ตั้งนาฬิกาปลุกไว้หลายรอบมาก กันไม่ตื่น โชคดีที่ยังได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกในรอบสุดท้าย 05.30 น. กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จได้ออกจากบ้านก็ 06.40 น. ออกไปทันรถสองแถว กม.8 พอดี ก็ขึ้นรถไปลงตลาด กม.8 แล้วเดินไปต่อรถ ขณะกำลังเดินไปเพื่อไปต่อรถนั้น เห็นดอกจำปีวางขายอยู่ ซึ่งตั้งใจจะซื้อนานแล้ว แต่ยังไม่เคยได้ซื้อสักที วันนี้เลยซื้อจำปีมา 2 กรวย และซื้อพวงมาลัยมะลิกุหลาบมาพวงนึง กับพวงมาลับมะลิดาวเรืองมาพวงนึง ก็คิดอยู่ว่าหลังสอบเสร็จอาจจะไปไหว้พระที่วัดเทพลีลา ซื้อเสร็จเดินต่อ เดินข้ามถนนไปถึงถนนนวมินทร์ เห็นพระภิกษุสงฆ์เดินอยู่ข้างหน้า อยากใส่บาตร แต่ไม่มีของอะไรพกติดตัวมาเลย น้ำก็ไม่ได้ซื้อไว้ นมสักกล่องก็ไม่มี ขนมสักห่อก็ไม่พก มีเพียงพวงมาลัยที่เพิ่งซื้อมาเมื่อสักครู่ ก็เลือกว่าจะเอาพวงไหนถวายพระดี ก็คิดว่าถวายพระ ใช้ดอกดาวเรืองดีกว่า จึงเลือกพวงมาลัยมะลิดาวเรืองมาถวายพระ ส่วนถุงก็เก็บใส่กระเป๋าเพื่อความสะดวก หันไปมองทางที่รถเมล์จะวิ่งมา แล้วคิดว่าถ้ารถมาแล้วเราขึ้นไม่ทันก็ไม่เป็นไร เราจะรอรถรอบถัดไป ขอใส่บาตรก่อนแล้วกัน คิดแล้วก็ถือพวงมาลัยวิ่งตามพระคุณเจ้า วิ่งไปดักหน้าแล้วส่งเสียงเรียก "นิมนต์พระคุณเจ้า" (เสียงแหลมแปร๋นเหมือนตอนเด็กเลยอ่ะ ถึงโตมาเสียงจะทุ้มลง แต่มันก็แหลมอยู่ดี ลักษณะท่าทางตอนวิ่งไปกระโดดดักหน้าพระคุณเจ้าพร้อมส่งเสียงเรียกนิมนต์ท่านก็เหมือนเด็ก นึกแล้วขำตัวเอง ธรรมชาติความเป็นเด็กในตัวมันเผยออกมาแสดงความเป็นตัวเองมาก 55 ถ้าไม่เผลอคงเรียบร้อยกว่านี้ 555)  แล้วพูดต่อว่า "หนูไม่มีอะไรจะถวาย แต่มีพวงมาลัยนี้อยากจะถวาย จะถวายได้มั้ย" (เอาจริงๆ คือใช้ศัพท์พิเศษไม่เป็น ไม่ว่าจะศัพท์ที่ใช้พูดกับพระสงฆ์หรือราชาศัพท์)  พระคุณเจ้าไม่พูดอะไร แต่ส่งยิ้มมาพร้อมกับเปิดฝาบาตร เราดีใจที่พระคุณเจ้ารับบาตรเรา จึงรีบถอดรองเท้า แล้วใส่พวงมาลัยลงในบาตรด้วยความยินดี แล้วนั่งลงพนมมือ พระคุณเจ้าก็ให้ศีลให้พร แล้วพระคุณเจ้าก็เดินไปก่อน เราก็เดินตามไปทางป้ายรถเมล์ ขณะนั้นเกิดปีติสุขขึ้นมาในจิตใจ รู้สึกอิ่มเอมที่ได้ใส่บาตรเมื่อสักครู่นี้ ไม่นานรถเมล์ก็มา ได้ขึ้นสาย 115 ค่ารถ 9 บาท ก็คิดว่าถ้าถึง ม. แล้วเจอพระสงฆ์บิณฑบาตรอยู่ก็จะใส่บาตรอีก แต่ก็คิดว่าถึงแม้วันนี้ได้ใส่บาตรพระสงฆ์เพียงรูปเดียวก็นับว่าเป็นบุญแล้ว เพียงแค่นี้ก็สุขใจแล้ว ถ้าได้ใส่บาตรพระสงฆ์อีกจะอิ่มเอมใจแค่ไหนนะ ก็แค่คิดๆไว้ แต่พอถึง ม. ก็ไม่ได้พบพระสงฆ์บิณฑบาตรแล้ว ก็เข้าไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารก่อน มื้อเช้านี้เลือกเป็นมังสวิรัส ใช้เวลาที่นี่ประมาณ 20 นาที เสร็จแล้วก็ไปนั่งอ่านชีทข้อสอบที่ซุ้มข้างตึกคณะรัฐศาสตร์ ก็มีเวลาอ่านเกือบ ชม. วันนี้ก็ทำข้อสอบได้เกินครึ่ง ใช้เวลาประมาณ 1 ชม. กับอีก 15 นาที เสร็จแล้วลงไปรออั้ม(เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน) รอจนถึงเวลา 11.11 น. แต่ไม่เจอ เลยกลับ ไม่ได้ไปวัดเทพลีลาต่อ ถึงบ้านก็ได้เอาพวงมาลัยมะลิกุหลาบและดอกจำปีถวายพระที่บ้าน แล้วสวดมนต์สักครู่ แล้วจึงลงมาเล่นกับน้องข้างล่าง วันนี้รู้สึกเฝื่อนคอมาก เหมือนจะเป็นสัญญาณของการป่วย แต่ก็คิดไว้เสมอว่าต้องเข้มแข็ง ต้องไม่เป็นไร ต้องไม่ป่วยง่ายๆ

              เอาหละ พรุ่งนี้เช้าขอให้เริ่มวันใหม่ด้วยสุขภาพกายและสุขภาพใจที่ดี โอมเพี้ยง!!!

*****************************************

9 ตุลาคม 2560

มันไม่หายอ่ะ แล้วพรุ่งนี้จะหายทันไปสอบมั้ย นี่ป่วยของจริงแล้วเนี่ย ดูท่าว่าจะเป็นหวัด เจ็บคอ มีน้ำมูก ไอ ไม่อยากอาหาร ปวดหัว ปวดคอ แต่วัดไข้แล้วอุณหภูมิปกติ แต่หน้านี่โทรมแบบรู้ว่าป่วยอ่ะ มันออกมาทางสีหน้าและดวงตาชัดมาก โอ้ยปวดหัว พรุ่งนี้สอบที่ห้องพยาบาลได้มั้ย ต้องการน้ำกับทิชชู่ไว้ใกล้ๆเวลาสอบจะได้มั้ย โอ้ยเพลีย น้ำมูกก็ไหล ต้องการทิชชู่ เคืองคอก็ต้องจิบน้ำ ปวดหัวก็กุมขมับ เฮ้ย! กุมไปก็ไม่หาย ถ้าไม่ไหว่จะกินยาแล้วกัน