อ่านหลากหลายมาก จนบางทีเหมือนสับสนในตัวเอง

ไม่นะ...เท่าที่อ่านมาก็ชอบหมดแหละ อยู่ที่เนื้อหาที่นำเสนอ รึไม่ก็สำนวนการเขียนมากกว่านะ

มันนานจัด เอาเป็นว่าเรื่องแรกที่เจียดเงินค่าขนมซื้อเองดีกว่า
เรื่อง แม่มดจิ๋ว ...ซื้อที่ร้านดอกหญ้า ท่าพระจันทร์

ตอนนี้อ่าน ไทยเที่ยวพม่า พระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ใกล้จะจบแล้ว

"ยาขอบ" ผู้หาชีวิตไม่แล้ว

"ดอกหญ้า" รุ่นที่ทำวรรณกรรมหายาก
"มติชน" สำหรับแนวศิลปวัฒนธรรม
สรุปก็คือ แยกเป็นแนวๆ ไปนั่นแหละ

ไม่มี ไม่ได้อ่าน "ทุก" สำนักพิมพ์ ไม่บังอาจตัดสิน

ผู้ชนะสิบทิศ
ศิวาราตรี
เพชรพระอุมา
โต๊ะโตะจัง
เรื่องชุดราโมนา
3 อันดับแรก ไม่เคยเปลี่ยนคำตอบเลย ไม่ว่าจะตอบที่ไหน

เลือดขัตติยา - ลักษณาวดี

จำไม่ได้แล้ว...เพราะร้องไห้กับความคับแค้นในชีวิตจริงมากกว่านะ

นึกไม่ออก

จินตนาการไม่รู้จบ

เรื่องชุดหุ่นยนต์ ของ ไอแซค อาซิมอฟ

นึกไม่ออก อ่านเรื่องสั้นน้อยมาก

โต๊ะโตะจัง ไงล่ะ

ไม่ค่อยมีนะ ...เรามาหาเหตุผลที่ดีมาประกอบกับสิ่งที่เราเสียเงินไปแล้วอ่ะ
เลยรู้สึกว่า ทุกเล่มที่ได้อ่าน มีสิ่งที่คุ้มค่า คุ้มเวลา อยู่เสมอ

วรรณคดีไทย ..ที่เหมือนทุกละเลย เพราะรู้สึกว่ามันยาก ซึ่งไม่ใช่เลย
ตัวเราเอง ก็ยังหาซื้อสะสมไว้อ่าน

ศิวาราตรี พนมเทียน ไม่รุ้ว่าอ่านนานแค่ไหน
แต่จำได้ว่า ต้องอ่านไป แปลไป

ไม่มี ...ที่ชอบๆ ก็จดไว้เยอะ ...ไม่มีที่สุดใน "คำคม"

เดิม คือ ดอกหญ้า ท่าพระจันทร์
ปัจจุบัน คือ นายอินทร์ รพ.ศิริราช สงบและไม่พลุกพล่านดี พนักงานก็ไม่วุ่นวาย
แต่ยังไม่ใช่ ร้านหนังสืออย่างที่ชอบ อ่ะนะ

ผู้ชนะสิบทิศ ฉบับพิมพ์ใหม่ จะได้อ่านอีกรอบ
ที่มีอยู่ค่อนข้างเก่าแล้ว กลัวว่าจะทำกระดาษขาดซะก่อน

คงเยอะ...เพราะอ่านมาทั้งชีวิต ยังเยอะได้อีก

ไม่รู้สิ ...ไม่เคยเอาหนังสือมาเป็นแนวทางดำเนินชีวิตอยู่แล้ว

แพง ยิ่งหนังสือสำหรับเด็กยิ่งแพง
ก็เลยรอซื้อหนังสือมือสอง มือสาม มือสี มากกว่ามือหนึ่ง แม้จะมีส่วนลดจากการเป็นสมาชิกก็เถอะ