเป็นเรื่องของวันอื่น ไม่ใช่วันนี้ นะ น้องแก่นคะ (น้องเพื่อนก้อเหมือนน้องเรา.. ) วันไหนจะแวะมาแถว ๆ รพ.นี้ ส่งซิกมาบอกก่อน จะได้ส่งขนมไปให้กิน 555 ดีใจมีเหยื่อเพิ่ม. ใช้ห้องพักของคุ้มเป็นศูนย์รวมซะเลยนี่   โดย: โส่ย IP: 124.122.153.225 21 มกราคม 2554 20:29:19 น.

ไม่ได้เข้ามาเยื่ยม หลายวันเลย อากาศที่เลยเย็นมาก ไม่สบายเหมือนกันค่ะ ใช้บ่าวมากไปหน่อย แต่ตอนนี้หายแล้วค่ะ การรักษาของพี่คุ้มน่าจะมาได้ถูกทางนะคะ พี่นิดดูแลตัวเองนะคะ ฝากความคิดถึงพี่คุ้มด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: Busy Bee IP: 202.29.6.246 22 มกราคม 2554 0:56:19 น.

วันนี้โปรแกรมของคุ้มยาวเหยียด ไม่ว่างเหมือนเมื่อวาน ที่ได้ใช้อินเตอร์เน็ตเข้าๆออกๆทำงานทั้งวัน..เชื่อไหมว่าคุ้มยังทำงานอยู่เลยนะเนี่ย แต่มีแมลงเป็นผู้ช่วย เขาเป็นเหมือนแม่เหล็กดึงดูดคนและงานดีๆเข้ามาจริงๆ แก่น..รีบสมัครบล๊อกด่วน จะได้สายตรงขอขนมกินจากโส่ย แฮ่ๆ ชวนเป็นขี้ขอเหมือนกัน.. ขนาดเวลาผ่านไปหลายสิบปี ยังจำรสชาติได้เลย ฟรุ๊ตเค๊กของโส่ยอร่อยที่สุดเลยแหละ พี่พี..ไม่มีขนม มีคำมาก็ดีใจแล้วค่ะ น่าจะเล่าเรื่องบ้านที่เวียงจันทร์หน่อยนา มันเป็นไงมาไง ขอฟังบ้าง..เวลานี้นับเป็นโชคดีค่ะ ที่ได้อยู่ด้วยกันยี่สิบสีชั่วโมง ได้คุยกันมาก โดยเฉพาะเมื่อวาน เราถกกันเรื่อง กิเลสมาร ขันธมารและมัจจุมาร กับความเข้าใจเรื่อง self ถ้าไม่มีเวลานี้ เรื่องอื่นมันชิงเวลาของคุ้มไปเสียมาก.. ป้าแอ๊ด..เห็นแล้วค่ะ ว่าเจ้าส่วนตัวเป็นแบบนี้เอง ตอนแรกงงๆว่าอะไรหว่าการหัดหายใจของคุ้มเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ตอนนี้ค่าออกซิเจน95โดยไม่มีสายออกซิเจนแล้วค่ะ โส่ย..เมื่อวานนิดลืมหยิบแครนเบอรรี่ในตู้ที่เพื่อนซื้อมา ฝากไปให้ พอม้าเร็วกลับไปแล้วถึงจะนึกออก ..รอคนมาส่งขนมรอบหใม่แล้วกันนิ..ขอซึ่งๆหน้า แฮ่ๆ ผึ้ง.. รักษาตัวเหมือนกันนะ พักบ้างนา เรื่องการรักษานี่ มันไม่มีใครตอบได้ หมอเขารักษาตามมาตรฐานน่ะ ว่าถ้าเป็นgliblastomaต้องใช้รังสีแบบนี้ๆ คีโมชนิดนี้ๆ ผลข้างเคียง ยากันผลข้างเเคียง ความน่าจะเป็นของผลลัพธ์ ของอเมริกาเขามีสถิติ ชัดเจน เราไม่คาดหวังมาก ทำตามที่ควร และใช้เวลาให้คุ้มค่า..ตอนนี้ผลลัพธ์ออกมาดี..แต่มันอาจจะเกิดจากสตีรอยด์ก็ได้ วันนี้หมอจะเช็คเลือด น่าจะรู้รายละเอียดมากขึ้น..สำคัญต้องไม่ให้จิตเศร้าหมอง ..   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 22 มกราคม 2554 7:02:01 น.

สวัสดีตอนเช้า ๆ ค่ะ แปดโมงครึ่งก็ยังถือว่าเช้าได้อยู่นะ สำหรับวันเสาร์ที่บ้าน แต่ที่โรงพยาบาลคงไม่เช้าแล้ว (นอกจากคิวหมอพยาบาลคงยังมีคิวเยี่ยมอีก) ยินดีที่ผลการรักษายังเป็นไปตามมาตรฐานและตัวหนังสือของคุณนิดยังหัวเราะได้ แม้จะแบบว่า แฮ่ ..ๆ... แวะเข้ามาเยี่ยมแว้บนึงก่อนนะคะ ต้องแว้บออกไปแล้ว...ช่วงนี้ยังยุ่ง ๆ เช่นกันค่ะ สำหรับบ้านนี้และบ้านที่เวียงจันทน์ ไว้อะไรลงตัวแล้วค่อยเล่าให้ฟังว่าทำไมถึงจะย้ายไปเป็น "แม่ญิงลาว"   โดย: พี่พี IP: 182.53.34.154 22 มกราคม 2554 8:32:36 น.

แวะมาตลาดก็เลยลองมาเล่นเน็ตดูเห็นภาพแล้วชื่นใจจริงๆเห็นพี่นิดดูแลคุณคุ้มอย่างดีจริงๆเอาใจเชียร์ค่ะสู้ๆนะ(คิดถึงพี่นิดนะ)   โดย: ต่าย IP: 223.207.19.179 22 มกราคม 2554 15:45:12 น.

อากาศกรุงเทพขึ้น ๆ ลง ๆ ชอบก๊ล ดูแลร่างกายให้ดีละ หนูนิด ส่งข้อความหลังไมค์ไปให้ อ่านหน่อยน้าาา ฝากสวัสดีคุ้มด้วย ทุกอย่างอยู่ที่ใจนะจ๊ะ   โดย: โส่ย (secreate ) 22 มกราคม 2554 20:46:56 น.

โส่ย..For Nid´s friend ,I will send the orange cake recepie -2 big non treated oranges(bio),ca.360g -250g ground almonds -5 eggs -250g sugar -2 spoon full flour -1 teaspoon baking powder the whole oranges(Please ask Henner about the oranges ,here will be ment thespain or italy oranges ,not the Thai one´s ,those are bigger and have a different taste) should be cooked quietly with some water in a pan(ca.45 min.),let them cooled down,put off the seeds&make a puree from it sti r eggs&sugar to foam(I don´t know the right word ,but it means to stir it for a longer time ,until it`s smooth and sugar is dissolved) put in a pinch of salt,orange-puree,almonds,flour&baking powder put the dough into a buttered baking-form(diameter 26cm.),bake it for ca.1 hour at medium heat(160°) afterwords you can put orangemarmelade on it ,also can be powdered with cacaopowder uffff!!!! That was harder than to make the cake in reality นิดว่าเพื่อนเขาพยายามเขียนภาษาอังกฤษเต็มที่ ..หวังว่าพวกทำขนมด้วยกันคงเข้าใจนิ..สำหรับนิด รอกินดีฝ่า พี่พี.. แม่ญิงลาว ใส่ซิ่นด้วยบ่ ที่เมืองลาวมีผ้าครามสวยๆ แต่ราคาแพงงงงงมาก..อย่าหลงไปซื้อน๊า ตอนนี้ เรื่องต่างๆ เริ่มเข้าที่เข้าทาง ไม่เหมือนตอนแรกๆ ที่สำคัญ คุ้มเริ่มปรับตัวและใจได้ ได้มีโอกาสสนทนาธรรมกันมากขึ้น ต่าย ..เราดูแลกันและกันเป็นทีมอยู่แล้ว เดี๋ยวจะลงรูปให้ดูจะไม่เชื่อว่านี่หรือคนไข้มะเร็งในสมอง สนุกสนานมาก ตลกด้วย แถมยังทำงานแข็งขันอีก ..ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ ..เพียงแต่ว่า เราเอาเวลาไปทำอย่างอื่นไม่ได้แล้ว เรื่องนี้มันสำคัญกว่าเรื่องใดๆ   โดย: Bug in the garden 22 มกราคม 2554 22:13:46 น.

แวะมาส่งกําลังใจรอบดึก.. ช่วงนี้เทศกาลสอบ กศ.ป ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่โส่ย ใจดีจะให้ขนมกิน .. พี่นิดเรื่องบล็อกเดี๋ยวจะไปสมัครค่ะ ..ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง พี่คุ้มก็เช่นกัน ..ต้นไม้ใหญ่อยู่แล้วร่มเย็นเป็นสุข นกกาก็อยากพึ่งพาอาศัย ขอให้ต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ยืนหยัดมั่นคงตลอดไปค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 49.228.7.15 22 มกราคม 2554 22:25:03 น.

แม่เจ้าโว้ย สูตรขนมท้าทายมาก ๆ ไว้รวบรวมความกล้าหาญได้พอแล้วจะเป็นแนวหน้ากล้าตายให้นะ สงสัยอยู่ว่า ไอ้เจ้าส้มนั้น่ะ ใช้เปลือกด้วยรึเปล่าฟะ ไม่เห็นบอกให้ปอกเปลือก เรามันคนซื่อ เดี๋ยวทำตามนี้เลยนา ตอนนี้ยังกลับไปกลับมาที่โรงแรมอีกหรือเปล่าเนี่ย อยู่ที่เดียวไปเลยน่าจะดีกว่า ไม่ต้องออกไปสูดควันพิษนะ   โดย: โศ่ย (secreate ) 22 มกราคม 2554 22:43:31 น.

แก่น..โปรดอย่านอนดึก เพื่อสุขภาพของตัวเอง.. อากาศเย็นไหม แถวนี้อยู่แอร์กันทั้งวัน จนเป็นเผือกแล้วเนี่ย โส่ย..เดี๋ยวรอถามเพื่อนก่อนนะ คุ้มว่าผิวส้มเอาด้วย แต่นิดว่าเรารอถามเจ้าของสูตรดีกว่า..ถ้าม้าเร็วมาอีก บอกเขาว่าให้ทวงแครนเบอรรี่ด้วย เพราะหญิงชราจะลืมอีก   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 23 มกราคม 2554 9:50:53 น.

คุณนิดเริ่มมีกำลังใจดีมากขึ้นกว่าเดิมแล้วนะคะ เพราะมีคนรอบข้างให้กำลังใจกันทุกวัน อ่านแล้วสำนวนคุณนิดดูรื่นริงขึ้นมาก ....... บล็อก "ส่วนตัว" ของป้าแอ๊ด เข้าไปชมและคอมเม้นท์ได้เฉพาะเพื่อนที่เปิดเป็น VIP เท่านั้นค่ะ คนอื่นๆ ไม่มีสิทธิ์ ที่จะเข้าไปอ่านได้เลย อุ อุ   โดย: addsiripun 23 มกราคม 2554 14:06:36 น.

อากาศที่สกลเริ่มอุ่นขึ้นนิดหน่อย แต่กลางคืนเย็มมากค่ะ (ผ้าห่มสามผืน อิ อิ) ถ้าพี่แมลงอยู่ด้วยคงต้องแถมหมวกไอ้โม่งให้ค่ะ ดีใจที่บรรยากาศแจ่มใส เห็นพี่คุ้มเย็บจักรแล้วอยากไปเย็บกางเกงนอนที่หัวหินจัง ... หายไวๆๆ นะคะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.199 23 มกราคม 2554 17:39:14 น.

เพิ่งทำขนมเสร็จ (อีกแล้ว) รู้ไหมน้องนิด ว่ามีเพื่อนบ้ายอเป็นที่สุด พรุ่งนี้ส่งไปนะ ดูแลตัวเองให้ดีนะ เอาใจช่วยคนปั่นจักรยานมือนะจ๊ะ สู้ๆ   โดย: secreate (secreate ) 23 มกราคม 2554 18:12:13 น.

คุณนิดคะรินแวะไปหาครูที่ร้านมาแล้วคะ เอาน้ำผลไม้ไปฝากด้วย ครูบอกว่าครูอ่านในเน็ตและทราบเรื่องคุณนิดแล้วคะ ฝากความเป็นห่วงมาด้วย คุณนิดสบายดีนะคะ ฝากส่งความมคิดถึงและกำลังใจให้คุณคุ้มด้วยนะคะ   โดย: ริน (made by rin ) 23 มกราคม 2554 19:22:16 น.

ป้าแอ๊ด..ความจริงกำลังใจดีเป็นปกติค่ะ แต่ออกอาการลิงโลดมาก เพราะผีติดน้ำตาลในตัวมันดีใจได้กินขนมฝีมือเพื่อน นอกจากอร่อยมากกกกแล้วยังโม้ได้ร้อยคุ้งอีกต่างหากค่ะ.. แก่น..ตอนนี้พี่หมอสุนทรี เอาจักรไปออกกำลังและส่งเข้าเช็คสุขภาพที่elviraให้ ถ้าแก่นได้ไปหัวหิน จักรคงลื่นปรื๊ดๆๆ..อากาศเย็นๆแบบนั้นคิดถึงแกงหวายนิกับข้าเหนียวร้อนๆนิ..ลาบด้วย ฮ่วย..ทำไม เอาแต่นึกเรื่องกิน.. โส่ย..ถ้าโส่ยบ้ายอ งั้นนิดจะยอไม่หยุดเลยแหละ ผีตะกละขนมเข้าสิงแล้นนดีจังเลยนะที่เราได้คุยกันในบล๊อกได้บ่อยๆ เหมือนตอนที่ยังเป็นเด็กๆ ุคุณน้องริน..ใครอ่านให้ครูฟัง ..ครูผู้ช่วยอิมมี่หรือปล่าว..ถ้าใช่ ครูคงไม่ห่วงหรอก คงขำกลิ้ง ฮิๆ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 23 มกราคม 2554 19:39:32 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะพี่นิด มาส่งกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ สู้ๆ นะคะ ขอให้คุ้มดีขึ้นทุกๆวัน พี่นิดก็พักผ่อนเยอะๆ เท่าที่มีโอกาสนะคะ   โดย: แม่น้องต้นน้ำ 23 มกราคม 2554 19:57:03 น.

ไม่แน่ใจหนะคะ พอกลับถึงบ้านก็นึกได้ว่า อ้าวภาษาไทยครูอ่านออกได้งัยเนี่ย ถึงตอนนี้ก็ยังงงอยู่เลยคะ   โดย: ริน (made by rin ) 23 มกราคม 2554 21:08:04 น.

พี่นิด หนูกลับมาแล้วมาถึงเมื่อคืน ในงานควิลท์คนล้านแปด (OVER) คนเยอะจริงๆ ค่ะ อายุเฉลี่ยอยู่ที่ 60 กว่าๆ จากที่สังเกตดู น้องเต้ยซึ่งแต่งตัววัยรุ่นบอกว่าวันนี้แต่งตัวผิดกาลเทศะ ยืนรอเข้างานเกือบๆ ชั่วโมง (ไม่ได้ดูนาฬิกากลัวหงุดหงิด) หนาวมากเพราะยืนรอที่ลานหน้า Hall สักพักแดดออกโอ๊ยไม่เคยชอบแดดเท่านี้มาก่อน เข้าไปในงานเพื่อนๆ พี่ๆ เขาเตรียมของไปให้คุณมาซาโกะ คือมาม่ารสต้มยำ และผ้าขาวม้าสี่น้ำเงินขาว คุณมาซาโกะชอบมาก จากนั้นก็ไปที่บู๊ทคุณโยโกะ คนเยอะเข้าไม่ค่อยถึง เดินไปเดินมากลับมาใหม่ได้เจอและถ่ายรูปกับคุณโยโกะด้วยค่ะ งานแสดงสวยมากที่ได้รางวัลที่ 1 เป็นงานแอพพิเค สไตล์คุณโยโกะแต่ใช้สีสันสดใสกว่า (เดินคนเดียวค่อนข้างมัว) อธิบายไมค่อยเก่งค่ะ ไว้จะส่งรูปไปให้ดูนะคะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 24 มกราคม 2554 8:23:05 น.

จูน..แท้งกิ้ว..ตอนนี้เข้าที่เข้าทาง ชีิวตเรื่อยเอื่อยมาก ได้เย็บผ้านิดหน่อย อ่านหนังสือกับใช้เน็ตมากกว่า เพราะช่วยคุ้มทำงานออฟฟิศ.. น้องริน..ชัวร์เลย ครูผู้ช่วยอิมมี่เป็นคนอ่าน.. นก..หายเหนื่อยแล้วยังนั่น ตื่นไปทำงานแต่เช้าใช่ไหม เล่าเรื่องมาม่าต้มยำกุ้งให้คุ้มฟัง ขำใหญ่ เพราะพวกที่เยอรมันก็ติดกันงอมแงมเหมือนกัน ใครไม่ได้รับเป็นของฝากจะโวยวายกันใหญ่..เดี๋ยวจะรอฟังเรื่องเล่าจากนกอีกนะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 24 มกราคม 2554 9:02:50 น.

โส่ย.. น้องนิดบอกว่าให้ส่งข่าวถึงโส่ยผ่านบลอค จะเข้ามาบอกว่า ขนมของโส่ยอร่อยมากที่ สุด เป็นลาภปากอย่างยิ่งที่แวะไปเยี่ยม คนป่วยที่ดูเหมือนไม่ใช่คนป่วย เหมือน หัวหน้าคณะตลก ได้กิน คัพเค๊กสตรอเบอรรี่ ที่รอดพ้นมือ หลานสาว เพราะขนมเพิ่งส่งมา โส่ย โปรดอย่า งง ที่กำลัง อวยเรื่องขนมอยู่ นี้คือพี่น้อย เองจ้า บอกอย่างไม่อายว่าอยาก กินอีก ถ้าโส่ยส่งมาให้น้องนิดบ่อยๆ ก็จะแวะไป กินอีกบ่อยๆ ถ้าได้กลับมาบ้าน   โดย: ผีหัวโต IP: 124.122.230.172 24 มกราคม 2554 16:59:22 น.

โห พี่น้อย(คนสวย) ของเรานั่นเอง .. ดีใจที่ได้คุยกับพี่อีก และยิ่งกว่านั้นดีใจที่ชอบขนมนะคะ โรคบ้ายอนี่หายยากนะพี่ เดี๋ยวเจอ เดี๊ยวเจอแน่ ๆ คัพเค้กนั้นเป็นชีสเค้กแบบไม่หนักมาก และไม่ค่อยหวาน ตามสไตล์ที่ชอบกิน แต่ไม่ค่อยอยากให้น้องนิดกับคุ้มกินมาก เลยส่งไปให้จี๊ดนึง พอเป็นกระสาย .. ตอนนี้พี่น้อยทำอะไรอยู่ที่ไหนคะ แสดงว่าไม่ได้อยู่แถว ๆ นี้ใช่ไหม ส่งข่าวมาบอกก่อนจะแวะมา จะได้ทำส่งไปเป็นบรรณาการ ....ทำกินเองไม่ค่อยได้ พุงย้วยมาก ๆ ค่า ต้องคอยหาเหยื่อที่ชอบกินหนมแบบนี้ล่ะค่ะ..   โดย: โส่ย (secreate ) 24 มกราคม 2554 18:09:22 น.

พี่สาวเคยสวยของแมลงกับเพื่อนนักตกปลา(ด้วยขนม)คุยกันใหญ่แล้ววว.. โส่ยเห็นพุงพี่หญิงใหญ่ไหมเล่า ของโส่ยน่ะ เด็กๆ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 24 มกราคม 2554 20:46:17 น.

โอ้โฮ.. เหมือนนั่งฟังพี่ๆ คุยกันเลยค่ะ พี่แมลงดงชอบใจไม่น้อย.. พี่คุ้มก็ดูแจ่มใส.. ดีจังค่ะ.. สวัสดีค่ะพี่น้อย มาอยู่กทม.กี่วัน แม่มดเอ็กซ์สบายดีนะคะ ฝากกราบคิดถึงด้วยค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 49.228.116.241 24 มกราคม 2554 22:05:20 น.

น้องนืด ที่หล่อนบอกว่าคุ้มถีบจักรยานได้ "แค่" ยี่สิบนาทีน่ะ จะบอกว่า ตัวเราเนี่ยทำได้ไม่ถึงสิบนาทีก็แฮ่กแล้วย่ะ ผู้ดูแลจอมโหด ฝากบอกคุ้มด้วยว่าเก่งมาก ๆ ขอให้มีความเข้มแข็งเหมือนคนที่ดูแลอยู่ข้าง ๆ ตลอดไปน้าาา   โดย: โส่ย (secreate ) 24 มกราคม 2554 22:46:58 น.

แวะมาส่งกำลังใจคะ ได้ดูและอ่านเรื่องของคุณนิดแล้วรู้สึกว่าคุณคุ้มเป็นคนไข้ที่น่ารักจริงๆ ดูสดชื่นด้วยนะคะ ขอให้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาตลอดๆนะคะ   โดย: ริน (made by rin ) 25 มกราคม 2554 1:26:48 น.

แวะมากทักทายจ้า จะมาเข้าดูทุ๊กๆวัน ..... สู้ๆๆค๊า "คุณพ่อขายาว" ของเราเก่งอยู่แล้ว...   โดย: จอมมารน้อย IP: 125.27.254.19 25 มกราคม 2554 8:32:11 น.

อ่านเรื่องคุณคุ้มแข็งแรงขึ้นแล้วรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก แถมพี่นิดเริ่มเย็บผ้าด้วยก็แสดงว่าการจัดสรรเวลาลงแล้ว ช่วงนี้หนูไม่มีผลงานเพราะแสบตาเลยต้องพัก กลัวว่าแก่กว่านี้จะไม่สามารถเย็บผ้าได้ (ความจริงขี้เกียจด้วย อิอิ) เล่าเรื่องโตเกียวโดมต่อค่ะ การจัดแสดงผลงานเยอะมากดูไม่ทั่วถึง ส่วนผลงานที่ได้รางวัลก็อยู่ไกลพอสมควรทำให้ไม่ค่อยเห็นรายละเอียด แถมไปวันแรกคนเยอะเข้าไม่ค่อยถึง มีผลงานของเด็กๆ ด้วยค่ะ ดูแล้วรู้สึกอายเด็ก เค้าไม่ให้ถ่ายรูปค่ะ ต้องแอบๆ มีเจ้าหน้าที่ รปภ.เดินตลอด ส่วนการแสดงผลงานของศิลปิน เช่น คุณโยโกะ จะจัดเป็นบู๊ทๆ ที่เห็นชัดๆ คือ คุณโยโกะต่อบ้าน(กระท่อม) เป็นหลังเล็กๆ เหมือนเป็นหมู่บ้าน วางบนพื้นที่ขาว บนหลังคามีใยขาวๆ ทำเหมือนเป็นหิมะเกาะ สวยมากค่ะ ส่วนผลงานอื่นๆ วางไว้ไกลมองไม่ค่อยเห็นรายละเอียด มีเจ้าหน้าที่เฝ้า แอบถ่ายรูปได้นิดหน่อย ศิลปินคนอื่นก็มีแต่อ่านไม่ออกไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ความที่ต้องรีบเดินเลยดูไม่ค่อยละเอียดเท่าไร มัวแต่สนใจซื้อของ มีอยู่ร้านหนึ่งเค้าทำภาพแขวนผนังไม่ใหญ่มาก น่าจะฟุตกว่าๆ เป็นงานแอพพิเค รูปผู้หญิงยืนหันหลังใส่กิโมโน ผมยาวยื่นชมจันทร์อยู่ใต้ต้นไผ่ สวยมาก ว่าจะซื้อชุดคิทก็กลัวทำไม่ได้ คนขายพยายามอธิบายวิธีทำด้วยภาษามือ ขอถ่ายรูปก็ไม่ให้ เฮ้อ..ตอนนี้รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ซื้อ ไว้หนูจะมาเล่าเรื่องต่อค่ะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 25 มกราคม 2554 8:38:03 น.

วันนี้ไม่มีแขก แต่โปรแกรมแน่นเอี๊ยด ได้งีบกันนิดนึงตอนบ่าย แต่คุ้มหลับสนิทมาก พยาบาลมาฉีดยาก็ไม่ตื่น ไม่รุ้ว่านอนมัน หรือพยาบาลมือเบามากกันแน่ แก่น..ควรจะมาร่วมวงด้วยตลอด เผื่อมีขนมติดมือ เหอๆ โส่ย..แมลงรู้ตัวว่าไม่เข้มแข็งเก่งกล้าเหมือนคนอื่นเขา ถึงได้ต้องตรวจดูตัวเองตลอดเวลา พยายามปรับปรุงอยู่เสมอ และถ้ามีโอกาสทำอะไรเล้กๆน้อยๆให้เป็นประโยชน์บ้างจะรีบทำ ..คนมันแรงน้อยน่ะ คุณน้องริน..คุ้มเขาเข้าใจสภาพตัวเองน่ะค่ะ วันนี้อีเมล์ไปบอกเพื่อนสนิทที่ผ่าตัดมะเร็งไปก่อนเมื่อปีที่แล้ว ประโยคสุดท้ายบอกว่า Chance for survival is very slim. เขารับความจริงได้ คุณจอมมาร คุ้มน่ะ เป็นคุณพ่อขาใช้การไม่ได้อยู่ค่ะ นก..น่าเสียดายที่เขาไม่ให้ถ่ายรูปในงานนะ ทำไมต้องหวงก็ไม่รู้ ความจริงยิ่งเผยแพร่ยิ่งงอกงามนะ ไม่เห็นเล่าว่ากระเป๋าช๊อบปิ้งแน่นไหม..และที่ว่าซื้อชุดคิทมากลัวทำไม่ได้ ไม่เห็นต้องกลัวเลยนา ครูนิกกี้สอนได้อยู่แล้ว..   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 25 มกราคม 2554 19:20:46 น.

พี่นิดคะ เรื่องช้อป ได้ไม่มากค่ะวันแรกที่ไปถึงคุณโก้พาไปร้าน Cottonfield หนูไม่ยอมซื้ออะไรเลยค่ะใจแข็ง ส่วนในงานซื้อหนังสือคุณโยโกะ 4 เล่ม ของใครไม่รู้จักชื่อ 1 เล่ม เป็นการแอพพิเค ที่โชว์ผ้าด้านใน ขอลายเซ็นและถ่ายรูปกับเขาๆ ก็โอเค แต่พอจะขอถ่ายรูปผลงานเค้าบอกว่าก็อยู่ในหนังสือก็มี...แป๊วววว ชุดคิทได้มา 3 ชุด นอกนั้นเป็นผ้าอีกนิดหน่อยค่ะ แล้วไปเจอเทปกาวที่รีดติดไปบนผ้าแล้วจะมีเส้นให้พับหรือเย็บ จะประกอบเป็นกระเป๋าเส้น หรือพับแล้วนำผ้าไปสานเป็นลายกราฟฟิคก็ได้ น่าสนุก แล้วก็ปากกาที่ขีดแล้วจะทำให้พับผ้าได้ง่าย (ยังไม่ได้ลองใช้) กรรไกรแอพพิเค (เหมือนของพี่นิด) เท่านี้ค่ะ ไม่มากเล๊ยยย ฝากส่งกำลังใจให้คุณคุ้มด้วยนะคะ ถึงแม้จะคิดว่าเหลือเวลาไม่มากแต่ที่ผ่านมาเท่าที่ทราบคุณคุ้มก็ทำทุกอย่างเต็มที่ที่สุดแล้วค่ะ หนูก็จะพยายามใช้เวลาให้เต็มที่เช่นกันค่ะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 26 มกราคม 2554 7:43:43 น.

มาเป็นแรงใจ ช่วยพี่นิดด้วยอีกหนึ่งแรงค่ะ อ่านแล้วรู้สึกตื้นตันใจบอกไม่ถูก แถมได้ข้อคิดดีๆกลับไปทบทวนตัวเองด้วย ต่อไปเวลาดาเย็บผ้าจะส่งใจมาช่วยพี่นิดกับคุณคุ้มให้หายวันหายคืนนะคะ   โดย: ดาค่ะ (หอมเจ้าเอย ) 26 มกราคม 2554 10:23:30 น.

มาส่ ง เสียงเชียร์ ..แรงใจ เมื่อวานหายไปมีงานเข้าอีกแล้ว555 ว่าแล้ว..จะหาโอกาสมากินขนมพี่โสยให้ได้   โดย: แก่นน้อย (แก่นน้อย ) 26 มกราคม 2554 14:02:07 น.

นก..ไอ้ที่ซื้อมานี่น่าสนใจนะ นกน่าจะเปิดบล๊อกโชว์นิ..วันนี้ได้เย็บผ้าบ้าง อ่านหนังสือบ้างเพราะคุ้มหลับยาวตอนกลางวัน งดกิจกรรมไปหลายรายการ คุณดา..ขอบคุณสำหรับแรงใจค่ะ และยินดีที่คุณดาได้ข้อคิดค่ะ บลีอกนี่มีประโยชน์มากที่ทำให้พี่ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนและพี่น้องหลายๆคนในคราวเดียว และหากเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นกับคุ้มเป็นตัวอย่างให้คนอ่านได้เห็นคุณค่าของเวลาที่มีชีวิตอยู่ก็จะยิ่งยินดีขึ้นไปอีกค่ะ แก่น..ไอ้ที่แก่นกำลังทำอยู่เนี่ย เหมือนเจ้าเอ๋ ตอนนี้เอารถพี่ไปหัดขับแล้ว   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 26 มกราคม 2554 15:30:15 น.

'วัสดีตอนเย็นค่า แวะมาเยี่ยมพร้อมกับรับทราบความคืบหน้าด้วยสำนวนฮาเฮในโรงพยาบาล ดีใจที่คุณคุ้มมีคนเฝ้าใคร (ผู้ดูแล อิ อิ) แบบคุณนิดและมีแนวโน้มดีขึ้น อาจจะแวะมาไม่ได้บ่อยนัก แต่ก็ส่งใจมาให้เสมอค่ะ :)   โดย: พี่พี IP: 182.53.42.63 26 มกราคม 2554 17:16:25 น.

คนเฝ้าไข้! (เขียนผิดไปด๊ายยยย) ราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: พี่พี IP: 182.53.33.109 26 มกราคม 2554 19:56:02 น.

แวะมาเยี่ยม เห็นคนไข้กินหนมปังแล้วดีใจ 5555 ไม่ค่อยออกนอกหน้าเลยนะ ถ้ามีโอกาสจะทำแบบที่มีไฟเบอร์สูง ๆ ตอนนี้ยังหา unbleached flour ไม่ได้เลย ถ้าไม่ได้ไปห้างแบบv. ซึ่งเราค่อนข้างรำคาญใจเวลาไปซื้อของในห้างนี้ จะใช้แป้งสเปลท์ทำหนมดีกว่า ตอนทีทำให้คราวนั้นแป้งตัวนี้ขาดตลาด พยายามกินอาหารตามกรุ๊ปเลือดด้วยจะยิ่งดีสำหรับทั้งสองคนนะ ฝากบอกคุ้มด้วยว่าดูซ่ามากเลยนะเฮีย. ขอให้ตอบสนองกับการรักษาดีขึ้น ๆ นะ   โดย: โส่ย (secreate ) 26 มกราคม 2554 20:12:59 น.

สวัสดีคะคุณนิด อ่านเจอโจ๊กข้าวกล้องกับปลาขิงแล้วหิวเลยคะ ...อ่านมาถึงตอนนี้ก็ยิ่งเอาใจช่วยคุณคุ้มกับการทำกายภาพ ขอให้แข็งแรงๆนะคะ   โดย: ริน (made by rin ) 26 มกราคม 2554 22:09:12 น.

พี่พี..คิดถึงค่ะ ได้เห็นกันแค่ตัวหนังสือก็รู้สึกดี ยิ่งรู้ว่าพี่ไม่ค่อยอยู่..อยู่ไกลยิ่งคิดถึง นี่น่ะใจแท้ๆเลยนะ ถ้ารู้ว่าพี่อยู่แถวนี้ก็คิดถึงน้อยกว่านี้ ..ถ้าไม่รู้ ไม่คิดไปเอง ใจมันคงเป็นปกติ..ฮาเฮดีเหมือนกัน แต่ได้เคลื่อนไหวร่างกายน้อยไปหน่อยเพราะไม่ได้ทำสวนและงานบ้าน..ต้องใช้วิธีโยคะช่วย ..แต่มันได้ไม่มากเท่างานLaborค่ะ โส่ย..ดีจังที่เราได้คุยกันบ่อยๆ แป้งสเปลท์เคยเห็นขายที่วีรสุ ขาดตลาดเหรอ? นิดไม่ได้กินอาหารตามกรุ๊ปเลือด หรือมังสวิรัติ เพราะทำให้ยุ่งยากขึ้น แต่ใช้วิธีฟังเสียงร่างกายว่าเขาอยากกินอะไร พอกินอะไรเข้าไปแล้วรู้สึกสบายก็กินอย่างนั้น พบว่า อาหารที่ร่างกายเราชอบมันก็เป็นอย่างในตำราว่าด้วยกรุ๊ปเลือดบ้าง ธาตุแบบอายุรเวทบ้าง ..มีอาหารญี่ปุ่นอยู่ร้านนึงที่นิดชอบ อย่าให้ได้เลือกเชียวต้องเป็นร้านนี้ทุกที จนคุ้มว่านิดมีหุ้นอยู่ ขอบุคณค่ะคุณริน..โจ๊กนั่นอร่อยจริงๆค่ะ เราเปลี่ยนบรรยากาศจากอาหารของโรงพยาบาลมาเป็นเอสแอนด์พีในโรงพยาบาลเหมือนกัน เขาเอามาส่งด้วยค่ะ สะดวกมาก   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 27 มกราคม 2554 7:29:18 น.

สวัสดีค่ะพี่นิด บล๊อกพี่คุยกันหนุกหนานดีนะคะ หนูว่าเป็นเรื่องดีที่ได้เปลี่ยนบรรยากาศ จะเปิดสอนทำขนมด้วยหรือเปล่าคะ อิอิ อ่านแล้วชักอยากทำ (ความจริงอยากกิน) ส่วนเรื่องเปิดบล๊อกจะลองพยายามดูค่ะ เห็นคุณแก่นน้อยก็เปิดแล้ว ฝากส่งกำลังใจให้คุณคุ้มด้วยค่ะ ไว้จะมาเล่าเรื่องเที่ยวต่อค่ะถ้าพี่นิดไม่เบื่อเสียก่อน   โดย: นก IP: 58.137.211.68 27 มกราคม 2554 8:32:57 น.

ปล. เมื่อคืนฝากลูกให้ส่งอีเมลล์รูปถ่ายที่งานควิลท์ให้ค่ะ ให้ดูพอเป็นกระษัย   โดย: นก IP: 58.137.211.68 27 มกราคม 2554 8:43:15 น.

'วัสดีตอนเช้า (วันดี) เปิดมาอ่านเจอตอนวันร้ายวันดี ใจคนมักอยากให้ได้เป็นแต่วันดีนะ แต่อย่างคุณนิดคงรู้แล้วว่าวันที่ไม่ดีไม่ร้าย เป็นวันกลาง ๆ ทางใจได้น่ะ ดีที่สุดอย่างไร สำหรับตัวเองและคนรอบตัว โดยเฉพาะกับคนที่เรารักและต้องดูแล... พี่ไป ๆ มา ๆ ค่ะคุณนิด แต่เวลาน้อยลงกว่าเมื่อก่อน เพราะต้องเร่งปิดงานและเตรียมเรื่องย้ายข้าวของ (ส่วนที่ใช้เวลามากคือการเลือกหนังสือว่าจะเอาอะไรไปอ่านเพื่ออะไรค่ะ เหมือนการรื้อระบบคิดและชีวิตของเราว่า ถ้าเรามีเวลาให้ตัวเองจริง ๆ เราต้องการอะไรแน่) กะว่าจะไปเป็นแม่บ้านอย่างเดียวแบบคุณนิดบ้าง บอกลางานอาชีพ (แบบเร่ร่อน) เสียที ตอนนี้เคลี่ยร์งานจุกจิกและรอลูกสอบปิดเทอม ย้ายไปจริง ๆ ตอนปลายเดือนกุมภาค่ะ ตอนนี้ก็แบ่งเวลาให้พ่อบ้างลูกบ้าง ก็เลยไป ๆ มา ๆ...(พี่เอ๋ย้ายไปทำงานที่โน่นก่อนหน้านี้แล้ว ตั้งแต่ปลายปีค่ะ ช่วงเวลาเดียวกับที่คุณคุ้มป่วย พี่เลยไม่ได้ส่งข่าวมา) พี่แวะมาอ่านบล็อกและเยี่ยมเยียนคุณนิดกับคุณคุ้มทางใจเสมอ ไว้พี่กลับจากลาวช่วงสัปดาห์ที่สองของกุมภาฯ และคุณคุ้มตอบสนองกับการรักษาได้อย่างดีวันดีคืน พี่จะขอแวะมาหาที่โรงพยาบาลด้วยตนเองสักครั้งก่อนไม่อยู่อีกนานนนน....(ถึงวันนั้นแล้วพี่จะหลังไมค์ไปหานะคะ) ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะคุณนิด คิดถึงค่ะ :)   โดย: พี่พี IP: 182.53.39.242 27 มกราคม 2554 9:19:21 น.

สวัสดีค่ะพี่นิด.. เมื่อวานแก่นเข้าfacebook ได้chatกับพี่น้อย ได้ฟังเรื่องพี่คุ้มด้วยค่ะ รู้สึกดี ..เราได้ห่วงใยกัน ได้ส่งกำลังใจให้กัน ..เราก็แข้มแข็งขึ้น พี่นิดค่ะ พี่คุ้มหลับยาวขึ้น..ส่งสัญญาณว่าสุขภาพดีขึ้นใช่บ่ รักและคิดถึงค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.196 27 มกราคม 2554 15:18:50 น.

ถึงโส่ย (โดยเฉพาะ) ขอบคุณโส่ยมากๆ เรื่องขนมแสนอร่อย เมื่อไหร่ได้เข้ากรุงเทพฯ จะแจ้งให้โส่ย ได้รู้ก่อนใครๆ ฮิฮิ ขอบอกว่าไม่กลัวว่า จะอ้วนหรือไม่สวย ภูมิใจว่าครั้งนึงเคย สวยมาแล้ว ตอนนี้ขออร่อยก่อน ไม่แคร์สื่อ น้องนิด ช่วยบอกเฮนเน่อร์ด้วยว่า การที่อยู่โรง พยาบาลนานๆ อาจจะเกิดเหตุการณ์ รวม พลคนชอบกินขนม อร่อยๆ ถึงขั้นจัดปาร์ตี้ กันที่ ห้องพักก็ได้นะเนี่ยะ ต้องนัดกันกับแก่นและละมัย ให้มาพร้อมๆ กัน   โดย: ผีหัวโต IP: 118.173.55.250 27 มกราคม 2554 15:21:41 น.

คุ้มยังฮาได้ตลอด แสดงว่ามีกำลังใจดีมากๆ คนมาเยี่ยมก็ไม่ขาดสายเลย แบบนี้ไม่หายไม่ได้แล้ววว อิอิ ได้เห็นลูกสองคนของเค้าที่ปรนนิบัติพ่ออย่างดีแล้วซึ้งใจตาม ดีจังเลยนะคะ ภาพแบบนี้ไม่ค่อยเห็นในสังคมฝรั่ง พอใครป่วย เหมือนเค้าจะยกหน้าที่ให้หมอกับพยาบาลกันหมด อ่านเรื่องของคุ้มไปแล้วแอบสงสัย ถ้าป่วยโรคเดียวกันแบบนี้ที่โรงพยาบาลเมืองนอก เค้าจะดูแลเราอย่างดีแบบนี้มั้ย ไม่รู้สิคะน้า ห้องหับที่ต้องไปพักด้วย อ้อมไม่ชอบโรงบาลฝรั่ง ถ้าป่วยแล้วต้องนอนโรงบาลนี่สงสัยจะยิ่งทำให้ป่วยหนักขึ้น อันนี้อ้อมพูดในแง่ที่ว่าเราจ่ายประกันสุขภาพไปตั้งแพง แต่ทำไมรู้สึกว่าอะไรๆมันไม่คุ้มกับที่จ่ายไปก็ไม่รู้ คือถ้าจ่ายขนาดนี้ อยู่เมืองไทยเวลาป่วยก็เข้าโรงพยาบาลเอกชนดีๆได้เลย หรือห้องพิเศษของโรงพยาบาสลรัฐก็โอเค แต่ที่นี่เลือกไม่ได้เลยอ่ะค่ะน้า แถมหญิงชายนอนรวมกันอีก ออกแนวทุกคนเท่าเทียมกัน เหอๆๆ ปีก่อนพ่อแพทริคป่วยเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก แล้วต้องผ่าตัด เวลาไปเยี่ยมเค้าแล้วรู้สึกแปลกๆ เห็นอาหารและเครื่องดื่มสำหรับคนไข้แล้วอดเปรียบเทียบกับโรงพยาบาลไทยไม่ได้ ฮะๆๆๆ แต่มองอีกแง่ ถ้าอยู่ไทยไม่มีเงิน การบริการดีๆเริ่ดๆเวลาป่วยนี่ก็ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามั้ยคะ ก็มีเลือกปฎิบัติอีก เฮ้อ... ปล. แม่กองบุญยังพิมพ์ไม่ค่อยจะเป็นเลยค่ะ จะให้เขียนบล็อกเลยเหรอคะ อิอิ แต่แม่ชอบมากๆๆ แม่บอกว่าได้ความรู้เยอะเลยตั้งแต่ไปเรียน อิอิ ดีจัง อ้อมก็ไม่อยากให้แม่อยู่ว่างๆ อยากให้มีกิจกรรมทำเยอะๆจะได้ไม่เหงาและไม่เฉาดี ว่ามั้ยคะ อ้อ..น้านิด อ้อมจองตั๋วกลับไทยเดือนเมษานะคะ กลับเดือนนึงเลย แต่อาทิตย์แรกจะอยู่กทม.กัน แล้วจากนั้นคงปักหลักอยู่ลำปาง ถ้าคุ้มยังไม่ออกโรงพยายาล เดี๋ยวอ้อมแวะไปหาน้านะคะ ได้มั้ย   โดย: ~ Cerulean Blue ~ 27 มกราคม 2554 16:26:20 น.

สวัสดีค่ะคุณนิด ป้าแอ๊ดหายหน้าไปหลายวัน แอบไปเย็บกระเป๋ามา 1 ใบค่ะ เพิ่งเสร็จวันนี้เอง นั่งคร่ำเคร่งมาเกือบ 7 วัน เห็นคุณคุ้ม "ถีบจักร" แล้ว 5 5 5 ป้าแอ๊ดไม่ได้ "ถีบจักร" แล้วค่ะ แค่ใช้ "ขาหลัง" เหยียบแป้นเท่านั้นเอง เห็นอาหารแล้วน่าไปแอบแถวๆ หลังห้อง มีสั่งจากร้านอาหารข้างนอกได้ด้วยเหรอคะ ดีจังเลย ดีใจที่คุณคุ้มดีขึ้น คุณนิดสบายใจขึ้น มีกัลยาณมิตรแวะมาเยี่ยมเยียนและส่งส่วยขนมอร่อยๆ อยู่ตลอดเวลา แล้วป้าแอ๊ดจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ   โดย: addsiripun 27 มกราคม 2554 19:57:17 น.

เพื่อนโส่ยงานเข้าแล้ว..รับจัดเลี้ยงในห้องนี้เลยดีไหม นก..ไม่เบื่อเลย พี่ส่งเมล์ตอบกลับไปแล้วนะ ว่าแต่ว่าหายหนาวแล้วยัง เหอๆ แก่น..นอนกลางวันแปลว่าไม่นอนกลางคืน ก็ฉี่ทั้งคืน คนเก็บกระป๋องฉี่ก็พลอยไม่ได้นอนไปด้วยไง เจ๊.. เอางั้นเลยเหรอ พี่พี..แบบนี้ก็แปลว่าดครงการสวนที่ตากฟ้าก็ยืดดดดออกไปใช่ไหมเนี่ย..แล้วพี่เอ๋เขาจะไปอยู่นานเป็นปีๆเลยหรือ ..กลับมาก็คงจะเว้าลาวจ้อเลยนิ..มาที่โรงพยาบาลตอนไหนก็ได้ค่ะ เพราะชีวิตที่นี่ง่ายเหมือนเดินชายหาด ไม่เหมือนตอนอยู่โรงพยาบาลธ. วิ่งมาราธอนค่ะ เราอยู่กันถึงวันที่ยี่สิบกุมภาค่ะ น้องอ้อม..โรงพยาบาลในยุโรปเป็นอย่างที่ว่านั่นแหละ เราถึงได้อยู่นี่ไง ..คุ้มซึ้งกับคนไทยจะแย่แล้ว ทั้งเพื่อนทั้งสต๊าฟโรงพยาบาล ..เรารู้อยู่เรื่องมาตรฐานการบริการ นี่เป็นเหตุผลที่บอกให้เตรียมตัวไง รักษาตัวดีๆจะได้ไม่ป่วยไม่เสียตังค์ แต่ถ้าทำแล้วยังเป็นอีก ก็ต้องเก็บตังค์ไว้ จะได้ไม่ต้องไปเบียดกันในโรงพยาบาลหลวง ที่ต้องรับภาระหนักเพราะคนส่วนใหญ่ไม่มีตังค์ เพราะไม่ได้เตรียมตัว ..ถ้าให้ดีคือไม่ป่วยน่ะ..เมษาเรากลับบ้านแล้ววว..แต่มีเบอร์โทรไม่ใช่หรือ ป้าแอ๊ด..แว๊ก ขาหลังเหรออาหารการกินอุดมสมบูรณ์ค่ะ แต่ที่ไม่ค่อยดีเลยคือ อยู่กันแต่ในห้องสี่เหลี่ยม ไม่ค่อยได้เคลื่อนไหวร่างกาย คนทำสวนทำงานบ้าน ให้อยู่แบบนี้นานๆ คงต้องเป็นง่อยเปลี้ยสักวันค่ะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 27 มกราคม 2554 20:31:55 น.

จัดไป... ได้เลยเพื่อน เมื่อไหร่พี่คนสวยของเรา(อย่ามาเรียกเป็นอื่นนะยะ) จะมา หรือจะรวมพลน้องแก่น ฯลฯ บอกมาล่วงหน้า เดี๋ยวเจอแน่ ขอใช้ช่องทางตรงนี้ฝากบอกพี่หญิงใหญ่ด้วยน้า และ. ใช่แล้ว ร่างกายมนุษย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่โลกเคยสร้างเลยละ. ฝากเยี่ยมคุ้มด้วยจ้า รักษาตัวดี ๆ หายเร็ว ๆ เบื่ออยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเหรอ มาทำสวนที่บ้านไหม ซ่อมบ้านเพิ่งเสร็จ ต้นไม้ต้นหญ้าตาย. .่าหมดแล้ว(ว้าย เปล่าหยาบคาย กลอนมันพาไป..ขอโต้ดๆๆ)   โดย: โส่ย (secreate ) 27 มกราคม 2554 21:39:47 น.

มาเยี่ยมค่ะ มาส่งแรงใจ ถึงเวลาเจ็บเวลาไข้ของคนรัก คุณนิดแข็งแรงได้ใจเลยค่ะ ขอให้ผ่านวิกฤติครั้งนี้ในเร็ววัน นะคะ จะได้กลับไปเดินและทำสวนที่บ้านหัวหินด้วยกันอีก นิ....ท่องไว้ๆ..อิอิ...   โดย: nu-an IP: 223.205.174.135 27 มกราคม 2554 22:51:45 น.

แก้ข่าว เค้าเปล่าเป็นแม่ขี้บ่นนะ ถามลูกดูเขาตอบว่า เอิ่ม..นิดนึง ไปนอนได้แล้วหนู กู๊ดไนท์   โดย: โส่ย (secreate ) 27 มกราคม 2554 22:54:25 น.

สวัสดีค่ะ คุณคุ้มนี่ตลกดีนะคะ แสดงว่ากำลังใจมีเต็มร้อยและการรักษาเป็นไปในทางที่ดี พี่นิดคะ หนูสนใจเรื่องการฝึกหายใจค่ะ กำลังฝึกเช่นกันแต่ไม่ทราบว่าทำถูกต้องหรือไม่ ... เล่าเรื่องไปเที่ยวต่อ หนูได้ไปเที่ยวที่เมืองนิกโก้ด้วยค่ะ รู้สึกว่าจะเป็นมรดกโลก นั่งรถไฟประมาณ 50 นาทีจากโตเกียว (จำเวลาไม่ค่อยได้) มีปัญหาเรื่องการสื่อสารนิดหน่อยโดนเจ้าหน้าที่โวยเรื่องราคาตั๋ว ก็มันงงที่นา...ได้เห็นหิมะครั้งแรกในชีวิตเพียงแต่มันกองอยู่ที่พื้น ไม่ตกโปรยปราย ที่นิกโก้คงเหมือนอยุธยาบ้านเรา มีวัด บ้านโชกุนอิเอยะสึ (น่าจะใช่) ส่วนใหญ่ใช้ Verb To เดา สถาปัตยกรรมญี่ปุ่นโบราณ สวยดีค่ะ มีแต่คนแก่ๆ มาเที่ยว และอากาศหนาวถึงใจดีจัง มีหลงทางให้ขำๆ อาหารส่วนใหญ่กินแต่ราเมง (ถูกดี ฮ่าฮ่า) บางร้านต้องใช้วิธีชี้ของคนข้างๆ ก็เป็นประสบการณ์ที่สนุก เหนื่อย มัน ฮา จริงๆ ไว้มีเงินจะพาลูกไปค่ะ สงสัยต้องเก็บเงินอีกหลายปี ไว้เราค่อยไปด้วยกันนะคะ..   โดย: นก IP: 203.151.15.245 28 มกราคม 2554 8:17:05 น.

ป้านวน..ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ หนูไม่ได้แข็งแรงมากหรอกค่ะ เพียงแต่มีความเห็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาเท่านั้นเองค่ะ โส่ย..เมื่อวานที่นอนดึกไปหน่อยเพราะ ต้องการจะอยู่ดูให้แน่ใจ ว่านายคุ้มนี่หลับดีไหม เพราะเมื่อวานอาบน้ำเองสระผมด้วย หัวค่ำบ่นหนาวจนต้องเอาเสื้อกันหนาวมาใส่ และมีไอเล็กน้อย แต่ตอนนี้ดีแล้ว พร้อมออกกำลังสามรอบ นก..เรื่องการหายใจนี่สำคัญมาเลยนา พวกฝรั่งที่ทำอะไรกันได้สารพัด แต่หายใจกันไม่เป็น ..พี่ยิ่งเห็นว่าพระพุทธเจ้าท่านทั้งอัจฉริยะทั้งเมตตา ที่อุตส่าห์เสียสละมาสอนพวกเรา ถ้าไม่ฝึกตามก็จะเสียแรงครูน่ะ..จริงหรือปล่าวที่จะชวนแมลงไปเที่ยวด้วยกันเนี่ย ..ฟังเรื่องเล่าที่เพื่อนไปเที่ยว มันสนุกกว่าไปอ่านตามนิตยสาร เพราะว่าเราพลอยเพลินไปกับเพื่อนด้วยไง เหมือนไปเที่ยวด้วย   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 28 มกราคม 2554 8:49:05 น.

ขาหลังข้างขวา ข้างเดียวด้วยนะคุณนิด เก่งไหม   โดย: addsiripun 28 มกราคม 2554 10:44:37 น.

แวะเอาเพลงมาฝาก เราชอบวิดิโออันนี้ เคยดูหรือยัง ดูได้หรือเปล่าไม่รู้ //www.youtube.com/watch?v=Us-TVg40ExM วงเล็บ วันไหนว่าง ๆ จะแอบแวะไปตลาดข้างรพ. ซื้อดีวีดีทำมือ อิอิ จะบอกว่าก๊อบเดี๋ยวโดนตร.ซิวนา   โดย: โส่ย (secreate ) 28 มกราคม 2554 11:35:03 น.

พี่คุ้มคะ.. คิดถึงจังเลย ดีใจจังที่เห็นรูปชัดๆ หน้าตาแจ่มใส พี่คุ้มเก่งมากๆเลยค่ะ เดี๋ยวก็ได้กลับหัวหินแล้ววว.... พี่แมลงแข้มแข็งมากเลย พี่เป็นกำลังใจให้แก่นได้รียนรู้มุมมองในการใช้ชีวิต ... รักและคิดถึง   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.200 28 มกราคม 2554 12:49:39 น.

ป้าแอ๊ดเปรี้ยวมากเลยค่ะ สำนวนนี้ได้ยินจากผู้สูงอายุแล้วรู้สึกดีค่ะ เพราะมันแรงส่วนใหญ่ผู้สูงอายุเค้าไว้ตัวกัน แต่ไม่ใช่สำหรับคุณป้าคนนี้นะคะ โส่ย..แท้งกิ้วนา..ไม่เคยดู ..ลองเปิดดูแล้วแบ่งกันดูสองคน คุ้มเขาชอบแบบนี้เหมือนกัน เพลงนี้มีความหมายดี..ชอบ เคยดูหนัง Sweet and Lowdown ที่ฌอน เพนน์เล่นไหม คุ้มชอบมาก ถ้าใครมาจะชวนดูและนั่งยิ้มตลอด เขาเล่นดีจริงๆ เพลงก็เพราะมากๆ แก่น..พี่มีหนังสือเล่มนึงอ่านจบเมื่อาทิตย์ก่อน(อ่านง่ยไม่กี่ชั่วโมงก็เรียบร้อย) ให้เอ๋เอาไปอ่าน มีกำหนดว่าให้จบภายในสองอาทิตย์และให้ส่งต่อไปให้แก่น เสร็จแล้วมีคำถามทั้งสองคน..ฮ่าๆ สอบนะจ๊ะ ว่าอ่านแล้วได้อารายบ้าง..ส่วนใหญ่หนังสือที่พี่ส่งให้แก่นจะเป็นหนังสือที่อธิบายให้เราเข้าใจจิตใจ แต่เล่มที่ระบุข้างบน น่ะ เป็นหนังสือที่อธิบายให้เราเข้าใจร่างกาย แบบอ่านสนุก ไม่เหมือนเล็คเชอร์นักเรียนหมอ ..ลองดู เลือกอ่านเรื่องที่เราชอบเหมือนอ่านหนังสือของนัชห์ ฮันท์ ค่อยๆอ่าน ไม่ต้องรีบอ่านแบบฟาดหมด เพราะต้องเอาไปสอบ ค่อยๆเล็ม ค่อยๆ ซึม   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 28 มกราคม 2554 18:21:50 น.

มาตอบไว (และมาดูหน้าฮาๆของคุ้มด้วย อิอิ) บ้านยังไม่เรียบร้อยเลยยังไม่อยากให้พ่อกับแม่มาค่ะน้า ตัวเองกับแพทริคเลยไปที่นู่นก่อน ไว้รอบหน้าหลังบ้านเสร็จค่อยว่ากันใหม่ อ้อมลางานเรียบร้อยแล้ว แพทริคด้วย ลาเมษาทั้งเดือนเลย เจ้าของร้านใจดี ให้ลาอย่างง่ายดาย ไม่ว่าอะไรเลย อิอิ จองตั๋วกันตั้งแต่ก่อนปีใหม่ ตอนนี้แอบตื่นเต้นเหมือนกันนะคะเนี่ย จะได้กลับบ้านแล้ววววว ไว้ถึงเวลาแล้วอ้อมจะติดต่อน้าอีกทีนะคะ   โดย: ~ Cerulean Blue ~ 28 มกราคม 2554 19:19:48 น.

แอบเห็นพี่นิดทำการบ้านของครูนิกกี้แล้ว แสดงว่าต้องสบายใจขึ้นแล้วใช่มั้ยคะ คอยเป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: ninbo aea (ninbo aea ) 28 มกราคม 2554 22:41:50 น.

'วัสดีตอนสายค่ะ แว้บเข้ามาดูคนไข้ใจตลกหัดเดิน...ลุ้น ๆ ให้ค่ะ กลับบ้านไม่ต้องทำกายภาพบำบัดแล้ว เดินรดน้ำให้คุณแมลงแทนได้เลย... เชื่อและชอบความอัศจรรย์ของร่างกายและจิตใจของมนุษย์มากค่ะ อย่างที่บอกว่า อะไรยังไม่เข้าที่เข้าทาง ลงตัวเมื่อไหร่ได้เขียนคุยกันเรื่องนี้สนุกแน่ และขอบอกว่าโฆษณาขึ้นค่ะ วันนี้ถ้ามีจังหวะจะหาหนังสือเล่าเรื่องจากร่างกายมาอ่านบ้าง พี่จะเดินทางวันอังคารอาจจะได้อ่านระหว่างเดินทางไปกลับช่วงอาทิตย์หน้านี้ค่ะ และระหว่างนั้นอาจไม่ได้แวะมาเลย (แต่ส่งใจมาแทนแน่นอน) เสาร์อาทิตย์นี้ คงต้องเตรียมรับแขกอีกแล้วซี... :)   โดย: พี่พี IP: 125.25.98.52 29 มกราคม 2554 9:14:08 น.

น้องอ้อม..ดีใจด้วยนะจ๊ะ ได้กลับมาเล่นที่บ้าน สนุกกว่า ว่าไหม เอ๋..ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ที่เย็บผ้าได้ เพราะชีวิตมัน routine มากๆ นอกเหนือจากโปรแกรมการรักษา อ่านหนังสือ เข้าเน็คสองรอบเช้ากับก่อนนอน เพราะมีอีเมล์งานของคุ้มกับแจ้งข่าวญาติที่เยอรมัน ก็มีได้เย็บผ้าบ้าง แต่มันไม่ค่อยจะต่อเนื่อง เย็บได้สิบเข็ม หยุด ไปทำอย่างอื่น ..งานไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ พี่พี..คลื่นเราท่าทางจะตรงกันมากเลยเนอะ เสาร์อาทิตยืนี้ไม่มีแขก ว่างมากค่ะ พูดถึงต้นไม้ในสวน ป่านนี้ม่องกันหมดแล้ว ได้ยินข่าวว่าคนสวนที่คอนโดที่รับปากว่าจะไปรดน้ำและตัดหญ้าให้ หาได้ทำตามคำพูดไม่..ช่างมันเถอะ เดี๋ยวกลับไปรือฟืนก็ได้ค่ะ ใครรอดก็ถือว่าแข็งแรง ฝึกให้เขาอดทนกันซะบ้างพี่พีรีบไปซื้อมาอ่านด่วนเลยนะคะ เผื่อน้องไผ่ด้วย คิดว่าถ้าแมลงอ่านหนังสือเล่มนี้ตอนเด็กคงอยากเรียนหมอค่ะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 29 มกราคม 2554 9:50:29 น.

เข้ามาอ่านอย่างต่อเนื่อง ดีใจมากนะคะที่ผลการรักษาเป็นไปในทางดี เชื่อว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ มีกำลังใจของทุกๆคนมาให้คุณนิดและคุณคุ้มมากมาย มีโอกาสจะหาหนังสือที่คุณนิดแนะนำมาอ่านบ้างค่ะ คงมีประโยชน์มาก ขอตอบที่คุณนิดเห็นรูปแรกที่ยังสาวเกินอายุ 71 คงเป็นรุ่นพี่อีกคนค่ะ อาม้าอยู่ในรูปถัดมานะคะที่ใส่เสื้อผ้าไหมสีเทาๆ มีแผ่นผ้าน้องซูสีชมพูวางอยู่ข้างหน้าน่ะค่ะ สงสัยตอนลงรูปสับสน อาม้าเลยสาวจัง เรื่องเสื้อผ้าต่อสาวๆ(เหลือน้อย)ที่นี่เค้าใส่แต่เสื้อผ้าต่อตัดกันเองทั้งนั้นเลยค่ะ มีโอกาสจะขอถ่ายรูปมาให้ชมกันนะคะ คนที่ยืนโชว์เสื้อ+กระเป๋าตัดเสื้อเองทำกระเป๋าเองด้วยค่ะ เก่งมากกกกกก ดีใจที่คุณนิดไปเยี่ยมที่บล็อกนะคะ   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 29 มกราคม 2554 10:56:07 น.

ลืมบอกไปค่ะคุณปิ๊ปลงรูปงานควิลท์ที่ญี่ปุ่นในพันทิปแล้วนะคะ ลองเข้าไปชม สวยๆทั้งนั้นเลยค่ะเห็นแล้วตะลึงงงงงงง   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 29 มกราคม 2554 10:58:43 น.

แอบมองเห็นงานที่คุณนิดทำแล้ว สวยเชียวค่ะ ดีนะคะที่ยังมีงานฝีมือไว้ทำ อย่างน้อยๆ ก็มีสมาธิดีค่ะ เดี๋ยวจะไปหาหนังสือเล่มนั้นมาอ่านบ้างค่ะ เตรียมรู้จักตัวเองให้ดีกว่าเดิมนะ จะได้ไม่ลำบากเมื่อภัยมาถึง ขอบคุณสำหรับคำแนะนำหนังสือดีค่ะคุณนิด และดีใจด้วยที่คุณหมอสรุปผลออกมาแล้ว คุณนิดใกล้ที่จะได้กลับบ้านไปดูแลสวนอีกแล้วนะคะ   โดย: addsiripun 29 มกราคม 2554 14:06:44 น.

มาเยี่ยมจ้า เห็นงานผ้าของน้องนิดแล้วคิดถึงสมัยเด็ก ๆ ที่เราชอบเล่นปักอะไร ๆ เล่นกันนะ ยังมีเก็บงานปักผ้าครอสติทช์ที่น้องนิดส่งมาให้อยู่เลย ได้มาแล้วจะเอาไปทำอะไรต่อก็เสียดาย ไม่ค่อยมีฝืมือเท่าไหร่กับงานแบบนี้ ทำได้แต่ไม่เคยดี ทำพรุนเค้กไว้ วันจันทร์จะส่งไปให้ชิม พี่หญิงใหญ่มาหรือเปล่านี่   โดย: โส่ย (secreate ) 29 มกราคม 2554 19:59:11 น.

พี่แมว..ลองอ่านดูค่ะ คนเขียนเขาเป็นหมอที่มีอารมณ์ขันมากๆค่ะ อ่านแล้วเข้าใจโลก เข้าใจร่างกายมากขึ้นค่ะ ว่าเราควรจะทำอย่างไรกับร่างกายเรา ..แต่กระทู้ไม่ค่อยได้เข้าไป มันต้องใช้เวลามากน่ะค่ะ แล้วหาอะไรก็ไม่ค่อยเจอ..เดี๋ยวรอเผื่อปิ๊บจะเอาลงบล๊อกแล้วจะตามไปอ่าน อดไปคราวนี้แต่คงได้มีโอกาสไปซักวัน(สิน่า) น้องนกส่งมาให้ดูบ้างทางเมล์ ปีก่อน น้องโก้ก็ส่งมาตรึม ดูเพลินไปเลยค่ะ ป้าแอ๊ดคะ..เราต้องอยู่จนถึงวันที่ยี่สิบกุมภา เย็บผ้านี่ควิลท์ได้อย่างเดียวค่ะ เพราะต่อผ้าหรือแอพพลิเค่ มันจะไม่ค่อยปะติดปะต่อค่ะ บางทีทำได้แค่สิบนาที บางทีก็ห้านาที เหมือนว่างแต่มันมีอะไรทั้งวัน โส่ย..ไอ้ที่ชอบทำแบบนี้เพราะติดนิสัยมาตั้งแต่ตอนนั้นแหละ ทำไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก แต่ชอบ..ว่าแต่ว่างานครอสติทช์ชิ้นนั้นมันดูน่าขำมาไหมฮี ..นานจนจำไม่ได้แล้วหัดอะไรก็ได้แบบนั้น อยากหัดอะไรหลายๆอย่างนะ แต่วันเวลาและแรงมันจำกัดนิ ..พรุนเค๊ก รอกิน ถ้าเฮียเอาพรุนมาให้อีกจะฝากไปนะ เห็นว่าจะฝากแม่มา (แม่มดเอ็กซ์จะไปตรุษจีนที่ระยอง)..เฮียเขาไปเจอที่ซื้อพรุนได้ราคาพิเศษสุด เห็นว่าจะส่งมากระหน่ำคนไข้   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 29 มกราคม 2554 21:11:15 น.

งานปักครอสติทช์ชิ้นนั้นเป็นรูปเป็ดตัวเล็ก ๆ บนผ้าสีขาว ลายละเอียดยิบเลย น่ารักมาก ๆ ยังอยู่เลยนะ ไว้จะถ่ายรูปส่งมาให้เก็บเป็น collection เราเคยแต่ปักชายกุงเกงเลที่ชอบใส่ ชอบเย็บผ้าด้วยมือ ตัดเสื้อ-กางเกงนอนให้ลูกใส่เย็บด้วยมือทั้งตัว เขาชอบมาก ๆ หลังๆ อยากทุ่นเวลา ซื้อจักรมาใช้ เย็บออกมาแล้วดูไม่จืดเลย ไม่ได้ไปเรียนอะไรกับเขา อาศัยเดามั่ว ๆ บวกกับตอนเด็กเคยแอบเล่นจักรคุณนายแม่ทุกบ่อย อย่านอนดึกมาก ไปนอนได้แล้ว ฝากกู๊ดไนท์คุ้มด้วย คงหลับฝันไปหลายเรื่องแล้วมั้ง ป่านนี้   โดย: โส่ย (secreate ) 29 มกราคม 2554 21:23:27 น.

วันนี้หยุด กศป กลับบ้านพ่อแม่ถามข่าวถึงพี่คุ้ม แก่นเลยเข้าบล็อกให้ดูรูป ท่านบอกว่าเห็นหหน้าตาสดชื่นก็สบายใจแล้ว เดี๋ยวก็หาย ฝากคําอวยพรและฝากพี่นิดดูแลตัวเองด้วย.. อากาศที่สกลหนาวมากแต่ทุกคนสบายดีค่ะ.. คิดฮอดหลายเด้อ!   โดย: แก่นน้อย IP: 182.232.122.228 29 มกราคม 2554 21:39:56 น.

ส่งกำลังใจให้ทั้ง 2 คนเหมือนเคยนะคะ เห็นรูปพี่คุ้มดูสดชื่นขึ้นเยอะนะคะ ตอนแรกเคยจะถามพี่นิดเหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกรักษาที่เมืองไทย แต่ตอนนี้ได้คำตอบแล้วค่ะ อากาศที่เลยอุ่นขึ้นแล้วค่ะ ที่สกลน่าจะหนาวกว่า ห่วง 2 คนที่สกลเหมือนกันค่ะ   โดย: Busy Bee IP: 202.29.6.246 29 มกราคม 2554 23:42:47 น.

โส่ย..เมื่อคืนคุ้มไอมากๆ ก็เลยต้องดวดมิดิไนท์ที่เอ๋แบกมาให้ ก็เลยรอให้เค้าหยุดไอแล้วหลับก่อนถึงจะวางใจนอนได้ พร้อมๆกับเจ้าเอ๋เค้าจะเล่นเน็ตต่อ ก็เลยคลออยู่หน้าจอจนดึก แต่ก็หลับสบายดีเพราะคุ้มหลับยาว เจ้ายาเมดิไนท์เป็นยาวิเศษจริงๆ เค้าชอบเย็บมือมากกว่า เย็บจักร เพราะเลาะเหนื่อย เสียเวลากว่าเย็บมือ ตอนนี้ดีใจมากๆที่พี่หมอสุนทรีเอาไปช่วยออกกำลังแถมยังเอาไปเข้าอู่เช็คสภาพให้อีก..ดีนะที่เหยื่อชอบกับของที่โส่ยทำให้ แต่ไม่รู้ว่าเวลาเค้าเป็นวัยรุ่นแล้วยังจะชอบอยู่ไหมเนาะ แก่น..พี่ไม่ค่อยห่วงตรงนี้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง แต่ห่วงการปรับจิตใจของเขามากกว่า เพราะเขาไม่อยู่กับปัจจุบัน เผลอเรื่อย เวลากายบริหารก็ไม่กำหนดลมหายใจ พี่ว่าเหมือนลิงแสดงโชว์ ก็ดีขึ้นมานิดนึงแล้วก็ลืมอีก พอกลับไปใช้ชีวิตปกติ ก็จะไม่ทันกับอารมณ์ตัวเอง รับความเครียดเข้าไปอีก ก่อพิษอีก พิษทางกายกับพิษทางใจเป็นอาหารของเซลมะเร็ง ผึ้ง..ที่สกลน่ะดีทุกอย่าง เสียอย่างเดียวมันหนาวเกิน ตายายลำบากนะ ทั้งตายายบ้านธาตุกับตายายดงมะไฟ ต้องดูแลกันดีๆนา.. เราสองคนก็ตั้งใจกันว่าจะหาโอกาสไปเยี่ยม   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 30 มกราคม 2554 8:44:22 น.

ความจริงดิฉันเข้ามาที่บล็อกนี้นานมากแล้ว (ตั้งแต่สนใจเรื่องเย็บผ้า แต่ตอนนี้ฝีมือก็ยัง ป.ขี้ไก่อยู่นะคะ) แต่รู้สึกเหมือนเป็นคนที่อยู่ห่างไกลกัน ได้แต่เพียงชื่นชมอยู่ไกลๆ ในวิธีคิด วิธีใช้ชีวิตของคุณคุ้มและคุณแมลง ยิ่งเรื่องที่อ่านอยู่นี้ดิฉันคิดว่าตัวเองเข้าใจและเห็นใจอย่างลึกซึ้ง เพราะเคยผ่านวันเวลาเช่นนี้มาเหมือนกัน เพียงแต่ว่าเป็นการประสบอุบัติเหตุ ที่ต้องใช้เวลาอยู่ในโรงพยาบาลเกือบครึ่งปี และพักฟื้นที่บ้านอีกเป็นปี จึงชื่นชมคุณแมลงมากในวิธีคิดและการดูแลจิตใจทั้งของคนไข้และตัวเอง ของแสดงความนับถือจริงๆ วันนี้กล้าติดต่อมาเพราะได้รับความเอื้ออารี(ทั้งๆที่อยู่ในช่วงเวลาลำบากของชีวิต) หลังไมค์ไปอนุญาตให้ดิฉันเข้าห้องเรียนครูนิกกี้ได้ ขอขอบคุณมากค่ะ อานิสงค์ของความมีจิตใจที่ดีช่วยดลบันดาลให้คุณแมลงและครอบครัวผ่านวันเวลาของช่วงนี้ไปได้อย่างราบรื่นนะคะ ปล.ขออนุญาตนะคะ ดิฉันอายุ 53 ปีแล้ว ดูคุณแมลงหน้าตาสดใสกว่าดิฉันมากนะคะ   โดย: ตะเกียงส่องทาง 30 มกราคม 2554 14:00:53 น.

พี่ตะเกียง..ยินดีมากค่ะ อย่างที่พี่ว่าไว้ เย็บผ้ามันได้อะไรมากกว่าเย็บผ้า ถ้าเรามองกระบวนการทำงาน มันมีเรื่องที่ฝึกมือ และฝึกจิตใจได้มากมาย..ชิ้นงานที่สำเร็จมันเป็นแค่ผลพลอยได้ ..จริงไหมคะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 30 มกราคม 2554 14:16:33 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล็อกเล็กๆของดิฉันนะคะ ส่งกำลังใจมาให้จากแดนไกลนะคะ ดิฉันอยู่ถึงจังหวัดหนองบัวลำภู เกือบชายแดนไทยติดประเทศลาวเลยค่ะ   โดย: ตะเกียงส่องทาง 30 มกราคม 2554 21:48:25 น.

ค่ะ ตอนนี้มีเพื่อนเล่นค่ะ ส่วนใหญ่พี่ๆที่มาเรียนเป็นพวกปลดเกษียณ เค้าบอกว่ามีความสุขมากกกกกกสังเกตุดูหน้าตาแต่ละคนซิคะ เย็บผ้าคงให้อะไรมากกว่ากระเป๋า 1 ใบจริงๆ พี่นึก แต่อาจถ่ายทอดมาไม่ได้ สำหรับรูปพี่คือคนที่นั่งใส่เสื้อสีชมพูค่ะ นั่งอยู่กับป้าที่ชู 2 นิ้วน่ะค่ะ ป้าคนนี้มันส์มาก ดูหน้าตาแกซิคะว่าเอนจอยขนาดไหน ตอนนี้แกไปเรียนเย็บผ้าอยู่ด้วยค่ะ เสื้อที่ใส่ก็เย็บเองอีก นับถือแกจริงๆค่ะ หาเวลาพักผ่อนเยอะๆนะคะ   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 31 มกราคม 2554 8:12:31 น.

พี่ตะเกียง..อยู่ไกลใกล้ไม่สำคัญหรอกค่ะ เขาว่าคนที่ชอบเหมือนกัน เหมือนนกที่มีขนสีเดียวกัน ก็จะอยู่ใกล้กันเองแหละค่ะ พี่แมว..โชคดีจริงๆนะคะ ที่มีเพื่อนเล่นเยอะ และพี่แมวก็ดูมีความสุขเหมือนกันค่ะ ตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลนี่ นับว่าพักผ่อนค่ะ เพราะทุกอย่างสะดวกสบายและปลอดภัยภายใต้มืออาชีพ ที่สำคัญ ผลข้างเคียงจากการรักษา เกิดกับคุ้มน้อยมาก กว่ามาตรฐานเยอะ และอยู่ในกำกับของหมอตลอดเวลาแต่ถ้ากลับบ้าน จะยากกว่า เพราะเราต้องผจญเหตุการณ์ตามลำพังค่ะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 31 มกราคม 2554 8:53:20 น.

นิดและเฮนเนอร์ ในที่สุด โส่ยก็ชี้ทางสวรรค์ให้จิ๋มคุยกับนิดได้ สารภาพว่าดูแต่ภาพไม่ได้อ่านละเอียด คนไข้เก่งมาก หนุ่มและหล่อขึ้น สงสัยไม่ค่อยต้องโมโห ตั้งใจจะมาให้กำลังใจ ตัวเองกลับได้ไปเต็มๆ ขอบใจนะ ฝากบอกรูปหล่อด้วยว่าแวะมา รักคิดถึงเสมอ (เป็นไง โบบบบ ราณ ซะ)   โดย: จิ๋ม IP: 62.216.150.20 31 มกราคม 2554 10:39:29 น.

สวัสดีคะ เห็นคุณคุ้มแล้วหน้าตาสดใจขึ้นมากนะคะ อาจเป็นเพราะว่าได้ทำงานไปด้วยรักษาไปด้วย เลยถูกอัธยาศัย พี่นิดจ๋า มาส่งข่าวค่ะว่าคุณปี๊บลงกระทู้ในเวปพันทิปห้องงานฝีมือ งาน Quilt ที่ญี่ปุ่นซึ่งรายละเอียดเยอะมาก (เผื่อพี่นิดมีเวลา) ดูเพลินไปเลยค่ะ หนูลืมบอกไปว่าไปเจอคุณปี๊บด้วย แต่แบบว่าต่างคนต่างจะช้อปเลยทักกันนิดหน่อย สำหรับเรื่องฝึกหายใจ หนูไม่ค่อนแน่ใจว่าทำถูกต้องหรือไม่ คือ เวลาหายใจเข้าท้องป่อง หายใจออกท้องแฟบ แต่จังหวะการหายใจไม่ค่อยแน่ใจค่ะ ว่าทำถูกหรือไม่ เช่น หายใจเข้านานแค่ไหน หายใจออกหมดท้องยังไง แล้วก็ลืมตั้งสติอยู่กับลมหายใจอยู่เรื่อย ๆ แปลกนะคะการหายใจติดตัวมาตั้งแต่เกิดแต่เรามักทำไม่ค่อยถูก   โดย: นก IP: 203.151.15.245 31 มกราคม 2554 11:23:51 น.

ดีจัง ดูสภาพการณ์แล้ว ดีวันดีคืน ใส่บาตรด้วยน้ำผึ้ง แล้ว และ ซื้อการะดาษชำระ+ขนม+แป้ง เด็ก สมทบไปให้โรงเรียนเด็ก พิเศษ โปรดอนุโมทนาบุญด้วย เน้อ   โดย: ผีหัวโต IP: 113.53.206.89 31 มกราคม 2554 16:17:38 น.

มาขอบคุณค่ะที่ชอบเป๋าจิงโจ้ ดูจากรูปแล้วคุณคุ้มสดชื่นมากเลยนะคะ ทำงานได้ด้วยตนเอง เก่งมากค่ะ กำลังใจเป็นเหมือนโอสถทิพย์เลยนะคะ ดีใจด้วยจริงๆค่ะ งานที่คุณนิดทำค้างไว้ท่าทางจะสวยไม่เบาเชียว เจ้าปิ๊กแป๊กนี่คงจะทำตามหุ่นคนทำน่ะ คนอวบเป๋าก็อวบตามค่ะ แต่ของป้าคงเข้าเกณฑ์อ้วนแล้วละ ใบต่อไปต้องทำให้ผอมหน่อยแล้ว   โดย: BabyGreace 31 มกราคม 2554 18:21:47 น.

ยัยปัทมา..(ใครเรียกแบบนี้ว่า ..ขอเลียนแบบหน่อย)ชี้ทางสวรรค์..ขนาดนั้นเลยเหรอ..เค้าเขียนให้อ่านทำไมไม่อ่านยะ ขี้เกียจเล่าหลายรอบก็เลยเขียนไว้ให้อ่านไง จะได้ไม่ต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น..ยินดีที่จิ๋มได้กำลังใจกลับไป..ชีวิตมันก็เป็นหยั่งงี้แหละ นก..แท้งกิ้วที่ส่งข่าว แต่พี่มีปัญหากับกระทู้พันทิป หาไอะไรไม่ค่อยเจอ ก็เลยไม่ค่อยได้เข้าไป ชอบบล๊อกมากกว่า(เป็นพวกระดับความพยายามต่ำ) รอปิ๊บเล่าในบล๊อก..ถ้าเขาไม่เล่าคงอดฟังเรื่องหายใจท่าพุทธทาสว่า ให้ตามลมหายใจด้วยว่ามันอยู่ที่ไหน และทำเสมอๆ เมื่อมีโอกาส ..โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่ต้องคอยอะไรนานๆ นั่งรถนานๆ ทำให้ได้ประโยชน์สามทาง ได้ทั้งหายใจเต็มปอด ได้ทั้งสมาธิ ได้ทั้งย่นเวลา(ถ้ารอเวลามันจะยาว ไม่รอเวลามันจะสั้น) คุณผีหัวโต..สาธุ..สาธุ คุณป้าน้องเกรซ..งานค้างคงจะค้างอีกนานมากเลยค่ะ คนทำผอมมันก็เลยแห้ง โธ่เอ๊ย อย่งนี้ก็ทำเป๋าปิ๊กแป๊กไม่สวยตลอดกาลแล้วสิเรา   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 31 มกราคม 2554 18:37:58 น.

แหม้ นาน ๆ ทีจะได้ชี้ทางสวรรค์ให้ใครซักกะที ส่วนมากจะเป็นทางตรงข้าม ปลื้มมม ยิ่งปลื้มมากตอนมีคนกินขนมเราเนี่ยแหละ ดูแล้วคุ้มอารมณ์ดีขึ้นมาก ๆ สงสัยจะเพราะทำงานได้อีก ถ้าเริ่มเครียดได้เมื่อไหร่ แสดงว่าหายดีแล้วหรีอเปล่าเนี่ย.. คนดูแลดีก้อโชคดีอย่างนี้ละนะ   โดย: โส่ย IP: 124.122.79.135 31 มกราคม 2554 19:22:48 น.

สวัสดีคะคุณพี่นิด (ชักงงๆแฮะ) แวะมาทักทาย มาเยี่ยมคุณพี่นิดและคุณคุ้ม ดีใจที่ได้เห็นคุณคุ้มร่าเริงและยังขยันทำงานอยู่นักสู้ตัวจริงเลยนะคะเนี่ย วันนั้นรินอ่านเรื่องโจ๊กข้าวกล้องของคุณพี่นิดไป ม๊ะวานจัดแจงหาซื้อโจ๊กข้าวกล้องมาได้ 3 ซอง จัดแจงปรุงพร้อมใส่ผัดบล๊อคเคอรี่กับกุ้ง ผลปรากฎว่า.....เกือบจะทานไม่ได้แหนะ อันเนื่องมาจากรินมักจะไม่ค่อยทานของมีประโยชน์รสชาดออกแปร่งๆดีว่ามีผัดบล๊อคเคอรี่กับกุ้งช่วยเอาไว้ แต่สุดท้ายรินก็ทานจนหมดชาม โดยเริ่มคิดใหม่คะว่าอย่ายึดติดแต่ของอร่อยควรกินอยู่อย่างใส่ใจกับตัวเองให้มากๆ เป็นการได้แง่คิดจากการเข้ามาอ่านบทความดีๆจากคุณพี่นิดคะ ว่าแต่ยังเหลืออีก 2 ห่อ รินจะพยายามทานให้อร่อยๆคะ เฮ้อ!!!! ทักทายแค่นี้ก่อนนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยคร่า))))))))))   โดย: ริน (made by rin ) 31 มกราคม 2554 23:50:34 น.

โส่ย..อ่านคอมเมนท์ของเพื่อนสองคนให้คุ้มฟัง เขาขำใหญ่..เฮ้ย..อะไร หยิกกันออกอากาศเลยเหรอที่ว่าเริ่มเครียดเมื่อไหร่แสดงว่าหายดี นี่แหละที่หวั่นใจเหลือเกิน ..พอสบายดีก็จะลืมตัว คุณริน..พยายามอย่ากินอาหารซอง กินอาหารสดอร่อยกว่าดีกว่า..มันใช้เวลามากขึ้นนิดนึง แต่ประโยชน์ต่างกันเยอะเลย.. เนี่ย ,,เจ้าเอ๋ซื้อลูกชิ้นปิ้งรถเข็นมา บอกว่า อาหารเอสแอนด์พีแพง ดูน้อยกลัวกินไม่อิ่ม สรุปว่าปากกว้างกว่าท้อง ลูกชิ้นปิ้งยังคาอยู่ในตู้เย็นตั้งแต่คืนวันเสาร์ เดี๋ยวจะรอให้มาเก็บไปทิ้งเอง สรุปว่าเงินที่โยนทิ้ไปกับลูกชิ้นราคาถูกนั่นไม่น่าเสียดาย..ตรรกะของเธอแหละ ....คุณรินก็ดูแลสุขภาพด้วยน๊า ..นอนดึกเหลือเกินน่ัน ฮิฮิ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 1 กุมภาพันธ์ 2554 9:37:59 น.

คิดถึง เลยแวะมาเยื่ยมพี่นิดกะคุณคุ้ม คุณคุ้มดีขึ้ยเยอะเลยนะคะ วันนี้ เม้นท์ในบล๊อกตัวเองก็ไม่ได้ แต่ใช้วิธีกดหน้า emotion ก่อนแล้วค่อยพิมพ์ ใช้ได้เลยค่ะ เลยคิดถึงพี่นิดมาบอกวิธีอีกวิธีค่ะ..หายเร็ว ๆ นะคะ คุณคุ้ม แล้วก็เห็นงานที่ทำอยู่ด้ว อีกไม่นาน คงได้เห็นผลงานนั้นแล้ว ชิมิ ชิมิ   โดย: ยายศรี 1 กุมภาพันธ์ 2554 12:55:12 น.

เห็นรูปฝรั่งหลงทางถือถ้วยบิสคอตติผลไม้แล้วขำ... ทั้งคนไข้และคนเฝ้าไข้หน้าตาสดใส คนส่งกำลังใจก็ดีใจค่ะ แล้วจะมาคุยใหม่ค่ะ   โดย: นก IP: 58.137.211.68 1 กุมภาพันธ์ 2554 15:01:11 น.

พี่นิดคะ วันนี้ไปเจอกระทู้งาน Quilt ที่ญี่ปุ่นอีกค่ะ เลยลองมาแปะลิงค์ ไม่แน่ใจว่าทำเป็นหรือเปล่า (โลเทคมากๆ) //www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J10193947/J10193947.html //www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J10194237/J10194237.html   โดย: นก IP: 58.137.211.68 2 กุมภาพันธ์ 2554 8:24:49 น.

วันนี้พอว่างแว่บมาอ่านบล็อกของคุณนิดได้ สมาชิกเข้ามาให้กำลังใจคุณนิดกันตรึมไปเลย อบอุ่นจัง มาให้กำลังใจและคุยกันตามปกตินะคะ ช่วงนี้ป้าแอ๊ดมีงานยุ่งมากๆ กำลังเรียบเรียงการทำงานอยู่ค่ะ ต้องมี 1 แล้วก็ 2- 3 และ 4 ตามลำดับนะคะ อิ อิ งงไหมคะ อยากบอกเหมือนกันว่ายุ่งขนาดไหน แต่ไม่อยากให้คุณนิดเวียนหัวตามไปด้วย ขอลากลับไปทำงานต่อละค่ะ เดี่ยวคงจะมีผลงานมาอวดคุณนิดอีกจนได้ 5 5 5   โดย: addsiripun 2 กุมภาพันธ์ 2554 10:32:22 น.

หายไปหลายวัน แก่นฝากข้อความหลังไมค์ไว้คะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.199 2 กุมภาพันธ์ 2554 11:13:14 น.

หน้าตาคุ้มดูสดใสจริงๆค่ะน้า ฝากบอกคุ้มนะคะว่าคนทางฮอลแลนด์ส่งกำลังใจมาให้เต็มกระบุง อิอิ ว่าแต่สาวน้อยเสื้อยืดสีฟ้านี่ใครคะ หลานน้าอ่ะป่าว หิมะที่นี่ละลายไปตั้งแต่หลังปีใหม่แล้วค่ะ ช่วงนี้ก็หนาวน้อยลง ดีเหมือนกัน ชอบหิมะเฉพาะช่วงคริสต์มาสกับปีใหม่น่ะค่ะ มากกว่านั้นก็เยอะไป เพราะบ้านไกล หิมะตกก็เดินทางไปทำงานลำบาก อิอิ แดดหน้าหนาวก็สวยไปอีกแบบนะคะ หมาก็ชอบ คนก็ชอบ อิอิ นึกถึงหน้าหนาวที่ลำปางสมัยเด็กๆ สายๆมานั่งผึ่งแดดกับแม่กับยาย ก่อไฟผิงกันกลางแจ้งด้วย คิดถึงๆๆๆๆ เดี๋ยวนี้ภาพนี้คงไม่มีแล้วเนอะ น้ามีเฟซบุคมั้ย อ้อมเอารูปที่แม่พึ่งส่งมาให้ลงในนั้น มีภาพพ่อก่อไฟหุงข้าวด้วย ฮี่ๆๆ แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้ส่งทางเมลก็ได้   โดย: อ้อม (~ Cerulean Blue ~ ) 2 กุมภาพันธ์ 2554 14:38:06 น.

มาเยี่ยมคนป่วยค่ะ อ่านแล้วจับได้ว่าน้ำเสียงมีความสุขมากขึ้น ความทุกข์อาจจะน้อยลงบ้าง จืตใจเข้มแข็ง รู้เท่าทัน กาย ดีใจด้วยมากมากค่ะ อีกหน่อยเดียว นะคะ...ฝากกำลังใจให้คนป่วยหม่ำมากๆค่ะ เซลดีๆจะได้มีแฮงเก็บไว้เป็นสต็อก วันต่อๆไป ...   โดย: nu-an 2 กุมภาพันธ์ 2554 14:58:08 น.

ซินเจียอยู่อี่ ซินนี้เกี่ยคัง ขอสวัสดีปีกระต่ายกับน้องนิดและคุ้มนะ ให้มีสุขภาพที่ดีขึ้น ๆ กลับมาแข็งแรงไว ๆ ไว้จะทำหนมไปฝวกใหม่น้า   โดย: โส่ย (secreate ) 2 กุมภาพันธ์ 2554 20:43:34 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ จะไม่ทำให้กองเชียร์ผิดหวังแน่นอน น้องยายศรี ..ขอบคุณสำหรับความรู้ไฮเทคค่ะ บล๊อกน้องนี่คอมเมนต์ยากมาก บางทีก็ให้เขียนเลขอะไรก็ไม่รุ นก..แท้งกิ้ว ถ้านกไม่บอกก็คงจะหาไม่เจอ น้องที่เขาลงกระทู้น่ะ เขาเขียนละเอียดมากเลย สนุกดี ต้องขอบคุณเขาด้วยนะเนี่ย ป้านวน..แมลงไม่มีความทุกข์เลยค่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เขาก็เราต้องเจอ ไม่วันนี้ก็ต้องวันหน้า มีเจ้าเซลร้ายอยู่ในตัวนี่ ดีเสียอีก ร่างกายเขาเตือนว่าเราใช้ชีวิตไม่ถูกต้อง ถ้าไม่ยูเทิร์นก็คงต้องเอารถไปปลูกสะระแหน่ ออกมาขับต่อไม่ได้ น้องอ้อม..แสงแดดที่ยุโรปสวย แต่ไม่อุนใจเท่าแสงแดดที่เมืองไทย..จริงไหม โส่ย ..ซินเจียอยู่อี่เหมือนกัน ขอให้สุขภาพ ไม่ป่วยไม่ไข้ จิตใจแจ่มใส เมื่อวันก่อนได้อั่งเปาตั่วไก๊ พอคนให้ออกไปจะเปิดดู คุ้มว่าถ้าเค้าย้อมกลับมาเห็นจะหาว่าเราละโมบ..รอบคอบนะ..ไม่ใช่ละโมบ แค่อยากรู้ ..หนมน่ะเปิดประตูเสมอ ไม่ใช่งกกินนา แต่อิ่มใจ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 3 กุมภาพันธ์ 2554 8:54:03 น.

พี่แมลง..ได้ข้อมูลจากเฮียหรือยังคะ Phillipp น่ารักมาก (การกระทำ+หน้าตา .. อิอิ) ชอบทั้งสองรูปเลยค่ะ .. เป็นภาพที่ไม่ต้องบรรยาย เดี๋ยวพี่คุ้มก็ได้ไปปั่นจักรยานต่อที่หัวหินแล้ว... หรือจามาปั่นที่สกลฯ ก็จะดีมากๆๆ ฮ่า ฮ่า   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.195 4 กุมภาพันธ์ 2554 11:23:54 น.

กุ้ง (เกษตร) ฝากให้กำลังใจมา.. สู้ สู้ พี่แมลงรักษาตาแดงให้หายนะ อย่าให้เป็นบ่อย แอบงีบบ้างเด้อ..   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.197 4 กุมภาพันธ์ 2554 11:30:49 น.

สวัสดีค่ะพี่นิด เข้ามาอ่านและมาให้กำลังใจค่ะ หนูยังไม่ได้เปิดบล็อกเล่าเรื่องญี่ปุ่นเลยค่ะ เพราะวิ่งไปโพสต์ทั้งห้องการฝีมือ และห้อง blue planet ด้วย เล่าเมื่อไหร่จะมาบอกนะคะ พี่นิดจะได้ดูรูปเพลินๆ ^^   โดย: cutie bunny 4 กุมภาพันธ์ 2554 19:27:18 น.

สงสัยเพื่อนจะมีอาการสมองเพี้ยน อวยพรภาษาจีน(อย่างไม่แข็งแรง) ก็ผิด ต้องเป็น ซินนี้คิงเกี่ย ขอให้สุขภาพแข็งแรง ใช่หรือเปล่า ..มั่วจินๆ กำลังอบบิสคอตตี้อยู่ ทำใหม่ คราวที่แล้วยังไม่ถูกใจ ตอนนี้หอมฟุ้งไปทั่วบ้านเลย สูตรนี้ไม่มีไขมัน เคยทำแล้วเราชอบ คนคอยกินชอบไม่ชอบก็คงต้องได้ลองเนอะ อิอิ ดีใจกับคุ้มและน้องนิดด้วย ดูหน้าตาสดใสขึ้นเยอะ ตัวเองรักษาสุขภาพด้วยน้า..พักผ่อนเยอะ ๆ จ้า   โดย: โส่้ย (secreate ) 4 กุมภาพันธ์ 2554 19:30:08 น.

แก่น..ฝากให้กำลังใจกุ้งกลับคืนเป็นสิบเท่า กุ้งเขาต้องใช้กำลังใจมากกว่าพี่เยอะ..หลายเรื่องมากๆเลยนะนั่น พอจะงีบอีตาคุ้มชวนคุย..เฮ้ยทีตัวเองหลับชั้นน่ะเงียบๆ ปล่อยให้นอน ปิ๊บ.. ขอบใจมากนา นกบอกพี่เหมือนกัน แต่หาไม่เป็น เดี๋ยวรออ่านในบล๊อกของปิ๊บดีกว่า ดูรูปก็หายคิดถึงแล้ว มีโอกาสจะได้ไปเย็บผ้าด้วยกันอีกนะ โส่ย..เพื่อนพูดอะไรมาก็แปลว่าดีทั้งนั้น ภาษาจีนเค้าน่ะใช้การไม่ได้เลยแหละ วันนี้เพื่อนที่เยอรมันขึ้นรถมาจากหัวหินแบบมาเช้าไปเย็นกลับ อยู่กันทั้งวัน ก็เลยไม่ได้เข้ามาอัพบลีอก ..เมื่อวานหมอที่จัดการเรื่องคีโมเข้ามา เขาว่าดีใจที่เห็นผลลัพธ์เป็นตรงกันข้าม ปรกติวีคทีสามเขาต้องอ่อนแอมาก แต่นี่ผลเลือดอยู่ในค่ามาตรฐาน และแขนขาแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ใครเห็นเขาคุย ก็ไม่เชื่อว่าเป็นgliobastoma   โดย: Bug in the garden 5 กุมภาพันธ์ 2554 19:17:09 น.

อ่านประโยคท้ายๆข้างบนนี้ เรื่องผลเลือดและร่างกายที่แข็งแรงของคุณคุ้ม ดีใจแทนเลยนะคะ ผลการรักษาออกมาดีส่วนหนึ่ง(นอกจากความสามารถของหมอ)ก็อยู่ที่จิตใจที่เข้มแข็งของคุณคุ้มและกำลังใจที่สำคัญของคุณพี่นิด เชื่อว่าจะต้องมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาทุกๆวันนะคะ มะวานซืนแวะไปต่องานกะครูนิกกี้มาคะ นานๆจะได้นั่งเรียนเป็นเรื่องเป็นราวกะเค้าซักที การเป็นนักเรียนนี่สนุกดีนะคะ .... แล้วจะแวะมาใหม่คร่า))))))))   โดย: ริน (made by rin ) 5 กุมภาพันธ์ 2554 19:30:52 น.

คุณนิดมีเวลาตระเวณไปพาเพื่อนๆ ตามบล็อกอื่นๆ ได้แล้วใช่ไหมคะ เวลาที่เราปลงอะไรตกแล้วนี้โล่งใจที่สุดเลยใช่ไหม มันจะไม่มีห่วง ไม่มีทุกข์ เกิดขึ้นในใจเลยจริงๆ ค่ะ เรื่องการแต่งตัวของป้าแอ๊ดนี่เคยเป็นเรื่องค่ะ เพราะไปทักคนๆ หนึ่งเรื่องการแต่งตัวเขานี่แหละ เห็นเขาแต่งตัวกะเร่อกะร่า แล้วยังเอาภาพมาลงอวดในกระทู้ เราก็เข้าไปแนะนำหลังไมค์ด้วยนะคะ ซึ่งจริงๆ แล้วเคยพูดเล่นกันเสียด้วย วันนั้นคงเธอลมเสีย เขาตอกกลับมาว่า ชั้นจะแต่งอะไรก็เรื่องของชั้น พ่อแม่เธอไม่สอนเธอเรื่องที่มาใส่เกือกกับเรื่องส่วนตัวคนอื่นหรืออย่างไร เขาบอกว่าการแต่งกายเป็นเรื่องของใครของมัน สไตล์ใครก็ของใคร ป้าแอ๊ดก็บอกว่า คงจะจริง เพราะสังคมของป้าแอ๊ดต้องทำให้ป้าแอ๊ดต้องแต่งตัวเป็นคุณนายอย่างนี้ เท่านั้นแหละ เขาโกรธมากค่ะ คงไปโดนต่อมบกพร่องอะไรของเขาเข้า 5 5 5 เซ็งจริงๆ ค่ะ เล่าให้ฟังขำๆ ค่ะ   โดย: addsiripun 5 กุมภาพันธ์ 2554 23:34:57 น.

คุณริน..ฝากคิดถึงครูด้วยนะ ความจริงคิดถึงกิมจิด้วย วันก่อนนู้นได้มากิโลเดียวเพราะแบกไกลไม่ไหว แบ่งกับพี่เพื่อนบ้าน เหลือครึ่งกิโล กินแบบกลัวหมด อาหร่อย ป้าแอ๊ด.. ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำว่าปลงเท่าไหร่ค่ะ แต่คิดแบบนี้เสมอกับทุกๆเรื่องค่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ไปยื้อไว้ก็หนักใจเปล่าๆ ทำเวลาทุกนาทีให้เต็มที่เท่านั้นเองค่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 6 กุมภาพันธ์ 2554 9:26:10 น.

เห็นเพื่อน ๆ คุ้มมาเยี่ยมแล้วดีใจแทนนะ ดีใจแทนถ้าเรื่องการใช้ชีวิตช่วงนี้ของน้องนิดและคุ้มจะ"จุดประกาย" ให้กับคนที่กำลังทุกข์ใจ แต่ไม่รู้จะจัดการกับชีวิตอย่างไร อบพายเสร็จแล้วววว หอมฟุ้งไปทั้วบ้าน พรุ่งนี้เตรียมกินได้ คนที่บ้านวิจาร์ณบิสคอตตี้รอบนี้ว่า มันเป็นกล๊าง เป็นกลาง หมายฟามว่ายังไงฟะ ชิมแล้วมาบอกด้วยเด้อ   โดย: Secreate (secreate ) 6 กุมภาพันธ์ 2554 18:12:22 น.

โส่ยว่าไหม ที่เขาทุกข์ใจเพราะเขาคิดจับยึดไปเอง เคยบอกเพื่อนเยอรมันเจ้าของร้านอาหารว่า ถ้าแม่กับคุ้มต้องตายขณะที่นิดมีชีวิตอยู่ก็โอเคนะ ธรรมดา เขาตกใจตาโตเลย ว่าพูดอะไร ไม่รักสองคนนี้เหรอ ..แต่พอเล่าต่อว่า แต่จะรู้สึกไม่ดีเลย ถ้าตอนที่เขาอยู่แล้วเราทำดีกับเขาได้ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ตลอดเวลา..เขาก็เออๆ เข้าใจ .. ขนมน่ะ รอกินแล้วแหละ..แล้วจะรายงานนะว่าเห็นด้วยไหม   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 6 กุมภาพันธ์ 2554 19:03:06 น.

เข้ามาอ่านแล้วก็ชื่นใจกับผลการรักษาค่ะ   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 6 กุมภาพันธ์ 2554 19:12:24 น.

วันนั้นครูก็ชวนไปหัดทำกิมจิที่บ้านครู แต่ติดธุระเลยอดไปคะ แต่ครูก็น่าร้ากกกกกกบอกสูตรคร่าวๆมาให้ พอดีว่ารินเคยทำมาแล้วก็เลยเข้าใจง่ายหน่อยคะ ทำเหมือนๆกันคล้ายกัน แต่ของครูอร่อยกว่าเยอะ))))))) ดูรูปคุณพี่นิดน่ารักจังคะดูเด็กเชียว ฝากสวัสดีคุณคุ้มและส่งความห่วงใยไปด้วยนะคะ   โดย: ริน (made by rin ) 6 กุมภาพันธ์ 2554 21:33:59 น.

พี่คุ้มหน้าตาสดใสขึ้นมากเลยนะคะ รูปลูกชายใส่รองเท้าให้พ่อดูน่ารักมากเลย ไม่ค่อยเคยเห็น เห็นรูปฟิลลิปตอนแรก นึกว่า ครูคริส สอนภาษาอังกฤษซะอีก ส่งกำลังใจให้เช่นเคยนะคะ   โดย: Busy Bee IP: 202.29.6.246 7 กุมภาพันธ์ 2554 0:02:42 น.

เห็นคุณคุ้มดีขึ้นมากมายแล้วดีใจจังค่ะ คนเราจะเห็นใจกันก็ตอนลำบาก (เจ็บป่วย) อ่านเรื่องคู่สามีภรรยาเยอรมันที่ทิ้งกันตอนเจ็บป่วยแล้วเศร้าจัง... มาส่งข่าวด้วยค่ะ ว่าพี่เป้าจะจัด workshop มาซาโกะ วันที่ 26 และ 27 มี.ค 54 หนูคงไม่ได้ไปเช่นเคย   โดย: นก IP: 203.151.15.245 7 กุมภาพันธ์ 2554 8:04:08 น.

ได้อ่านตั้งแต่ต้นจนอัพเดทล่าสุด ดีใจด้วยจริงๆ ค่ะคุณนิด จิตใจเข้มแข็ง มีกำลังใจดีต้องฝ่าฟันไปได้แน่ๆค่ะ   โดย: lady's oatmeal 7 กุมภาพันธ์ 2554 8:27:20 น.

ไ้ด้อ่านแบบนี้แล้วดีใจจัง คุ้มของแมลงได้ออกไปกิน S&P ด้วย ... สงสัยอีกไม่นาน คงได้มาเดินเริงร่าอยู่ในโรงงานแน่เลย .. ป.ล.(อิจฉา พยาบาลได้กินเค้ก ของ Phillipp ด้วย)   โดย: จอมมารน้อย IP: 180.180.25.107 7 กุมภาพันธ์ 2554 9:16:15 น.

พี่แมว..ผลลัพธ์ออกมาดี แต่แมลงต้องเผื่อใจไว้ด้วยค่ะ เกรงว่าพอกลับไปแล้วจะลืมไป กลับไปใช้ชีวิตและคิดแบบเดิมๆอีกค่ะ น้องริน..ฟังดูดีนะแท้งกิ้ว ..ดูเด็ก ..แมลงพยายามดูแลร่างกายและจิตใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะอยากจอดรถไปแบบเงียบน่ะค่ะ ..ทำยังไงจะได้ไปเรียนทำกิมจิกับครูบ้างล่ะเนี่ย ผึ้ง..ฟิลลิปตัวจริงหล่อกว่าในรูปมาหลายเท่า พยาบาลกรี๊ดกันทั้งวอร์ด แม่เลี้ยงใจร้ายต้องแจกใบสมัครและตอบคำถามร้อยเรื่องของฟิลลิปแล้วเนี่ย ว่าจะคิดตังค์ค่าใบสมัครอยู่เนี่ย นก..พี่ได้รับอีเมล์พี่เป้าแล้วเข้าไปดูที่เว็บเหมือนกัน ทรงกระเป๋าสวยดีชอบ แต่ก็อดไปเหมือนกันเขาทิ้งกันก็เพราะเขาไม่ได้มาอยู่ด้วยกันเพื่อร่วมทุกข์ร่วมสุขไง..มันอาจจะมีเหตุผลอื่น คุณโอ๊ตมีล..ขอบคุณที่เข้ามาคุยน๊า..แมลงมีเวลาว่างแค่ช่วงนี้แหละ เพราะชีวิตในโรงพยาบาลเป็นroutineมากๆ กลับบ้านไปก็คงจะเป็นอีกเรื่องนึง ..ไม่ได้คุยกับใครแล้ว คุณจอมมาร..คงต้องลดเชพหน่อย..สาวๆพยาบาลแถวนี้ หุ่นปลิวลมกันทุกคนนาจะบอกให้แล้วไม่ต้องยุให้คุ้มไปวิ่งในโรงงานนา..นี่คิดจะไปปั่นจักรยายโฮมเทรนเนอร์แล้ว ..เฮ้อ   โดย: แมลงจ่่อย (Bug in the garden ) 7 กุมภาพันธ์ 2554 16:30:08 น.

มาเยี่ยมค่ะ รู้สึกดีค่ะที่เห็นคุณคุ้มแข็งแรงขึ้น คนรอบข้างก็โอเค บรรยากาศไม่คล้ายคนป่วยเป็นมะเร็งนะคะ ที่พูดแบบนี้เพราะดิฉันเคยมีครั้งหนึ่งในชีวิตที่ต้องรอฟังผลตรวจชิ้นเนื้อ ซึ่งหมอลงความเห็นแล้วว่า มีโอกาสสูงมากที่จะเป็นเนื้อร้าย สลดหดหู่วังเวงกันไปทั้งบ้าน เห็นบรรยากาศในรูปแล้วจึงรู้สึกดีค่ะ แข็งแรงขึ้น จิตใจดีขึ้นทุกวันคืนนะคะ ขอเอาใจช่วยค่ะ   โดย: ตะเกียงส่องทาง 7 กุมภาพันธ์ 2554 19:36:26 น.

มาบอกว่าก๊อบสูตรฟรุตตี้มูสลี่บาร์ไปเก็บไว้ในที่ปลอดภัยเรียบร้อยแล้วจ้า ถ้ามีโอกาสทำจะเอามาอวด มีรูปอื่นของนายฟิลลิปไหมหือ บอกว่าหล่อ นึกไม่ออกง่ะ กับภาพที่มี แฮ่ะๆ หญิงชราอยากเห็นหลาน จะบอกว่าเอาเมล็ดที่ให้ไปทำคุ้กกี้แล้วละ อยากชิมป่ะ   โดย: โส่ย (secreate ) 7 กุมภาพันธ์ 2554 21:35:53 น.

พี่ตะเกียง ขอบคุณมากนะคะ ที่มาเล่นเป็นเพื่อน เดี๋ยวจะมาอัพบล๊อกรายละเอียดของโรค แล้วพี่ตะเกียงช่วยคอมเมนต์หน่อยนะคะ ว่ามันน่าหดหู่ไหม โส่ย..ตักบาตรห้ามถามพระ ..ไอ้เจ้าลินสีดนี่เขาสำหรับหญิงวัยทองด้วยนะยะ กินปรับสมดุลย์ฮอร์โมนหญิง..ยิ่งชราก็ยิ่งควรกิน จะได้ไม่เป็นอัลไซเมอร์.. แต่ตาฟางนี่อาจเป็นได้ ก็เลยไม่เห็นความหล่อ พวกสาวๆแถวนี้น่ะ เวลาเขามาในห้องน่ะ น่ากลัวจะกินลูกเราจะแย่แล้ว   โดย: แมลงจ่่อย (Bug in the garden ) 7 กุมภาพันธ์ 2554 21:42:04 น.

ตามมาเป็นกำลังใจครับ   โดย: TbT Admin IP: 101.109.200.221 20 มิถุนายน 2554 21:03:22 น.

สวัสดีค่ะคุณพี่นิด มาส่งกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีๆที่มีประโยชน์มากมายกับผู้ที่ประสบพบเจอและอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน คุณคุ้มโชคดีมากที่มีคุณนิดคอยดูแล ขอให้อาการดีขึ้นเรื่อยๆ ขอให้พระคุ้มครองทั้งคุณคุ้มและคุณนิดนะคะ เอาไว้มีโอกาสจะมาเล่าเรื่องราวของตัวเองให้ฟังบ้างค่ะ (แฟนเป็น GBM เหมือนกันค่ะ ผ่าตัดไปเมื่อ 14 ก.พ.54 ที่โรงพยาบาล ส. ย่านสุขุมวิท ฉายแสง 30ครั้งที่ รพ.ก คุ้นๆมั๊ยคะ ตอนนี้ให้ Avastin ครบ 4 cycles แล้ว อีก 2 อาทิตย์ กลับไปทำ PET scan ค่ะ)   โดย: Tiny bird IP: 58.8.127.229 24 มิถุนายน 2554 11:01:30 น.

ขอบคุณมากนะคะคุณ TBT เป็นกำลังใจให้ด้วยเช่นกันค่ะ ชีวิตเป็นอย่างนี้เองนะคะ คุณ Tiny bird ยินดีที่รู้จักค่ะ ถ้ามีโอกาสอยากให้เจ้าตัวทั้งสองคนได้มีโอกาสพบกันแลกเปลี่ยนประสบการณ์จังค่ะ เพราะเขาจะได้รู้ว่า ไม่ใช่เขาคนเดียวที่เจอ คนอื่นก็โดนเหมือนกัน มันอยู่ทีว่าเราจะมีทีท่า และจะจัดการชีวิตอย่างไรให้มีความสุขสงบสบาย..จะมีประโยชน์อะไรที่มีอายุยืนเป็นร้อยปี แต่หาความสุขสงบใจไม่ได้ ร่างกายเจ็บปวดทรมาน..จริงไหมคะ ยังสงสัยว่าทำไมเลือกAvastin ที่เป็น target cell therapy ไม่ใช้ Temodal ตามแผนมาตรฐานก่อนคะ ..รักษากับคุณหมอส.เหมือนกันไหมคะ   โดย: แมลงจ่่่่่อย (Bug in the garden ) 24 มิถุนายน 2554 13:47:26 น.

สวัสดีค่ะพี่นิด (ขออนุญาตเรียกพี่นิดคงไม่โกรธกันนะคะ ไม่รู้ว่าดูเหมือนทำตัวสนิทสนมเกินไปรึเปล่า แหะๆ) ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ พอดีเพิ่งเริ่มเข้ามาอ่านblogได้ 2 วัน คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเค้าได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันน่าจะดี แฟนหนูเค้าเป็นคนอังกฤษค่ะ อายุ 50ปี อาการเริ่มต้นคือปวดต้นคอ เวียนศรีษะบ่อย ตอนบ่ายเริ่มทำงานไม่ได้ จนมาถึงลายมือเริ่มเปลี่ยน เพราะก้อนเนื้อเริ่มโตขึ้น ไปหาหมอที่รพ.บ ตรวจไม่พบ จนมาพบที่ รพ.ส พบก้อนเนื้อขนาด 3 ซม.และสมองรอบๆบวมมาก หมอสั่ง admit ทันทีและผ่าตัดวันรุ่งขึ้น คือวันที่ 14 กพ. ช่างเป็นวันวาเลนไทน์ที่แสนจะโรแมนติกจริงๆ T__T จากที่อ่านดูแผนการรักษาแล้วเหมือนกันแป๊ะเลยค่ะ เพราะหลังผ่าตัดได้ 2 อาทิตย์ก็มีอาการชัก ทำ MRI ก็พบเลยว่ามันโตขึ้นอย่าง agressive มาก หมอต้องปรับplan ฉายแสงเร็วขึ้น (ฉายแสงกับคุณหมอ ศ.ที่ รพ.ก ค่ะ คนละท่านกัน แต่คุณหมอดีมากๆ นี่ก็ไปขอทาง รพ.ทำ PET scan ให้ฟรีด้วย) ตอนฉายแสงก็ทำควบคู่กับให้ยา Temodol 140 Mg. ค่ะ ผลระหว่างการรักษาก็ดีค่ะ มีอ่อนเพลียบ้างเป็นบางวันแต่ก็ไม่มาก ส่วนcellร้ายหยุดโตและยุบลงเล็กน้อย หลังฉายแสงจบไม่ถึงเดือน ไปทำ MRI ก่อนกำหนดเพราะขาเริ่ม weakลง ครั้งนี้หมอสั่งให้ฉีดสีเพิ่อจะดูความผืดปกติของเส้นเลือดด้วยค่ะ ปรากฎว่ายังมีเส้นเลือดส่งไปเลี้ยง cell อยู่เลยทำให้ cell ร้ายไม่ค่อยตอบสนองกับ Temodol มากเท่าที่ควร คุณหมอ ภ.ที่ รพ. ส.(ผู้เชี่ยวชาญด้านคีโมบำบัด) เลยต้องเริ่มแผนให้ยา Avastin ทั้งหมด4cycles เพื่อ block เส้นเลือดที่ส่งไปเลี้ยง cell โดยให้ 2อาทิตย์ต่อครั้ง ครั้งละ 3แสน เฉพาะค่ายา ไม่รวมค่าหมอที่คิดค่าตรวจครั้งละ 6500 และอื่นๆอีกจิปาถะ ตั้งแต่เริ่มให้ Avastin ก็ให้ทาน Temodol 100 mg.ด้วยทุกวัน หมอบอกให้ทาน 6 เดือน ลองคิดคร่าวๆตอนนี้ก็หมดไป 4 ล้านแล้วอ่ะค่ะ ยังไม่รวมค่า Temodol ที่จะต้องทานอีก 4 เดือนและค่าตรวจ follow up อีกอาทิตย์ละครั้ง หนักกว่าคุณคุ้มอีกนะคะ แต่ก็ต้องสู้ค่ะ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด คอยดูแลและให้กำลังใจเค้าอยู่เสมอไม่ให้จิตตกและสวดมนต์ให้เค้าทุกคืนค่ะ เราเองก็จะได้ไม่เครียดด้วยจริงมั๊ยคะ ถ้าพี่นิดมีโอกาสมากรุงเทพ หรือมาหาหมออีกเมื่อไหร่ นัดพบกันที่ รพ.ก็ได้นะคะ เผื่อจะได้มีโอกาสพูดคุยขอคำแนะนำดีๆจากพี่บ้าง :)   โดย: Tiny bird IP: 58.11.98.149 24 มิถุนายน 2554 16:56:56 น.

ระหว่างรอเวลาอาหาร มาตอบก่อน เรื่องสำคัญ.. พรุ่งนี้(วันเสาร์ที่ 25 มิถุนายน) ถ้าสะดวกก็ไปเจอกันที่หน้าห้องหมอก็ได้ค่ะ พี่จะเข้าไปทำ MRIที่โรงพยาบาลก.เวลา 10.30 และนัดกับคุณหมอส. เวลา 11.30 พี่ให้เบอร์โทรศัพท์ทางหน้าจอไม่ได้ เพราะไม่รู้ใครมาอ่านกันบ้าง เมื่อตอนบ่ายวันนนี้ แม่โทรมาบอกว่า มีใครไม่รู้โทรมาบอกว่าพี่ไม่สบาย แล้วก็วางหูไปเลย ..ยังงง..ใครหว่า รู้จักพี่ และเบอร์มือถือแม่ด้วย ตอนนี้ไม่ได้ใช้ยาของโรงพยาบาล แต่ให้หมอเขียนรายละเอียดการรักษาแล้วส่งไปให้หมอที่เยอรมันออกใบสั่งยาให้ไปซื้อเอง มีญาติมาเยี่ยมก็หิ้วมา ราคาถูกว่ากันเกือบครึ่ง เมื่อกี้เพื่อนบอก น้องไปรับยาที่โรงพยาบาลธ. ราคาถูกกว่ากันมากกว่าครึ่ง ..โรงพยาบาลก.เขาคิดค่ายาแพงจริงๆ เรื่องใจของคนดูแลนี่แหละสำคัญ อย่าให้ตกเป็นอันขาด เดี๋ยวเราจะช่วยเขาไม่ได้ บอกน้องไป ก็เท่ากับบอกตัวเองไปด้วย..   โดย: แมลงจ่่่่่อย (Bug in the garden ) 24 มิถุนายน 2554 18:28:57 น.

ขอบคุณค่ะ ดีจังที่ตัดสินใจคุยกับพี่นิด เรื่องเบอร์โทรติดต่อไม่เป็นไรค่ะหนูเข้าใจ เดี๋ยวลองปรึกษาแฟนก่อนนะคะว่าเค้าไปไหวมั๊ย พอดีเพิ่งไปให้ยา Avastin ครั้งสุดท้ายมาเมื่อวันพฤหัสค่ะ ก็จะเหนื่อยๆเพลียๆอยู่ประมาณ 2 วัน และมีเวียนหัวเล็กน้อย ถ้าไปได้ จะโทรแจ้งไว้ที่เคาน์เตอร์พยาบาลห้อง MRI ดีมั๊ยคะ อยากเจอจริงๆนะเนี่ย :)   โดย: Tiny bird IP: 58.8.190.82 24 มิถุนายน 2554 19:20:21 น.

รีบเข้ามาแจ้งไว้ก่อน เค้าบอกว่า I can go! พรุ่งนี้เจอกันหน้าห้องคุณหมอส.นะคะ :)   โดย: Tiny bird IP: 58.8.190.82 24 มิถุนายน 2554 20:14:38 น.

ผมอายุ 43 กำลังเป็นอยู่ ระยะสี่ เหมือนกัน ผ่าตัดมาแล้วเมื่อ 1พย 53 ฉายแสงมาแล้ว เมื่อ 9 กพ 54 ฉายแสงเสร็จ ไม่คีโม ตอนนี้มะเร็งมาอีกแล้วที่เดิมโดย ทำ mriเมื่อ 18 สค 54 นี้เอง อยากติดต่อกับคุณแมลง กับtiny bird แลกเปลี่ยนความคิดอย่างมาก ขอบคุณมากครับ   โดย: jackky006@gmail.com IP: 49.48.10.9 29 สิงหาคม 2554 18:22:14 น.