ก๊อกๆๆๆ....

ฮัลโหล....มีใครอยู่บ้างมั้ย....

......ชิ้ง........

.
.
.

ตั้งแต่โรงงานช็อกโกแล็ตมาก็ จะครึ่งปีแล้วกระมัง อร๊าย....ทำไมช้านขี้เกียจเยี่ยงนี้ บล็อกเบิ๊กไม่ได้อัพ เน่าคาไซเบอร์สเปซส่งกลิ่นเหม็นโฉ่ หาเจ้าของไม่เจอแว้ว....วู้ว....

ช่วงนี้ มีคนหลังไมค์มาหลายแสน กระตุ้นให้เขียนบล็อกซะบ้าง หัดทำประโยชน์ให้แก่สังคมออนไลน์บ้าง....อะ ก็มาแล้วนะฮะ เชิญอ่านข้อความไร้สาระ พร้อมจากไปโดยไร้คอมเม้นท์ได้เลยจ้ะ ถือว่าเป็นการลงโทษเจ้าของบล็อกผู้ขยันตัวเป็นขน (เอ๊ะ ยังไง) ขี้เกียจตัวเป็นเกลียว (...)

สรุป กิจกรรมที่ผ่านมาในรอบปีกันดีกว่า โฮะๆๆ ครึ่งปีเขียนครั้งนึง ก็สะดวกโยธินดี

หลังจากโรงงานช็อคนะจ๊ะ ข้าพเจ้าก็ตระเวณสมัครงานอีกรอบ แต่ครั้งนี้ ได้รวดเร็ว งานที่ทำคือ

พนักงานทำความสะอาดร้านซูชิ

...มีแต่คนมาโอดโอย โอ๊ย บูบู้ ไปทำงานอย่างงั้นทำไม ภาษาเราก็ได้ ยังงั้นยังงี้ อยากบอกว่าใจเหี่ยวเสียวสะท้านไปเลย
จนในที่สุดโทรไปบอกป๊ะป๋า
"ฮัลโหล พ่อ บูบู้ได้งานแว้วเด้อ"
"อ้อ ลูกพ่อเก่ง ได้งานเร็วแฮะ ทำไรล่ะคราวนี้" (ถามแบบว่า ลูกทำมาสารพัด)
"งานทำความสะอาดอะ" (ทำเสียงเล็กๆ กลัวจะได้ยิน)
"ดีมากเลยลูก...พ่ออยากให้ทำนะ เต็มที่เลย พ่ออยากให้ลูกลำบาก ลูกจะได้เข้าใจชีวิต"

"......"

งืม....ตกลงว่า เชื่อพ่อที่สุด เชื่อพ่อแล้วดีที่สุด ทุกครั้งที่คิดขัดกับพ่อ ก็เกิดผลแย่ทุกที

งานทำความสะอาด ก็ทำทุกอย่าง ตั้งแต่พื้น ตู้เย็น ฮอล เครื่องปรับอากาศ สายพานซูชิ อะไรที่มันสกปรกก็ทำหมด งานแต่ละเดือนก็จะแตกต่างกันไป แล้วแต่ท่านๆเค้าจะเห็นว่า ให้เราทำอะไร

ช่วงแรก ชีวิตเลวร้ายมาก เพราะว่าเป็นงานกลางคืนด้วย ทำไปก็ง่วง และต้องไปขัดพื้น ซึ่งมันเลวร้ายตรงที่ พื้นมันแย่มาก ครัวร้านซูชินี่สุดเดช ถูกเสร็จแล้ว ยังกับน้ำพริกกะปิ ยิ่งเวลากระเด็นเข้าหน้า แทบจะกรี๊ดไปถึงสยามประเทศกันเลย....

...เหมือนโชคชะตาเล่นตลก จนบัดนี้ก็ยังทำงานนั้นอยู่ ล่วงเลยมาจะ 6 เดือนแล้ว ชอบงานนี้ เนื้องานจริงๆสบายๆ รายได้งามถึงงามมาก ยิ่งทำยิ่งเรียนรู้ที่จะอู้งานอย่างมีคุณภาพ (?) อิอิอิ .... รายละเอียดงานคร่าวๆ....ไปรวมตัวกันที่ร้านซูชิร้านหนึ่ง แล้วขึ้นรถตู้ไปทำที่สาขาอื่น ระยะเวลานั่งรถ ก็ได้เงินด้วย นั่งรถไปและกลับประมาณ 2 ชั่วโมง เหมือนได้เงินฟรีๆ หลับก็ได้ เล่นเกม ฟังเพลง เมาท์แตกได้หมด ตอนทำงาน ก็ไม่ได้หนัก ยิ่งบางร้านที่สะอาดๆ นั่งพับเพียบขัดสายพานซูชิกันสบายอุราไปเลย

ด้วยเหตุฉะนั้น.....ก็ตัดสิดใจจะทำต่อไป แม้จะย้ายบ้านไปแล้วก็ตาม....

นอกจากงานนั้น ช่วงปีใหม่ คริสต์มาส ก็ได้ไปทำโรงงานเค้กระยะสั้นมาด้วย งานหนักอย่างแรง เงินก็ดีแหละ แต่ให้ไปทำอีก คงขอแค่ระยะสั้นล่ะนะ ไม่ไหว กลับมา หันคอไม่ได้เลย งานก็แค่ ยืนปาดหน้าเค้ก หรือเด็ดใบสตรอเบอร์รี่แค่ แปดชั่วโมง(!)เท่านั้นเอง ห้าๆๆๆ

.....

วันที่ 6 เมษา โรงเรียนจะเปิดเทอมแล้ว ขนของย้ายไปโยโกฮาม่าซะส่วนใหญ่แล้ว เหลือไว้ดำรงชีวิตนิดๆหน่อยๆ อยากจะตั้งใจเรียน แต่เงินไม่มีโว้ยยย....ต้องหางานวันธรรมดาทำอีก ค่าเรียนปีแรกก็ยังค้างชำระอยู่ เหอๆๆๆ ทำไงดีว้า... ค่าบ้านก็แพงระย้าเลย (คำใกล้เคียง) เอาวะ สู้หน่อย ....ฉันมีความฝัน และฉันต้องทำให้ได้ จะขอเป็นดาวที่ยิ่งใหญ่ จะเปล่งปลากรายงดงาม (อยากกินทอดมันปลากราย)

เอ๊ะ...ครึ่งปีมีเรื่องแค่นี้เอง ... อ้อ อีกเรื่อง สอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่น (ระดับ 2) ผ่านแล้ว แม้คะแนนจะแบบว่าชายแดนไปหน่อยก็เถอะ ไม่ซีเรียส ผ่านก็พอ คืนก่อนไปสอบ ยังไปขัดตู้เย็นซูชิอยู่เลย จะเอาอะไรมาก โฮะๆๆ

วันที่ 25 นี้มีพิธีจบ ถ้าไม่ขี้เกียจ จะมาอัพบล็อกละกัน

ขอบคุณทุกท่านที่หลงเข้ามา กลิ่นบล็อกบูดยังมีอยู่นิดหน่อย จะพยายามมาล้างให้บ่อยขึ้นนะจ๊า...

จ้าเน้