ตอนที่เริ่มขายของใหม่ๆ ลงทุนวันนึง ไม่เกินพันกว่าบาท พอได้ขายประมาณ 2 อาทิตย์ ก็เพิ่มเป็นวันละ สองพันกว่าบาท และเพิ่มมากขึ้นจนอยู่ที่ประมาณ สี่พันบาทขึ้นไป มากสุด ห้าพันกว่าบาท ปกติเราจะทำบัญชีรายได้ของเราทุกวัน พอรวมสิ้นเดือนไม่น่าเชื่อว่าเราซื้อของประมาณ หกหมื่นกว่าบาท มากสุดแปดหมื่นกว่าบาทในเดือนเดียว (แอบทึ่งตัวเองเล็กน้อย) แต่อย่างที่บอกเราเอากำไรน้อย ก็ได้กำไรแค่ หมื่นกว่าๆ ซึ่งมันไม่พอกับรายจ่ายอยู่แล้ว ก็ต้องดึงเงินเก็บมาบ้าง กดจากบัตรเครดิตบ้างเอามาหมุน ถามว่าลำบากมั๊ย ตอบเลยว่ามาก แต่ไม่คิดท้อแม้แต่นิดเดียว ตราบใดที่เราทำด้วยใจ ใจเราก็จะเข้มแข็งไปเอง

     สิ่งที่ทำให้เราได้รู้จักคำว่าเพื่อนแท้จริงๆ ก็ตอนขายของนี่แหล่ะ อย่างที่เคยเล่าให้ฟังว่าเราเคยทำงาน ย่อมมีเพื่อนร่วมงานหลายแบบ แต่มีพี่คนนึงที่เราไม่คิดว่าเค้าจะดีกับเราขนาดนี้ เค้ากลับช่วยเหลือเราทั้งที่อยู่กันคนละบริษัท (เป็นบริษัทในเครือเดียวกัน) พี่หมูเป็นชื่อของเค้า

     บริษัทที่พี่หมูทำงานอยู่ อยู่ใกล้บ้านเรา พี่เค้าต้องผ่านทุกวัน ช่วงที่เราขายวันแรกๆ พี่เค้าซื้อของเราไปแจกให้คนที่บริษัทชิมกัน พี่เค้าบอกว่า ให้เค้าชิมของอร่อยๆ เค้าจะได้แวะซื้อกันเยอะๆ เท่านั้นยังไม่พอพี่เค้ายังซื้อไปแจกพี่ๆ ที่สำนักงานใหญ่ ในกรุงเทพฯ ด้วยเหตุผลเดิม คืออยากให้คนอุดหนุนเราเยอะๆ (พิมพ์ไปก็แอบน้ำตาซึมไปนะเนี่ย  ) ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่พี่เค้าว่า ทั้งบริษัทที่พี่หมูทำงานเอง และที่สำนักงานใหญ่ในกรุงเทพฯ สั่งขนมเราวันนึงหลายร้อยบาท วันไหนขนมเราเหลือเยอะ พี่เค้าบอกส่งมาเลยน้อง เดี๋ยวพี่ขายให้ แล้วก็ขายหมดทุกครั้ง ไม่เอาสิ่งตอบแทนใดๆ ทั้งสิ้น ทำให้เรารู้ว่า พี่หมูที่หลายๆคนมองว่าเป็นคนก้าวร้าว ไม่ยอมใคร กลับมีน้ำใจ และความจริงใจอย่างที่คนพูดหวานๆ ไม่เคยมีให้เรา ขอบคุณนะคะ พี่หมูที่น่ารัก น้องจะไม่ลืมบุญคุณของพี่เลย

     พี่ที่มีบุญคุณอีกคนคือ พี่ตุ้มที่อยู่ที่สำนักงานใหญ่ เป็นเพื่อนสนิทของพี่หมู เราเคยคุยตอนทำงานกับพี่เค้าแค่ไม่กี่ครั้ง แถมไม่เคยเห็นหน้ากันเลย กลับเป็นธุระในการรวบรวม ออเดอร์ขนมที่พี่ๆ ทั้งหลายสั่งมา ดูแลเก็บเงินโอนเงินให้เราเรียบร้อย แถมให้ขนมตอบแทนก็ไม่เอา บอกว่าเค้าช่วยเราด้วยใจ ขอบคุณพี่ตุ้มนะคะ พี่ก็มีบุญคุณกับน้องเช่นกัน

     อีกคนนึงเป็นน้องที่น่ารักมาก อยู่ที่สำนักงานใหญ่เหมือนกัน แต่คนละแผนกกับพี่ตุ้ม ชื่อน้องบอย นี่ก็ช่วยเหลือเราทุกอย่าง ทั้งสั่งของ เก็บเงิน โอนเงิน เรามี่ขนมตัวไหนใหม่ๆ น้องบอยจะบอกว่า พี่ส่งมาเลย บอยซื้อให้เค้าชิมเอง น้องบอยจะหมดค่าขนมที่ซื้อไปชิมเยอะมาก (จนเราเกรงใจ บางอย่างต้องส่งไปให้ชิมโดยไม่ให้รู้ตัว กลัวน้องจ่ายเงิน) ขอบคุณนะน้องรัก พี่รักเหมือนน้องเป็นน้องพี่เลย

     มีน้องที่น่ารักอีกคน ชื่อน้องแมว เป็นคนที่นิสัยคล้ายพี่หมู คือไม่ยอมคน พูดจาห้วนๆ แต่น้ำใจน้องมากมายเกินจะหาอะไรเปรียบได้ ถึงแม้น้องเค้าจะไม่ได้ช่วยขายอะไรมากมาย (เพราะงานน้องเค้ายุ่งมาก) แต่น้องเค้าจะถามเสมอพี่เอากระดาษโน๊ตมั๊ย (ลูกพี่ลูกน้องเค้าทำโรงพิมพ์) พี่เอาถุงหิ้วมั๊ย (น้องเค้าเคยซื้อขนมที่อื่นมา แล้วคนขายเค้าให้ถุงหิ้วมา เพื่อให้แบ่งตามออเดอร์ แต่คนเค้าไม่ค่อยเอาถุงกัน) แล้วน้องเค้าก็ส่งมาให้ จนบัดนี้กระดาษโน๊ตของน้องพี่ยังใช้ไม่หมดเลย ขอบคุณมากนะค้า...

     ส่วนบุคคลสำคัญอีกคนนึงที่จะลืมไม่ได้ พนักงานส่งเอกสารจากบริษัทที่พี่หมูทำงานอยู่ไปที่สำนักงานใหญ่ คือคุณดำรงด์ ที่ต้องหิ้วของขึ้นรถแทบทุกวัน แถมต้องหิ้วขึ้นออฟฟิศที่สำนักงานใหญ่เสียอีก ขอบคุณมากนะคะ

     ส่วนคนอื่นๆ ที่ไม่ได้เอ่ยชื่อมา ที่คอยช่วยเหลือเราคนละนิดคนละหน่อย เราก็ไม่ลืมบุญคุณเช่นกัน

     เรื่องราวเหล่านี้เป็นสิ่งที่เงินซื้อไม่ได้จริงๆ มันเป็นน้ำใจที่ไม่ได้เสแสร้ง มันเป็นเรื่องราวที่อยู่ในความทรงจำ มีความสุข และซาบซึ้งทุกครั้งที่นึกถึง ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง ขอบคุณมากมายจริงๆ -/-