อ่านไปก็สุขใจและชื่นใจแทนคุ้มเลยคะ อะไรจะสำคัญเท่าการที่เราได้ร่วมด้วยช่วยกันทำให้คนที่เรารักอยู่อย่างมีความสุขนะคะพี่นิด ตอนนั้นที่บ้านก็ใส่พลังสามสาวอภินิหารเข้าไปคะ สนุกกับการดูแลผู้ป่วย ช่วยกันออกไอเดียนู่นี่นั่น ได้ทำการบ้านกันตลอดเลย ส่งกำลังใจให้พี่นิดเยอะๆเลยนะคะ สู้ๆนะคะ ^^

ใครจะยังไงไม่รู้
แต่เราอ่านและดูรูปมาถึงตรงที่สองสาวหอมลูกน้อยคนละฟอดแล้วมัน.. รู้สึกว่ามีอะไรตันในคอ น้ำตาอยากจะร่วง..

ดีจังที่มีน้องแก่นกับไหมแม(ชื่อน่ารักจริงๆ) มาช่วย สองสาวนี่เขาคงเป็นนางฟ้าอุปถัมภ์ ที่สวรรค์ส่งลงมาเพื่อการนี้นะ ถ้าน้องเขายังไม่กลับ จะฝากกอดแรง ๆ ทั้งสองคน แทนคำขอบคุณ ที่น้องมาทำในสิ่งที่เพื่อนช่วยไม่ได้ตอนนี้

ฝากหอมแก้มนายคุ้มด้วย ส่งความปรารถนาดี และความสงบสุขไปเพิ่มให้นะจ๊ะ

เพิ่งจะเห็นตัวจริงคุณแก่นน้อยและคุณไหมแม ฝากขอบคุณด้วยนะคะที่มาช่วยเหลือแบ่งเบาความยากลำบากของพี่และฝากสวัสดีไปยังพ่อเฒ่าแม่เฒ่าแห่งดงมะไฟด้วยค่ะ
รวมถึงฝากกำลังใจมาถึงพี่ด้วยนะคะ อยากหอมแก้มกลม ๆ ของคุณคุ้มด้วยจัง.....ฝากสัก 1 ฟอด (วันนี้วันฝากค่ะ)

Wow!!
ช่่างเป็นบล็อกดูแลคนป่วยที่อบอวลสีสันแห่งความสุขอะไรเช่นนี้ รายละเอียดเล็กน้อยเป็นประโยชน์สำหรับใครก็ได้ที่อะไรก็อาจเกิดขึ้นได้

น่าชื่นใจในช่วงเวลาดี ๆ ระหว่างเพื่อนและพี่น้อง

สามนางฟ้าอุปถัมภ์ (ตามโส่ยหน่อย) กลับไปหรือยังคะ แล้วหลังจากนี้คุณนิดทำยังไงต่อเล่า แต่ก็นะ, อย่างน้อยก็ได้พลังจากสาว ๆ มาช่วยชารจ์แบตทางกายทางใจ และอื่น ๆ จากบล็อกมาเสริมกำลังทางใจ.. หวังไว้เช่นนั้นนะคะ คุณนิดจะได้มีแรงสู้ ๆ แบบมีความสุขสงบไปด้วยอย่างต่อเนื่องนาน ๆ
:)

แม้ว่านางฟ้าอุปถัมภ์จะแวะมาเยี่ยมพี่นิดกับคุณคุ้มไม่นาน แต่เชื่อว่าเวลาแห่งความสุขนี้จะช่วยเป็นกำลังให้พี่ดูแลคุณคุ้มอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยได้ต่อไปอีกนาน

น้องริน ..ขอบคุณสำหรับกำลังใจ..แม่เค้าคงมีความสุขที่ลูกสามคนสามัคคีกันดูแลเขาเต็มที่ แบบนั้นดีที่สุด ดีกว่าต้องให้คนอื่นมากทำ แมลงเห็นได้จากตอนที่ปล่อยให้คนอื่นทำ กับตัวเองทำเอง แม้จะไม่ใช่มืออาชีพที่มีประสบการณ์ ทำไปแบบขลุกขลัก แต่ดูคุ้มสงบและมีความสุขมากกว่าค่ะ
โส่ย..เป็นอารายไปแล้ว อย่าเพิ่งน้ำตาร่วง..โส่ยน่ะช่วยทำในสิ่งที่นิดทำเองไม่ได้ไง ขอบคุณจริงๆ มีเพื่อนช่วยกันคนละไม้ละมือ แมลงน่ะไม่โดดเดี่ยวเลย เห็นไหม ถ้าใช้สำนวนของไหมแม โส่ยก็เป็นพวกปริมณฑลไง ทำงานรอบนอก ฮี่ๆ หัวเข่าด้าน
นก ..ทุกอย่างที่ฝากมารับไว้หมดเล้ย
พี่พี..ไม่ต้องห่วง สบม. แมลงมีตัวช่วยใหม่ เดี๋ยวเล่าให้ฟังค่ะ
จะว่าไปแล้ว อะไรๆที่เกิดขึ้นในชีวิต เหมือนมีการกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว เราเพียงแต่ถือหางเสือด้วยสติให้ดีๆ ใช้ปัญญา(ที่มีนิดหน่อย ฮี่ๆ กำกับ)แล้วไหลไปเท่านั้นเองค่ะ สิ่งที่ต้องระมัดระวังมากเป็นพิเศษตอนนี้ก็คือ แผลกดทับที่อาจเกิดขึ้นได้ เพราะคุ้มเกร็งแขนทั้งขวาและซ้าย ข้างซ้ายมากหน่อย ทำให้ใต้รักแร้และข้อพับแขนรวมถึงฝ่ามือจะอับชื้นได้ เวลาพลิกตัวตะแคงก็จะเจ็บด้วยค่ะ
น้องเก้..ใช่แล้วค่ะ แก่นกับไหมแม เป็นเพื่อนร่วมงานเก่าแก่ กินนอนด้วยกันมาเหมือนเป็นพี่น้องกัน เวลาของข้าราชการดีๆน่ะหายากมากๆ กว่าเขาจะหาเวลามาพร้อมกันได้อย่างนี้ยากจริงๆค่ะ แต่กำลังใจพี่น่ะไม่ใช่ได้แต่แก่นกับไหมแมเท่านั้น แต่ได้จากทุกคนที่แวะเข้ามาคุยเล่นเสมอมา

ขอบคุณทุกๆคน

จะบอกอีกอย่างนึงนะ
ว่าน้องแก่นน่ะ เขาสวยคลาสสิคมาก ๆ เลยง่ะ
ชอบผู้หญิงหน้าตาแบบนี้
น้องเขามีโหงวเฮ้งของความเป็นผู้มีความ"เย็น" อยู่ในตัว อยู่ใกล้แล้วจะเย็นสบาย ไม่ร้อน

นึกออกไหม บางคนอยู่ด้วยสักพักเราจะร้อน กระแสความร้อนเขาจะเยอะกว่าคนบางคนน่ะ

มีดูโหงวเฮ้งทางเน็ตด้วยแฮะ:)

หัวหินมีฝนหรือเปล่า ที่เวียงจันทน์ฝนกระหน่ำจนฉ่ำเย็นไปถึงข้างใน เอ๊ะ, หรือว่ามาเล่นน้ำที่สระมรกตนี่ก็ไม่รู้

เย็นนอกเย็นในเย็นใจเย็นรักในบ้านปลอดฝุ่นเน้อ!!!

โส่ย..เดี๋ยวต้องไปเรียกแก่นมาอ่าน สงสัยจะปลื้มแย่ มีคนชมว่าสวยเนี่ย..
แล้วไอ้ที่ว่าร้อนเย็นในตัวนี่ มีใครบอกโส่ยหรือปล่าวว่าโส่ยร้อนหรือเย็น เหอๆ
พี่พี..แถวหัวหินนี่ ตกเมื่อสามวันก่อน ต้นไม้ดีดตัวดึ๋งขื้นมาเลยค่ะ ดีใจแทน ถ้านี่ยังดีๆกัน ก็คงจะออกไปเล่นน้ำฝนแล้ว ฝนตกแรงดีค่ะ
รายงานข่าวสั้นเล็กน้อย..คุ้มไม่กระวนกระวาย แต่นอนไม่ค่อยหลับ(อย่างเงียบๆ) แมลงเฝ้ามองดูเขา ทำหน้าเหยๆ เวลาจะขยับแขนขาตัวเอง ถามว่าเจ็บเหรอ เขาพยักหน้า แขนขามันเกร็งไปหมด แต่เวลาที่เขาหลับสนิท แขนที่งอ มือที่กำจะคลายออกมาเอง พี่หมอสุนทรีว่า มันอยู่ที่สมองนั่นแล้ว ..เราทำอะไรได้ไม่มาก นอกจากลูบแขนขา ให้เขา แล้วคุยเบาๆ
วันนี้พออาบน้ำเสร็จ กอดคุ้มแล้วบอกว่า ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอสุขสบาย และถามว่ามีความสุขไหม..คุ้มยิ้มและพยักหน้า ..แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วสำหรับวันนี้

มาให้กำลังใจจ๊ะ

ฝากลูบแขนนายคุ้มด้วยนะ

เรื่องแสงเฮ้ากวงจากตัวเราน่ะเหรอ สงสัยจะเป็นแบบที่เขาเรียกกันว่า รังสีอำมหิตว่ะ ฮ่ะๆๆๆ (อันนี้ต้องทำเสียงหัวเราะแบบชั่วร้าย evil laugh ประกอบ)

แต่จริง ๆ ต้องไปถามคนอื่นรอบข้างดูเอาเอง เพราะเราเองก็คิดว่าตัวเองใจดี๊ ดี ใจเย้น เย็นอยู่ละ ไม่รู้คนอื่นเขาคิดเหมือนกันรึเปล่า

แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วสำหรับวันนี้ - ทุก ๆ วันเป็นวันนี้ - นะคะ

คุณอี๋ด..ขอบคุณค่ะ
โส่ย..เขาว่าอย่าถามคนใกล้ชิด ให้ถามคนที่ไกลออกไป โดยเฉพาะเด็กๆ ว่าอยากเข้าใกล้ป้าคนนี้ไหม ถ้าเด็กหนี ..ให้พิจารณาตัวเอง ฮี่ๆ
พี่พี..เวลาตื่นเช้ามา แล้วเห็นคุ้มยังหายใจ..อ้อ ยังมีวันนี้อยู่ค่ะ

เมื่อคืนคุยกับหมอเรื่องอาการเกร็ง การเปลี่ยนแปลงเรื่องกินและนอน
รวมถึงการปรับยาสตีรอยด์ เพิ่มขึ้นจากสองเป็นแปดเม็ด เราจึงขอให้ส่งรถมารับก่อนวันนัดนึงวัน วันนี้บ่ายโมงรถจากโรงพยาบาลจะมารับ
แปดโมงครึ่งวัดความดันโลหิตได้143-95 หัวใจเต้น 68 อ๊อกซิเจน 92
ตอนนี้เกือบเก้าโมงแล้วคุ้มยังนอนไม่มีทีท่าว่จะตื่นเลย เราพลิกตะแคงสองครั้งแล้ว ตอนไปถูกตัวเขา ก็ดูเหมือนว่าจะรู้ตัว แต่ก็หลับต่ออีก ..คงต้องรวบยอดอาหารเช้าและยาไปรวมกันมื้อเที่ยง..ว่าแต่ว่ามื้อเที่ยงจะตื่นมากินข้าวกินยาได้ไหมหนอ

ตามมาส่งไปโรงพยาบาลค่ะ ขอให้เรียบร้อยราบรื่นนะคะ
ขอให้วันนี้ "ดีที่สุด" อีกวัน และอีกวัน อีกวัน....
:)

หนูตามอ่านเรื่องของพี่ยังรู้สึกถึงความสุขเลยค่ะ แบบนี้คุณคุ้มจะไม่มีความสุขได้ไง แต่ก็อย่างว่า มันคงสุขได้ไม่เต็มที่เท่าไร ยังไงก็ยังตามเป็นกำลังใจให้พี่กับคุณคุ้มนะจ๊ะ

สวัสดีึ่ค่ะ
นนตามมาใ้ห้กำลังใจ
และหวังว่าจะมาเพิ่มกำลังใจให้ตัวเองด้วยค่ะ ^^

สวัสดียามเช้า..มารายงานข่าวประจำวัน
พี่พี..เมื่อวานรถพยาบาลมารับตอนบ่ายสอง เพิ่งกินข้าวเที่ยงไปได้สิบคำ หอบไปกินต่อที่โรงพยาบาลระหว่างรอผลตรวจเลือด ตอนเขาพาคุ้มขึ้นเปลตัก ลุ้นมากเพราะคุ้มลืมตาขึ้นมาและไม่ยอมหลับเลย พอถึงโรงพยาบาล ก็เอาอาหารเที่ยง ยา และน้ำแอ๊ปเปิ้ลมากินต่อ ..ผลเลือดอยู่ในเกณฑ์ปกติ ปอดดีไม่มีเสมหะ จุดด่างๆตามตัวที่อาจจะเป็นแผลในอนาคต ก็อยู่ในระดับที่ควบคุมได้ ร่องรักแร้และข้อพับที่กังวลว่าจะเกิดแผลหรือเชื้อรา ก็อยู่ในสภาพดี..
ที่เป็นอาการใหม่ในรอบสามวันนี้คือ แขนเกร็ง และมุมปากตก หมอว่าเป็นสาเหตุจากการที่เซลมะเร็งขยายและเบียดเนื้อสมองทำให้สมองบวม เป็นอันว่าต้องเพื่มยาสตีรอยด์จากสองคูณสอง เป็นแปดคูณแปด ..หนึ่งวันเพิ่มจากสี่เป็นสิบหกเม็ด และเพิ่มยาลดอาการเกร็ง ซึ่งจะมีผลข้างเคียงคือการทำให้หลับ เราก็เลยไม่ต้องวางยาในช่วงกลางคืน เพราะจะหลับมากเกินไป ทำให้ภาระกิจตอนกลางวันคือกินอาหารและยาไม่เป็นไปตามเป้าหมาย
คนแถวๆนี้เขาว่า ยังขาดFeed อาหารและ Sucktionเสมหะ แมลงก็ทำเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยได้แล้ว เอ่อๆๆ..ยังขลาดๆอยู่ ตื่นเต้นทุกครั้งที่จัดการขับถ่ายและอาบน้ำ ตามประสาชั่วโมงบินต่ำ เกรงว่าจะทำได้ไม่ดีพอ..
หมอว่าทั้งหมดเป็นอาการปกติที่ควบคุมได้ด้วยการรักษาตามอาการ ดูแลแบบประคับประคอง..มีหมอและทีมดีๆแบบนี้อุ่นใจได้มากว่าเรามาถูกทาง ไม่ถูกทิ้ง
พี่พีเห็นเหมือนกันไหมว่า ตอนนี้คนขับรถถูกขังอยู่ในรถผุที่ยังลากเกียร์ต่อไปเรื่อย เด็กล้างรถต้องประคองเต็มที่ไม่ให้คนขับและรถต้องถูกยกเข้าห้องพิสดาร(ไอซียู)
น้องเก้..สำหรับพี่ ความสุขคือความสงบเย็นในใจ ณ เวลานี้บอกได้เลยว่าไม่มีทุกข์ แต่สงบเย็นอย่างมาก ทุกกิจกรรมที่ทำให้คุ้มจะค่อยๆทำอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน ไม่ต้องให้เสร็จเร็วๆ ทำไปทีละนาที ดูให้ละเอียด ไม่ยากเลยค่ะ แต่ที่คิดว่ายาก เพราะเราไปเห็นท่าทางของคนที่เขามีประสบการณ์ทำกันพรึ่บๆ โอ..แม่เจ้า ข้าจะทำได้หรือ..เราไม่เห็นต้องรีบทำเลยค่ะ
เมื่อวานอาบน้ำให้คุ้ม หรือเคาะปอด เขาหลับสบายไป แสดงว่าเขาไม่เกร็ง และผ่อนคลายไว้ใจได้ว่าเราทำให้ดีที่สุด
น้องนน..ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ และเก็บกำลังใจไปให้เต็มที่เลยนะคะ จะได้เอาไปเผื่อพ่อด้วย เขาจะได้มีแรงเพิ่ม จริงๆนะ พี่เห็นได้จากคุ้ม ยามไม่มีใครช่วย พี่ลงมือทำเอง เขาดูสงบเย็นเป็นสุข ไม่กระวนกระวายเลยค่ะ
..ระหว่างนี้ คาดว่าน่าจะมีเวลามาอัพบล๊อกได้มากขึ้นช่วงนึง ก่อนจะถึงเวลาที่จะระทึกขวัญกันอีกระลอก อย่าลืมเข้ามาคุยเป็นเพื่อนแมลงน๊า..

เอ้า มาแปะหัวใจให้ด้วย
นอกจากส่งกำลังใจกันรายวัน

ตกลงกลับบ้านหรืออยู่รพ.จ๊ะ

เด็กชายผู้ดูแลแมว บางทีเขาก็ทำหน้าที่ดูแลปลาในตู้ กับน้องหมาอีกสองตัว โดยการให้ขนมพิเศษกับปลาและหมานั่นด้วยนะ
นอกเหนือจากดูแลแม่ตอนก่อนนอน นวดให้ (อิอิ) รินน้ำมาให้ดื่ม ขัดเล็บให้ด้วยนะ

มาส่งกำลังใจค่ะ ขอให้ผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะคะ

แวะมาทีแล้วอาทิตย์ก่อน เห็นมีนางฟ้ามาช่วย งามน้ำใจ
พิมพ์ทักทายเสียเยอะอารามดีใจ หายไปได้หมดเลย

เอาใหม่... เก่งขึ้นทุกวันนะนิด ฝากเยี่ยมเด็กด้วย
รู้ว่าใจนิดแข็งแรงมากนะ
ตัวล่ะเป็นไง กินนอนไม่เป็นเวลา ได้อยู่นะ

รังสีเย็น ร้อน ไม่รู้ วัดได้ด้วยใจ
แวะมาบลอกนิดทีไร ก็เย็นใจทุกที สมที่คิดถึง
รัก คิดถึงเสมอ

มาส่งกำลังใจค่ะ

คุณนิด
รถผุใช้เกียร์หนึ่งแล่นไปเรื่อย ๆ ประเภทแล่นบ้างหยุดบ้าง บางช่วงเด็กท้ายก็ควรแอบใส่เบรคมือ ปิดกุญแจรถพักเครื่อง (ตัวเอง) เป็นจังหวะ ๆ บ้างเน้อ จะได้มีเวลาเตรียมฝึกอย่างอื่นเพื่อเป็น "ผู้ดูแล" ได้เต็มตัว

สำหรับพี่วันนี้ พี่เริ่มโครงการ "นับถอยหลัง" ให้ตัวเองแล้วละ เริ่มสัมผัสความหมายของเวลาที่มีค่ามากขึ้นอีกร้อยเท่าพันทวี แม้ว่าการนับถอยหลังของพี่อาจไม่ใช่ในความหมายของคนป่วยก็ตาม

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

นก..ขอเอากำลังใจไปขายเพื่อแลกเป็นกำลังกายมาได้บ่
โส่ย..จะไปแปะหัวใจให้โส่ยบ้าง รีบร้อนออกไป ลืมทุกที
ตอนนี้อยู่บ้าน วันที่ห้าแค่ไปตรวจเลือด พบหมอ ติดตามอาการ แต่อย่างไรก็ตาม แพ๊คกระเป๋าเตรียมพร้อมตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ต้องเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิด แต่ละวันมีเรื่องไม่ซ้ำกันเลย..
ที่พูดมานั่น ลูกหรือเด็กรับใช้ ..ราวกับทาสในสมัยโบราณไม่มีผิด
จิ๋ม..ข้าเจ้ายังห่างไกลคำว่าเก่งนักหนา ..ชั่วโมงบินยังน้อยนัก อาศัยใจสู้ โดดขึ้นรถบึ่งออกไปเลย ทั้งๆที่ยังไม่มีใบขับขี่ แต่เมื่อวันก่อนคุณหมอยืนยันว่าไม่มีร่องรอยตามตัว ผลเลือดดีสะท้อนว่าดูแลดี แสดงว่าเรามาถูกทาง
พี่พี.. ทำไปพักไป ไม่ต้องห่วงค่ะ แมลงก็ถนอมใช้รถของตัวเองเหมือนกัน เพราะรู้ว่าของเรามาตรฐานไทย ไม่ใช่มาตรฐานเยอรมันดูเหมือนจะทำอยู่คนเดียวแต่ว่าไปแล้ว แมลงมีตัวช่วยเยอะค่ะ พี่หมอสุนทรีตอนนี้ก็มาอยู่ติวให้ตลอด หมอที่โรงพยาบาลเขาก็นับแมลงเป็นเพื่อน โทรหาได้ตลอด โส่ย พี่หญิงใหญ่ เอ๋ ปั๊บ เพ็ก พี่ปิ๋ว ก็คอยเป็นธุระวิ่งซื้อสิ่งของ และส่งอาหารให้คนติดเกาะได้มีกินไม่ขาด ออกจะกินมากเกินไป เพราะต้องพยายามกำจัดอาหารไม่ให้เสียของน่ะค่ะ ยิ่งตอนนี้มีตัวช่วยที่ชอบทำกับข้าว เสิร์ฟทุกอย่างที่ชอบกินในรสที่ถูกปากด้วย (น่าอิจฉาใช่ไหมล่าาา)
ตอนนี้ก็ทดลองใช้"อย่างอื่น"กับคุ้มบ้างแล้ว พยายามใช้เสียงของเราอ่านหนังสือให้เขาฟัง พอดีมีหนังสือของหลวงปู่ชาเป็นภาษาอังกฤษอยู่สองเล่ม เป็นภาษาที่เข้าใจง่าย เห็นเขาฟังดีค่ะ..ก็คงต้องเป็นเราที่จะพาเขาข้ามTransition moment ให้ได้อย่างราบรื่น..เอาใจช่วยด้วยนะคะ
ยินดีกับทุกคน ไม่ใช่เฉพาะกับพี่พี ที่สัมผัสความหมายของเวลาว่ามีค่าขนาดไหน..มากกว่าสิ่งใดๆ มากกว่าที่จะไปวิ่งวุ่นทำอะไรต่อมิอะไรเพื่อแลกกับบางอย่างที่เป็นของไม่จริง..แล้วลืมไปว่า ความหมายที่แท้จริงของการมีชีวิตคืออะไรน่ะค่ะ

ซึ้งค่ะ เพื่อนแท้หายากจิงๆ

แบบฝึกหัดที่พี่กำลังทำอยู่ หนูตั้งไว้เป็นตัวอย่างค่ะ เหมือนโจทย์คณิตศาสตร์ที่สอนลูก เมื่อเรามีตัวอย่างที่ดีนำทางไปในทางที่ถูกต้อง เมื่อถึงเวลาเราจะได้แก้ปัญหาโจทย์ของเราได้อย่างดี ต้องขอบคุณนะคะ ส่วนกำลังใจของหนูอยากเปลี่ยนเป็นกำลังกายให้พี่จังเลยค่ะ จะได้ส่งกันวันละหลาย ๆ รอบเผื่อว่าจะช่วยให้พี่หายเหนื่อยได้บ้าง ขอเป็นกำลังใจค่ะ.....

ดูท่าว่า พี่นิดจะต้องผ่านแบบฝึกหัดยาก ๆ นี้ ไปได้ด้วยดี เพราะคำว่า " ฉันจะใช้ใจทำ " ที่ได้รับรู้มาทั้งหมดบอกไม่ถูกเลยค่ะ มันเต็มอยู่ในใจ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ใช้ใจทำก็ดี
ร่างกายก็ต้องดีด้วย ใจที่เข้มแข็งต้องอยู่ในร่างกายที่แข็งแรงเหมือนกัน

ดูแลตัวเองล่ะ จ่อยไปเชียว
ตกลงว่าทำงานเกี่ยวกับเด็กน้อยเองทั้งหมด แต่มีคนมาช่วยจัดการงานในบ้านใช่ไหม

เป็นห่วงนะเอ้อ

ลองทำทุกอย่างเองบ้างวันนี้ ผิดคิวไปนิด ปวดไหล่มาก คงต้องงดใช้คอมพ์สักช่วง เลยไม่มีกำลังกายส่งมา
แต่ใจให้ไปเต็ม ๆ!

นี่ขนาดกินมากแล้วตัวพี่ก็ยังผอมมากกว่าเดินอีกนะคะ แต่ว่าอย่างน้อยก็อุ่นใจมีคนส่งอาหาร รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

นก..ว่าไปแล้ว แบบฝึกหัดนี้ก็ไม่ยากเท่าไหร่ถ้าเทียบกับตอนเดือนพย. ที่เรายังใช้ยาคีโมแบบฉีดอยู่ นายคุ้มไม่นอนยี่สิบชั่วโมงต่อวัน และป่วนอยากออกจากเตียงไปนู่นมานี่อยู่ตลอดเวลา ตอนนี้นอนตลอด งานเปลี่ยนไป เป็นจ้องว่าเมื่อไหร่เขาจะลืมตา จะได้ให้ยาให้อาหาร และจะหาวิธีป้อนอาหารป้อนยายังไงให้มันครบ เช้านี้ยาสำหรับอาหารเช้าให้เป็นสองหน เพราะเขาลืมตามาตั้งแต่หกโมง เราจัดการอาหารปั่นไม่ทัน ใช้วิธีบดกล้วยกินไปกับยาครึ่งนึง ก่อนที่เขาจะหลับ อาหารเที่ยงและยาเอาไปกระจายอยู่เช้ากับบ่าย และคอยดูรายละเอียดการเปลี่ยนแปลงประจำวัน อย่างเมื่อวานมือเท้าเย็น เช็คกับหมอ หมอว่าเลือดลมเดินไม่ดีให้ใช้วิธีนวดคลึงเบาๆ และใส่ถุงเท้า
โส่ย..คนที่มาใหม่นี่เขามาเพื่อทำหน้าที่ดูแลคนป่วย แต่เดชะบุญเขาชอบทำอาหาร (เป็นคนแรกที่เขามาบ้านเราที่ไม่ชอบกินมาม่าและไม่กินกาแฟ) ก็เลยให้เขาดูแลเราแทน ณ วันนี้ เขาทำงานดี เงียบสงบ ไม่ป่วนไม่พูดเยอะเหมือนที่แล้วๆมา
น้องเก้..พี่มั่นใจว่ายังไงๆ พี่ก็ต้องสอบผ่าน แต่หลังสอบนี่ ขอนอนชนิดลืมโลกสักสิบวันเลย ฮี่ๆ
พี่พี..ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ..ดูแลตัวเองอย่าหักโหม งานบ้านน่ะทำทุกอย่างเองได้ แต่ต้องค่อยๆทำ ไม่ต้องรีบ เพราะยังไงมันก็ไม่มีวันหมด ฮ่าๆ มีคุณป้าฝรั่งคนนึง(เกือบแปดสิบปี) บ้านเขาสี่ชั้น เขาทำความสะอาดวันละชั้น

ย้อนกลับไปดูรูปตัวเอง เออนะ จ่อยสุดๆอย่างที่เพื่อนๆว่า ผอมอยู่แล้วก็ยิ่งผอมเข้าไปอีก กินมากแต่ก็ใช้หมดเกลี้ยงเลยไง ซี่โครงที่ไหล่โผล่ออกมายังกะตอไม้แน่ะ..

รายงานประจำวันต่อ ตั้งแต่เมื่อวานมานี้หลังจากที่ได้ยาลดอาการเกร็ง และเพิ่มยาสตีรอยด์ แขนขาที่เกร็งก็ยังเกร็งอยู่ แต่เวลาไปจับเพื่อจะขยับตัวก็ไม่เจ็บแล้ว การบังคับกล้ามเนื้อตาเริ่มมีปัญหา นานๆจึงจะเห็นกระพริบตาได้ ตาค้างดูเพดานอย่างเดียว มุมปากตก แต่เวลามีเพื่อนมาหาก็ยิ้มได้ ยิ้มทั้งดวงตา เมื่อวานคุณเล็กร้านCoco51มากับPenny แมลงเห็นคุ้มยิ้มตาเป็นประกาย ถ้าพี่น้องญาติมิตรจากเยอรมันมา คงจะดีไม่น้อย..นี่ก็สะท้อนให้เห็นว่า ไม่ว่าจะฝรั่งไทย วัฒนธรรมไหน เขาก็ต้องการความรักและอาทรจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกันท้ั้งสิ้น
ตรงนี้ต้องขอบคุณคุ้มที่ให้ประสบการณ์แก่แมลง ว่าชีวิตเป็นอย่างนี้เอง

มาแปะหัวใจให้ สำหรับวันนี้

ก็ยังดีที่มีคนมาผ่อนแรงมั่ง
ถ้าคิดแทนนายคุ้มได้ เราจะคิดว่านี่ฉันถูกขังไว่ในกรอบ หรือเปล่าหนอ อยากพูดอยากคุยกับไวฟเช่น ก็ยังทำไม่ค่อยได้
หรือเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไร เพราะเจ้าเซลร้ายมันเบียดบังภาคนั้นไปหมดแล้ว

เศร้าจัง

โส่ย..แท้งกิ้วสำหรับหัวใจ ถ้าไม่ลืมเดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปแปะให้โส่ยอีก แปะกันไปแปะกันมา
เซลนั่นเบียดบังส่วนคิด ส่วนเคลื่อนไหว แต่มั่นใจว่าจิตยังอยู่ เพราะประกายตาที่ยิ้มให้คุณเล็กเพื่อนเขานั้นจับใจมาก ..
และอย่าเศร้านะ ลองคิดแบบที่พระพุทธเจ้าสอนว่านี้คือธาตุสี่ ไม่ยึดถือ ไม่มีฉัน ไม่มีเธอ เป็นแค่ธาตุสี่ เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป นี้เป็นเหตุผลว่าเวลาเป็นของมีค่า เวลาที่ได้มีชีวิตนั้นมีค่านักหนา ตอนนี้ได้แต่ประคองและละเอียดกับสถานการณ์รายวัน เพื่อที่จะได้ไม่พลาดทำให้เขาต้องไปอยู่ห้องพิสดาร..และถึงแม้ว่าจะต้องเป็นไปอย่างนั้นจริงๆ ก็ต้องไม่ใช่เพราะเราประมาท แต่เป็นเพราะทางเดินของชีวิตเขากำหนดให้เป็นอย่างนั้นเอง

ขอให้ผ่านทุก ๆ วันด้วยความราบรื่นค่ะ เอาใจช่วยนะคะ... ที่บล๊อคคุณรินมีรูปเวิร์คชอบคุณโยโกะค่ะ (มีความพยายามน่าดู)

2 วันนี้ นนไม่ได้คุยกับป๊าเลยค่ะพี่นิด ...

นนเข้าใจที่พี่นิดบอกว่า อยากจะรู้จังว่าคนที่นอนอยู่

เค้าคิดอะไรอยู่ ป๊านอนซมมา 2 วันโดยไม่ทานข้าวเลย

และไม่รับโทรศัพท์นนด้วย .. แม่ถามว่ากินข้าวมั้ย ก็ไม่กิน

อะไรที่อยากกินซื้อมาให้ก็ไม่กิน ... ถามว่าทำไม่กิน

ก็ไม่ตอบ นอนอย่างเดียว .... อยากเช็ดตัวให้ก็ไม่เอา


วันนี้ขอร้องไห้อีก 1 วันที่ชลบุรี แล้วจะกลับไปให้กำลังใจ

ป๊า กับ ม้า ที่เชียงใหม่แล้วค่ะ ทนไม่ไหวที่ต้องรู้ว่า

ม้าต้องดูแลป๊าเพียงลำพัง ..

ดีจังสองสาวเมืืองสกลได้มีโอกาสไปเยี่ยมและไปช่วยพี่นิด ผึ้งไม่รู้จะได้มีโอกาสไปเมื่อไร ฝากใจไปก่อนนะคะ

นก..แท้งกิ้วที่มาให้กำลังใจและมาส่งข่าว เดี๋่ยวตามไปดู
น้องนน..อย่าร้องไห้ ให้คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา ธาตุสี่จำไว้ ไม่มีเขาไม่มีเรา มีแต่ธาตุสี่ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ทำให้ดีที่สุดทุกนาทีที่มีชีวิตอยู่ อย่าลืมให้กำลังใจแม่ด้วย เพราะเขาก็คงเปราะบางพอๆกับคนป่วย เหมือนพี่ในบางเวลา มันเป็นเรื่องธรรมดา เพราะแบ่งพลังไปให้เขาซะมากไง
ผึ้ง..รับใจไว้แล้ว อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย ไม่ทำงานมากเกินไปนา..
รายงานเพิ่มเติม..
เมื่อวานตอนสิบเอ็ดโมง เรียกรถพยาบาลเข้าไปรับ เพราะคุ้มหลับยาวชนิดไม่รู้สึกตัวทั้งคืน จนสิบโมงเช้าลืมตาขึ้นมา เห็นตากลับและลิ้นม้วนออกมา แต่ชีพจรและความดันโลหิต ออกซิเจนปกติดี บอกหมอว่าขอนอนห้องธรรมดาและอยู่ใกล้หมอและเครื่องมือ ไม่อยากทำอะไรผิดพลาดเพราะไม่รู้..
เมื่อวานทั้งวัน ดอดป้อนอาหารให้ได้ที่ละถ้วยน้ำปลา เพราะรู้สึกตัวขึ้นมากินช่วงสั้น หลับตากินไปเรื่อยๆ กว่าจะป้อนยาอาหารเช้าเสร็จก็หกโมงเย็นพอดี ยาของมื้อเที่ยงถูกกระจายไปเช้ากับเย็นเมื่อสี่ห้าวันก่อนอยู่แล้ว
ถ้าเป็นดังนี้ แมลงหวังว่าคุ้มคงจะไม่ต้องใส่สายยางให้อาหารเพื่อกินยา เพราะความต้องการอาหารจะลดลงเรื่อยๆ จากสามมื้อ เป็นสอง เมื่อวานเหลือหนึ่ง และเขาจะค่อยๆหลับไปในที่สุด ชีพจรก็แผ่วลงเรื่อยๆ แมลงตกลงกับหมอชัดเจนว่าจะประคองจอดรถให้ดีที่สุด โดยไม่ใช้เครื่องช่วยหายใจหรือเครื่องปั้มดึงเขาขึ้นมาทรมาน ..ตอนนี้ก็ต้องดูกันในรายละเอียดมากๆ เมื่อคืนดูมือเท้าเย็นและซึดมาก เมื่อเทียบกับเมื่อวาน ตอนหกโมงเหยาะน้ำแอ๊บเปิ้ลไปได้สองช้อนข้าว หลับสนิท กรนคร่อกๆ ท่าทางสบาย แขนขาเริ่มปล่อย ตัวหนักมากๆ เวลาจะยกที..ฮื่อๆ
ตอนนี้เราย้ายบ้านมาอยู่ในโรงพยาบาล (อีกแล้ว)

กอด กอด พี่นิดนะคะ

พี่นิดคะ เข้มแข็งไว้นะคะส่งกำลังใจไปให้คะ

คุณนิด...
ตาม (คลื่น) มาเยี่ยมที่โรงพยาบาลด้วย
อ่านเรื่องราวล่าสุดแล้วไม่รู้จะเขียนอย่างไรต่อ
ไม่รู้จริง ๆ...

เอาใจช่วยคุณนิดให้ช่วยคุณคุ้มจอดรถให้นิ่งและนุ่มนวลที่สุด

เราไม่สามารถรู้ได้จริง ๆ ว่าคนอื่นคิดอะไรและรู้สึกอย่างไร
เราทำได้ดีที่สุดในส่วนที่มีหน้าที่และความผูกพันต่อกันเท่านั้น

ขอส่งกำลังใจให้น้องนนและคุณแม่คุณพ่อด้วยค่ะ

แปะใจให้
ค่อยเป็นค่อยไป
หวังว่ารถคงจะจอดได้อย่างนุ่มนวล สงบสุข
ส่งตัวถังที่หมดสภาพแล้วกลับคืนผืนโลกไป

ให้คุ้มนอนหลับฝันดีนาน ๆ
กอด กอด นะเพื่อน

น้องนน น้องเก้ พี่พี โส่ย ขอบคุณมากๆ
รายงานสถานการณ์ล่าสุด วันนี้กินอาหารได้แค่สิบช้อนป้อนข้าวเด็ก ทำให้ได้ยาไม่ครบ กำลังหารือกับหมอเรื่องการให้อาหารทางสายยาง ในที่สุดเราก็คงต้องใช้วิธีนี้ เพื่อประคองให้เขาได้ยาเหมาะสม เครื่องไม่กระตุก ตอนนี้ยังฉี่ได้มาก อาจเป็นเพราะน้ำเกลือ นอนทั้งวี่ทั้งวัน แขนขาไม่เกร็งแล้ว ใครจะจับจะยกไม่สนแล้ว
บางทีรู้สึกตัวถามว่าหิวน้ำไหม คงจะปากแห้งพยักหน้าน้อยๆ ใช้ไม้พันสำลีหยดน้ำทีละนิด ทาวาสลีนกันปากแห้งตลอด..

รายงานเพิ่มเติม..
เมื่อวานราวๆสามทุ่ม ปรึกษากันกับหมอว่าต้องใส่อาหารทางสายยาง เพราะเราต้องให้ยา ตอนใส่สายแมลงสงสารคุ้มจนไม่กล้าดู ไปแอบอยู่หลังม่าน แต่พอเห็นเขาเจ็บน้ำตาไหล ก็เลยออกมากอดไว้ แล้วลูบหน้าอก กระซิบให้กำลังใจ คงจะเป็นเพราะเจ็บก็เลยกระตุกให้เขาลืมตาอยู่เป็นนาน แมลงแอบร้องไห้เพราะสงสารเขาจนเหนื่อย ฝากกับอ้อมและพยาบาลเวร ไม่ไหวแล้ว หมดแรงทั้งๆที่อ้อมประโคมอาหารให้แมลงอย่ากระหน่ำ กินไม่หยุด ก็ไม่พอ..นอนหลับสลบไสลไม่รู้เรื่องไปจนสว่าง ตอนเช้าหลังfeedอาหาร คุ้มหลับไปอีก ก็เลยออกไปเดินสูดอากาศและรับแสงแดด(หลังจากที่ได้เจอเลยมาเป็นเดือนแล้ว) เรียกพลังกลับคืนมา..จะได้มีพลังไว้ให้คุ้มในเวลาสำคัญ

ขอให้มีพลังในตัวมากพอ...
ขอให้เยือกเย็น สงบนิ่งเหมือนน้ำในสระมรกต
ขอเป็นกำลังใจให้เสมอ...

สวัสดีค่ะ คุณนิด แมลงตัวจ้อยของป้านวน

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้สัมปชัญญะ อยู่คู่กะสติ หนูตลอดเวลา

แม้จะเหนื่อยที่สุด ในทุกๆนาทีที่มีค่า
ใช้พลังแห่งความดีซึ่งกันและกัน ..ผ่านกันไปให้ได้นะคะ

บุญรักษาค่ะ

คุณแมลงคะ

รู้สึกว่า ติดต่อกันทางอีเมล์น่าจะสะดวกกว่า เพราะคุณแมลงเองคงยุ่งมาก ทางนี้ก็ยุ่งทีเดียวค่ะ แต่ยินดีที่จะแบ่งปันค่ะ
anyikarya@yahoo.com ค่ะ

ขอให้ช่วยกรุณาลบข้อความก่อนหน้าของดิฉันให้ด้วยค่ะ
Take Care ค่ะ

พี่พี..ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ วันนี้ดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยค่ะ ได้นอนเต็มอ่ิม ได้สูดอากาศสด ได้กินเต็มที่ ได้อัลตร้าซาวน์ได้ยืดกล้ามเนื้อ ต้องฟิตร่างกายและจิตใจไว้ใช้ในนาทีสำคัญ
ป้านวนคะ ขอบคุณมากค่ะ เต็มที่อยู่แล้วค่ะ เตรียมแรงกายและใจไว้อยู่แล้วค่ะ
คุณmoon..ขอบคุณมากค่ะ จังหวะดีๆ แมลงจะติดต่อไปนะคะ

แมลงคาดหวังว่าจะสามารถพาคุ้มจอดรถได้นิ่งไม่กระตุก ด้วยพลังใจที่ได้รับมากมายจากเพื่อนๆและทีมงานที่มีความชำนาญและเอาใจใส่ของโรงพยาบาล..อุ่นใจแล้วค่ะ

พี่นิดค่ะ แก่นว่าใจเราสามารถสื่อถึงกันได้จริงๆ นะ อาจจะสื่อสารในรูปของความฝันก็ได้ ส่งพลังใจมาให้ สู้ ๆ ๆ นะคะ ทั้งพี่คุ้มและพี่แมลง ....

ขอบคุณค่ะ..สำหรับคำชมของทุกคนนะคะ สำหรับ "เพื่อน-พี่" ที่เรารัก มันก็ไม่ยากที่จะทำถ้าใครมีโอกาสก็คงทำเหมือนกัน

พี่โส่ยคะ.. คำชมของพี่ ทำน้องเขินนนเลย.. ขอบคุณหลายๆ ค่ะ

มาแปะหัวใจให้
ถึงมันจะดูเป็นนามธรรม แต่ก็อยากให้รู้ว่าเพื่อนเอาใจช่วยนะ
ให้ไปหมดเลย ถ้าทำได้จะหายตัวไปอยู่ข้าง ๆ นะ

ถึงอยู่ไกล ก็ส่งใจไปเสมอนะ
ทุก ๆ วัน

มาส่งกำลังใจให้นะคะพี่นิด ยามนี้พี่นิดอาจจะส่งไม้ให้คุณหมอดูแลคุณคุ้ม ไม่ต้องห่วงอะไรแล้วคะ พี่นิดดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

สาวเมืองเเป้ขอเเจมค่ะ อ้อมคือคนที่อยากให้เเมลงจ่อยมีพล้งมีเเรงไว้ทำให้คุ้มเเมลงจ่อยทุ่มเทเเรงกายเเรงใจให้คุ้มมากมายอ้อมอยากจะช่วยก้อขอช่วยในด้านปากท้องของเเมลงจ่อยนะคะเเมลงจ่อยทำให้ทุกคนได้เข้าใจถีงพลังเเห่งความรักที่เเมลงจ่อยมีให้คุ้ม

อรุณสวัสดิ์จากเมืองลาว..

ดีใจที่ได้พักอย่างวางใจกับมืออาชีพในโรงพยาบาล
กายแข็งแรง ใจเข้มแข็ง สดชื่นรับทุกสถานการณ์นะคะ
:)

ขอส่งพลังแรงใจทั้งหมดที่หนูมีมาให้พี่เพื่อจะได้พารถลงจอดได้อย่างสงบและนุ่มนวล ขอให้พี่มีพลังใจที่เข้มแข็ง มีกำลังแรงกายที่แข็งแรง สามารถผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ ไปได้ด้วยดีค่ะ เอาใจช่วยค่ะ

แก่นน้อย ณ สกลนคร ..วันเวลาที่แก่นมาอยุ่กับเราช่างเหมาะเจาะเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ก็ไม่น่าจะใช่ ตอนนี้ก็จะสายไปแล้ว ตอนนั้นน่ะ เหมาะสมที่สุด พี่ว่ามันมีมือที่มองไม่เห็นจัดวางให้นะ
โส่ย..ไม่ใช่นามธรรมหรอก นี่แหละรูปธรรมชัดๆ เห็นๆเลย กำลังใจเป็นกระสอบๆ
น้องริน..ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ถึงจะอยู่ในมือหมอ ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะวางใจได้ ระทึกทุกนาทีค่ะ เมื่อคืนไอขลุกๆ อ้อมว่ามันมาsucktionมันต้องตามมาติดๆพร้อมกับการ feedอาหาร จริงๆด้วยค่ะ สี่ทุ่มหมอสั่งพ่นยา ให้ปอดขยาย ห้าทุ่มก็ดำเนินการดูดเสมหะ จ๊าก..เจอของจริงแล้ว ตอนที่เขาดูดกันแมลงก็เข้าไปช่วยลูบช่วยกระซิบเชียร์ หัวหูนายคุ้มแดงก่ำ คงต้องระคายและเจ็บพอควร แต่พอเสมหะออกเหลืองข้นเหนียวก็หลับสบาย
วันนี้ตอนเที่ยงก็อีกรอบ..เอ่อ ก็เริ่มเข้าใจ มันก็ต้องแบบนี้แหละ ไม่มีทางอื่น ไม่เลวร้ายอย่างที่ได้ยินมา..
พี่พี..คนลาวตื่นเช้าดีเน้อ..เมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนค่ะ เขาทั้งพ่นทั้งดูดทั้งใส่อาหารกันจนเที่ยงคืน และยังเข้ามาวัดนู่นนึ่กันตลอด จะอาศัยนอนกลางวันก็หาได้ไม่ แม้ว่าคุ้มจะหลับ มีแขกมาเยี่ยมเป็นระยะๆค่ะ
นก..ขอบคุณสำหรับแรงใจ ตอนนีคิดว่าพร้อมนะ ..แต่ขอไปที่กายภาพบำบัดอีกรอบ แฮ่ๆ นอนบนแผ่นร้้อนสบายจังเล้ย

เออ ดีเหมือนกันแหละเนาะ หอบกันมาอยู่รพ.ก็มีมืออาชีพเขาช่วยจัดการ เครื่องมือพร้อม
ตัวเองก็ได้อาศัยนักกายภาพช่วยแก้ไขร่างกาย ที่มันคงรับสภาพงานเกินกำลังมาพักใหญ่
นอนบนหินร้อนนี์คงจะดีสำหรับคนพุงเยอะ ๆ นะ จะได้ละลายไขมัน
คนจ่อย ๆ ไปนอนนีจะกลายเป็นจิ้งจกแห้งรึเปล่าฮะ หรือปลากรอบ

แปะหัวใจให้แทนส่งกำลังใจนะจ๊ะ

ขอให้คุณคุ้มมีสุขภาพที่ดีขึ้น ส่วนคนดูแลก็ขอให้แข็งแรงขึ้นด้วยค่ะ เป็นกำลังใจนะคะ

แหมนึกภาพจิ้งจกแห้งกับปลากรอบของพี่โส่ยแล้วขำ

หายครางอือ ๆ หรือยัง :)

แวะมาเยี่ยมตอนสายแทนนะ

ขอให้ทุกอย่างราบรื่นนะคะ.. ส่งพลังมาให้.. แปะใจให้ทั้งดวง(ชอบจังคําว่าแปะใจ) พ่อกับแม่ก็ฝากส่งกําลังใจมาด้วยค่ะ คิดถึงเสมอ.. (ถ้าเป็นไปได้อยากนั่งอยู่ข้างๆ พี่นิดจังค่ะ)

เข้ามาแอบอ่านอยู่สองครั้ง
อ่านแล้วคอมเม้นท์ไม่ออก มันอัดอั้นตันใจแทนจริงๆ ค่ะ
ขอแปะหัวใจ เป็นกำลังใจให้คุณนิดก็แล้วกัน
สู้กันต่อไปนะคะ ขอคุณพระคุ้มครองค่ะ

มาแปะ"ใจ" ให้อีกดวง
แทนไปนั่งจับมือเพื่อนเอาไว้
ฝากลูบหัวใจคุ้มเบา ๆ บอกสุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ
คิส คิส

ฝากนอนแผ่เอาพุงแนบหินร้อน ๆ ด้วย
อิ อิ

มาครั้งนี้ คนอายุห้าสิบกว่าอย่างดิฉันน้ำตาไหลค่ะ คุณแมลงเข้มแข็งมากในวันเวลาอย่างนี้ ดิฉันจะพูดได้ไหมว่าคุณคุ้มโชคดีมากที่มีคุณแมลงอยู่เคียงข้าง อย่างไรก็ตามอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ เอาใจช่วยให่ผ่านวันเวลาไปได้อย่างมีสติและเยือกเย็นนะคะ

มาส่งกำลังใจค่ะ

:)

พี่พี.. :-) วันนึ้ก็ไปปิ้งตัวมาอีก ตัดผมด้วยค่ะ
นก..ขอบคุณคร่า พี่น่ะจิ้งจกตากแห้ง ไม่ก็ปลาลิ้นหมาปิ้ง ผอมสุดๆเลย
พี่ตะเกียงคะ..แมลงก็มีร่วงเหมือนกันค่ะ เพราะแรงกายเรามีน้อย ทำให้จิตใจเราร่วง ร่วงไปสี่ครั้งในสิบสี่เดือนที่ผ่านมาค่ะ แต่ก็ยังดีที่รู้ตัวว่ากำลังร่วงทุกครั้ง ทำให้ดึงขึ้นมาได้ไม่หมักหมมไว้หลายวัน
โส่ย..คุ้มน่ะ เขามีคนเชียร์เยอะ น่าปลื้มใจแทนจริงๆ วันนี้พอหมอไปคุยกับฝ่ายจัดการโรงพยาบาล ภายในห้านาทีที่แมลงร้องขอว่า ขอเอาเตียงจากบ้านมาเองได้ไหม พวกสต๊าฟกำยำที่โรงงานมายกให้ในทันที คืนนี้เราก็มีเตียงบ้านเราเองในโรงพยาบาล feel home
ป้าแอ๊ดคะ..เรื่องที่เล่าในนี้ไม่น่าอัดอั้นเลยค่ะ แมลงพิจารณาเรื่องนี้อย่างแจ่มใส แต่มีเรื่องอื่นในชีิวิตของคุ้มที่เล่าหน้าจอไม่ได้ ที่ยากมากกว่า แมลงช่วยเขาเต็มที่ แต่ชะตาชีวิตที่ผู้พันกับคนอื่นเป็นของเขาเอง เราทำอะไรไม่ได้..เขาเป็นผู้ลิขิตชีิวตตัวเอง
แก่นน้อยน้องรัก ..ทุกคนที่บ้านแก่นอยู่ในใจพี่เสมอ และใจพี่ก็อยู่กับแก่นเสมอเช่นกัน

ถ้าเป็นบ้านหนูก็บอกว่า คุณคุ้มทำบุญมาเยอะทำให้มีผู้คนมาดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีในยามเจ็บป่วย รวมถึงโชคดีนะคะที่ได้คู่ชีวิตแบบพี่ ที่มีมุมมองและจิตใจที่ดีอย่างพี่ ส่วนหนูทำได้แค่ส่งใจมาเชียร์ทุกวันค่ะ....

:-)
:-)
:)
:)

แวะมาส่งหัวใจรายวัน

ยัยปัทมาเขาถามว่าอยู่รพ.ไหนอ่ะ
ใช่รพ.ก.หัวหินไหม

คงอยากแวะไปเยี่ยมเนาะ
สถานการณ์วันนี้เป็นไงบ้าง เป็นห่วงทั้งคู่นะจ๊ะ

นก..กำลังใจจากนกเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พี่แข็งแรงไง ตอนนี้ก็กำลังฟิตตัว รับนาทีสำคัญ กายภาพบำบัดครบแล้ว ไม่ปวดหลังไหล่แล้ว ตัดผมแล้ว ทรงหน้าม้าเต่อ เฮ่อๆ เลือกคนตัดไม่ได้ ดีกว่าหนูแทะนิดนึง
พี่พี..ยิ้มนี้ดีจังค่ะ ที่นี่ก็ยิ้มได้ทุกวัน ตอนนี้มีของกินอร่อยๆเพียบ
โส่ย แท้งกิ้ว..ใช่โรงพยาบาลก.หัวหินแหละ เข้าๆออกๆกันจนนับญาติกันแล้วเนี่ย
สถานการณ์ยังเหมือนกันทุกวัน ยังอยู่ภายใต้การควบคุม เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังว่า กิจวัตรประจำวันเราเป็นยังไงกัน กิจกรรมเยอะมากทั้งๆที่หลับทั้งวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิชาพลศึกษา จากนักกายภาพบำบัด

มาแอบแปะใจ บ้างค่ะ เป็นกำลังใจอยู่ไกล ๆ นะคะพี่นิด
พี่คุ้มคงอบอุ่น ปลอดภัยเสมอเมื่อมีพี่นิดอยู่ใกล้ๆ

คิดถึงอย่างเดียวค่ะ ไม่เป็นห่วงแระ พี่นิดดูแลดีทั้งตัวเองและคุณคุ้ม เปิดโอกาสหนูได้คิดถึงอย่างเดียวเอง!!!

หายปวดหลังปวดไหล่ พร้อมทรงผมใหม่ทันสมัยเสียด้วย สู้สู้ค่ะ...

เชื่อมั่นเชื่อมือคุณนิดอยู่แล้วนะ แต่บางครั้งก็หมดถ้อยคำที่จะเขียนเอาได้ง่าย ๆ

ชอบที่นกเขียนเมื่อวันที่ ๅ16 อยากใช้คำเดียวกันนั้นแต่ก็ไม่รู้จะแอบก็อบเอาดื้อ ๆ ได้อย่างไร เลยได้แต่ยิ้ม
ส่งใจมาให้คุณนิดและคุณคุ้ม

และกองเชียร์ของคุณนิดด้วย
:)

ผึ้ง..ขอบคุณนา แต่เอ ทำไมนอนดึก
น้องเก้..ไม่ต้องห่วงจริงๆนา.. พี่เอาอยู่
นก..สู้อยู่แล้วค่า
พี่พี..ขอบคุณที่เชื่อมั่นค่ะ แมลงว่า ถึงเวลานี้ ที่ทำได้มีเพียงสวดมนต์อธิษฐานให้เขาสบายที่สุด เครื่องไม่กระตุก ได้กุญแจรถคันใหม่ ขับออกไปอย่างราบรื่นเท่านั้นเองค่ะ

หลับลึก กรนสนั่น (ซะงั้น) แสดงว่าคุณคุ้มได้หลับเต็มที่ พี่นิดกรนแข่งกันด้วยซิจ๊ะ จะได้มีแรง ^O^

ไม่ห่วงนายคุ้มหรอก เราว่าจนถึงจุดนี้ เขาน่าจะลอยลำไปได้อย่างสวยงามแน่ ๆ
คนข้างตัวสามารถมาก

ดูแลตัวเองให้ดี ๆ

เชื่อมือพี่อยู่แล้ว....
มาส่งพลังให้ค่ะ...
ขอให้พี่นิดกับพี่น้อยสุขภาพแข็งแรง และพี่คุ้มไม่มีอาการสะดุด... ราบรื่นนะคะ...

ขอให้พี่ทั้งสองมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ มาส่งเสียงเชียร์ค่ะ

แปะหัวใจให้ไม่ได้ ก็ส่งกำลังใจให้ได้เนอะ ^O^

:)

ขอมอบกำลังใจทั้งหมดที่มีให้กับพี่ินิดนะคะ

ได้คุยกับนิดวันนี้ แล้วสบายใจเรา
ฝากความคิดถึงถึงเด็กน้อยเสมอ
อย่างน้อยก็ทุกครั้งที่ใช้ถ้วยกาแฟที่เป็นของขวัญ

รักษาตัวด้วยนิด ใจนิดจิ่มไม่ห่วงเลย
รัก คิดถึงเสมอ

คุณนิดคะ ที่อัดอั้นตันใจเพราะว่าป้าแอ๊ดไปคิดเปรียบเทียบกับเคสหนึ่งที่ได้รับรู้มา
หลานคนหนึ่ง คุณพ่อเธอไม่สบายแล้วหัวใจหยุดเต้น แต่เธอก็ปั๊มหัวใจ จนหัวใจเต้นขึ้นมา
เข้าดรงพยาบาลที่ดูแลเรื่องหัวใจ หมดไปเป็นล้าน แต่อาการไม่ดีขึ้นมาเลย
จนกระทั่งเงินหมด หลานต้องพาตัวพ่อออกมาจากโรงพยาบาลนั้น มาพักรักษาตัวที่สถานพยาบาล รักษาไปตามอาการ
อาหารต้องให้ทางสายยาง มีอ็อกซิเย่นครอบจมูก พูดไม่ได้ แต่ยิ้มด้วยดวงตา
ขยับเขยื้อนได้ในบางครั้ง นอนอยู่บนเตียงเกือบตลอดเวลา
บางครั้งหลานคนนี้จะพาพ่อนั่งรถเข็นออกไปสูดอากาศนอกห้อง
มีหลายคน(พวกพี่น้องเขานั่นแหละ) บอกว่าทำไมไม่พาพ่อกลับบ้าน
หลานบอกว่าที่บ้านไม่มีใครเลย คุณแม่ก็เสียไปนานแล้ว เธอก็ต้องทำงานทุกวันเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายค่าดูแลพ่อเดือนละหลายหมื่น
ถ้านำพ่อกลับไป แล้วใครจะดูแล อยู่ที่สถานพยาบาล(คล้ายๆ เนิสเซอรี่)ยังมีพนักงานช่วยดูแลให้
ปีกว่าแล้วค่ะ ที่คุณพ่อเธออยู่ในลักษณะนี้ อาการมีทั้งทรงและทรุด
เธอเป็นหลานที่รู้จักกันในเรื่องงานฝีมือในพันทิปนี่แหละค่ะ
ป้าแอ๊ดก็ได้แต่ให้กำลังใจเธอไป เคยไปเยี่ยมคุณพ่อเธอครั้งหนึ่งค่ะ
เธอไม่สามารถที่จะดูแลคุณพ่อเธอได้เต็มเวลา ได้แต่ไปเยี่ยมตอนเช้าก่อนเข้าทำงาน และหลังเลิกงานแล้ว
ก็จะอยู่จนดึก จึงกลับบ้านเธอจะเล่าให้ฟังว่าไปทำอะไรให้คุณพ่อบ้าง
แม้จะรู้ว่าไม่มีหวังอะไร แต่คุณพ่อเธอก็แสดงว่าใจยังสู้อยู่ ทำให้เธอมีกำลังใจที่จะสู้ไปด้วยกันกับคุณพ่อ
ดูๆ แล้ว ชีวิตนี้หลากหลายไปต่างๆ นาๆ ตามสัจจะรรมของชีวิต
อยู่ที่เราจะเลือกใช้ชีวิตอย่างไร จะสุขหรือจะเศร้า ก็ต้องทำไปด้วยความมีสติตลอดเวลา
เขียนมาซะยาวเลย ออกจะไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่นะคะ

ช่วงนี้ป้าแอดก็กำลังทำใจเหมือนกัน
เพราะน้องหมากระถินจากไปแล้วค่ะ เมื่อวันศุกร์ ที่ 17
เธอไปอย่างเร็วมาก สงบ ไม่ทรมานอะไรเลย เป็นบุญของเธอจริงๆ
ป้าแอ๊ดฝังเธอไว้ในบ้านค่ะ ยังคิดถึงเธออยู่ เพราะอยู่ด้วยกันมา 15 ปีแล้ว
คงยากที่จะลืมเธอค่ะ

การได้เข้ามาบล๊อคของพี่นิดได้รับรู้เรื่องราวมากมายที่เป็นประโยชน์ ทั้งเรื่องคุณคุ้มและเรื่องที่ป้าแอ๊ดกรุณานำมาเล่าสู่กันฟัง ทำให้ต้องบอกตัวเองเสมอถึงแม้ยังไม่มีสถานการณ์แบบนั้นกับเราตอนนี้แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี ต้องเตือนตัวเองให้มีสติ และกำลังใจตลอดเวลา ขอให้พี่นิด ป้าแอ๊ด และหลานที่น่ารักที่ป้าแอ๊ดกล่าวถึง มีกำลังใจที่ดีนะคะ

เป็นอย่างไรบ้างคุณนิด ...

ขอให้ร่างกายแข็งแรงเท่ากับใจที่เข้มแข็งนะคะ
เวลาช่วงนี้ระหว่างกันคงมีค่ามากขึ้นอีกเท่าทวีคูณ
เอาใจช่วยให้คุณคุ้ม สงบเย็นและนิ่งเหมือนน้ำในสระมรกต ได้เช่นเดียวกับคุณนิดค่ะ

แวะมาแปะใจและส่งพลังมาให้ค่ะ

รักและคิดถึงค่ะ

วันนี้เราก้อเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณคุ้มได้นอนหลับอย่างสบายๆๆๆแต่ก้อเหนื่อยเหมือนกันแต่ทำให้แล้วผมก้อรู้สึกดีกับตัวเองจังเลยแปลกจังครับ พี่นิดเองก้อสู้ๆๆนะครับ ส่วนตอนนี้ผมขอนอนๆๆๆๆก่อนดีกว่า เก็บแรงไว้พรุ่งนี้ต่อไปๆๆๆๆๆๆ

น้องเก้..รู้สึกดีจังที่เขียนแล้วมีคนอ่านได้ประโยชน์ เขียนไม่หยุดเลยจ้า..พี่พยายามจะกรนแข่งกับคุ้มเหมือนกัน แต่เอาเป็นหลังเที่ยง เพราะเขาจะหลับลึก ถ้าเป็นกลางคืนหลังเที่ยงคืนไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ แต่หมอว่านับว่าดีกว่าคนที่เป็นโรคชนิดเดียวกันมาก
โส่ย..ข้าเจ้าหาได้สามารถไม่ คิดว่าหากใครเจอสถานการณ์แบบเดียวกันก็จะทำได้เอง..ทำนองสถานการณ์พาไป ตอนนี้ดูแลตัวเองอย่างดี กิน นอน พักผ่อน และเริ่มเย็บผ้า ตอนบ่ายๆ ออกไปเดินให้เหงื่อออกวันละช่ัวโมง ฟิตซ้อมร่างกายไว้
ป้าแอ๊ด..ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ยาวๆดีๆของคุณป้าค่ะ ชีวิตคนมีหลากหลาย แมลงว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ที่เราต้องเจอ ช้าหรือเร็ว ที่เป็นทุกข์กันเพราะไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเท่านั้นเองค่ะ เมื่อวันที่สิบที่เราหอบกันเข้าโรงพยาบาลอีก เพราะสถานการณ์แย่มากๆ และตั้งใจว่าจะอยู่โรงพยาบาลไปเรื่อยๆภายใต้การดูแลของมืออาชีพ รักษาแบบประคับประคองนี่แหละค่ะ ไม่อยากจะต้องระทึกอีกต่อไปแล้ว แม้ว่าจะหมดเงินค่ารักษามากก็ต้องทำ เพราะมันเป็นส่วนที่คุ้มเขาหามาไว้ ก็ควรได้ใช้ เพื่อความสุขสบายในนาทีนี้ค่ะ..คุณกระถินนี้เขาก็ไม่ได้ไปไหนนะคะ ได้เป็นส่วนหนึ่งในบ้านเหมือนกับที่แมลงก็เคยฝังเพื่อนหมาชื่อเจ้าเฉยไว้ใต้ต้นชมพู่ที่สวนในบ้านเหมือนกัน
พี่พี..ตอนนี้แมลงฟื้นพลังได้เกือบเต็มถังเหมือนเดิมแล้วค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่หมอเข้ามาคุยด้วยตอนสี่ทุ่มครึ่งของคืนก่อน เป็นการยืนยันความคิดที่มีอยู่ก่อนหน้าว่า แมลงทำเต็มที่แล้ว จะให้ดีกว่านี้ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ..จะช่วยแบ่งเบาความไม่สบายกายก็คงไม่ได้ แต่ช่วยเหลือให้ร่างกายสะอาด ได้รับอาหารและยาให้ปริมาณที่ถูกต้อง จัดกิจกรรมให้เขาสบายตัวขึ้นจากภาวะโรค..มากกว่านี้เป็นไปไม่ได้..เมื่อเข้าใจถึงความจริงในข้อนี้ ก็เบาสบาย ..เออหนอ แล้วจะไปแบกไว้ทำไม
ว่าแล้วก็เอาผ้ามาเย็บ ไปเดินสูดอากาศบริสุทธิ์ ..ตอนนี้ดีแล้วค่ะ ..พร้อมจะสู้กันอีกตั้ง
น้องนน..ดูแลร่างกายและจิตใจตัวเองให้ดีนะ จะได้เป็นกำลังใจให้แม่ด้วย
แก่น..ที่นี่ บรรยากาศเหมือนครอบครัวเลย เมื่อวานก่อนอ้อมกลับบ้านที่แพร่ ทำขนมจีนน้ำเงี้ยวมาเลี้ยงพยาบาลทั้งวอร์ด แม่บ้าน นักกายภาพ ..แต่ไปไม่ถึงเวรเปล ..ไกลไปหน่อย ฮี่ๆ
นก..เชียร์เสียงดังทุกวันเลย ดีจริง เดี๋ยวจะเอางานฝีมือมาอวด เริ่มเดียร์เจนแล้วน๊า
จิ๋ม..เด็กน้อยเขาดูสุขสบายดีแล้วแหละ มีโอกาสก็คุยกันอีกถ้ารู้สึกสบายใจน่ะ อะไรมันจะดีเท่าความรู้สึกสุขสบายใจไม่มีอีกแล้ว
บิ๊กเอ๋ย.. ความรู้สึกแบบนั้น เค้าเรียกกันว่าบุญหรือปล่าว เหมือนกันกับข้าเจ้าที่เวลาทำความสะอาดตอนคุ้มอึแล้วเห็นเขาสบายก้นไหมน๊อ..ว่าแต่ว่า นอนเร็วเกินไปไหม พี่น้อยว่าบิ๊กนอนล่วงหน้า ฮ่าๆ

อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นนะ
ใครมาเยี่ยมใครกันแน่ฮึ

ตอนนี้กำลังพยายามสงบสติอารมณ์ โดยการหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่จะกระตุ้นให้เราเกิดฟิวส์ขาด ไม่ไปทำงานสักสองวัน ที่จริงเราเผ่นออกจากออฟฟิศตั้งแต่บ่ายวันศุกร์แล้วละ รู้ตัวว่าขืนอยู่ต่อมีเรื่องแตกหักแน่ ๆ
ขอถอยมาตั้งหลักก่อน

รูปในโปรไฟล์ชุดนี้น่ะ มีที่กระแดะกว่านี้อีกนะ จะบอกให้ แต่ยังไม่อยากลง เก็บอาการเอาไว้มั่ง เดี๋ยวเพื่อนใหม่ ๆ จะตกใจ

เพื่อนโส่ย..มาเยี่ยมแล้วรู้สึกดี ก็ยินดีด้วย เวลาจะแปรปรวน ให้นึกถึงนายคุ้มเข้าไว้ ..อย่าทำอย่างเขาๆๆๆ

มาส่งกำลังใจเช่นเคยค่ะ ขอให้พี่พลังทั้งกายและใจ และคุณคุ้มมีสุขภาพที่แข็งแรงขึ้นในเร็ววันค่ะ
ว้าว เดียร์เจน เป็นสิ่งที่ใฝ่ฝันว่าจะทำค่ะ ขอเวลาสะสมความรู้ และฝีมืออีกสักหน่อย (น่าจะนาน) เพราะมีหลายลายที่ยังทำไม่เป็นเช่นการเย็บเส้นโค้ง (ซึ่งจะไปเรียนกับคุณมาซาโกะ) พี่ล่วงหน้าไปก่อนนะคะเผื่อจะมีประสบการณ์มาเล่าให้ฟังค่ะ หนูว่าเดียร์เจนเป็นงานที่ต้องรวบรวมความรู้ที่เรามีทุกอย่าง ตั้งแต่วางแผน เลือกผ้า เลือกสี ฝีมือ (อันน้อยนิด อิอิ) เวลาและพลังใจ (อย่างมาก) อยากเห็นผลงานของพี่จังค่ะ

พี่นิดขา นนก๊อปไปให้แม่อ่าน แม่ฝากบอกว่าเป็นกำลังใจ
ให้อีกกระบุงโกยค่ะ

เดินออกไปสูดอากาศดีดี ไปดูฟ้าสวยๆ
แล้วจะได้มีกำลังใจมาให้ไออุ่นกับคุณคุ้มเยอะๆเนอะ

แวะมาแปะหัวใจรายวันให้

พยายามจะรู้สึกดีทุกวันแหละ
ไม่งั้นคงบ้ากว่านี้แยะ

บางเรื่องไม่รู้จะแก้ไขยังไง สุดความสามารถเราแล้ว(ละมัง) ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้น

ใช้เวลาทุกวันให้ดีดี ดีกว่าเนอะ

ขอบคุณมากนะครับพี่นิด พี่น้อย สำหรับอาหารมื้อเที่ยงต่อชีวิตเติมพลัง กันเลยทีเดียว วันนี้ทำกายภาพแล้วคุณคุ้มเปงไงบ้างครับสบายทั้งปอดและสบายทั้งท้องไส้ ฮ่าๆๆๆๆ เคาะปอดกันจนขี้แตกขี้แตนกันเลยทีเดียว เอะ!! ผมเริ่มสงสัยแหละทำไมรักษาคนไข้ทีไรขี้แตกกันทุกทีมันเกิดจากระบบการทำงานทางสรีระร่างกายส่วนไหนยังไงนิ? มาทักทายขำขำก่อนนอนนะครับ เปงกำลังใจให้นะครับคืนนี้สู้ๆๆๆๆๆฝันดีคร๊าฟๆๆๆ พี่นิด พี่น้อย และคุณคุ้มด้วยนะครับ....

นก..พี่ทำเดียร์เจน เพราะต้องการเพิ่มพลังจากสมาธิ แม้ว่าจะฝีมือจำกัด แต่มันช่วยได้ ..ถ้าขืนรอให้เก่งแล้วลงมือทำ พี่คาดว่าจะต้องกลับมาเกิดชาติหน้าอีกรอบจึงจะทำสำเร็จ ฮ่าๆ แต่ที่ทำไปนี่ไม่ได้หวังว่าจะสำเร็จ แค่ต้องการอยู่กับปัจจุบัน
น้องนน..ขอบคุณแม่ด้วยนา ฝากความเข้าใจและให้กำลังใจแม่ด้วย จากคนหัวอกเดียวกัน
โส่ย..เรื่องไม่จัดการ ปล่อยให้มันเป็นไปเอง เราเพียงแต่คอยคุมหางเสือให้ดีไม่ให้สติแตก หลุดไปเสียก่อนนี่ มันเป็นหลักการที่ใช้อยู่แหละ เพราะแมลงเป็นคนแรงน้อย ถ้ากระโดดพร้อมจัดการทุกเรื่องคงจะขาดใจไปซะก่อนที่จะถึงเวลาจริงๆ
บิ๊ก..วันนี้ เงียบงัน แต่มีตามเสด็จนิดนึง..สังเกตเห็นตอนอาบน้ำ ขนาดแตงตาปรือๆเพราะไม่เคยเข้าเวรกลางวันยังเห็นได้ ให้แปลกใจ

แปะหัวใจไว้ให้ก่อนสำหรับวันนี้

เดี๋ยวค่ำ ๆ มาใหม่

หลายว้ันมานี้ ความคิดถึงที่มีต่อป๊ามัันเหมือนจะเพิ่มขึ้น
แต่ไม่รู้จะไประบายบอกป๊าที่ไหน

เช้ามาก็แหงนมองฟ้า พูดๆ ไปเผื่อจะได้ยินค่ะพี่นิด แหะๆ

พี่นิดกับแม่นนส่งพลัีงใจกันไปมาเนอะ ถ่ายเทพลัง^^

โส่ย..แท้งกิ้วสำหรับหัวใจ แต่ไปแปะคืนไม่ได้แล้ว วันนี้หมดเวลา เดี๋ยวต้องไปทำภารกิจสำคัญShitologist วางทุ่นกันค่ำๆแบบนี้แหละ
น้องนน..เปลี่ยนความคิดถึงมาเป็นการทำความดีการพัฒนาร่างกายจิตใจดีไหม พี่เคยได้ยินเขาว่า เมื่อเราทำอะไร สิ่งนั้นจะส่งผ่านไปให้พ่อกับแม่และบรรพบุรุษของเราเสมอ เช่นเดียวกับเมื่อเขาทำอะไร มันจะส่งผ่านมาให้เราด้วย มันมีสายใยที่เกี่ยวเนื่องกัน
เวลานี้แม่คงต้องการพลังมากทีเดียวหลังจากการเสียพลังไปมากมาย พลังใจนี้ยิ่งให้ยิ่งมีมาก แบ่งไปให้แม่อีกนะ แล้วพรุ่งนี้มารับไปอีก...
วันนี้ไม่ได้ไปแวะที่บล๊อกใคร หมดเวลาแย๊วว

วันหยุดนี้จะออกไปหาที่เงียบๆ นั่งทำงานประดิษฐ์เสียหน่อย
ทิ้งทุกอย่างไปนานเลยค่พี่นิด

วันนี้โทรหาแม่ ดูท่าทางแม่คิดถึงป๊า สงสัยจะได้ฤกษ์ขึ้นไป
เที่ยวหาแม่ที่เชียงใหม่อีกแล้ว เย่ๆ

เอากำลังใจมาฝากพี่ินิดจ๊ะ

มาเยี่ยมค่ะ........

วันเวลาที่นี่เดินเร็วมาก
ที่หัวหินเป็นเยี่ยงใดคะ

เมื่อครู่ไปเห็นว่าเริ่มงานต่อผ้า...ดีค่ะ วางอะไรที่หนักๆบ้าง
มาต่อเติม แต้มสีสัน ใส่หัวใจ ไม่ให้หมองเกินไป

บุญรักษานะคะ

สู้ๆๆๆๆๆ นะครับพี่นิด

น้องนน..ไปหาแม่ก็ดีนะ ตอนนี้เขาต้องการกำลังใจ เหมือนตอนนี้แมลงมีพี่หญิงใหญ่ที่แม่ส่งมาให้ประกบตลอด
ป้านวน..วันเวลาที่ี่เดินเร็วมากเช่นกันค่ะ ได้เย็บผ้าแล้วเวลายิ่งเดินเร้วขึ้นไปอีกค่ะ
บิ๊ก..สู้อยู่แล้วว..
รายงานสถานการณ์ล่าสุด..
เมื่อเช้าตีสี่ หายใจหอบโขลกๆอยู่สักห้านาที แมลงเรียกพยาบาลมาดู เขาว่ามีเสมหะ ดูดๆ มีเลือดปนออกมาด้วย เข้าใจว่าน่าจะระคาย ก็ยังไม่หยุด ในที่สุดเรียกหมอเวรมา ใส่หน้ากากอ๊อกซิเจน พ่นยาขยายหลอดลม หมอถามจะไปไอซียูใส่ท่อหายใจไหม ..ถ้าไม่ไปแสดงว่ายอมรับได้..ยอมรับอะไร
ยอมรับว่ามันจะต้องเป็นไปตามอาการ..
ได้.. แต่ให้ทรมานน้อยที่สุด เขาเจาะเลือดไปตรวจ ให้มอร์ฟีน
ราวๆหกโมง อาการสงบลง ดูเหมือนนอนหลับสบาย
สายๆราวสิบโมงกว่า ๆ ความดันโลหิตเหลือ 40-24 อุณหภูมิอยู่ท่ี 38.1
พอเช็ดตัวอุณภูมิลดลง 37.5 ผิวซีดขาว บางราวกับกระดาษ
หมอรอบกลางวันมาบอกว่า ให้เราเปิดเพลงหรือสวดมนต์ได้ มันเป็นสัญญาน..
ช้าเร็ว ไม่มีใครรู้ ..ตอนนี้ หมอให้dripมอร์ฟีนตลอด แมลงถนอมแรงสุดๆ ..เก็บไว้ใช้ยามนั้น..สู้อยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงนะ..

แปะหัวใจให้นะ
แทนไปนั่งจับมือเพื่อนอยู่ข้าง ๆ
พี่หญิงใหญ่อยู่แถวนั้นรึเปล่า

ต้องให้มอร์ฟีนด้วยเหรอ
แต่ถ้าทำให้เขาสบายขึ้น ก็ต้องทำใช่ไหม

ส่งกำลังใจให้นะเพื่อน มีไรโทรมานะ

ขอส่งกำลังใจให้พี่นิดนะคะ

มาส่งกำลังใจให้คุณนิด ในช่วงเวลาสำคัญ
และมาขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์การใช้ชีวิต
ให้ได้เรียนรู้ดูชีวิตในมุมที่แตกต่างค่ะ

เพิ่งมีโอกาสเข้ามาวันนี้ ส่งใจมาให้นะคุณนิด ภาวนาให้คุณนิดช่วยคุณคุ้มจอดรถให้ได้อย่างนิ่มนวลที่สุด

ขอให้ได้รำลึกถึงสิ่งดีงามทั้งมวลที่ผ่านมา เพื่อจิดที่เป็นกุศลที่สุดและสงบเย็นอย่างที่สุด

เข้มแข็งและเยือกเย็นนะคุณนิด

คืนนี้จะสวดมนต์ให้นะ
เผื่อจะได้เป็นแรงใจช่วยกันส่งคนจะจอดรถ
ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี และสุขสงบอย่างยิ่งนะเพื่อน

ขอให้คุณคุ้มจงไปสู่สุขคติ สรวงสวรรค์ด้วยเทอญ
ณ วันนี้27 Feb 12 เวลา 15.40 น.
คุณคุ้มได้หลับลง หมดสิ้นลมหายใจไปเหมือนนอนหลับ
โดยเค้าไม่ทรมานแต่อย่างใดแหละแล้วเวลาสำคัญนี้ก็ได้มาถึง
บิ๊กเสียใจด้วยนะครับพี่นิด พี่นิดทำดีที่สุดแล้วที่ผ่านมาจึงทำให้คุณคุ้มได้หลับลงอย่างสุขสบาย

ขอส่งใจไปให้คุณคุ้มให้หลับให้สบายนะคะ เสียใจด้วยค่ะพี่นิด พี่ได้ส่งให้รถจอดได้อย่างราบรื่นที่สุดแล้วค่ะ

ขอพระผู้เป็นเจ้า รับดวงวิญญาณคุณคุ้มไว้ในพระหัตถ์ด้วย
พี่นิดจ๋า พี่ทำดีที่สุดแล้วค่ะ เชื่อว่าที่พี่ได้ทำให้ คุณคุ้มรับรู้อยู่เต็มหัวใจ

เสียใจกับการจากไปของคุณคุ้มด้วยนะคะพี่นิด
ขอให้พี่นิดเข้มแข็งและก้าวเดินต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจนะคะ

เสียใจด้วยนะคะพี่นิด เพิ่งรู้ข่าววันนี้จากละมัย ทราบว่าพี่คุ้มไปอย่างสงบ เป็นกำลังใจให้นะคะ จะร่วมทำบุญตักบาตรทางนี้นะคะ คงไปร่วมงานไม่ทัน ถ้าว่างแล้ว แวะมาทางเลยบ้างนะคะ

ทานอะไรบ้างนะคะ คุ้กกี้สักชิ้นสองชิ้นก็ยังดี พักผ่อนบ้างชีวิตเรายังต้องเดินต่อไป เป็นห่วงค่ะ

ขอไว้อาลัยให้คุณคุ้ม...

และขอส่งกำลังใจมาให้คุณนิดค่ะ

ไม่มีถ้อยคำอื่นนอกจากความเคารพในสิ่งที่คุณนิดได้กระทำรวมทั้งแบ่งปันสิ่งนั้นเป็นบทเรียนให้คนอื่น ๆ ร่วมเรียนรู้

รถเยอรมันจอดลงอย่างนิ่มนวลที่สุดแล้ว รถไทยยังต้องประคับประคองเพื่อการเดินทางใหม่อีกหลายมิติ
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ

เสียใจด้วยอย่างมากนะ
แต่ภูมิใจนิดมากเช่นกัน
ดูแลตัวและใจด้วยนะ
เสียดายที่ไม่สามารถมาได้เลย ชีวิตลูกจ้าง

รักและคิดถึงเสมอ

คุณคุ้มจอดรถลงอย่างสบาย
เหมือนป๊านนเลย

มาส่งกำลังใจให้พี่นิดด้วยค่ะ

ขอโทษทีนะครับพี่ๆๆทุกคนในบล๊อกผมลืมแนะนำตัวครับเด๋วพี่จะงงว่าไอเด็กคนนี้เป็นใคร อิอิ ผมชื่อ บิ๊ก ครับเป็นนักกายภาพบำบัด โรงพยาบาลกรุงเทพหัวหินครับ ก็รู้จักกับพี่นิดและคุณคุ้มมาตั้งแต่โรงพยาบาลเปิดบริการครับ ถ้าพี่ๆๆมีปัญหาเรื่องสุขภาพใดๆๆๆสามารถปรึกษาผมได้เลยนะครับผม ขอเป็นสมาชิกในการแชร์เรื่องราวแต่งๆด้วยคนนะครับผม

พี่นิดคะ หนูจะใส่บาตรให้คุณคุ้มนะคะ เพราะคงไม่สามารถไปร่วมงานได้ ต้องขอโทษด้วยค่ะทั้งที่ตั้งใจว่าถ้าวันนี้มาถึงจะไปร่วมแสดงความเสียใจและเป็นกำลังใจให้พี่ แต่ก็ไม่สามารถ

สวัสดีค่ะน้องบิ๊ก พี่รู้จักน้องบิ๊กมาสักพักแล้วค่ะโดยผ่านตัวหนังสือของพี่นิดค่ะ ต้องขอบคุณนะคะที่ดูแลคุณคุ้มเป็นอย่างดี

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่นิด วันนี้ดีขึ้นบ้างมั๊ยคะ เข้มแข็งนะคะ

สวัสดีน้องบิ๊ก พี่ไม่งงนะว่าเป็นใคร เพราะรู้จักน้องจากพี่นิด แมลงจ่อยนี่แหละ ขอบคุณนะที่ช่วยส่งข่าวเรื่องคุณคุ้ม เพราะเป็นช่องทางให้พี่ ๆ ได้ส่งกำลังใจให้พี่นิดได้ทันเวลา^^

พี่ไม่งงคะ ^^ รู้จักน้องบิ๊กผ่าน blog พี่นิดคะ ได้รู้เรื่องราวดีของน้อง ยินดีที่รู้จักนะคะ

ขอบคุณมากครับพี่ๆๆๆทุกๆๆคน

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

แม้จะยังไม่ได้ช่วยอะไรคุณนิดได้เลย แต่เชื่อมั่นว่าบุญที่คุณนิดทำไว้คงได้ส่งผลแล้วตามกำลังและเหตุปัจจัย

ทางนี้ ก็คงใกล้แล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ

ขอรายงานแบบสั้นที่สุด เพราะเวลาจำกัดมากค่ะ

ตามที่บิ๊กได้มาแจ้งไว้แล้วว่าคุ้มสิ้นลมอย่างสงบเมื่อวันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์เวลา 15.40 นั้น แมลงได้ดำเนินการในการจัดการพิธีศพตามแบบไทย คือสวดสามวัน จันทร์ อังคาร พุธ เผาวันพฤหัส และลอยอังคารที่ทะเล โดยออกเรือที่ชายหาดในบริเวณค่ายนเรศวร ใกล้ๆกับพระตำหนักมฤคทายวัน

ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบง่ายตามแบบของชาวพุทธ

ส่วนแมลงนั้น นอกเหนือจากเพลีย (เพราะช่วงเวลาในสองวันสุดท้ายใช้พลังไปหมดสิ้น) ไม่เศร้าโศกเสียใจค่ะ ยังคงมั่นคงได้(หลังจากฟาดวาฟเฟิล ไอศครีมวานิลาเข้าไป) ..วันนี้นกโทรเข้ามาตอนบ่าย แมลงกำลังรอเขาบวชหน้าไฟกันอยู่ คงยืนยันได้ว่าแจ่มใสดี..

ถ้ามีอันที่จะร้องไห้บ้าง ก็เป็นเวลาที่เกิดความซาบซึ้ง ที่มีใครต่อใครเข้ามาช่วย มาทำอะไรต่ออะไรให้คุ้มเขาเท่านั้นล่ะค่ะ

ขออนุญาตไปฟื้นฟูพลังสักระยะหนึ่ง คาดว่าไม่ถึงหนึ่งเดือน ในระหว่างนี้ถ้ามีโอกาสเข้าถึงอินเตอร์เน็ต จะมาอัพบล๊อก เล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟังอย่างละเอียดค่ะ

..ขอบคุณทุกๆคนค่ะ ที่เป็นห่วง สบม. ยห.

มาช่วยยืนยันค่ะ ว่าพี่นิดเสียงแจ่มใสค่ะ นกเสียอีกที่พูดอะไรไม่ค่อยออก ใจเศร้าหมอง แต่ก็ซาบซึ้งใจแทนพี่นิดและคุณคุ้มที่มีคนรอบกายค่อยช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ ทราบว่ามีคนบวชหน้าไฟให้ตั้ง 9 คน เยอะกว่าคนที่มีลูกหลายมากมายเสียอีก เป็นการยืนยันถึงคุณความดีที่ได้กระทำในขณะที่มีชีวิตอยู่

เข้ามาส่งคุณคุ้มเป็นครั้งสุดท้ายค่ะ ตั้งใจไปด้วยตนเองแต่เงื่อนไขชีวิตไม่ง่ายเพียงแค่หยิบกระเป๋าแล้วซื้อตั๋วเดินทาง

ไม่รู้จักคุณคุ้มเป็นการส่วนตัวนอกจากการเยี่ยมครั้งแรกและครั้งเดียวที่โรงพยาบาล แต่รู้สึกคุ้นเคยเหมือนรู้จักกันมาแสนนาน อาจเพราะส่วนหนึ่งผ่านคุณแมลงมาระยะหนึ่งแล้ว และอีกส่วนหนึ่งที่สำคัญยิ่งคือช่วงระยะเวลาหนึ่งของการสนทนาในวันนั้นทำให้รับรู้ถึงการเปิดใจ การยอมรับ และความใจกว้างในการยินดีแบ่งปันเรื่องราวในส่วนเสี้ยวหนึ่งของชีวิตผ่านบล็อกคุณแมลง เพื่อให้บทเรียนสำคัญแก่หลายคนที่อาจจะไม่เคยตระหนักถึงคุณค่าและความหมายที่แท้จริงแห่งเวลาของชีวิตและการดูแลถนอมรักษาคุณค่าแห่งชีวิตตนเองและผู้เป็นที่รัก ไม่ว่าในยามอยู่หรือการเตรียมตัวให้พร้อมก่อนจากไป

ในโรงเรียนแพทย์ มีอาจารย์ใหญ่ที่อุทิศร่างกายให้นักศึกษาได้เรียนรู้จักภายวิภาคเพื่อเป็นพื้นฐานในการเรียนรู้ที่สำคัญของวิชาชีพ ในบล็อกบ้านคุณแมลง เรามีคุณคุ้มที่ยินดีแบ่งปันเรื่องราวของชีวิตช่วงสุดท้ายผ่านวันเวลา เหตุการณ์ และกิจกรรมต่าง ๆ ที่คุณแมลงทำให้ในช่วงระยะเวลาสุดท้ายของชีวิต

แม้ไม่อาจไปร่วมงานได้ แต่ขอใช้ข้อความเหล่านี้บรรเลงเพลงอักษรแทนเสียงดนตรี ร่วมส่งคุณคุ้มไปอีกมิติหนึ่งของชีวิิตและวันเวลา ขอบพระคุณครูคนหนึ่งที่ให้โอกาสนักเรียนในโรงเรียนชีวิตได้ร่วมอ่านประสบการณ์ ร่วมเรียนรู้ชีวิตมนุษย์ในช่วงสุดท้ายก่อนเปลี่ยนผ่าน..ขอบุญกุศลนี้นำพาคุณคุ้มไปสู่สุคติภพเทอญ.

รู้สึกว่า วิชาชีพกายภาพบำบัด ถึงแม้จะเป็นวิชาชีพที่คนรู้จักน้อยแต่ผมก้ ภูมิใจที่ได้เรียน กายภาพบำบัด จาก Blog นี้ ทำให้ผมมีกำลังใจในการเรียน ต่อไปตอนนี้ผมเรียนปี สามแล้ว ครับผมอยากเป็นเหมือน พี่บิ๊ก กายภาพบำบัด


ปล.บ้านผมอยู่หัวหิน ครับ

รู้สึกว่า วิชาชีพกายภาพบำบัด ถึงแม้จะเป็นวิชาชีพที่คนรู้จักน้อยแต่ผมก้ ภูมิใจที่ได้เรียน กายภาพบำบัด จาก Blog นี้ ทำให้ผมมีกำลังใจในการเรียน ต่อไปตอนนี้ผมเรียนปี สามแล้ว ครับผมอยากเป็นเหมือน พี่บิ๊ก กายภาพบำบัด


ปล.บ้านผมอยู่หัวหิน ครับ

นอนยิงยาวหลับลึกเต็มอิ่มเมื่อคืนนี้ หลังจากกินสลัดปูอะโวคาโด ตามด้วยทีรามิสุ กับพานาคอตต้า มื้อเย็น ก็เลยตื่นซะตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันจะโห่ มาคุยเล่นก่อนจะไปเก็บพลังที่สกลนคร..

นก..พี่กำหนดไว้ว่า ถ้าควบคุมไม่อยู่ ร้องไห้ออกมา แสดงว่าเสียแต้ม สบตาระยะไกลกับมือซ้ายและมือขวาของคุ้มเป็นระยะ ชูสองนิ้ว แต่ก็มีแอบน้ำตาไหลหลายรอบ ไม่ใช่เสียใจที่คุ้มจากไป แต่ซาบซึ้งที่ใครต่อใครมาทำอะไรต่อมิอะไรให้คุ้ม มีรอบนึงน้ำตาไหลเป็นโอ่งอย่างเงียบๆ ตอนที่อูรี่มาเล่นกีต้าร์ให้ฟัง แมลงไปจุดธูปบอก ใช้เวลาสบตาอยู่กับรูปคุ้มเป็นนานท่ามกลางดงดอกไม้ประดับ สายลมพัดผ่านแผ่วเบา หมอนบ้านห่านบินวางอยู่ข้างหน้า ทำให้รู้สึกว่ามันเป็นความสบายใจที่ได้ฟังเพลงในสวนด้วยกันกับคุ้ม..เสียแต้มไปหลาย แฮ่ๆ
พี่พี..ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นี้ค่ะ..แมลงจะเอาไปใส่ไว้ในหนังสือที่จะพยายามเขียนให้เสร็จอย่างเร็ว ไม่โอ้เอ้ (จะมีภาคแปลภาษาอังกฤษด้วยค่ะ)
ดีแล้วที่ไม่มา ส่งใจมาก็ยินดีแล้วค่ะ เก็บแรงไว้ดีกว่า เหมือนแมลงไม่ยอมให้นางฟ้าอุปถัมภ์มาเพื่อรอเสร็จงานแล้วจะไปเก็บพลังจากพวกเขา แต่ไปตามตัวสายแข็งมาสามคนเป็นไม้ดามหลังให้ในวันจันทร์และวันพฤหัส มีคนบอกว่า บริหารจัดการดีจริงนะ ฮี่ๆ..เป็นพวกแรงน้อยก็ต้องแบบนี้แหละ ไม่งั้นแย่แน่ ยิ่งตอนเขาอ่านspeechแมลงอัดน้ำตาลจากmacaroonที่โส่ยทำมาฝาก (ของตัวเองกินหมดแล้ว ไปแย่งส่วนของเพื่อนอีกต่างหาก เหอๆ) เต็มที่ เพราะตอนที่พวกฝนกับเพ็กซ้อมอ่านให้ฟัง จะหลุดหลายครั้ง
น้องแทน..ยินดีที่รู้จักคนหัวหินเพิ่มอีกหนึ่งค่ะ รู้สึกดีจังที่บล๊อกนี้จะมีส่วนทำให้น้องมั่นใจในเส้นทางที่ตัวเองเลือก ขอยืนยันนะว่า บิ๊กกับเอ็มเป็นคนที่มีส่วนสำคัญอย่างมากที่ทำให้คุ้มสุขสบายในช่วงสุดท้ายของชีวิต ทุกครั้งที่จบtreatmentจะเห็นได้ว่าคุ้มสุขสบายขึ้น โดยเฉพาะบิ๊กน่ะมีลีลาsucktionที่พริ้วมากๆ คุ้มไม่มีโอกาสจะกัดสายยางได้เลย บิ๊กชนะทุกครั้ง ที่สำคัญที่สุดคือเขาไม่เพียงแต่เข้าใจและเห็นความสำคัญของงานที่ตัวเองทำ แต่ยังใช้มิตรภาพเพื่อเพิ่มพูนผลการtreatmentอีกด้วย..ว่าไปแล้วเราสองคนกำลังจะทำให้บิ๊กลอยติดเพดานชั้นสองแล้ว คุณหมอสช.จะต้องลำบากไปหาก้อนหินมาผูกข้อเท้าบิ๊กละมัง ฮี่ๆ

วันนี้มาส่งคุณคุ้มด้วยค่ะ คุณคุ้มคงเดินทางไกลด้วยความสุขเพราะมีคนที่รักมาส่งมากมายนะคะ...

ถ้าไม่หลุดเลยคะแนนคงเกินร้อย..
ชอบใจเรื่องการบริหารจัดการและเดาได้ว่าสายแข็งที่ว่าแข็งจริง ๆ สายกลางรออยู่ที่สกลนคร สายอ่อนรออยู่เวียงจันทน์เด๊อ..

เมื่อวานตอนขับรถกลับมาแล้วมีคนอัพเดทเรื่องเลขที่ออก เราน่ะคิดว่ายังไงก็ต้องมีพวกเด็ก ๆ เขาได้รางวัลจากคุ้มมั่งละน่า
เพราะยัยคนที่นั่งข้าง ๆ เธอตบเข่าฉาดใหญ่ บอกว่าจะซื้อจะซื้อ แต่มันม่ายมี

คนไปน่ะสบายแล้วละ คนที่ยังอยู่ตะหากที่พวกเราเป็นห่วงนะ ไปเติมพลังซะให้เต็มถัง แล้วค่อยว่ากันใหม่
ยังโชคดีที่มีเจ๊อยู่แถว ๆ นั้น
ชวนเอาไว้แล้วว่า ถ้ามากอทอมอเมื่อไหร่ให้หาเวลามาพักที่บ้านเรา จะทำขนมให้กิน ตกลงกันแล้วนะเออ

งานเมื่อวานสวยงาม และเรียบง่าย คงจะสมความตั้งใจของคุ้มและแมลง ตอนที่อูลี่เล่นกีตาร์ คนถ่ายวิดิโอก็เสียน้ำตาเหมือนกันแหละ ..

ขอบคุณ ครับพี่แมลง ผมจะตั้งใจเรียน ครับ

เสียใจด้วยนะคะ พี่นิด คุณคุ้มเธอสบายไปแล้วนะคะ
เหลือแต่เรา ๆนี่แหละที่ต้องเดินต่อไป
และคิดว่าคุณคุ้มคงอยู่ และคอยให้กำลังใจพี่นิดอยู่ตลอดไปค่ะ หนูไม่ได้เข้ามาพันทิปบ่อย บล๊อกก็ไม่ได้อัพ เพราะมัวแต่ไปลั๊ลลาในเฟสบุ๊ค
จนวันนี้แวะไปบล๊อกป้านวนเห็นเม้นท์พี่นิด เลยเข้ามาตามข่าวคุณคุ้ม
เลยทราบว่าเธอสบายไปแล้ว

อย่างไรก็ดี หนูขอใหกำลังใจพี่นิดอีกคนนะคะ สู้ ๆนะคะ

เข้ามาบล๊อคพี่นิด อึ้งไปเลย ทีแรกคิดว่าพี่เราคงอยู่ในช่วงทำใจ ที่ไหนได้อยู่ในช่วงทำน้ำหนัก แต่ก็ดีค่ะ ตอนมีชีวิตอยู่รักกันมากพอ จากกันก็ไม่เสียใจมากนัก คอนเฟิร์มว่าพี่ยายศรีแกลั๊ลลาใน fb จริงค่ะ เข้า fb ทีไรเจอหน้าพี่เค้าทุกที ^^

สกลนครอากาศร้อนมากหรือเปล่าคะ กทม. แดดเหมือนจะเผา ต้องอาบน้ำวันละหลายรอบ ช่วงนี้พี่คงแข็งแรงขึ้นนะคะ ได้พักผ่อน ทานอาหารแซบ ๆ เผื่อหนูด้วยนะคะ

๕๕๕๕ แสดงว่า ติดตามความโก๊ะของเราตลอดชิมิ คุณแม่ทัตโกะ

สวัสดีตอนสาย ๆ ค่ะพี่นิด สบายขึ้นรึยัง เดี๋ยวเก้ไปรอชม Dear Jane ต่อนะตามไปเรื่อย ^^ อย่าเพิ่งตัดออกจากกองมรดกนะคะ

พี่ยายศรี ไม่โก๊ะหรอกค่ะ เก้ตามพี่ทั้ง bloggang และ fb เลยอ่ะ รำคาญป่าวไม่รู้เนี่ย

เสียใจด้วยนะคะคุณนิด
เชื่อใจว่าคุณนิดจิตใจเข้มแข็งอยู่แล้ว คงไม่ต้องปลอบใจอะไรมาก
รักษาสุขภาพไว้นะคะ ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป
เก็บความทรงจำดีๆ เอาไว้ในยามคิดถึงกันค่ะ

พี่นิดคะการร้องไห้ไม่ถือว่าเป็นการเสียแต้มหรอกคะ เพราะบางทีเราร้องเพราะซาบซึ้งใจมากกว่าเนอะ ที่เห็นคนหลายๆคนรักและทำทุกๆอย่างให้กับคนที่จากไป
ถึงตอนนี้ก็คงเป็นช่วงเวลาแห่งความคิดถึงแล้วหล่ะคะ ดีนะที่ตอนนั้นได้งานผ้ามาช่วยทำไปก็มีความสุขไปเพราะได้ทำในสิ่งที่แม่เคยชอบ

เติมพลังเสร็จเมื่อไหร่มาสนุกกับงานผ้ากันต่อนะคะ ^^

เสียใจกับป้านิดมากๆนะค่ะ..เข้าใจถึงความรู้สึกของป้านิด..อยากกอดป้านิดแรงๆสักครั้ง..แต่เอ..แอบมาสกลละยังน๊า..ต้องไปตามหาซะหน่อย..เป้าหมายอยู่ที่พี่แก่นน้อย..สองสามวันนี้บ้านราชภัฏมีพิรุธ..

เพิ่มทราบข่าวคุ้ม ขอแสดงความเสียใจกับแมลงด้วย
(หลังไมค์จ้ะ)
ขอให้พี่คุ้มสู่สัมปรายภพ เขียนไม่ออก

ที่สกลนี่แมลงอยู่บ้านแก่น ใช้อินเตอร์เน็ตรวมกับชาวบ้านเขา ก็เลยไม่ค่อยสะดวก ถูกเตะออกจากเน็ตทุกๆสามนาที ฮ่วย เขียนอีเมล์ฉบับนึงต้องเข้าๆออกๆเป็นสิบครั้งกิจกรรมที่ทำทุกวัน จะเป็นเรื่องที่ทำให้ฟื้นฟูพลังกาย พลังใจ และพยายามเขียนเรื่องมะเร็งสมองให้จบ อีกสองตอน และคาดว่าน่าจะได้แปลเป็นภาษาอังกฤษด้วย ขออนุญาต เอาบางคอมเมนต์ของเพื่อนๆไปลงตอนที่จะพิมพ์เป็นรูปเล่มออกมานะคะ

เล็ก..ขอบคุณและเข้าใจที่พูด โดยที่ไม่ต้องพูดออกมา มันเป็นเรื่องธรรมดานะ ไม่เป็นไรหรอก
ติ๊ก..
น้องริน..เติมพลังด้วยเย็บผ้าไปด้วย ถ้ามาสเตอร์โยโกะมาคราวหน้า เราไปเจอกันนะ
ป้าแอ๊ด..ตอนนี้ก็พยายามเก็บพลังเต็มที่ค่ะ แต่ยังมีอีกหลายเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกันที่ยังต้องช่วยคุ้มทำให้สุดทาง ในฐานะแม่เลี้ยงใจพระค่ะ
น้องเก้..Dear Jane ได้ 9 ชิ้นแล้ว ในวันสุดท้ายที่คุ้มมีลมหายใจค่ะ ชิ้นสุดท้ายน่ะยากมากๆ มันเล็กกระติ๊ด จนคิดว่าจะทำไม่ได้ แต่ก็ออกมาดังปรารถนาค่ะ มีโอกาสจะนำขึ้นให้ดูเป็นระยะๆค่ะ มีงานอื่นที่ต้องทำอีกมาก ชนิดไม่มีเวลาเศร้าเลยค่ะ
นก..ที่สกลก็ร้อนเหมือนกัน แต่เป็นร้อนแบบโล่งๆ เพราะไม่มีตึกเหมือนกทม. พี่ได้ไปนวดวันเว้นวัน ดีขึ้นเรื่อยๆ ได้กินแกงหวาย แกงอ่อมไข่มดแดง แกงหน่อไม้ เด็ดใบย่านางจากข้างบ้าน ว่าไปแล้ว เครื่องปรุงเกือบทั้งหมดเอามาจากข้างบ้าน
ยายศรี..ขอบคุณนะคะ พี่ก็ว่าคุ้มสบายแล้วค่ะ ตอนนี้เขาอยากจะไปไหนก็ได้ตามใจ ไม่ต้องเสียค่าเครื่องบิน หลายคนบอกว่าฝันถึงเขา แต่พี่ไม่เห็นจะฝันเลยแฮะ
น้องแทน..ยินดีด้วยที่เมืองไทยจะได้มีบุคลากรทางการแพทย์ที่เข้าใจและภูมิใจในอาชีพของตัวเองเพิ่มขึ้นอีกคนนึงค่ะ
โส่ย..อ้าว แอบมีน้ำตาเหมือนกันเรอะ ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าซึ้งอยู่คนเดียว
วันนั้นได้ขนมของโส่ยช่วยไว้แหละ มีรูปหน้าตาลิงมากกับขนมอยู่สามสี่รูป ถ้าเน็ตดีๆ จะเอาไปtagให้เพื่อประกันว่าขนมอร่อยนะ ฮี่ๆ
พี่พี..อ่านคอมเมนต์พี่แล้วให้ขำกิ๊กๆ เพราะเจ้าสายกลางน่ะ พาแมลงไปวัด ไปนวด เมื่อวานเปลี้ยไปแล้ว ตอนไปหาหมอตอนค่ำ ตอนนี้แมลงขับรถเองให้เจ้าสายกลางนั่งเป็นผู้โดยสาร วันนี้แมลงคงต้องดูแลเธอเป็นพิเศษ เดี๋ยวแม่เฒ่าดงมะไฟจะเป็นห่วง

คิดถึงค่ะ ไม่เป็นห่วงแระ ดูได้จากรายการอาหารที่หาวัตถุดิบข้างรั้วบ้าน ^^

หายเงียบไปชารจ์แบตเนาะ

จะมาทำขนมด้วยก็ต้องเป็นวันหยุดละซีนะ
ดีๆๆ เผื่อจะชวนจิ่มสุกะเจ้าวันด้วย
อยากทำอะไร เจ๊มาด้วยรึเปล่าจ๊ะ
น่าจะมาค้างสักวันน้า..

กำลังคิดว่าเสาร์ที่ 24 ไม่แน่ใจว่าจะต้องไปถ่ายรูปงานที่พัทยาหรือเปล่านา..

สวัสดีพี่ๆๆๆครับ หายไปนานผมไม่ได้ลืมครับแต่งานมันยุ่งมากมายไม่รู้ว่าทำไมผู้ป่วยเพิ่มขึ้นๆๆๆๆทุกๆๆๆวันและก็หายไปทุกๆๆวัน
**พี่นิดสบายดีนะครับตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ ทำอะไรอยู่ไหนครับพี่คิดถึงๆๆพี่ๆๆๆจังเลยครับ
**น้องแทนครับจงตั้งใจเรียนเถอะเชื่อพี่ถึงแม้ว่าวิชีพเราคนอื่นๆยังเข้าใจว่าเราก็คือหมอนวดแต่อย่าไปเครียดครับเราจงภูมิใจเะถอะใครจะคิดยังไงก็ได้เป็นความคิดเค้า แต่เราอะมีส่วนสำคัญมากในโรงพยาบาลที่ช่วยเหลือชีวิตคนครับ การนวดเป็นเพียวแต่ส่วนเล็กที่เรานำมาใช้เท่านั้นแต่สิ่งที่สำคัญเราใช้คงามรู้และพื้นฐานทางการแพทย์เราในการรักษาและที่สำคัญ พี่จะบอกว่าการเอาใจใส่ครับเพราะว่าการเอาใจใส่ผู้ป่วยมันช่วยให้เค้ามีกำลังใจมากและก็เข้มแข็งต่อสู้กับโรคร้ายต่างๆๆๆ เช่นเดียวกับคุณคุ้มที่ยอมอดทนให้พี่หรอกออกกำลังกายและดูดเสมหะ อิอิ

วันนี้ที่สกลนคร ฝนตกกระหน่ำ ชุ่มชื่นใจ แมลงได้ใช้บริการหมอนวดวันเว้นวัน ความตึงที่หลังและไหล่เกือบหายสนิทแล้ว ไปนอนให้เขานวดวันละสองชั่วโมง พวกนี้เขาเป็นหมอนวดจริงๆ ไม่ใช่หมอนวดที่นวดเอาตังค์ฝรั่งแถวหัวหิน
กลับบ้านเมื่อไหร่ เน็ตดีๆ ไม่เตะเราออกทุกสามนาที จะอัพบล๊อกเล่นอีก มีเรื่องเล่าเยอะเลยค่ะ
น้องเก้..คิดถึงเช่นกันค่ะ แถวสกลนี่ดินดีมากๆ ขนาดว่าสาดน้ำล้างจานส้มตำทิ้งก็จะมีมะเขือเทศ พริกมะละกองอกเป็นต้นมาให้เราได้กินต่อ
โส่ย..ทำหนมปังได้ไหม มาอยู่ที่สกลนี่มีแต่หนมปังอุตสาหกรรมให้กิน น่าจะทำกินเองดีกว่า ตอนนี้มีงานต้องทำอีกเพียบ ลูกโป่งลอยเต็มหัว ว่าไปแล้วก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวว่างแล้วคิด พอคิดแล้วก็จะเศร้าหมอง
บิ๊ก...คนป่วยเพิ่มขึ้น และหายไปทุกวันนี่ พี่ว่าบิ๊กรู้คำตอบอยู่แล้วนา ฮ่าๆ ช่วยสนุบสนุนความคิดของบิ๊กอีกคน ว่าอาชีพทางการแพทย์โดยเฉพาะกายภาพบำบัดนี่ ไม่ใช่แต่รักษานะ พี่ว่าคนที่มีความรู้ด้านนี้ยังช่วยป้องกันไม่ให้คนปกติกลยเป็นคนป่วยมากๆได้ด้วย
แต่ขอค้าน ว่าคุ้มไม่ได้อดทนให้บิ๊กทำให้เขาสบายขึ้นจากการดูดเสมหะและออกกำลังกายหรอก..นั่นเป็นเวลาสุดท้ายที่เขาหมดฤทธิแล้ว มาดูตอนเดือนกรกฎาดิ บิ๊กโดนดีดไปกี่หน โดนไล่ไปกี่ครั้ง เราสองคนต้องช่วยกันทั้งหลอกล่อ นึกๆดู เหมือนเรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อตะกี้เองนะบิ๊ก..ถ้าไม่เอาใจใส่จริงๆ คงจะต้องดีดคนป่วยคืนแน่ๆ ฮ่าๆๆ

ได้รับข่าวดีแต่เช้า พี่นิดจะกลับมาอัพบล๊อกต่อ หนูชอบขนมปังทำเอง เป็นลูกโป่งอยู่ในหัวเหมือนกัน ชอบงานผ้าด้วยอันนี้ได้ทำแล้ว ทำเป๋าใช้เอง จะมาเป็นแขกไม่ได้รับเชิญแน่นอน ^___ ^

จัดไป
ทำขนมปังก็ด้าย
แต่เราเป็นแนวขี้เกียจนวดด้วยมือนะ ใช้เครื่องช่วย
(ที่จริงถ้าขยัน นวดด้วยมือดีกว่า)
จะบอกว่าถ้าชอบกินขนมปังจริง ๆ ซื้อเบรดแมชชีนก็ดี แต่ต้องหาสูตรที่เหมาะสมกับการใช้เครื่องมือแบบนี้ด้วย

เดี๋ยวนัดกันน้าาาา

อยากไปกินขนมปังจังค่ะ แต่ไม่อยากทำ...อิอื ออกแนวขี้เกียจ ทานเผื่อหนูด้วย ช่วงนี้หนูกำลังเย็บผ้าห่ม เรียนจักรกับนิกกี้ค่ะ ที่บ้านพี่เป้า เรียนไปได้ครั้งเดียวน้ำท่วมหยุดไป 4 เดือนมาเริ่มใหม่ งง ๆ เหมือนกัน ไว้เสร็จแล้วจะนำมาโชว์ค่ะ ทราบว่าพี่สบายดีก็ดีใจค่ะ ไว้เจอกันนะคะ

น้องเก้..ดีจังที่มีคนอยากอ่าน ทำให้คนเขียนมีแรง เดี๋ยวขอเก็บของเข้าที่เข้าทางสักนิด นอกจากเล่าเรื่องคุ้มอีกสองตอนแล้ว ยังมีงานเดียร์เจนจะอวดอีกหลายบล๊อก
โส่ย..ที่สกลน่ะ มันมีแต่หนมปังอุตสาหกรรม ไม่มีหนมปังดำหนมปังโฮลวีทดีๆ ให้เลือกกิน เค๊าอยากทำแบบหมปังอนามัยสักหนึ่ง และหนมปังไส้สักหนึ่ง ไว้เอาใจพวกไทยบ้าน ฮิฮิ เรื่องซื้อเครื่องอารายๆน่ะ คงไม่ แค่นี้ก็ไม่มีที่จะอยู่แล้ว ไม่ชอบมีสมบัติมากๆ เก็บเหนื่อยน่ะจ้ะ

นก..คราวหน้าเวลามีเวิร์คชอปต้องหาโอกาสมาเจอกันเนอะ ตอนนี้ได้เดียร์เจนสิบหกบล๊อกแล้ว ไม่ยากอย่างที่คิด แต่มีบางลาย ทำเสร็จแล้วล้มตะเข็บไม่ถูกเลย มันชิ้นเล็กมาก และพับไปมา ต้องหาโอกาสไปถามครูนิกกี้

สกลหนาว?
กรุงเทพฯ ร้อนจนขนลุกเลยละ
พักนี้เข้าตรวจหน้างานทุกวัน ร้อนสุด ๆ ไปรับบรรยากาศร้อน ๆ กับพวกช่างหน้างาน
พอเข้ารถก็เย็นเจี๊ยบ ป่วยปวดหัวรายวันเลย

ขนมปังนวดมือเหรอ. งั้น.. คิดไว้ให้สองเมนู อันแรกเป็นโฮลวีท+ ไรย์เบรด. กับอีกอันเป็นแฮมชีสบันแบบนุ่ม ๆ ละกันเนาะ
จะลองนวดมือหรือใช้สแตนด์มิกเซอร์ยังไงแล้วค่อยว่ากัน ดีป่ะ

จบคอร์สฟื้นฟูจากสกลแล้วพี่วางแผนอย่างไรค่ะ จะไปอยู่กับคุณยายมดเอ็กซ์หรือเปล่า.....ส่วนเวิร์คชอบมาซาโกะ วันอาทิตย์ที่ 1 เมษายังมีที่นั่งนะคะ พี่สะดวกหรือเปล่า (หนูน่าจะได้รางวัลจากพี่เป้าในฐานะลูกค้าดีเด่น อิอิ) แต่ว่าหนูลงเรียนวันเสาร์ เพราะวันอาทิตย์ไปเช็งเม้งค่ะอยากไปเจออาม่าและบรรพบุรุษทุกปี ส่วนคอร์สจักรจะจบสิ้นปีนี้ ตอนนี้ Bargello เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วค่ะ สีสวยมาก อันนี้ไม่ได้ชมตัวเองเพราะนิกกี้เป็นคนจัดผ้าใช้ผ้า 28 สี ซึ่งถ้าเป็นหนูจะไม่เลือกแบบนี้ แต่พอทำแล้วสีสวยมาก และไม่ใช่ของหนูคนเดียวที่สีสวย สวยทุกคนเลยค่ะ....จบคอร์สจักรแล้วแอบหวังว่าเดียร์เจนคงจะได้เริ่ม ไม่สามารถทำอะไรหลายอย่างได้พร้อมกัน หนูขอถามหน่อยค่ะ ผ้าที่ใช้สีละ 1/2 หลา พอหรือเปล่าคะ แล้วผ้าขาวต้องใช้เท่าไร ขนาดบล็อคกว้างยาวเท่าไรคะ เผื่อว่าจะลองทำแบบง่ายดูบ้างเก็บไว้เรียกน้ำย่อยค่ะ ....แล้วเจอกันนะคะ

พี่นิดใจร้าย!! ที่อัพบล๊อกมาน่ะทำหนูน้ำตาแทบไหลTTจริงนะหนูไม่กลัวเสียแต้มอ่ะ อดคิดถึงไม่ได้

ไม่อยากทำเดียร์เจนแต่อยากกินหนมปังทำเอง เอาแบบไม่ต้องซื้อเครื่อง _:) ความข้อนี้บอกทั้งคุณนิดและโส่ย อิ อิ

ยินดีที่เห็นตัวหนังสือสดใสค่ะ รออ่านรอคุยเรื่องราวต่าง ๆ จากคุณนิดนะ ไม่ได้แวะมาหลายวันเพราะระหว่างคุณนิดไปฟื้นฟูสุขภาพที่สกลพี่ก็ลงไปฟื้นไปฟูดูแลสุขภาพอยู่เมืองบางกอก เพิ่งกลับมาเหมือนกัน แต่สุขภาพคงไม่ฟื้นเร็วเท่าคุณนิดเพราะเติมน้ำมันอุตสาหกรรมซะเป็นส่วนใหญ่ ไว้เดี๋ยวมาเรียนมาทำใหม่เอาแถว ๆ นี้แหละนะ

โส่ย..ที่สกลทั้งหนาว ทั้งฝน อากาศเหมือนเมืองนอกเลยแหละ ตอนเช้าออกมาพรวนดิน ฟังเสียงนกร้อง รับอากาศสดๆ ตอนสายๆ เก็บผักข้างบ้าน เก็บไข่ในเล้าของเราเอง ไปทำกับข้าวกิน มีซุปเปอร์มาร์เก็ตเป็นของตัวเอง ไม่ต้องเข้าคิว ไม่ต้องใช้ตู้เย็น
นก..วันที่หนึ่งเมษายน ตามคิวต้องไปเคลียร์ข้าวของที่เราขนย้ายไปสกลนคร และต้องจัดการที่อยู่ใหม่ให้เข้าที่เข้าทาง ตอนนี้ยังโต๋เต๋อยู่ระหว่างหัวหินกับปากเกร็ด รอเวลาไปเข้าคอร์สเล่นทำหนมปังกับครูโส่ย
คำถามเดียร์เจนเดี๋ยวพี่เอาไปตอบในบล๊อกเดียร์เจนใหม่นะ เผื่อคนอื่นที่เขาไม่ได้มาอ่านตรงนี้ด้วย
น้องเก้..ตอนนี้ บางทีพี่ก็ยังนำ้ตาไหลอยู่เหมือนกัน คงอีกนานกว่าจะเลิก โธ่..เราขาดคู่ชีวิตไปทั้งคน ทีนี้ก็ไม่มีเพื่อนเล่นที่อยู่กันทั้งวี่ทั้งวัน และว่างเสมอที่เราต้องการนะ
พี่พี..ดีแล้วค่ะที่ไม่อยากทำเดียร์เจน ถ้าใจไม่ให้ไม่ถึงจริงอย่าได้แม้กระทั่งคิดค่ะ เพราะมันไม่มีวันจะสำเร็จได้ นอกจากจะทำให้เราลงโทษตัวเองว่าไม่อดทนไปเสียเปล่าๆ แต่ถ้าคนที่ชอบจริงๆ แมลงว่าทำแล้วได้อะไรมากเลยค่ะ ได้มีเวลามองด้านในอย่างจดจ่อ
เวลาไปเล่นทำขนมปัง จะเอามาเล่าให้ฟังด้วยดีไหมคะ

พี่นิดและพี่โส่ย เปิดสอนทำหนมปังในบล็อคนะคะ หนูว่ามีคนสนใจเยอะ...
หนูฝันว่าเกษียณแล้วจะไปอยู่ ตจว. จะได้มีซุปเปอร์เป็นของตัวเองบ้าง ถึงเวลานั้นคงมีเวลาเย็บผ้าทั้งวัน อุปกรณ์ที่สำคัญคงเป็นแว่นขยาย แต่อนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอน พยายามไม่คิดฟุ้งซ่านฝันเฟื่องให้มาก

อ่านคำสารภาพถึงน้องเก้แล้วเศร้าไปด้วยเลย การเริ่มชีวิตใหม่อีกครั้งเมื่อคู่ชีวิตไม่อยู่ด้วยนั้นเป็นอีกเรื่องที่พิสูจน์บทเรียนของชีวิตบทใหม่ แต่เป็นบทแท้จริงของความไม่แน่นอน ไม่เพียงอนาคตที่นกคิดว่าไม่แน่นอน ทุกวันเวลาขณะนี้ก็ไม่มีอะไรแน่นอนเลย

อ่านแล้วดูเหมือนคุณนิดจะย้ายมาอยู่สกลฯเหรอคะ ใกล้กันขึ้นมาอีกนิดนะ หากอะไรลงตัวเข้าที่เข้าทางอยากให้เขยิบมาเยือนเวียงจันทน์บ้าง ไม่ใช่หลอกหาครูสอนทำอาหารที่บ้านนา เชิญชวนจากใจจริง ๆ (ส่วนอื่น ๆ เป็นผลพลอยได้ อิ อิ)

ส่วนเรื่องโครงการทำโน่นทำนี่น่ะ พี่ยุบหมดเกือบทุกโครงการละ แก่ตัวขึ้นรู้จักตัวเองมากขึ้น เข้าใจความหมายของเวลามากชึ้นก็เลยเป็นแบบ ทำไปเลยเมื่อรู้ว่าอยากทำและทำได้ และไม่ทำเมื่อรู้ว่าไม่ใช่ และไม่มีวันใช่ ทั้งในด้านความสามารถ เวลา และอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง

ชีวิตทุกวันนี้นับถอยหลังแล้วนี่นา :)

เอ้า กดส่งอะไรเนี่ยตรู ยังไม่ทันพิมพ์เลย
น้องนก พี่พี ถ้ามีเวลา และมาได้ยินดีให้เข้าร่วมโครงการเด็ก(แต่ใจ ตัวส.ว.)เล่นทำหนมปังนะคะ จะได้รู้กันไป ว่าต้องเปลี่ยนแนวคิดดีไหมเรื่องทำกินเอง หรือกลับไปซื้อเขากินเหมือนเดิมดีแล้ว

แมลงเขาคงได้เอามาดูกันละเนอะ ว่าออกมาเป็นแบบไหน
อิอิ

พี่นิดคะจะไปเล่นทำขนมปังเมื่อไรส่งข่าวด้วยนะคะ ถ้ามีโอกาสจะไปเล่นด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะพี่โส่ย สำหรับความใจดีมีน้ำใจของพี่ค่ะ

อ่านข้อความของพี่พีแล้ว ทำให้ต้องกลับมาตั้งสติให้อยู่กับปัจจุบัน ไม่อย่างนั้นหลุดฟุ้งไปเรื่อย ขอบคุณสำหรับคำเตือนค่ะ

ส่วนความในใจของพี่นิดก็ทำให้แน่นอยู่ในอกค่ะ ขอส่งกำลังใจมาให้ค่ะ

เมื่อวานกลับไปหัวหินมา หลังจากหายไปจากหัวหินสองสัปดาห์ รู้สึกดีใจที่ได้เจอหน้าเพื่อนที่หัวหินเหมือนไม่ได้เจอกันแสนนาน (แปลกๆแฮะ ..อาจจะเป็นว่า ร่างกายกับใจกลายเป็นคนสกลอีกครั้งหนึ่งแล้ว ก็เลยรู้สึกเหมือนมาไปเยี่ยมเพื่อนที่หัวหินไปซะแล้ว) วันนี้กลับมาอยู่ปากเกร็ด และคงจะแขวนอยู่แถวนี้จนกว่าจะสิ้นเดือนแขวนอยู่แถวๆร้านครูนิกกี้กระมัง อากาศร้อนก็ขี้เกียจออกเดินทาง บวกกับชายน้อยกดดันให้ขี่จักรยานไปเรียน ง่า..มันร้อน ไม่หวาย..
นก..ความฝันนี่ดีนะพี่ว่า ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ เคยได้ยินพวกหมอเขาบอกว่า การสร้างวิมานในอากาศเป็นเรื่องดีต่อร่างกายและจิตใจ เพราะมันทำให้เราออกไปจากชีวิตจริงที่บางทีเราไม่ต้องการ แต่ถ้าให้ดี ทำความฝันให้เป็นจริงด้วยจะดีไม่น้อย ความฝันของพี่น่ะคนใกล้ๆตัวรู้และหัวเราะกันทุกคนแหละ ไม่กล้าเอามาเปิดเผยตรงนี้ ฮิฮิ
ขอบคุณยิ่งสำหรับกำลังใจ ..พอคิด ต้องหยุด จะได้ไม่ฟุ้งแล้วเศร้าหมอง ตอนนี้มีเรื่องที่ต้องทำมาก โดยเฉพาะการเปลี่ยนแปลงที่อยู่นี่ ทำให้ไม่มีเวลามาน่ังคิด หลับสนิททุกคืน
ลงทะเบียนไว้วันที่ 22-24 ไปนอนรอที่บ้านครู แต่จะได้เรียนตอนไหนกี่โมงกี่ยาม มีนักเรียนกี่คนไม่รู้ แล้วแต่ครูจัดการ ถ้าจะลงทะเบียนต้องถามครูโดยตรง
โส่ย.. ที่สกลมีเหยื่อให้เราทดลองทำหนมแจกหลายคนไม่ต้องกลัวเลย ตอนนี้มีคนมารอเมนูไอติมป้าแมลงแล้ว แต่ว่าจะต้องมีการแสดงให้ดูทุกครั้งก่อนจะทำขนม ..เป็นข้อแลกเปลี่ยนน่ะ ถือว่าเป็นการทดสอบความสามารถเด็กๆพื้นบ้าน
พี่พี..จริงค่ะ ที่ว่าไม่มีอะไรแน่นอนเลย และยินดีกับพี่พีในย่อหน้าที่สาม เมื่อทำอะไรแล้วรู้สึกดี ณ ขณะนั้นก็ทำไปเถอะ ไม่ต้องรอ ..มีเรื่องนึงที่แมลงสังเกต หลายคนบอกว่าฝันเห็นคุ้ม แต่แมลงไม่ฝันเลย แม้แต่ครั้งเดียว ไม่รู้สึกว่าเขาเป็นห่วงเราเลย คล้ายๆกับว่าเขาเป็นอิสระแล้วจากชีวิตนี้..บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ
สิ้นเดือนนี้ก็จะเป็นชาวบ้านสกลนครเต็มตัวแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังจะต่อเล้า(บ้านไก่) ตลกดีค่ะ คงจะจัดการบ้านไก่ก่อนบ้านคนอยู่ ถ้าเข้าที่เข้าทางแล้ว แม่มดเอ๊กซ์ยังไม่ตามไปก็จะไปเล่นที่ไหนๆก็ได้ จะเตลิดไปถึงเวียงจันทน์ก็ได้ค่ะ ไปเล่นทำอาหารกินกัน สนุกดีค่ะ พี่พีอาจเปลี่ยนใจก็ได้ ถ้ามีเพื่อนเล่น ทำให้เป็นเรื่องเล่นก็จะสนุกค่ะ แมลงกับโส่ยก็เล่นเย็บผ้าเล่นทำขนมกับโส่ยตอนเป็นเด็กก็เลยสนุก ไม่เห็นว่ามันยุ่งยากค่ะ

อืมมม
อ่านไปอ่านมาก็ชักเขินว่ะ เราไม่้ก่งขนาดเป็นครูหรอกน้า
อาศัยชอบทำ เลยทำบ่อยเท่านั้นเอง อายๆ

เรื่องทำไมวัดระฆัง มันมีเหตุผลดังนี้
1 มีคนที่ทำงานตาคนนั้นอยากได้รูปหลวงปู่ที่วัด ฝากซื้อ เอ๊ย เช่า
2 ตาคนนั้นอยากไปร้านที่ท่าพระจันทร์ ซื้อต้นไม้โมเดล ร้านนั้นแหละ ที่ขายสี อุปกรณ์สารพัดร้านโปรดพวกเราสมัยนู้น ที่ังเขียนการ์ตูนกันด้วยปากการ้อตตริ้งน่ะ
3 กะว่าไปทำบุญแล้วจะได้หาถ่ายรูปแถว ๆ นั้น นัยว่าคงมีเรื่องราวแยะดี
4 เราแอบอยากไป เพราะอยากไปหามะขามแอ๊วกิน ไม่รู้ว่าเขากลายเป็นร้านอาหารแนวฮิป กิ๊บเก๋ไปซะแล้ว กับชอบแถว ๆ นั้นเป็นการส่วนตัว

ไม่เกี่ยวกับการเลือกสถานที่ทำบุญเท่าไหร่เลยนะ

น้องนก บ้านอยู่แถวไหนอ่ะจ๊า บอกหน่อยเผื่อพี่กะเวลาให้ว่านัดยังไง แบบไหน
เขียนมาหลังมือ เอ๊ยหลังไมค์ก็ได้น้า มาสุมหัวกันในบ้านรก ๆ ของพี่ ถ้าไม่รังเกียจ

อ่านแล้วนึกถึงคำมั่นสัญญานะคะ for better or worst>>>
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

มาส่งคุณคุ้มของแมลง อีกครั้ง ..
และมารับขวัญแมลงจ่อย...จัดสรรเวลา มาแบ่งปัน
ความสุข ความทุกข์กันต่อไปนะคะ

บุญรักษาค่ะ

ครูโส่ย..เค้ารอเวิร์คชอปทำขนมอย่างใจจดจ่อเชียวนะฮี่มอะโห ทีแรกนึกว่ามีความหลังกะวัดระฆัง ทำนองเคยถูกเลขรางวัลใหญ่อะไรประมาณนั้น ฮะๆ
คุณหลิน..ขอบคุณมากค่ะ
ป้านวน..ขอบคุณค่ะ คุ้มสบายไปแล้วค่ะ เรายังคงต้องผจญกรรมกันต่อไปนะคะ จนกว่าจะถึงวันนั้น วันสอบไล่ของเราเอง

อ่านแล้วค่ะ บอกไม่ถูกจุกอยู่ที่คอ แล้วจะเข้ามาใหม่นะคะพี่นิด

เมื่อวานนักแสดงของป้าแมลงก็ไปสมัครเรียนการแสดงชุดใหม่ไว้คอยต้อนรับการกลับมาสกลของป้าแมลง และมีการทวงว่าคราวที่แล้วแสดงไว้แล้วสำหรับไอติม..คราวนี้ถ้าแสดงอีกก็ต้องเลือกได้อีกหนึ่งอย่างนะค่ะ..(ยืนพากย์อยู่ข้างๆนี้)..พวกเรารอป้านิดอย่างใจจดจ่อ

ชอบเรื่องราวที่คุณนิดเขียนถึงช่วงเวลาก่อนการจากไปของคุณคุ้ม การรับรู้และเตรียมตัวเองและคนใกล้ชิดในแต่ละช่วงก่อนจากลาทางกายนั้น สำคัญอย่างยิ่งสำหรับการทำใจและทำอะไรให้กันและกันในภาวะที่อาจสามารถทำให้กันได้เป็นครั้งสุดท้าย

การรับรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นและเราจะสามารถทำอะไรได้บ้างนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยลดภาวะการตอบสนองอย่างไร้สติหรือทิศทางที่เหมาะสมและถูกต้อง ความรู้ในส่วนนี้คงมีส่วนสำคัญในการเตรียมรับข้อสอบของตัวเองและคนอื่น ๆ ที่เรารัก...

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

อ่านไปร้องไห้ไป (พี่ทำให้หนูเสียแต้ม) ต้องหันหน้าเข้าฝาผนังกลัวเพื่อนร่วมงานสงสัย แต่ก็ขอบคุณสำหรับเรื่องราวการเตรียมตัว เตรียมใจอย่างดีที่สุดเพื่อส่งคนที่เรารักกลับบ้านค่ะ...

เข้ามา " มอร์นิ่ง " พี่นิดก่อนทำงานจ้ะ ^__^

น้องเก้..เกือบจะเดือนนึงแล้ว พี่ก็ยังร้องไห้อยู่เลย ถ้าคิดนะ ดังนั้นต้องพยายามทำตัวเองให้ยุ่งเข้าไว้ มีพี่ที่ทำงานเก่าคนนึงเขาแซวว่า เมียฝรั่งสามีตายแต่ดูเธอช่างกระปรี้กระเปร่าเสียเหลือเกิน ว่าแล้วก็หัวเราะกัน
ติ๊ก..ป้าก็คิดถึงหลาน อยากดูการแสดงมากเช่นกัน อยากพาแม่เฒ่าไปจองตั๋วแถวหน้าเลยแหละ แต่ตอนนี้ภาระกิจจัดการนู่นนี่เต็มไปหมด

พี่พี..ยินดีอย่างยิ่งที่สิ่งที่เขียนไปมีคนได้รับประโยชน์ โดยนิสัยของตัวเองนั้น ก่อนจะทำอะไรจะต้องเตรียมตัวก่อนเสมอ และตัดสินใจเร็วชนิดที่ทำให้คนอื่นๆตกใจได้ง่ายๆ เพราะเร็วเกินมาตรฐานเหมือนไม่คิดให้รอบคอบ แต่จริงๆแล้ว คิดไว้ก่อนหน้านั้น ดังนั้น เมื่อเหตุการณ์มากถึง เรามีscenarioที่เตรียมไว้ก่อน หลายscene เมื่อจะเกิดsceneไหนก็มีแผนปฏิบัติการเตรียมไว้ ไม่ตระหนก แต่เรื่องนี้ค่อนข้างยากในการทำใจ แต่เชื่อว่าความรู้้ที่ว่าเกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดาจะทำให้เราผ่านพ้นไปได้ค่ะ
นก..เออสงสัยจังว่าถ้าเพื่อนเขาถามนกจะตอบว่าไง..ว่าแต่ว่าตกลงไปเรียนทำหนมปังกับพี่ไหม จะได้เม้าท์กัน เล่นกันไง เจอเจ้าแม่ทำขนมตัวจริงเสียงจริงด้วย ฮี่ๆ

ว้าย อย่าเรียกแบบนั้น อายอ่ะ


อย่าคาดหวังมาก เดี๋ยวเกิดได้กินแห้วแทนขนมปังจะขายขี้หน้าไปเจ็ดย่านน้ำเชียว
น้องนกติดงานคราวนี้ แต่ก็คงมีโอกาสอื่นอีกน่า
เผื่อคราวหน้าจะมีสาวจากเวียงจันทน์มาแจมด้วยได้ไง

การที่ยังเสียน้ำตาอยู่ถือว่าเป็นเรื่องปรกติของมนุษย์นะ มันก็ยังคงวูบ ๆ แว่บ ๆ อยู่ ปล่อยให้มันเป็นไป นี่เป็นเรื่องธรรมชาติ

หนูคงบอกว่า อ่านเรื่องที่ซาบซี้งกินใจ เสียดายไม่ได้ไปเล่นทำขนมด้วยค่ะ ต้องทำวาระประชุม แถมเมื่อวานหัวหน้าขอให้ไปงานแทนครึ่งวัน คงหัวปั่นน่าดูเพราะทุกคนมักส่งงานในวันสุดท้าย ไว้โอกาสหน้านะคะเผื่อเจอพี่พีด้วยค่ะ (กดดัน)

พี่นิด พี่โส่ย ได้เล่นทำหนมปังสนุกกันแล้ว อย่าลืมส่งรูปมาให้ชมด้วยนะคะ คนไม่ได้ไปเล่นด้วย อยากแจมด้วยสายตา!!!

โส่ย นก และน้องเก้...
นับถอยหลังถึงวันเวิร์คชอปเล่นทำขนมปัง เวลาที่ได้เล่นแบบนี้ คือเวลาดีของชีวิต ต้องเอามาเล่าอวดกันแน่ๆเล้ย

มีแกงคั่วกินก็ดีแล้วน่า ฝีมือคุณนายแม่ ถ้าเป็นเค้่ก็ยอมอยู่ใต้มนต์ดำอันนี้นะ 😉
พรุ่งนี้เจอกัน
อย่ามาเร็วเกิน เดี๋ยวเค้ากลับมาไม่ทัน เพิ่งมีคนบอกว่าไปเช็งเม้งเลื่อนมาเป็นพฤหัส
อาไรเนี่ย ตรูละมึน
😠

พี่นิด พี่โส่ย ขอให้เล่นกันให้สนุกนะคะ เล่นเผื่นหนูด้วย (อยากแจมไปทุกเรื่อง)

สวัสดีพี่ๆๆ สบายดีกันไหมครับปม พี่นิดเปงไงบ้างทำอะไรอยู่ที่ไหนครับ คิดถึงจังเลยไม่แวะเวียนมาเท๋วที่หัวหินบ้างเลยนะครับพี่

โส่ยเอ๋ย..นี่แสดงว่ายังไม่เคยโดนกินอาหารอย่างเดียวติดต่อกันหกมื้อ
นก..เล่นเผื่อแน่นอน นี่ก็กำลังรอเวลาออกเดินทาง ชายน้อยยังไม่กลับก็เลยต้องรออยู่เนี่ย
บิ๊ก..คิดถึงเหมือนกัน แต่มีเรื่องปวดขมองเยอะ ก็เลยลอยไปลอยมาอยู่แถวปากเกร็ด สกลและระยอง เดี๋ยวอีกสองสามวันจะไปลอยอยู่แถวหัวหิน ฮิฮิ เตรียมตัวให้ดี

ถึงจะช้าไป ก็ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะคุณนิด ดูแลตัวเองนะคะ

หวัดดีสายวันอาิทิตย์

ส่งคลื่นไปไหนดีเนี่ย ตัวยิ่งเล็กยิ่งเบา คงลอยไปลอยมาหลายที่ ป่านนี้คงลอยมาหัวหินแล้วกระมัง มีอะไรทำเยอะ ๆ ช่วงนี้พี่ว่าดีนะ ความคิดคำนึงถึงอดีตจะได้ไม่กัดกินใจมากเกินไป

ส่วนพี่ตัวหนักอ่ะ ลอยไม่ขึ้นเลยยังแหมะอยู่ที่บ้าน กินหนังสือแทนอาหารอยู่ตอนนี้ :)

ฝนฟ้าพายุฤดูร้อนกำลังเข้ามาเยือน ต้นไม้ผลัดใบไปแล้วเป็นส่วนมาก มองไปทางไหนชุ่มชื่นทั้งตาและใจ หวังให้ต้นไม้ในใจคุณนิดผลิใบอ่อนใหม่สดใสมากขึ้นนะคะ

ปล.ถึงนก ขอบคุณสำหรับความกดดัน นึกแล้วสยอง โอกาสนั้นคงอีกนานเลย 5555 กลัวความสามารถที่แท้จริงจะเปิดเผย แล้วทุกคนจะอ้าปากค้างว่าโอ้, ทำครัวมาหนึ่งปีได้แค่เนี้ย!? ;)

พร้อมเสมอครับพี่นิด หัวหินยินดีต้อนรับครับปม ....

พี่สองคนเล่นทำขนมปังสนุกมากมั๊ยคะ...

พี่พีคะ หนูทำครัวไม่เป็นเลยค่ะ ยิ่งขนมฝรั่งด้วยยิ่งแย่ ปกติอยู่แผนกล้างค่ะ

เงียบไปเลย สงสัยสองสาวเล่นทำขนมกันเพลิน พี่นิดสบายดีมั๊ยคะ แข็งแรงรึยัง น้อง ๆ คิดถึงนะเนี่ย!!

... อยากได้กำลังใจจากพี่แมลงจังเลยค่ะ เพราะตอนนี้อยู่ในสถานะแบบเดียวกับพี่แมลงเลย.... เหนื่อยมากแต่เต็มใจค่ะ สองวันก่อนมีความผิดพลาดเกิดขึ้น เหนื่อยกายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ต้องมาเครียดเหนื่อยใจอีก ร่างกายเลยน็อกไม่อยากลุกขึ้นจากท่านั่งเลย ขอกำลังใจด้วยนะคะ เพราะตอนนี้หนูเหนื่อยมาก แต่ก็เต็มใจที่จะเหนื่อยเพือดูแลคนที่รักมากเช่นกัน (-/\\-) bketluckb@hotmail.com facebook : boonyanuch bauer

ใช้เน็ตไม่ค่อยสะดวก ที่บ้านไม่มีอินเตอร์เน็ตแล้ว อาศัยไวไฟของเพื่อนบ้าน แถมมานั่งรอสิงกินข้าวเย็นกับเขาอีก มื้อนี้มื้อที่สองแล้ว ทำตัวเป็นจรจัด ฮี่ๆ
พี่ตะเกียง...ขอบคุณมากค่ะ พยายามดูแลตัวเองเต็มที่ ชีวิตเรายังต้องเดินต่อไป
พี่พี..อยากไปกินทั้งหนังสือและอาหารแถวเวียงจันทน์จังค่ะ แต่มีข้อแม้ ว่าต้องทำกินกันแบบเล่นๆนา ห้ามเครียด ไม่เชื่อถามโส่ยดู
นก..สนุกมากเลย เล่นทำขนมน่ะ ลองขึ้นไปดูรูปข้างบน อัพขึ้นให้ดูเล่นๆก่อน ใช้เน็ตนานไม่ได้ เกรงใจเขา มาแขวนอยู่บ้านเขาทั้งวี่ทั้งวัน จรจัดของแท้

น้องเก้..พี่ก็คิดถึงหนูเหมือนกัน ไม่ได้มาเจอกันรู้สึกว่าอะไรมันขาดหายไปนะ ..อีกข่าวใหม่ บางทีพี่อาจจะไปอยู่แถวระยอง เป็นเพื่อนบ้านน้องก็ได้นะ ตอนนี้ความคิดแปรเปลี่ยนตลอดเวลาเลย
มิสเตอร์บิ๊ก..ตอนนี้พี่กำลังหาจังหวะเหมาะๆ โผล่ไปให้ตกใจเล่น จะพาคุ้มไปด้วย ฮ่าๆ
คุณน้องบุณยนุช..พี่ตอบเมจเสจทางเฟซบุ๊กไปแล้ว โทรมาได้เลยน๊า สู้ๆ อะไรเกิดขึ้นก็ไม่กลัวนะ แค่ทำตามมันไปเท่านั้นเอง

แวะมาเยี่ยมทางหน้าจอ
เอารูปเวิร์คช้อบแสนมันส์ของเรามาลงเยอะหน่อยดิ
จะเปิดบล็อกใหม่หรือเปล่าน่ะ

รออ่านเด้อ
ฮ่ะๆ

ดูหน้าตาขนมปังแล้ว หน้าตาดีน่ากินนะคะ ส่วนหน้าตาพี่ดูแล้วรู้สึกว่าสดชื่นขึ้น เสียดายรูปน้อยจังค่ะ

ลืมเล่าค่ะ เมื่อคืนฝันว่าไปเที่ยวกับครอบครัว แล้วเจอพี่ก็เลยไปเที่ยวด้วยกัน แล้วพี่ให้หนูขับรถของพี่ไปซื้อของปรากฎว่าหนูขับรถไปชนเสาไฟ ตกใจตื่น เฮ้อดีที่ไม่ใช่เรื่องจริง กินมากฝันมาก...มาเล่าขำ ๆ

พี่นิดอัพน้ำหนักโดยด่วนค่ะ !! หน้าพี่นิดใหญ่กว่าขนมนิดเดียว

โส่ย..อยากจะเขียนบล๊อกใหม่ เรื่องเวิร์คชอปทำขนมปัง แต่ตอนนี้เป็นจรจัด ไม่มีเน็ตใช้ เมื่อวานไปใช้ป้านพี่ปิ๋ว แถมยังไปกินข้าวเย็นของเค้าอีก วันนี้ตะเวณทำธุระนอกบ้านทั้งวัน แวะใช้เน็ตร้านกาแฟข้างบ้าน ร้านกาแฟที่เราชอบ ไม่สะดวกมากๆ คงต้องให้มีที่อยู่ที่แน่ชัดก่อน ว่ามันเป็นที่ไหนกันแน่วันนั้นสนุกมาก เรื่องโม้เพียบ
นก..ไม่สดชืนได้ไง ไม่ทำอะไรเลย ตื่นมาก็เล่น อาหารสามมื้อมีคนทำให้กินโดยไม่ต้องล้างจานด้วย แถมตกเย็นกินมาคารองไป มีนักดนตรีมาเล่นเปียโนให้ฟังอีก ติดใจแล้วเนี่ย...ตกลงในฝันนี่ขับรถได้ แล้วความจริงขับได้แล้วยังบางทีความฝันกับความจริงมันก็แยกไม่ออกเลย ว่าอันไหนจริงอันไหนฝัน
น้องเก้...จริงแฮะ หน้าพี่ใหญ่กว่าขนมนิดเดียว เนี่ยกำลังกินวาฟเฟิลน้ำผึ้ง บำรุงน้ำหนักอยู่ กืนไปคุยไป แต่ถ้าอ้วนก็เสียโลโก้แมลงจ่อยอะดิ

ขนมประเภทกะทิ คนที่บ้านชอบกิน เลยไม่ค่อยอยากทำบ่อย เพราะเขาจะกินเยอะ
ที่จริงเขาชอบกินขนมทุกชนิดแหละ

วันไหนจะทำอีกจะต่อสายตรงไปบ้านปากเกร็ดเน้อ

พรุ่งนี้มีแผนจะทำหนมปังฟักทองอีกซักรอบ มันคาใจ
จะทำบันไส้ถั่วแดงโด้ย. สนป่ะ

หนูก็ยังไม่กล้าขับรถเหมือนเดิม ความฝันกับจริงแยกไม่ออกจริง ๆ ค่ะ เพราะถ้าเป็นความจริงก็คงขับชนเหมือนฝัน พูดแล้วงง !!

รู้สึกพี่โส่ยยังสนุกกับการเล่นทำขนมกับพี่อยู่นะคะ ฟังเสียงจากชวนทำหนมปังฟักทอง

มาเชียร์ให้เปิดบล๊อคทำขนม เพราะจะแอบมาดูเทก-กะ-หนิก ของพี่นิดพี่โส่ย เอาไว้ทำให้หลานกิน
( ทำให้หลานจริง ๆ นะเพราะกว่าจะทำขนมอร่อย คงเป็นรุ่นหลานที่ได้ชิม ^^ )

มาแปะที่ร้านกาแฟข้างบ้านกินวาฟเฟิลแต่เช้า เพราะเก็บของเสร็จแล้ว บ่ายๆกลับไปว่ายน้ำ จะได้หลับ ไม่งั้นอยู่บ้านเงียบๆ ร้องไห้แน่ๆ
โส่ย..แสดงว่าโส่ยเป็นพวกสมบูรณ์แบบนะ ที่คาใจกับหนมปังฟักทองที่มันไม่ฟูพองอย่างที่ต้องการร้อยปูเซ็ง..อยากทำคัพเค๊กอ่า ไม่เคยทำเลย คงสนุกตอนเล่นทำหน้าขนม ที่สำคัญมันอันเล็กๆ หาเหยื่อกินง่ายด้วย
นก..พี่สองคนเล่นด้วยกันตอนเด็กๆหลายอย่าง เล่นบาร์บี้ เล่นเย็บกกน. เล่นทำหนมปังขิง เล่นทำที่ติดเสื้อ โอย หลายเล่น ตอนนี้มาเล่นด้วยกันแบบคนชรา สนุกดี ไม่เบื่อเลย เรื่องเล่นเนี่ย แต่ถ้าเอาจริงแล้วเก็เผ่นเหมือนกัน
น้องเก้..ต้องมาลองลงมือ จะได้รู้ว่ามันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย แค่คิดว่าเราเล่นดิ พอมันสนุก ก็ออกมาดีเอง

อ่านแล้วน่าสนุกนะ เล่นทำขนมตอนชรา ..
คิดถึงวัยเด็กว่าตัวเองเล่นอะไรบ้าง จำได้ว่าชอบเล่นงิ้ว เหอ ๆ เป็นคำตอบให้ลูกได้แล้วว่า ทำไมแม่ชอบออกงิ้วบ่อยเวลาโมโห เหอะ ๆ ความเคยชินเป็นทุนของชีวิตจริง ๆ

ช่วงนี้ก็เป็นพวกจรจัดเหมือนกัน กลับบ้านบ่อยขึ้น มีพันธกิจของชีวิตให้จัดการหลายอย่าง เพื่อที่ว่า เมื่อเรียบร้อยแล้วจะได้เดินเข้าสู่วัยชราอย่างมั่นใจ

แต่นึกไปคิดมา ตัวเองยังไม่แก่ถึงขั้นนั้นนี่นา หรือว่าเป็นเหมือนนก แยกไม่ออกระหว่างความจริงกับความฝัน
:)

เมื่อคืนมีขนมปังมาเข้าฝันสองอย่าง
อย่างแรกเป็นหนมปังไส้ถั่วแดง อีกอย่าง เป็นหนมปังฟักทอง
จริง ๆ นะ มันมาวิ่งวนเป็น process ให้เราดู

เค้าว่าเค้าไม่ค่อยใช่พวก perfectionist นะ คุณนายแม่เราน่ะใช่ ตัวจริงเสียงจริงเลยละ
แต่..คิดไปคิดมา ก็คงได้มาบ้างละน่า แต่ไม่เยอะหรอก
แค่มันสงสัย แล้วเลยอยากลองดูว่ามันใช่อย่างที่คิดหรือเปล่าเท่านั้นเอง
น้องนก สนุกดีนะ คราวหน้าอย่าพลาด จะพยายามจัดให้ลงวันเสาร์ จะได้ไม่มีคนต้องโดดร่ม

โส่ย
ขนมปังทั้งสองอย่าง และ มาคารองของโส่ย ก็มาเข้าฝันพี่บ่อยๆๆ
ฝันแบบนี้ไม่ค่อยจะดี เพราะมันไม่จริงซักที หุหุหุ

หยี่เจ้จ๋า
จัดเวลาดี ๆ ช่วงไหนมาปะกัน มาเล่นกันที่บ้านนะคะ
รวมพล น้องนก พี่พี น้องเก้ มาทำอะไร ๆ เล่น ๆ กินจริง ๆ กัน
แม่มดเอ็กซ์ได้ชิมด้วยนะเออ ทั้งจนมปังฟักทอง กะแฮมชีสจากเวิร์คช้อบของสองเด็กสว.

แหมถ้ารวมพลกันได้อย่างพี่โส่ยว่าคงสนุกมาก ๆ

แค่คิดก็สนุกแร้ววว ^_^

คุณนิดคะ

คุณพ่อสามีดิฉันจากไปแล้วอย่างสงบค่ะ
ตอนนี้ เสร็จงานศพแล้ว ทุกคนในครอบครัวของเรายังทำบุญ ตักบาตร ปฏิบัติธรรม รักษาจิตใจ เพราะเราเชื่อตามคำสอนของพุทธทั้งทางจีน ทิเบต และเถรวาทบ้านเราว่า ช่วงระยะเวลา 49 วันหลังการตายเป็นช่วงเวลาสำคัญ ทางทิเบตบอกว่า กระบวนการตายจะเกิดขึ้นซ้ำทุก 7 วัน ให้เราตั้งสมาธิขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (พระเจ้า เทพองค์ใดองค์หนึ่ง พระพุทธเจ้า หรือแสงสว่างอาจจะเป็นแสงสีขาว) ให้ช่วยเยียวยาเค้า โดยให้เรานึกถึงบรรยากาศ สถานที่ และร่างกายเขาขณะสิ้นใจให้ชัดเจน และจินตนาการว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้ปกป้องคุ้มครองเค้า ขอให้เค้ารู้ตัว ไม่ทุกข์ทรมาน และไปสู่ภพภูมิที่ดี

ถึงแม้เค้าจะจากไปแล้ว แต่เราก็ยังช่วยเค้าได้ค่ะ ขณะเดียวกัน ก็เป็นการเยียวยาจิตใจเราด้วย

ทั้งนี้ ก็ขึ้นอยู่กับความเชื่อความศรัทธานะคะ เพียงแต่อยากจะแบ่งปันสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเราบ้าง เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมา เราได้กำลังใจจาก blog ของคุณนิดมาก และเชื่อเสมอว่าคุณนิดได้ทำดีที่สุด เกิดกุศลสูงสุดเท่าที่ภรรยาและเพื่อนร่วมทุกข์คนหนึ่งจะทำได้ค่ะ

ขอให้กำลังใจคุณบุณยนุช และเสียใจกับครอบครัวคุณmoonด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันความเชื่อข้างต้นนี้ด้วย

โส่ย..อ่านแล้วอยากไปร่วมเล่นด้วยอย่างยิ่งเลย เพราะตอนนี้ไม่มีอารมณ์ทำอาหาร กินแต่ขยะทุกวันจนกลมกลิ้งกันทั้งแม่ทั้งลูกแล้ว แต่คงหาเวลาไปเล่นด้วยไม่ได้ในช่วงนี้ เดือนที่ผ่านมากลับบ้านไปแล้วสี่ครั้ง และพรุ่งนี้ก็เดินทางอีก และอีก..ในอาทิตย์ถัด ๆ ไป เวลาเหนื่อย ๆ นี่ไม่อยากทำอาหารและก็มักใช้ความง่ายกับอาหารมาทำร้ายตัวเองเพิ่มขึ้นอีก วนไปมาเหมือนวงจรความชั่วร้าย

คุยกับเพื่อนบ้านแล้วขอคุยกับเจ้าของบ้านบ้าง (มารยาทดีพอไหมเนี่ย ) ตอนนี้จรไปไหนแล้วคะคุณนิด ตกลงจะไปเป็นชาวอะไรกันแน่ จะได้ตามไปกวนได้ถูก อิ อิ อยากบอกว่าอ่านหนังสือเรื่อง together we are one จบแล้ว มีโอกาสเขียนถึงในบล็อกวันนี้ แต่ไม่เน้นเขียนถึงหนังสือเท่าไหร่ เพราะอ่านแล้วอยากเขียนอย่างอื่นที่อยู่ข้างในมากกว่า ถือว่าหนังสือเป็น "ตัวกระตุ้น" ชีวิตช่วงแรกของการนับถอยหลังก็แล้วกัน มีโอกาสจะแวะมาใหม่นะ ตอนนี้ต้องเตรียมตัวเดินทางอีกแล้ว

พี่พี ยิ่งกินอาหารไม่ถูกต้องยิ่งทำให้ร่างกายอ่อนเพลียหนักเข้าไปอีกนะคะ
พอเหนื่อยเพลีย ก็ไม่อยากทำอาหารกิน วงจรมันจะวนเวียนกันตรงนี้แหละค่ะ

เพื่ิอน ๆ น้อง ๆ ถ้ามีเวลาดี ๆ จัดให้ตรงกัน มานั่งเล่น ชิลๆ กัน
ใครอยากทำอาหาร ทำขนมก็ทำ ใครไม่อยาก อยากอยู่เฉย ๆ ก็ได้

พี่นิดสบายดีหรือเปล่าคะ ตอนนี้ไปทำอะไรสนุก ๆ อยู่ที่ไหน.... เดียร์เจนผ่านไปกี่บล็อกแล้วคะ ?????

มารายงานข่าวว่า ตอนนี้จรจัดอยู่ท่ีบ้านในสวนวิวภูเขาที่ระยอง ไม่มีสัญญานอินเตอร์เน็ต ต้องขับรถออกมานั่งกินโกโก้เย็นที่ร้านกาแฟหน้าริมถนนสุขุมวิทชื่อร้านกาแฟทูเดย์ ใครผ่านไปมาช่วยอุดหนุนเขาหน่อยนะคะ แมลงจะได้มีที่มาเล่นเน็ตได้ เรื่อยๆ
ตอนนี้กำลังเก็บสมบัติให้เข้าที่เข้าทาง สงสัยว่าคงต้องลงหลักปักฐานที่ระยอง(เรื่องนี้ยังไม่สรุป) ด้วยว่าที่สกลมีเหตุพลิกผันทำให้ไม่ได้กลายเป็นคนสกลไปซะแล้ว นอกเหนือจากการเก็บที่ทางให้อยู่ได้ เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการนอน นอนทุ่มนึงตื่นตีห้าครึ่ง สี่โมงเช้าหลับต่อจนบ่ายสอง ..ทุ่มนึงนอนต่ออีก ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ก็ปล่อยให้เค้านอนไป จะดูสิ ว่าจะนอนอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่
นก..เดียร์เจนได้สิบหกบล๊อกแล้ว ตอนนี้หยุดชั่วคราว นอนก่อน
โส่ย..เห็นด้วยนะเรื่องวงจรการใช้ชีวิตเนี่ย แมลงว่ามันจะต้องU-turnและเปลี่ยนเด็ดขาด ความจริงมันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร แต่เราคุ้นชินที่จะทำแบบนั้น มันก็วนไปเรื่อย..
เมื่อวานไปหาที่ว่ายน้ำใกล้ๆบ้าน ได้ดีมากๆเลย เป็นสระว่ายน้ำธรรมชาติ น้ำทะเลใสแจ๋ว มีเราเป็นเจ้าของสระกว้างใหญ่ท่ามกลางแมกไม้สีเขียว ฮาๆ เพราะเป็นที่อุทยานแห่งชาติ ไม่มีใครเขาไปกัน ค่าเข้าสี่สิบบาท คุ้มมากๆ กะว่าถ้าเป็นไปได้ จะไปว่ายน้ำให้ได้อาทิตย์ละสองครั้ง..สร้างความเคยชินที่ดี ฮี่ๆ
พี่พี..เขียนอีก เขียนถึงหนังสือด้วยค่ะ พี่พีเขียนได้ดี จำได้ว่า เหมือนกับได้อ่านสรุปเรื่อง พอไปอ่านจริงๆ เห็นภาพก่อนค่ะ อย่างเรื่องอยู่กับมาร น่ะค่ะ
คุณmoon แมลงก็เคยอ่านเรื่องนี้เช่นกันค่ะ ภาวะการเปลี่ยนผ่านเป็นเรื่องสำคัญสำหรับชาวทิเบต หลายคนพูดเรื่องความฝันถึงคุ้มให้แมลงฟัง แต่แมลงไม่ได้ฝันถึงเลย รู้สึกลึกๆว่าเขาสุขสบายดี และสวดมนต์ให้เขาเสมอ จะมีแต่เรานี่แหละคิด เมื่อคิดก็เศร้าหมอง เชื่อว่าความสุขส่งผ่านกันได้ และขอให้ครอบครัวของคุณmoonผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยดีค่ะ
น้องเก้..อย่ามัวแต่คิด มาเล่นด้วยกัน ตอนนี้เราอยู่ใกล้ๆกันนะเนี่ย

มาเล่าเรื่องไป ws กับคุณมาซาโกะค่ะ ครึ่งวันแรกเรียนควิลท์ด้วยสะดึง ต้องไว้เล็บนิ้วโป้งขวาให้ยาว ใช้ปลอกนิ้วเหล็กใส่นิ้วกลางมือขาว ส่วนมือซ้ายไม่ต้องใส่ปลอกนิ้วแต่ใช้แผ่นพลาสติกหนา ๆที่มีกาวเหมือนสติกเกอร์แปะนิ้วเพื่อให้รู้สึกเวลาเข็มแทงลงมา แล้วใช้เล็บนิ้วโป้งช่วยดันเข็มให้ขึ้นมา ซึ่งยากกกมากกกก ทำไม่ได้เลยตอนหัดทำวันแรกปวดไหล่มากค่ะ คุณมาซาโกะน่ารักมากเลยค่ะมาดูว่าทำได้หรือเปล่า อีกวันหนึ่งเป็นการเรียนเย็บผ้าโค้ง ซึ่งวิธีเย็บผ้าโค้งของคุณมาซาโกะมหัศจรรย์มากเพราะไม่ได้เป็นการเย็บโค้งจริง ๆ แต่ทำให้โค้งได้ ยกให้สำหรับความคิดนี้ และสอนปักผ้าด้วยเข็ม 2 รู เป็นวิธีที่คุณมาซาโกะคิดเองซึ่งมหัศจรรย์อีกจริง ๆ วันนี้มาเล่าแค่นี้ก่อน ไว้คราวหน้าเราไป ws ด้วยกันนะคะ

ดูรูป ws ได้ที//www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J11916462/J11916462.html คุณปิ๊บเจ้าเก่าค่ะ เธอถ่ายรูปสวยมาก

ภาคตะวันออกเค้าดีนะคะพี่นิด ไม่ต้องหนีน้ำท่วมด้วย ระยองสวนผลไม้เยอะ เป็นชาวสวนก็ดี ทานผลไม้ไม่อ้วนจะได้สมเป็น " แมลงจ่อย " ไงคะ

นิด
ไม่ได้คุยก้นนาน ก่อนหน้านี้เคยโทรหาแต่นิดปิดสาย
นิดเคยบอกว่ายังไงจะติดต่อมาเอง ก้เลยรอไปเรื่อยๆ
แต่ก็คิดถึงนะ ในที่สุดเมื่อวานนี้คิดได้ว่านิดน่าจะ up date
ข้อมูลทางblogจึงลองเปิดดู ก้เป็นอย่างที่คิดจริงๆ
อ่านแล้วรู้สึกว่านิดเป็นคนมีกำลังใจดีมากจิตใจแข็งแกร่ง
ต้องยกนิ้วให้
คิดถึง

เห็นรูปคุณนิดที่โส่ยแล้ว อยากเห็นรูปที่อัพใหม่ที่บล็อกคุณนิดด้วย เมื่อไรจะได้ออกมาจิบโกโก้เย็นอีก :)

ขอบคุณคำเตือนของโส่ยด้วยน้า เรื่องวงจรชั่วร้ายของสุขภาพเนี่ย แต่ เอ้อ, ไม่แก้ตัว แหะ ๆ แค่กำลังพยายามหาทางตัดวงจรนี้อยู่ ช่วงนี้พยายามกินหนังสือให้มากกว่ากินขยะในรูปอาหาร แหะ ๆ

อยากเขียนถึงหนังสือตามที่คุณนิดบอกนะ กำลังเคลียร์คิวตัวเองอยู่ ชีวิตง่าย ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้มากตามที่ต้องการเสียที มีอะไรอยู่ในความง่ายเหล่านั้นน้อ.... จะว่าไปอย่างน้อยวันนี้ก็ได้อัพบล็อกเรื่องรั้วบ้าน เปิดประตูใจบางส่วนแล้ว ว่าจะค่อย ๆ แง้มดูข้างในตัวเองเหมือนกัน

ตกลงคุณนิดเป็นชาวระยองแน่หรือเปล่า ตอนนี้เข้ากรุงเทพฯบ่อยไหมคะ วันก่อนพี่กลับกรุงเทพฯ อยากโทร.หา แต่มือถือเป็นอะไรไม่รู้ไม่เคยหาเบอร์คุณนิดได้เลย ฝากหลังไมค์กลับด้วยได้ไหมคะ คิดถึง อยากคุยตัวจริงเสียงจริงบ้าง อิ อิ

มาติดตามข่าวคราวค่ะคุณนิด
ยังคงคิดถึงและเป็นห่วงอยู่เสมอค่ะ

ยู้ฮู ....วันนี้ได้แวะมาจิบลาเต้หรือเปล่าคะ หรือว่าเป็นบังอรเอาแต่นอน...

นก..ตั้งแต่วันจันทร์มานี่ หยุดนอนตอนกลางวันแล้ว แต่กลางคืนยังหลับดีเหมือนเดิม ตั้งแต่สองทุ่มถึงตีห้าเลยทีเดียว ไม่ค่อยได้ออกมา เพราะที่ร้านกาแฟนี่เขาเลิกเร็ว ห้าโมงเย็นก็ปิดร้านแล้ว เวลาเช้า ทำสวน เก็บมังคุด ตอนบ่ายซักผ้าเก็บกวาดบ้าน (ยังรกอยู่ดี เพราะบ้านเล็กแต่สมบัติมาก)..เวิร์คชอฟมาสเตอร์มาซาโกะต้องมีอะไรใหม่ๆเสมอ แท้งกิ้วที่เล่าให้ฟัง เดี๋ยวจะตามไปดูกับปิ๊บด้วย ขอบคุณคร่า..ให้สบายๆตัวก่อน ได้เจอกันสักงานเนอะ
พี่พี.. แนวโน้มน่าจะได้เป็นชาวสวนระยองค่ะ จากประสบการณ์ในสองปีนี้ แมลงไม่อยากจะฟันธงว่าชีวิตข้างหน้าต่อไปจะเป็นอะไร แค่ไหลตามไปเรื่อยๆ ตอนนี้อาหารหลักคือแกงจืดตำลึงและมีมังคุดเป็นของว่าง อีกหน่อยจะมีน้ำเต้า ฟักทอง ผัดกระเพราอะไรทำนองนี้ ออกแนวเก็บเอาในสวน เพราะขี้เกียจไปตลาดอยู่ในสวนคนเดียวครองอาณาจักรกว้างใหญ่ ครอบครัวพี่ชายเขาจะมาเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์ ถ้าพี่พีมาระยองได้ก็จะดี จะได้พาไปว่ายน้ำทะเลที่ใกล้ๆบ้าน สะอาดและวิวดี เงียบ ปลอดภัย เพราะเป็นเขตอุทยานค่ะ
ป้าแอ๊ด..ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ ตอนนี้ไม่ร้องไห้และเลิกนอนกลางวันแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้เริ่มเย็บผ้า นอกเหนือจากทำสวนแล้ว อ่านหนังสือเป็นตั้งเลยค่ะ พยายามไม่ให้สมองได้มีโอกาสคิดค่ะ
พี่พวงพรรณ..ดีใจที่ได้เห็นพี่พวงพรรณในนี้ค่ะ เดี๋ยวจะโทรไปหาน๊า...ตอนนี้แรงมาแล้ว
น้องเก้.. ภาคตะวันออกก็ดีอย่างคือฝนมาก น้ำเยอะดี เหมาะกับการทำสวนปลูกต้นไม้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พี่ก็น่าจะได้มาเป็นชาวสวนที่ระยองนี่ ตอนนี้ซ้อมเก็บมังคุดทุกเช้าเลย

พ่อเคยบอกว่า " (ระ) ยองฮิสั้น จัน (ทบุรี)ฮิยาว " แต่ที่ไหนฮิใหญ่นะ จำไม่ได้ ดีใจที่พี่นิดแข็งแรงดี ชีวิตเราต้องเดินต่อไปเนอะพี่ รอชมงานผ้าสวย ๆ และพืชผักงาม ๆ นะคะ

น้องนิด คิดถึงมังคุดที่สวนเฮียมาก ๆ อร่อยที่ซู้ด
มีเด็กบ่นถึงด้วยนะ ตะเอง..
เค้าว่าคุยกะน้าสนุกดี เหมือนรุ่นเดียวกัน ดีใจป่ะ
เอาวิวตอนฝนใกล้ตกมาฝาก



กับดอกดาหลา ดอกโตๆ ก้านสูงที่เราเห็นข้างสระว่ายน้ำ

กะรูปนี้ ตอนฟ้ายังใสอยู่



มีหนุ่ม(สาว?) นี้ด้วย

น้องเก้..ยังไม่ค่อยได้คุยกับคนแถวนี้สักเท่าไหร่ เลยไม่ได้สังเกตฮิของเขาแฮะ วันก่อนที่ไปเมืองจันท์ก็ไม่ได้คุยกับใครเลย นอกจากหนุ่มเทน
โส่ย..คราวหน้าถ้ามา ต้องทดลองสอยมังคุดกินเอง สนุกดีเหมือนกันนะ วันก่อนเริ่มต้นกับเฮีย เฮียสอยแมลงเก็บ วันนี้ก็เลยเก็บเอง อยู่คนเดียว ไม่สอยหรอก ปีนเลย อร่อยดีกว่าเวลาไปซื้อเขา ไม่ใช่แต่มังคุดหรอก อะไรที่ปลูกเองรสชาติจะดีกว่ามากๆ ไม่รู้เป็นไง เข้าใจว่าคงจะสดมากๆ พลังชีวิตยังเต็เปี่ยมอยู่กระมัง..เอาแมวเกย์ให้ดูทำมายยย เดี๋ยวก็อยากจะเลี้ยงแมวขึ้นมาบ้างล่ะเดือดร้อน

ดีจังค่ะที่ได้ไปเป็นชาวสวน แมลงกับสวนเข้ากันดีนะคะ แต่อากาศที่ในสวนจะชื้น ๆ ยุงเยอะ ต้องระวังสุขภาพด้วยค่ะ

ใช่แล้ว อะไรที่ปลูกเอง ทำเอง รสชาติจะดี หนูถึงได้อ้วนจนถึงวันนี้ ( อ้วนคนเดียวนะคะ คุณผู้ชายผอมกะหร่อง เพราะอร่อยฝีมือตัวเอง )

แวะเวียนเข้ามาแบบเงียบๆหลายครั้งไม่อยากรบกวน
แต่วันนี้อยากจะบอกว่า...
แมลงเก่งมาก เข้มแข็งและสู้จริงๆ

แล้วจะมาหาใหม่ค่ะ

นก..ณ เวลานี้ เป็นชาวสวนอยู่ แต่วันข้างหน้า ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอะไร จากปีที่ผ่านมา ให้ประสบการณ์ว่า ไม่คิดอะไรมาก ไม่ยึดกับอะไรมาก แค่ไหลตามมันไปเท่านั้นเอง พี่ไม่รู้ว่าจะเป็นชาวสวนที่ตรงนี้อีกนานแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ เป็นชาวสวนที่ชอบเย็บผ้า
น้องเก้..อร่อยฝีมือตัวเอง แต่เอ อีกคนนึงผอม หมายความว่าไง เขาไม่อร่อยด้วยเหรอ เราถึงต้องเหมาหมด ฮ่าๆ
ป้าเกรซคะ ไม่รบกวนเลยค่ะ ทุกคอมเมนต์สำหรับแมลงคือการแบ่งปัน ป้าเกรซให้แง่คิดดีๆกับแมลงหลายครั้งเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ

พี่นิด...ปิ๊บมาช้าไปมากเลย ขอโทษจริงๆค่ะ
เสียใจกับพี่นิดแบบดีเลย์นะคะ
สู้ๆนะคะ ^^

วันนี้.. รู้สึกคิดถึงพี่นิดกับพี่Henner จริงๆ ...

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดี ๆ ที่ได้เล่าสู่กันฟัง รู้สึกชื่นชมคุณแมลงมาก ๆ ค่ะที่สามารถทำได้แบบนี้ คิดว่าคุณคุ้มเป็นคนที่ทำบุญมาดีมาก ถึงได้คนดี ๆ แบบคุณแมลงช่วยดูแลจนวาระสุดท้ายของชีวิต ขอให้คุณแมลงและครอบครัวมีความสุขมาก ๆ นะคะ และขอให้คุณคุ้มมีความสุขเหมือนกันไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม เป็นกำลังใจให้นะคะ
เป็นเรื่องเล่าที่มีค่ามากสำหรับทุกคนที่ได้รับรู้ โดยเฉพาะคนที่ต้องการกำลังใจในการดูแลใครสักคนที่รัก ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณนะคะพี่นิด สำหรับแนวคิดดีๆ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะ