ใช้ชีวิตและเรียนรู้ชีวิต
<<
กุมภาพันธ์ 2548
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
16 กุมภาพันธ์ 2548

ล้มๆ ลุกๆ คลุกฝุ่นซะบ้าง

๑๖ กุมภ์ ๔๘

พึ่งจะได้อาบน้ำตอนบ่ายสาม
...

พอแม่จะอาบน้ำขึ้นมา น้ำก็ไม่ไหลซะนี่
เพื่อเปนเครื่องยันว่า จะแล้งแล้ว(เน่อ) อิ่นางเอ้ย
แม่แทบจะเดินแก้ผ้าออกมาเปิดน้ำในแท้งค์

ฮู้วว

อาบมันทั้งน้ำไหลเอื่อยนี่แหละ
ร้อนดีนักแล ไม่ว่าจะร้อนแค่ไหนแม่ก็ต้องอาบน้ำอุ่น(นะฟร้อย)
ไม่งั้นอาบไม่ได้จริงๆ ไม่ได้โม้ววว

ได้ทาครีมหน้าเด้งหน้ายืดที่พ่อซื้อให้ตอนบ่ายสามกว่าๆ
แล้วมันจะได้ผลมั้ยเนี่ยพ่อ ทีหลังเอาแบบคอมพลีทครีมเน่อ
ทาอย่างเดียว กันได้ทั้งแดด ฝ้า หน้าขาว หน้าเด้ง
หึ หึ

ทุกวันนี้ทาเพื่อไม่ให้หน้ามันตึง เต่ง เต้ง เท่านั้นเองนะแม่

อากาศเปลี่ยนแล้ว
กะลังเข้าสู่หน้าร้อน หน้าแล้ง แบบเต็มตัวเต็มวัย
โดยยามเช้า เช้ามาก สายหน่อย จะยังเย็นถึงหนาวอยู่
แต่พออู้หู ๆ ไปสักก่อนเที่ยง บ่าย บ่ายคล้อย บ่ายแก่
ก็แดดเปรี้ยง แทบจะผ่าหัวหมาแตกได้
พอยามเย็นพระอาทิตย์ก็ยังลับเหลี่ยมเขา บ้านนอก
ไปอย่างรวดเร็วและมืดไวอยู่ จนแม่เองก็สับสนเหมือนกัน
ว่านี่อยู่ในประเทศอะไรกัน (วะ)

วันไหนฝนตกมาด้วยละคงมีเฮ


ส่วนหนูก็ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวกะเค้า
เมื่อวาน หรือในทุกๆวันยังซนและเถียงแม่ได้เปนปกติ
ถึงตอนนี้ขั้นกว่าและเทิร์นโปรในการเถียงแล้ว
มีเถียงแบบสอง ถึงสามพยางค์ด้วยนะ เฮอะ

ถ้าถามว่า : น้องภูทำอะไร (แล้วแต่ว่าตอนนั้นขยันทำอะไรอยู่)
ถ้ากวาดบ้านอยู่ จะตอบว่า : กาด กาด
(กวาด- - พร้อมก้มให้แม่มองดูว่ากวาดบ้านจริงๆ นะ)

แต่ถ้าซนอยู่
เช่น

นั่งกินข้าวที่โต๊ะตัวเอง แล้วก็ปีนขึ้นมายืนโดยที่ยังกินไม่เสร็จ
แม่จะถามว่า : ภูทำอะไร
หนู : หันมามองหน้าแม่ พร้อมกับตอบว่า : ป้อน ..นก..เหยี่ยว
พร้อมทำท่ายื่นมือ ป้อนนกเหยี่ยว(นกไม้แกะน่ะ)ที่อยู่ใกล้ๆ หนูด้วย
ให้มันได้ยังงี้สิ
วันนี้ดื่มนมไปด้วย หมดแก้ว ราวๆ สี่ออนซ์ มันเยี่ยมไปเลยจ้อดเอ้ย
ส่วนสปาเกตตี้ที่แม่ทำ หนุกินไปได้จนพุงตึงเต่ง แม่สลับกับเอาโดนัท
มาคั่นให้ถือกันเพลินใจ เวลาหาเรื่องปีนโต๊ะ
สรุปโดยรวมว่า เวลากินวันนี้ผ่านไปด้วยดี ถึงดีมาก แม่ให้ แปดส่วนสิบ
ไม่มีทะเลาะเบาะแว้ง กัน
เวลาหนูลุกยืน แม่ก็บอก แป้บๆ นะลูก พร้อมกับวิ่งไปหาสิ่งล่อใจ
มาใหม่ให้หนูนั่งลงไปต่อเพื่อจะป้อนต่อได้อีกนิด ก็ยังดี

ถึงตอนนี้หนูปีนได้ทุกอย่างอย่างคล่องแคล่ว
ไร้ที่ติแล้ว ไม่ว่าจะเปนโต๊ะหน้าทีวี ที่เบสิกๆ ไปเลย
เก้าอี้ในห้องทีวี บันได หรือแม้แต่เก้าอี้แม่นั่งทำงาน
หนูก็ปีนขึ้นมายืนเกาะหลังแม่ ยืนให้กำลังใจตอนแม่นั่งอั้บได
ไปเมื่อตอนเช้านี้ - - พอปีนขึ้นมาได้ก็ดีใจใหญ่
มือนึงเกาะหลังแม่ อีกมือนึงเอามือตีหัวแม่เบาๆ แล้วบอกด้วยนะว่า ตี ตี

เออ

รู้แล้ว

พอปีนมาบนเก้าอี้เหมือนโลกของหนูจะดูสูงขึ้น
และมันช่างเพลินใจอย่างมาก เชียวเวลาเปลี่ยวบนที่สูงๆ ให้แม่เสียวเล่นเนี่ย

..

แต่เห็นแม่ปล่อยให้หนูคะนองจนเเพลินอย่างนี้เหอะ
ก็มีพลาดจนได้

เมื่อวาน
ไปเดินเล่นนอกบ้านกะคุณยาย แม่ก็ทำงานบ้านไป
เพลินเชียว ขณะขัดถู
สักพัก ยายอุ้มหลานเดินเข้าบ้านมา
บอกว่าร้องไห้จ้าเลย เมื่อกี้ เดินกลับบ้าน แต่หนูไม่เดินจนเปนนิสัยอยู่แล้ว
วัยซิ่งนี่ฮะแม่

..

อือ แล้วไง
เอาหัวไปทิ่มกำแพงเข้าให้
ถากแดงเถือกมาเลยนะลูก

..

โอยเลือดซิบ เหมือนเวลาหกล้มหัวเข่าถลอก
แต่ตอนนี้มันย้ายมาที่หัว เลยคิ้วไปหน่อย
ถากๆ แถกๆ คงเจ็บๆ คันๆดีพิลึก
ทุกทีล้ม คว่ำ หกคะเมน ไม่ว่าจะท่าไหน
ไม่เคยร้องสักแอะ แต่คราวนี้ยายบอกว่าคงเจ็บแหละ
(แหงดิ่ ช้ำมาขนาดนั้น)
เพราะร้องจ้า น้ำหูน้ำตาไหล (ถึงขั้นนั้น)เลย

แต่ตอนเดินมาถึงแม่นี่ก็หายร้องแล้ว
เงียบตั้งแต่ยายอุ้ม

..

ให้มันได้อย่างนี้
ทำเองไม่ร้องนะลูก
แค่กลืนก้อนสะอื้น แล้วยืดตัวลุกขึ้นยืนใหม่ก็พอแล้ว


แม่กอดหนู พร้อมสำรวจร่างกาย
หัวเหม่งๆ เห็นรอยฟกช้ำ ดำเขียวแดง ชัดเจน
รอยถลอก กินแนวยาว
แต่ไม่เท่าไหร่หรอก
บาดแผลสร้างวีรบุรุษมาดแมน

แจ่ม แจ่มลูก

แม่เป่าปู้ดดด


เพี้ยงหาย


ลงกะมังอาบน้ำป๊อมแป๊ม กันดีกว่าเรา

เดี๋ยวนี้
คุณชายภู ถูกยกดาราเจ้าบทบาทประจำบ้าน
เวลาตัวเอง ทำตัวเอง ไม่ว่าจะล้ม จะลุก จะคลุกคว่ำ
จะลุกมาใหม่เอง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกครั้ง
แต่ถ้าคนอื่น ไม่ว่า แม่ ตา ยาย โดนตัวนิดหน่อย
แบบขัดขืน
อาทิเช่น

..

ถอดเสื้อ แรงไปหน่อย ก่อนอาบน้ำ
หนูจะร้อง เจ็บ เจ็บ (แหลมากค่ะขอบอก)
ทีก่อนนี้วิ่งหน้าคะมำทำไมไม่ร้องยะ
วันก่อน ใส่รองเท้าให้ แล้วเท้าเข้าไม่สนิท งอๆนิดหน่อย
แม่ไม่ทันเห็น หนูก็บอก เจ็บๆ

แหม๊

ก็ ยืดออกมาตรงๆสิคะ พ่อคู้นนนน

ถึงตอนนี้หนูทำตามคำสั่งได้แล้วนะ แต่ว่าจะเชื่อรึเปล่าน่ะอีกเรื่อง
เรียกได้ว่าฟังรู้เรื่องนั่นแหละ
ไม่ว่าจะบอกให้ เอาขยะใส่ถัง
เอาผ้าออกจากเครื่อง
กวาดบ้าน
อ่านหนังสือ
เลือกดู ซีดี ว่าจะดูอะไร ระหว่าง จ้า หมอลำ และคอนเสริต์ป้าเบิร์ด
ก็ร้องบอกได้หมด

วันนี้ชอบดูป้าเบิร์ดมาก ช่วง ปาล์มมี่ออกมาเต้น
เอาสิ ขยับแข้งขยับขากะแม่แบบขวยๆ เขินๆ

พลังแห่งการเต้นมีอยู่จริง
แม่เลยลุกเต้นก่อน
ลูกก็ไม่รอช้า
เต้นตาม


สำราญจริงเอ้ย



Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2548
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2548 16:20:14 น. 0 comments
Counter : 401 Pageviews.  

ดช.ภูผา
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ใช้ชีวิตละเรียนรู้ชีวิต
[Add ดช.ภูผา's blog to your web]