เผลอแป๊บเดียว
ลูกสาวอายุสิบเดือนเต็มแล้วค่ะ อีกสองเดือนก็จะขวบนึงแล้ว บร๊ะเจ้า
ทำไมเวลาผ่านไปเร็วจังเลย ช่วงที่หายหัวไปเลี้ยงลูก ก็ปรับตัวไปด้วย
ปรับตัวจากการใช้ชีวิตสองคนสามีภรรยา เป็นแม่คนเต็มตัว
ส่วนสามีก็ปรับตัวเป็นพ่อคนไปด้วย (ถ้าสามีปรับตัวเป็นแม่ด้วยล่ะก็ ยุ่งเลย) จำได้ว่าช่วงแรก ชีวิตรันทดมาก
ข้าวปลาไม่ได้กิน นอนก็ไม่เต็มอิ่ม เครียดด้วย กลัวเลี้ยงลูกได้ไม่ดี
แถมยังไม่มีเวลาส่วนตัวเอาซะเลย เหมือนว่าช่วงปีแรกจะแบ่งเป็นสามช่วง
คือช่วงสามเดือนแรก ลูกยังช่วยตัวเองไม่ได้ นอนแบเบาะ ตัวนิดเดียว แม่ก็มือใหม่
ทำอะไรก็เกร็งไปหมด เจ็บแผลอีกต่างหาก ไหนจะเรื่องนมลูกอีก เง้อ
นึกไปถึงช่วงเวลานั้นแล้วก็ยังไม่ลืมความเหนื่อย ความเครียดที่มาพร้อมกัน

ส่วนคุณพ่อ
จากที่ไม่เคยช่วยทำงานบ้านสักเท่าไหร่ ก็กลายมาเป็นผู้ช่วยสำคัญ
เพราะแม่ไม่สามารถทำอะไรในบ้านได้หมดคนเดียว
ที่จริงการปรับตัวกับสามีหลังมีลูกก็มีรายละเอียดอีกเยอะแยะ
คงจะต้องเอาไว้พูดถึงในโอกาสหน้า

⁞ช่วงที่สอง
เริ่มดีขึ้นมาหน่อย ลูกเริ่มมีปฏิกริยาตอบสนอง ยิ้มให้ สบตา รับรู้ว่ามีเราอยู่
ไม่ได้เอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว เริ่มคว่ำ เริ่มจับสิ่งของ สนใจสิ่งแวดล้อมรอบข้าง
ช่วงนี้ก็ยังเหนื่อยอยู่ แต่น้อยลงกว่าช่วงแรก ลูกตื่นขึ้นมากินนมกลางคืนบ้าง
แต่ไม่ถี่เท่าสามเดือนแรก

ช่วงที่สาม
จากเจ็ดเดือนจนถึงขวบ นับว่าแก้มกลมก็อยู่ช่วงนี้แหละ
(สามช่วงนี้คิดเอาเองจากประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ) แก้มกลมเริ่มคืบกระดึ๊บ ๆ
ตอนนี้คลานเก่งแล้ว พอแม่ไปไหนก็จะรีบคลานตุ๊บ ๆ ตั๊บ ๆ ไปหา
ฟันเริ่มขึ้นมาสามสี่ซี่ ผมก็เริ่มหนา และยาว ดูเป็นเด็กน้อย
ไม่ดูเป็นเบบี๋เหมือนตอนหกเดือนแรก เริ่มมีปฏิกริยาตอบสนองมากขึ้น เล่น
หัวเราะเป็นแล้ว

อย่างตอนนี้
แก้มกลมชอบเกาะที่วางทีวีเพื่อยืน แล้วเอามือตบ ๆ จอทีวีไปด้วย
ที่บ้านเราไม่ค่อยห้าม ลูกเวลาอยากรื้อโน่น จับนี่ ซึ่งข้อเสียก็คือ
เขาจะทดลองทุกอย่างเหมือนนักวิทยาศาสตร์ อย่างจอทีวี พ่อแม่บางบ้านไม่ให้จับเครื่องใช้ไฟฟ้าเลย
แต่บ้านเราถือว่า ให้เขาลองจับ ถ้าเริ่มทำความเสียหายค่อยห้าม เอ๊ ยังไง
อย่างการที่ลูกเอามือตบ จอทีวีก็ไม่เป็นไร แต่หลัง ๆ
แก้มกลมเริ่มเอาของเล่นที่เป็นบล้อกไม้มาเคาะทีวีซะเลย
ก่อนเคาะก็มองหน้าแม่นิดนึงแล้วยิ้ม เหมือนท้าทาย หรือลองเชิงแม่ ว่าแม่จะห้ามไหม
แม่ก็ต้องห้ามสิคะ ห้ามไม่ฟังก็อุ้มออกมาจากหน้าทีวี หรือไม่ก็หยิบของเล่นออกไป

แก้มกลมหันมายิ้ม
เหมือนจะถามว่า ทำงี้ได้ป่าวคะ มือก็เอาของเล่นเคาะทีวีไปด้วย

แล้วตอนนี้ติดแม่มาก
อย่างเวลาปุ่นทำกับข้าว แก้มกลมก็จะคลานตุ๊บตั๊บเข้ามาเกาะขาแม่ในครัว
เกาะไม่เกาะเปล่า ยังรบเร้าให้อุ้มด้วย ทีนี้เวลาทำอะไร
แก้มกลมต้องมีส่วนร่วมทุกอย่าง ทีหลังปุ่นเลยเอาเป้มาอุ้ม ดูว่าถ้าทำอะไรที่ไม่อันตรายแบบน้ำมันกระเด็น
ก็จะอุ้มเขาไปด้วย ทำกับข้าวไปด้วย หรืออย่างเวลากินข้าว
แม่จะให้แก้มกลมนั่นเก้าอี้เด็กแล้วป้อนลูกก่อนให้อิ่ม แล้วแม่ก็จะได้กินบ้าง
แต่ว่า แก้มกลมจะต้องมาหยิบ จับ ดึง ทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะกินข้าว
จนแม่ต้องเอาของอันตรายไปไว้ไกล ๆ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่ให้จับอะไร อย่างจานกระเบื้อง
ก็จับแล้วให้ลูกสัมผัสดู เคาะให้ดูด้วย พร้อมกับสอนว่า จานเป็นกระเบื้องนะ แตกได้
ต้องจับอย่างระวัง อย่าทิ้งลงกับพื้น
แก้มกลมก็จะหันมามองหน้าเพราะแม่พูดเป็นประโยคด้วย ที่จริง เด็กวัยนี้เขายังไม่เข้าใจหรอก
แต่ได้ยินจากพี่คนหนึ่งว่า เราต้องบอก ต้องสอน ตั้งแต่ยังไม่เข้าใจ
จนวันหนึ่งเขาก็จะเข้าใจ โอ้
คนเป็นแม่คนนอกจากต้องมีความอดทนทางกายแล้ว ใจก็ต้องทนอย่างยิ่ง
อย่างที่ไม่เคยบอกอะไรใครเกินสามครั้ง ลูกตัวเองก็ต้องบอกประมาณร้อยครั้งมั้ง
กว่าเขาจะเข้าใจอาจจะเป็นพันครั้ง

อย่างตอนพาเขาไปสนามเด็กเล่น
ก็อยากจะลงไปคลุกทราย แต่แม่ก็ห้ามทุกครั้งเพราะเครื่องแต่งกายไม่พร้อม ทรายเปียก
ๆ เสื้อผ้าธรรมดาก็อาจจะเละได้ แถมยังต้องนั่งรถเข็นเด็กกลับบ้านอีก
ระหว่างทางคงหนาวแย่ ครั้งหลัง ๆ
เลยซื้อชุดกันน้ำกันโคลน กับรองเท้าสวมทับ ให้เล่นคลุกทรายได้ตามสบาย
แก้มกลมชอบใจมาก คลานไปทั่วสนามทราย ดูรูปปลากรอบได้เลยจ้า

สรุป
ตอนนี้กิจวัตรประจำวันก็ ตื่นเช้ามาเล่นกับลูก เตรียมอาหารเช้า ป้อนข้าวลิง อาบน้ำ
ถ้าพ่อไม่อยู่ก็ต้องหลอกลิงไว้ข้างนอกห้องน้ำ
ไม่งั้นจะเข้ามาเล่นน้ำในห้องอาบน้ำกับแม่ พาไปเดินเล่นข้างนอก
วันละครั้งถึงสองครั้ง แล้วแต่อากาศจะอำนวย ถ้าโชคดี ลิงหลับ แม่ก็ได้ทำกับข้าวกิน
ถ้าลิงไม่หลับก็อุ่นของเก่า ต้มมาม่ากิน
ตอนเย็นพ่อกลับมาถึงจะได้ทำกับข้าวกินอะไรร้อน ๆ กับเขา แต่ก็มีความสุขดีตามอัตภาพ

Create Date : 06 ธันวาคม 2554
Last Update : 6 ธันวาคม 2554 5:00:48 น.		10 comments
Counter : 944 Pageviews.
Share Tweet